Lord of the Flies bekeken nu op you tube, de oude en nieuwere versie, vond de oude mooier. Bless the beasts and childeren had ik al gezien.
Wel 2 verschillende films, de eerste na een vliegtuigongeluk en komen de jongens terecht op een eiland, de tweede speelt zich af in een zomer kamp. Waarom vond ik deze films zo goed. Omdat ik mezelf ook altijd aan getrokken voel tot een groep. Niet tot één speciaal iemand , wordt het zo intiem. Een groep geeft je meer vrijheid, al krijg je dan wel met regels te maken van zo'n groep, maar ben je niet op één persoon gericht. Zou wel eens willen weten hoe ik me zelf zou handhaven in zo'n groep ook al lijkt het me zeer onwaarschijnlijk dat ik ooit op een onbewoond eiland terecht kom, maar mooi om deze film te zien. Wat me wel fascineert dat in een groep jongens ook al kennen ze elkaar niet, er altijd toch een leider ontstaat, met een groep die zich bij hem aan sluiten, de meelopers en er automatisch wetten en regels ontstaan die dan weer door een andere groep bestreden wordt. Vind dat een zeer boeiende topic, omdat ik zelf ook nog zoekend ben naar me zelf.

Jongen 23, je hebt gelijk, sommigen hebben een oudere broer of vriend nodig die hun begeleid. Had ik ook , hij was ongeveer van jouw leeftijd, denk ruim een jaar ouder zoiets. Toch mee gekapt, spijt van, ben soms een etter en hij gaf me begeleiding, keek dwars door me heen, ontkende mijn gevoelens eigenlijk. Mis hem toch nu wel. Zou jou ook wel als vriend willen hebben, je geeft goede adviezen.

Met belangstelling de reacties gelezen, hier blijkt ook wel dat ook homo jongens evenals hetero jongens niet gelijk zijn. Iedereen beleeft zijn leven anders. Ligt ook aan je uiterlijk, een slanke jongen die lenig is zal zich op een dansvloer anders gedragen dan zoals ik die nogal stevig gebouwd is. Verder stevige jongens gedragen zich ook wat stoerder vaak omdat ze fysiek sterker uit zien. Zelf was ik een jongen die altijd met andere jongens in het bos of veld soldaatje speelde, compleet met leger kleding. Dan was nooit romantisch en zoenen of vrijen past niet bij me, vind er niets aan. Niet met meisjes en ook niet met jongens. Met meisjes had of heb ik niets, val toch meer op vriendschap of kameraadschap met jongens. Alleen hoef nog geen vaste relatie. Als ik met vrienden uit ging vroeg mijn moeder weleens en heb je nog een leuk meisje ontmoet, neen, zei ik dan , ze willen me niet. Had altijd het excuses dat ze me te dik vonden, ik vond het wel makkelijk, was ik gelijk van het gezeur af, want had geen belang bij meisjes. Ook al waren er weleens meisjes die me wel leuk vonden, maar deed me niets. Vond ze wel aardig maar meer ook niet. Maar ergens hadden mijn vrienden het wel door en ze daagden me wel eens uit, zo van of ik bang was voor meisjes, of dat ik er niet mee om kon gaan, of heb je liever een jongen dan zoeken we er wel één voor jou. Ook thuis ging het zo, mijn moeder zei eens , je zegt wel dat meisjes jou niet willen, maar wil je zelf wel, en als je liever een vriend hebt dan vind ik dit ook prima. Nu, zei zomaar dat ik inderdaad dit liever had, nu, dat was het dan. Las hier over films , romantische films vind ik niets, moet avontuur in zitten, zoals in bless the beasts and children wat gaat over een stel vrienden op zomerkamp. Beetje dat stoere en ruige trekt me wel aan. Zelf ben ik nog op zoek naar een jongen die bij me past, om samen op ontdekking te gaan, gewoon twee jongens, en geen verschil tussen een manlijke of vrouwelijke jongen. Dat wordt wel eens gezegd, onzin, jongens zijn jongens, ook al is de één wat stoerder dan de ander. Hoop dat het een beetje duidelijk is.

Beste E en S, Het ontroert mij dat jullie hier vertellen dat je zoveel aan mijn reacties hebt gehad. Ik zeg wel eens dat ik de jongeren die hier komen met hun problemen zo goed kan begrijpen omdat ik zelf al die problemen heb gehad. Ook ik ben een zachte jongen die in de knoop zat met zijn gevoelens. Ik had het gevoel dat mijn verlangens heel erg verkeerd waren en dat ik voor niemand interessant zou zijn. Ik isoleerde mijzelf en werd gepest. Dat is nu wel voorbij en ik weet van mijzelf dat ik in veel dingen bovengemiddeld ben, maar weten en echt geloven zijn twee verschillende dingen. Seks is nog steeds een moeilijk ding.

Jongens zoals jullie herinneren mij aan hoe ik zelf was en ik zou jullie allemaal wel in mijn armen willen nemen en zeggen dat jullie zijn om van te houden en dat er ook van jullie gehouden gaat worden.
Soms zegt iemand wel eens dat mijn reacties te lang zijn en inderdaad loop ik vaak tegen de limiet van het forum aan, maar ik vind dat iedereen die ergens mee zit een reactie verdiend waar je verder mee komt. De dingen die jullie zeggen bemoedigen mij dus heel erg. Ik zeg wel eens dat de zin van het leven is er voor anderen zijn en jullie geven op die manier zin aan mijn leven.
Met jullie gaat het nu goed, maar zo gaat het niet altijd.

Jij E hebt een vriend T en dat deed mij denken aan de eerste reacties die ik geplaatst heb, twee jaar geleden, in de topics van een jongen die ook T heet. Het is hier anoniem en dat houdt in dat je niet het uiterlijk leert kennen maar wel het innerlijk. Die T had het heel moeilijk en door de discussies met hem ben ik veel van hem gaan houden, ik heb sindsdien elke dag aan hem gedacht. Dat is wat je niet moet doen hier, maar je gevoel heb je niet onder controle.
Jammer genoeg is het niet goed met hem gegaan. Ik ben wat filmpjes tegengekomen van een mooie jongen met heel lang haar die mij heel erg aan hem doet denken. Hij ligt steeds naakt op bed en stopt dildo's in zijn kont. Toen hij 15 was, toen hij 16 was, toen hij 17 was en pas zag ik de laatste nu hij 18 is. Met een reusachtige dildo en hij vertrok zijn gezicht en kreunde toen hij hem naar binnen duwde. Pijn? Genot? Ik weet het niet en ik begrijp het niet.
Die dunne blote jongen ontroerde mij. Ik zie zijn verlangen, zijn eenzaamheid, zijn kwetsbaarheid. Ik zou hem in mijn armen willen nemen en zeggen, jongen waarom doe jij dat? Daar gaat het toch niet om! Die T zocht vriendschap, maar hij kreeg alleen maar seks. Heeft hij de liefde en de vriendschap opgegeven?

S zegt dat ik kinderpsycholoog moet worden. Kinderen vind ik heel lief maar meer niet. Van opleiding ben ik Elektrotechnicus in de brede zin en dat is interessant genoeg.
Dit hier geeft mij bevrediging en ik ben zo arrogant om te zeggen dat het forum iemand zoals ik nodig heeft voor de serieuzere zaken. Een soort oudere broer of oom die levenservaring heeft en echt wat kan bijdragen. Sommige bladen hebben een lieve Lita, zo iets.

Nog even voor jou S, die plaatjes in dat blog waar jij van geschrokken bent waren een uitzondering. Ik vond het ook niets. De schrijver zoekt de schoonheid en dan vooral in het mannelijk, en vaker, het jongenslichaam. Hij heeft ook wel eens prachtige Japanse prenten geplaatst. Hij schijnt welgesteld te zijn en niet te hoeven werken. Hij is vaak op reis en publiceert dan foto's daarvan. Geef hem nog een kans zou ik zeggen.

Ik wens jullie allebei veel geluk en ik bedank TS voor de gastvrijheid hier. Misschien heb je er wat aan.

Beste E,

het is geen afwijken van het topic van TS, want al deze antwoorden, zijn indirect ook een antwoord op de vragen die ze in het begin stelde :-) .

Goh, ik ben heel erg blij voor jullie, dat het zo vlotjes gegaan is, echt waar. En ik ben inderdaad ook dan van uit de buurt van Genk, maar niet Genk zelf.
Het is al eens gezegd: niet iedereen in 100% homo of hetero. Maar het gaat er om bij wie ge u gelukkig voelt. Geen kastje 100% dit of dat, geen letter, alhoewel ge toch automatisch één bepaalde denkt.

Het uit de kast komen geeft inderdaad een enorm bevrijdend gevoel, enorm. Nadien gaat er een golf van blijdschap door u uit en weet ge dat ge de wereld aankunt, dat ge er sterker van in uw schoenen staat.

En inderdaad, ook bij mij hebben de berichten van H, J23, heel erg veel geholpen. Ook broer, die voor de meisjes is, heeft een periode gehad, toen hij enorm in de knoop zat omdat hij schrik had om te worden gelijk onze 'vader', dat hij dagelijks uitkeek naar een berichtje van H. Omdat die berichtjes altijd juist waren, en een enorme riem onder het hart.
Als H binnenkort weg gaat, dan hoop ik dat hij kinderpsychologie gaat doen :-) !

J16, misschien samen eens een ijsje gaan eten in de shopping, met ons vieren :-) ?

Groetjes, S.

TS: in deze antwoorden staan best heel wat dingen die ge kunt gebruiken. Angsten, en wat er eigenlijk voor nodig is om die angsten onder het tapijt te vegen. Het mysterieuze lego-blokje in een duistere slaapkamer, klaar om op getrapt te worden ...

@J16, beste S.     In je bericht schreef je dat je in de Shopping in Genk komt dus ik veronderstel dat je daar ergens woont of naar school gaat. Het rare is dat ik ook ben opgegroeid in Limburg en we zijn op mijn 11jaar naar de Kempen verhuisd. Mijn grootouders wonen er nog steeds en kan me precies het plekje voorstellen waar je een ijsje eet :-)     Op mijn nieuwe school werd ik gepest en uitgelachen om mijn Limburgs accent wat ik echt heel erg vervelend vond en daardoor moeilijk vrienden kon maken. Het was T.(mijn vriend) die me heeft opgevangen en ook een Nederlandse jongen die naar België was verhuisd en hetzelfde meemaakte. Toen stopte het pesten wel.     T. en ik hebben wel vriendinnetjes gehad maar afgelopen zomer merkte ik dat ik toch wel diepere gevoelens voor hem kreeg dus, als TS er een etiketje op wil plakken beschouwde ik me als bi. Ik dacht echt dat hij 100% hetero was.   Ik had in de eerste plaats schrik om het hem te vertellen omdat dat mogelijk onze vriendschap zou kunnen kapotmaken maar dat was niet zo. Toen ik het lef had om het hem daadwerkelijk te zeggen lachte en antwoordde hij: dat weet ik al lang :-)   Dus ja, ik denk dat er inderdaad zoiets bestaat als een Gaydar. Dat gelijkgestemden elkaar beter aanvoelen.     De reden waarom ik op school ook uit de kast ben gekomen was precies dezelfde als bij jou. Angst om betrapt te worden en dat dan geroddeld ging worden en het pesten terug zou beginnen. Ik moet ook toegeven dat de berichten van J23(H) op dit forum me erg hierbij hebben geholpen waarvoor ik hem eeuwig dankbaar ben. Ik las dat hij over enkele maanden het forum moet verlaten en dat stemt me eerlijk gezegd wel triest..     Sorry TS dat ik in jouw topic even afwijk, maar dat moest er ook eens uit.     Groetjes, E.

Beste ts,

Veel mensen begrijpen niet wat non-binair inhoud. Je krijgt er veel negatieve dingen over. Mijn ouders zijn niet zo ruim denkend en die zullen het helemaal niet begrijpen daar vertel ik ze her voorlopig nog niet.

Op werk en de nieuwe plek waar ik woon vinden ze het prima. Alleen vooral, familie, vrienden die ik lang ken en ouders durf ik het niet goed te vertellen uit angst dat ze het niet snappen. Ik maak af en toe wel bespreekbaar dat ik geen hokjes denker meer ben.

Ik sta ook echt te popelen om een genderpscholoog te krijgen die mij hiermee kan helpen.

Ik woon in België is het trouwens meer geaccepteerd dan nl. Ik heb daar tot 2 maanden geleden heel mijn leven gewoond. Werk wijst onzijdige toiletten aan. En paspoort is zonder geslacht erop. Dus dat is wel fijn hier

Aan de persoon die zich non-binair voelt. Wat fijn dat je in contact staat met andere personen die zich ook zo voelen, hopelijk steunt dit je een beetje tijdens je proces. Dat je het fijn vindt dat er een community achter en naast je staat betekent inderdaad niet dat je zelf ook de evenementen moet opzoeken.

Kan je mij vertellen welke vooroordelen het voor jou moeilijker maken om uit de kast te komen, en waarom je denkt dat je hier last van hebt? (uit de kast komen hoeft natuurlijk ook niet, maar stel je zou dit uiteindelijk wel willen: welke vooroordelen of gedachtes van mensen houden je op dit moment tegen?)

@ persoon van 16 jaar. Ik snap dat het lijkt alsof ik met mijn laatste alinea alsnog in een hokje wil stoppen. En in feite is dat natuurlijk ook wat er gebeurt als je een een webserie maakt waarbij je iedere letter afgaat om te kijken welke mensen zich onder welke letter schikken.

Maar! Het is natuurlijk wel zo dat er ook jongere zullen zijn die zich wel gesteund en begrepen zullen voelen door deze aanpak. Zoals ik al zei de één vindt het prettig om zichzelf te labelen en de ander niet, daar zit geen goed of fout in. Wel is de community ontzettend groot, en door deze aanpak krijgen we een groot en breed beeld van welke personen zich in die community kunnen bevinden.

Het gaat in de serie dan ook over echte verhalen van echte mensen. Daarbij komen natuurlijk ook mensen zoals jij aan bod die als jongen wel van een jongen houden maar zich liever niet aan een bepaalde letter koppelen of liever niet meedoen aan activiteiten vanuit de community enzovoorts. Want labels zijn een keuze en iedereen heeft hier een eigen kijk op. Ik wil juist de persoonlijke verhalen horen en die kunnen van iedereen komen, hoe verschillend of gelijk ook. Hopelijk snap je zo een beetje wat ik wil doen, namelijk steun bieden en laten zien dat je er mag zijn aan iedereen die het op dit moment nog lastig vindt om zichzelf te accepteren. Of je het benoemen van een seksualiteit of genderidentiteit nu wel of niet wil doen!

Beste TS, jij wilt een webserie maken over jongeren die worstelen met hun seksuele gevoelens. Hier op het forum zie je regelmatig topics van jongens en meisjes die daar mee zitten. Zo was een boerenjongen die niet wist hoe hij het thuis moest vertellen, een professionele voetballer die een vriend gevonden had en het niet langer verbergen wilde, een jongen uit een streng christelijk gezin die er thuis voor uit kwam, twee jongens die op elkaar verliefd waren en doodsbang dat anderen dat zouden merken, enzovoorts.
Uiteindelijk zijn ze met hun gevoelens naar buiten gekomen en in het algemeen pakte dat steeds goed uit.

Als je het hebt over een serie dan kan ik mij voorstellen dat je steeds een jongen of meisje als hoofdpersoon neemt en die laat vertellen over hoe het gegaan is. Wat ze gevoeld hebben, hoe er gereageerd werd, welke problemen ze ondervonden hebben. Daarnaast kan je dan praten met de omgeving, ouders, vrienden, klasgenoten, om te vragen hoe die het ervaren hebben en er tegenaan kijken.

Wat je zelf voor idee hebt weet ik natuurlijk niet, maar zo zou ik het aanpakken. Dat kost wel veel werk natuurlijk en het is de vraag of je daar de tijd voor hebt. Maar ja, als je het echt goed wilt doen dan moet je er wat in investeren.

Ik voel mij non-binair.
Ik ben wel in een vrouwelijke lichaam geboren. Maar sta op de lijst op testerone te krijgen en borst verwijderde operatie.

Ik heb wel contact met lotgenoten. Dat is fijn aangezien dit vaak nog niks bekend en geaccepteerd is.
Ik van daarnaast op vrouwen. Ik vind het heel goed dat de lhbqti+ bestaat. Maar zelf zoek ik de evenementen ect niet op.

Ik ben nog niet 100% uit de kast voor iedereen vanwege vooroordelen. Maar het belangrijkste vind ik jezelf zijn. Maakt niet uit welke naam je dat geeft.

Dag meisje 24 TS,

ja, ge hebt gelijk als ge zegt dat de stereotypering er voor zorgt dat de ontdekkingsreis bemoeilijkt wordt. Sommige dingen staan 'zo vast' in de verwachtingen van over wat het is om bijvoorbeeld homo te zijn, dat ge u eigen afvraagt ofdat ge ook zo moet gaan zijn.
"Ik ben homo, moet ik daarom ook dit of dat doen? Ook als ik dat niet wil doen?"
En vanuit uw omgeving krijgt ge dan ook alleen maar de stereotypen naar uw hoofd gepraat of gevraagd.
In mijn omgeving bijvoorbeeld wordt vergeleken met ofwel diegenen die aan de gay pride parades meedoen, of aan luitenant Gruber uit de televisieserie Allo-Allo. En dat iedere keer afvechten is vermoeiend, zeker als ze niet kunnen geloven dat niet alle homo's zo zijn. U zelfs helemaal niet geloven en denken dat ge staat te liegen.

Uw laatste alinea ben ik niet bij mee. Een standaard product voor verschillende types van karakter? Dat is dan eigenlijk weer in een hokje stoppen. Of eventueel nog een letter bij voor in het Holebi-alfabet; dat alfabet volg ik al niet meer want de helft weet ik niet goed van wat het allemaal is.
Eigenlijk moet er niet meer zijn als dat een persoon van een andere houdt. Een jongen of een meisje. Maar de wereld aanvaard het moeilijk als er iets niet standaard is, en volgens mij wordt dat alleen maar erger gemaakt door het standarizeren van de verschillende, ehm, ge weet wel, de letters ... Ik weet niet juist hoe ik het juist moet zeggen.
Ik hou van een jongen en voor de rest hoeft daar niet meer bij. Is het nodig om uit de kast te komen?
In mijn ogen wel, want anders durft ge niet de dingen te doen die ge nu wel durft. Met mijn vriend een ijsje gaan eten in Shopping 1 van Genk bijvoorbeeld. Moest ik niet uit de kast zijn en een van mijn klasgenoten zou ons daar zien, ik zou het de maandag nogal mogen uitleggen. Of toen we met de fiets thuiskwamen en hij moet dan nog een straat verder, hebben we elkaar een knuffel gegeven. Omdat ik uit de kast ben wordt dat aanvaard door wie het ook ziet. Indien ik niet uit de kast zou zijn, zou er nogal geroddeld worden. Dat is naar de buitenwereld toe.
Voor mezelf was het belangrijk om uit de kast te komen omdat ik dan echt van mezelf kon aanvaarden dat ik homo was. Is dat iets om trots op te zijn? Neen, het is gewoon zoals ge zijt. Zoals J21 al zei: ge zijt toch ook niet trots omdat ge tien vingers hebt? Het is hoe en wie ge zijt en niet nodig om dit aan de wereld te verkondigen door vlaggen en parades en vannales en nogwat.
Er is een heel erg groot verschil tussen het uit de kast komen en het 'te' overbekend maken.
Heu, ik hoop dat ge begrijpt wat ik bedoel :-) . (een echte Nederlandse zin)

Aan J16: dat doet me heel fel deugd om te lezen dat er nog zo jongens zijn :-) . Echt van elkaar houden om de persoon, echte liefde. Heel mooi! Zou het toch zijn dat homo jongens elkaar al van heel vroeg af herkennen? Dat onze karakters op elkaar afgestemd zijn? Met mijn vriend was het juist hetzelfde en onze liefde voor elkaar is rotsvast, ook al door die lange vriendschap. Zouden jongens gelijk ons dan in TS haar laatste alinea moeten staan?

Beste H, dat blog, daar staat een bronze beeld op op p2: "adolescense". Daar reken ik mijn vriend en mij nog een beetje bij. De tekeningen iets verder zijn oudere jongens, vol beharing en een lichaamsbouw die wij nog niet benaderen, dat schrikt mij af. Mijn vriend en ik zullen ook nog veranderen en dat geleidelijk aan van elkaar zien hoe we van jongens naar mannen gaan :-) .

Bedankt voor jullie eerlijke reacties!

Ik wil met mijn bericht totaal niet zeggen dat je je in een hokje of bij een bepaalde letter uit het rijtje moet plaatsen. De een heeft hier helemaal niets mee en de ander vindt het juist super fijn om dit wel te doen. Bepaal dat altijd zelf!

Wat ik terugzie komen is schaamte door bijvoorbeeld de type mensen die vaak in beeld gebracht worden bij de botenparade. Waarschijnlijk voor de angst om zelf ook meteen zo gezien te worden. Er wordt ook aangegeven dat er vragen aan jullie gesteld worden die je eigenlijk helemaal niet fijn vindt of helemaal geen betrekking op jullie hebben. Wat ik overigens erg vervelend vind, ook vanuit eigen ervaring.

Op die manier heeft die duidelijke 'stereotypering' toch invloed op ontdekken hoe je jezelf voelt, toch?

Ik herken hier wel iets van mezelf in omdat ik mezelf ook toen ik jonger was niet vond passen bij het beeld dat ik had van lesbische vrouwen, door alles wat ik van mensen in mijn omgeving hoorde.
'Zo zie ik er totaal niet uit en dat wil ik ook niet, dus dan kan ik vast niet lesbisch zijn'. Die gedachte. Nu weet ik inmiddels gelukkig dat dit onzin is en dat er mensen met allerlei verschillende uiterlijken en maniertjes zichzelf lesbisch kunnen noemen, of zonder label: gewoon als vrouw van een vrouw kunnen houden en als man van een man kunnen houden. Maar vroeger zag ik dit te weinig waardoor uit de kast komen (wat geen moet is, maar een eigen keuze) moeilijker werd.

Daarom lijkt het mij juist belangrijk om een product te maken die alle verschillende soorten mensen viert, voor de mensen die nog twijfelen of ergens anders mee zitten.
Denken jullie dat het een aantal mensen zou kunnen helpen om meer verschillende soorten mensen terug te zien die niet-hetero zijn? Een mix van mensen die totaal niet binnen het beeld van de niet-hetero mensen passen én mensen die daar juist wel binnen passen? Want er is naar mijn mening niet maar 1 standaard, net zoals er niet maar 1 standaard beeld is voor hetero's. Alleen bij niet-hetero's wordt dit naar mijn mening nog te weinig getoond, waardoor het moeilijker kan worden om jezelf en je gevoelens te accepteren. Hoe denken jullie erover?

Die diversiteit is voor mij belangrijk om te laten zien

Beste S, Het is niet helemaal netjes om in te breken op dit topic, maar ik waag het er maar op. Jarig ben ik pas in september, dus dat duurt nog wel even. Aan de ene kant zal ik dit wel missen, maar al die jongeren met hun moeilijkheden deprimeert ook soms wel, vooral als je niet veel weet te bereiken.
Aan de andere kant wordt ik soms ook wel wat onpasselijk van de dingen die ik hier lees. Over meisjes van twaalf die seks hebben, lieden die maar blijven zeuren over skinny jeans, leren en latex kleding, piercings op rare plaatsen, friends with benefits, seks met poppers, enzovoorts en ook dingen zoals dat jongetje dat zich er op verheugd om door een heel stel kerels geneukt te worden. Soms begrijp ik die moslims wel die vinden dat onze samenleving ontspoord is.
Die jongen van de eerste keer begon mij te vertrouwen en daarom wilde ik niet te direct zeggen wat ik van zijn voornemen dacht. Dat werkt niet. Ik heb geprobeerd hem voorzichtig de ogen te openen voor de ware bedoelingen van die 'vriend' van 22, maar hij is zo hitsig dat ik bang ben dat niets hem tegenhoudt. Misschien dat hij toch iets is gaan begrijpen en dat zijn topic daarom weg is. Misschien ook wil hij geen kritiek.

Ik merk dat jullie daar in Belgie nog heel onschuldig zijn. Dat blog 'Dans les diagonales du temps' was jou al te heftig. Ik heb zitten kijken waar jij van geschrokken kan zijn, maar het is toch beslist geen porno wat daar te zien is en zoveel bloot is er ook niet. Het geeft niet. In mijn ogen hebben jullie daar een idyllisch leven met elkaar en de natuur. Ik ben wel eens van Maastricht naar Antwerpen gereden door dat landschap en ik vond het heel mooi met die heuvels en dat boerenland. Ik denk niet dat jullie daar ooit weg willen.

Jij studeert Elektrotechniek en Werktuigbouw begrijp ik. Zelf heb ik ook Elektrotechniek gestudeerd, telecommunicatie, datacommunicatie, regeltechniek, dat soort dingen. Nu wil jij dus wat anders. Jij schrijft goed, dus misschien dat je het in die richting moet zoeken. Ben je ook een beetje artistiek aangelegd als het op schilderen en tekenen aankomt?
Na middelbaar beroepsonderwijs kan je in Nederland hoger beroepsonderwijs gaan doen en dan kan je weer een heel andere vakrichting kiezen. Misschien dat het bij jullie ook kan, maar dan zal je wel vlug moeten weten wat je wilt. Je bent op die boerderij met de natuur bezig. Tuinen ontwerpen is ook creatief dus misschien is dat wat. Zou ik niet Elektrotechniek gedaan hebben dan zou iets met planten mij ook wel getrokken hebben.
Je broer heeft al lang gekozen, voor hem geen probleem dus, hij weet al wat hij wil.

Je schaamt je soms om homo te zijn zeg je, maar dat hoeft niet. Wat hetero jongens en mannen doen is ook niet altijd zo fraai en daar ga je toch ook niet iedere man op afrekenen. Jij en je vriend zijn gewoon zoals iedereen, alleen dat jullie elkaar zoenen is het verschil, meer niet. Zo is het en zo moet iedereen het zien. Volgens mij is het voor de meeste mannen en jongens die zijn zoals jij en je vriend ook zo. Dat extreme is maar een kleine groep. Militante en extraverte types.
Als je jong bent dan doe je wat wilder, ook als je voor de meisjes gaat. Als je een serieuze relatie krijgt dan zorgt het meisje er wel voor dat je rustiger wordt. Homo's blijven misschien wilder omdat het allemaal jongens zijn.

Leef jij je leven zoals jou dat past. Ik wens jou en je vriend veel geluk samen en ook de groeten aan je broer. Jullie hebben het heel fijn daar met elkaar. H

@ J16:

Bedankt voor dit heerlijk ongezouten bericht! Ik heb het meermaals moeten lezen eer ik mijn reactie erop kon plaatsen.

Ik heb sinds een aantal maanden ook een liefdesrelatie met mijn beste vriend die ik al jaren ken. Die groeide eerst uit kameraadschap en vriendschap tot ik hem vertelde dat ik me ook aangetrokken voelde tot jongens. Zijn reactie was: “So what? Is toch normaal dat je verliefd wordt op een persoon(lijkheid) ongeacht geslacht?” Die woorden spookten dagenlang in mijn hoofd en besefte dat het wel eens een hint kon zijn. UIteindelijk zei dat ik op hem verliefd was. Die gevoelens bleken wederzijds te zijn. En zo is onze relatie ontstaan.

Het outen was voor mij een heel moeilijke opdracht met steeds twijfels en doemdenken. Eerst verteld aan 2 van onze beste vrienden die het erg goed opnamen en ons steunden. Ook dit forum heeft me echt erg veel geholpen op het stap voor stap te doen. De moeilijkste stap was om het aan mijn ouders te vertellen omdat mijn vader nogal conservatief is en ik geen teleurstelling wide zijn voor hem… Dat is ook erg meegevallen en van daar voelde ik me klaar om de volgende stappen te nemen. Ik heb er absoluut geen spijt van!

No offence, maar ik moest echt lachen om de alinea die je schreef over stereotypering. Niet om je uit te lachen maar omdat het zo herkenbaar is en indruist tegen vooroordelen die de meesten hebben over homo’s. De relatie die mijn vriend en ik hebben is net dezelfde. We houden van elkaar, voelen ons geen van beiden “het mannetje of het vrouwtje” qua intimiteit en seks. Bij ons gaat het echt enkel om een diepe affectie voor elkaar en als er wat meer gebeurt gaan we niet over elkaars grenzen. Genieten van elkaars nabijheid en verbondenheid komt op de eerste plaats.

Om nog even op de TS te antwoorden: ik heb ook nul interesse om me in een bepaald hokje of gemeenschap te laten steken, laat staan om met vlaggen in een parade mee te stappen. Wat wij hebben is ons leven en onze keuze. Ik kies liever zelf hoe of aan wie ik me uit!

Ik heb wel enkele films gezien die me toch wat beroerden maar veel ervan zijn zo dramatisch en stroken nauwelijks de realiteit. Die kan subtieler of helaas ook harder zijn dan het scenario.
Maar ik wil je wel enkele titels meegeven die iets in me losmaakten…
Jongens, Noordzee-Texas, Departure, Hidden Kisses en Die Mitte Der Welt.

Groetjes!

Dag J21, ge hebt voor een groot gedeelte gelijk. ik ben J16 van voor uw antwoord. Het 'opvallende' of 'uitspringende' hoeft voor mij echt niet. Die parades hebt ge 100 percent gelijk in en ook al ben ik homo, daar wil ik echt niks mee te maken hebben en als dat op TV is dan schaam ik me soms om homo te zijn. Want dan denken die van mijn klas "ah ja, Senne is ook zo." Maar ieder zijn ding. In alle soorten van mensen zijn er mensen die graag over het randje gaan. Daar is niks mis mee, maar het zorgt dikwijls voor stereotypering.
Wat ge waarschijnlijk niet weet: uit de kast komen is ontzettend moeilijk en vergt heel erg veel moed. Meer moed als dat ge in uw zwembroekske op de oude spoorbrug van Briegden staat, voor vanaf het midden van de brug de eerste keer in het Albertkanaal te springen. Uit de kast komen vergt zoveel moed dat ge soms veranderd.

Beste H, (J23, het was H geloof ik :-) ?) Dan komt uw verjaardag er dus snel aan? Alvast op voorhand dan gefeliciteerd :-) . Uw rol overnemen is wat te zwaar voor me denk ik. Die laatste post van die jongen heb ik ook gelezen voor die weg gehaald werd, en stond vol ongeloof. Ik wou reageren, maar wist niet hoe. 'Stommerik', was het enige dat ik wou schreeuwen. Maar het blijft zijn keuze natuurlijk. En ik hoopte dat jij hem iets zinnigs kon schrijven. Natuurlijk is hij 'het snoepje' van die bijeenkomst. God, ik hoop dat hij zich bedenkt, ik heb me na dat te lezen heel erg slecht gevoeld omdat ik weet dat vele jongens zo gaan.
En dat is een heel verkeerd beeld dat de meeste mensen hebben van homo's: dat het alleen maar om de seks gaat. Nee, echt niet. Echt niet. Dat vind ik het meest pijnlijke aan homo zijn: het verkeerde beeld dat de mensen over ons hebben.

Het blog eventjes bekeken. Staan echt mooie dingen tussen, maar ook een heel deel tekeningen en schilderijen die ik niet aankijken durf. Ietske te direct voor mij. Mijn vriend en ik lijken niet op die jongens (die zijn ook een pak ouder als ons).

En voor later, inderdaad, homo zijn is niet gemakkelijk denk ik dan. Waar ge ook gaat werken, ge zijt 'de homo'. Op de zwemvereniging zijn twee ouderen (25 of zo) die al werken en homo zijn. Iedereen aanvaard het wel op hun werk, en toch ook weer niet. Creatieve beroepen? Ik weet nog niet wat ik ga doen. Ik doe EM op school (ElectroMechanica) en voel daar niks voor. Broer is al helemaal klaar voor de brandweer. Over een paar maand zijn rijbewijs B en dan voldoet hij aan alle voorwaarden om na de zomervakantie toegelaten te worden. Ge hebt zijn groeten, zegt hij :-) .

We hebben allebij reeds rijbewijs G voor landbouwvoertuigen. Misschien doe ik dat later wel, maar dat is echter ook te veel stoerdoenerij. Moeilijk. Ik zal eens zien wat er is van creatieve beroepen.

Groetjes :-)

Dag S, Jij hebt daar weer een mooi verhaal geschreven. Jij bent veel gegroeid sinds de afgelopen tijd. Je bent op weg een mooi mens te worden.
Straks mag ik hier niet meer komen. Voor de meeste bezoekers hier zijn die topics van jongeren die het moeilijk hebben vaak wat te zwaar en daarom wordt daar niet zo veel op gereageerd. Ik denk dat jij dat wel kan.

Wat jij schrijft over die strips en die boeken dat herken ik wel. Als je voor de meisjes bent dan is er genoeg te vinden, maar als je voor de jongens gaat dan is dat een stuk minder. Internet is wat dat betreft wel een uitkomst. Wat die Alex betreft, een Fransman heeft een blog -> http://imagesenfuies.canalblog.com/ waarin hij af en toe ook daar over schrijft en dat illustreert met afbeeldingen uit die strips. Dat blog is voor mij altijd de moeite waard. Het gaat vooral over kunst, esthetiek, architectuur, literatuur en films.

Jij wilt niet in een hokje gestopt worden en dat begrijp ik. Zelf ben ik ook niet zo enthousiast over dat LHBTIQ gedoe. De TS van dit blog meldt dat ze zich "identificeert als een cis lesbische vrouw". Hou toch op met die flauwekul denk ik dan. Spreek taal die ook niet ingewijden begrijpen, gewone mensen dus. Met die vlaggen hetzelfde, je hebt de regenboogvlag en daar zou het bij moeten blijven. Nu ook die transgendervlag met die vieze kleurtjes en een BLM vlag en combinaties en wie weet wat nog meer. Allemaal apartheidstrends terwijl de boodschap moet zijn dat we allemaal mensen zijn die verlangen naar vriendschap, liefde en acceptatie.

Jij hebt het moeilijk gehad met je anders zijn en dan ben je niet de enige. Voor mij was het ook heel moeilijk en nog steeds is het moeilijk om te zien dat anderen hebben wat jij nooit zal hebben. Dat er dan zoiets als die homogemeenschap bestaat kan dan toch als jij die gevoelens hebt je de troost geven dat je niet alleen bent en dat er voor jou ook liefde gevonden kan worden. In bepaalde kringen, de creatieve beroepen, doet men al langer niet meer moeilijk, maar in wat bekrompen milieus is dat toch wel anders. Jij hebt ervaren door wie jij gepest werd en ik ook.

Jij en je vriend zijn zachte jongens zeg je en jullie hebben elkaar gevonden, al lang geleden. Zo gaat het jammer genoeg niet altijd. Jij hebt een reactie geplaatst bij het topic van die jongen met zijn vreemde eerste ervaring. Je zal de rest ook wel gelezen hebben en het laatste wat hij schreef was dat zijn nieuwe vriend zijn vrienden heeft uitgenodigd voor een seksfeest en dat hij er bij mag zijn. Hij verheugde zich er al op dat iedereen hem dan ging nemen. Die jongen koos voor de seks, niet voor de liefde en dat is heel treurig en verontrustend. Hoe zal het verder gaan met hem?
Twee jaar geleden heb ik hier een jongen leren kennen die heel ongelukkig was. Hij verlangde naar vriendschap en liefde, maar hij is dezelfde weg gegaan. Hij zocht vriendschap, hij vond seks. Het laatste dat ik las dat hij zich door meerdere mannen laat nemen met hulp van poppers om het aan te kunnen. Ik was veel genegenheid voor die jongen gaan voelen, en neergang te lezen deed mij veel pijn.

In de homowereld gaat het vaak alleen maar om seks. Dat bevredigt uiteindelijk niet. Als je zo jong al die kant opgaat, hoe zal het dan verder gaan?
Als het makkelijker is om voor je gevoelens uit te komen misschien dat zulke dingen dan minder voorkomen. Allebei de jongens van hier boven zijn niet uit de kast. Hun seks is stiekeme seks en stiekem is een recept voor misbruik. Heel treurig.

Geen idee of ik mag reageren, want ik ben gewoon hetero.
Ik moet zeggen dat ik welf een beetje moe wordt van al die nadruk op dat lhbtqxyz gedoe. Bedoel het niet verkeerd hoor, iedereen mag zichzelf zijn van mij, maar het wordt zo opgedrongen. Waarom hebben we wel een gay-pride en geen straight-pride? Waarom moet je trots zijn op je geaardheid? Niet dat er iets mis mee is, maar je bent toch ook niet "trots omdat je 10 vingers hebt"? En ik vind dat er altijd een boel nadruk gelegd wordt op allerlei vunzigheid en dat we elke bizarre uitspatting maar normaal moeten vinden. Ook met een andere geaardheid mag je normaal doen.
Als ik niet hetero zou zijn dan zou ik me in elk geval niet geholpen voelen. Zeker niet omdat voor mijn gevoel de helft van de lhtq+ aanhang nodig eens naar een psycholoog zou moeten. Daar zou ik me liever niet mee geïdentificeerd willen worden.

Dat is misschien juist het probleem: iedereen gaat er van uit dat als ge homo zijt, ge automatisch bij de LHBTIQ+ gemeenschap zijt. Ik ben homo en wist dat al lang, en heb geen behoefte om bij die gemeenschap te zijn. Waarom wel? Dan drukt g des te erger die stempel op u dat ge anders zijt als de anderen. De parades bijvoorbeeld, ik droom er nog niet van om daarin mee te lopen. Maar ieder zijn ding natuurlijk.
Ik ben een gewone jongen die van een jongen houd, en mijn vriend ook. Voor ons hoeft die gemeenschap niet omdat we er een redelijk slecht beeld van hebben, misschien ook wel door de vooroordelen van de anderen.

Het moeilijke is voor iedereen wel hetzelfde: het durven zeggen aan vrienden en ouders. Sommige zeggen dat het niet nodig is om uit de kast te komen, dat ge gewoon uzelf moet zijn. Maar dan maakt ge het uw eigen alleen maar moeilijker om gelukkig te kunnen leven met uw vriend. Maar dat uit de kast komen is inderdaad de grootste struikelblok om tegenaan te lopen. Op de tweede plaats komt het pesten. Maar dat duurt niet zo heel lang, want eens als de pesters zien dat ge u er niks van aantrekt en dat de anderen het reeds geaccepteerd hebben dat ge homo zijt, stopt het pesten. Maar de weg naar aanvaarding is een geseling. Toch zou ik er geen moment over twijfelen om het anders gedaan te hebben. En een derde struikelblok is dat ge met uw vriend niet hetzelfde kunt doen als wat een jongen-meisje kunnen zonder aangestaard te worden, want ook al is het homo-zijn in het algemeen geaccepteerd, het blijft 'anders'.

De stereotypering, uiteraard!
"pakken jullie elkaar ook langs achter?"
"Neen, dat doen wij niet."
"Jamaar, alle homo's doen dat."
"Neen, wij niet en vele anderen ook niet."
En zo zij er nog voorbeelden.
Of dat één van ons twee het meisje is. Neen, we zijn twee jongens. Zachter van karakter inderdaad. Ik ben verlegener als broer en ook niet zo stoer als broer. Maar toch een jongen en zeker geen meisjesgedrag.
"Jamaar, alle homo's zijn gelijk meisjes."
"Neen, wij niet en hele vele anderen ook niet."
En dat zit niet in de weg voor seksuele identiteit, we zijn gewoon twee jongens die van elkaar houden en neuken hoeft echt niet om hele fijne seks te kunnen hebben. En van elkaar houden is vele meer als alleen maar seks, want nog zo'n stereotje is dat ze denken dat we alleen maar seks hebben en niet lief met elkaar kunnen zijn.

Sorry, televisie en films zit niet zo bij ons ingebakken. Ganse avonden voor de televisie voor series of zo, neen. We hebben denk ik zelfs geen enkele film gezien over dat onderwerp. Wel lees ik graag de stripverhalen van Alex en Enak, en die van Corentin en Kim. Daar fantaseer ik heel erg dikwijls over bij het aftrekken. Heel erg dikwijls. Het enigste goeie aan onze 'vader' is dat zijn stripboekencollectie hier thuis gebleven is, toen hij er met zijn andere vrouw vandoor ging. Vooral die van Alex gaven mij een 'ontsnapping', toen ik nog heel erg met mezelf in de knoop zat. Een paar leesboeken op aanraden van dit forum, maar niks wat zowel mij als mijn vriend echt aanstond. 'Lord of the Flies' en het echte 'jungle book', omdat ge dan naakte jongens in uw achterhoofd hebt. Dat zijn mijn twee lievelingsboeken.

En zoals ge boven kunt zien: 16 jaar.
Groetjes :-)