Hoi,

Ik heb mijn hele situatie gisteren toch maar uitgelegd aan mijn trainer. Ik kon niet zoveel Anders. En hij had ook al wel in de gaten dat het thuis niet helemaal lekker ging bij mij. Er zijn een aantal instanties ingeschakeld. Ik logeer nu even tijdelijk bij een teamgenoot. Hier voel ik me veilig en ook gewoon een mens in plaats van een product. Toch nog even een ding. Ik beloof op alles dat ik niks heb overdreven hier onder in dit topic. Ik heb mijn verhaal zelfs nog mild gehouden door niet in bepaalde details te treden. Nu gaat het opzich iets beter. Alleen willen sommige dat ik met een psycholoog ga praten....

Dag jongen, Jij geeft het wel snel op moet ik zeggen. Iemand twijfelt er aan of het allemaal zo erg is als jij zegt en gelijk begin je te roepen dat praten geen zin heeft omdat toch niemand je gelooft. Het is de emotie zal ik maar denken.
Als jij denkt dat je het nog wel een paar weken uit kan houden thuis dan moet je dat doen. Dan hoop ik maar dat je ouders een beetje kalmeren en er zich uiteindelijk bij neerleggen dat jij het huis uit gaat. Het is natuurlijk wel zo dat jij nog minderjarig bent en je ouders het wettige gezag over je hebben. Als zij het niet willen dan kunnen ze het tegen houden dat jij naar dat gastgezin gaat. Uit wat je schreef, dat ze vinden dat jij ze in de steek laat, vermoed ik dat ze het niet tegen zullen houden.
Misschien zijn ze bang dat jij geen topvoetballer gaat worden als zij wat dat betreft moeilijk gaan doen.

Je bent bang dat die gastouders jou een probleemkind zullen vinden als jij hen over de moeilijkheden huis vertelt. Degenen die een probleem zijn dat zijn natuurlijk je ouders, niet jij.
De persoon die wat sceptisch is naar jou verhaal is die J22 waarvan ik denk dat hij in de hulpverlening werkt. Ik kan mij zo voorstellen dat je daar van alles tegenkomt, dus ook jongeren die de zaken erger voorstellen dan ze zijn en hun ouders de schuld van alles geven. Dan ga je op een gegeven moment niet meer van alles maar als zoete koek aannemen en ik denk dat dat ook wel goed is.

Ik heb je verhaal gelezen en ik kan mij voorstellen dat de situatie waar jij in zit veel stress geeft. Je problemen thuis, de druk om te presteren bij die opleiding, je groot houden om geen zwakkeling te lijken, en dan geen mogelijkheid hebben om vertrouwelijk over de dingen waar je mee zit te kunnen praten.
Ik hoop toch dat jij snel in een stabielere situatie komt zodat je van binnen wat rustiger wordt en je goed kan concentreren op wat belangrijk is. In mijn ogen is dat die vwo school en daarna dat voetballen, maar misschien zie jij dat andersom. Daarnaast hoop ik ook dat je bij die gastouders openhartiger kan zijn over je problemen thuis. Ik denk dat dat best kan, zij zijn niet voor niets gastouders en weten heel goed dat jullie als jonge voetballers in die opleiding onder druk staan. Daar moet je gewoon over kunnen praten want als die stress zich opbouwt kan dat hele negatieve gevolgen hebben. Voor dat voetballen en voor je school.

Voorlopig moet je dan maar zoveel mogelijk conflicten met je ouders proberen te vermijden. Feitelijk slaap je daar alleen maar als ik jouw dagindeling zie. Het is allemaal niet leuk, maar het kan beter worden.

@TS:
De reden dat ik je niet geloofde was omdat je het in eerdere berichten had over kleineren en afzeiken. De stap naar dagelijks fysiek geweld, waarbij je moeder dat zelfs nog aanmoedigt, vind ik dan wel heel groot.
Verder is het op dit forum wel vaker gebeurt dat jongeren verhalen opkloppen om meer aandacht te krijgen, zeker als thuis de liefde en aandacht ontbreekt.

Ervan uitgaande dat het in jouw geval wel klopt, is het natuurlijk een vreselijke situatie die je beschrijft. Ik snap dat je geen contact wil zoeken met die pleegouders. Je enige weg naar perspectief kan je daarmee misschien blokkeren.

Kan je de komende weken niet bij vrienden slapen? Als je aan die ouders een klein beetje de situatie uitlegt (niet in detail), zullen zij je toch wel willen opvangen? Of anders familie? Opa, oma, tante?

Hou vol man! Over een paar weken zit je in dat gastgezin en ziet de wereld er weer heel anders uit. Blijf vooruit kijken, hoe moeilijk dat soms ook is: er is altijd licht aan het einde van de tunnel. Er komen weer tijden dat je veel gelukkiger gaat zijn. Hou je hieraan vast! En blijf hier posten, ook over een tijdje. Je ziet dat we blijven reageren en met je mee blijven denken. Er zijn altijd mensen die je willen helpen en je lief hebben 😘

Hoi J14/ TS

Ik geloof je wel. (ik heb meerdere malen gereageerd). Uit de grond van mijn hart, ik wou dat ik je kon helpen. Ook al ben je een vreemde. Je zou meteen bij mij kunnen logeren. Mijn ouders zijn daar makkelijk in. Maar hier is contact leggen onmogelijk.

Hoeveel weken moet je nog uitzitten dan?

Please blijft veilig, pas goed op jezelf. En blijf vooral hier praten.
Big hug van mij.

Had ik maar overdreven!

Ik weet wie die mensen zijn die me gaan opvangen. Maar wil hun er eigenlijk niet mee lastig vallen. Straks zeggen ze dat probleem kind hoeven we niet te hebben. Dus ik ga denk ik de tijd gewoon uitzitten. Praten heeft toch geen zin. Want sommige hier geloven me ook al niet. Dus waarom iemand anders wel...

Dag jongen, Wat is dit voor achterlijk gedoe? Welke ouders gedragen zich zo naar hun kind? Dat je moeder je vader daarbij aanmoedigt vind ik helemaal erg. Als je niet eens meer op je moeder kan rekenen, wie heb je dan nog?

Die mishandeling van je vader, levert dat blauwe plekken op? Als dat zo is, valt dat niemand op de club op?
Je zou aangifte kunnen doen van mishandeling, zoals J22 voorstelt, maar vaak levert dat meer problemen op dan het oplost. Zo meteen een oplossing zullen ze ook niet hebben. De reactie van de politie kan zijn een foei gesprek met je ouders, dreigen met maatregelen, of jij het huis uit. Binnenkort gebeurt dat toch al, dus dan zal de politie wellicht denken dat het probleem feitelijk al is opgelost en dan krijg jij nog een aantal hele nare weken thuis.

Je vertelt dat je plaatsing bij een gastgezin definitief is goedgekeurd. Weet je wie die mensen zijn? Als dat zo is dan kan je contact met ze opnemen en vragen of je een kennismakingsgesprek kan hebben en als je daar bent vertellen over de narigheden die jouw ouders je bezorgen. Je kan dan vragen of jij wat eerder bij ze kan komen wonen.
Weet je niet wie dat gastgezin is dan zou je het via de club moeten spelen. Er is daar iemand voor als jullie problemen hebben alleen wil niemand daar heen omdat je dan een zwakkeling bent. Ik denk dat je daar nu maar overheen moet stappen en met die persoon gaan praten en de situatie uitleggen.
Zou jij nu al met die gastouders kunnen praten dan zullen die toch ook eerst contact met de club opnemen voordat ze toestemming kunnen geven als ze dat willen.

Hoe dat verder zit met dat gastouderschap weet ik niet. Is dat 7 dagen per week of wordt je geacht ook een aantal dagen bij je ouders te slapen? Als ik je verhaal zo lees dan is het een kwestie van definitief uit huis totdat je zelfstandig kan gaan wonen.

Er was hier eerder een jongen, J13, die thuis helemaal geen aandacht of liefde kreeg. Zijn ouders zaten alleen maar te drinken en te blowen en verder niets. Hij moest voor alles in huis zorgen, die ouders deden niets. In het topic 'Verlul je ouders' in het deelforum 'Mijn ouders' schreef hij dit:

"Mijn ouders hebben veel haat naar mij en ik vond het heel moeilijk om hier over te praten. Ze zeiken elke dag over mij en zeggen dat ik het opvoeden niet waard ben. Soms zou ik willen dat ik nooit bestond of dat ik in een ander gezin leefde want ze maken mij het leven heel erg zwaar waardoor ik in een depressie ben beland."

Hij schreef toen dat hij besloten had om weg te lopen. Hij heeft statiegeld van blikjes gespaard en toen hij naar zijn idee genoeg had heeft hij iemand gezocht waar hij bij kon gaan wonen en iemand die hem daar kon brengen. Hij is toen naar Spanje gegaan. Daar woont hij nu bij mensen die hem in hun armen gesloten hebben en hem hebben opgenomen in hun familie.
Een deel van het verhaal kan je lezen bij 'Verlul je ouders' en de rest bij het deelforum 'Op jezelf, -> Mijn nieuwe thuis'. Hij is nu officieel geadopteerd door zijn nieuwe gezin.

Ik vind het een wonderbaarlijk en ongelofelijk verhaal. Die jongen was pas 13 toen hij dat deed. Wie zo iets doet als je pas 13 bent is in mijn ogen een heel speciaal iemand waar ouders alleen maar trots op zouden kunnen zijn. Net zoals jouw ouders trots op jou zouden moeten zijn!

Jij kan niet weglopen want dat zou jou te veel kosten, maar er is een uitweg via dat gastgezin. Ga praten, met dat gezin, met de club, en als zaken uit de hand lopen met de politie. Sterkte!

@TS:

Als je verhaal klopt: meteen een melding maken bij Veilig Thuis. Zij kunnen je dan versneld in dat gastgezin plaatsen of tijdelijk elders opvangen. Iemand op je club of een jongerenwerker kan je hierbij helpen, zoals gezegd.

Maarre... ik krijg toch de indruk dat je wat overdrijft om onze aandacht te krijgen. Nergens voor nodig! We geven je ook aandacht als je gewoon zegt: "Ik heb ruzie gehad met mijn vader om naar dat gastgezin te gaan". Blijf bij de feiten hè man! Belangrijk voor uitstraling. We nemen je dan veel serieuzer!

Hoi J14/ TS

Ik schrik hier echt van. Dit is in mijn ogen lichamelijke & geestelijke mishandeling. Je ouders moeten uit de ouderlijke macht gezet worden. :(
Kun jij niet bij een vriend, neef ofzo logeren. Heb jij contactgegevens van het gastgezin? Jij moet daar zo snel mogelijk weg. Maar ik besef dat wanneer jij wegloopt, de boel escaleert. Wat moet jij je ellendig voelen. Je zit in een tweestrijd. Diep van binnen wetende wat het beste is...

Hoi

Vorige week werden mijn ouders ingelicht over dat het gastgezin officieel doorgaat. Mijn vader was woedend toen ik thuis kwam. En gaf me een paar rake klappen. Dit is nu iedere avond zo geweest. Met de woorden ik maak je helemaal kapot nu je ons in de steek laat. Hij geniet er gewoon van om mij pijn te doen.. en me moeder staat er gewoon bij te lachen en geeft aan harder te slaan. Als ik op een of andere manier laat blijken dat het mij iets doet stompt die me gewoon iets harder..

Wat moet ik doen help alsjeblieft

Dit is mijn eerste topic. Ik ben die jongen dus niet.

@ts wat een verdrietig verhaal maar gelijktijdig zo dapper en kwetsbaar dat je je verhaal via dit platform deelt! Respect daarvoor! Ik zie hele mooie en eerlijke reacties hierop. Ik hoop oprecht dat je snel weer het positieve inziet; want dat verdien je! Jij als persoon doet er oprecht toe en probeer met de juiste mensen om je heen hierover te praten.

Hoi J14/ TS
Ruim 24 uur geleden was het pikkedonker. En nu kunnen we weer zien...

Je moet dus nog een maand "afzien" en dan naar het gastgezin. Hopelijk kun jij daar de rust hervinden. Zodat je weer lekker in je vel komt te zitten. Je mist thuis het gezellig praten. Nou je hebt hier je plek gevonden, denk ik zo.

En als je er onverhoopt er een keer doorheen zit. Gewoon een berichtje plaatsen, en er is altijd veel iemand om je op te beuren.

Dag jongen, Ik vroeg mij af, ben jij die jongen die twijfelde of hij door moest gaan met voetballen en die laatst naar een toernooi in Italie is geweest? Volgens mij wel.

Het is jammer dat je ouders zo doen, maar straks in het gastgezin ben je daar even van af. Veranderen zullen ze niet zo snel.
De club ziet jou als een mogelijke aanwinst, niet alleen sportief maar dus ook financieel. en je ouders hebben misschien ook een stille hoop dat jij straks een mooie villa voor ze koopt. Zo is dat nu eenmaal, we leven in een kapitalistische wereld en iedereen wil rijk worden en profiteren.

Die ploegmaten van jou willen allemaal erg stoer lijken, dus onzekerheid laten zien en praten over dingen waar je het moeilijk mee hebt dat kan niet. Dat legt een druk op je waar niet iedereen tegen kan, tenzij jij natuurlijk iemand bent die echt van binnen verhard is en geen zwakke momenten kent. Maar zulke mensen zijn er niet veel en het is de vraag of dat nu wel van die aardige mensen zijn.
Ik weet heel zeker dat jij lang niet de enige bent die het af en toe moeilijk heeft met de druk waaronder jullie moeten presteren. De vraag is ook of over je twijfels en zwakke kanten praten nu wel zo slap is. Misschien moet je juist wel sterk van binnen zijn om dat te durven.

Jullie in die opleiding hebben allemaal dezelfde droom en allemaal weten jullie ook dat die droom niet voor iedereen uit gaat komen. Voor jullie allemaal is dat moeilijk, dat kan niet anders. Er zijn geen zekerheden voor jullie in die opleiding.
Misschien zijn er daar jongens die vaak te horen krijgen dat ze er niets van terecht brengen en dat het niets wordt. Wat als je na zo'n preek nu eens aan zo'n jongen vraagt of hij zich rot voelt? Zou jij in zo'n situatie het niet fijn vinden als een ploegmaat dat dan aan jou vraagt? Meegevoel toont?

Je zit op vwo en dat is heel mooi. Daar zit je nog wel een jaar of twee drie neem ik aan en tegen die tijd dan weet je wel ongeveer waar je aan toe bent als het om dat voetballen gaat. Heb je dat vwo diploma dan kan je alle kanten uit.
Als jij bent wie ik denk dat jij bent dan voetbal jij met wat oudere jongens. Dat zegt naar mijn idee wel wat. Jammer dat je ouders zulke dingen niet willen zien en alleen maar naar de punten kijken die volgens hen minpunten zijn maar dat dus niet zijn.

Volgende maand dus naar dat gastgezin. Die mensen weten vast wel hoe het is als iemand zoals jij in zo'n opleiding zit met alle stress en onzekerheid die daar bij komt. Het zou mij niet verbazen als zij daar wel eens me jou over zouden praten.

Die liefde, die komt nog wel. Straks kom je iemand tegen waar je van binnen helemaal warm van wordt. Daar kan je niks tegen doen. Dan wordt alles opeens heel anders!

Ik wens je het beste. Het belangrijkste is dat je een leven krijgt waarin je voldoening vindt in wat je doet. Als je dan ook nog vriendschap en liefde hebt om je heen dan kan je veel aan.

Je klinkt al een stuk positiever dan in je openingsbericht! Goed om te zien dat je de energie uit onze berichten hebt kunnen benutten om wat gelukkiger te worden.

Fijn ook dat je perspectief hebt dat je over een maand naar dat gastgezin gaat, nota bene samen met teamgenoten. Die ene maand thuis moet toch nog te overleven zijn?

Maar, staar je niet blind op die profcarrière: als het niet lukt, is het ook prima. Er zijn zat andere beroepen waar je je talenten en vaardigheden in kwijt kan, zeker straks met een VWO-diploma.

Sterkte de komende maand en je kan altijd reageren op onze berichten, ook over een tijdje. Je ziet dat we je belangrijk vinden en de moeite nemen om te proberen om je gelukkiger te laten worden. Er zijn altijd mensen die naar je willen luisteren, er zijn altijd mensen die om je geven.

Hoi bedankt voor de lieve en wijze woorden. Het is vooral me vader. Maar mijn moeder doet er ook gewoon mee. Ik ga zeker nog naar school vwo. Mijn normale doordeweekse dag ziet er als volgt uit 6 uur weg thuis half 8 op de club omkleden ochtend training. Van 10 tot 3 na school middag training. Als die voorbij avond eten op de club. Vervolgens gaan de meeste naar huis. Behalve ik en een paar andere wij gaan nog even de gym in. Toch een voordeel gevonden... En weer op weg naar huis.

De jongens uit mijn team we doen zeker gewoon aardig tegen elkaar. Maar niemand Praat echt ergens over of over thuis. Dan word je snel gezien als de zwakkeling.

In.het gastgezin zit ik samen met een paar teamgenoten. Hier kan ik volgende maand terecht.

Ik probeer echt niet boos te worden ofzo... maar soms lukt het gewoon niet. Alles wat ik thuis doe moet perfect zijn als het ware. En soms word ik dan gewoon gek....

Als het allemaal niet lukt. Geen idee wat ik dan wil worden of wil doen. Daar wil ik eerlijk gezegd nog niet over denken nu.

Op een vriendin zit ik helemaal niet te wachten haha...
.

Dag jongen, Anderen hebben al een heleboel gezegd, daar hoef ik dus niet zo veel aan toe te voegen. J22 wil je naar een jongerenwerker sturen en misschien dat je er wat aan hebt om over dingen te praten, maar aan de situatie verandert het natuurlijk niets. Dat uit huis geplaatst worden gaat ook niet zomaar, zeker als je al 14 bent. Misschien dat je psychisch onder druk gezet wordt maar je wordt niet fysiek mishandeld.
Dat je ouders je vertellen dat ze zich zo erg voor jou schamen als je eens gewisseld bent of op de bank hebt gezeten dat is helemaal erg. Dat is morele druk op je leggen, jou het gevoel geven alsof jij je ouders in de steek laat. Ja, iemand moet zich schamen, maar niet jij!
Zoals je zelf al zei, er zijn heel wat jongens die graag met je willen ruilen dus er is genoeg materiaal om uit te kiezen. Voorlopig hebben ze wel jou uitgekozen. Jij bent daar natuurlijk niet de enige in die opleiding en die trainers willen van iedereen zien hoe ze presteren, dus kan jij niet steeds een basisplaats krijgen. Iedereen moet de gelegenheid krijgen spelervaring op te doen en te laten zien wat hij kan. Jammer dat je ouders dat niet begrijpen.
Het beste lijkt mij dat als je weer dat soort preken krijgt jij jezelf maar afsluit van de verwijten en andere vervelende dingen en er gewoon niet op reageert. Boos worden en er tegenin gaan geeft alleen maar stress en je avond is weer verpest.
Ik vraag mij af, zijn het zowel je vader als je moeder die zo vervelend doen of is het vooral je vader? Moeders zijn meestal wat zachter naar hun kinderen.

Als ik het zo lees heb jij wel een volle dag, 6 uur van huis en 9 uur weer terug. Ik neem aan dat je ook nog op school zit, je bent nog leerplichtig tenslotte.
Heb jij er wel eens over nagedacht wat je wilt gaan doen als je geen voetballoopbaan zou krijgen? Is voetballer worden het enige dat je wilt of zijn er ook andere dingen die jou wel aantrekkelijk lijken? Een voetballoopbaan is maar kort tenslotte.
Het kan natuurlijk zo zijn dat jij iemand wordt als Frenkie de Jong of Memphis Depay, maar het kan ook dat jij uiteindelijk bij een laag geplaatste club uit de Keukenkampioendivisie terecht komt. Dat zal niet echt je droom zijn en rijk genoeg worden om niet meer te hoeven werken lukt daar niet..
Ik weet dat ze bij jeugdopleidingen van voetbalclubs er waarde aan hechten dat jij het goed doet op school. Al te veel zetten al hun kaarten op die voetbaldroom en als dat niets wordt dan hebben ze verder niets. Dat weten die clubs ook wel.

Op dit moment is het allemaal moeilijk voor je. Je bent pas 14, niet helemaal een kind meer maar ook niet helemaal niet. Dat jij zo onder druk staat en zo hard moet werken past niet bij je leeftijd.
Je komt op een leeftijd dat de liefde in je leven kan komen. Daar lees ik niets over dus zover zal het nog niet zijn, maar het gaat wel komen. Dat kan ook al helpen het leven wat leuker te maken. Iemand die om je geeft en waar je mee kan praten.
Je denkt misschien soms dat niemand om je geeft, dat jij alleen maar een prijsdier bent dat moet presteren, maar dat is niet zo. Je ziet hoeveel hier moeite doen om jou te helpen en te bemoedigen. Er zijn altijd mensen die echt om jou geven. Je moet ze alleen tegenkomen en je er voor openstellen.
Zijn er bij die jeugdopleiding of op school geen jongens of misschien meisjes waar jij vriendschappelijk mee om kan gaan? Zijn jullie bij die jeugdopleiding allemaal alleen maar concurrenten van elkaar of zijn jullie toch ook wel eens aardig naar elkaar. Tenslotte maken jullie allemaal hetzelfde mee al zullen niet alle ouders zijn zoals die van jou.

Straks dus naar een gastgezin en die mensen doen dat omdat ze dat graag willen doen. Ze zullen er ook wel voor betaald krijgen, maar daar zal het ze niet om gaan. Ik hoop dat jij je daar gauw thuis gaat voelen. Je moet altijd vooruit blijven kijken. De weg die voor je ligt in jouw leven is nog heel lang en er kan van alles gebeuren. Leuke en minder leuke dingen. Er zullen er zeker zijn die met jou die weg willen gaan. Je hoeft nooit alleen te zijn als je dat niet wilt.

Lieve J14/TS
Fijn dat je reageert. ik maakte mij zorgen,Mook al ken ik je niet. Ik begrijp wat je bedoelt. Als jij thuis bent wil je even geen voetbal.Gewoon uit die bubbel. Je wilt kind zijn en liefde ontvangen van je ouders. Kletsen over dagelijkse dingen. 🙏 Hopelijk kun je snel naar het gastgezin. Zou je daar niet langer intern kunnen? Kunnen zij iets voor je betekenen. Kun jij daar je hart luchten?

Nogmaals heel veel sterkte & succes. Big hug voor wanneer je het moeilijk hebt 🤗 Weet dat er mensen aan je denken en met jou meeleven. Je bent niet alleen. En je bent het echt waard als persoon.

Dank voor de update!

Klinkt toch allemaal niet als een gezonder relatie thuis.

Ik snap dat je niet met die vertrouwenspersoon van je club wil praten. Zie een jongerenwerker daarom als jouw vertrouwenspersoon. Deze heeft niets met je club te maken, niets met je ouders, niets met school, nergens mee. Hij/zij kan dus met je meedenken zonder belang. Eindelijk iemand die naar je luistert zonder waarde- of vooroordeel. Echt doen! Kan je echt verder brengen.

Je hebt het over agressie bij je vader. Ook dit is iets dat je heel goed met die jongerenwerker kan bespreken. Als die agressie echt te erg wordt, zal er een melding bij Veilig Thuis gedaan moeten worden en misschien zelfs wel aangifte bij de politie. Het gevolg hiervan is misschien wel dat je definitief uit huis wordt geplaatst, ook als je zou stoppen met professioneel voetballen. Een grote heftige stap, maar misschien wel gewenst? Uiteraard kan je je ouders dan wel blijven zien. Het is niet zo dat ze dan meteen uit je leven hoeven te verdwijnen, maar je slaapt dan dus ergens anders.

Fijn om te lezen dat je binnenkort sowieso naar een ander gezin gaat. Ik neem aan dat de club dit heeft geregeld? Zo ja, bij hen heel erg benadrukken dat je dit heel graag wil en dan je ouders dit proberen tegen te houden. De ware reden waarom je het wil, hoef je natuurlijk niet te vertellen. Gewoon zeggen dat dat gastgezin je belangrijk lijkt om goed te kunnen focussen en om minder reistijd te hebben.

Sterkte man de komende tijd! Blijf reageren hè! Het van je afschrijven naar vreemden, kan heel opluchtend werken. Bovendien zie je dat je inhoudelijke antwoorden terugkrijgt, dus we nemen je serieus. Benut deze dopaminekicks! Deze maken je gelukkiger 😘

Misschien ook een TikTok-account aanmaken? Dat levert ook deze snelle dopaminekicks op, zeker als je zelf ook gaat posten. Een makkelijke manier om snel, kortstondig geluk te ervaren 😘

Wat je ook doet eindig je leven niet

Hai bedankt voor de tips en de lieve woorden.

Maar kijk dat mijn trainers me pushen snap ik. En daar vind ik het ook eigenlijk niet zo erg. Het hoort simpelweg erbij. Er zijn tenslotte nog duizenden andere spelertjes in Nederland die voor 1 plek vechten.

Ik verwacht thuis dan gewoon rust. Maar daar krijg ik juist nog meer druk op me. Ik vertrek om 6 uur in de ochtend 4 dagen per week en kom dan 9 uur savonds terug. Dan wil ik gewoon met mijn ouders kunnen praten over ja geen idee. Maar het is altijd een soort controle rondje. Ze blijven gewoon door vragen tot ze er achterkomen wat er minder ging. Als ik tijdens een wedstrijd op de bank begin of word gewisseld. Krijg ik thuis alleen maar te horen dat ik gefaald ben. En hoe erg ze zich wel niet schamen voor mij. Dit leid soms tot best heftige discussies. Mijn ouders zien me als 1 product ofzo en niet als hun kind. Ik geef echt elke dag alles want het blijft toch me droom en snap dat je dingen op moet geven. Maar ik wil gewoon als ik 1 keer thuis op de bank zit gewoon gezellig kan praten ofzo.

Ik ga sowieso niet met een vertrouwenspersoon praten. Dat gaat toch weer rond en dan kan ik gelijk oprotten.

Binnenkort kan ik weer naar een gastgezin. Dan heb ik mensen die wel om mij als persoon geven. Dit proberen mijn ouders alleen tegen te houden omdat ze anders geen controle meer over me hebben.

Het gaat dus vooral om mijn ouders. In het specifieke mijn vader.

Hij heeft zelf gewoon niks van zijn leven gemaakt dus moet ik het maar doen voor hem.

De laatste weken zeikt hij mij zo af dat ik eigenlijk niet naar huis durf. Het word ook steeds agressiever. Hierdoor probeer ik zoveel mogelijk thuis weg te blijven .dan ga ik bijvoorbeeld naar de sportschool. En op zondag maar naar de club trainen voor mezelf.

Het telefoonnummer 113 is helaas niet gratis en je ouders kunnen zien dat je het gebeld hebt (bij een abonnement). Daarom hebben ze nu ook het gratis telefoonnummer 0800-0113. Dat is dezelfde organisatie en dus ook dag en nacht beschikbaar. Het verschil is dat dit nummer wel gratis is en dat je ouders dus niet kunnen zien dat je dit nummer gebeld hebt.

Heftige situatie man! Je hebt zelf eigenlijk al de conclusie getrokken dat je geen profvoetballer zal worden. En dat is prima. Da's gewoon niet voor iedereen weggelegd. Stop bij die bvo en ga lekker naar een amateurvereniging, zodat je het plezier in het spel terugkrijgt.

Maar ja, zie dat maar eens aan je ouders te vertellen. Die hebben duidelijk nog een ander beeld voor ogen. Misschien eens contact zoeken met een jongerenwerker? Die kan met je meedenken hoe je dit aan je ouders kan gaan vertellen. Google maar eens op 'jongerenwerk + je woonplaats'. Grote kans dat je dan wel een organisatie vindt met mensen die met je mee kunnen denken. Als je in een wat grotere plaats woont, kan je ook googelen op 'JIP + je woonplaats'. Een JIP (JongerenInformatiePunt) wordt ook door jongerenwerkers beheerd.

Heftig om te lezen dat je door de prestatiedruk je leven niet meer ziet zitten. Besef dat deze druk weer voorbijgaat: er komen nog genoeg leuke dingen die het leven de moeite waard maken. Over 4 jaar ben je 18 en kan je alle beslissingen zelf maken. Je kan dus ook helemaal opnieuw beginnen. Dat heb ik gedaan: in de week dat ik 18 werd, ben ik direct naar de andere kant van het land verhuisd. Ik heb een nieuw nummer genomen en heb ruim 2 jaar geen enkel contact met m'n ouders gehad. Inmiddels is het contact hersteld, maar verder dan de feestdagen en de verjaardagen komen we niet. Ik zeg niet dat jij dit ook moet doen, maar het kan dus wel! Over 4 jaar kan je helemaal opnieuw beginnen met je leven, inclusief een nieuwe school, nieuw werk, een nieuwe sportvereniging en nieuwe vrienden.

Hou dit beeld voor ogen! Dat maakt het makkelijker om de huidige situatie door te komen. De huidige situatie is niet voor eeuwig, dit gaat voorbij! Om het concreet te maken, zou je op sites voor aanbod van anti-kraakwoningen kunnen kijken. Anti-kraak is veruit de gemakkelijkste manier om goedkoop uit huis te gaan. De huur van een anti-kraakwoning is immers maar€ 100 - â‚ € 200 per maand. Dat klinkt nu nog veel, maar als je straks 18 bent is dat wel te betalen. Veel lager dan een studentenkamer. Hier betaal je al gauw € 600,- per maand of meer.

Uiteraard zal het aanbod dat je nu ziet, over 4 jaar niet meer beschikbaar zijn. Het gaat erom dat je concreet ziet dat het dus mogelijk is om op je 18e relatief goedkoop opnieuw te beginnen. Indien gewenst, kan je ook woontijdschriften kopen of naar Pinterest gaan om inspiratie op te doen hoe je je eigen toekomstige plekje kan gaan inrichten. Dit kan heel opbeurend werken! Kijk vooruit! Schets perspectief voor jezelf! Dat je huidige leven kt is, betekent niet dat dit altijd zo is. Over 4 jaar ziet je leven er compleet anders uit!

Moderator

Vroeger was 113 niet gratis, maar tegenwoordig wel. 

www.113.nl/actueel/telefoonnummer-113-vanaf-nu-gratis

Dag jongen, Je zegt in de titel van dit topic dat jij gedachten hebt over zelfmoord. Ik denk dat jij dat niet echt meent. Je gaat toch geen heel leven weggooien omdat het nu zo moeilijk is? Beter is het om te kijken naar mogelijkheden om dingen te veranderen.

Wat BVO is wist ik niet dus heb ik het even opgezocht. Het houdt dus in dat jij in de jeugdopleiding zit van een betaald voetbal club. Veel jongens zouden jaloers op jou zijn maar jij voelt je aan alle kanten onder druk gezet.
Blijkbaar heb jij talenten maar de trainers doen niets anders dan negatief zijn naar jou en je prestaties kleineren. Ik denk dat zij dat doen om jou uit te dagen, maar het is natuurlijk precies de verkeerde manier. Zo ga je als volwassen man niet om met een onzekere jongen van 14. Misschien dat ze veel verstand hebben van voetbal maar hoe om te gaan met talentvolle jongeren, daar begrijpen ze niets van.

De vraag is wat kan jij daar aan doen om het te veranderen? Er was hier eens een jongen van jouw leeftijd die aan vechtsport deed. Net als jij werd hij thuis en door de trainers onder druk gezet. Hij heeft zijn trainers er op aangesproken en het resultaat was dat ze de andere jongens tegen hem gingen ophitsen omdat hij daar niet thuishoorde, hoewel hij een hele goede vechter was.
Als jij dus tegen de trainers gaat klagen loop je het risico dat dat ook van die agressieve en gefrustreerde kl**tzakken zijn die zich op hun pik getrapt voelen. Jij hebt toekomst, zij niet, misschien is dat hun probleem.
Wat je zou kunnen doen is als ze weer beginnen dat je er niks van kan en gaat falen gewoon weglopen. Zo praten ze niet tegen jou! Jij moet dat gewoon niet meer accepteren.
Als ze beginnen te zeiken en zeggen dat je terug moet komen, al dan niet met dreigementen, dan zeg je maar dat ze het kunnen bekijken maar als zij vinden dat jij niks waard bent dan stop je er wel mee.
Die trainers zijn in dienst van de club en hebben een opdracht waar ze voor betaald worden. Jij hebt een contract omdat de club wat in jou ziet. Als jij wegloopt dan moeten die trainers zich verantwoorden en jij krijgt een gesprek. Tenminste, zo stel ik mij dat voor. Als jij echt goed bent dan wil de club jou niet kwijt. Als de leiding een beetje zakelijk en professioneel is ingesteld gaan ze met die trainers praten. Wat is er aan de hand? Waarom loopt die jongen weg? Ze zullen jou misschien zwart gaan maken en zeggen dat het niets wordt met jou, maar wie heeft jou gescout? Die trainers? Het eerste dat de club zal proberen is de zaak sussen.
Jij moet die kerels voortaan duidelijk maken dat jij de manier waarop ze met jou omgaan niet accepteert. Nooit meer! Dat is een kwestie van zelfrespect. Als ze weer gaan schelden dan kijk je ze voortaan maar heel boos en indringend aan.

Dan thuis. Jouw ouders willen dat jij in alles de beste moet zijn. Daar stellen ze niets tegenover, geen aandacht, geen liefde, geen belangstelling voor hoe het met je gaat. Dat is een verdrietig iets. Waarom ze dat doen weet ik natuurlijk niet, maar misschien horen ze over die profvoetballers die miljoenen verdienen en zien ze dat wel zitten.
Ook daar zou jij de knuppel in het hoenderhok moeten gooien. Zeg gewoon dat jij gaat stoppen met dat voetbal. Kijk hoe ze dan reageren. Zijn ze overstuur en zeggen dat jij niet mag stoppen en door moet gaan want anders .... Dan haal je gewoon je schouders op. Je moet een crisis forceren in de hoop dat er een gesprek komt waarin jij kan vertellen waar je het zo moeilijk mee hebt. Een crisis is een soort van breekijzer om dingen te veranderen.

Heb je misschien lieve grootouders of tantes waar jij mee kan praten? Heb je nog broer of zus? Heb je het er met hen wel eens over?
Heeft die club geen begeleider voor mentale problemen? Je kan proberen een gesprek te krijgen om over je problemen in de opleiding te praten. Misschien helpt het, vooral als je zegt dat er voor jou zo niets meer aan is. Dat zou je als eerste moeten proberen.

Er uitstappen om van die problemen af te zijn kan natuurlijk, maar het is een soort van verliezer zijn. Als je een einde aan je leven maakt, wie heeft er dan gewonnen? Jij bent alles kwijt, je leven, je toekomst, en waarom? Omdat het nu wat moeilijk gaat? Probeer moedig te zijn en de confrontatie aan te gaan. Jij staat sterk, de club heeft talenten zoals jij nodig. Mislukte voetballers die dan maar trainer worden zijn er zat. Jij bent meer waard dan die trainers! Zo is dat gewoon!

Hoi J14/ TS

In de eerste plaats heel goed dat je dit deelt. Je trainers zijn sowieso verkeerd bezig. Dit is überhaupt geen motivatie. Prestatiedruk, en de druk altijd de beste moeten zijn van je ouders. Je bent het plezier in je hobby, het voetballen, kwijt geraakt. Je sociaal leven is je "ontnomen". Terwijl diit heel erg belangrijk voor je is. Afleiding, met iets anders bezig zijn. Gewoon kind kunnen zijn. Ik lees vaker hoe hard de weg naar topsport is. Hoe onmenselijk met jeugdtalent wordt omgegaan.

Neem het advies om erover te praten serieus. Chat of bel met 113
Want je bent het wel waard!!! Je bent een geweldig en waardevol persoon. Please, geef niet op.

Heel sterkte en succes met je struggles. Hopelijk lees ik snel een reactie van jou. Zodat we weten dat je "veilig" bent.