De smoes is dat ze hun agressie in die sport kwijt kunnen en dan in het gewone leven verdraagzaam zijn. Onzin, door die zogenaamde sporten weten ze niet wat het gewone leven is.

Ik ga ook nooit begrijpen wat er leuk is aan zon soort sport kicken ze er op om anderen te zien leiden. 1 partij gekregen en het juichen en uitdagend als je tegenstander KO Ligt walgelijk. En niet zelf in kunnen zien wanneer te stoppen altijd trektnde scheids ze uit elkaar. Het liefst slaan ze elkaar dood denk ik eigenlijk..

Dag TS, Ja, dat was niet zo verstandig van jou om het verhaal van je broertje aan je vader te laten lezen. Jij kent hem en je had kunnen bedenken hoe hij zou reageren.
Jongeren komen hier met problemen in het vertrouwen dat ze hier anoniem hun verhaal kunnen vertellen. Jouw broertje heeft hier zijn zwakke kant laten zien en later had hij daar spijt van. Ik heb jou op zijn topic gewezen omdat jij zijn zus bent en er mee zit hoe het met hem gaat bij dat MMA gedoe. Dat gaf jou inzicht om dingen beter te begrijpen en te weten hoe je broertje denkt. Je kan er dan gerichter met hem over praten.

Het is nu eenmaal gebeurd en je vader weet nu ook dat het voor jouw broertje soms heel moeilijk is. Hij mag voor je vader geen gevoel hebben want dan ben je een homo, maar hij heeft wel gevoel. Hij is nog een beetje kind, zijn gevoelens zijn nog niet dood. Gevoelens onderdrukken leidt tot stress en stress leidt tot gezondheidsproblemen. Lichamelijk, maar ook psychisch. Daarom moet je er met iemand over kunnen praten. Met jou bijvoorbeeld.

Jouw vader kent geen twijfels en weet zeker dat hij zijn zoon op de juiste manier opvoedt. Twijfels ziet hij als zwakheid. Jouw broertje vindt dat nu ook omdat hem dat ingeprent is. Daarom schaamt hij zich voor dat topic. Hij zal hier natuurlijk nooit meer iets posten, maar dat zou hij toch al niet meer doen.
Dat is jammer want hier kan je vertrouwelijk over alles praten waar je mee zit en waar je met bekenden niet over durft te praten. Misschien krijg je dan reacties waar je wat aan hebt.

Sommige culturen hebben een stereotiep beeld van wat mannelijk is, zoals je vader en ook wel je broertje en zelfs je moeder. Ik heb daarom het gevoel dat jullie geen Nederlandse achtergrond hebben, maar misschien vergis ik mij. Jij hebt je min of meer aangepast aan de Nederlandse mentaliteit, maar jouw vader en moeder niet en die gaan dat ook nooit doen.

Zoals ik al eerder zei, er verandert alleen iets als dat van jouw broertje uitgaat. Als er een crisis is in zijn leven.
Je kan er met hem over praten. Niet om hem te veranderen maar om hem te begrijpen, dat is het belangrijkste. Voor de rest kan je alleen maar hopen dat er geen nare dingen gebeuren bij dat vechten. Die jongens die dat doen hebben er zelf voor gekozen en ze weten dat je kan winnen, maar ook kan verliezen en dat dat niet alleen psychisch pijn doet maar ook fysiek.
Accepteer dat en probeer een grote zus voor hem te zijn bij wie hij altijd terecht kan met alles waar hij mee zit.
Dan moet je dus wel zijn privacy respecteren. Soms weet je vertrouwelijke dingen van iemand, maar die hou je voor jezelf. Japanners wonen heel dicht op elkaar dus ze zien en weten veel van elkaar. Het gezegde daar is: "Je ziet wel, maar je kijkt niet".
Moeders weten meestal meer van hun kinderen dan die kinderen zelf beseffen, maar ze wachten tot hun kind er zelf over begint. Dat moet jij ook doen als het om bepaalde gevoelige zaken gaat.

Ts hier

Ik heb iets doms gedaan... ik besloot me vader het topic van me broertje te laten zien. Hij werd woedend. Ik ging naar me kamer en me broertje kwam thuis van training. Hij moest gaan zitten en me vader begon te schreeuwen tegen hem. Je bent toch geen homo? Ik zal je wel ff straffen. Hij moest simpelweg gaan trainen en buikspieroefeningen doen. Hij werd alleen maar vernederd door me vader met woorden als zwakkeling en dat soort dingen. De training was zo zwaar dat die zelf moest kotsen

Ik heb het er met me broertje over gehad maar hij wilt absoluut niet stoppen. En onze vader hij houd van hem en dat zal niet veranderen. Hij zegt kijk hoe ik er uit zie en doe de andere kinderen van me leeftijd liggen alleen maar in bed tr gamen ik ben blij met zon vader. En die klappen tijdens de wedstrijd? Als ze mij 1 keer raken raak ik hem 3 keer.

@J23:
Nou, nou. Om mijn reactie als wereldvreemd weg te zetten, gaat mij wel te ver. Besef dat ik niet wist dat die jongen hier zelf ook al een topic had geplaatst.

@TS:
De enige manier die ik zie om patronen te doorbreken, is door hem daar weg te halen. Iets meer afstand tot z'n vader creëren dus. En natuurlijk kan hij zijn vader nog wel blijven zien en natuurlijk kan hij ook doorgaan met die vechtsport. Als ze echter niet meer op elkaars lip zitten, verwacht ik dat dat de verstandhouding tussen je broer en je vader kan normaliseren.

Ik kan mij voorstellen dat jij op je 23e wel weg wil uit dat huis, zeker met zo'n dominante vader (geen haat). Een van de weinige manieren om een beetje betaalbaar op jezelf te gaan met de huidige woningmarkt, is door middel van anti-kraak. Als je het ziet zitten en je hebt voldoende liefde voor je broer, kan je hem dus meenemen. Al is het maar voor een paar maanden. Dit is voor hem veruit de makkelijkste manier om meer afstand tot z'n vader te kunnen opbouwen. Als je gaat googelen op 'anti-kraak + je woonplaats' vind je waarschijnlijk wel organisaties die anti-kraakwoningen aanbieden. Sommige werken officieel alleen wanneer je door iemand wordt voorgedragen. Als je de thuissituatie een klein beetje uitlegt, denk ik dat ze in dit geval wel een uitzondering willen maken.

Dag TS, In zijn topic wat zeker van je broertje is, liet hij zijn zwakke kant zien. De lompe en agressieve behandeling van zijn trainers op die vechtschool werd hem te veel. Hij heeft er met ze over gepraat en toen werd hij als een zwakkeling en verrader behandeld. Die trainers hitsten zelfs de andere jongens daar tegen hem op om hem een lesje te leren. In mijn ogen klopt daar niets van, maar zo is de mentaliteit.
Op het einde van zijn topic zei hij dat hij zich schaamde voor zijn zwakheid en dat hij zou doorgaan.

De reactie van M22 is goed bedoeld, maar ze begrijpt niets van de situatie en de mentaliteit in die wereld. Het is wereldvreemd en onrealistisch.
De enige manier om er uit te komen is als er een crisis ontstaat. Bijvoorbeeld als hem iets ernstigs overkomt, hij moet accepteren dat de top er voor hem niet in zit, of als hij ouder en volwassener wordt en zich gaat afvragen waar hij mee bezig is. De verandering moet van hem zelf komen, dat is de enige weg.
Op zijn leeftijd is hij niet voor rede vatbaar. Hij heeft er al te veel in geinvesteerd om er nu mee te stoppen. Het gaat hem ook thuis te veel kosten.

Hij heeft een vriendin zegt hij. Dat kan ook een kracht naar verandering zijn, maar het kan hem juist ook stimuleren. Mensen zijn dieren en bij dieren is het zo dat de mannetjes moeten vechten voor de vrouwtjes. Dat dierlijke zit ook in de mens. In culturen met veelwijverij zie je dat het duidelijkst. De sterkste, meest agressieve man krijgt de meeste vrouwen en de meeste kinderen. Zo wordt die agressiviteit doorgegeven. Als gevolg van de keuzes van de vrouwen. Onbewust zoeken vrouwen de man die de beste genen kan doorgeven aan hun kinderen. Vandaar dat er zoveel geweld is in het Midden-Oosten, maar ook in de rest van de wereld.

Ik begrijp dat het jou allemaal veel pijn doet, maar jij kan er niets aan veranderen. Je broertje zit op school en daar gaat het goed, dus hij is niet dom. Hij is ook een doorzetter en met die intelligentie en mentaliteit kan je ver komen, ook buiten de sport.
In zijn topic heeft hij toch iets van twijfel door laten klinken, maar dat drukt hij weg. De enige die kan veranderen is hij zelf. Dat zal je moeten accepteren. Het is jammer dat jouw ouders er zo in staan, maar ook daar is niets aan te veranderen. Misschien is het een compensatie voor de nare ervaringen en teleurstellingen die ze in hun leven hebben moet meemaken. "Onze jongen zal dat niet hoeven mee te maken, hij wordt een sterke kerel die voor niemand buigt", zo denken ze misschien.

Het is moeilijk maar op dit moment zie ik geen andere weg. Ik wens je sterkte en met jouw broer hoef jij in ieder geval voor niemand bang te zijn.

Die sporten zijn bijna religieus. Hebben hun eigen wereldje en sluiten zich af voor de rest van de wereld. Er mee stoppen is bijna onmogelijk. Dan gooi je je leven tot dan toe weg.
En het enige leuke er aan is winnen en zelfs dat is niet echt leuk, want je moet er een ander voor in elkaar beuken.
Ga met hem pingpongen of zoiets en laat hem merken hoe leuk dat is.

Ts hier

Het zou inderdaad kunnen dat dat topic van hem is.

Hij is zo ik zie wel erg talentvol. En heeft al meerdere eks gewonnen. Onze vader heeft nooit iets met vechtsport gemaakt maar is wel erg streang en strakke regels. Dit had die toen ik jonger was ook . En voor zowel mama als papa is vooral voor hem tweede worden niet mogelijk. Hij wilt er absoluut niet over praten en zegt ik heb er zelf voor gekozen.
Buiten de trainingen en wedstrijden om is het een hele lieve respectvolle jongen volgens zijn docenten. Maar hij gaat dit niet volhouden de presentatie druk van papa en mama iedere dag alles perfect moeten doen stappen maken op fysiek gebied.. en dan heb ik het nog geen eens over hoe het er aan toe gaat net de wedstrijden. Hij is 9 van de 10 keer de winnaar maar ook de klappen en trappen die hij uitdeelt ik zit altijd met een brok in me keel ook voor die andere jongen.

Ja, terechte zorgen als ik het zo lees.

Een ouder mag z'n kind nooit slaan, dit staat zelfs in de wet. Hij zou dus aangifte kunnen doen van die trappen en klappen. Als de politie hier bewijs van kan vinden, kunnen ze er een zaak van maken. Een mildere stap is om contact te zoeken met Veilg Thuis (veiligthuis.nl). Deze organisatie gaat in gesprek met je ouders en met je broertje om samen tot een oplossing te komen. Hij kan ook een jongerenwerker benaderen voor advies. Als je in een wat grotere plaats woont, heeft jouw gemeente waarschijnlijk wel een JIP (Jongeren InformatiePunt). Deze worden door jongerenwerkers bemand. Anders even googelen op 'jongerenwerk + je woonplaats'.

Als het echt uit de hand loopt, is tijdelijke uithuisplaatsing misschien een idee voor hem. Dit kan je officieel regelen via de Kinderbescherming, maar misschien kan het ook informeel door hem tijdelijk bij een tante of oma in de buurt te laten slapen? Eventueel voor een paar nachten per week. Een andere optie is om zelf een anti-kraakwoning te gaan huren. Dit zijn vaak appartementen met meerdere kamers. Hier kan je broertje dan ook tijdelijk wonen. Anti-kraak is altijd maar heel weinig huur (€ 50,- of € 100,- per maand ofzo), terwijl je dan dus wel een heel appartement hebt voor jezelf (en je broertje). Vaak is anti-kraak voor ongeveer 1,5 jaar.

Ts hier

En ooknde wedstrijden die dit vecht ik zit altijd huilend thuis te kijken want gaat er echt hard aan toe...

Er is bij jouw vader iets goed mis tussen zijn oren. Waarschijnlijk probeert hij iets recht te zetten uit zijn eigen jeugd. Erg ongezond en als het danook nog niet over tennis of voetbal gaat maar een wezenloze vechtsport dan moet je moeder ingrijpen en er een psycholoog bijhalen.

Vechtsporten moeten in ieder geval voor minderjarigen verboden worden. Ook zogenaamde sporten als turnen en paardrijden. Dat scheelt een hoop narigheid en misbruik.

Dag M23, Je maakt je zorgen om je broertje. Is dat soms die jongen die het topic: "Kapot gemaakt door topsport" in het deelforum: "Sport, muziek, huisdieren en hobby" heeft geplaatst? Daar maak ik mij ook zorgen over.
Hij is helemaal geobsedeerd door het idee de top in MMA te bereiken. Daar heeft hij alles voor over. Hij wordt behalve door zijn trainers in die vechtschool ook door zijn vader opgejaagd, dat las ik al eerder in zijn topic. Daar heb ik ook mijn zorgen geuit, maar uiteindelijk heeft hij er toch voor gekozen zijn twijfels en emoties weg te duwen en er weer helemaal voor te gaan.

Wat ik mij afvraag is wat voor soort iemand met die opvoeding gaat worden. Als jij je eigen gevoelens zo wegduwt, tegenstanders als vijand ziet, hoe kijk jij dan straks als volwassenen naar de mensen om je heen?
Wat ik mij ook afvraag is hoe je moeder daar tegenover staat. Tussen moeders en hun zoon(s) is er toch altijd die speciale band. Je moeder heeft gekozen voor je vader als levenspartner en als ik het zo lees is je vader een heel fanatiek iemand die van je broertje een keiharde kerel wil maken. Falen is geen optie, tweede worden is geen optie. Denkt jouw moeder er net zo over? Uit het verhaal van je broertje kreeg ik de indruk dat er van haar weinig weerwoord of steun voor hem kwam. Wat moet hij dan?

Je broertje is er zeker van dat hij de top gaat bereiken. Voor mij is dat nog maar de vraag. Is hij werkelijk zo getalenteerd en zo goed in die vechtsport dat hem dat gaat lukken? En als het niet lukt, wat dan?

Wat je vaker ziet is dat kinderen de dromen van hun ouders moeten waar maken. Is dat bij jouw vader ook zo? Had jouw vader een topvechter willen worden en is hij dat niet geworden en moet jouw broertje nu zijn droom waarmaken?

In mijn ogen is hier sprake van kindermishandeling. Dat hij goed zijn best doet op school is prima, dat geeft hem straks een goede kans op een mooie loopbaan, maar de methoden van je vader, daar kopt helemaal niets van.

Er is een organisatie, https://veiligthuis.nl/ waar je contact mee kan opnemen. Je kan daar met een deskundige praten over jullie situatie en zij kunnen jou advies geven en indien jij dat wilt stappen ondernemen, maar dat hoeft niet. Jij bepaalt zelf hoever je wilt gaan en zij adviseren en helpen jou.

Ik ben helemaal niet blij met wat ik gelezen heb in het topic van je broertje maar daar kan ik natuurlijk niet veel aan doen. Wat ik al meer heb gezegd, vanuit hier kunnen we alleen maar woorden geven. Jij kan meer doen. Ik wens je veel wijsheid en sterkte!

Dat zijn terechte zorgen. Maar hoe voelt hij zich daar zelf onder? En misschien kan jij of hij of jullie samen naar de huisarts gaan hiervoor wat daar zijn huisartsen ook voor. Je huisarts kan iemand regelen die eventueel met je vader en/of broertje kan praten. Je broertje kan niet meer dan z’n best doen. Suc6 en laat wat weten