ik ben homo, ik heb het aan mijn moeder vertelt, ze is christelijk dus ze wil niet dat ik een relatie heb. ben zelf helemaal niet christelijk en vind dat ze met mijn liefdesleven niet zoveel te maken heeft. heb ook aan wat andere homo vrienden van me verteld dat ik homo ben. als je vrienden hebt die het niet van je accepteren dat je homo bent wil je ze dan wel als vriend hebben? en het kan natuurlijk zo zijn dat mensen anders naar je kijken maar als dit is wie je bent is dit dan erg? ik vind het niet echt erg, maar als je wil praten ik ben er

Hoi TS,

Ik kwam er ook achter dat ik homo was toen ik 13 was, maar ik heb de coming out `bewaard` tot ik 16 was, omdat ik toen ook wel wist dat het ook in de pubertijd nog kan veranderen. Je ouders kunnen eerst alles door de grond zien zakken, geen kleinkinderen (als je de enige bent), twee mannen op de bank enz. enz. Maar het is ook maar net hoe ze zijn, mijn ouders vonden het jammer dat ze geen kleinkinderen kregen, maar zagen het ook al aankomen en nu vinden ze het prima. Ze accepteren mij en mijn vriend.

Mijn tip, wacht gewoon nog met te vertellen dat je homo bent, accepteer af en toe de `vieze flikker` of wat ook wat je naar je hoofd krijgt. Aan de andere kant leer je dan ook wie je echte vrienden zijn.

Het is soms moeilijk te voorspellen hoe mensen reageren op zo'n mededeling. Ik denk dat de meeste mensen je in positieve zin zullen verrassen.     Maar het is aan jou om te bepalen wanneer je het vertelt en aan wie. Misschien helpt het als je op jongenout.nl wat met leeftijdgenoten chat en zo ervaringen uitwisselt. Wie weet hebben zij nog wel tips.     Maar zoals gezegd: jij bepaalt het moment van je coming-out. Wat volgens mij heel erg belangrijk is, is dat je het op een moment doet dat je er volledig achter staat en er klaar voor bent.