Pleegouders voelen als echte ouders.

 Ik ben verlaafd geboren, want mijn moeder heeft tijdens de zwangerschap gedronken. Mijn vader en moeder waren drugs verlsaafde. Zij konden niet voor mij zorgen toen ik een paar maanden oud was. kwam de politie hier achter omdat mijn ouders een overval had gepleegd bij een sluiterij. Sinsdien zit ik in een pleeggezin. Omdat ik verslaafd ben geboren zijn mijn hersens beschadigd tijdens de foetus. En ben dus verstandelijk beperkt en had veel gedragsproblemen toen ik heel jong was. Mijn pleegouders zijn er altijd geweest, en opeens moest ik uit huis met OTS en ging van instelling naar instelling, vanaf mijn 6 jaar. Ik heb veel meegemaakt, hele nare dingen in instellingen. Ondanks dat zijn mijn pleegouders die ik al lang ouder noem en ook zo beschouw.  Alles wat ik had en ook heb. Ik heb geen fam hellemaal niks, ook niemand niet waar ik op terug kan vallen. Nu valt het mee maar er zijn hele moielijke tijden geweest.    Wat ik hiermee wil aangeven is dat pleegouders er zijn om kinderen, ze houden van kinderen en nog belangrijker. Als mijn ouders er  bij mij er niet waren geweest. Was ik er nu allang niet meer. Dit alleen omdat ik niemand had. Ze geven liefde, begrip, en staan altijd met wat dan ook voot je klaar, tot zo ver dat de bovenhand de macht krijgt.  IEDEREEN DIE PLEEGOUDERS HEEFT, IK ZEG DENK EEN NA EN STEL DE VRAAG, ALS IK GEEN PLEEGOUDERS HAD WAAR KAN IK ANDERES HEEN BEHALVE BIJ MIN BIO OUDERS, VOOR LIEFDE, BEGRIP, EN ZORGG!!!!!