Zolang jij nog thuis woont en afhankelijk bent van jouw ouders heb je rekening te houden met hun regels. Je kunt niet altijd alleen maar doen wat jou goed uitkomt en zitten mokken als je jouw zin niet krijgt.

Ben het in grote lijnen met je eens, maar als je nog thuis woont mag er ook verwacht worden dat je met sommige dingen helpt, ook al heb je daar geen zin in. Als je ouders geen zin hebben om bv. te koken of je ergens naar toe te brengen verwacht je toch ook dat ze dat doen? Wat dat uit eten betreft vraag ik me één ding af: wie betaalt de rekening? Als je ouders dat zijn kunnen ze ook bepalen wie mee gaat/mag, hoewel overleg vooraf natuurlijk beter is.

Het is nooit fijn als je ouders zo tegen je doen. Je hebt gelijk dat je negentien bent en daarmee recht hebt op je eigen leven, maar het lijkt alsof je ouders moeilijk kunnen accepteren dat 'hun' dochter niet meer alles met hen samen wil doen. Die gevoelens uiten ze zo te zien op een heel kwalijke manier.

Het beste is denk ik om toch gewoon je ding te blijven doen; het is niet goed voor je om je eigen wensen voortdurend weg te cijferen voor je ouders. Maar ik snap dat dat lastig kan zijn. Misschien kun je er eens met je vriend over praten dat het zo moeilijk gaat tussen jou en je ouders (als je dat nog niet hebt gedaan): het kan prettig zijn als iemand je steunt in dit soort situaties.

Woon je nog thuis? En zit je nog op school of studeer je? Je zou namelijk ook kunnen overwegen om het huis uit te gaan: dan heb je meer vrijheid. Als meerderjarige heb je dat recht, en als je studeert kun je geld lenen om rond te komen.

Veel sterkte in ieder geval.