me vader laat me in de steek

Hoi, Mijn ouders zijn 6 jaar gescheiden, me vader was vreemd gegaan met een meisje van 17. 2/3jaar na de scheiding hoorde me vader van een collega dat zijn vriendin een leuke vriendin had die nog single was en dat het iets voor hem zou zijn. Me vader leerde haar kennen en toen ik nog op de basisschool zat kwam hij me ophalen maar en was dus een vrouwelijk iemand bij die me zusje en ik niet konden. Toen we bij me vader waren vertelde hij wie dat was.. zijn nieuwe vriendin. Ik durfde niet te zeggen dat ik het niet leuk vond. Een paar maanden later moest die vriendin van me pa terug naar Thailand omdat haar visum was afgelopen. Toen besloten ze om samen te gaan wonen. Me vader vroeg of ik dat leuk vond. Ik zei ja, want ik was bang dat hij boos ging zijn als ik nee zou zeggen.. toen alles geregeld was en me vader vertelde dat hij in januari naar Thailand ging om daar alle papieren etc. Te regelen, kregen we een paar weken later te horen dat mijn opa (zijn vader) kanker had. En ../../.... overleed hij daar aan. En in januari ging me vader gewoon naar Thailand terwijl me zusje en ik zijn steun nodig hadden. Toen ze beide terug kwamen deden me zusje en ik alsof we t heel leuk vonden. In de zomervakantie van 2010, gingen we met zn 4'en op vakantie in zeeland. Ik belde elke dag me moeder op (ik ben een echt mamas kindje) en opeen gegeven moment mocht ik haar niet meer bellen. Ook toen we bij me vader thuis waren, mocht ik niet meer bellen of sms'en omdat ik een keer naar mama had gestuurd dat ik het eten niet lekker vond maar tegen hem zei van wel.. toen ik naar de middelbare ging, wilde ik niet meer blijven slapen. Omdat ik te veel huiswerk kreeg' zei ik tegen hem. Maar het was omdat ik haar niet kon uitstaan want door haar moest ik me vader ineens delen. Toen wilde ik later helemaal geen contact meer en ik had me pa verteld wat er aan de hand was. In oktober 2012 gingen we rond de tafel zitten om alles uit te praten. Maar ik vergiste me in 1 ding. Je kan niet met me vader praten want hij slaat niks op. Ik heb hem 4 x weg proberen te sturen maar hij ging niet weg.. toen deed ik weer alsof ik alles goed ging maken. En een aantal weken later stuurde ik weer dat ik geen contact meer wilde. Ik ging er helemaal aan onderdoor. Ik haalde slechte cijfers op school, ik was niet vrolijk meer, elke avond viel ik huilend in slaap.. en in mei 2013 heeft me moeder me pa een mail gestuurd dat ik alsnog wilde praten. Dat gesprek ging toen wel goed, en we spraken 1 x in de maand in de stad af. We kwamen erachter dat me zusje ondergewicht had, en minimaal 8 kilo moest aankomen.. ze was 147 cm en woog 29 kilo. Ze liep bij psychoog, kinderarts etc. Me zusje moest vechten om aan te komen, maar me vader steunde haar niet en vroeg amper hoe het ging.. november 2014, spraken we weer af, maar het was nog maar 3 weken geleden dat we elkaar hadden gezien.. ik had een gevoel dat er iets niet klopte.. met de terug weg naar huis zei me vader dan ook: ik weet niet als jullie dit leuk vinden of niet, maar jullie krijgen een half broertje/zusje erbij. Ik was zo boos en verdrietig door dat hij ons al zoveel verdriet aangedaan had.. en toen we het eindelijk konden accepteren dat hij nieuwe vriendin had, en toen vertelde dat hij dus weer een kind kreeg.. ik voelde me alleen, ingeruild & in de steek gelaten. Ik heb toen ook weer besloten om geen contact meer te willen, ik wilde niet weer depressief worden want ik zit in me examenjaar. Me zusje wist niet wat ze wilde en in april 2014 heeft ze besloten om email contact te houden. 28 mei kreeg ze een email met vragen hoe het met haar ging etc. En op het eind van die mail stond dat we een half zusje hadden.. het was afgelopen zaterdag geboren ( dus 24 mei ). We hebben geen geboortekaartje/ uitnodiging gekregen om op kraamvisite te komen.. ik voel me buitengesloten. Niet dat ik het zou willen, ik kan me vader niet uitstaan omdat hij ons zo gekwetst heb.. maar om toch te laten weten dat we welkom zijn.. so I guess not.