Dag jongen, Als ik het zo lees dan gaat het op dit moment prima met jou. Je zit zelfs op het VWO en met die stevige begeleiding kom jij er wel wat dat betreft.

De dingen die jij nu meemaakt zijn de dingen waar jij van gedroomd hebt maar toch heb je momenten van twijfel. Maar, bij jouw club twijfelen ze niet!
Misschien ben jij bang dat het allemaal zo goed gaat dat het een mooie droom is waar jij van wakker kan worden. Ik denk dat die twijfel helemaal niet nodig is. Je bent nu zo gelukkig met het leven met de voetbal en de kansen die jij krijgt, dat gaat niet zomaar opeens veranderen.
Zoals eerder gezegd, je bent nog jong en dat je dan soms je familie en je vrienden mist is te begrijpen, maar je ziet ze toch ook regelmatig en je familie blijft altijd je familie en je vrienden blijven je vrienden.
Je voetbalt met wat oudere jongens, maar daar is het ook altijd fijn om als team mee om te gaan. Ook op school zullen er jongens en misschien meisjes zijn waar je gezellig mee om kan gaan.

Heb vertrouwen in de mensen die je begeleiden en wees niet bang dat je niet altijd leuk zal blijven vinden.. Ik geef eerlijk gezegd niets om voetbal, maar als ik mensen uit die wereld, jong of oud, hoor praten dan blijft het voor allemaal het belangrijkste in hun leven. Op familie en kinderen na natuurlijk.
Elke dag leer je meer, op school en op het voetbal. Elke dag zijn er weer nieuwe en spannende dingen. Hoeveel jongens zoals jij gaan naar Italie om daar in een toernooi te spelen? En wat gaat er nog meer komen? Ik weet zeker dat het jouw thuis van harte gunnen en blij voor je zijn.

Er is strijd op de training wie de beste is. Rivaliteit heet dat. Iedereen die goed kan voetballen droomt er van de beste te zijn en straks op het WK het winnende doelpunt te maken en wie weet waar ze nog meer van dromen. Het gaat er om dat het in een kameraadschappelijke sfeer gaat, dat iedereen er voor het team is.

Talent zit in je. Door trainen en wedstrijden spelen komt het tot bloei. Als het er in zit dan halen ze het er uit op die club van jou. Zit het er niet in, dan kan je trainen wat je wilt, maar dan blijf je gemiddeld. Jij bent goed, dat is mij wel duidelijk. Heb vertrouwen in jezelf. De club heeft al vertrouwen in jou, dus geen zorgen. Als je vandaag goed bent dan ben je het morgen ook, als het vandaag voor jou elke dag een feest is dan is het dat morgen ook.

Op dit moment bestaat me leven inprincipe uit school en voetbal. Maar ik kan het me niet voorstellen maar ben bang dat ik me plezier er een keer in verlies met het voetballen. En ik word echt goed begeleid door me club op sportief vlak maar ook met school en thuis.

Ik heb trouwens niks tegen me gastgezin het zijn super leuke mensen en een aardige (Broer)

Er zijn momenten dat ik wil stoppen maar dat zijn korte periodes. Hiervoor kan ik altijd terecht bij een vertrouwenspersoon van de club. Maar eigenlijk vind ik het altijd hartstikke leuk. Zoals de voetbaltoernooien in het buitenland met het team. De eerstvolgende heb ik volgende week in Italië. Datbzijn wel dingen waar ik van gedroomd heb.Het team is ook leuk een aardig tuurlijk er is op de training strijd wie de beste is.


Verder is het ook inprincipe verplicht om een opleiding te blijven volgen vanuit de club. Ik ga nu naar het 3de naar vwo. Dus dat duurt voor mij nog even.

Vanuit de club wordt jij wel goed begeleid als ik het zo lees. Ze investeren behoorlijk in jou, gastouders, begeleiding bij je studie, toezien dat jij je school serieus neemt, dus dat is heel verantwoord en serieus. Dan mag je toch aannemen dat ze wat in jou zien.

Je bent bang dat je plotseling je interesse verliest. Nu ben je nog single neem ik aan, maar op een gegeven moment leer je een heel leuk iemand kennen en krijg je verkering. Dan kan dat voetballen soms als een beperking voelen voor de leuke dingen die jij met lief wilt doen.
Voor de rest, als voetballen vandaag jouw leven is, zou dat dan opeens kunnen veranderen?

Er moet in het leven een balans zijn tussen plicht en plezier, daar gaat het om. Als ook je begeleiding daar rekening mee houdt dan kan het allemaal wel goed blijven gaan. Zolang jij er zelf maar achter staat.
Waar het om gaat is of jij voor jezelf echt weet waar het jou werkelijk om gaat. Wat is jouw doel, jouw droom, met dat voetballen. Als die droom een illusie lijkt te gaan worden, dan is alles voorbij.

Op jouw leeftijd denk je misschien nog niet zo serieus over dat soort zaken, maar door die opleiding bij jouw club ben je wel bezig met iets dat beslist over jouw toekomst op langere termijn zonder dat jij daar echt de gevolgen van kan overzien. Je weet niet hoe het met jou zal gaan.
Heb je daar wel eens gesprekken over met iemand van de club of thuis? Zou wel goed zijn. Bedenk wel, iedereen waar jij mee praat heeft belangen bij wat jij doet. Dat hoeft niet altijd het beste voor jou zelf te zijn.

Moeilijke zaken, maar zo gaat dat bij het volwassen worden. Voor Joden en moslims ben je een man als je 13 wordt. Maar eigenlijk ben je van binnen ook nog een kind als je 13 bent. Je bent op weg, maar je bent er nog lang niet. Daarom moet je met een volwassen iemand die jij vertrouwt kunnen praten.

Als ik als meisje ook iets mag zeggen. Het is lastig en je zult uiteindelijk zelf moeten beslissen maar misschien nog iets om bij stil te staan: er is maar een heel klein gedeelte van die opleidingen die het uiteindelijk schopt tot een topclub. Velen blijven hangen in clubs die er een beetje bij hangen of op een lager niveau spelen en waar je vrij anoniem tegen je balletje trapt. Niets mis mee, maar zou dat evengoed jouw droom zijn? Ook is het maar voor een periode in je leven. Je blijft niet eeuwig voetballen en niet alle oud-voetballers worden een Arne Slot. Je zult dus ook nog moeten nadenken over je toekomst daarna. Dus de vraag is: wat is voor jou nu, maar ook later, het belangrijkst? Waarom ik dit zo schrijf? Ik speel zelf tennis. Meerdere keren is tegen me gezegd dat ik wel talent had om in de landelijke competitie, of zelfs toernooien te spelen. Daar zelfs over gedacht maar toen werd duidelijk wat ik er allemaal voor moest doen en laten. Ik wilde ook andere dingen. Lol maken en een goede opleiding volgen en ben bij mijn clubje gebleven. Speel nog steeds met veel plezier maar heb er geen spijt van dat ik er niet verder in gegaan ben. Er zijn toppers maar er staat ook iemand op nummer 450 in de ranking. En die heeft er net zoveel voor gedaan als die topper. Maar dat is mijn verhaal, het jouwe kan totaal anders zijn. Succes en veel wijsheid met je beslissing!

@j23

Bedankt voor de wijze woorden!

Ik ga van mezelf niet zeggen dat ik zo ongelooflijk goed ben... maar speel wel 2 lichtingen hoger als wat ik eigenlijk speel. Op dit moment is voetbal me leven. Maar ik ben bang dat dit opeens om slaat... en over me diploma later en school daar zijn ze heel streng op ik word goed ondersteund. Ik ga wel vaker eerder weg omdat ik in de middag training heb. Na de training krijg ik dan ondersteuning voor me schoolwerk.

Dag TS, Voetballen is jouw passie en je hebt er talent voor. Genoeg om opgenomen te worden in de jeugdopleiding van een professionele club, maar het vraagt wel offers van je. Is dat het waard? vraag jij je nu af.

Je zegt dat jij het gevoel hebt je familie en je vrienden in de steek te laten en je mist ze ook als je van huis bent. Dat laat zien dat het van binnen bij jou en bij jullie thuis wel goed zit. Jullie geven om elkaar.
Ik denk dat je familie er helemaal achter staat en trots op je is dat jij het zo goed doet. Jij moet offers brengen, maar zij ook en ze hebben dat er voor over, voor jouw toekomst.
Je vraagt je af of je niet egoistisch bent door je te richten op je toekomst als professioneel voetballer en je familie en vrienden min of meer in de steek te laten, tenminste, zo voel jij dat.

Uiteindelijk moet iedereen zijn of haar eigen weg in het leven volgen. Als je dan van je passie je werk kan maken dan is dat een goede keuze.
Nu kies jij dus voorlopig voor een voetballoopbaan en dat kan jou een mooi leven geven, maar dan moet je wel een groot talent zijn. Misschien ben jij dat. Dat weet ik natuurlijk niet, maar ook jijzelf en je trainers weten dat misschien nog niet. Jij bent goed, maar hoe goed?
Goed genoeg voor een mooie carriere in Nederland bij de eredivisie bijvoorbeeld, of goed genoeg om internationaal door te breken?
De vraag is, waar kijk jij zelf het meest naar? Aan wie spiegel jij jezelf? En wat zeggen jouw trainers?

Een voetballoopbaan duurt niet zo erg lang. Als je tussen de dertig en de veertig bent dan is het wel voorbij en dan moet je wat anders. Soms heb je dan genoeg verdiend om met pensioen te gaan, maar dat geldt niet voor iedereen. Ruud Gullit was een hele goede voetballer en is ook trainer geweest. Maar nu moet hij reclame voor vitamine maken om rond te komen.
Jij kan ook een hele goede voetballer worden en leuk verdienen, maar je moet altijd een plan B hebben. Zorg er dus voor dat jij een fatsoenlijk diploma haalt voor als je later een andere bron van inkomsten nodig hebt.

Je zit op school en je bent nog heel jong. Tijd genoeg om over dat soort dingen na te denken en er met mensen die je kunnen adviseren over te praten. Hoe verder je komt, hoe ouder je wordt, des te duidelijker het wordt welke mogelijkheden er voor jou zijn als het om een voetballoopbaan gaat.
Je familie en je vrienden staan achter je denk ik en je ouders willen maar een ding, dat jij gelukkig wordt in je leven. Ze geven jou de vrijheid te kiezen. Als jij offers voor je keuze wilt brengen dan willen zij dat ook.

Veel succes!

Hmm ik ben wel een van de kleinere maar mijn team is echt niks mis mee. Daarin houd ik me prima staande. Het is meer dat ik mensen mis me ( oude ) vrienden en familie soms voelt het dat ik hun in de steek laat en alleen maar voor mezelf kies...

Zou het ook kunnen dat omdat je met de 15 jarigen meespeelt, dat je minder connectie hebt met hen als vrienden? Ze zijn misschien al puber en jij misschien nog niet?

Ben je de kleinste van de groep of valt het wel mee in de kleedkamer?

Ik zou van me zelf niet snel zeggen dat ik een mega talent ben... Maar ben 13 en speel nu in de 15-1 2 lichtingen hoger wat hoort. De kans dat je het uiteindelijk haalt is natuurlijk heel erg klein... Maar stoppen voelt eigenlijk helemaal niet goed. Ben bang dat ik dan toch spijt krijg later. En laat dan natuurlijk wel me team in de steek.. denk dat het een beetje komt dat ik wilde stoppen gezien ik nu vaker thuid ben in de zomerstop. En me vrienden uit me eigen stad weer vaker spreek.

Knap dat je al zo lang bij een professionele voetbal club speelt en ook knap dat je er zoveel voor moet laten. Vraagje, ben je een negatalent of dat niet. Als je dat bent moet je doorgaan en je droom (als die dat is) verwezenlijken. Als je niet dat megatalent bent dan zou je het nog eens kunnen heroverwegen. Succes met deze keuze.