Niet gewaardeerd of gehoord, gevoel van depressiviteit overheerst. Zelfmoordgedachtes zijn aanwezig.

Ik ben een jong volwassen meisje van 22. Ik voel me dagelijks niet gewaardeerd of gehoord door mensen. In vele situaties voel ik dit zo. Ik heb het idee dat niemand me écht begrijpt hoe ik me voel. Ik vind het ook moeilijk om hier met mensen over te praten, ik heb dit wel eens geprobeerd. Maar dan krijg ik vaak een gevoel van onbegrip. Voorbeeld: Ik voetbal bij een voetbalclub nu alweer 2.5 jaar. Maar ik voel me nog steeds een “buitenstaander”. Veel meiden voetballen al jaren bij deze club en hebben een hechte relatie met elkaar. Maar meestal als ik me probeer te mengen in gesprekken dan wordt daar of niet op gereageerd of er wordt een heel kort antwoord gegeven. Dit is ook vaak zo op trainingen, ik krijg het gevoel dat ik als lucht aanvoel voor ze. Ook praten ze er bijvoorbeeld over dat een andere speler veel beter op mijn positie kan spelen. Wat mijn natuurlijk weer een rotgevoel geeft. Ander voorbeeld: Qua relaties met vrienden. Ik heb niet veel vrienden en ben ook heel voorzichtig in wat ik tegen mensen vertel. Vaak doen ze voor ‘even’ leuk tegen je en als ze je daarna niet meer nodig hebben dan zeggen ze niet meer veel tegen je. Of altijd maar zeggen: “We gaan een keer afspreken!” Terwijl er nooit iets van komt ondanks het wel gevraagd te hebben. Zo zijn er nog vele situaties waarbij ik me onbegrepen voel en vooral het gevoel krijg dat ik maar lucht ben. Mijn thuissituatie is ook voor een lange tijd niet goed geweest en nog steeds niet. Mijn vader is opgepakt omdat hij een strafbaar feit had gepleegd. Hierdoor zijn mijn moeder, zusje en ik uit ons huis gezet en werden we gedwongen te verhuizen. Lange tijd hebben we geen huis kunnen vinden omdat mijn moeder te weinig verdiende. En we moesten het geregeld krijgen voor een bepaalde datum want als we er niet uit waren voor die bepaalde datum dan werden we er met geweld uit gezet. Mijn moeder’s ouders wilden ons ook geen onderdak geven omdat wij huisdieren hebben en ze dat vies vinden in hun huis. Uiteindelijk hebben we wel een huis gevonden maar dit is niet in het dorp waar ik woonde. Het is een dorp waar ik totaaaal niet wil wonen. Er zijn hier maar weinig winkels en het voelt niet als thuis. Ik heb namelijk mijn hele leven in het huis gewoond waar we uit waren gezet. Het huis waar we nu in wonen is heel oud en vies. We hebben geprobeerd het een beetje te fatsoeneren maar dat is erg moeilijk. De verhuurder wil hier ook niks in betekenen. In het begin deed hij hier erg sympthiek over dat het wel geregeld zou worden. Maar nu laat hij het afweten. Een bijkomend probleem is dat we er sinds kort achter zijn gekomen dat ons volledige huis vol met “bedwantsen” zit. Dit zijn kleine beestjes die in je bed kruipen omdat het huis niet hygiënisch is. Dit hebben wij niet veroorzaakt maar de mensen die voor ons in dit huis zaten. Er hebben zo’n 20 buitenlandse mensen hier illegaal gewoond. Hier zijn wij door de buren achter gekomen. En omdat deze mensen zo onhygiënisch waren is dit probleem ontstaan. Zij hebben hun beddengoed achter gelaten en verstopt in een kastje. Zo hebben de beestjes zich verspreid door het gehele huis. De verhuurder doet ONTZETTEND moeilijk en wil NIKS voor ons betekenen. Het is zeer waarschijnlijk dat hier ook weer een rechtszaak van gaat komen. In mijn werk heb ik ook niet echt plezier. Ik heb vele baantjes gehad. En was ontslagen bij mij vorige baan omdat mensen verhalen hebben verteld over mij die niet waar zijn. Daardoor mochten ze me niet meer en hebben ze doorgegeven mij niet meer te willen in hun team. Daarop is het besluit genomen dat het uitzendbureau mij heeft ontslagen. Dit was ook een hele klap voor mij omdat ik daar redelijk graag werkte en goed verdiende. Nu werk ik ergens anders sinds een week. Maar er werden heel veel poolse mensen bij dat bedrijf. Er wordt vaak de gehele dag pools gepraat waardoor ik er niks van versta. Ook doen ze heel gemeen als je iets verkeerd doet of niet snel genoeg. In de liefde heb ik ook niet veel geluk gehad. Ik heb verschillende jeugd vriendjes gehad maar nooit echt een lange vaste relatie. Totdat ik een meisje ontmoette en ik daar een relatie mee kreeg. Ik voelde me eigenlijk altijd hetero. Maar op een of andere manier heb ik toen toch gevoelens voor haar ontwikkeld. Wat natuurlijk niet perse iets slechts is. Maar wel verrassend voor mijzelf was. Waarschijnlijk heb ik deze gevoelens ontwikkeld omdat ze zoveel aandacht aan me besteedde en het gevoel gaf dat er naar me geluisterd werd en dat ik geliefd was. Wat ik nog eigenlijk nooit echt het gevoeld. Maar deze relatie had een hele grote negatieve zijde. Deze persoon was ONTZETTEND jaloers. En als ik dat mag beschrijven van 1 tot 10 dan zat zij dik in de 10. Ze was een soort controlfreak die alles voor me wilde bepalen. Ik mocht niet met jongens omgaan. Ik mocht amper met ze praten. Kijken was onderhand al erg. Maar ook dat ze me continue controleerde in alles en waar ik was, waar ik heenging, met wie ik was en als ik niet snel genoeg reageerde dan kreeg ze argwaan. En als zij boos werd dan was dit ook echt HEEL boos. We zaten een keer in de auto en ze ging slingeren en bijvoorbeeld opeens kei hard op de rem. Of als ik bij haar thuis was voor de deur gaan staan om mij te blokkeren om weg te gaan. Ik heb vaak heel erg gehuild en voelde mij machteloos. Omdat de positieve zijden me juist heel goed deden laten voelen...Het heeft een jaar geduurd voordat ik de moed bij elkaar heb geraapt om deze relatie te beëindigen. Dit heeft mij ook compleet veranderd als persoon zijnde en ik voel me zoals ze dat wel eens zeggen beschadigd door haar. Zij heeft mijn vertrouwen in mensen maar ook in de liefde compleet beschadigd. Een ander iets waar ik ook erg mee zit is dat ik gestopt ben met mijn opleiding. Ik deed een HBO opleiding; Communication and Multimediadesign. Ik ben hierdoor mee gestopt omdat ik tot 3 keer toe geen leuke stage heb kunnen vinden. En ook afgewezen was bij bedrijven die me superleuk leken. Ook ben ik mede gestopt omdat ik gaande weg steeds onzekerder werd, door m’n vriendin toen der tijd maar ook omdat niks leek te gaan zoals ik wilde dat het zou moeten gaan. Ik verloor compleet mijn plezier. Ik ging met flinke tegenzin naar mijn stage. Dit is voor mij het punt geweest dat ik ermee ben gestopt omdat het gewoon niet meer ging. Ik heb best veel dingen waar ik van droom die ik graag zou willen doen als baan. Maar dit zijn vaak dingen die niet bereikbaar zijn met een standaard HBO opleiding. Ik noem een voorbeeld ik zou graag prof voetbalster willen zijn. Maar ik ben waarschijnlijk al te oud en mijn conditie is niet goed genoeg om op hoog niveau mee te spelen. Al met al stapelen al deze dingen zich op en geven me het gevoel dat ik nu heb. Ik zou het liefst verdwijnen en ergens heengaan waar ik gewaardeerd, geliefd en gehoord wordt. Ik vind de wereld waarin we nu leven “verpest”. Ik vind dat de mensheid best verpest is en de manier waarop ze met elkaar en de wereld omgaan. Ik kan dit heel moeilijk accepteren. Daarom heb ik ook af en toe zelfmoordgedachtes. Maar weet ik niet of ik het ooit zou durven om mezelf iets aan te doen. Hopelijk leest iemand op dit forum mijn verhaal en weet raad. X.