Eenzaamheid

De enige reden waardoor mensen zichzelf snijden, of zichzelf pijn doen om wat voor manier dan ook, is doordat ze eenzaam zijn, dat klinkt heel raar, of ouderwets. Maar eigenlijk is het heel logisch. Mensen die gesloten zijn (niet makkelijk over hun gevoelens praten) gaan het opkroppen, maar dan kan je niks verwerken. Iets verwerken kan je alleen maar door bijv. te praten of te schrijven etc. etc. etc.. Iedereen doet het op zijn eigen manier. Zie het als een pc; een pc moet eerst iets uploaden/downloaden voor hij een document ergens kan opslaan, dat up/downloaden duurt een tijdje. Net als iets, een belangrijkte gebeurtenis of zoiets verwerken. Als je het niet verwerkt dan blijft het bestand maar in je hoofd zoomen, dan blijf je er maar aandenken. Als je er wel over praat, of schrijft, of whatever, kan je het verwerken en geef je het een plaatsje. In jouw geval zijn er 2 opties die waar kunnen zijn; optie 1) je zoekt een andere manier om gebeurtenissen te verwerken, snijden bijv, omdat je met niemand kan of wil praten. Als je met niemand kan praten, omdat je bijv. ze niet vertrouwd, miss kan je dan schrijven. Het helpt zo erg. Ik was er zelf echt versteld van dat het zo veel helpt (ik praat uit ervaring).  Het lucht heel erg op. Vooral als je praat, je kunt adviezen krijgen, en samen een oplossing zoeken.   Dit is zeg maar mijn eigen verklaring waarom mensen zichzelf snijden. (Mensen verwerken dingen niet -> zoeken andere oplossing -> snijden). Ik weet niet of het klopt. Ik ben natuurlijk geen psycholoog.  Keep Calm  ps: Schrijven (of praten) dus. pps: niet zo pessimistisch, je komt er wel. Niet vergeten, andere kunnen het dus jij ook. Weet ik zeker. Al is het nog zo lastig, je komt er. Je zult zien, een leven kan niet bestaan uit downs, ooit komt er een up moment, dat is altijd zo. En als je echt er van overtuigd ben kan je misschien naar een echte goeie psycholoog (geen belediging) (miss doe je dat al, ga er dan mee door x

.

Mooi zo!!! 

(Het meisje) Ik leef nog!

Jaja, ik leef nog hoor, alleen weer een beetje shit aan de gang. Crematie van mijn opa gehad, ruzie met een paar familie leden etc. Ik heb in de tussentijd nog maar 1 keer gesneden, om mijn vader. Mijn vader en ik hadden weer ruzie ( door mijn stiefmoeder en stiefzusje, die lullen allemaal bullshit dat niet waar is). Mijn vader en ik zijn altijd 1 geweest. We hadden een hele sterke band die nu compleet weg is. Ik heb een tijdje geen contact meer met heb gehad ( geen direct contact dan ), maar wel gezeik via facebook. Ik heb hem opgebeld en we hadden afgesproken, we waren het allebei zat. Toen heb ik eindelijk mijn verhaal kunnen doen en nu zijn we weer bezig om weer een band met elkaar te krijgen en hopelijk weer zoals eerst. Ik heb sinds Juni ook een superlief vriendje, die me goed helpt als er wat is. Hij is ook net zo gek als ik, dus we zijn een beetje vrienden en partners tegelijk. lol. Hij is de eerste die me echt het vertrouwen geeft dat deze relatie echt gaat werken=). Zijn ouders zijn ook superlief en helpen me ook overal bij, ook met wat er is gebeurd tussen mij en mijn vader. Mijn broer daarintegen gaat best slecht, hij heeft last van psychoses waardoor hij nu intern is gegaan. We hopen dat het met de kerst allemaal al goed is gekomen. School is best lekker op dit moment. Ik krijg veel vrijheid, maar dus ook veel verantwoordelijkheid wat het best wel moeilijk maakt. Ik doe de opleiding podiumtechniek, wat mij altijd al leuk leek. Ik begin alleen wel een beetje te twijfelen. Ik krijg de stof niet echt snel door, waardoor ik best achterloop. Maar dat gaat goedkomen! Waar ik op dit moment allemaal mee bezig ben is school, relatie, en het werken aan de band tussen mij en mijn vader. Ik zeg niet dat ik me weer helemaal goed voel, dat niet, op 1 of andere manier voel ik me toch best wel alleen en niet echt begrepen, en heb ik bijna nooit zin om iets te doen, waarvan ik ook ga nadenken over snijden, maar eerlijk gezegd heb ik geen zin meer om zo negatief te denken. Ik weet dat ik dat kan voorkomen, maar toch is dat best moeilijk. Iedereen heeft natuurlijk ups en downs en gelukkig zijn die van mij op dit moment minder heftig.

Nog eens ik...

Heej schatteke,   Nu alles ok? , we horen niets meer van jou dus ik dacht waarschijnlijk gaat het al wat beter. Ik heb gehoord dat mensen  zichzelf gaan snijden omdat ze de indruk hebben van als ik te diep snij, ja dan is het gedaan, gedaan met mij maar ook met men stiefmoeder die er nooit is voor mij en die zich gedraagt alsof ze een tiener is ...... Als je dat zoveel pijn doet ga dan op zoek naar hulp, niet meteen naar een psyoloog maar gewoon praat eens eerst met je mama erover en dan kan je zien of dat het heeft geholpen en als het niet heeft geholpen zoek je best professionele hulp!   Dikke zoen en heel veel liefs, Liefste schat veel succes op zoek naar een nieuw leven, horen we npg van jou? XXXXXX

Vreselijk

Je moet weer opnieuw naar de psycholoog dan zal het vast weer een tijdje beter met je gaan, ik weet dat je niet graag praat over je gevoelens maar dat moet je echt doen! Die psycholoog zal je helpen, er MOET actie onder nomen worden, het MOET! Als je er. Niks aan doet gaat het door en door en door, wat jij allemaal meemaakt is echt vreselijk, ik weet dat het allemaal hard klinkt maar het is alleen om je moed in te spreken, als je naar de psycholoog gaat moet je zeggen dat hij of zij er iets aan moet doen want alleen praten helpt niet, je moet alles vertellen, alles. Anders veranderd er niets!
Xxxxx succes hou waarde aan jezelf en maak wat van je leven! Luister niet naar andere alleen als ze je een tip geven!
Sterkte

ik leef mee

lieve schat, je mag je niet snijden maar het is fout van ze om er niets van te zeggen dat je broer je pijn doet innerlijk en uiterlijk. Ik heb erover nagedacht en ik wou me ook snijden, ik heb het niet gedaan met een grote reden, ik wou zelfs ook een keer uit het leven stappen. Maar dat is een beetje verleden tijd. Lieve schat, je moet stoppen met jezelf te snijden je doet je er alleen zelf mee pijn en dat is weer innerlijk en uiterlijk en wat je verkrachting betreft daar moet je over praten! nog eens lieve schat stop alsjeblieft! dikke zoen van mij xxxxx

...

Ik ken het probleem ook. Ik heb zelf gesneden (om andere redenen die ik nidt ga noemen hier) en een vriendin van mij sneed zichzelf. Mijn tip is vertel het aan iemand die je vertrouwt en die niet meteen zegt dat je ermee moet stoppen. Ik heb het zelf tegen mn beste vriendin verteld. Zij schrok er wel van, maar heeft me er wel heel erg mee geholpen. Ze heeft me ook nooit veroordeeld, omdat ik het deed. Ik ben uiteindelijk samen met mn beste vriendin en die vriendin die zich ook sneed vanaf gekomen zonder dat ooit verder iemand het te weten is gekomen. Succes en sterkte xxx

succes meiden

Heftige verhalen allemaal hier. Mijn vriendin doet het ook helaas. En hoewel ze heel veel meegemaakt heeft kan ik mer er nog steeds geen voorstelling van maken waarom ze dat doet. Het valt me op dat vooral mensen die veel meegemaakt hebben en heel onzeker zijn over zichzelf zijn daar last van hebben. En eigenlijk weet ze het zelf ook niet waarom ze het doet als ik ernaar vraag, bij haar gaat het in een waas en door de pijn van het snijden verdwijnt de andere "geestelijke" pijn eventjes. Maar dit levert matuurlijk niets op. Vooral niet in de zomer als je dan met 30 graden met lange mouwen moet lopen om je littekens te verbergen  en daardoor weer opmerkingen krijgt en je je nog ongelukkiger gaat voelen. Het maakt niet uit of ik kwaad op haar wordt of heel begripvol. Ze weet het ook alllemaal wel maar heeft er niet echt controle op, zit zelfs op een therapie daarvoor. Ik begrijp dat sommige mensen echt veel meegemaakt hebben of onzeker zijn, maar probeer ook de positieve kanten van jezelf te zien, die zijn er heus wel !!!! (ook al denk jezelf van niet). Ik heb misschien makkelijk praten, maar ik denk dat daar wel  de oplossing zit : jezelf zekerder te voelen, minder waardeloos en meer gewaardeerd. Dat valt niet altijd mee, want het gras lijkt altijd groener bij de buren.     Succes allemaal.

-

Oh gosh, ik vind het zo vreselijk voor je. Ik snijd ook in mezelf, al 2 jaar nu. Ik weet niet zo goed of ik zelf ook veel heb meegemaakt, ik vind van niet want er zijn nog veel meer meisjes en jongens die meer dan mij hebben meegemaakt. Zoals jij. Ik heb bulimia nervosa, en ik kots dus al mijn eten uit. Ik ben depressief, en heb een bipolaire stoornis. Ik wou echt dat ik je kon helpen. Maar geloof me, jij komt er. Ik wens je echt heel veel succes en ik beloof je, alles komt goed. Wat er ook gebeurd, blijf in jezelf geloven. En ik weet dat het moeilijk is. Alles komt goed. En wat betreft het snijden, probeer er alsjebliefd mee te stoppen. Ik snijd nog steeds. Ik weet dat het moeilijk is, en dat het heel veel gevraagd is, maar het is het beste. Later kijk je terug, en heb je spijt. Alles komt goed, misschien niet vandaag of morgen maar uiteindelijk. Blijf sterk oke? En misschien moet je even de docu kijken van Demi Lovato: Stay Strong. Kan je overal op internet vinden. Misschien dat dat je helpt. Veel sterkte. xxx

:-(

Ik weet niet precies hoe je je moet voelen, want ik heb bij lange na niet zo veel meegemaakt als jij, maar ik sneed  mezelf ook (laatste keer is 3 weken geleden). Ik denk dat het ook niet zoveel uitmaakt of je je in iemands situatie kan verplaatsen, waar het om gaat, is dat diegene het zo ziet dat hij/zij er niet mee om kan gaan. Of dit nou ruzie is of in jou geval seksueel misbruik (en de rest, maar dit maakte het meeste indruk). Ik denk dat het heel belangrijk is dat je hulp zoekt, maakt niet uit bij wie. Of dit nu een vriend(in) is, een leraar die je vertrouwd, of bij wijze van spreken een aardige vrouw die je tegenkomt in de bus. Het is goed als je je verhaal een keer goed met iemand kan bespreken. Ik heb het zelf tegen een veel oudere vriend verteld, en dat heeft mij erg geholpen, omdat hij naar me luisterde. Hij had niet meteen een oordeel (daar moet je de persoon wel op uitzoeken, met iemand die gelijk begint te schreeuwen en je voor gek verklaard ben je nog veel verder van huis). Probeer hier samen met iemand uit te komen, alleen lukt het maar heel weinig mensen.   Heel veel succes   XX   een meisje dat je wil helpen

~

Ah, wat vreselijk! Ik wens je heel veel sterkte, en ik hoop voor je dat het allemaal weer goed komt

hulp

 hallo, ik ben een meisje dat heel veel moet meemaken, ik weet niet of jij geïnteresseerd bent in mijn verhalen, dus dat zal ik je besparen. het komt erop neer dat ik heb geprobeerd zelfmoord te plegen, alles niet meer zie zitten en me helemaal alleen voel op deze wereld. er is alleen een heel groot verschil tussen onze verhalen, jij krijgt dat gevoel, dat je het gevoel hebt dat niemand om je geeft (denk ik) van niemand. ik wel van mijn ouders, ze waren erachter gekomen door laxeermiddelen in mijn tas, dat is een onderdeel van al mijn problemen. maar ik ben ook in therapie en als ik eerlijk ben, als je nog naar je therapeut gaat, kun je misschien tegen haar vertellen dat je ouders er niets aan doen enzo. ik weet neit of je dat al had verteld, maar sinds dat mijn ouders 'het' weten, zijn ze heel erg behulpzaam, ik vertel ze alles wat er gebeurt. zonder mijn ouders zou ik hier allang niet meer geweest zijn! en misschien als jij je ouders dit verhaal verteld, het verhaal wat op deze site staat, kunnen ze alles beter begrijpen. en je therapeut wil je daar zeker bij helpen.  verder wens ik je veel sterkte met alles, en ik hoor het van heel veel mensen, jij waarschijnlijk ook, het wordt echt beter. deze momenten gaan weg en dan voel je je wel geacctepteerd! dat beloof ik je x meisje met problemen

=]

Dankje voor jullie begrip enshit

wow

 Beterschap meissie! Ik heb het zelf niet meegemaakt.. maar het klint allemaal zo heftig.. Ik hoop dat het echt beter zal gaan in de loop van de jaren    als je meer dingen wilt luchten, ik sta voor je open!!   sterkte!!

hee

HUG

Een dikke knuffel. Heftig voor je zeg. Weet wel dat heel veel mensen je best zouden willen helpen. Maar het is moeilijk om met je in contact te komen.   Sluit je bijvoorbeeld bij een kerk aan. Ik weet zeker dat je dan liefdevolle mensen ontmoet die je accepteren zoals je bent.  

RE: ...

 Dankje, ik zal kijken!

...

Hoi,   Ik denk dat het voor veel mensen lastig is om hier op te reageren. Ik kan me niemand bedenken die zoveel heeft mee gemaakt als jij....   Maar ik heb ongeveer een maandje Tumblr en er zijn heel veel mensen die daar ook snijden of het hebben gedaan. Dat soort mensen staan heel vaak ook klaar om met je te praten. Ik weet niet of zoiets je wat lijkt maar het is een idee.   Ik wens je heel erg veel sterkte en hoop dat het snel beter voor je gaat.