Lieve TS

Net zoals J23 maak ik me zorgen om jou. Ik ga je ook niet nogmaals dingen opdringen waar je niet klaar voor bent maar weet dat je hier steeds een uitgestrekte hand kan vinden…

Ik wil je dan ook een stukje muziek met je delen(weet niet of het je genre is) wat mij door de moeilijkste periode van mijn leven heeft geholpen

Ik post hier de link en de songtekst als dit voor de moderator geen probleem is en ik daarmee het maximaal aantal tekens niet overschrijdt…

https://www.youtube.com/watch?v=zsCD5XCu6CM

Somewhere I belong - Linkin Park

When this began
I had nothing to say
And I get lost in the nothingness inside of me
(I was confused)
And I let it all out to find
That I'm not the only person with these things in mind

But all that they can see the words revealed
Is the only real thing that I've got left to feel
(Nothing to lose)
Just stuck, hollow and alone
And the fault is my own, and the fault is my own

I wanna heal, I wanna feel what I thought was never real
I wanna let go of the pain I've felt so long
(Erase all the pain 'til it's gone)
I wanna heal, I wanna feel like I'm close to something real
I wanna find something I've wanted all along
Somewhere I belong

And I've got nothing to say
I can't believe I didn't fall right down on my face
(I was confused)
Looking everywhere only to find
That it's not the way I had imagined it all in my mind

What do I have but negativity
'Cause I can't justify the way, everyone is looking at me
(Nothing to lose)
Nothing to gain, hollow and alone
And the fault is my own, and the fault is my own

I wanna heal, I wanna feel what I thought was never real
I wanna let go of the pain I've felt so long
(Erase all the pain 'til it's gone)
I wanna heal, I wanna feel like I'm close to something real
I wanna find something I've wanted all along
Somewhere I belong

I will never know myself until I do this on my own
And I will never feel anything else, until my wounds are healed
I will never be anything 'til I break away from me
I will break away, I'll find myself today

I wanna heal, I wanna feel what I thought was never real
I wanna let go of the pain I've felt so long
(Erase all the pain 'til it's gone)
I wanna heal, I wanna feel like I'm close to something real

I wanna find something I've wanted all along
Somewhere I belong
(I wanna heal, I wanna feel like I'm)
Somewhere I belong
(I wanna heal, I wanna feel like I'm)
Somewhere I belong
Somewhere I belong

Hou je sterk he.
Liefs,E.

Beste vriend, Schrik niet, ik kom je niet weer overhalen om uit de kast te komen. Dat is iets dat jij moet doen als jij dat wilt en als jij daar aan toe bent. Ik hoop gewoon dat je iemand vindt waar je heel verliefd op wordt en dan wil je niet anders.

Deze keer wil ik je attenderen op een paar boeken. Jij hebt dat boek 'Call me by your name' gelezen. Daar is ook een Nederlandse uitgave van, 'Noem me bij jouw naam'. De schrijver daarvan, Andre Aciman, heeft een vervolg geschreven: 'Vind me'. Dat speelt vijftien jaar na 'Noem me bij jouw naam'. Misschien vind je dat leuk om te lezen. Elio is pianist geworden en die Amerikaanse professor is getrouwd en heeft twee kinderen, maar blijkbaar kan hij Elio niet vergeten.

Die boeken heb ik gevonden op usenet. Je provider spreekt waarschijnlijk van nieuwsgroepen en je kan ze bezoeken via de nieuwsserver van je provider door middel van een Newsreader. Daar kan je alles vinden wat digitaal overgebracht kan worden, boeken, tijdschriften, films, afbeeldingen, software, noem maar op.
Die boeken vond ik in de nieuwsgroep alt.binaries.epub, gepost door CPP-User op 12 februari.
Daar vind je ook het boek 'Witte nachten' van dezelfde schrijver, maar dat gaat over een vrouw en is dus niet zo interessant.
Er is ook nog een ander boek geschreven door Stefan Raatgever, 'De jongen die van de klif sprong en zacht terechtkwam'. Dat gaat over een jongen die op zijn negentiende na zijn VWO een jongen ontmoette en toen er achter kwam dat alles anders was dan hij altijd gedacht had. Misschien ook wel interessant voor jou. Gepost in dezelfde nieuwsgroep door dezelfde poster op dezelfde datum.

Iets anders is een serie, 'Shakespeare and Hathaway' van de BBC. Die gaat over een man en een vrouw die samen een detective bureau hebben. Ze hebben een assistent in dienst, Sebastian, iets in de twintig die homo is en een tikkeltje nichterig. Hij wil eigenlijk acteur worden, maar dat lukt niet erg. Hij doet bij onderzoeken undercover werk. Het is best een leuke jongen om te zien en misschien vind jij het ook wel aardig. Kan je zien dat homo zijn helemaal niet zo'n probleem hoeft te zijn. Het is een leuke serie.
Op werkdagen zenden ze op BBC 1 momenteel serie vier uit. Vijf afleveringen zijn er geweest, vijf nog deze week. Op BBC First herhalen ze alle series steeds, dus je kan eens kijken en als je het leuk vindt kan je geleidelijk aan alles wel zien.

Doe met dit wat je wilt, misschien dat het je wat opvrolijkt want je laatste berichten klonken niet echt optimistisch. Ik maak mij zorgen over jou!

Hoi TS

Ik ben niet zoveel actief geweest op dit forum de laatste tijd,maar heb erg veel aan je gedacht de voorbije weken…

Ik sluit me volledig aan bij de reactie van de Jongen16! (Hoi landgenoot! ;-) )
Wat hij zei is zo waar. Veel zit tussen je oren en gaat dan doemdenken.
Als je mijn berichten hebt gelezen ben ik ook een eeuwige twijfelaar… Altijd berekend, angstig en op het ergste voorbereid.
De leegte die je benoemde ervaarde ik pas toen mijn vriend en ik terug naar school gingen na de kerstvakantie. Het was op de duur onhoudbaar. Het was net alsof ik een dubbel leven leed. Dus ik begrijp dat jouw mentale emmer echt is aan het overlopen. Ook bewonder ik hoe je ondernemend je bent. Je hebt een bijbaantje en ben er zeker van dat je alles geeft om goede resultaten op school te halen.

Mijn vriend T. Heeft het een paar weken geleden verteld aan een vriendin en een vriend in zijn turnvereniging wat me ergens ook over de streep trok om hetzelfde te doen.
Ik heb het daarna tegen mijn beste vriendin en een andere jongen, waar ik ook goed mee overeenkom, op school verteld dat we een koppel zijn en ik me meer aangetrokken voelde tot jongens dan tot meisjes. Erg stresserend om het te zeggen maar de reacties waren gewoon positief.
Negatieve reacties heb ik niet gehad buiten nagestaard te worden door meestal oudere jongens waar ik niet echt contact mee heb. Ik negeer ze gewoon en voel me bij andere schoolgenoten waar ik wel een goed contact mee heb in mijn geaardheid aanvaard en voel me meer zelfzeker.

Wat je familie en je vader betreft kan ik je nog steeds begrijpen. Achteraf bezien was het outen naar hem de moeilijkste stap voor mij. Angst om mislukt te zijn en niet te voldoen aan zijn ideaalbeeld.
Maar je bent wie je bent en jouw ouders kunnen daarin sommige uitspraken doen die op je maag blijven liggen zolang ze niet weten wat er daadwerkelijk in je omgaat.

De relatie met mijn vader is ook heel erg veranderd in positieve zin… Als T. Komt binnenwaaien geven we elkaar een dikke knuffel en een zoen op de mond. En dat blijkt ok te zijn voor mijn ouders. Mijn vader vraagt ook regelmatig hoe het met T. en tussen ons gaat. Wat dat betreft zijn mijn vader en ik een stuk closer geworden en kunnen praten over gevoelens terwijl dat in het verleden niet kon.
Ik voel me een stuk relaxter in zijn bijzijn en merkt ook op dat ik me beter in mijn vel voel.

Lieve TS, ik zou je echt meer willen helpen maar alles wat ik hier kan doen is mijn verhaal delen en hopen dat je er iets aan hebt.

Wat je mentale klachten en vermoeidheid betreft kan ik enkel aanraden om er eens met je huisarts over te praten. Hij is gebonden aan het beroepsgeheim en zijn opgeleid om je ook een luisterend oor aan te bieden en daarin mee te denken met alle vragen waar je nu mee zit.

Ik hoop dat alles snel beter voor je wordt.
Liefs, E.

@J19, Die film ken ik ook. Met die ene vader die bij de politie werkt en de andere in het onroerend goed. Hevige opwinding naar aanleiding van een foto van een feestje waarop twee jongens elkaar zoenen. Die film loopt uiteindelijk wel goed af, maar er zit af en toe wel wat spanning in. De liefde overwint, maar die rijke vader moet nog een heel acceptatietraject afleggen.

Ga maar kijken TS, ik hoop wel dat je niet nerveus wordt van alle commotie en opwinding. Normaal gaat het er allemaal veel rustiger aan toe, ook veel gemakkelijker. Aan het eind vind je het vast een mooie film. Ik noem er nog een aantal:

Departure, Du Er Ikke Alene - You Are Not Alone (1978), HeartStone (2016) part 1 en part 2, Hombres de Piel Dura (2019) Full HD English Subtitles, House of Boys (2009), Jet Boy part 1 en part 2, Kapgang (2014) part 1 en part 2, Jitters (2010), Jongens (Boys), The Blossoming of Maximo Oliveros (2005), Wild tigers I have known (2006) part 1 en part 2.

Allemaal films op diezelfde website te vinden en het bekijken waard voor jou. Zit soms wel wat drama in, kan hevig zijn, maar met een positieve boodschap.
Het laat zien dat er voor jou een plaatst is in de wereld, dat je vrienden kan hebben en dat je gelukkig kan zijn. Je hoeft niet eenzaam en alleen te zijn met je gevoelens. Je kan ze delen met anderen die jou begrijpen want zij hebben diezelfde gevoelens!

Ik begrijp uit je reactie J19 dat de moderatie de link verwijderd heeft. De ene keer vraag ik mij af waarom iets niet mag en de andere keer waarom het geplaatst wordt. Het zal afhangen van de persoon die modereert, maar het is wel lastig anticiperen.

De link van de film hebben ze er niet bij geplaatst maar de tittel is: Hidden Kisses en je kan hem zien via gayboystube. Een film uit 2016 denk ik.

Aardig dat je hem aanmoedigt J19. Als je een film aanbeveelt dan moet je wel even zeggen hoe hij heet en waar je hem vinden kan. Ik neem aan dat je het hebt over: Une Histoire Sans Importance.

Op Youtube staat een deel van de film, iets van 8 minuten, maar de hele film duurt bijna 40 minuten.
TS, als je belangstelling hebt, je kan hem vinden op de website waar ook die andere films staan die ik je aanbevolen heb. Er zijn twee versies, een met- en een zonder ondertiteling.

Hij loopt feitelijk niet helemaal goed af. De jongen met homoseksuele gevoelens voelt zich aangetrokken door zijn vriend. Die laat wat lichamelijke activiteiten toe, moedigt zijn vriend ook aan, maar kiest uiteindelijk voor de meisjes.
De homoseksuele jongen ziet dan geen andere mogelijkheid dan zijn toevlucht zoeken tot betaalde sekscontacten.

Het lijkt mij geen aanmoediging voor TS, maar het is wel een film uit 1980. Toen moest alles nog heel stiekem en was uit de kast komen nauwelijks een optie. Nu liggen de zaken toch wel anders. Kies voor een gelukkig en vrij leven TS, met liefde en vriendschap. Doe het nu maar! Al die anderen hier zijn blij dat ze het gedaan hebben. Dat zie je toch!

Hey, ik volg al enige weken jullie onderwerp. Wat de Belgische jongen en de 23j zeggen is zeker belangrijk. Ze hebben al heel veel gezegd over praten met een vriend of met je broer. Hij zal je heus wel begrijpen, zeker als hij nu al vraagt aan je of alles wel goed met je is. Laat je niet gaan, je verdient dit niet. Misschien mmoet he deze Franse film eens bekijken (ook wel Engels ontertitteld). Het gaat over 2 jongens die gevoelens voor elkaar hebben. De ene jongen aanvaardt zijn gevoelens terwijl de andere het er veel moeilijker mee heeft. Net zoals hun ouders die ten opzichte van hun zonen anders reageren. Laat even weten hoe het met je gaat en of je al iets hebt te durven ondernemen? Veel succes alvast!

Je bent een grappenmaker S! Je schreef in je vorige reactie dat jij het gevoel had niet veel toe te kunnen voegen aan wat er al stond. Ik vind dat jij heel veel hebt toegevoegd met jouw verhaal. Ik vond het heel eerlijk en ontroerend. Dat wilde ik toch nog even zeggen.
Ik kan wel mooie verhalen schrijven, maar zoals dat van jou, dat kan ik nooit. Dat was echt, oprecht en overtuigend. Ik denk dat TS er veel aan heeft gehad en ik hoop echt dat het hem over de streep trekt.
Als dat het niet doet, dan doet hij het nooit!

Veel zeggen er dat uit de kast komen overbodig is, om gewoon te zijn zoals ge zijt en de rest moet het maar accepteren zoals ge zijt. Maar zo werkt het niet al zou dat wel zo moeten.
Uit de kast komen doet ge niet voor de anderen, maar voor uzelf. Het is pas dan dat ge van uzelf durft aanvaarden dat ge anders zijt als de andere jongens, en pas dan durft ge ook verder gaan. Dat is toch hoe ik het aanvoelde. Voor mijn vriend was het zo ongeveer hetzelfde. Ervoren was het alleen maar stress en spanning omdat ge met een verschrikkelijk geheim zit waar ge niemand iets van durft te vertellen. Ge denkt dat ge afgerammeld gaat worden, gepest, uitgestoten, uitgelachen, vernederd en wat nog niet allemaal. Uit de kast komen vergt heel erg veel moed en dat weten diegenen die niet-homo zijn niet. Het vergt enorm veel moed juist omdat ge die bovenstaande dingen vreest.
Maar eenkeer uit de kast merkt ge dat het allemaal reuze meevalt en vrienden maken gaat zelfs vele gemakkelijker. Ik heb veel meer vrienden als van toen ik nog niet uit de kast was. Homo-mopkes zijn er wel af en toe, maar die zijn alleen maar grappig bedoeld en niet om te kwetsen.
Broer heeft een liefje en ze zijn bijna net zo vaak samen als dat ik en broer dat vroeger waren. De lego krijgt een pak minder aandacht. Maar toch, iedere keer ik een knuffel nodig heb, broer staat klaar. Ook al heb ik een vriend, broer is speciaal. Wij zijn broers.
Ik hoop echt dat gij ook zo een broer hebt, eentje aan wie ge alles kun vertellen. Echt alles. Vertrouw hem dan.

J23: dat is heel schoon gezegd van dat gras en bloemen! Zoveel ken ik er niet van af om te weten of de meeste kunstenaars homo zijn/waren. Ik zal eens proberen, als de brede ploeg achter de tractor hangt, kunstige patronen in het veld te rijden. Maar of de loonwerker daar blij mee gaat zijn weet ik niet :-) .
Broer en ik, in ieder geval, staan veel op foto's online. Als ge de juiste zwemvereniging hebt, en dan nog de juiste groep, dan ziet ge ons vaak. Corona heeft wel veel roet in het water gegooid, de recordtijden van voor corona zwemmen we niet meer en veel zijn er gestopt omdat het zwembad zo lang dicht was.

Dag S, Ik vind het heel lief van jou dat jij de moeite hebt genomen om dat hele verhaal te schrijven. Alleen als je zelf homo bent en de eenzaamheid hebt gevoeld dat kan je weten hoe het is en hoe bang je bent aan de ene kant dat anderen het zien en aan de andere kant om er mee naar buiten te komen.
Je zegt dat sommigen in jouw omgeving al zo hun vermoedens hadden en dat kan ik wel begrijpen. Aan je gezicht is niet zo veel te zien maar aan hoe jij je gedraagt en praat kan je het soms merken.
Ik heb een groepsfoto gezien waarvan ik denk dat jij, je broer en je vriend daar op staan, liggend op de voorgrond. (Die jongen waarvan ik denk dat het jouw vriend is een hele knappe en leuke jongen!)
Als ik naar jouw gezicht en dat van je broer kijk dan zie ik dat jij veel zachter bent en dat je broer een stoere, zelfverzekerde kerel is. Zo is hij, dat weet ik, en zo ziet hij er ook uit.

Als ik TS zou zijn dan zou ik na jouw verhaal weten wat het beste is om te doen. Hij is een heel bange jongen, Bang voor de gevolgen op school, bij zijn sportclub, thuis, voor de jongens die hem pesten. Ik vind dat heel verdrietig en ik zou hem graag moed geven om de stap te zetten. Misschien dat jij met jouw verhaal dat gedaan hebt.
Ik zeg altijd dat je de wereld als een grasveld kan zien met de mensen als de grassprietjes. De homo's zijn dan de bloemen in dat grasveld. Heel wat van hen hebben de wereld mooier gemaakt met kunst en muziek. God plaagt je soms met gevoelens die je niet wilde, maar hij geeft af en toe ook wat terug ter compensatie.

Je hebt ook wat geschreven voor die andere jongen die zulke nare ervaringen heeft gehad. Ik denk dat die jongen niet echt een warm thuis heeft en eigenlijk op zoek is naar liefde, vriendschap, en tederheid zoals jij zegt. Dat mist hij in zijn leven en daar verlangt hij wanhopig naar. Hij is bereid daar alles voor te doen. Jammer genoeg doet hij precies het verkeerde, net als die jongen waar ik het daar over had.
Jij hebt een fijn thuis met mensen die van je houden, maar dat heeft niet iedereen. Je zou meer willen doen, maar aan de gezichten van wie je ontmoet zie je dat niet en als ze het verborgen houden dan weet je het niet. Ik hoop dat jouw verhaal en wat ik hier en daar schrijf toch een beetje helpt om wat meer liefde en geluk te brengen. Op jouw school maak jij het anderen ook makkelijker om er mee naar buiten te komen begrijp ik. Heel goed van jou! Bedankt S!

Dag TS, hier nog een Belgische jongen van 16 :-) .
En net zoals gij, voor de jongens.
Ik volg uw topic al een tijdje maar wist niet goed wat er nog aan toe te voegen. Voor bij mij thuis was de situatie heel anders. Maar in uw laatste posting schreef ge dat ge een broer hebt.
Ik heb ook een broer, elf maanden en een dag ouder. Twee handen op één buik, of moeten dat dan vier handen op één buik zijn :-) ?
Waarom vertelt ge het niet aan uw broer? Dat kan dan misschien wel de eerste zijn van wie ge een hele tedere knuffel krijgt, en veel kans op méér dan eentje ook.
Mijn broer was de eerste aan wie ik vertelde dat ik voor de jongens was, verliefd op mijn beste vriend, en broer heeft me door dik en dun gesteund en aangemoedigd (ook met hulp van dit forum). Broer wist het al, zei hij. Niet veel later heb ik het tegen mama gezegd, en ook zei wist het al. Ergens moet het dus wel opvallen, ook al ben ik en gedraag me als een gewone jongen. Mama was helemaal niet kwaad en zelfs blij voor mij dat ik het durfde te zeggen, zodat ik niet al worstelend door het leven moest gaan. Een 'vader' is er nog wel, maar daar hebben we geen contact meer mee. Moet hij er wel nog geweest zijn; ik kan heel goed begrijpen dat dat voor u moeilijk is. Maar als hij van u houdt, dan gaat ook hij blij zijn omdat gij u dan beter in uw vel gaat voelen, de depressie gaat weg, uw punten gaan terug naar omhoog enzoverder.
Op school werd ik wel al wat gepest voor dat ik uit de kast kwam, en met het uit de kast komen (op 14 jaar) ook nog. Broer heeft een paar keer zijn vuisten gebruikt om de hardnekkigste pesters een lesje te leren, maar die pesten gewoon iedereen en zoeken gewoon een excuus om te kunnen pesten.
Toen ik eenmaal uit de kast was, was alles anders. Geen enkele van mijn vrienden heeft me laten vallen en er is geen gepest meer. Soms wordt er nog wel eens mee gelachen, maar dat is dan ook gewoon om mee te lachen en zeker niet om mee te kwetsen. Na het zwemmen op de zwemvereniging douchen we ook, en dat doet niemand iets dat ik homo ben, helemaal niemand.
Mijn vriend en ik zijn eigenlijk beste vrienden geworden, denken we, omdat we van elkaar aanvoelden dat we niet gelijk de anderen waren. Het is ook om echt bij hem te kunnen zijn dat ik uit de kast gekomen ben. Als gij nooit uit de kast komt, dan kan niemand u vinden en gij durft niemand benaderen. Dat is cru gezegd, maar zo is het.
Op de speelplaats krijg ik soms vragen van andere jongens over 'homo zijn', of over hoe het is om met een jongen samen te zijn. Broer en ik zitten op een technische jongensschool (zoals de andere Belgische jongen van 16 zegt, het benamingssysteem in Nederland is Latijn voor ons) en voor zover ik weet zijn er maar vijf jongens die echt uit de kast zijn. Dat is heel erg weinig. Maar aan de vragen die ik soms krijg, weet ik dat er meer zijn. En in sommige vragen voel ik echt wel dat ze het willen zeggen, maar niet durven. Al een paar keer was er de vraag 'is het erg om uit de kast te komen?'. Het antwoord is dat ik het vreselijk vond omdat ik niet wist hoe iedereen zou reageren. Ik heb gehuild toen ik het tegen mama zei, en niet een klein beetje. Achteraf gezien ben ik super blij, echt super blij, dat ik het gezegd heb, al zo vroeg. Ik was zeer zeker dat ik homo was, en ik wou met mijn vriend samen zijn. Dus zei ik het gewoon en dat was het beste wat ik ooit heb kunnen doen, omdat ik alle stress en onzekerheid kwijt was.
Begin met uw broer. Dat zou ik toch doen.
Liefs, S.

Lieve jongen, Jij bent helemaal aan het vastlopen. De oorzaak is naar mijn idee dat jij vol met emoties, gevoelens, zit waar je niets mee kan en waar je niet over durft te praten. Jij moet continu een rol spelen.
Tegenover je ouders moet jij spelen dat je een goede gehoorzame zoon bent die zijn best doet op school, geen problemen heeft en het zijn ouders naar de zin wil maken.
Tegenover je sportmaten moet jij spelen dat jij net als hen een gewone hetero jongen bent die alleen 'gezonde' gedachten heeft over wat normaal is.
Op school heb je die leuke jongen waar je stiekem verlangens naar hebt die verder gaan dan alleen maar vriendschap, maar dat wil je niet laten merken.
Dan heb je nog die jongens uit de buurt waar jij doodsbang voor bent en die jou naroepen.

Al die dingen geven jou verschrikkelijk veel stress en stress maakt je lichaam kapot. Dat ga jij niet lang blijven volhouden!
Volgens mij is er maar een oplossing, en dat is helemaal eerlijk zijn naar de mensen om je heen.

Zeg tegen die jongen die jij leuk vindt en die jouw vriend is dat jij homo bent. Zeg hem dat jij hem graag als vriend wil houden maar dat jij dat aan hem overlaat. Het is een gok maar als hij echt je vriend is dan blijft hij dat. Ergens anders heb ik dat al eens gezegd en ik zeg het jou ook. Waarom zijn jullie vrienden? Omdat jij bent zoals je bent. Was je anders, geen homo bijvoorbeeld, dan was jij iemand anders en waren jullie geen vrienden. Dat moet je vertrouwen geven. Iets in jou maakt dat hij zich goed voelt bij jou.

Ga naar je ouders en vertel hoe het met jou zit. Zeg dat het erg op jou drukt en dat je het er erg moeilijk mee hebt. Dat je er niet door kan slapen en dat je studie er ook onder lijdt. Als jouw ouders die titel waardig zijn dan zullen ze jou letterlijk of figuurlijk in de armen nemen, misschien wel allebei, en er voor je zijn.
Misschien kan je er eens over beginnen met je broer, die staat dichter bij je en daar kan je wel vertrouwelijk mee praten denk ik.

Tenslotte, als die jongens op jouw sportclub weer eens vragen of jij een vriendin hebt dan zeg je gewoon dat je niet op meisjes valt. Sommige jongens zijn klootzakken, maar de meesten toch niet. Ze zullen er misschien even aan moeten wennen, maar daarna wordt alles weer zoals het was denk ik. Je hebt toch het verhaal gelezen van die Belgische jongen over zijn outing? Zijn vrienden accepteerden het ook gewoon.

Ik denk beste jongen dat openheid en eerlijkheid de enige oplossing is voor jouw problemen. Hou op met je gevoelens te verstoppen en kom er mee naar buiten. Het vraagt veel moed van jou maar het gaat een grote opluchting zijn.
Jij bent een goede kerel en dat jij jongens leuker vindt dan meisjes is niet iets dat jou als mens minder maakt dan anderen. Je kan vrienden hebben, je kan liefde geven en liefde ervaren, je kan gelukkige, spannende en leuke momenten beleven, gewoon net zoals iedereen. Jij bent iemand om van te houden, net als al die ander jongens en meisjes die denken dat ze er niet bij horen. Jij hoort er bij en je gaat mensen ontmoeten die van je gaan houden en willen dat jij een deel van hun leven wordt.

Wees moedig, heb vertrouwen en durf! Je kan nu niet anders meer want je bent kapot aan het gaan. Geef jezelf, je gevoelens de vrijheid waar ze naar verlangen. Geef jezelf de kans gelukkig te worden door te zijn wie je bent. Een andere manier is er niet.

Hoi, daar ben ik weer. Ik had graag goed nieuws willen vertellen, maar helaas het gaat de laatste tijd niet zo goed met mij.

Mijn hoofd is helemaal vol en daardoor ook weer helemaal leeg. Ik ben heel instabiel in mijn mentale gezondheid, mijn frontale cortex slaat helemaal op hol. Elke dag van 8:30 tot 16:00 school en dan drie keer in de week naar (huiswerk)begeleiding. Op die dagen ben ik meestal om 19:00 thuis en al die andere dagen heb ik training. Sommige mensen hebben dan ook een bijbaan, ik vind het al heel druk. Ik weet niet of het door de lange lessen komt, maar ik ben wel heel moe. Ik slaap vaak redelijk vroeg rond half 10 en als ik dan om kwart over 6 op sta ben ik nog steeds moe. Maar soms heb ik ook dagen dat ik tot half 3 ’s nachts lig te piekeren en dat kan over alles gaan. Misschien is het te weinig diepe slaap, maar dat weet ik niet. Ik neem vrij weinig op en mijn pleziergehalte is de laatste tijd flink achteruitgegaan, het schip vaart de verkeerde kant op.

Ongeveer twee weken geleden was mijn 2e proefwerkweek, mijn resultaten waren niet zo goed. Ik ben bang om te blijven zitten of naar 4 havo te gaan. Naar 5 havo kan niet omdat ik dan alle pta’s van havo 4 moet inhalen. De angst zit zich vooral in dat ik dan bij andere kinderen zit. In havo klassen zitten er ander soort mensen. Bij mij op school in de havo klassen zitten veel kinderen die niks voor school doen, ik ga me daar denk ik niet thuis voelen. Of doubleren zin heeft weet ik niet, maar een ding weet ik wel als ik beter in mijn vel zit dat ik dan beter ga presteren. Maar hoe ik me beter ga voelen weet ik niet.

Ik voel me eenzaam en begin de laatste tijd weer fysieke klachten te krijgen, zoals dat ik overal kleine steken/prikken in mijn lichaam voel. Ik heb er niet zo veel informatie over kunnen vinden. IK heb het in het Engels en in het Nederlands opgezocht. Maar de voornaamste oorzaak was als je een angststoornis of een depressie hebt. Ik maak me zorgen om mijn eigen gezondheid. Ik wil momenten voelen, waarbij ik niet bang hoef te zijn voor wat andere van me wellicht denken, niet meer te stressen over school en me weer fit voelen.

Mijn ouders hebben volgens mij geen idee wat er gaande is met mij, ze zijn veel te druk bezig met werk. Mijn vader zei laatst nog; ‘goed gedaan je hebt een keer een goed cijfer voor biologie.’ Ik kan niet goed tegen verwijten mijn moeder doet dat ook soms en dat vind ik dan heel vervelend. Deze toets was deze proefwerkweek wel goed gegaan, op dat cijfer ben ik stiekem best trots. Mijn broer ziet volgens mij wel iets, zo zei hij laats nog; Je ziet er bleekjes uit, gaat het wel goed?
De jongen die ik leuk vind heb ik nog steeds niks tegen gezegd. Ik ben bang voor (onbewuste) veranderingen.

Hopelijk is het allemaal wel te lezen, want hoe ik schreef was nogal hak op de tak springen. In mijn vorige bericht wilde ik mijn eerste letter van mijn voornaam zetten, maar dat werd door de moderators verwijderd. Waarschijnlijk omdat er met die letter eigenlijk maar 2 jongens namen te verzinnen zijn. Dus houd ik het maar bij groetjes van mij

Beste vriend, Ik begrijp dus dat ik wat al te aanwezig ben in jouw topic, maar na wat je als laatste schreef kan ik het toch niet laten om weer wat te posten. Huilende jongens, daar kan ik niet tegen!

Je hebt het verhaal van die andere J16 gelezen en dat zou jou toch wat moeten vertellen. Op dit moment zit jij vol met negatieve emoties.
Jij hebt een heel negatief beeld van jezelf. Je doet heel erg je best op school maar nu ben je bang om te blijven zitten. Je bent bang je ouders teleur te stellen. Je durft die vriend die zo naar je kijkt niet te zeggen hoe jij van binnen bent, Je bent bang om straks die gezellige klas waar je in zit en je vrienden daar te verliezen. Allemaal akelige dingen.

Om te beginnen je ouders. Waarom denk jij dat je er bent? Omdat je ouders jou wilden. Je bent een gewenst kind en ze houden van je. Misschien dat je vader af en toe wat moeilijk is, maar je weet niet waar hij mee te maken heeft op zijn werk bijvoorbeeld. Als het er op aankomt dan is hij jou vader! Hij kan op dit moment alleen maar trots op je zijn. Je doet je best op school en heb je omhoog gewerkt van MAVO naar VWO. Een prachtige prestatie! Je bent sportief, je hebt vrienden, wat meer kan een vader van zijn zoon verlangen?
Doe zoals die andere J16 en praat met je ouders over je anders zijn. Het is iets dat jou is overkomen. Ze kunnen je niets verwijten. Zij hebben jou gemaakt, letterlijk en figuurlijk. Misschien moeten ze er even aan wennen, maar misschien weten ze het eigenlijk al van binnen. Ze gaan jou in hun armen nemen want ze zijn je ouders en ze houden van je. Ze kunnen niet anders!
J16 heeft het zijn vrienden verteld en gaat het thuis vertellen. Hij komt terug om te vertellen hoe het is gegaan. Goed en moedig van hem denk ik en laat het nu jou moed geven!

Dan je vriend die zo naar je kijkt. Het is een goede vriend en dat is hij omdat jullie je goed voelen bij elkaar. Hoe lang kennen jullie elkaar al? Sommige vriendschappen duren langer dan veel liefdes. Vriendschap is ook een soort liefde. Ga met je vriend eens over relaties praten. Heeft hij belangstelling voor meisjes? Vertel dat jij jongens leuker vindt. Grote kans dat hij die jongen gaat zijn die jou in de armen neemt.
Er zijn ongeveer 100.000 jongens van 16 in Nederland. 8% is homo of heeft wel eens homoseksuele gevoelens. 4000 echte homo's denk ik en 4000 die jongens ook wel leuk vinden. Waarom is die vriend speciaal jouw vriend? Jij wilt hem niet kwijt, hij wil jou niet kwijt.

Jij voelt je thuis in jouw klas en je bent bang 'die homo' te zijn als je het niet langer verbergt. Op die paarse vrijdag heb je toch gezien dat er een homo-vriendelijk klimaat is op jouw school! Er zijn vast wel vervelende klootzakjes met frustraties, maar ik denk dat jij niet 'die homo' wordt, maar 'onze homo'. Laat gerust merken dat je er mee zit en dat je bang bent afgewezen te worden. Jouw klasgenoten hebben ook gevoel en ik denk dat ze je accepteren en dat jij een van hen blijft. Het gaat je stimuleren want je wilt bij ze blijven.

Nu voel jij je alleen, je voelt je mislukt. Kom uit de kast, het kan alleen maar beter worden. Bevrijd jezelf van je eenzaamheid en je angsten.
Je bent een jongen die jongens leuker vindt dan meisjes. Meer is het niet! Je ouders, je vrienden gaan het begrijpen! Verder gaan zoals nu werkt niet, je gaat er aan kapot. Jij hebt echte liefde nodig van mensen die jou nemen zoals je bent. Wees eerlijk, wees zoals je bent en hou de mensen die om je geven niet langer voor de gek!

Hoi TS, wat leuk dat je hier nog niet verdwenen bent.

Jouw verhaal is echt zo herkenbaar voor me en heb ook heel lang getwijfeld of ik mijn verhaal hier op het forum zou willen schrijven maar had toen niemand waarmee ik erover kon mee praten. Ik zat toen ook zo helemaal alleen met mijn gevoelens dat het me eigenlijk mentaal opvrat. Ik heb heel wat gehad aan de reacties, hoe verschillend ze ook waren.

Mijn eerste post hier op het forum was: Dilemma in het onderdeel Jongensvragen. Het is eigenlijk onverwacht een blog geworden waar ik anoniem alles van me af kon schrijven. Misschien kan je dat ook even lezen hoe mijn relatie met T. zo geworden is zoals ze nu is ;-)

Maar goed, om inhoudelijk te reageren:
Jouw openingspost was vooral ook voor mij heel erg confronterend maar herkenbaar. Terwijl ik vele berichten zie verschijnen dat het bij andere bi’s en homos vooral om de lust en seks gaat, is het ook bij mij meer affectie waar ik naar op zoek ben. Zoals je zei elkaar knuffelen, de diepste geheimen aan elkaar vertellen. Het fysieke/intieme komt er zeker bij kijken maar was bij ons een beetje een stap voor stap ervaring waarin we niets overhaast hebben.

Jouw beschrijving van risk-reward is ook echt wel waar. Het is echt 50/50. Je hebt evenveel kans om een negatieve of positieve reactie te krijgen. Jullie vriendschap zelf staat hierbij niet op het spel denk ik.
Hoe kijkt jouw vriend je aan? Is het eerder met een blik van: laat me gerust of is het eerder een blik van verbondenheid? Je kan misschien eens polsen bij hem dat je je misschien ook aangetrokken voelt tot jongens. Ik weet niet hoe close jullie zijn maar ik denk niet dat dat een reden is dat hij ineens zijn kar tegen jou gaat keren.
Ik kan hem niet inschatten maar hoop dat jij het wel kan.
Ik merkte vooral dat toen ik T. Zei dat ik gevoelens voor hem had hij me wel anders aankeek en zelfs verlegen wegkeek…

Ook ik heb een enorme angst om iemand teleur te stellen. Het gaat zelfs zo ver dat ik me in vele gevallen wegcijfer. Ik wil dat iedereen mij graag ziet. Soms gaat dat ten koste van mijn eigen verlangens. Zeker tegenover mijn vader. Hij ziet mij als iemand die zich sterk moet houden en zo ook gedragen. Ik heb ook vaak het gevoel dat ik in zijn ogen nooit iets goed doe.

Wat je verhaal over school betreft kan ik er eerlijk gezegd geen touw aan vastknopen. Ben Belg en zeggen al die richtingen en afkortingen in het Nederlandse onderwijssysteem me niets. :-P
Ik volg een richting die vooral toegespitst is op economie en wiskunde maar eerlijk gezegd is dat ongelooflijk saai.
Ik zou het liefst verder studeren aan de universiteit met als richting psychologie en filosofie.

Wat de outing op school betreft ben ik het helemaal met je eens!
Wat hen betreft ben ik aan hen niets verschuldigd en ga er ook niet mee te koop lopen. Het is gewoon afgelopen woensdag erg duidelijk geworden dat daar enkel mensen rondlopen met wie je eigenlijk niks mee hebt. Je wordt ahw gedwongen om er mee samen te zijn terwijl je er eigenlijk niets aan hebt. Mijn gedachte erover is: je kan/moet wel met mensen omgaan maar vrienden kies je zelf.

Ik wens je echt het allerbeste. Liefs, E.

Beste E,

Ik vind het leuk dat je een reactie hebt gestuurd en daar maak ik zeker tijd voor om een bericht terug te sturen. Een keer iemand anders dan jongen van 23 ;-)

De gedachte die jij beschrijft, heb ik ook. Ik zie het als een risk reward mechanisme, het risico dat het de vriendschap op een negatieve manier beïnvloed en als beloning dan dat het de vriendschappelijke band kan veranderen in een romantische band. Ik vind het knap dat je de stap hebt durven zetten om het tegen hem te zeggen.
Ik zit hier zelf al een tijd (1,5 jaar) middenin. Een vriend vind ik leuk, ik spreek met hem vaak 1 op 1 af, Hij kijkt mij soms aan en dan vraag ik me af wat hij hiermee bedoeld. Ik vind hem leuk en het zou me niet verbazen als hij ook iets van homoseksuele gevoelens heeft.

Op emotioneel gebied sta ik niet stevig in mijn schoenen. Over gevoelens praten en mezelf kwetsbaar opstellen durf ik niet. Momenteel gaat het met school niet super. Sommige vakken gaan moeizaam andere vakken gaan weer goed. Ik ben bang dat ik misschien dit jaar blijf zitten, ik doe erg me best, maar bij sommige vakken haal ik niet het gewenste resultaat. Kort samengevat hoe mijn schooltraject is gegaan: Tijdens de eindtoets kreeg ik het advies mavo/havo uiteindelijk werd het advies mavo, omdat mijn begrijpend lezen niet al te best was. Maar na route 8 had ik daar havo/vwo gehaald. Dat kwam vooral door de rekenopdrachten, ik had bij sommige delen perfect gescoord. Ik was helemaal in tranen van blijdschap. Uiteindelijk kreeg ik het advies havo. Dus ben ik naar een havo/vwo school gegaan met driejarige brugperiode gegaan. In die 3 jaren haalde ik goede cijfers (werk ook hard). Dus uiteindelijk naar 4 atheneum gegaan, iets minder goede cijfers gehaald. Nu zit ik in 5 vwo, ik doe heel erg mijn best. Ik ben bang dat ik blijf zitten, dat de vriendschappen die ik daar heb daardoor verwateren. Ik durf hier ook niet met mensen over te praten. Ik ben bang om een teleurstelling te zijn. Dit en mijn homoseksuele gevoelens verbergen zorgt voor een bomvol stress en ik kan hier moeilijk mee copen. Ik heb af en toe huilbuien en vervelende gedachtes die in mijn hoofd rond spoken.

Ik las in je topic ''Vraag over outing...'' vandaag dat je het verteld had aan je broederschap vrienden waarmee je samen in een band speelt. Zo te horen zijn ze er luchtig mee omgegaan en daar ook over kunnen grappen, echte kameraden.
Je schreef ook dat je bang bent dat ze erachter op school komen. Ik ben vooral bang dat ik dan gedefinieerd word met ''die homo''. Dat wordt heb ik zo vaak als scheldwoord gehoord bij mijn sportclub en op school, dat ik een afkeer van dat woord heb gekregen.
De mensen op school hoeven het ook niet te weten te komen, wat gaat het hen aan met wie je intiem bent. Als ze erachter komen, moet je er niet te veel omheen draaien. Misschien ben ik niet de juiste persoon om dit te zeggen, maar ik denk dat dit wel de makkelijkste uitweg is.

Dit weekend ga je het aan je ouders vertellen. Ik ben benieuwd hoe je ouders gaan reageren, en dan vooral hoe je conservatieve vader zal reageren.
Welke topics zijn nog meer van jou? Die topics ga ik dan zeker is doorlezen.Veel moed nog gewenst! Liefs
 

Beste TS,

Ik weet niet of je nog veel actief bent op dit forum maar iemand heeft me je topic aangeraden om het eens te doorlezen.
Het is allemaal zo herkenbaar wat je schrijft en ik zit er de laatste weken ook midden in.

Ik ben verliefd geworden op mijn beste vriend en het bleek ook dat hij gevoelens had voor mij. Nu ja, geworden. Ik kan niet ontkennen dat ik al langer gevoelens had voor hem maar dat doet er niet toe.
Mijn eerste gedachten waren: Als ik zeg dat ik verliefd op hem ben zou het misschien het einde van onze vriendschap kunnen betekenen wat gewoon onwaar bleek te zijn. Het heeft hem ook wel open gebroken. We zijn nu gewoon stapelverliefd op elkaar. Eerst was er een speciale band tussen ons die daarna tot meer heeft geleid.

Ik weet niet of je ook zo iemand in het oog hebt, maar ik zou zeggen ga er voor en durf je gevoelens te uiten… Heel veel andere raad kan ik je daarin niet geven.

En dan is er idd de vraag hoe het tegen je ouders te zeggen. Dit stel ik ook al weken uit.
Ik denk niet dat mijn moeder er problemen over gaat maken maar ook mijn vader is iets anders. Hij legt echt druk op me om goede schoolresultaten te behalen en de rest doet er niet om. Het gaat enkel om presteren en de rest(relaties en liefde) is iets voor later. Het is ook iets waarvan ik de indruk heb dat het ons uiteen scheurt en dat wil ik niet! Ik hou van mijn vader en dat ik een manier vind om hem dat duidelijk te maken.
Ik zou het liefst het tegen hem willen uitschreeuwen hoe gelukkig ik met mijn vriend ben.

Dus dat is iets wat ik zeker herken en het allemaal zo moeilijk maakt. Ik ben er zeker van dat je niemand wil teleurstellen. Zeker je naasten niet.
Ik wil enkel zeggen dat je niet alleen staat met die gedachten of dat dilemma…

Voor mezelf heb ik het voornemen genomen om me niet meer in een hokje te verstoppen en het morgen aan enkele vrienden te zeggen en wanneer ik terugkom het ook tegen mijn ouders te vertellen, wat er ook gebeurt.

Ik heb hier op het forum al enkele topics erover geschreven (recentste is vraag over outing)en die hebben me heel erg goede inzichten opgeleverd. Ik hoop echt dat je die leest en er misschien ook wel inzichten uit haalt. Reageren hoeft echt niet als je dat niet wil.

Ik wens je dan ook iig het beste! E.

Beste jongen, Goed dat jouw school er wat aan gedaan heeft. Jij had zelf ook iets aangetrokken dat wat de kant van paars op ging, maar ik weet niet of de anderen dat ook zo ervaren hebben. In ieder geval lijkt het er op dat je wat richting uitgang kast aan het opschuiven bent. Misschien dat je verder moet gaan en iets van paars moet gaan dragen, zoals bijvoorbeeld een armbandje.
Jij vindt 1 op de 8 paars dragers niet veel, maar ik vind dat wel meevallen. Dat zijn in ieder geval de jongens en meisjes die openlijk positief staan tegenover jongeren die 'anders' zijn. Dan zijn er vast nog wel een aantal die net als jij niets paars hadden of er gewoon niet zo veel zin in hadden, dus ik denk alles bij elkaar dat je er op mag vertrouwen dat jij geen problemen zou hebben als ze het van jou weten op school.
Waren er bij die paars dragers jongens bij die jij wel leuk of aardig vindt? Je vrienden? Jij bent echt niet de enige jongen op school die jongens leuker vindt dan meisjes en die anderen zijn waarschijnlijk net zo bang om er voor uit te komen.
Heb je dat forumtopic gelezen waarvan ik je die link had gegeven? Die jongens zaten bij elkaar in de klas. Die boerenjongen in dat topic een stukje hier onder heeft ook een klik met een jongen in zijn klas.
Laat subtiel merken hoe het met jou zit en wie weet, komt er iemand naar je toe die eens met je wil praten!

Op dit moment gaat het niet zo goed met jou schreef je eerder. Ik vond het fijn om te lezen dat mijn voorgaande reactie jou goed gedaan heeft. Je kreeg er tranen van in je ogen en dat ontroert mij. Die jongen waar ik het hier boven over had die had dezelfde ervaring en dat maakte dat ik genegenheid voor hem ben gaan voelen. Ook voor jou voel ik die genegenheid en als je wat aan mijn reacties hebt dan ben ik daar erg blij om.
Ook die jongen zat op zijn kamer te huilen omdat hij het gevoel had dat hij helemaal alleen was met zijn gevoelens en dat er niemand was waarmee hij er over kon praten. Hij had het gevoel dat hij door iedereen werd afgewezen om wat hij was. Niemand hield van hem en niemand wilde van hem houden, dat is wat hij voelde.
Ik heb je al eerder gezegd, jij lijkt mij een hele sympathieke en ook lieve jongen en ik weet zeker dat er genoeg leuke jongens zijn die jou graag als vriend zouden willen hebben. Ze moeten jou vinden en jij moet zorgen dat je gezien wordt zoals je bent. Je durft niet echt, maar probeer stapje voor stapje wat meer je homo zijn te laten zien in je verschijning, zoals met dat armbandje. Misschien kan je zelfs een regenboog armbandje gaan dragen, dan weet iedereen hoe het zit en dat jij benaderbaar bent. Ook jongens die net zo bang zijn als jij, want bij jou zijn ze veilig.
Pas als jij jezelf accepteert zoals je bent kan je echt gelukkig worden.

Ook voor jou is er liefde en vriendschap te vinden zoals dat er voor iedereen is. Alles wat anderen kunnen bereiken, studie, werk, kan jij ook. Jij bent een klein beetje anders, een klein beetje maar, en liefde is universeel. Van iedereen voor iedereen.

Ik zag een heel lief Tik Tok filmpje van twee jongens die elkaar blijkbaar lang niet gezien hadden en elkaar letterlijk in de armen vlogen toen ze elkaar weer zagen: fixatingontheobvious-3.tumblr.com/post/670357463195926528
Kijk er eens naar en droom even weg. Dat kan er ook voor jou zijn. Morgen, overmorgen, maar het kan, waarom niet?

Ik hoop dat je mooi cijfer hebt voor je biologie, en als je nog wat vertellen wilt, ik lees het en ik schrijf terug. Wees flink!

Hoi, ik had er wel wat van gemerkt. Dat was vooral goed te zien in de aula, er was paarse verlichting, kraampje en er waren paarse ballonnen. Dit was volgens mij het derde jaar dat het gedaan werd op mijn school. Ik wist wel dat het op die dag paarse vrijdag was, dus had ik wat roods aangetrokken, want ik heb/had niks paars in mijn kledingkast hangen. Ik vond het wel jammer dat er niet zo veel leerlingen waren die iets paars (of iets in die kleurenrichting) aan hadden, ik schat het in op 1 op 8.
Wat je zegt over mijn tantes betwijfel ik, want ze zijn christelijk. Het is niet dat elke christen iets tegen homoseksualiteit heeft, maar ik denk gewoon niet dat ze denken, ‘zou mijn neefje jongens leuker vinden dan meiden?’ Mijn familie is voor het grootste gedeelte christelijk, dus opa's, oma's en meeste tantes en ooms. Mijn ouders zijn atheïsten. Iedereen mag geloven waar hij of zij wil in geloven en dat respecteer ik. Ik vraag me wel soms af, hoe zou mijn familie me zien als ze weten dat ik op jongens val, als zonde?
Mijn biologie proefwerk was prima gegaan, alleen net te weinig tijd gehad om de laatste vraag te kunnen beantwoorden.
Groetjes van mij

Beste jongen, Nog even een vervolg. De toegestane tekst was op, maar er is toch iets waar ik je even op wil attenderen. Vandaag is het paarse vrijdag: https://www.msn.com/nl-nl/nieuws/Binnenland/scholieren-dragen-paars-om-steun-aan-lhbti-jongeren-te-uiten/ar-AARF9kQ
Heb jij daar wat van gemerkt op school? Indien ja, dan zegt dat iets over de acceptatie van homoseksualiteit op jouw school. Het is een beetje te laat nu helaas, maar zelf had je ook iets paars kunnen dragen. Om discussie uit te lokken bijvoorbeeld of als een soort stille wenk. Je weet niet wie het opmerkt!
Je kan het ook volgende week doen, je weet maar nooit! Jij bent echt niet de enige op school die op jongens valt en naar een vriend verlangt, of zelfs op jouw sportclub. Jij zit daar toch ook!

Vandaag was je biologie proefwerk, alles goed gegaan? Vast wel. Jij sloot je bericht af met "Groetjes". Dat deed die jongen waar jij op lijkt ook altijd. Jij ook het beste hoor! (In het vorige bericht kon dat er niet meer bij.)