voortrekkerij.

Hai,   Ik zit me telkens af te vragen of ik hier iets mee moet doen of dat het gewoon zo is zoals het is?   Ik en mijn vader botsen enorm met elkaar. als ik een disscussie heb met mijn broer gaat mijn vader zich er mee bemoeien en neemt het al-tijd op voor me broer, ik haat me broer ook niet kan wel goed met hem opschieten. Mijn vader haalt me ook altijd neer. en al mijn vrienden vinden het een leuke vent omdat hij wel leuk doet als mijn vrienden er zijn en ja ik reageer dan gewoon normaal zoals we normaal tegen elkaar praten en dan zeggen mijn eigen vrienden tegen mij dat ik normaal moet doen endat mijn vader juist zo fijne kerol is en dan heb ik zo iets van halllooo je kent hem niet eens goed! Ik vind het echt erg dat ik dit voel maar ik haat' hem ook echt gewoon. en ik weet mensen zeggen dat wel vaker maar ik haat hem echt gewoon serieus. ook is het zo in het weekend als mijn broer er is besta ik niet meer en alles wat mijn broer doet is leuk en aardig en als ik hetzelfde doe kijkt hij me aan zo van ja leuk. en kijkt gelijk weer weg. ik ben het gewoon zo zat om telkens weer mezelf te moeten verdedigen en vind het helemaal erg dat ik zie dat me moeder eronder lijdt want als ik en mijn vader ruzie hebben is het geschreeuw en gescheld. hij heeft me ook wel eens getrapt en vroeger geslagen 1x wat ik nog heel goed kan herrinneren. ook ben ik 4 jaar geleden sexueel misbruikt door mijn coordinator 9 weken lang. en laatst hadden we op school(andere) gesprek met me ouder erbij en iemand van ggnet en met de zorgdecaan(waar ik 1x in de week mee praatte) en toen zei me vader gewoon 'ja na 4 jaar heb je het wel verwerkt' ik wist niet wat ik hoorde! dat raakte me zo diep! hij zou eens moeten weten he hoeveel ik op mijn bord heb gehad daardoor. en dan het gedoe thuis telkens ik weet gewoon niet wat ik er mee moet.   kunnen jullie je mening geven?   Alvast bedankt. L.