Dag TS, Jouw moeder heeft veel nare dingen meegemaakt in haar leven en ze verwacht dat het niet beter gaat worden. Jullie maken je allemaal zorgen over haar en blijkbaar ziet ze zichzelf daardoor als een last voor jullie.
Ze wil geen professionele hulp en dat is naar want dat is misschien het enige dat haar kan helpen. Toevallig las ik vandaag iets over een combinatie van cognitieve gedragstherapie en creatine suppletie die bij de proefpersonen heel effectief bleek. De vraag is natuurlijk of dat bij jouw moeder ook zo is. Ik las het op ergogenics.org/creatine-depressie-cognitieve-gedragstherapie.html

Het probleem is dat zelfmoord gedachten erg hardnekkig zijn. Mensen die daar mee rondlopen zijn er nauwelijks van af te brengen. Soms lijkt het of het beter gaat, maar dan doen ze het uiteindelijk toch.
Het gaat er om dat iemand zoals je moeder iets moet hebben om voor te willen leven. Als je iets hebt om voor te leven dan wil je niet dood.
Jij bijvoorbeeld kan voor je moeder een motivatie zijn om te willen leven. Je moeder is toch de belangrijkste vrouw in je leven, misschien wel de belangrijkste persoon, en die kan je maar moeilijk missen.
Haar idee dat jullie beter af zijn zonder haar is natuurlijk onzin, maar hoe kan je dat tot haar laten doordringen?

Soms kan het hebben van een verantwoordelijkheid, voor iets of iemand, zo iemand weer de moed geven om door te gaan. Jij kan dat zijn, maar ook bijvoorbeeld een huisdier. Een hondje kan een grote troost zijn voor iemand die de weg kwijt is.
Depressieve mensen hebben nergens meer zin in, het leven en de taken die dat met zich meebrengt zijn allemaal te zwaar. Is er iets van groen daar waar jij woont? Een park misschien. Natuur verbetert de gemoedstoestand van bijna iedereen. Dagelijks een wandeling door het groen kan heel positief werken.
Wat men ook wel doet is tuintherapie. Dan werken mensen in projecten aan het kweken van bloemen en groenten. Met een tuin ben je altijd met de toekomst bezig en dat is juist iets wat depressieve mensen niet kunnen. Alles is zwart.
Hebben jullie een tuin thuis?Doen jullie daar dan wat mee? Het is nu de tijd van planten en zaaien en in sommige supermarkten is er van alles te krijgen. Ook in tuincentra is het een en al bloei en groei. Misschien eens een tuintijdschrift voor haar meebrengen?

Ik heb de indruk dat jij geen broer of zuster hebt en er dus alleen voorstaat. Je praat natuurlijk met je moeder, maar ja, je bent 19 en dan is het heel moeilijk om het op de juiste manier aan te pakken.
Wat je moeder nodig heeft is het besef dat jullie leven zonder haar verdrietiger en leger is dan met haar, ook hoe zij nu is. Ik denk dat je dat al lang aan haar duidelijk probeert te maken, maar het komt niet aan.
Niets is ellendiger voor een kind dan haar of zijn moeder te zien huilen. Je voelt je zo hopeloos en hulpeloos.
Je moeder wil geen professionele hulp, maar jij zou daar misschien ook mee geholpen kunnen worden. Misschien kun je adviezen krijgen hoe er mee om te gaan.

Voorlopig is je moeder er nog, maar of het blijft bij zeggen dat ze er een eind aan wil is natuurlijk maar de vraag. Het is voor jou allemaal te zwaar en te moeilijk, dus jij zou hulp moeten hebben. Je woont in Belgie denk ik, dus hoe dat daar geregeld is weet ik niet maar via de huisarts moet er wel een mogelijkheid zijn.

Meer kan ik helaas niet doen maar ik hoop dat je moeder gaat inzien dat ze nodig is en dat er om haar gegeven en van haar gehouden wordt. Ik wens je veel sterkte.

113? Huisarts?

Ik denk dat het allerbelangrijkste is om haar heel veel liefde te geven. Geef haar een kus wanneer je weg gaat, knuffel haar wanneer je thuis komt, zeg dat je van haar houdt, kook voor haar, kijk een film, doe de dingen die ze leuk vindt; laat zien dat je om haar geeft.