Jongen 22 en meisje 23, jullie hebben geen trauma op gelopen. Zelf vrij opgevoed, geen fysieke straffen. Toch had of heb ik ergens een fascinatie over vooral jongens die een strenge aanpak mee maakten en het zelf verdiend en normaal vonden. Zelf contact nu met een aantal jongens die dit ook zo voelden. Die ook info of verhalen op internet af zochten en dit niet alleen in hun fantasie , maar ook daadwerkelijk het opgezocht hebben en de beleving kennen die jongens in de jaren '60 op de Engelse kostscholen mee gemaakt hebben. Jongen 23 mooie verwoording, je zal mij wel niet begrijpen, toch weet ik van mezelf dat ik deze traditie van enige tucht,discipline en respect nodig heb , en dat ik niet de enigste ben die dit accepteerd.

Ik heb zeker geen trauma's opgelopen van straf, met structuur en discipline hielp het wel. Strafregels schrijven is saai en berooft de vrije tijd, maar laat je ook nadenken over waarom je straf hebt en wat je de volgende keer beter kan doen. Uren schrijven zonder iets anders te mogen doen was niet altijd een pretje, maar was wel terecht en ik deed altijd mijn best het de voltooien.

Toen ik jonger was had ik wel redelijk vaak straf, maar dat was dan korter en binnen een uur ofzo al klaar, niet zo erg eigenlijk. Toen ik ouder werd was straf niet zo vaak nodig, maar als het dan wel eens nodig is moet het wel zwaar genoeg zijn om een volgende keer straf te willen vermijden. Bij mijn jongere zus (14 jaar) helpt strafregels ook, 2 weken geleden 500 strafregels + een opstel schrijven over haar gedrag, en sindsdien is ze ook veel beleefder en vriendelijker thuis.

J23, een heldere uiteenzetting, maar ik ben het, althans in mijn geval, niet in alles met je eens. Die gekneusde ziel herken ik niet. Er worden in dit topic vragen gesteld waarover ik iets kan vertellen en dan doe ik dat. Het is nu eenmaal een gebeurtenis uit je leven, net zoals met mijn vader naar het concert van Dream Theater gaan, maar daar wordt niets over gevraagd. Zoals ik al eerder heb verteld kwam straf bij ons pas als uiterste middel. Als praten geen zin meer had. Daarbij was het de bedoeling dat je zelf ging inzien dat wat je had gedaan verkeerd was. In de hoek werd je ook geacht daar over na te denken. Dat gebeurde natuurlijk lang niet altijd en mijn ouders wisten dat ongetwijfeld. Het was de hoek omdat je je daar er niet aan kon onttrekken en niets anders te doen had dan erover nadenken. Als je naar je kamer gestuurd zou worden kon je heel gemakkelijk iets anders gaan doen. Nu stond je in de woonkamer of in de hal en konden ze dus zien wat je deed. Ik besef dat het een vrij uitzonderlijke manier was, maar ik heb er niets van opgelopen. Mede omdat ik daarnaast ook veel vrijheid had en ook al van jongsaf aan bij veel betrokken werd.

Jongen 23, snap wat je bedoeld. Zelf ook verbaasd, totaal geen herkenning in de situatie hoe jongen 22 en ook meisje 23 dit mee gemaakt hebben.
In de hoek staan , en strafregels schrijven , is wat ik hier voor het eerst hoor.

Als ik lees in wat voor situatie die jongen van 22 die strafregels moest maken, komt mij dit niet voor wat in Nederland past, of in de Nederlandse cultuur.

Anders wat ik hoorde van medestudenten op een internationale school. Die nog traditioneel op hun billen kregen bij een overtreding, zowel thuis als op een privé school.

Toch waren ze er niet negatief over, het was de cultuur, de sfeer die er heerste, en het zorgde voor enige discipline, respect , en gehoorzaamheid.
Zelf vonden de meesten het een goede vorm van opvoeding en verdiend.

Zelf dacht ik er anders over, maar mijn kamergenoot en nog steeds een goede vriend, vond het wel normaal zei hij, ondanks hij net als ik vrij opgevoed was.
Zelf zegt hij dat het voor ons misschien ook wel goed was geweest, deze ontwikkeling, wat ook een bescherming en houvast biedt.

Dan benieuwd of er meer jongens en ook meiden zijn die ervaring hebben, en of ze er positief of negatief over denken.

Begrijp dat jij zelf ook een vrije opvoeding hebt gehad. Maar je reactie met belangstelling gelezen.

De verhalen die ik hier lees geven mij de indruk van ouders die niet weten hoe ze met situaties om moeten gaan met een vleugje sadisme er in. Het lijkt meer op het africhten van je hond dan op het opvoeden van kinderen.
Met heel jongen kinderen is het lastig een opvoedkundig gesprek te hebben dus dan kan een tikje wel effectief zijn. Hondenmoeders bijten wel eens in het oor van hun pup als die zich misdraagt. Met oudere kinderen moet je het toch anders aanpakken.

Het principe van straf is het onthouden (tijdelijk) van liefde. Bij jongere kinderen maakt het al veel indruk als moeder zegt dat mama er veel verdriet van heeft wat ze gedaan hebben. Misschien geen toetje na het eten vandaag.
Bij de persoon die gestraft wordt moet er het besef zijn dat wat gebeurd is heel verkeerd was en niet had moeten gebeuren. Dan kan je zo iemand zeggen dat je hem of haar voorlopig niet wilt zien en naar de kamer sturen. Je kan ook een prestatie eisen om het verkeerde ongedaan te maken.
Vernederen, zoals hier verteld wordt door sommigen die ze moesten ondergaan is heel verkeerd. Het is onmacht van de ouders en kweekt gekneusde zielen.

Het is heel raar wat ik hier allemaal lees en dat het steeds weer terugkomt en dezelfde personen steeds weer dezelfde verhalen vertellen geeft wel aan hoe diep dit soort ervaringen doordringen in zo iemand.

Bij mij waren de strafregels ook een heel ritueel. Wanneer ik strafregels kreeg werd ik eerst naar de keukentafel gestuurd, waar ik dan moest wachten, hoe lang hing er vanaf, some 5 minutes, soms tot zelfs een uur. Daarna werden de pen en het schriftje gebracht, vertelden mijn ouders me waarom ik gestraft werd, wat de zin was en hoeveel keer ik doe moest opschrijven, en moest ik ze bedanken voor de straf.

Daarna begon ik met schrijven, in stilte, waar ik enkel naar een kale muur kon kijken. Bij langere straffen werd avondeten naar mij gebracht als ik nog niet klaar was, ik mocht enkel uit mijn stoel voor naar het toilet te gaan, en dat enkel voor langere straffen (250 regels of meer) na dat ik op ten minst de helft al geschreven had. Eens dat ik klaar was moest ik wachten tot mijn ouders vanzelf checkten, en dan nog wachten tot ze klaar waren. Eens dat alles klaar was moest ik mij verontschuldigen en werd ik vergeven.

Zelf accepteerde ik de straffen altijd zonder klagen, al was het maar omdat klagen reden was voor extra strafregels.

Ik kreeg ook tot mijn 19e nog straf hoor. Het naar de hoek worden gesleept aan mijn oor was bij ons heel normaal. Mijn broer en ik moesten vaak zat naar de hoek toe. Meestal rond 5 a 10min moesten we blijven staan.

Jongen 22 dat is niet gek, dat jij de straffen en de structuur mist. Dit is herkenbaar bij veel jongens. Die ineens de begeleiding missen wat ook een soort bescherming biedt.

Zelf een internaat verleden, nu, altijd gezelschap, je was nooit alleen. Mis dit nog wel. Toen ik thuis kwam en later alleen een eigen kamer had, zeiden vrienden, lekker vrij nu. Dit voelde voor mij het helemaal niet, ondanks ik doen en laten kon wat ik wou.
Miste toch de begeleiding en aandacht van anderen.

Vind het wel interessant te horen hoe anderen hier over denken, niet iedereen zal het begrijpen.
Moest zelf ook wennen aan die Amerikaanse cultuur. Nu, verlang ik er nog wel eens naar terug. En begrijp ik de mentaliteit ook beter nu.

Heb je nog meer broers of zussen, of ben je enig kind.?
Mmeisje 22 en jij zeggen altijd dat jullie het verdiend hadden, dat hoorde ik ook op die internationale school van sommige jongens die op een privéschool nog geslagen werden.

Zou ik zelf dit accepteren, eigenlijk niet, maar mijn vriend en kamergenoot wel. Die vind dat jij je moet aan passen aan de omgeving en cultuur waar je in leeft.
Zelf zegt hij, toonde vaak genoeg onbehoorlijk gedrag, en eigenlijk ben ik te vrij opgevoed, zelf had ik wel meer wat discipline gewild, dat miste hij dus zoals hij zelf zegt.

Je kan wel een hele theorie hier over houden, bedankt voor reageren.
Begrijp je wel.

Vanaf nu door het leven als m23, maar ik ben nog dezelfde. @j22, dat herken ik wel, het gevoel dat een straf terecht was. Ik ging dan ook meestal gedwee de hoek in en het was een erezaak om de tijd die ik daar moest blijven netjes vol te maken. Vaak lastig want mijn ouders deelden niet vantevoren mee hoe lang het zou duren. Je moest gaan staan en hoorde wel wanneer je er weer uit mocht. Hoe vaak mijn zusje in de hoek staat is wisselend. Er moet, net als bij mij, wel een goede reden voor zijn, maar ze staat er wel vaker dan ik toen ik zo oud was. Bij mij was het toen 3-4 keer in een jaar terwijl zij er, voor zover ik weet, alleen dit jaar al 3 keer gestaan heeft. Ze kan dan ook nogal opstandig zijn en ze vervalt in herhaling. Voorbeeld: als je een keer met teveel drank op thuis kwam was dat geen straf maar een preek. Maar als ze het dan de volgende dag weer doet moet ze de hoek in. Hoe lang, dat is wisselend. Afhankelijk van wat er gebeurd is en ik houd het niet altijd in de gaten. Maar het twijfelachtige record voor het langst in de hoek staat helaas op mijn naam. Hoe we ons eronder voelen is ook nogal verschillend. Ik weet dat als ik ooit nog een keer straf zou krijgen dat niet zonder reden zal zijn en het zonder klagen accepteren, terwijl mij zusje altijd enorm kwaad wordt. Het is volgens haar altijd onterecht, ze kon er niets aan doen of de schuld van een ander.

M22, hoe vaak staat je zus dan in de hoek, en hoeveel uur moet ze er blijven staan? Wat is de langste straf die ze al gekregen heeft? En hoe voelen jullie zich er beiden bij dat zij nog straf krijgt en dat jij mss ooit nog straf zou kunnen krijgen?

Mijn ouders dreigen soms nog met strafregels, maar denk niet dat ze het menen.

Je vader had gelijk, jongen 21, hij wilde gewoon dat jij er bij zou horen.

De andere jongen was aan het schelden maar ik deelde wel de eerste klap uit. Was toen 14.

Verder hing het er van af of strafregels effectief waren, heb zeker toen ik jonger was 8-12 wel bijna wekelijks strafregels gekregen denk ik. Maar toen ik ouder werd minder, zeker met andere straffen zoals huisarrest erbij en meer strafregels was het wel effectief. Tegen dat ik 17 was was het of 250 of 500 strafregels + altijd een aanvullende straf.

Zelf vond ik mijn straffen ook altijd terecht, en voelde het goed om een lange straf eindelijk af te werken. Klinkt gek maar soms mis ik de straffen en structuur wel.

J21, dat ik liever in de hoek stond dan dat ik een preek kreeg was alleen als de hoek niet te lang duurde. Na de basisschool was er namelijk niet meer een vaste tijd dat je in de hoek stond maar werd dat afhankelijk van wat je gedaan had. Dat is wel een paar keer flink uit de hand gelopen. Bovendien stond je dan ook nog eens in je onderbroek, de extra straf voor zware overtredingen, en waren er regels voor het in de hoek staan. J21, klopt, maar het is nooit officieel opgeheven. Mede door mijn zusje, nu 18, die nog met enige regelmaat in de hoek staat. En ik ben er ook nog weleens mee gedreigd, maar heb het tot nu toe niet meer opgelopen.

Strafregels schrijven, is dat effectief denk ik dan.
Jongen 22 vroeg zelfs om meer strafregels omdat hij zich beschaamd voelde.
Je had gevochten met een andere jongen maar was het dan helemaal alleen jouw schuld.?

Meisje 22 zegt ook dat zij in de hoek staan moest normaal vond.
En haar vriendin vond het normaal dat ze op haar billen kreeg.
Vind dit toch vreemd en niet kunnen voor meisjes.

Maar wat is normaal en wat is gewoon, ciultuur is heel verschillend.
Hoorde van enkele Amerikaanse studenten dat ze ook spank kregen op een privéschool, waar hun ouders ook achter stonden.

Vond dat niet kunnen , maar keken mij aan en vonden me een watje.
Mijn duitse vriend zag het anders, die zou het wel accepteren zei hij als hij op een privéschool zat.
Al was hij net als ik nooit geslagen.

Hij vond onze inwijding wel spannend, evenals de andere jongens, ik was een uitzondering. Maar kwam er niet onderuit.
Paste echt bij hun cultuur en traditie.
Dit kennen wij hier niet, al twijfel ik soms, misschien in het geheim.

Heb dus één keer in mijn leven toen ik 17 was als traditie samen met mijn mede studeren een aantal klappen met een paddle op mijn blote kont gehad.
Toen ik het mijn vader vertelde, moest hij lachen, hij had zoiets, dat hoort er nu eenmaal bij, als je op een Amerikaanse Highschool zit.

Terwijl mijn ouders in hun opvoeding en houding jegens mij super modern waren.

Meisje 22, heb jij niet eens vrijwillig in de hoek gestaan omdat je het nog voor een laatste keer wou meemaken? En nu zeg je dat het nog altijd zou kunnen gebeuren? Hoe veel uur heb je die dag eigenlijk in de hoek moeten staan?

Zelf toen ik die 1000 strafregels kreeg was het eerst eigenlijk maar 500, maar ik vroeg aan mijn ouders of het niet 1000 zou kunnen zijn, omdat ik ook beschaamd was in mijn eigen gedrag, we hebben het er dan over gehad en uiteindelijk beslist dat 1000 correct was. Heb ik op een zaterdag extra vroeg moeten opstaan en ook de hele dag zitten schrijven.

Ik heb tot ik 18 was thuis straf gekregen, ik moest dan altijd strafregels schrijven. Soms waren er nog aanvullende straffen zoals huisarrest, naar mijn kamer of geen internet. Meestal moest ik 100 strafregels schrijven, maar 200, 250 en zelfs 500 kon ook. De ergste straf die ik ooit heb gekregen was 1000 strafregels omdat ik geschorst was van school door met een andere jongen te vechten.

herkenbaar, ik ben 20 en mijn moeder pakt nogsteefs mijn telefoon af of geeft me huisarrest als ik iets doe wat ze niet leuk vind. heb wel geaccepteerd dat het niet gaat veranderen tot ik uit huis ga want als ik er met haar over wil praten word ze meteen boos en zegt ze dit is mijn huis dus mijn regels gelden punt uit.

Niemand zegt dat Amerikaanse studenten niet trots mogen zijn op hun cultuur. j.18.
Alleen er zit verschil. Hun denkwijze, hun leefstijl. Uiterlijk.
In Nederland was ik dik, in Amerika normaal.
Kan dit bevestigen door mijn Amerikaans schooljaar voor een jaar.
Voor mij een heel andere kijk, voor vrienden hier de dikke.
Daar waren de meesten veel zwaarder als ik.
Maar geen probleem, was normaal, gaf een soort status.

Preken kreeg ik nooit, maar mijn thuissituatie was ook anders.
Mijn jeugd speelde zich grotendeels buitenshuis af in een andere omgeving.
Maar daar gaat deze topic niet over.

Over straf kunnen meningen verschillend zijn.
Dat lees je hier ook wel in verschillende reacties.

Meisje 22 stond ook liever een tijdje in de hoek dan een lange preek.
Zijn meer jongens die liever zoals jij over de knie waren gelegd, dan lange preken, of andere straf , in hun ogen kinderachtig en niet effectief.

Maar geen opvoed deskundige, wel interessant om hier discussie over te houden.

Welke rol en invloed het heeft bij anderen en jullie beleving.

Mogen die Amerikaanse studenten nog trots zijn op hun cultuur.
Beetje discipline kan echt geen kwaad.
Eens met jongen 22, die het eens was met zijn ouders dat hij in zijn jongens jaren wel eens een welverdiend pak op zijn cadetten kreeg.

Waar bemoeien we ons mee.
Zelf nooit geslagen, wel lange preken, wat ik veel erger vond, dan dat ik eens over de knie was gelegd.

J21, die preken waren inderdaad vervelend, maar het ergste was het laatste zinnetje: "heb je ervan geleerd?" Hetzelfde zinnetje als wanneer ik in de hoek had moeten staan. Dat je natuurlijk bevestigend moest beantwoorden en ook nog eens met overtuiging anders ging je alsnog de hoek in of mocht je daar nog een poosje langer blijven staan. Of ik ervan geleerd heb, vast wel. In ieder geval, dat als het niet overdreven lang duurde ik liever in de hoek stond dan een preek kreeg. Dan werd je tenminste met rust gelaten.

Geen wijsheid in pacht j. 22. Mijn schoolvriendenwaren wel normaal. Alleen een andere mentaliteit. Vind jou niet abnormaal, standaard normaal bestaat misschien niet eens. Zelf in mijn jeugd ook niet echt in een gezin opgegroeid. Misschien ook niet normaal, zelf vond ik het wel. Dus begrijp jouw mening wel. Schooluniform , in ons land niet populair en wordt ook niet gedragen, in Amerika vooral op privéscholen zijn ze er trots op. Bedoel maar, cultuurverschillen blijven er altijd.

Meisje 21, ellenlange preken is ook vervelend. Is toch ook niet nodig denk ik dan. Maar slaan ook niet zoals bij je vriendin. Wel positief dat jouw band met je ouders nog altijd goed zijn.

Hebt ge de wijsheid in pacht jongen 21. Wat is normaal. Een schooluniform. ? Cultuur. Uw schoolvrienden waren die dan abnormaal. Zal ik ook dan zijn. . Vond het normaal en verdiend en ook mijn kameraadske als we ondeugdelijkheid begingen, en werden betrapt. Dan waren onze vaders onverbiddelijk voor ons als knapen. Naar den schuur wat de aangewezen plek was voor het ondergaan voor een stevige kastijding op de cadetten. In onzen streek geen uitzondering voor onwillige knapen.

J21, een paar dingen. Ten eerste kan ik niet voor die vriendin praten. Ik weet dat ze het kreeg, ga ervanuit dat het al een hele tijd niet meer gebeurt. En ik weet dat ze het destijds normaal vond. Zelfs enigszins verbaasd was dat anderen het niet kregen als ze iets hadden uitgehaald. Als kind is je referentie wat er thuis gebeurt. Je denkt dat het de normale gang van zaken is. Dan was het niet zo dat straf schering en inslag was. Zoals ik al zei was het uitzonderlijk, voor dingen waar ik van had moeten weten dat ze niet konden, maar toch bewust gedaan had. Alle andere zaken werden afgedaan met woorden. Hele preken soms, zodat ik meerdere keren heb geroepen dat ik het nu wel wist en dat ze me anders maar straf moesten geven. Waarbij bij mij overigens nog iets speelde, maar daar gaat dit topic niet over. Als laatste wil ik zeggen dat het de band met mijn ouders niet beschadigd heeft. Ik kreeg weliswaar weleens straf, maar in zoveel gevallen hebben ze me geholpen, gesteund, achter me gestaan en kan ik altijd bij ze terecht. Nog afgezien van al die leuke en mooie dingen die we met elkaar gedaan hebben en nog steeds doen.

Meisje 22, nog meer verbazing , een vriendin die op haar billen kreeg. En zij vond het toen normaal, evenals jij vond dat je in de hoek moest staan. Hopelijk zien jullie het nu toch wel anders, dat dit echt niet kan.

Jongen 18 , mee eens, praten is de beste oplossing.

J, 21 Past niet onze cultuur , in andere culturen dan wel. ? Lichamelijk geweld als straf past in geen enkele cultuur.
Hoe weet jij zo zeker dat in Nederland geen pak slaag meer wordt gegeven.
Alleen men praat er niet over. Verboden zelfs, maar houden alle ouders zich hier aan.? Mag hopen van wel.
Vind straffen helemaal niet kunnen, Waarom moet dat nog. Praten is altijd nog de beste optie. Die ervaring heb ik.

J21, zoals je zelf in het midden van je reactie schrijft: "ze vonden het gewoon". In veel, ook Nederlandse, gevallen zullen jongeren de straf die ze krijgen of kregen gewoon vinden, wat die ook is. Een vriendin van me kreeg op haar billen en vond dat normaal en ik dacht ook dat het in de hoek staan gewoon was. Het was tenslotte altijd zo geweest. Het zou zelfs nog zo kunnen zijn want er is altijd gezegd dat sommige regels zouden blijven gelden zolang ik thuis woon, maar het is inmiddels wel meer dan 2 jaar geleden dus best wel uitzonderlijk.

Jongen ook 21, net als bij meisje 22 blijf ik verbaasd . Oren trekken. Vind het zo on Nederlands.

Past niet bij onze cultuur. Zat een jaar op een Amerikaanse Internationale school. De Amerikaanse studenten kwamen uit verschillende staten.

Sommigen hadden soms als opvoeding zowel thuis als op school wel eens een pak slaag gekregen.
Meestal dure privé scholen ook nog, waar de ouders zelfs toestemming hadden gegeven voor deze aanpak van hun zoon.

Dit kunnen wij ons niet voorstellen, zelf vonden deze studenten het normaal.

Maar op die internationale school waar ik op zat was het zelfs verboden.

Behalve een inwijdingsweekend, waar je niet onder uit kwam, dat was nu eenmaal nog een traditie. Vond het onzin, maar mijn kamergenoot en tevens vriend vond het wel iets hebben. Hij sleepte me er wel door.

Maar dat ouders kinderen fysiek pijn doen zoals oren trekken of slaan vind ik echt niet kunnen. Opsluiten op je kamer, dat heeft toch geen zin.

Ik werd vroeger wel goed gestraft ja. Als ik iets gedaan had wat niet mocht. Meestal moest ik dan voor straf naar mijn kamer. Als ik niet luisterde dan werd ik aan mijn oor getrokken. En dat maakte niet uit of dat thuis was of in het openbaar, luisteren moest ik.
Denk dat ik wel tot mijn 19e soms aan mijn oor werd getrokken hoor. Maar nu ik wat ouder ben gebeurt het niet meer.

J21, misschien ongebruikelijk maar mijn ouders vinden een paar dingen van dusdanige aard dat ze reden geven tot straf. Ze zeggen ook dat dat geldt zolang ik thuis woon. Het zijn ook dingen waarvan iedereen begrijpt dat ze echt niet kunnen. Ik ben daar wel een paar keer mee de fout in gegaan met als gevolg dat de straf niet te vermijden was. Maar verreweg het meeste werd bij ons ook uitgepraat en de relatie met mijn ouders is prima.

Meisje 22 , zelf toen je 20 was? Verbaasd.

Nooit straf van mijn ouders gehad. Altijd door omstandigheden in internaten, gezinsvervangende huizen eigenlijk gewoond.
En een jaar op een internationale school.

Ouders wonen , werkten altijd in het buitenland.

In een pleeggezin wilde ik niet.
Maar nooit gestraft, deden we iets stoms, werd het uit gepraat.

Jongen 15 , lieve verstandige moeder heb jij.

J15, ik heb nooit straf gehad voor een slecht resultaat op school. Wel werd me dan duidelijk gemaakt dat ik er meer aandacht aan moest besteden. Hetzelfde voor dingen als te laat thuis komen, een glaasje teveel op, enzovoort. Maar er zijn wel wat dingen gebeurd die volgens mijn ouders te erg waren en dan waren ze met hun straf onverbiddelijk. Om iets te noemen, ik ben tijdens corona, toen het verboden was, naar een feest geweest. De straf die ik ervoor heb gehad wilde ik eigenlijk niet noemen omdat er hier op het forum al discussie over geweest is, maar blijkbaar weet jij dat niet, dus daar ga ik nog een keer. De dag na dat feest heb ik de hele middag in mijn slipje in de hoek moeten staan. Iets wat me in de loop der jaren wel eens meer is overkomen, maar nooit zo lang als die keer.

Dankjewel j15

Ze zeggen dat ik een anarchist wordt m22.. En zeggen dat ze de straf aanpassen aan wat ik verkeerd doe. Ik doe teveel met mijn smartphone en dan leer ik niets maar daarom kreeg ik op school al onvoldoende. Wat deed jij wat heel erg was? En wat was je straf?

J15, het klinkt een beetje alsof jouw ouders voor elk akkefietje een straf geven. Dat lijkt me niet de manier. Ze zijn niet bezig met opvoeden maar met straf geven en door de vele keren gaat het effect verloren. Zelf heb ik lang straf gehad, zelfs toen ik 20 was nog, maar wel alleen voor heel serieuze dingen en dus was straf een uitzondering. Daardoor weet ik nu nog steeds wanneer en waarom ik straf heb gehad en denk ik achteraf dat het terecht is geweest al had ik liever gezien dat ze het anders hadden opgelost.

Bedankt voor de zoen m21, je krijgt er 2 van mij, zo ben ik. En X18 ook , je mag kiezen waar, maar niet op je piemel. Bij een meisje dat altijd met haar bilspleet te koop loopt daar een torretje ingegooid. Iedereen nou ja bijna vond het leuk.
Nee, mijn moeder vond in mijn broek, maar het waren maar een paar straaltjes, ik was gelijk hard naar huis doorgelopen. Zwaar overdreven, de straf is ook niet doorgegaan. Ik heb met haar gepraat en beloofd dat ik beter op zal letten. Maar ja dat doe ik al en vergeet ik een keertje.
Ze begreep wel dat straf niet werkt. En je hebt gelijk over biologie. Nou vandaag maar geen grapjes.

Tja leuk grapje kennelijk vond niet iedereen het leuk. Waar heb je staan te plassen. Portiek, bushokje, ik hoop in je broek, dan ben je wel een kerel.
Biologie is heel belangrijk, dat gaat over alles wat leeft om je heen, eigenwijs lulletje. Zoen van meisje 21.
PS praat er verstandig over met je ouders

Klinkt niet of je ouders begrijpen hoe ze je kunnen bereiken. Dan maar een of andere straf. Vervolgens gaat het over de straf en niet over wat ze je willen leren. Kortom, opvoeden is lastig. Leg ze eens uit hoe ze wel opvoedkundige invloed op je kunnen hebben. Wie weet helpt dat.