Radeloos..

Hallo.. Ik zoek normaal nooit hulp om dit soort dingen.. Ik dacht altijd van 'Het komt wel goed'.. Maar het word me serieus nu te veel. Ik ben van Servische afkomst, mijn ouders en familie zijn nog vrij ouderwets qua tradities etc. Sinds een aantal maanden heb ik een Surinaamse vriend (wat taboe/verboden is in mijn cultuur). Ik heb het mijn ouders verteld dat ik met hem ga, omdat het echt belangrijk voor me is. Mijn moeder deed heel scheinheilig.. Ze zei dat ze het leuk vond&accepteerde.. maar wel dat ik het niet op facebook etc mocht zetten voor mijn familie in Servie en kennissen in Nederland. Ze zou het ook met mijn vader bespreken.. daar kom ik straks weer op terug.  Een paar jaar, zo'n 3/4 jaar gaat het ook slecht met m'n zus(22jaar).. Ze was opeens erg veranderd, innerlijk en uiterlijk. Ze begon laxeerpillen te slikken, teveel te trainen en elke avond over geven. Boulimia dus. Ze werd graatmager en haar gedrag werd onverdraagbaar. Ze was doodjaloers op mijn ouderde zus van 23. Zij is van nature al dun en werd vroeger erg gepest omdat ze veel puisten etc had. M'n zus zag zich jaren lang als de 'beauty' van de familie. Tot mijn oudere zus een succesvol Fotomodel,fotografe en eigenaar werd van modellenbureau. Ze reist de hele wereld rond en woont elk jaar wel in een ander land. Mijn andere zus ging kapot van jaloerzie natuurlijk, zij was de beauty niet meer. Ze begon zichzelf te verbouwen.. nam borstvergroting, neusverkleining(2x), spoot dr lippen op, tattoeerde dr wenkbrouwen, nam wimperextensions en haarextensions.. Ze gebruikt per dag zo'n hele afdeling van de bijenkorf qua make-up. Maar ondertussen groeide ik door, ik kreeg volle rondingen, heb als enige in m'n familie felgroene ogen en donker haar en mijn zus begon zich nu ook tegen mij af te zetten. Door heel veel ruzies, uitspraken en daden van haar is ze uit huis gegaan en bij haar vriend gaan wonen. Door haar kreeg ik onderandere ook veel problemen met mijn ouders omdat ze jaloers over mijn vriend zat te praten. Ik heb mijn zus laten gaan, zie haar momenteel al een jaar niet meer als familie.. niet eens een vriend of kennis. door alles wat ze heeft gedaan, veroorzaakt heeft ze mijn leven een stuk zwaarder gemaakt dan dat het al was. En ze maakte mij er ook een stuk onzekerder van want ik wist niet meer wie ik wel en niet moest vertrouwen. Want ze zeggen toch dat familie voor altijd is? Niet dus, voor diegenen die dat elke dag willen zeggen; Stap uit die droom, zelfs familie kan je voorliegen en bedriegen. Maar dat ten zijde, laat ik maar terugkomen over dat mijn moeder mijn vader wel zou inlichten.. Ik was met mijn vriend in mijn oma's huis, zij was op vakantie met mijn opa en wij waren film aan het kijken. we deden serieus niet meer dan dat! onverwachts en ongewild kwam mijn zus toen het huis binnen, had haar toen al 6maanden niet gesproken en gezien. Ze keek me kwaad aan en belde gelijk mijn moeder(?).. Ze zei dat ik naakt voor haar neus stond en mijn vriend ook naakt lag in bed(?).. terwijl we met kleren aan op de bank film zaten te kijken mja oke.. Ze begon een heel verhaal te verzinnen tegen mijn moeder en ik stond te trillen van woede, ik wou haar aanvallen maar ik hield me in. Ik kwam thuis, mijn moeder wou niet met me praten. Ze smste me dat ze erg teleurgesteld was, boos etc en dat ik super scheinheilig ben etc. Ik was kapot, waarom zou ze dat geloven van mijn zus die al jaren lang mijn ouders kapot maakt met haar leugens en niet van mij? Ik was altijd 'papa's en mama's kindje'. Ik klaagde nooit, deed ALTIJD wat ze me zeiden, had nooit grote mond, kwam altijd optijd thuis etc. Dat brak me dus echt. Een paar dagen later kwam ik van stage thuis, en mijn moeder had toen pas tegen mijn vader verteld over dat voorval bij mijn oma thuis en dat ik een vriend heb. Nou je kan geen slechter moment uitkiezen dan dit om tegen mijn vader te zeggen dat ik een vriend heb. Mijn vader accepteerde het natuurlijk niet, ookal zei hij van wel. Ik heb die dag mijn ouders een hele andere kant van me laten zien, een kant waarvan ik niet eens wist dat ik die had. Ik noemde mijn ouders racistisch, scheinheilig en discriminerend. Ik kwam voor mezelf en mijn vriend op. Weekend daarna kreeg ik een ernstig telefoontje van mijn vriend, hij had het moeilijk.. woonde toen samen met een andere jongen en ze hadden ruzie en door dat alles had hij al 2 dagen niet gegeten.. Hij viel flauw alles.. en raad eens? ik mocht niet van mijn ouders naar hem toe. Hij zou me geestelijk misbruiken en mishandelen. Terwijl dat niet zo is. Hij verhongerde op dat moment. Ik belde zelfs 112 en door dat geloofden mijn ouders het nogsteeds niet. Toen zei ik tegen mijn ouders dat ik naar hem toe ging of ze het nou accepteerden of niet. Toen wouden ze de politie bellen zeiden ze, i couldn't care less. Mijn vriend was erg ziek en verhongerd en ik was de enige die hij op dat moment kon bereiken want huisgenoot was weg. Ik stond op het punt om weg te gaan tot mijn vader zei dat hij me zou brengen. Dit gebeurde in het weekend dat ik straf kreeg voor mijn 'betrapping'.. Mijn ouders keken nooit naar me om, als het goed ging zeiden ze niks.. geen felicitaties of complimentjes. Ze hadden/hebben altijd alleen maar commentaar op me of kijken pas naar me om als er iets slecht gaat. Ze vragen me nooit hoe mijn dag was, en als ik ruzie had op school of had gevochten omdat IK.. serieus IK werd aangevallen dan kon ik thuis ook nog veel kritiek en straf verwachten. Ze zeiden dan wel dat ze maatregelen zouden nemen tegen school etc maar is er nooit van gekomen.. dat stelde me teleur.. maakte me echt down. Verder vertelde mijn moeder mij vorige zomer dat ze geen zin meer had in het leven omdat ze te levensmoe werd door mijn kwaadaardige zus. Toen mijn moeder dat vertelde brak ik ook van binnen.. Ik had dat in mijn achterhoofd, mijn zus die m'n familie in de steek liet en mijn ouders die niet naar mij omkeken.. dit alles maakte me echt down. Mijn vriend is en was de enige die er voor me klaarstond.. Maar hij kreeg natuurlijk ook geen fijn gevoel dat hij niet geaccepteerd werd. Daarom bleef ik voor hem doorvechten. Maarjah, na die 'betrapping' van mijn zus.. kreeg ik 2 weekenden huisarrest. Mijn ouders geloofden me natuurlijk niet ookal zeiden ze van wel. Na die huisarrest mocht ik weer naar koninginnendag etc etc.. mijn verjaardag is erg dichtbij, en mijn beste vrienden en mijn vriend hebben een groots feest voor me georganiseerd. Club afgehuurd, mensen uitgenodigd die ik 6jaar etc niet heb gezien. Gewoon alles voor mij! Ik zou dan mijn verjaardag vieren met 2 anderen vrienden die al jarig geweest waren. Maarjah het is en blijft mijn verjaardagsfeest.. enige keer in mijn leven dat iemand iets organiseerd voor me. En je raad het al, ik mag niet van mijn ouders. Ze zeggen dat ik op de blaren moet zitten voor mijn daden, omdat ik in het weekend dat ik straf had naar mijn vriend ging die verhongerde. HOE EGOISTISCH BEN JE DAN? Ik heb mijn straf uitgezeten, telefoon ingeleverd alles wat ze wouden dat ik deed, deed ik. Maarjah, ik mag mijn verjaardag nu niet vieren. Ik heb niks tegen mijn vriend gezegt.. hij heeft het er al erg moeilijk mee dat mijn ouders zo moeilijk zijn. Ik doe wel alsof ik ziek ben ofso. Wil niet meer dat mijn relatie er onder gaat lijden.. Oja, mijn ouders beweerden niet racistisch te zijn terwijl mijn moeder zei 'Nou ik weet niet hoor over dat feest, ik wil niet dat er yugo's op een negerfeest rondhuppelen.. dan weten die en die ook gelyk dat je relatie met neger hebt'.. ondertussen heb ik meerdere keren onveilige sex gehad met mijn vriend, ik ben al over tijd en misselijk, duizelig etc. Ik ben bang dat ik nu ook zwanger ben, met dit hoor je juist blij te zijn. Maar door mijn familie ben ik onzeker. Ik laat het sowieso niet weghalen, god straft meteen. Als door dit alles er voor zou zorgen dat ik niet meer welkom ben in mijn familie dan accepteer ik het, dan weet ik ook gelyk hoeveel ik voor hun beteken. Ik ben de 29e jarig, word dan 17. Ik wil echt serieus uit huis. Ik word geestelijk mishandeld thuis en ik heb er echt genoeg van. Zijn er enkele opties dat ik eerder dan mijn 18e uit huis kan? zonder dan in een internaat,pleeggezin of wat dan ook te komen? want dan gaat het helemaal padje af. + uit cijfers van onderzoeken is gebleken dat er teveel jongens en meisjes er misbruikt worden.. dat wil ik dus echt niet. Mijn vriend is inmiddels op zichzelf gaan wonen, heeft goed betaald werk en is 18jaar. Zou er een mogelijkheid zijn dat ik bij hem kan intrekken? zo ja, welke?.. please i need some help.. and fast.. i really can't take this anymore..