Hé meisje 14, wat heftig dat je je zo voelt. Ik kan me wel iets voorstellen bij hoe je je voelt, ik ben ook depressief geweest en het is inderdaad erg zwaar. Een psycholoog kan enorm helpen en je hoeft je echt niet te schamen om dat tegen je ouders te zeggen. Je kunt ook naar de huisarts gaan om over je probleem te vertellen: die kan je een doorverwijzing naar een psycholoog geven en dan hebben je ouders echt geen reden om het gek te vinden. Wat school betreft: toen ik zelf naar een psycholoog ging, heb ik het op school niet verteld, maar ik zei altijd dat ik naar de dokter moest als ik er niet was. Bedenk dus zelf of je het op school wilt vertellen of niet: je bent daar niet toe verplicht.

Zoals ik je verhaal lees, lijk je me iemand die heel graag alles goed wil doen en andere mensen belangrijker vindt dan zichzelf. Dat is deels zeker een goede eigenschap en je lijkt me een superaardig iemand, maar ik heb zelf van mijn depressie moeten leren dat het ook belangrijk is om grenzen te stellen. Als je voortdurend jezelf wegcijfert en geen aandacht hebt voor je eigen behoeftes, wordt de druk je op een gegeven moment te veel. Als je bijvoorbeeld te veel druk van je ouders ervaart, dan mag je dat aangeven, en als je het op school te druk hebt, dan mag je daarover praten met je leraren of je mentor. Dat betekent niet dat je zwak bent of gefaald hebt, integendeel: niemand kan altijd alles perfect doen, iedereen heeft grenzen en als je die grenzen ook durft uit te spreken, sta je juist sterker in je schoenen en kun je meer aan. Je krijgt dan zelf meer controle over je leven in plaats van dat je je leven door anderen laat bepalen.

Er zijn trouwens ook manieren waarop je anoniem over je probleem kunt praten. Je kunt bijvoorbeeld bellen of chatten met de Kindertelefoon. Ook zijn er websites die gratis online hulp aanbieden bij depressie: die kun je denk ik wel vinden via Google.

Ik begrijp dat je geen 'Het komt wel goed' wilt horen als je je zo hopeloos voelt: dat klinkt alsof je gevoelens niet serieus worden genomen. Wat ik wél wil zeggen is: er is hoop. Ik zeg dit omdat ik zelf een paar jaar geleden tijdens mijn depressie het leven ook niet meer zag zitten en ook niet meer dacht dat het ooit nog beter kon worden. Maar ik ben compleet genezen; ik voel me nu zelfs sterker dan ervoor. Je kunt een depressie het best vergelijken met een ziekte die inderdaad zwaar is, maar waarvan je echt kunt herstellen, en ik geloof dat dat bij jou ook zo zal zijn.

Heel veel sterkte! Laat het me maar weten als ik iets voor je kan doen.