Het is echt niet waar dat kinderen die door hun ouders, opvoeders of "vrienden" afgeslagen worden, daar sterkere en betere mensen door worden. Integendeel: ze worden er mentaal net zwakker door. En ze gaan dat gedrag later soms overnemen, en op hun beurt hun vrienden en later hun kinderen kapotmaken.

Geweld is bijna altijd een verkeerde les: zo raak je niet door je school, raak je niet aan een baan, kan je geen relatie houden, enz...

Ga eens in de gevangenis kijken: daar zitten al dat soort mensen.

Een fiets wordt ook niet sterker en beter als je hem kapot slaat.

Mensen die in een warme, veilige en liefdevolle omgeving opgroeien, maar die toch zelf voldoende vrijheid krijgen en verantwoordelijkheid moeten nemen (=zelf zorgen dat het goed gaat), die worden de sterkste mensen. Zij leren dat je er geraakt met hard studeren, hard maar eerlijk en constructief werken, en problemen rationeel oplossen door overleg, op een manier waar iedereen zich goed bij voelt.

Dus ik zou je toch aanraden om die achterlijke omgeving zo veel mogelijk te vermijden, en wanneer dat niet mogelijk is, hen zoveel mogelijk bewust te proberen maken dat het niet werkt. Het kan soms werken, als ik de kans klein: veel compleet gebrainwashte en domme mensen kan je niets leren.

Bedankt voor de woorden doet me goed!

Gelukkig heb ik ook gewoon goede vrienden. En ook een vriendin. Dit leid af.

Dag jongen, Niet leuk wat ik allemaal lees. Ik vraag mij af of jij die vechtsport nog wel echt leuk vindt zoals het nu gaat. Trainers die niet tegen kritiek kunnen en de medesporters, slappelingen, die jou als pispaaltje gebruiken omdat hun trainers dat willen. Dat is niet de sfeer ik daar zou verwachten. Sportief is het in ieder geval absoluut niet. Zijn ze echt allemaal zo daar of durven ze niet tegen te spreken omdat ze niet willen dat wat met jou gebeurt ook hen overkomt? Zo ontstaan dictaturen, door laffe meelopers, maar dat is weer wat anders.
Ik vraag mij af, jullie vechten ook tegen elkaar neem ik aan. Als de ander jou, en misschien omgekeerd ook, als vijand ziet, vechten jullie dan gemener en fanatieker om elkaar extra pijn te doen? Vanuit het oogpunt van gevechtservaring opdoen is dat misschien bevorderend, maar leuk is het in mijn ogen toch niet.

Wat jouw vader betreft, een harde opvoeding is zijn favoriete methode. Jouw moeder moet dat toch niet altijd leuk vinden. Heb je nog broers of zusters? Als jij de enige bent zodat hij al zijn aandacht op jou kan richten? Niet altijd leuk met een vader die er zo in staat.
Er zijn weinig of misschien helemaal geen mensen waar jij vertrouwelijk mee kan praten zeg je. Dat is erg jammer. Zoals het nu bij jou thuis gaat daarvan denk jij dat het normaal is. Zo is het nu eenmaal als je als kind opgroeit. Hoe het thuis is dat is in jouw ogen normaal.
Heb je vrienden waar jij wel eens thuis bij komt? Dan kan je daar ervaren dat het ook anders kan.

Je vader denkt dat jij hem dankbaar zal zijn later als jij, dank zij hem, een flinke kerel bent geworden. Het zou kunnen. Als hij zo streng is wat je school betreft dan kan dat wel zo zijn als je daardoor je diploma haalt. Een goede opleiding is altijd een voordeel, vooral als het met dat professioneel vechten niet wordt wat jij, of je vader misschien, er van verwachten.
Aan de andere kant, hoe kijk jij nu tegen je vader aan vraag ik mij af. Is hij jouw voorbeeld en waardeer je dat hij zo streng voor je is omdat het jou vooruit helpt, of ben je wel eens boos op hem en misschien soms bang om dingen te moeten vertellen?
Het komt voor dat jongens die regelmatig mishandeld worden door hun vader op een gegeven moment, als ze sterk genoeg geworden zijn, terug slaan. Zover moet het met jou niet komen. Wat wel kan is dat jij op een gegeven moment tegen hem zegt dat het afgelopen moet zijn met dat slaan omdat je het niet langer accepteert.

Je bent nu 14, straks 15, en dat is de leeftijd waarop jongens om zich heen gaan kijken en verliefd worden. Dat gaat jou ook gebeuren als je dat niet nu al ervaren hebt. Misschien kan zo iets wat zon in je leven brengen nu alles zo somber lijkt. Als je goede vrienden hebt, niet die van de vechtclub, dan maakt dat het leven ook wat makkelijker.

Nog iets anders. Lees jij wel eens een boek of zo? De boeken van Lee Child over Jack Reacher lijken mij wel wat voor jou. Jack Reacher kan niet tegen onrecht en geweld is zijn favoriete methode om problemen op te lossen. Hij wint altijd. Het zijn dikke boeken maar ze lezen makkelijk en zijn spannend. Jij kan gratis in de bibliotheek terecht om te lezen en te lenen. Kan je even ontsnappen aan het gedoe van het echte leven.

Meer dan woorden kan ik je niet geven, maar ik hoop dat je daar toch wat aan hebt. Ik wens je weer veel sterkte, en vriendschap en liefde.

Ze wachten me nog steeds op voor de trainingen. Njet altijd fysiek contact maar ze proberen me vooral mentaal kapot te maken.


Me vader is wel altijd heel fanatiek en streng geweest. En een paar klappen hoorde daar gewoon bij dacht ik. Als ik een onvoldoende haalde op school of een partij verloor gaf die me een paar tikken. Had ik maar beter me best moeten zei die dan. Ik heb geen idee wat ik moet doen. Ik ben niet echt iemand die over me gevoelens praat met mensen die ik ken of een vertrouwenspersoon.... me vader zegt dat ik hem later dankbaar zou zijn dat die me niet als een pussy heeft opgevoed...

Tja hij zegt dat ik er maar moet tegen kunnen. En incasseren gewoon bij het leven hoort..

Dag Jongen, Wat je vertelt is niet leuk om te horen. Op de sportclub doen ze vervelend tegen jou en als je thuis vertelt dat je er liever mee stopt krijg je ook klappen. Blijkbaar wil iedereen een flinke kerel van je maken en denken ze dat een harde taal en klappen de juiste manier is.
Wordt je nog steeds opgewacht door de andere jongens om jou te slaan of is dat minder geworden? Al slaan ze jou misschien niet meer, hoe ze zich naar jou gedragen doet ook pijn, misschien nog wel meer dan een paar klappen.

Je vader wil beslist dat jij daar bij die club blijft. Als je dat zo vertelt vraag ik mij af of aan die vechtsport gaan doen wel jouw idee was. Wilde jij dat zelf graag of wilde jouw vader dat jij dat ging doen?

Ouders hebben dromen over hun kinderen. Ze willen graag dat ze gelukkig zijn in het leven en goed terecht komen. Dat is mooi natuurlijk maar ze willen soms ook dat hun kinderen hun dromen waar maken. Dat zij gaan bereiken wat zij zelf graag hadden gewild maar wat ze niet gelukt is. Vooral vaders hebben daar een handje van.
Moeders willen meestal alleen maar dat hun kinderen gelukkig zijn. Ze zijn emotioneel meer betrokken bij het gelukkig zijn van hun kinderen. Ze zien ook meer en voelen ook meer als het om hun kinderen gaat. Voor je moeder kan je weinig verbergen.
Vaders zijn wat minder gevoelig wat dat betreft. Zij willen vooral dat hun kinderen maatschappelijk succes hebben, of sportief, zoals misschien jouw vader. Als dat pijn doet, dan moet dat maar.

Ik denk dat jij je op dit moment niet echt gelukkig voelt met hoe het allemaal gaat. Je staat van twee kanten onder druk, van thuis en vanuit de club. Weglopen is natuurlijk een makkelijke weg kiezen, maar je vader zou toch wat meer achter je kunnen staan en wat meer voor je kunnen opkomen. Dat doet hij niet en dat is jammer.
Ik vraag mij af hoe jij daar straks als volwassene op terug gaat kijken. Als jij straks succes hebt als vechter ben je misschien dankbaar, maar als dat niet zo is dan kijk je alleen maar terug op een verpeste tienertijd.

Ik waardeer het dat je nog even teruggekomen bent om te vertellen hoe het nu gaat. Jammer genoeg is er feitelijk niets veranderd en dat is niet leuk. De meeste topics hier op het forum gaan in mijn ogen over onbenullige zaken maar soms is er iemand die echt ergens mee zit en hier wat steun hoopt te vinden. Dat soort topics vergeet je niet zo gauw en vaak vraag je je af hoe het verder met die ts gaat.
Ik weet niet of jij wat aan mijn reacties hebt, maar in ieder geval weet je dat er mensen zijn die naar je willen luisteren en wat terug zeggen. Die zijn er ook in jouw omgeving daar waar jij woont. Je zou met iemand die jij kent en vertrouwt over je problemen moeten kunnen praten. Ik heb het gevoel dat die er niet zo veel zijn. Ik hoop dat er toch wel iemand is want anders dan ben jij wel erg alleen. Dat hoort niet!

Ik wens je veel sterkte en vooral dat jij de mentale kracht hebt om sterk te kunnen blijven. Met jouw fysieke kracht zit het wel goed denk ik, maar het gevoel geeft je soms meer pijn en daar kan je moeilijk met je vuisten wat aan doen. Ik blijf aan je denken.

Je vader geeft je klappen als.je wilt stoppen met de sport die jou kapot maakt? Dat klinkt als kindermishandeling. Kom alsjeblieft in actie om daar wat aan te doen.

Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen. De situatie is niet veranderd.. ik moet doorgaan van me ouders. Als ik het over stoppen heb bij me vader. Geeft die me gelijk een paar klappen.... op de club is de situatie nog hetzelfde.

Natuurlijk willen we een update. In ieder geval ik wel en ik denk heel wat anderen ook. Je laatste reactie is al een tijd geleden en intussen heb ik mij dikwijls afgevraagd hoe het nu verder met jou is gegaan. Iemand van jouw leeftijd zou leuk met zijn sport bezig moeten kunnen zijn zonder dat achterlijke gedoe van mensen die geacht worden een voorbeeld te zijn.
Ik hoop voor jou dat het inmiddels wat rustiger is geworden. Ik kijk uit naar je update!

Willen jullie een update?

Zoals ik zei: een waardeloze strontclub. Hun gedrag heeft niets met sport vandoen. Het zijn eigenlijk bendeleden van een gangsterbende, met hele of halve psychopaten aan het hoofd die er plezier in vinden om anderen kapot te maken. Echte sport is een spel.

Je kan natuurlijk aangifte doen bij de politie, maar met dat soort strontvolk is het de vraag of het iets gaat oplossen? Politie en gerecht doen meestal niets. En als ze al eens iets doen, dan is het de slachtoffers veroordelen die zichzelf verdedigen tegen krapuul, zoals iemand die een inbreker of aanvaller neerschiet en dan veroordeeld wordt omdat hij de moed had om zich te verdedigen...

Als jouw trainer opdracht aan anderen geeft om je buiten de `ring' met z'n allen in elkaar te slaan, dan is dat volgens mij mishandeling en reden om aangifte daarvan te doen.
Verder heeft dat met geen enkele vechtsport iets te maken en kun je denk ik beter een sportschool kiezen waar men wel respect heeft voor elkaar.

Dag vriend, Als je naar de feiten kijkt, wat is er dan gebeurd? Jouw trainer was soms niet tevreden over jouw gewicht en je trainingsresultaten. Dat maakte hij jou duidelijk op een agressieve manier die jou kwetste. Jij hebt hem dat verteld, op een nette manier neem ik aan. Maar blijkbaar was die trainer op zijn op pik getrapt en nu is hij rancuneus aan het doen op een hele verkeerde manier. Het is dus gewoon een kleinzielige lul. Van binnen is hij een pussy. Wel een grote bek tegen jonge jongens maar als iemand wat terug zegt dan gaat hij huilen.
Nog misselijker is dat hij de andere jongens in jouw groep tegen je ophitst en gaat staan toekijken en ze aanmoedigt als ze jou aanpakken. Dan denk ik weer, wat een ongelofelijke lul en dan doet een tweede trainer ook nog mee. Deze kerels zijn niet geschikt om leiding te geven aan wie of wat dan ook. Ze leren die jongens een hele foute mentaliteit aan. Het is een soort van fascisme. Allen tegen een.
Ze zijn waarschijnlijk trainer bij jouw club geworden omdat ze niet goed genoeg zijn als ze in wedstrijden tegen andere, echte kerels, moeten vechten. Jonge jongens kunnen ze wel aan.
En dan lees ik dat het als het om vechtsporten gaat dat je daar discipline en respect naar anderen leert. Daar klopt dus helemaal niets van in jouw groep!

Ik vind het heel moedig van jou dat je doorzet en niet wegloopt voor dreigementen en fysieke en mentale agressie. Als ik je verhaal lees dan vraag ik mij af, wie is hier nu de stoere kerel en wie zijn de lafaards die met z'n allen een persoon aanpakken omdat de trainer ze daar toe aanzet?
Hondengedrag! Het is wel duidelijk dat jij de enige bent daar die karakter heeft.

Je kan doorgaan zoals je nu doet en terugvechten als je aangevallen wordt, je wilt blijven, maar leuk is het natuurlijk niet. Ik vermoed dat het op een gegeven moment wel minder gaat worden en ik vraag mij ook af of al je teamgenoten van het soort meelopers en slappelingen zijn die zich door hun trainers als hondjes op op af laten sturen. Jij zal daar toch niet de enige met karakter zijn?

Jij wilt doorgaan en je ouders vinden ook dat jij door moet gaan. Als zij dat menen dan moeten ze het toch niet leuk vinden wat daar gebeurt. Als ik jouw vader was dan zou ik eens met die trainer of de leiding van jouw club gaan praten en hen duidelijk maken dat ze heel verkeerd bezig zijn en dat het niet past voor volwassen kerels om zo met nog bijna kinderen om te gaan. Of misschien dat je moeder eens kan gaan praten. Vrouwen kunnen heel fel en heel sterk zijn als het om hun kinderen gaat. Tegenover een vrouw zullen die trainers ook niet zo gauw agressief worden. Je vader kunnen ze misschien intimideren met een grote muil of praatjes, maar tegenover je moeder zal dat minder makkelijk zijn.
Je ouders kunnen dreigen er werk van te maken, maar ik ben niet zo bekend met die mma wereld dus of dat werkt weet ik niet. Misschien zijn dat allemaal van die kapsones kerels met kleine lulletjes.

Kickboksen wil je niet omdat je mma leuker vindt. Ken je Krav Maga? Is dat niet ongeveer hetzelfde als mma? Daar vecht je toch ook met alles wat je hebt.

Ik wens je weer veel sterkte. Het leven is soms vechten om overeind te blijven. Dat leer jij in ieder geval wel, op de harde manier. En soms merk je dat mensen waar jij respect voor had zomaar van hun voetstuk vallen en van binnen helemaal fout zijn. Zoals ik al zei, niet iedereen is als Rico en die trainers van jou zeker niet.

Hey gisteren toch maar gaan trainen aangezien ik me niet wou laten kennen. Hier hoorde ik de andere kinderen en me trainer praten over mij hij zij blijf hem maar uitdagen ook fysiek dan rot die wel op. Ik liep maar gelijk door na de trainingszaal en besloot maar te gaan trainen voor mezelf en niet bij de rest te gaan zitten ik sloeg me woedde er even uit en sloot toen ook aan. Tijdens de warming-up maakte ze gelijk duidelijk dat ze er na de training wel weer zouden staan. Na de warming-up moest men 2 tallen maken en gaan sparren. Dit is altijd alleen op buik/ schouder hoogte maar mijn teamgenoot sloeg gelijk 2 keer recht op me neus . Hier reageerde ik weer op met een klap terug deze was iets harden dan verwacht. En hij viel neer. . De rest zei gelijk naar de training ga je het wel zien. En de trainer zei gewoon goedzo jongens laat hem maar voelen. De training was afgelopen en ik bleef ff hangen en hoopte dat de rest zou gaan. Maar de trainer stuurde me weg. En ik moest naar de kleedkamer. Daar stonden ze me opgewachten. Ik vroeg waarom ze dit moesten doen en wat er nou mis met me is. Nouja ze negeerde me en gaven me gelijk een paar klappen. Ik probeerde maar weg te gaan maar werd tegengehouden ik besloot maar terug te vechten... er kwam een andere trainer aan hoorde de rest en die gingen rustig zitten ik was nog hoog in me emotie en bleef staan. De deur ging los en ze zeiden gelijk hij heeft die jongen net geslagen. Ik moest mee komen naar kantoor. Ik heb de hele situatie uitgelegd maar hij geloofde het niet.

Ik ging naar huis toe en heb de hele nacht lopen nadenken. Kijk ik vind de sport zelf echt geweldig. En een andere vereniging is er eigenlijk niet. Stoppen is voor mij geen optie. Maar doorgaan met dit team toch eigenlijk niet.

Ik heb de situatie aan me ouders uitgelegd zei zijn heel duidelijk hum bepalen niet dat je stopt. Dit vind ik inprincipe ook.

Ik heb ook nagedacht over kickboxen maar mma is echt heel wat anders en vind ik een stuk leuker. Ik probeer het morgen gewoon weer. En heb na de training een privé training afgesproken met een andere trainer waar ik normaal gesproken alles aan kan vertellen dus hopelijk nu ook. Ik houd jullie op de hoogte!

Dag vriend, Die teamgenoten zijn blijkbaar allemaal hele stoere kerels. Iemand die in hun ogen niet stoer genoeg is die moeten ze niet en die moet weg. Nu willen ze je dus met geweld er van overtuigen dat jij niet stoer genoeg bent om er bij te horen. Wat is hun probleem vraag ik mij dan af? Win jij te vaak voor een pussy? Kunnen ze dat niet verdragen?

Hoe het ook is, jij zit er mee. Je kan twee dingen doen, Volhouden en blijven gaan. Als ze je dan weer opwachten en gaan slaan dan sla je terug.
Ik hoorde eens een gesprek op de radio over pesten. Een vechtsport trainer die adviseerde om altijd terug te slaan, want zei hij: "je zal het waarschijnlijk verliezen, maar als pesten steeds op vechten uitdraait dan krijgen de pesters er op een gegeven moment wel genoeg van".
Dat zou jij dus ook kunnen doen, maar die teamgenoten zijn het gewend om geschopt en geslagen te worden, dus of die ook zouden stoppen omdat ze er genoeg van krijgen is maar de vraag.
Die jongens die jou opwachtten, waren dat al je teamgenoten of maar en paar? Die klappen die jij kreeg, was er een die jou sloeg of deden ze dat allemaal tegelijk? Meestal is er een die de boel opjut, de rest zijn meelopers.
De volgende keer, als ze je weer op staan te wachten kan je ze uitdagen. Je kan roepen of ze je een voor een durven aanvallen of alleen als ze met meer zijn? "Zijn jullie echt zo flink of zijn jullie mietjes die alleen met z'n allen mij aandurven?"

Weet jullie trainer hier van of doen ze het als hij het niet ziet? Of vindt hij jou misschien stiekem ook een pussy?

Wat je natuurlijk ook zou kunnen doen is dan maar stoppen met die vechtsport, maar dan geef je toe aan dreigementen.

Er was een keer op de radio een item over Rico Verhoeven. Voornamelijk over de dingen die hij deed naast zijn sport. In de inleiding ging het over zijn eerste wereldtitel die hij won in New York. Er werd gezegd dat het er lang naar uitzag dat hij die wedstrijd ging verliezen, maar hij gaf niet op en bleef doorvechten, ondanks de klappen die hij kreeg. Tenslotte kreeg hij de overhand en werd hij voor de eerste keer wereldkampioen.

Als jij dat mma op topniveau wilt doen dan kan jij doorgaan en laten zien dat jij in hebt wat nodig is. Vooral in je hoofd!
Voor mij is de vraag nog steeds waarom jij het doet. Doe jij het omdat jij het echt leuk vindt of doe jij het omdat jij denkt dat je ver kan komen in die sport? De vraag is, heb jij het lichaam, de kracht, de vaardigheid en vooral de mentaliteit om te bereiken waar jij misschien van droomt? Zit er een Rico in jou?
Praat jij wel eens met je trainer over die dingen of praten jullie niet zo veel en slaan en schoppen jullie liever? Hoe denken ze bij jou thuis over jouw sport?
Jij zit op school. Ga je naar school omdat het moet, of kan jij je ook voorstellen dat jij later gaat doen waar jij daar voor leert?
Lijkt bijvoorbeeld commando of marinier jou misschien ook wel wat?

Het zijn veel dingen om over na te denken, maar jouw tienerjaren zijn misschien wel de belangrijkste van je leven. Als het daar niet goed gaat dan kan dat je hele verdere leven problemen geven. Daarom, stoppen of doorgaan met dat mma, het hangt er van af hoeveel toekomst het jou straks kan geven. Zoals ik al eerder zei, niet iedereen is Rico Verhoeven en wat doen al die andere mma vechters nu die geen Rico Verhoeven zijn?

Je zou er heel serieus met iemand over moeten praten. Het zijn beslissingen die te moeilijk zijn voor jou alleen.

Ik wens je sterkte!

Die club is duidelijk een strontclub, met waardeloze leiders en veel waardeloze leden, echte marginalen. En een zeer toxische sfeer.

In een fatsoenlijke club zouden leden die zich misdragen eerst zeer streng terecht gewezen worden. En bij de tweede keer, zouden ze definitief buiten gegooid worden. Ook mensen die de sfeer verzieken, zouden eruit gegooid worden. Dat is voor een groot deel een management- en trainers-probleem. Je kent het gezegde: "Just like fish, organisations rot from the head."

Bij een echte topsport zijn hoffelijkheid, goed gedrag en fairplay van het allerhoogst belang. Alleen in een constructieve sfeer kan je boven jezelf uitstijgen. Daar moeten de trainers en het management voor zorgen.

Dus het is simpel: zoek een andere club, of een andere sport. Er zijn er genoeg die wel goed zijn. En laat dat achterbuurt-uitschot voor wat het is.

Hey ik dacht dat ik naar dit weer met plezier kon sporten. Maar dat is niet het geval mijn teamgenoten willen me weg hebben want in deze sport is geen tijd voor pussys. Eerst zeiden ze soms wat maar daar trok ik me niks van aan. Het was vervelend maar ik dacht het stopt wel. Tot gisteren naar de training ik werd opgewacht en kreeg een paar rake klappen. Dit zou na iedere training gaan gebeuren als ik niet zou oprotten.

Dag jongen, Het is heel goed dat jij dat gesprek aangegaan bent met je trainer. Jouw trainer was zo met zijn sport bezig en met jouw training dat hij even vergat dat jij ook een jonge jongen bent met gevoelens.
Schoppen en klappen kunnen pijn doen, maar dat gaat wel weer over. Woorden kunnen veel meer pijn doen en dat gaat niet zo gauw weer weg.

Ik denk dat jouw trainer dat nu ziet en ik hoop dat hij jullie nu wat anders aanpakt. Meer bemoediging en minder verwijten zeg maar.
Dat jij dat gesprek aangegaan bent met je trainer was een grote stap naar volwassenheid. Een gesprek van man tot man. Blijf zo doorgaan!
Soms vecht je met handen en voeten, soms met woorden. Met woorden kan een zwakker iemand soms winnen van een sterker iemand.

Voor jou hoop ik dat je nu weer met wat meer plezier met je sport bezig kan zijn, maar vergeet niet dat er ook andere leuke dingen in het leven zijn!

Veel succes en het beste met alles!

Goedenavond, Ik heb het bij me trainer aan gegeven hij heeft gezegd hier rekening mee te houden. Dit is gewoon zijn manier van trainer geven een beetje triggeren. Maar hij snapte dat dit soms kwetsend over kan komen tot mij en ook tot de anderen.

Dag Jongen, Je zegt dat als je nu stopt dat je dan 8 jaar van je leven weg gooit. Dan ben je er dus mee begonnen toen je 6 was. Toen jij begon met dat mma was dat niet met de bedoeling om dat op professioneel niveau te gaan doen denk ik. Dat is pas later gekomen toen je trainers zagen dat jij goed was.
Jij bent mma gaan doen omdat je het leuk vond, anders doe je dat niet. Misschien was er iemand die jou gestimuleerd heeft om het te gaan doen. Iemand waar jij respect voor had of misschien iemand in jouw familie. Dat is verder niet van belang, maar je bent er mee door gegaan en als ik het goed begrijp dan doe jij ook wedstrijden. Ik heb gelezen dat je dat vanaf 12 jaar kan doen en dat je het vanaf 16 jaar professioneel kan gaan doen.

Dat soort dingen wist jij natuurlijk al lang, maar voor mij is het nieuw. Het probleem waar jij mee zit is dat jij zo gepusht wordt door je trainers en dat jou dat heel ongelukkig maakt.
Jouw trainers vinden dat jij soms tekort schiet. Je moet blijkbaar een bepaald gewicht hebben voor jouw klasse en je moet bepaalde oefeningen goed kunnen doen. Dat lukt dus niet altijd.

Ik neem aan dat jij wedstrijden doet in jouw klasse. Als jij denkt dat jij een professioneel vechter kan worden en daar goed mee verdienen dan moet jij bijna al die wedstrijden winnen anders ben je misschien niet goed genoeg. Win jij al die wedstrijden?

Je zegt dat als je stopt dat die 8 jaar die jij er in gestopt hebt dan weggegooide jaren zijn. Dan denk ik dat jij al je kaarten hebt gezet op dat professioneel worden en daar je brood en liefst wat meer mee wil gaan verdienen.
Jouw trainers zijn hard voor je. Dat doen ze om van jou en goede vechter te maken, maar maakt dat jou ook een gelukkig mens? Heb je vrienden waar je leuke dingen mee doet? Een vriendin misschien? Gaat het goed op school of vind je dat niet belangrijk omdat je toch professioneel vechter wordt?
Het zijn vragen die bij mij opkomen. Jij zou daar ook eens over moeten nadenken.
Praat jij wel eens met je trainers over dat soort dingen of willen die alleen maar dat jij goed vecht? Hoe zit het met je ouders of andere familieleden misschien? Praat je er wel eens mee over of zijn die het eens met jouw trainers en willen ze dat jij rijk en beroemd wordt, net als Rico en Badr?
Dat zijn supertalenten en het zijn er maar enkelen. Er zijn vast nog meer goede vechters maar die ken ik niet. Ken jij ze wel en zie jij dat ze een goed leven hebben door hun sport en een leuk gezin en fijne vrienden? Dat het ze ook op andere manieren goed gaat?

Ik maak mij zorgen over jou. Er zijn wel meer jonge sporters, bij tennis bijvoorbeeld, die door hun ouders opgejaagd worden en ongelukkig zijn. Niet iedereen is een supertalent en echt goed worden kan alleen als het in je zit. Als je het juiste lichaam hebt voor die sport en de juiste intelligentie bezit om wat je doet goed te doen. Als dat er niet is kan je trainen wat je wilt maar je blijft op z'n hoogst middelmatig.

Je bent bang 8 jaar weg gegooid te hebben, maar pas op dat je niet de rest van je leven weg gooit door achter illusies aan te lopen.
In die 8 jaar heb je gedaan wat je leuk vond. Als je dingen doet waar je plezier aan beleeft dan is dat geen verspilde tijd!
Heb je een plan B? Is marinier of commando worden niets voor jou?

Zoek iemand die jij vertrouwt en praat daar eens mee. Het is goed dat jij je verhaal gepost hebt en misschien heb je iets aan de reacties, maar praten met iemand die jou kent en advies kan geven is beter.

Wat met een andere trainer zoeken? Ik weet niet hoe het zit bij mma, maar bij andere topsporten zoals gym, ju-jitsu, tennis en zo, krijgen ze de beste resultaten met trainers die opgewekt en vriendelijk zijn. Ze maken hun pupillen weerbaarder door hen te steunen en mee op te bouwen, inplaats van hen af te breken. Dat laatste geeft alleen maar wrok, agressie, verkramping en negatieve gevoelens. Voor topsport moet je boven jezelf uit steken. Dat kan niet door iemand kapot te onderdrukken. Opbouwen kan je niet door alleen maar af te breken, want dat is het omgekeerde. You see?

Je sport zomaar opgeven, zou ik niet doen. Dus eerst proberen om een andere trainer te zoeken die wel weet hoe het moet. Anders evtl. een sport zoeken die daar zeer dicht bij aanleunt (en met een goede sfeer en goede trainer)?

Goedenavond, bedankt voor je reactie. Ik zit een beetje met ding. Dat het niet zo makkelijk is om even te stoppen.. en daarna weer door te gaan. Het is geen sport waar je zomaar even van af kan. En als ik nu stop gooi ik zoals ik het zie 8 jaar van me leven weg. Het wordt denk ik gewoon nog een paar jaar door bijten en niet piepen....

Dag TS, Jij bent 14 en doet op professioneel niveau mma. Dat betekent dat jouw trainers willen dat jij veel wint want als jij wint dan zijn zij ook winnaars en dat vinden ze fijn.
Jij wordt op een bepaalde manier aangepakt en dat is er op gericht om jou mentaal en fysiek harder te maken. Het probleem is dat jij daar mentaal niet tegen opgewassen bent.

Bij bepaalde opleidingen, zoals bijvoorbeeld bij de mariniers, doen ze dat ook. Alleen als jij mentaal en fysiek keihard bent dan ben jij geschikt materiaal voor zo'n beroep. Het probleem is dat die rekruten ouder zijn dan jij bent en optimaal gemotiveerd. Ze weten wat ze willen en ze weten dat die aanpak wel hard is, maar niet persoonlijk bedoeld. Er is ook kameraadschap onderling en een band tussen trainers en rekruten. Daarom accepteren ze het en kunnen ze het aan. Als ze het niet aankunnen dan vertrekken ze van de opleiding.

In mijn ogen ben jij nog erg jong om al op professioneel niveau aan dat mma te doen. Je bent mentaal en misschien ook fysiek nog niet sterk genoeg. Het lichaam kan je trainen, maar de geest vraagt een andere aanpak dan het lichaam en misschien dat jouw trainers daar geen oog voor hebben.
Het kan ook zijn dat jij dat vechten wel leuk en spannend vindt, maar dat het dat doen in een professionele setting gewoon jouw ding niet is. Het kan zijn dat je er beter tegen gaat kunnen als je wat ouder wordt, maar het kan ook van niet. Hoe graag wil jij het van binnen?
Je zegt dat jij er kapot aan gaat. Praat je daar wel eens met je trainers over of durf je dat niet? Als jij dat niet durft dan zijn jouw trainers geen goede trainers voor jou. Wat jij zou moeten kunnen is als ze tegen je tekeergaan ze een grote bek terug geven. Daar moeten die trainers dan weer tegen kunnen.

Ik kan natuurlijk niet beoordelen hoe goed en hoe talentvol jij bent, maar als jij echt goed bent en jij laat ze duidelijk merken dat hun aanpak van nu niet gaat werken en dat je er mee stopt als het niet verandert, misschien dat ze dan eens gaan nadenken en met je in gesprek gaan. Een jongen van 14 pak je niet aan als een volwassen kerel. Dat moeten ze begrijpen. Het gaat in de eerste plaats om jou, niet om hun trots dat zij jou hebben laten winnen omdat zij zulke goede trainers zijn. Jij hebt die wedstrijd gewonnen, niet zij.

Denk voor jezelf maar eens goed na wat jij wilt. Misschien moet je even stoppen met dat professionele en voorlopig nog een paar jaar op recreatief niveau doorgaan. Je gaat naar school en misschien dat je straks kiest voor een andere loopbaan. Niet iedereen is Rico Verhoeven. Misschien dat je toch weer professioneel wilt. Het is jouw keuze en dat moet jij ook duidelijk naar je trainers laten merken.
Veel sterkte en wees ook mentaal naar je trainers sterk!

Is er geen vertrouwenspersoon op de club waar je dit mee kan bespreken. Informeer ook je ouders hierover. Sport moet leuk blijven.