@J17, die reageert om mijn reactie: Wij behartigen het belang van TS, niet dat van Jumbo. Vandaar dat ik ontslag voor een gebakje opeten belachelijk vind. Bovendien was het bewijs al verdwenen, want opgegeten.

Bedankt voor alle reacties! Ik heb het ze verteld en zoals verwacht teleurgesteld, iets wat ik zelf natuurlijk ook ben. Wel al meteen begonnen met zoektocht naar een nieuw baantje deze zomer voordat ik tijdens mijn studie al snel een stage moet vinden.

Een harde les, een domme fout maar alles gaat verder

@ j22, vind jouw opmerking over een mietje zijn niet kunnen, je drukt hier een stempel op een bepaalde groep deelnemers die niet kan! @ j19, jij kunt het wel belachelijk vinden dat het “stelen” van een gebakje, ontslag betekend, maar bedrijven hebben hun regels en daar handelen ze naar. Nu is het een gebakje, de volgende keer iets waardevoller! @ TS, ja het is zuur dat je ontslagen bent, gelukkig een onschuldig gebakje en een flinke waarschuwing was wellicht meer op zijn plaats geweest, maar daar heeft deze werkgever niet voor gekozen. Tegen je ouders meteen en open opbiechten, het komt er toch snel van en zo maak je het alleen maar moeilijker. Verder zijn er genoeg bijbaantjes bij andere winkels, dus stil hoef je niet te zitten. Laat het een les zijn. Succes

Ontslagen voor het eten van een gebakje? Belachelijk! Vertel het je ouders en vraag ze je te helpen met bezwaar maken tegen je ontslag. Dit kan je later nog behoorlijk in de weg gaan zitten als je een verklaring van goed gedrag moet overleggen voor een volgende baan.

Beste TS, Ben jij een man of ben jij een mietje? Slap het via de telefoon aan je moeder vertellen dat doet een vent niet. Dat net doen alsof je bent gaan werken dat klopt ook al niet. Ik weet zeker dat jij je niet fijn voelde gisteren toen je net deed of je ging werken.
Ik neem aan dat jullie 's avonds gezamenlijk eten. Dus dan vertel jij het gewoon. Je zegt: Ik ben ontslagen bij de Jumbo. Als ze vragen waarom dan zeg je dat je gebak gegeten hebt waar je van af moest blijven.
Je krijgt misschien wel wat over je heen, maar dan is het klaar (hoop ik voor jou). Jongen 19 denkt dat er wel wat meer is dan wat jij vertelt maar dat hoeven wij niet te weten. Hij geeft jou het advies om eens na te gaan denken en daar kan ik het alleen maar mee eens zijn.

Wees gewoon een vent die zichzelf recht aan kan kijken in de spiegel. Geen stiekem gedoe, geen gejat, geen leugens meer, dat past niet bij een jongen van achttien.

Het beste er mee en succes met je examen en met je nieuwe leven als eerlijke kerel! Na de vakantie (of eerder) zoek je een nieuwe baan.

Reactie op jongen van 22. Ik had zelf al in gedachten om mijn moeder het eerst te vertellen en daarna mijn vader, alhoewel ik er ook aan heb zitten denken om ze beide tegelijk te vertellen. Ik neem aan dat het niet de slimste zet is om mijn moeder nu te bellen met het nieuws? Eerder face to face doen? Is dus gisteren gebeurd, ook al zei ik tegen mijn moeder dat ik gewoon ff naar werk ging. Ze wist dus niet dat ik gister al ontslagen ben en gisteravond liet voorkomen dat ik gewoon ben gaan werken en nu 2 weken vrij had.

Als het alleen maar gaat om dat gebakje, dat je alleen daarom ontslagen wordt, gewoon stoer vertellen. Een waarschuwing was op zijn plek geweest dan. Maar ik proef meer, en dan mag je weleens na gaan denken, over wat je wilt. En dát deel je dan, thuis. Maar, vertellen sowieso, zo gauw mogelijk.

Beste jongen, een hele lullige manier om je baan kwijt te raken. Je wist dat het niet mocht, maar de verleiding werd je te sterk en je deed het toch. Nu is dit niet direct een criminele daad die jou je hele leven moet achtervolgen. Van iemand van jouw leeftijd kun je zo iets verwachten, maar er zijn regels en het bedrijf moet je kunnen vertrouwen.

Je weet niet hoe je het je ouders moet vertellen en je bent bang voor de reacties. Blijkbaar ben je wel vaker wat minder gedisciplineerd en zijn je ouders, vooral je vader, wat minder begripvol en geduldig met jou. Helaas, het zal toch moeten.
Vertel het om te beginnen maar tegen je moeder, dan kan die je vader alvast voorbereiden. Het was niet een ernstig vergrijp, maar het lullige is dat je daar je baantje door bent kwijtgeraakt en dat zal je vader het meest boos maken denk ik en je domheid natuurlijk.
Laat zijn boosheid maar over je heen komen en buig nederig het hoofd. Zeg dat je zelf inziet dat het heel dom was en dat je er veel spijt van hebt. Ik neem aan dat dat ook zo is.

Ga leren, haal je examen met mooie cijfers, en dan zal het allemaal snel achter de rug en vergeten zijn. Je gaat verder studeren neem ik aan? Kijk naar de toekomst en beschouw dit als een levensles voor een beetje onnozele jongen die nu wat minder onnozel is.