Ik heb 3 weken geleden mijn telefoon met opzet in het water gegooid en ben overgegaan naar een nokia.
Ik was heel slecht in sociale situaties en ik durfde niks te vragen. ook niet aan een medewerker in een winkel bijvoorbeeld.

Nu ik geen telefoon meer heb is er een hele lading sociale stress van me af gegleden en ben ik veel helderder in mijn hoofd, ipv dat ik 8 uur per dag mijn brein wegsmelt aan dingen die niks toevoegen aan mijn leven. Laatst was ik verdwaald op straat toen ik onderweg was naar een vriendin waarvan ik het adres nog niet goed wist, ik heb toen op straat gevraagd aan een meneer of hij toevallig wist waar ik heen moest. Ik vond het doodeng, maar ik MOEST het doen want er was geen andere optie voor mij om anders bij mijn locatie terecht te komen. Dit voelde zo bevrijdend en nu ben ik al veel minder bang als ik het een volgende keer weer moet doen.

Ik doe een theateropleiding, en afgelopen week had onze school een project samen met een vooropleiding waarin we met die groep, vol nieuwe mensen, binnen een week een voorstelling moesten maken. Er zat 1 meisje bij die ik vanaf het begin al interessant vond en zij had ook een paar signalen afgegeven waarvan ik dacht 'is dit?.. idk..? misschien..?'.
De laatste dag van de week speelde we de voorstelling en nam iedereen afscheid van elkaar, het was voor mij letterlijk nu of nooit. En ik wist dat ik spijt zou hebben als ik het niet zou vragen. en toen ben ik met knikkende knieën op haar afgestapt en zei ik 'Ik vind je heel interessant en ik vroeg me af of je een keer, na al dit, wat wou gaan doen met z'n tweetjes?'. Ze was erg verrast, want niemand van onze leeftijd vraagt dat soort dingen nog aan elkaar in het echt. Toen zei ze enthousiast ja en heb ik met trillende handen haar nummer in mijn nokia getypt terwijl we half grapjes maakte over hoe zenuwachtig ik was. Ze zei later nog een x dat ze het echt heel stoer vond dat ik het in het echt had gevraagd en dat ze nog van haar zou laten horen.

Als ik een mobiele telefoon had gehad, had ik na afloop haar instagram gevolgd, dan haar stories liken (want dat is flirten tegenwoordig blijkbaar?) om vervolgens na een maand dom te reageren op een story door te zeggen 'haha lekker ik hou ook van carpaccio.' the fuck..? Zo raar dat dat tegenwoordig eigenlijk de norm is geworden. Super stom!!! dus kies ervoor om dat niet te doen, want het kan ook anders.

Dus mijn advies is, flikker je telefoon weg, dan MOET je wel sociaal doen.

J23 ts hier bedankt voor de tips

Dag TS, Ik begrijp het probleem. Die zus is naar ik aanneem ook wat ouder dan jij en dat schept wat meer afstand. Op school en in het bedrijf van je vader kom je ook geen vrouwen of meisjes tegen en dan is er maar een oplossing, je moet op stap gaan.
Je kan op een korfbalclub gaan, daar heb je evenveel meisjes als jongens, maar dat is waarschijnlijk niet jouw ding. Heb je geen vrienden die in het weekeinde gaan stappen of hebben die inmiddels allemaal een vriendin en blijven ze gezellig thuis?
Dan heb je nog organisaties die avonden organiseren voor jongeren die moeite hebben met het vinden van sociale contacten. Een organisatie is bijvoorbeeld Join Us -> https://join-us.nu/

Op hun website kan je dit lezen: "Wil jij vaker leuke dingen doen met vrienden? Maar weet je niet hoe je dat moet aanpakken? Bij Join Us zijn er we er voor jou. We brengen je in contact met andere jongeren en helpen je sociaal sterker te worden!
Dat kan in real life, online of via onze community."

Vanuit de kerken organiseren ze ook wel dat soort dingen, maar dan moet je natuurlijk wel iets met de kerk hebben, al is iedereen altijd welkom. Misschien dat gemeenten ook dat soort dingen organiseren. Hangt er van af waar jij woont.

Of je daar zin in hebt weet ik niet, maar je kan het eens bekijken. Je houding moet naar mijn mening zijn dat je daar, of waar dan ook, op een ontspannen manier andere jongeren ontmoet. Je moet niet op stap gaan met de gedachte: "Ik wil een vriendin, ik ga nu een vriendin zoeken".
Dat geeft stress, je bent gespannen en het wordt niets. Je bent dus gewoon een jongen die graag contact heeft met andere jongeren voor wat gezellige momenten, een uurtje, een avond, hoe het maar uitpakt.
Als er iemand is die wel wat in jou ziet dan zorgt die er wel voor dat jij dat oppikt. Bedenk, net als bij de dieren is het ook bij de mensen zo dat het vrouwtje bepaalt wie haar partner wordt.

Nog even over die boeken van Yvonne Kroonenberg. Haar verleden als relatietherapeute laat je misschien denken dat het zware wetenschappelijke boeken zijn. Dat is niet zo. Het zijn allemaal kleine hoofdstukjes waarin ze met humor over haar verloofdes, haar vriendinnen en over mannen en vrouwen in het algemeen schrijft. Het zijn observaties, beschreven op een lichtvoetige humorvolle manier. Het leest makkelijk weg.

Waar het uiteindelijk om gaat is dat jij te vinden moet zijn en dat jij daarbij wat van jezelf laat zien. Dan wordt je gevonden.
Misschien dat je op dit moment het wat somber inziet, maar ik geloof niet dat er veel mannen zijn die op hun veertigste nog steeds alleen zijn omdat ze niemand hebben kunnen vinden. Als jij niemand vindt dan vinden ze jou wel. Vrouwen willen ook niet hun hele leven alleen blijven dus als niemand hen komt zoeken dan gaan ze zelf wel op zoek.

Alles wat ik geschreven heb geldt ook voor die hele verlegen jongen van 16. Op jouw leeftijd heb je genoeg mogelijkheden of zit jij soms ook op een school met alleen maar jongens en ga je nooit uit? Minder verlegen worden doe je door wat te durven. Lach eens naar een meisje dat je ergens tegenkomt, in de bus of zo. Als je lacht zie je er gelijk een stuk leuker uit. Zoek een bijbaantje in een bedrijf waar ook meisjes zijn. In een supermarkt bijvoorbeeld of in een tuincentrum. Meisjes vinden verlegen jongens wel schattig.

Hey j23 ts hier ik heb wel een zus maar die woont op Ameland dus die zie ik stuk minder. Mijn vader heeft een eigen bedrijf dus ik werkte veel, ik doe/deed daarnaast school. Ik zit op technische school waar niet extreem veel meiden/vrouwen op zitten laat staan dat ze in mijn klas zitten

Ik herken het helaas. Ik ben ook extreem verlegen en durf niet op een meisje af te stappen. Ik heb ook nog nooit een vriendin gehad of gezoend met een meisje. Ik zou dit graag ook anders zien.

Dag TS, Ik denk dat jij geen zuster(s) hebt en in je dagelijkse werk niet in aanraking komt met meisjes of vrouwen. Vrouwen zijn dus vreemde wezens voor jou die je een beetje onrustig- en dus zoals je zegt verlegen maken.
Om te beginnen zou je situaties moeten opzoeken waar je op een ongedwongen manier, zonder dat er sprake is van romantische intenties, in contact komt met meisjes en vrouwen. In een zakelijke setting zeg maar, maar je kan ook uitgaan natuurlijk. Je moet er aan wennen om met meisjes en vrouwen om te gaan zoals je met collega's en vrienden om gaat. Op een gegeven moment zal er dan wel iemand zijn die laat merken jou leuk te vinden en contact probeert te maken.

Je zegt dat je er tot nu geen tijd voor maakte om iemand te ontmoeten. Is dat echt de reden? Ben jij een sociaal iemand met veel contacten of wat meer op jezelf?

Tenslotte, er is een schrijfster, Yvonne Kroonenberg, inmiddels al in de oma leeftijd, die heel wat partners heeft gehad, verloofdes noemt ze die, maar nooit voor meer dan een paar jaar. Ze is ook relatietherapeute geweest en heeft in haar leven heel wat inzichten verworven over relaties, hoe mannen zijn, en hoe vrouwen tegen mannen aankijken. Daar heeft ze een hele stapel boeken over geschreven.
Mijn advies, lees eens een boek van haar. Het zijn allemaal korte stukjes van drie of vier pagina's, dus al hou je niet van lezen, dat moet lukken.
Je kan gewoon naar de bibliotheek gaan en daar eens een boek pakken en wat gaan zitten lezen. Van lezen kan je heel veel leren over hoe mensen zijn.
En, in de bibliotheek vind je meestal ook heel wat vrouwen en meisjes. Die zullen het vast leuk vinden om te horen dat jij dat boek leest om meer te weten te komen over het spel tussen mannen en vrouwen als het om de liefde (en de seks) gaat.