dat dacht ik dus ook

Het begint met een idee, je spreekt met je vrienden af om een leuke avond te gaan hebben. Maar wat een leuke avond had moeten zijn loopt af in een ramp... Het begon op een zaterdag avond ik had met wat vrienden afgesproken om naar een feest te gaan van tevoren zouden we gezellig wat gaan drinken. Ik dronk wel vaker en dat ging altijd goed dus ik had het gevoel dat ik me grens wel wist en dat ik onoverwinnelijk was. Maar dit bleek niet zo te zijn ik schonk een glas vodka energie in en een glas Malibu cola in . God zij dank dat ik het zelf heb ingeschonken zodat ik wist hoeveel erin zat, terwijl ik het aan de andere kant misschien beter had kunnen laten inschenken door iemand die er verstand van had van mijn vrienden. Ik had die 2 glazen op en ik voelde me top! ( FEIT: wanneer je vodka energie drinkt zorgt de energie ervoor dat je je goed en fit gaat voelen maar op het moment dat dit uitwerkt voel je pas hoeveel je van de vodka op hebt en hakt de alcohol erin). Ik ging even naar buiten, toen ik terug kwam ging in zitten en ging in 1 keer onderuit. Vanaf dit moment heb ik me niets meer kunnen herinneren tot het moment dat ik bij mijn ouders op de bank lag. In die tussentijd heb ik me later laten vertellen door vrienden wat er is gebeurd. Zei vertelden mij dan ik over heb moeten geven en dat hun mijn hoofd vast moesten houden omdat mijn hoofd anders zou komen te vallen. Mijn ogen draaiden weg en ik reageerde nog amper op wat er tegen mij gezegt werd. Een vriendin van mij vond het er te erg uit zien en heeft mijn ouders gebeld GELUKKIG, want ik was er heel erg aan toe. Mijn ouders hebben mij opgehaald en bijna buiten bewustzijn aangetroffen. Ze hebben mij meteen naar huis gebracht en de 1e hulp gebeld die heeft hun tips gegeven wat te doen. Mijn moeder is dokter dus die wist ook hoe ze moest reageren. Ze hebben meteen mijn bloeddruk gemeten (FEIT: bij een bloeddruk van 40 kan je niet meer zelfstandig functioneren). Ik had een bloeddruk van 35 en was er dus heel slecht aan toe. Mijn ouders hebben van 11 uur tot half 2 snachts gestrijd om mijn bloeddruk weer omhoog te krijgen en mij in leven te houden. Deze avond heeft heel veel impact op mij gehad. Je komt er achter wie er voor je zijn wanneer jij in nood bent, hoe goed je voor jezelf moet zorgen en dat je NIET onsterfelijk bent zoals dat soms voelt wanneer je tiener bent en vol in de bloei van je leven bent. Een ding wat ik als heel raar heb ervaren is dat mijn vrienden wat er is gebeurd ontkennen voor zichzelf als ik hun waarschuw dat het bij mij mis is gegaan maar het net zo goed 1 van hen had kunnen zijn en dat hun ook moeten opletten is de reactie: ja.. Maar dat gebeurd mij niet.. Maar dat dacht ik dus ook.