Hallo jongen.

Wat goed dat je dit deelt. Helaas gebeurt dit vaker bij jonge topsporters. Ouders willen hey beste uit hun kind halen en doen dit meestal op de compleet verkeerde manier. En dat in combinatie met de druk die opgelegd word door de trainers... is het vaak niet meer te doen. Mijn advies is wel kom nog thuis. Zodat die band blijft. Anders kan het gaan escaleren. Een oud voetballer heeft er een boek overgeschreven. Zeker de moeite waard om te lezen. Voetbaldroom.

Em bedenk je zelf ook de kans dat je droom uitkomt is heel klein. Soms is optijd stoppen het beste.

Hoi TS/J14
Nee, je schrijft niet teveel. Je topic, reacties en updates worden gewaardeerd. Besef dat je hier gewaardeerd word als persoon. Velen leven met je mee.

Zo'n intake is erg ongemakkelijk. Je moet elkaar gaan vertrouwen, er moet een klik zijn. Je schrijft er misschien makkelijker over ipv praten. Je zou kunnen voorstellen om eeea te mailen. Of desnoods opschrijven en laten lezen.

Het zullen veel koude, zakelijke en korte belletjes zijn. Wat betreft de appjes. Bewaar deze (archieveren) zodat hulpinstanties, de psycholoog dit kunnen bekijken. Met jouw toestemming uiteraard.

Wat fijn om te horen dat je gastgezin je nu al een warm en liefdevol gevoel geven. Leuk dat er een teamgenoot bij je komt wonen. Hopelijk vertrouw je je gastouders snel, om je "thuis ervaringen" bespreken.

Heel veel succes met alles. Big hug en tot snel. Niet vergeten, huilen mag. Echt waar. Delen en huilen helpt!

@J14:
Niet verontschuldigingen dat je een update plaatst, integendeel: juist trots zijn dat je steeds weer berichten durft te plaatsen. Vaak genoeg horen we niks meer na een tweede of derde bericht. Jij durft het om ons, compleet vreemden van je, mee te blijven nemen in je reis naar verandering. Je reis naar meer geluk. Hier mag je oprecht trots op zijn! Durven velen niet, zeker jongens niet! En het helpt je ook, zoals je zegt. Het van je afschrijven naar vreemden, dwingt je om je gedachten te orderen: wat vind ik hier nou precies van en waarom. En het feit dat je inhoudelijke reacties blijft terugkrijgen, bouwt dopamine op in je hersenen. Dopamine is je beloningsstof: hoe meer beloning je ervaart, hoe meer dat depressieve/negatieve gevoelens wegdrukt. Hoe meer dopamine, hoe gelukkiger je dus wordt. Vooral blijven updaten dus! Dit helpt je om gelukkiger te worden 😘

Wat ben ik trots op je dat je naar die psycholoog bent geweest! Een reuzestap 👍 Een gigasprong naar meer geluk en rust in je hoofd! Misschien kan je je psycholoog een link sturen van dit forum? Als ze jouw berichten leest, heeft ze al heel mooi overzicht van de situatie en hoe jij deze ervaart. Dit kan een goed startpunt zijn. Natuurlijk kan je er ook voor kiezen om dat stukje voor stukje aan haar te vertellen. Dit hoeft echt niet in één gesprek, daar mag je best een paar gesprekken voor nemen. Maar, aangezien je het hier allemaal al zo mooi hebt opgeschreven, is dat in dit geval misschien handiger?

Die appjes van je vader zijn natuurlijk belachelijk. Gelukkig zie je dat zelf ook in. Als je de moed hebt kan je kunnen terugappen: "Ik wil deze berichten niet meer ontvangen. Als je zo doorgaat neem ik een nieuw nummer". Iemand op je club of je nieuwe 'pleegouders' zullen je vast willen helpen om je abonnement/nummer om te zetten. Zo'n nieuw nummer is natuurlijk wel een grote stap, maar misschien wel gewenst om voor jezelf duidelijk te maken dat je nu echt een nieuwe start maakt: nieuw gezin, nieuwe omgeving, nieuw nummer dus, zonder je bemoeizuchtige vader. Als later de gemoederen wat bedaard zijn, kan je hem dan alsnog je nieuwe nummer geven natuurlijk. Het gaat erom dat er nu even een rustmoment komt.

Fijn dat je bij dat gastgezin bent geweest! Vooruit kijken man! Heb je je kamer al gezien? Mag je dingen aan de muur hangen? Posters, foto's, kunst? Ga alvast bedenken hoe je je kamer gaat inrichten. Er zijn zat websites waar je posters en kunst kan kopen. Bezoek deze! Ook dit zijn weer belangrijke dopaminekicks!

Succes de komende weken! Blijf ons op de hoogte houden, ook over een tijdje. Niet terughoudend in zijn: juist zo vaak mogelijk posten als je maar kan! Je blijft inhoudelijke reacties krijgen, zoals je merkt en dus blijven we je helpen om gelukkiger te worden 😘

Dag jongen, Je was de vorige keer zo boos dat ik dacht dat je hier niet meer terug wilde komen, maar gelukkig, daar ben je weer!
Je zegt dat het helpt om hier de dingen te vertellen waar je mee zit en dat is ook zo. Je praat niet graag met de mensen die je elke dag ziet over moeilijkheden en dan blijft het maar in je zitten wroeten. Door op te schrijven waar je mee bezig bent in je hoofd verwerk je het en geeft het wat bevrijding. Het is de eerste stap naar er daadwerkelijk met anderen over durven praten.
Je hebt hier gezien dat anderen met jou meeleven en dat geeft je misschien vertrouwen om ook wat opener te zijn over je emoties en de dingen die je meemaakt naar anderen die je elke dag ziet.

Je hebt nu dus kennisgemaakt met een psycholoog en met je gastgezin. Je hebt nog moeite om te praten over die vervelende dingen met je ouders en hoe jou dat laat voelen, maar dat gaat nog wel komen.
Die gastouders zijn lieve mensen zeg je en als zij zo bij jou overkomen dan houdt dat in dat zij jou ook wel mogen. Je gaat het daar naar je zin hebben denk ik want daar vind je de warmte die je thuis mist.

Het is moeilijk te begrijpen waarom jouw ouders doen zoals ze doen. Aan de ene kant tonen ze belangstelling, ze volgen jouw wedstrijden, maar aan de andere kant blijven ze maar negatieve opmerkingen maken. Heel raar.
Het kan zijn dat ze denken jou op die manier uit te dagen, maar ik denk niet dat het de goede manier is.
Straks woon je niet meer thuis en dan komt er wat meer afstand tussen jou en je ouders. Misschien dat het dan wat rustiger wordt. Uiteindelijk is het de bestemming van kinderen om als ze volwassen worden om hun eigen leven te gaan leiden. Jij gaat nu al de eerste stap zetten, maar nog niet helemaal zelfstandig natuurlijk. Dat is een geleidelijk proces en langzamerhand wordt jij steeds meer jezelf, de volwassen zelfverzekerde man die jij gaat worden.

Als het jou helpt om hier wat je meemaakt en wat dat met je doet te vertellen dan moet je dat doen. Op een gegeven moment dan heb je dat niet meer nodig en dan ben je klaar om de uitdagingen van het leven zelfstandig aan te gaan, met vrienden, collega's en misschien een lief.

Veel succes dus alvast en ik denk dat niet alleen ik het leuk vind om verder van je te horen.

Update. Misschien schrijf ik iets te veel topics. Maar het helpt.

Ik heb voor het eerst kort gesproken met een psycholoog. Dit was meer een soort kenningsmakings gesprek. We gingen er dus niet echt diep op in. Maar vind het wel heel lastig om er ook maar iets over te zeggen iemand.

Dan mijn ouders. Ik bel nog wel gewoon met ze en ze zijn er ook als ik een wedstrijd heb. Niet omdat ik het wil maar goed. Mijn vader stuurt me iedere ochtend een appje. Dat ik het niet waard ben om zijn zoon te zijn en toch wel ga falen.


Deze week ben ik ook voor het eerst bij het gastgezin geweest. Ik ga hier binnenkort dus wonen met een andere teamgenoot. Het waren hele lieve mensen.
...

Hoi J14/ TS

Goed dat je de trainer hebt ingelicht. Natuurlijk was hem iets opgevallen. Je sportprestaties zullen niet helemaal optimaal zijn. je gedrag is vanzelfsprekend ook verandert. Wat fijn dat je een logeertplek hebt. Waar jij je veilig voelt en weer mens voelt. Wat een verademing voor je.

Ik heb geen seconde getwijfeld aan je verhaal. En ook verwacht dat jij niet het achterste van je tong liet zien.

Een gesprek met een psycholoog of psychiater lijkt mij heel goed. Om het te "verwerken" en nazorg te geven. Hier moet je wel het hele verhaal vertellen, dus niet de milde versie. En wel in decdetails treden.

Dit was de juiste beslissing. Maak je niet druk over de consequenties van de ingeschakelde instanties. Jij bent het slachtoffer. Jou ouders hebben overduidelijk fout.

Big hug van mij, en blijf updates geven. Er wordt enorm met je meegeleefd. En leg de negatieve reacties naast je neer. Hoe lastig dit ook is. Alleen jij kent de waarheid. Niemand kan zich inleven in jou situatie....

@TS:
Dank voor je update!

Sorry man dat ik je niet geloofde. Maar lees mijn argumentatie nog een keer: van afzeiken naar dagelijks fysiek geweld, is echt wel een grote stap. Ongelofelijk dat dat zo snel is verergerd bij jou thuis!

Goed om te lezen dat je het verteld hebt en nu elders slaapt: eindelijk rust aan je hoofd! Dit zet de deur open om weer naar de toekomst te kijken. Weer plannen te maken. Is belangrijk voor je levensgeluk 😘

Over die psycholoog: meteen doen! Ja, dat klinkt eng en je bent toch niet gek, dus waarom dan toch een psycholoog bezoeken? Geloof mij, het is heel fijn om 1 of 2 keer week een klankbord te hebben. Iemand die naar je luistert en met je meedenkt, zonder voor- of waardeoordeel. Tegelijkertijd kan een psycholoog je soms ook tegengas geven, waardoor je een situatie net anders gaat bekijken dan hoe jij hem in eerste instantie had ervaren. Dit is verrijking. Hiermee kom je verder!

Ik heb op m'n 16e een tijd psychologische hulp gehad en dat heeft alleen maar sterker gemaakt. Kan het iedereen aanraden! Als ik nu de mogelijkheid had, zou ik meteen weer naar een psycholoog gaan: het is gewoon fijn om een mentale coach te hebben die aandacht voor jou heeft. Helaas moet je hier als volwassene voor betalen. Aangezien ik nu weinig geld heb, is het voor mij daarom niet mogelijk om naar een psycholoog te gaan. Als jongere wordt die psycholoog voor je betaald. Je ouders krijgen hier dus geen rekening van. Dit hebben ze bewust gedaan, omdat zo'n rekening weer een extra trigger voor ruzie kan zijn.

Veel succes de komende tijd! En zit je vragen of negatieve gedachtes? Reageer in dit topic! Iedere keer dat je een bericht plaatst, krijg je serieuze reacties terug, zoals je merkt. Iedere keer weer word je gehoord, iedere keer weer word je serieus genomen 😘

Hoi,

Ik heb mijn hele situatie gisteren toch maar uitgelegd aan mijn trainer. Ik kon niet zoveel Anders. En hij had ook al wel in de gaten dat het thuis niet helemaal lekker ging bij mij. Er zijn een aantal instanties ingeschakeld. Ik logeer nu even tijdelijk bij een teamgenoot. Hier voel ik me veilig en ook gewoon een mens in plaats van een product. Toch nog even een ding. Ik beloof op alles dat ik niks heb overdreven hier onder in dit topic. Ik heb mijn verhaal zelfs nog mild gehouden door niet in bepaalde details te treden. Nu gaat het opzich iets beter. Alleen willen sommige dat ik met een psycholoog ga praten....

Dag jongen, Jij geeft het wel snel op moet ik zeggen. Iemand twijfelt er aan of het allemaal zo erg is als jij zegt en gelijk begin je te roepen dat praten geen zin heeft omdat toch niemand je gelooft. Het is de emotie zal ik maar denken.
Als jij denkt dat je het nog wel een paar weken uit kan houden thuis dan moet je dat doen. Dan hoop ik maar dat je ouders een beetje kalmeren en er zich uiteindelijk bij neerleggen dat jij het huis uit gaat. Het is natuurlijk wel zo dat jij nog minderjarig bent en je ouders het wettige gezag over je hebben. Als zij het niet willen dan kunnen ze het tegen houden dat jij naar dat gastgezin gaat. Uit wat je schreef, dat ze vinden dat jij ze in de steek laat, vermoed ik dat ze het niet tegen zullen houden.
Misschien zijn ze bang dat jij geen topvoetballer gaat worden als zij wat dat betreft moeilijk gaan doen.

Je bent bang dat die gastouders jou een probleemkind zullen vinden als jij hen over de moeilijkheden huis vertelt. Degenen die een probleem zijn dat zijn natuurlijk je ouders, niet jij.
De persoon die wat sceptisch is naar jou verhaal is die J22 waarvan ik denk dat hij in de hulpverlening werkt. Ik kan mij zo voorstellen dat je daar van alles tegenkomt, dus ook jongeren die de zaken erger voorstellen dan ze zijn en hun ouders de schuld van alles geven. Dan ga je op een gegeven moment niet meer van alles maar als zoete koek aannemen en ik denk dat dat ook wel goed is.

Ik heb je verhaal gelezen en ik kan mij voorstellen dat de situatie waar jij in zit veel stress geeft. Je problemen thuis, de druk om te presteren bij die opleiding, je groot houden om geen zwakkeling te lijken, en dan geen mogelijkheid hebben om vertrouwelijk over de dingen waar je mee zit te kunnen praten.
Ik hoop toch dat jij snel in een stabielere situatie komt zodat je van binnen wat rustiger wordt en je goed kan concentreren op wat belangrijk is. In mijn ogen is dat die vwo school en daarna dat voetballen, maar misschien zie jij dat andersom. Daarnaast hoop ik ook dat je bij die gastouders openhartiger kan zijn over je problemen thuis. Ik denk dat dat best kan, zij zijn niet voor niets gastouders en weten heel goed dat jullie als jonge voetballers in die opleiding onder druk staan. Daar moet je gewoon over kunnen praten want als die stress zich opbouwt kan dat hele negatieve gevolgen hebben. Voor dat voetballen en voor je school.

Voorlopig moet je dan maar zoveel mogelijk conflicten met je ouders proberen te vermijden. Feitelijk slaap je daar alleen maar als ik jouw dagindeling zie. Het is allemaal niet leuk, maar het kan beter worden.

@TS:
De reden dat ik je niet geloofde was omdat je het in eerdere berichten had over kleineren en afzeiken. De stap naar dagelijks fysiek geweld, waarbij je moeder dat zelfs nog aanmoedigt, vind ik dan wel heel groot.
Verder is het op dit forum wel vaker gebeurt dat jongeren verhalen opkloppen om meer aandacht te krijgen, zeker als thuis de liefde en aandacht ontbreekt.

Ervan uitgaande dat het in jouw geval wel klopt, is het natuurlijk een vreselijke situatie die je beschrijft. Ik snap dat je geen contact wil zoeken met die pleegouders. Je enige weg naar perspectief kan je daarmee misschien blokkeren.

Kan je de komende weken niet bij vrienden slapen? Als je aan die ouders een klein beetje de situatie uitlegt (niet in detail), zullen zij je toch wel willen opvangen? Of anders familie? Opa, oma, tante?

Hou vol man! Over een paar weken zit je in dat gastgezin en ziet de wereld er weer heel anders uit. Blijf vooruit kijken, hoe moeilijk dat soms ook is: er is altijd licht aan het einde van de tunnel. Er komen weer tijden dat je veel gelukkiger gaat zijn. Hou je hieraan vast! En blijf hier posten, ook over een tijdje. Je ziet dat we blijven reageren en met je mee blijven denken. Er zijn altijd mensen die je willen helpen en je lief hebben 😘

Hoi J14/ TS

Ik geloof je wel. (ik heb meerdere malen gereageerd). Uit de grond van mijn hart, ik wou dat ik je kon helpen. Ook al ben je een vreemde. Je zou meteen bij mij kunnen logeren. Mijn ouders zijn daar makkelijk in. Maar hier is contact leggen onmogelijk.

Hoeveel weken moet je nog uitzitten dan?

Please blijft veilig, pas goed op jezelf. En blijf vooral hier praten.
Big hug van mij.

Had ik maar overdreven!

Ik weet wie die mensen zijn die me gaan opvangen. Maar wil hun er eigenlijk niet mee lastig vallen. Straks zeggen ze dat probleem kind hoeven we niet te hebben. Dus ik ga denk ik de tijd gewoon uitzitten. Praten heeft toch geen zin. Want sommige hier geloven me ook al niet. Dus waarom iemand anders wel...

Dag jongen, Wat is dit voor achterlijk gedoe? Welke ouders gedragen zich zo naar hun kind? Dat je moeder je vader daarbij aanmoedigt vind ik helemaal erg. Als je niet eens meer op je moeder kan rekenen, wie heb je dan nog?

Die mishandeling van je vader, levert dat blauwe plekken op? Als dat zo is, valt dat niemand op de club op?
Je zou aangifte kunnen doen van mishandeling, zoals J22 voorstelt, maar vaak levert dat meer problemen op dan het oplost. Zo meteen een oplossing zullen ze ook niet hebben. De reactie van de politie kan zijn een foei gesprek met je ouders, dreigen met maatregelen, of jij het huis uit. Binnenkort gebeurt dat toch al, dus dan zal de politie wellicht denken dat het probleem feitelijk al is opgelost en dan krijg jij nog een aantal hele nare weken thuis.

Je vertelt dat je plaatsing bij een gastgezin definitief is goedgekeurd. Weet je wie die mensen zijn? Als dat zo is dan kan je contact met ze opnemen en vragen of je een kennismakingsgesprek kan hebben en als je daar bent vertellen over de narigheden die jouw ouders je bezorgen. Je kan dan vragen of jij wat eerder bij ze kan komen wonen.
Weet je niet wie dat gastgezin is dan zou je het via de club moeten spelen. Er is daar iemand voor als jullie problemen hebben alleen wil niemand daar heen omdat je dan een zwakkeling bent. Ik denk dat je daar nu maar overheen moet stappen en met die persoon gaan praten en de situatie uitleggen.
Zou jij nu al met die gastouders kunnen praten dan zullen die toch ook eerst contact met de club opnemen voordat ze toestemming kunnen geven als ze dat willen.

Hoe dat verder zit met dat gastouderschap weet ik niet. Is dat 7 dagen per week of wordt je geacht ook een aantal dagen bij je ouders te slapen? Als ik je verhaal zo lees dan is het een kwestie van definitief uit huis totdat je zelfstandig kan gaan wonen.

Er was hier eerder een jongen, J13, die thuis helemaal geen aandacht of liefde kreeg. Zijn ouders zaten alleen maar te drinken en te blowen en verder niets. Hij moest voor alles in huis zorgen, die ouders deden niets. In het topic 'Verlul je ouders' in het deelforum 'Mijn ouders' schreef hij dit:

"Mijn ouders hebben veel haat naar mij en ik vond het heel moeilijk om hier over te praten. Ze zeiken elke dag over mij en zeggen dat ik het opvoeden niet waard ben. Soms zou ik willen dat ik nooit bestond of dat ik in een ander gezin leefde want ze maken mij het leven heel erg zwaar waardoor ik in een depressie ben beland."

Hij schreef toen dat hij besloten had om weg te lopen. Hij heeft statiegeld van blikjes gespaard en toen hij naar zijn idee genoeg had heeft hij iemand gezocht waar hij bij kon gaan wonen en iemand die hem daar kon brengen. Hij is toen naar Spanje gegaan. Daar woont hij nu bij mensen die hem in hun armen gesloten hebben en hem hebben opgenomen in hun familie.
Een deel van het verhaal kan je lezen bij 'Verlul je ouders' en de rest bij het deelforum 'Op jezelf, -> Mijn nieuwe thuis'. Hij is nu officieel geadopteerd door zijn nieuwe gezin.

Ik vind het een wonderbaarlijk en ongelofelijk verhaal. Die jongen was pas 13 toen hij dat deed. Wie zo iets doet als je pas 13 bent is in mijn ogen een heel speciaal iemand waar ouders alleen maar trots op zouden kunnen zijn. Net zoals jouw ouders trots op jou zouden moeten zijn!

Jij kan niet weglopen want dat zou jou te veel kosten, maar er is een uitweg via dat gastgezin. Ga praten, met dat gezin, met de club, en als zaken uit de hand lopen met de politie. Sterkte!

@TS:

Als je verhaal klopt: meteen een melding maken bij Veilig Thuis. Zij kunnen je dan versneld in dat gastgezin plaatsen of tijdelijk elders opvangen. Iemand op je club of een jongerenwerker kan je hierbij helpen, zoals gezegd.

Maarre... ik krijg toch de indruk dat je wat overdrijft om onze aandacht te krijgen. Nergens voor nodig! We geven je ook aandacht als je gewoon zegt: "Ik heb ruzie gehad met mijn vader om naar dat gastgezin te gaan". Blijf bij de feiten hè man! Belangrijk voor uitstraling. We nemen je dan veel serieuzer!

Hoi J14/ TS

Ik schrik hier echt van. Dit is in mijn ogen lichamelijke & geestelijke mishandeling. Je ouders moeten uit de ouderlijke macht gezet worden. :(
Kun jij niet bij een vriend, neef ofzo logeren. Heb jij contactgegevens van het gastgezin? Jij moet daar zo snel mogelijk weg. Maar ik besef dat wanneer jij wegloopt, de boel escaleert. Wat moet jij je ellendig voelen. Je zit in een tweestrijd. Diep van binnen wetende wat het beste is...

Hoi

Vorige week werden mijn ouders ingelicht over dat het gastgezin officieel doorgaat. Mijn vader was woedend toen ik thuis kwam. En gaf me een paar rake klappen. Dit is nu iedere avond zo geweest. Met de woorden ik maak je helemaal kapot nu je ons in de steek laat. Hij geniet er gewoon van om mij pijn te doen.. en me moeder staat er gewoon bij te lachen en geeft aan harder te slaan. Als ik op een of andere manier laat blijken dat het mij iets doet stompt die me gewoon iets harder..

Wat moet ik doen help alsjeblieft

Dit is mijn eerste topic. Ik ben die jongen dus niet.

@ts wat een verdrietig verhaal maar gelijktijdig zo dapper en kwetsbaar dat je je verhaal via dit platform deelt! Respect daarvoor! Ik zie hele mooie en eerlijke reacties hierop. Ik hoop oprecht dat je snel weer het positieve inziet; want dat verdien je! Jij als persoon doet er oprecht toe en probeer met de juiste mensen om je heen hierover te praten.

Hoi J14/ TS
Ruim 24 uur geleden was het pikkedonker. En nu kunnen we weer zien...

Je moet dus nog een maand "afzien" en dan naar het gastgezin. Hopelijk kun jij daar de rust hervinden. Zodat je weer lekker in je vel komt te zitten. Je mist thuis het gezellig praten. Nou je hebt hier je plek gevonden, denk ik zo.

En als je er onverhoopt er een keer doorheen zit. Gewoon een berichtje plaatsen, en er is altijd veel iemand om je op te beuren.

Dag jongen, Ik vroeg mij af, ben jij die jongen die twijfelde of hij door moest gaan met voetballen en die laatst naar een toernooi in Italie is geweest? Volgens mij wel.

Het is jammer dat je ouders zo doen, maar straks in het gastgezin ben je daar even van af. Veranderen zullen ze niet zo snel.
De club ziet jou als een mogelijke aanwinst, niet alleen sportief maar dus ook financieel. en je ouders hebben misschien ook een stille hoop dat jij straks een mooie villa voor ze koopt. Zo is dat nu eenmaal, we leven in een kapitalistische wereld en iedereen wil rijk worden en profiteren.

Die ploegmaten van jou willen allemaal erg stoer lijken, dus onzekerheid laten zien en praten over dingen waar je het moeilijk mee hebt dat kan niet. Dat legt een druk op je waar niet iedereen tegen kan, tenzij jij natuurlijk iemand bent die echt van binnen verhard is en geen zwakke momenten kent. Maar zulke mensen zijn er niet veel en het is de vraag of dat nu wel van die aardige mensen zijn.
Ik weet heel zeker dat jij lang niet de enige bent die het af en toe moeilijk heeft met de druk waaronder jullie moeten presteren. De vraag is ook of over je twijfels en zwakke kanten praten nu wel zo slap is. Misschien moet je juist wel sterk van binnen zijn om dat te durven.

Jullie in die opleiding hebben allemaal dezelfde droom en allemaal weten jullie ook dat die droom niet voor iedereen uit gaat komen. Voor jullie allemaal is dat moeilijk, dat kan niet anders. Er zijn geen zekerheden voor jullie in die opleiding.
Misschien zijn er daar jongens die vaak te horen krijgen dat ze er niets van terecht brengen en dat het niets wordt. Wat als je na zo'n preek nu eens aan zo'n jongen vraagt of hij zich rot voelt? Zou jij in zo'n situatie het niet fijn vinden als een ploegmaat dat dan aan jou vraagt? Meegevoel toont?

Je zit op vwo en dat is heel mooi. Daar zit je nog wel een jaar of twee drie neem ik aan en tegen die tijd dan weet je wel ongeveer waar je aan toe bent als het om dat voetballen gaat. Heb je dat vwo diploma dan kan je alle kanten uit.
Als jij bent wie ik denk dat jij bent dan voetbal jij met wat oudere jongens. Dat zegt naar mijn idee wel wat. Jammer dat je ouders zulke dingen niet willen zien en alleen maar naar de punten kijken die volgens hen minpunten zijn maar dat dus niet zijn.

Volgende maand dus naar dat gastgezin. Die mensen weten vast wel hoe het is als iemand zoals jij in zo'n opleiding zit met alle stress en onzekerheid die daar bij komt. Het zou mij niet verbazen als zij daar wel eens me jou over zouden praten.

Die liefde, die komt nog wel. Straks kom je iemand tegen waar je van binnen helemaal warm van wordt. Daar kan je niks tegen doen. Dan wordt alles opeens heel anders!

Ik wens je het beste. Het belangrijkste is dat je een leven krijgt waarin je voldoening vindt in wat je doet. Als je dan ook nog vriendschap en liefde hebt om je heen dan kan je veel aan.