-
Hoi,
Ik heb een nieuw berichtje geplaats bij gevoelens, met de naam welke keuze dus dan voor de gene die verder willen lezen kun je daar kijken.
Groetjes van mij
-
Dag vriend, Toen ik las: "Dit zal mijn laatste bericht zijn op dit topic" schrok ik even, maar je bedoelt dus alleen in dit topic. Je gaat je nieuwe topic Keuze 2 noemen, maar je kan het ook gewoon 'Welke keuze' noemen (zonder n, die hoort niet) want het is in een ander forumdeel en de naam is zonder n ook al verschillend. Tenslotte gaat het bij jou toch steeds over de keuze: Zal ik vandaag voor de trein springen of volgende week?
Ik zal je zeker blijven volgen en zolang het mag ook reageren. Dat ik helemaal wil stoppen met reacties plaatsen op het forum klopt wel en dat is vooral omdat ik het gevoel heb hier niet meer op mijn plaatst te zijn. Zoals ik eerder heb gezegd, jij bent een speciaal geval en daarom laat ik je niet los, maar ik heb het wat dat betreft niet voor het zeggen.
Feitelijk voldoet dit niet aan de forumregels en daarom stelde ik voor dat wij een directer contact zouden krijgen. Voor meer zekerheid.
De Forum redactie is het daar mee eens want ze boden gelijk aan om het te regelen. Volgens mij zitten ze ook een beetje met dit topic en zouden ze het graag willen afsluiten. Vanwege de speciale situatie doen ze het nog niet, maar blij zijn ze er niet echt mee is mijn gevoel. In ieder geval wordt het wel behoorlijk veel gelezen, dus een heleboel forumbezoekers leven met jou mee. 4500 views ga je wel halen.
Dat jij niet voor direct contact voelt begrijp ik wel. Jij lijkt echt heel erg op mij en al stelde ik het zelf voor, toch vond ik het wat eng. Ik schreef al eerder dat een al te dicht bij komende relatie mij benauwt. Voor jou heb ik het echter wel over want ik wil gewoon niet dat jij een einde aan je leven maakt. Ik begrijp wat je zegt over de druk die het je zou geven, zo voel ik dat ook. Zou je misschien ook liever hebben dat ik niet meer reageer? Misschien is alles al eens gezegd.
Nu wil je dus alleen op het Forum blijven en dat heeft wel het voordeel dat als jij een keer echt die hele verkeerde stap zet dat er dan gewoon hier geen posts meer van jou komen en dan kan ik hooguit vermoeden waarom niet. Als wij direct contact hebben zou het veel harder aankomen.
Dat meisje heeft geen vriend anders zou ze geen afspraak met jou maken. Ze vindt jou aardig en misschien meer, maar ze wil gewoon niet te hard van stapel lopen. Ze wil jou eerst beter leren kennen en aan het idee van een relatie wennen. Meer moet je er niet achter zoeken.
Misschien dat ze jou een keer uitnodigt om eens kennis te komen maken met haar ouders, dan weet je dat ze jou wel ziet zitten. Jij bent iemand die goed valt bij de vrouwen dus dat zal zeker ook heel goed gaan. Zoals ik ook al eerder zei, jij bent een jongen waar een moeder haar dochter graag mee thuis ziet komen.
Je denkt elke dag aan dood gaan. Ik hoop in de zin van, als alles fout gaat dan is er altijd nog die uitweg, en niet van dat je er naar verlangt om dood te zijn. Misschien dat dat meisje jou kan laten verlangen om te leven. Mij gaat dat niet lukken begrijp ik. :-(
Zou het echt wat worden met dat meisje, ik denk dat ik dan met een gerust hart hier kan stoppen. Dan houdt zij jou wel weg van rare plannen.
Doe maar kalm aan met posten op een nieuw topic. Voorlopig vertrouw ik er op dat je die afspraak op 28 november wilt beleven. Of je daarna iets post dat zie ik dan wel.
Dit was dus ook mijn laatste post in dit topic en ik wens je een fijne week. Ik hoop dat die 28 november zo gezellig wordt dat je voorlopig nog even voor het leven kiest! ;-)
-
Hoi,
Dit zal mijn laatste bericht zijn op dit topic. Als ik weer iets te vertellen heb dan zal ik een nieuw topic openen, zoals gevraagd. Ik zal deze dan welke keuze 2 noemen en plaatsen bij gevoelens. Als ik iets te vertellen heb.
Dat de efteling niet persee heel romantisch is klopt, maar het kan romantisch gemaamt worden. Nu is dat niet mijn bedoeling aangezien ze aangaf als vrienden en ik die keuze dan ook accepteer.
Wie weet kan de vriendschap met haar heel veel doen met me en wie weet later veranderd baar gedachte.
Of ze nieuw is met relaties weet ik niet ik heb het gevoel van wel, maar je weet nooit. Zij weet ook niet dat ik bijna 3 jaar een relaltie heb gehad.
Ik wilde ook wat eerder afspreken dit zelde ze zelf ook soort van voor. Ze zij namelijk ik ben alleen wel aankomende week druk met andere dingen dus dan wordt het lastig en vandaar dat het nu de week erna is.
Ik zal je warschijnlijk op de hoogte houden in een nieuw topic als je dit dan nog leest. Je hoeft dan niet persee te reageren aangezien je zelf ook aan geeft aan de ene hand liever te stoppen op dit form.
Ik blijf zelf liever op dit form dan dat we op een andere manier in contact komen sorry.
Ik voel me hier fijner bij en er zit dan minder druk achter.
Ik weet dat je probeerd de gedachte van de dood uit mijn hoofd te halen. Alleen zal dat niet lukken ik denk nu al z'n 4 jaar iedere dag aan dood gaan en dat ik dst graag wil en ik voel me bij dat idee ook heel fijn. Bij het idee als ik er niet meer ben. Ik word daar rustig van.
Bedankt en ja wie weet tot ziens het andere topic.
Ik denk dat ik pas iets nieuws zal plaatsen na het afspraakje met het meisje als ik daar iets over plaats, maar dat zal je dan vanzelf zien als je nog op het topic blijft kijken.
-
Dag vriend, Ik had eigenlijk gedacht dat jullie al gisteren of zo jullie afspraakje hadden, maar het is pas 28 november en dan op de Efteling. Ik weet niet of dat wel zo romantisch is, maar als het bevalt dan komt er vast wel meer. Daar hoop ik echt op.
Jij weet dat waarschijnlijk beter, maar ik denk dat dat meisje niet eerder een echte vriend heeft gehad in een relatie met alles er op en er aan. Ik denk dat zij nog erg onschuldig is en nog niet klaar voor seks met een jongen. Dat is dus waarom ik denk dat zij als vrienden met jou om wil gaan.
Die seks is voor jou misschien een trauma geworden, maar daar moet je overheen zien te komen. Ieder mens doet wel dingen waar hij of zij later veel spijt van heeft en sommigen doen hele erge dingen zonder ooit ergens spijt van te hebben. Jij bent een hele gewetensvolle eerlijke jongen en daarom doet het jou meer dan een ander als je eens wat doet dat niet goed is. Ik ken jou nu goed genoeg om te zeggen dat jij een goed mens bent en een goede vriend voor dat meisje kan zijn.
Je praat maar weer over je verlangen naar er niet meer zijn en dat vind ik erg jammer. Er zijn redenen om er niet meer te willen zijn en dat is vooral omdat het leven je pijn doet en je geen licht meer ziet.
Er zijn veel meer redenen om te willen blijven leven. Je hebt iemand waar je veel om geeft die je niet in de steek wilt laten, liefde dus. Je kan een ambitie hebben, iets wat je bereiken wilt in het leven. Je kan een passie hebben iets waar je veel bevrediging in vindt. Je kan dromen hebben die je waar wilt laten worden.
Jij had een passie en een ambitie, achtbaan ontwerper worden. Dat is een illusie gebleken en omdat je geen andere belangstelling hebt heb je dus niets meer om naar te streven.
Je had een liefde om voor te leven maar die heeft het uitgemaakt dus was er ook geen liefde meer in je leven. Voor jou is je leven nu doelloos en zinloos geworden.
Een ander zou zich herpakt hebben en weer geprobeerd hebben om nieuwe doelen en liefdes te vinden. Jij niet. Je hebt wel die muziek, maar blijkbaar is dat niet genoeg.
Nu is daar dus dat meisje en ik hoop echt dat jou dat genoeg zin in het leven geeft om te blijven. Er zijn nog zoveel dingen om te ontdekken en te beleven. Nu al opgeven is zo droevig. Ik hoop echt dat het wat wordt tussen jullie.
Nu wat anders. De moderatie vraagt je om een nieuw topic te starten. Ik weet dat jij dat niet wilt, maar ik denk dat je het toch maar moest doen. Bij gevoelens bijvoorbeeld.
Een ander punt is dat ik eigenlijk zou moeten stoppen. Dat heb ik ook gedaan, maar toen ik zag dat het weer slechter ging met jou moest ik hier wel blijven. Gelukkig vinden ze dat goed. Vanwege de bijzondere situatie misschien.
Het liefst zou ik een wat directer contact met je willen en Forum heeft in speciale situaties wel eens contactgegevens doorgegeven. Het is niet dat ik iets met je wil, maar ik wil dit contact houden.
Volgens mij is dit het enige waar jij zo over je gevoelens praat en zolang jij maar aan uit het leven stappen blijft denken wil ik je niet loslaten.
Je kan anoniem blijven en dat wil ik zelf ook, maar ik wil dat ik jou kan blijven bereiken. Denk maar eens na over wat jij het liefst wilt.
Wat die boeken betreft, erg jammer dat jij dat niet wilt. Lezen, meebeleven van avonturen, andere mensen en levens leren kennen via boeken verrijkt je leven zo veel. Het maakt je leven echt beter. Hier lees je toch ook!
Jong zijn is niet altijd gemakkelijk, maar het gaat vanzelf over. Hou vol!
Van de reactie: als jullie beide mailen naar info@jongin.nl dan kunnen wij jullie in contact brengen
-
Hoi,
Als ik een afspraakje als date bedoel dan moet ik zeggen dat ik sowiso niet meteen aan seks dacht en ik denk zij ook niet.
Waarom ze het erbij zecht is, omdat ik denk dat ze weet dat ik iets voor haar voel, omdat mijn collega's dat opzich ook wel duidelijk hebben gemaakt naar haar teminste een beetje. En ik denk dat ze dat wel door heeft.
Ik heb opzich qua seks voortaan wel het normale inderdaad, maar als ik eerlijk ben ben ik er totaal niet opzoek naar op die manier en hoeft het ook echt niet persee van mij. Helemaal niet na wat er met mijn ex is gebeurt.
Ik heb haar liever als iemand waar ik echt mezelf kan zijn en veilig kan voelen en ik hoop dan ook dat dat mogelijk gaat kunnen zijn.
De zin/vraag maar dan wel als vrienden hé? Is impresiepe een best grote afwijzing, maar voor mij voelde het aan de ene kant ook wel weer heel fijn.
Ze ziet ons als vrienden ookal zijn we nog helemaal nog niet zo veel met elkaar omgegaan.
Dat voelde dus dan opzich ook wel fijn om te horen dat ze zij als vrienden.
Al had ik het leuker gevonden als ze zij als in een date natuurlijk.
Dat een 17 jarige nog niet alles heeft gezien dat klopt meestal wel, maar ik denk dat dat voor iedereen anders is. Voor de ene persoon is het leven compleet als hij dit of dat heeft gezien, maar voor mij heb ik alles al gezien wat ik wilde zien en gedaan wat ik wilde doen.
Ik zou het zo dus ook oke om er niet meer te zijn.
Nu zal ik niks doen nu ik een afspraakje heb met dat meisje we gaan de 28e naar de winter efteling samen dus dat is wel leuk.
Alleen ben ik zelf meestal heel ongemakkelijk dus hoppelijk valt dat mee op dat moment.
Een boek lezen zal ik inderdaad niet echt doen sorry.
Bedankt
Van de redactie: Dit topic heeft ondertussen meer dan 180 reacties en begint daarom wat langzaam te laden. Zouden jullie dus, mocht je hier over willen doorpraten, een nieuwe kunnen openen? Bij voorbaat dank!
-
Dag vriend, Als ik langere tijd niets van je hoor dan wordt ik altijd ongerust, vooral als je laatste bericht nog al depressief was. Ik ben dus altijd heel blij om weer wat van je te horen en met dit bericht ben ik echt heel erg blij!
Eindelijk heb je de stap gemaakt om een afspraakje te maken met dat meisje en je ziet, ze vindt het heel leuk. Ze maakt duidelijk dat ze die afspraak maakt als vrienden. Daarmee bedoelt ze natuurlijk dat ze niet gelijk met jou naar bed wil.
Hier hebben we het nooit over seks gehad, maar ik neem aan dat jij wat dat betreft de normale verlangens hebt. Wat ik ook denk is dat op dit moment wat jij nu het liefst wilt die vriendschap met dat meisje is en dat je de rest wel ziet als dat er misschien van gaat komen.
Ik zeg altijd, waar het om gaat in dit leven is liefde en vriendschap. De seks is ook belangrijk, maar het is als het ware de kers op de taart. Seks kan dingen ook kapot maken. Bouw dus eerst een fijne warme vriendschappelijke relatie op. Als ze meer wil dan laat ze het wel weten. Laat haar het initiatief!
Je zegt dat je moeite hebt vriendschappen te onderhouden. Ik herken mijzelf daar ook wel in. Ik heb geen vrienden en zoek ze ook niet. Mensen die toenadering zoeken daar ben ik aardig naar, maar ik laat ze niet toe in mijn leven. Dat benauwt me en beperkt mijn vrijheid te veel. Verliefdheid dat is wat anders. Iemand waar je verliefd op bent die wil je altijd bij je hebben.
Of jij verliefdheid voelt voor dat meisje, en zij voor jou, dat kan ik natuurlijk moeilijk beoordelen, maar een beetje wel volgens mij. Ze zat op jouw uitnodiging te wachten.
Wees niet bang dat jullie afspraak verkeerd uitpakt. Jullie kennen elkaar, jullie vinden elkaar aardig, het is nu een kwestie van elkaar nog beter leren kennen en misschien dat jij dan op een gegeven moment durft en kan praten over waar jij het moeilijk mee hebt. Dat brengt jullie echt dichter bij elkaar.
Onderaan je bericht ben je jammer genoeg weer negatief. Een jongen van zeventien heeft nooit alles gezien en meegemaakt, en een einde aan je leven maken zonder iemand verdriet te doen dat kan gewoon niet! Je doet altijd heel veel verdriet.
Er is nog zoveel te ontdekken en te beleven! Altijd maar gelukkig zijn kan niet, maar liefde voelen en fijne momenten hebben wel, zolang je leeft, ook als je al oud bent.
Wat jij zou moeten doen is een wat bredere kijk op alles om je heen krijgen. Nu leef jij in een heel beperkt wereldje en buiten wat jij interessant vindt is er voor jou niets. Dat heb ik zelf ook wel, maar ik vind heel veel andere dingen toch ook de moeite waard.
Het is jammer dat jij niet van lezen houdt. Je zou eens een boek van Lee Child over Jack Reacher moeten lezen. Dat is heel spannend en er is een hele serie van. Jack Reacher zwerft door Amerika, alleen, zonder bezit, en bestrijdt het onrecht als het op zijn pad komt op een manier die je zelf stiekem zou willen maar niet durft. Hij durft alles en wint elke gevecht. Zo geeft hij zijn leven zin.
Is er een openbare bibliotheek waar jij woont? Tot 18 jaar kan je gratis lid worden. Van de Reacher serie zijn 26 boeken, dus elke week een boek lezen en ik hoef mij een half jaar geen zorgen te maken. ;-) Als je er een leest wil je ze allemaal lezen!
Ik hoop dat jij en dat meisje een fijne avond hebben en dat jullie dat allebei vaker willen. Stel je open voor haar en toon belangstelling voor haar. Dan gaat het zeker goed komen. Dit is het fijnste bericht wat ik van jou gelezen heb! Ik ben erg blij!
-
Hoi,
Tuurlijk zou ik haar vertellen hoe het met gaat als we een beetje in elkaars leven komen, maar ik bedoelde dat ik niet zomaar uit het niks nu random tegen haar zou zeggen hoe ik me voel.
Als we in elkaars leven komen tuurlijk zal ik het dan vertellen dat is juist ook een gedeelte, waarom ik haar graag in mijn leven zou willen hebben. Ze hoeft me niet te helpen, maar iemand die af en toe naar mijn verhaal luistert waar ik me fijn bij voel zou ik fijn vinden.
Gister avond heb ik haar gevraagt om samen iets te doen. Ze zei: " Jaa lijkt me leuk maar dan wel als vriende hé?"
Ik had gerekent op een nee en heel misschien een ja, maar een ja en nee in een bericht had ik niet op gerekent.
Ik heb haar gervaagt toen of het haar ook echt leuk lijkt en niet dat ze het niet durft te zeggen, maar daar zij ze op dat het haar oprecht heel gezellig lijkt.
Dus dat was fijn om te horen.
Misschien veranderd haar gedachte nadat we hebben afgesproken of later. Misschien verandert het niet en kan ik bij haar iets vinden wat ik zoek in een relatie, maar ook in een goede vriendschap kan vinden. Al heb ik het tot nu toe altijd al moeilijk gevonden om vriendschap te onderhouden, omdat ik dat niet kan
Zelf hoop ik natuurlijk erop dat ze me leuk gaat vinden, maar voor nu zal ik tijdens het geen wat we gaan er geen date idee aan geven, aangezien dat iets is wat ze niet wilt.
Het is niet dat ik niet geloof dat als zij niet de ware is dat er niemand anders is. Het is meer dat het dan van mij niet echt meer hoeft. Ik wil graag nog met haar het avontuur aangaan voor zover het kan en als het iets wordt wordt het iets en zo niet. Dan is het voor mij als ik eerlijk ben mooi geweest.
Ik heb zoals ik eerder heb gezecht, dan alles wel gezien en mee gemaakt wat ik wil.
Ik heb een vriendin gehad en een leuke tijd mee gehad, ik heb voor het eerst een echte stap gemaakt om een meisje mij leuk te laten vinden en gevoelt hoe dat is.
En de uitkomst moet ik nog zien.
Ik heb in een pretpark gewerkt en bezocht.
Ik heb avontuurlijke dingen gedaan en gezien.
Ik heb alles gedaan wat ik heb willen doen.
Als het dus met dit meisje niks wordt is het mooi geweest en zal ik langzaam naar een einde werken. Zonder al te veel verdriet te doen voor zover dat mogelijk is.
Bedankt
-
Beste vriend, Dat jij mensen teleurstelt omdat jij niet bent zoals zij willen dat je bent, daar moet jij je niet druk over maken. Dat hoeft jou niet te spijten. Jij bent wie je bent en wie jij bent is goed. Dat jij goed bent dat weet ik omdat jij hier als het ware mij in je ziel hebt laten kijken. Ik zei het al eerder, ik zeg het nog een keer, jij bent iemand waar je van kan houden omdat jij bent zoals jij bent. Dat meen ik echt.
Als jij een einde aan je leven maakt dan doe jij heel veel mensen heel veel verdriet. Die meisjes, je familie, je collega's bij de Efteling, allemaal gaan ze denken: Waarom hebben wij dat niet gezien? Waarom hebben wij dat niet kunnen voorkomen? Dat is wat mensen altijd gaan denken als er zo iets gebeurt.
Je ex gaat denken: Is het omdat ik het uitgemaakt heb? Dat meisje gaat denken: Waarom heeft hij mij niet verteld dat hij het zo moeilijk had?
Als jij er niet meer bent dan heb je daar natuurlijk geen last meer van, dus je kan je schouders ophalen en doen wat je van plan bent. Dat kan je doen.
Je wilt dat meisje niet laten schrikken door te praten over je ware gevoelens. Haar laten schrikken als ze hoort dat jij een einde aan je leven hebt gemaakt is minder erg? Wreder vind ik eigenlijk. Niks zeggen, maar haar voor een voldongen feit stellen als er niets meer aan te doen is? Haar een trauma voor het leven bezorgen? Niet erg aardig, vind je niet?
Jij kan je voor stellen dat jij met haar je leven deelt. Je vindt het fijn bij haar te zijn. Maar eerlijk zijn over je gevoelens tegenover iemand waar jij je leven mee zou willen delen, nee, dat liever niet.
Iemand waar jij je leven mee wilt delen daar heb je geen geheimen voor. Je wilt er voor elkaar zijn, in voor- en in tegenspoed. Dat beloven mensen elkaar als ze gaan trouwen. Begin er daarom nu mee! Met eerlijk zijn en haar vertrouwen.
Dat meisje gaat schrikken als jij vertelt dat je het zo moeilijk hebt met jezelf, maar het ligt er aan hoe je het brengt. Misschien vermoedt ze al iets. Je moet ook niet hard zeggen: 'ik ga een einde aan mijn leven maken', maar bijvoorbeeld 'dat jij daar weleens aan denkt'. De manier waarop zij daar op reageert leert jou hoe zij als partner voor jou zal zijn. Het gaat er om dat er een gesprek komt!
Ik denk dat ze er even over moet nadenken, maar dat ze haar handen naar je uitsteekt en gaat proberen je te helpen. Ze vindt jou aardig en misschien wel meer, dat is wel duidelijk. Dat je niet verder bent gekomen is je eigen schuld, je doet geen stappen.
Het kan zijn dat jij voor haar niet de ware bent, dat kan, maar er zijn meer meisjes en er zijn er zeker die het wel met jou willen wagen en jij met hun. Dat geloof jij niet maar dat is een waanbeeld dat jij jezelf inprent. Voor jou kan er steeds maar een optie acceptabel zijn en als dat niet kan dan hoeft het verder niet meer. Zo sluit jij jezelf op in je eigen illusies en beperk jij je eigen mogelijkheden en je eigen vrijheid.
Als jij een einde aan je leven maakt dan weet je wat er komt: Niets!
Als jij dat niet doet dan kan er van alles gebeuren. Moeilijke dingen, leuke dingen, uitdagingen, tegenslagen, liefde, de wereld ligt dan voor je open. Dood gaan is gewoon een domme keuze, zeker als je intelligent, jong en gezond bent en als er mensen zijn die om je geven en misschien van je houden. Zo jammer!
Ik weet, ik kan jou op geen enkele manier tegen houden, maar ik hoop echt dat jij het leven en de liefde een kans wilt geven. Nu probeer je dat niet eens! Waarom niet?
Moderator
Nog even een tip van ons. Op jongerenhulponline.nl vind je een 20-tal gratis hulplijnen waar je kunt chatten of bellen met mensen die je verder kunnen helpen. Gewoon doen!
-
Hoi,
Ik wat dat als ik er een einde aan maak dat ik voor sommige mensen hun leven verander en dat ik mensen teleur stel dat spijt me.
Ik zou eerder vragen om samen wat te doen, dan dat ik random vertel hoe het met me gaat tegen haar dat zal ik sowieso niet snel doen. Wel natuurlijk als het gesprek er opengegeven moment over gaat, maar ik zou het niet zo snel random tegen haar zeggen. Het zal haar dan ook juist afschrikken denk ik.
Vriendschap zoek ik niet, omdat ik dat niet fijn vindt en niet kan onderhouden daarin tegen ben ik dus wel "op zoek" naar een persoon waar ik mijn leven mee kan delen in dit geval dus dat meisje.
Ik kan het niet eerder als over 2 of misschien wel 3 weken vertellen, omdat ik haar zolang niet zal zien. ze werkt 2 weken niet bij ons, omdat we op het moment minder mensen nodig hebben ik ben zelf dus ook minder ingepland. aankomende week dus morgen is ze niet ingepland, omdat deze week al eerder is gemaakt vanwege de jubileum reis naar Europapark. Zij gaat helaas niet mee er naar toe.
Ik zie haar dus pas op zijn vroegst over 2 weken als het dus niet langer wordt. Als ik er tegen die tijd überhaupt nog ben.
Dankjewel.
Zelf ben ik ook niet zo van het knuffelen met mensen, maar wel met die ene persoon eerst was dat mijn ex en nu dit meisje. In haar armen zou ik inderdaad willen zijn, maar ja dat zal niet zo snel gaan.
-
Ach lieve jongen, wat vind ik dat weer akelig om te lezen! Je zegt steeds "Het spijt me". Wat spijt jou dan? Dat je niet aan het verlangen van je ouders kon voldoen? Dat je niet wilt blijven leven?
Jouw ouders hadden hoge verwachtingen van jou als hun enige zoon. Met je zusters gaat het wel goed, maar dat zijn meisjes, en dan ligt dat toch anders. Sommige ouders, de meeste denk ik, stellen het geluk van hun kinderen op de eerste plaats en misschien dat zij dachten dat een mooi diploma en een mooie baan geluk voor jou zou zijn. Hoe jij echt bent dan zien ze niet. Kunnen ze misschien niet. Dat is jouw fout niet, het is nu eenmaal zo. De combinatie van hoe jij bent en hoe jij thuis benaderd wordt heeft tot jouw depressie geleid. Zo zie ik dat. Met een andere benadering was het anders gelopen.
Je denkt dat jij dat meisje een schuldgevoel geeft als jij een einde aan je leven maakt als zij geen relatie met jou wil. Dat klopt wel denk ik, maar hoe denk jij dat ze het zal ervaren als jij straks alsnog einde aan je leven hebt gemaakt? Hoe denk jij dat je ex het zal ervaren?
Je durft dat meisje niet te vragen of zij wat met jou wil. Durf je haar te zeggen dat jij je heel rot voelt en dat jij liefst een einde aan je leven zou maken?
Hoe denk jij dat de gemiddelde mens reageert als iemand vertelt een einde aan zijn of haar leven te willen maken? Dan ga je in gesprek met zo iemand en probeer je te helpen.
Waarom denk je dat ik zoveel moeite doe en iedere keer weer een heel verhaal schrijf? Ik ken jou niet, ik weet niet hoe je heet, hoe je er uitziet en ook niet waar jij woont. Jij bent een jong mens, je hebt het moeilijk, je hebt mij in je ziel laten kijken en nu kan ik jou niet meer loslaten.
Bij mij thuis werd niet geknuffeld. Mijn moeder hield van mij en ze deed alles voor mij. Ik had behoefte aan fysiek contact maar toen ik 10 -11 jaar oud was wilde ze niet meer dat ik bij haar op schoot kwam zitten. "Daar was ik nu te oud voor." Zelf ben ik ook niet zo knuffelig, ik kan mij niet herinneren ooit iemand geknuffeld te hebben. Toch, als ik aan het einde van een film een knuffelpartij zie krijg ik soms tranen in mijn ogen. Ik voel ontroering en een soort van gemis.
Jij wilt graag in de armen van je vriendin liggen, daar verlang jij naar. Thuis heb jij geen zachte warme armen om je vast te houden. Het is die leegte die jou eenzaam doet zijn. Je onterechte schuldgevoelens die jou er niet meer willen laten zijn.
Jij valt niet op mannen dus jij wilt niet door mij geknuffeld worden, maar ik zou het wel willen om je te laten voelen dat mensen van je willen houden.
Jij bent intelligent, eerlijk, gevoelig, betrouwbaar, gewetensvol. Je bent een jongen waar een moeder graag haar dochter mee thuis wil zien komen!
Je zoekt geen vrienden, geen vriendschap, maar je hebt het heel erg nodig. Dat meisje voelt zich veilig bij jou, ze vindt het fijn dat jij er bent. Als jij haar eerlijk zegt hoe jij je voelt dan gaat ze je proberen te helpen, dat weet ik zeker. Of het een relatie wordt dat weet ik niet, maar jullie komen wel dichter bij elkaar. Wacht er geen twee weken mee want dan is het misschien te laat.
Je wilt geen professionele hulp, maar iemand zoals ik, maar dan echt, face to face, waarbij jij alles kwijt kan, die luisteren wil, dat kan jou heel erg helpen. Misschien dat meisje? Blijf niet aarzelen. Geef het een kans, geef jezelf een kans!
Het spijt mij niet dat ik jou heb leren kennen. Het is een voorrecht dat je mij je vertrouwen geeft. Bedankt!
-
Hoi,
Mijn ouders zijn niet echt het zelfde dus daar zal het niet aan liggen denk ik.
Mijn ouders hadden nooit gewilt dat ik gestopt was met school een zijn het er eigenlijk nogsteeds niet mee eens. En maken er afen toe ook een opmerking over ookal weten ze de rede waarom ik ben gestopt, maar ze kunnen mij niet begrijpen.
Ik voel me goed bij dat meisje, omdat ik bij haar iets voel.
Ik voel de heledag eigenlijk niks ik voel me leeg. Ik voel pijn, maar het is zo normaal geworden dat ik de pijn ook weer niet voel en niets voel.
Als ik haar aankijk of praat met haar voel ik gevoelens van mijn kant en dat voelt fijn.
Vandaag moest ik weer werken met haar. Ik wilde vragen of ze een keer iets wilde doen met mij, maar ik durfde het niet en wist geen goed moment en nu zie ik haar wss pas over 2 weken of misschien zelfs later, maar dan durf ik het ook niet denk ik.
Of ik het dromen kan noemen niet echt denk ik. Ik wilde het ooit, maar als ik er nu niet meer zou zijn en ik zou het niet gedaan hebben maakt het me niet uit. Ik ben misschien zelfs liever al niet meer dan dat ik bijvoorbeeld naar amerika ga om een aantal pretparken te bezoeken.
Ik ben de afgelopen 1 a 2 weken weer verder terug in mijn "depressie" beland en ik zie het niet meer zitten ik wil het niet meer. Ik wil rust en dat kan maar op een manier.
Ik heb een nieuw plan gemaakt hoe ik een einde eraan wil gaan maken. Ik weet nog niet wanneer precies, maar als het aan mij ligt zo snel mogelijk.
Hoe sneller hoe beter misschien, zodat ik het meisje wat ik leuk vindt geen pijn kan doen of schuld gevoelens geef als ze nee op mijn vraag zou stellen.
Ik ga dinsdag en woensdag met de efteling op reis naar europapark. Ik heb hier geen zin in, maar voor deze dagen zal het dus nog niet zo ver zijn, want ik wil het reisje niet voor mijn collega's verpesten.
Het spijt me
Dankjewel
-
Dag vriend, Ik vind het erg verdrietig dat jij het zo moeilijk hebt. Ik vind het ook verdrietig dat dit hier het enige is waar jij terecht kan, of bereid bent, om er over te praten. Dit zijn dingen waar je met een volwassene die jij vertrouwt over zou moeten praten, liefst met je ouders natuurlijk.
De relatie met je ouders is slecht. Jij geeft niet veel, misschien wel niets, om ze en jij denkt dat zij ook niet veel om jou geven. Ik vraag mij af hoe dat komt. Ligt het aan jou of ligt het aan je ouders? Jij hebt je genen van je ouders gekregen. Hoe jij bent, zijn je ouders misschien ook een beetje zo? Komt het daardoor dat jullie relatie niet is zoals het hoort?
Je vertelde dat je suicidale gevoelens vier jaar geleden begonnen zijn. Toe ging je naar de middelbare school, dat ging slecht. Toen kreeg je ook je vriendin die nu je ex is. Toen het zo slecht ging op school kreeg je toen ruzie en verwijten van je ouders?
Het ergste wat een kind kan overkomen is dat hij of zij het gevoel krijgt dat niemand om hem of haar geeft, dat er geen liefde is.
Soms worden jongeren daardoor crimineel en soms worden ze zoals jij. Zo van, niemand geeft om mij, dus ben ik niemand en kan ik er maar beter niet meer zijn.
Toen ik zo jouw leeftijd was, feitelijk tussen 12 en ongeveer 18, had ik het heel moeilijk. Ik ontdekte dat ik anders was en ik werd gepest. De akeligste jaren van mijn leven. Ik weet hoe het is om je rot te voelen en daarom doet het mij veel als ik hier jongens van die leeftijd tegen kom die het ook zo moeilijk hebben, zoals jij dus. Ik voel solidariteit met die jongens.
Het enige moment waarop jij je nu nog goed voelde was toen je in de bus naast dat meisje zat. Zij is lief en doet aardig tegen jou. Je zou meer willen, maar je bent bang om verder contact te zoeken omdat je haar niet ongelukkig wilt maken.
Als iemand het moeilijk heeft dan is de natuurlijke reactie van mensen om te helpen. Dat geldt ook voor dat meisje, vooral omdat zij een meisje is en jij een jongen bent.
Als jij bij haar bent dan speel jij een leuke opgewekte jongen, maar dat ben je niet. Jij moet haar vertellen dat jij het soms moeilijk hebt met jezelf en met het leven. Dan komt er een echt gesprek en kunnen jullie echte vrienden worden. Maak het niet gelijk te erg, dan schrikt ze te veel. Vertel haar hooguit dat jij soms het gevoel hebt dat je er maar beter niet meer kan zijn, dat jij je waardeloos voelt.
Als jij echt een relatie wilt, al dan niet met een lichamelijke kant, dan moet je heel eerlijk zijn. Laat zien hoe je echt bent en wat je echt voelt. Dan weet die ander wie jij bent en jij wat je aan die ander hebt. Een andere manier is er niet. Laat er een echte vriendschap ontstaan!
Dat meisje uit Den Bosch wil ook nog contact maar jij kan en wil niet maar je durft geen nee te zeggen. Wees eerlijk en zeg haar hoe het met je zit.
Ik dacht dat jij geen dromen had, maar een toch wel dus en ook nog wensen. Misschien komen er meer. Je hebt nu je rijbewijs. Het zou toch jammer zijn om nu uit te stappen, dan was alles voor niets. Je hebt je nieuwe piano nog niet eens. Die wil je toch ook kunnen proberen?
Ik geef om jou. Waarom? Omdat ik denk dat jij goed bent en de moeite waard om van te houden. Alle mensen willen iemand om van te houden, al is het maar een hond of een kat. Jij bent zoveel meer, jij bent het waard om lief te hebben. Dat meisje wil om je geven en er voor je zijn, dat weet ik zeker. Op welke manier, dat zie je vanzelf wel. Geef haar je vertrouwen!
-
hoi,
Sorry dat ik je zo heb laten voelen.
Ik geef wel om andere, meer zelfs dan dat ik om mezelf geef.
Maar dat is dan vooral op de manier dat als er iets is met iemand dan ik probeer te helpen. Niet op de manier van houden van denk ik? In ieder geval niet echt bij vrienden. De enige persoon waar ik echt gevoelens voor had op z'n manier is mijn ex en bij andere wil ik dat ook niet voelen ik vindt het niet fijn om met meer dan 1 persoon om te gaan denk ik.
bijvoorbeeld de enige vriend waar ik nog echt contact mee heb van de middelbare app ik af en toe nog wel is mee, maar afspreken heb ik zelf geen behoefte en dat vindt ik stom voor hem, maar ik kan het niet veranderen.
Net zoals dat meisje uit Den Bosch waar ik toen een keer mee heb afgesproken heeft nu al weer 2 keer aan mij gevraagd om weer iets te doen, maar ik wil en kan dat niet alleen durf ik niet zo goed nee te zegen. Ik zou graag gewild hebben dat ik er voor haar kan zijn, maar dat lukt me gewoon niet.
Waarom ik er een eind aan wil maken licht een beetje aan beide dingen die je heb gezegd. Nee ik zie eigenlijk het licht niet meer, maar ook heb ik het leven wel gezien en gehad. Er zijn vast nog wel dingen die ik leuk zou vinden, zoals een aantal pretparken bezoeken in Amerika, maar het hoeft van mij niet meer.
Ik vindt mezelf niet perse mislukt, maar ik heb niet echt meer iets om voor te leven en wil ook niet iets hebben om voor te leven. Misschien dan dat meisje nog, maar als zij het niet wilt dan is het voor mij wel genoeg geweest.
Wat je schrijft maakt me niet ongelukkig anders had ik denk ik niks meer gestuurd. Het leven is me gewoon te veel ik kan het niet meer en ik voel me vreselijk. Helemaal in de avond en als ik wil slapen.
Ik heb constant een drukkend naar gevoel op mijn borst/hart helemaal in de avond.
Ik denk de hele dag door aan er een eind aan maken. behalve dat moment toen ik gister met dat meisje in de bus zat samen langs elkaar.
als ik een weg oversteek of een trein zie of medicatie zie liggen komt er alleen naar boven dat ik daar ook dood had kan zijn. of wat ik kan doen om dood te gaan.
Het is niet alleen mijn gedachte, maar ook dus die constante druk die ik op mijn borst/hart voel.
Ik ben zelf ook liever alleen, maar heb wel 1 persoon nodig waar ik bij kan zijn en dat is geen vriendschap, maar een relatie. vriendschap kan ik niet onderhouden en kost me veel energie.
Een relatie kost ook energie, maar ik merk nu al door hoe ik mezelf bij mijn ex voelde en nu bij dit meisje dat ik een relatie wel fijn vindt en ik daar ook energie wil insteken.
Het in het leven laten op deze manier is toch anders voor me als dit in het "echt" was dan had ik dit alleen afgekaatst of überhaupt nooit verteld. Als ze niet wil afspreken of niks voelt op die manier dan weet ik nu natuurlijk niet wat dat met me doet, maar zoals ik al eerder in dit bericht heb gezet denk ik dat het dan voor mij wel prima is geweest zo en dat ik langzaam naar een einde zal werken.
In een klooster of iets zou ik niks vinden. het geen wat ik nou fijn vindt is als ik alleen thuis ben muziek hard aan te zetten en dan muziek te luisteren en wordt daar meestal rustig van.
Bedankt.
-
Beste vriend, Ik ben heel erg blij dat je wat van je laat horen. Sinds je laatste post ben ik in een depressieve stemming geweest omdat ik bang was dat jij al voor de trein gesprongen was of zo iets. Jij kan dan wel niets om het leven geven, maar anderen geven wel om jou en de gedachte dat jij op een hele akelige manier een einde aan je leven maakt is te erg om aan te denken.
Je hebt het over dat meisje en ondanks dat jij om niemand geeft zou je haar toch wel in je leven toe willen laten. Zij vindt jou aardig, maar of ze jou gewoon als een aardige jongen van het werk ziet of dat ze wel meer zou willen dat weet je niet. Daar kom je pas achter als je meer toenadering zoekt.
Een einde aan je leven maken is iets heel eenzaams. Ik stel mij zo voor dat je dan helemaal geen licht meer ziet. Dat jij het gevoel hebt dat niemand iets om jou geeft en dat het niemand wat uitmaakt of jij er wel of niet bent. Voel jij je zo eenzaam of is het gewoon zo dat jij, zoals je zegt, alles al gezien hebt en dat je niet denkt dat er nog iets is waar jij plezier in kan hebben?
Ik denk wel eens dat jij jezelf als mislukt ziet en de moeite van het verder leven niet waard vindt. Dat jij er maar beter niet meer kan zijn. Is dat zo? Daarom maar uit het leven stappen?
Dan sta je daar dus op dat perron, te wachten op de intercity die daar niet stopt. Wat gaat er dan door je heen? Ben je dan bang? Twijfel je dan toch nog? Denk je dan aan je leven zoals het geweest is?
Je zegt dat je wel om mensen geeft, maar dat je het niet meer aan kan. Wat bedoel je daar mee? Wat ik hier schrijf drukt dat op je en maakt het je ongelukkig dat ik de dingen zeg die ik zeg? Omgaan met mensen, met ze praten, is dat je te veel?
Zelf ben ik iemand die geboren is om alleen te zijn. Ik praat wel met andere mensen maar ze moeten niet te dicht bij mij komen. Dat ervaar ik als benauwend. Ik zit ook wel eens in de put, het is leuker om te zijn zoals iedereen, maar het is nu eenmaal zoals het is.
Jij bent ook niet zoals iedereen en ik nog minder. Een beetje kan ik je dus wel begrijpen, maar niet helemaal. Ik heb nog dromen, en jij?
Je hoopt dat je een relatie met dat meisje kan hebben die jou weer wat liefde en warmte kan geven, waar jij mee kan praten, haar toelaten in je leven zoals je dat zegt. Als zij dat niet direct wil, alleen maar gezellig met jou omgaan en meer niet, wat dan?
Je hebt hier heel veel gepost en ik heb daar steeds op gereageerd. Heb je mij toegelaten in je leven of is dit van een ander niveau?
Soms als het mensen te veel wordt dan gaan ze in retraite, in een klooster of zo iets. Ze zijn dan helemaal alleen met zichzelf. Als ze willen praten dan wordt er gepraat, willen ze zwijgen dan wordt er gezwegen. Zou je daar iets in zien?
Je zegt steeds maar dat het je spijt en dat vind ik eng. Het klinkt als een afscheid. Je zegt ook bedankt, maar je hoeft mij niet te bedanken. Ik geef om jou en iemand waar je van houdt die is belangrijk en de moeite waard om veel voor te doen. Dan hoef je alleen maar te zijn wie je bent, meer niet.
Ik weet niet of houden van hier de juiste term is, maar ik geef wel om je. Dit schrijven is niet zo erg veel, maar als je er wat aan hebt is het geen moeite voor mij. Ik zou wel meer voor je willen doen.
Als je het echt wilt doen, wacht dan een paar dagen om te zien of je het nog steeds echt wilt. Soms is het een opwelling, een dal dat weer weg gaat. De volgende dag denk je misschien weer anders. Wees sterk, ik denk aan je.
-
Hoi,
Ik snap dat jullie denken dat een psycholoog goed kan zijn en dat zal ook wel, maar ik wil niet. Ik wil niet geholpen worden of dat het leven makkelijker te leven is. Ik voel me al meer als 5 jaar zo dan maakt voor mij de rest ook niet uit. Ook hoeft het van mij niet ik geef niet om mezelf en dat vindt ik niet erg.
Ook vindt ik het niet fijn om met zo iemans te praten sowiso met niemand niet tenzij ik je echt in mijn leven heb gelaten zoals mijn ex en ik hoop het meisje wat ik leuk vindt. Dat werkt voor mij ook beter iemand waar ik in de armen kan vallen wanneer ik die nodig heb en ik me veilig voel.
Vandaag voelde ik me wat beter dit kwam, doordat ik met de bus naar het werk ging en ik dit een beetje expres deed, omdat ik weet dat dat meisje wat ik leuk vindt met de bus gaat en wist dat ze ook moest werken. En gelukkig pakte ze dezelfde bus en hebben we wat gepraat en ik merkte dat zij mij "gelukkig" maakt.
Helaas stone ik vandaag wel op een positie met haar dat we niet samen stonden dus konden we daarna niet veel praten en heb ik niet gevraagt om samen iets te doen.
Ik geef wel om mensen alleen kan ik het zelf niet meer aan. Ik kan het gewoon niet meer. Het gene wat mij nu nog levend houdt is dit meisje, maar als zij nee zegt op de vraag om samen iets te doen dan weet ik het niet meer.
Op zoek naar een nieuw meisje of wachten op een nieuw meisje wil ik niet en heeft geen nut en hoeft van mij ook niet.
Mijn ouders letten niet extra of iets op me en weten niet hoe ik me voel, want ze kunnen mij niet begrijpen. Gelukkig geef ik ook weinig om mijn ouders dus dat schilt.
Sorry dat ik zo ben en dat het weinig nut heeft om iets te sturen naar mij, omdat ik mijn eigen plan heb vast gesteld.
Als het met dit meisje niks wordt is het voor mij mooi geweest en vindt ik het lang genoeg geweest. Ik heb geen dromen of doelen die ik graag zou willen berijken en dat wil ik ook niet ik heb alles gezien wat ik wilde zien en gedaan wat ik wilde doen.
Misschien als het iets wordt met dit meisje kunnen we samen nieuwen dingen ontdekken en vindt ik het leuk, maar dat zal een ander persoon niet lukken denk ik en een psycholoog al helemaal niet.
Het spijt me.
Bedankt voor jullie berichten.
-
Beste vriend, Je hebt een heel lang bericht gehad van een J20. Ik denk dat het de moeite waard is om dat eens goed te lezen en er over na te denken. Jij wilt geen professionele hulp, maar een echte psycholoog of een psychiater, waar ik aan denk is toch wat anders dan een praktijkondersteuner van de huisarts. Jij zit in een diepe depressie.
Vaak heb ik mij afgevraagd of een einde aan je leven maken iets is dat moed vraagt of dat het weglopen voor de uitdagingen van het leven is. Jij hebt er genoeg van, maakt er een einde aan en je bent klaar. De achterblijvers blijven zitten met het verdriet, de trauma's, en mogen de rotzooi opruimen.
Je wilt dat meisje waar je wat voor voelt niet opzadelen met jouw problemen. Je wilt haar het leven niet moeilijk maken, je wilt dat ze gelukkig is. Net zoals jij dat je ex gunde.
Hoe denk jij dat het voor die meisjes is als ze horen dat jij een einde aan je leven gemaakt hebt? Zullen ze dan hun schouders ophalen en verder gaan met gelukkig zijn of heb je ze een trauma voor het leven bezorgd?
Verschillende keren heb van nabij een zelfmoord meegemaakt. Daar was de tweelingbroer van een jongen uit mijn klas die zich doodgeschoten heeft met het jachtgeweer van zijn vader. Hij werd beschuldigd van diefstal. Daar was die andere jongen die van een flat sprong omdat hij zijn homo zijn niet kon accepteren. Daar was die jongen hier die uitgelachen werd om zijn verdriet voor zijn verongelukte vriendin. Misschien zijn daar ook wel die jongen met een akelige ziekte in zijn heup en dat meisje met een open rug bij waar hij verliefd op was dat uiteindelijk niets meer kon. Zijn ze samen uit het leven gestapt? Honderden berichten hebben we hier uitgewisseld en plots niets meer. Net voor hij een operatie moest ondergaan met acht weken in het gips.
Iedereen die iemand heeft gekend die zelfmoord heeft gepleegd blijft zich altijd weer afvragen, had ik iets kunnen doen? Iedere keer als zo iets gebeurd komt dat weer naar boven. Die meisjes waar jij om geeft gaan dat ook ervaren. Dat doe jij ze aan. Hou je echt van ze?
Nu ben jij daar dus. Ik heb je leren kennen en ik ben om je gaan geven. Lichamelijk ben je gezond, jong, knap, alles kan, het leven ligt voor je en je kan er van maken wat je wilt.
"Nee, het leven is zinloos, ik heb er geen zin meer in. Ik weet dat ik veel mensen veel verdriet doe, maar mijn problemen zijn veel erger".
Praten met jou is zinloos, je bent vastbesloten. Ik blijf reageren op jouw berichten, maar ik heb besloten dat ik het accepteer als jij jezelf het leven ontneemt. Ik kan niets doen, je bent onbereikbaar voor mij. Ik laat verder aan jou.
Je ouders weten hoe jij denkt. Houden die jou niet extra in de gaten? Praten jullie nog wel eens?
De meeste mensen hebben dromen, verlangens, hoop op een mooi leven. Wat heb jij? Niets? Geen hoop? Geen dromen? geen passies? Geen liefdes? Geen vriendschappen?
Begin eens met om andere mensen te geven. Mensen die ook om jou geven. Praat met dat meisje, vertel haar hoe het zit met jou en laat haar beslissen. Maak dat uitstapje naar Scheveningen, dan hebben jullie tijd om te praten en dan heb je dat ook nog gehad.
Sinds je bericht heb ik mij af lopen vragen of je er nog was of dat je al gebroken en verfrommeld langs de spoorrails lag. Je bent er nog en daar ben ik blij om, maar dat is het enige waar ik blij om ben.
Jij bent er niet alleen voor jezelf, dat is doelloos en zinloos. Jij bent er voor om iets te betekenen voor anderen. Dat is de zin van jouw leven.
-
Hoi,
Vrienden zal ik niet zoeken nee dat hoef ik ook niet en ik kan een vriendschap niet onderhouden.
Ik heb de profesionele hulp gehad, nadat school de mail had gekregen en ik dat verplicht moest doen.
Het hielp niet en maakte het juist alleen erger. Het enige wat ik te horen kreeg was "wat naar om dit mee te maken" of "lijkt me lastig" ja daar heb je toch helemaal niks aan. Ook zijden ze dat zelfdoding geen optie is en niet mag en, daardoor krijg ik meteen het gevoel dat het enige waar ik zelf nog controle heb van me wordt afgepakt.
Van al de mensen die ik gesproken had begreep niemand me en zijden ze letterlijk dat ze niet wisten wat ze met me aan moesten. Dus nee profesionelen hulp is hem niet. En ookal kan ik mezelf beter voelen wil ik dat niet. Ik hoef het gewoon niet.
Wat je over liefde zijn klopt, maar ookal zou ze haar best doen om mij het leven te laten zien weet ik zeker dat ze het dan niet makkelijk zal hebben. Ze is nog jong en heeft nog een heel leven voor haar en dan wil ik het niet moeilijk maken voor haar. Helemaal niet omdat er heel veel andere jongens zijn die haar gelukkiger kunnen maken en niet ik die een relatie nodig heeft om te kunnen leven, maar het de andere wel moeilijk maakt. Als ze me uberhaupt leuk vindt.
Het geen dat ik er een eind aan kan maken geeft me enig zins rust. Niet de gedachte dat ik voor andere moet blijven leven en misschien nog wel 70 jaar leef. Ik wil dat niet ik heb het na 17 jaar al wel gezien en eigenlijk 4 jaar geleden al, want het is nu al z'n 4 jaar geleden dat ik suicidaal ben geworden en vindt dan zelf dat ik niet zo makkelijk heb opgegeven.
Goed nu ben ik er nog en het is niet dat daar volgende week verandering in komt dus ja ik ben er nog wel een tijdje.
Het spijt me.
Bedankt.
-
Beste Jongen17, (ik wil eigenlijk Lieve Jongen17 zeggen, maar ik weet niet of je dat kan waarderen)
Ik lees dit topic nu sinds korte tijd en heb het grotendeels gelezen. Ik klikte het aan en kon niet meer stoppen met lezen. Het heeft mij wel geraakt en tranen opgeleverd kan ik je vertellen. Na je vorige bericht kon ik niet meer rustig worden. Ik heb in bed na liggen denken wat ik zou kunnen schrijven. Ik zou je zo graag willen helpen en voel mij enorm machteloos.
Even over mijzelf. Ik ben maar een gewone jongen en kom uit Friesland. Ik ben geen hulpverlener of iets dergelijks. Ik heb mijn eigen problemen gehad, maar vertel daar liever niet over. Dit is de eerste keer dat ik hier reageer.
Ik weet niet zo goed hoe ik dit bericht moet beginnen. Jongen23 heeft al heel veel goede dingen geschreven en geprobeerd. Daarom ga ik maar gewoon zeggen wat ik vind en denk zonder er doekjes om te winden. Je zal het misschien niet leuk vinden, misschien wordt je wel boos, maar ik heb geen andere keus.
Wat jij nodig hebt is een psycholoog, echt waar. Ik weet dat je dat niet wilt. Dat heb ik gelezen. Maar met jouw probleem is dat echt wel nodig. Je bent er van overtuigd dat het toch niet gaat helpen. Maar dat kun je onmogelijk weten, want je kan niet in de toekomst kijken. Dat kan ik ook niet. Niemand kan dat. Je hebt vast wel eens een situatie meegemaakt waarbij je heel erg zeker was van je gelijk. Geen twijfel over mogelijk. Maar achteraf bleek het toch anders te zijn dan je had verwacht. Denk maar eens terug aan zo'n situatie.
Je bent bij de praktijkondersteuner van de huisarts geweest. Maar die kan jou niet helpen met jouw probleem. Vergelijk het maar met kiespijn. Als je kiespijn hebt dan kan de mondhygiënist jou niet helpen. Daarvoor moet je naar de tandarts. Die is daarvoor opgeleid en heeft de kennis en kunde in huis om jou goed te kunnen helpen. Zo is het ook met de psycholoog. Die heeft gestudeerd en heeft kennis en kunde in huis om mensen met psychische problemen te helpen. En die heb jij, dat is wel duidelijk.
Je hebt ook iets geschreven over dat je niet wil veranderen of gelukkig worden. En dat dat ook een reden is dat je niet naar een psycholoog wil. Ik kan je vertellen dat dat ook helemaal niet hoeft. Je hoeft niet te veranderen of gelukkig te worden. Je mag gewoon jezelf blijven. Een psycholoog kan dat ook niet. Wat een psycholoog doet is vooral luisteren en dat analyseren. De psycholoog heeft de kennis om bepaalde dingen te herkennen en kan je daarmee helpen door jezelf, je gedachten, beter te begrijpen. Waar het vandaan komt en hoe je er makkelijker mee om kan gaan. Dat zijn handvatten die jou het leven makkelijker zullen maken. Je schrijft ook in je vorige bericht: "Het spijt me, maar ik kan het denk ik als ik eerlijk ben niet lang meer volhouden" Ik gun jou zo die verlichting in jouw leven. Dat het leven wat draaglijker voor je wordt. Een psycholoog kan jou daarbij helpen, echt waar. Het is niet eng. Het zijn gewoon gesprekken. Het kan op jouw eigen tempo. En je hoeft dus niet te veranderen of gelukkig en blij te worden. Laat ik dat nog maar eens benadrukken.
Als je kiespijn hebt moet je naar de tandarts. Maar sommige mensen kijken er tegen op om naar de tandarts te gaan. Angst voor de tandarts komt relatief veel voor. En dat snap ik wel. Ik ga ook niet graag naar de tandarts. Maar ik wil ook niet met kiespijn rondlopen. Dan zou ik daar elke dag last van hebben en zou mijn leven behoorlijk zwaar worden. Dus zul je toch de stap moeten maken naar de tandarts. Dat vergt moed en kracht. Maar als je er bent geweest en de behandeling is geweest, dan voel je je daarna veel beter.
Met een psycholoog is het niet anders. Het kan moeilijk zijn om de stap te zetten. Dat vergt moed en kracht. Maar we zijn er om jou daar bij te helpen. Alleen zal jij zelf de eerste stap moeten zetten. Er kunnen tijdens de gesprekken emoties bij je naar boven komen zoals bijvoorbeeld boosheid of angst of verdriet. Dat is heel normaal en zelfs goed. Je hoofd kan heel onrustig worden, zelfs nog dagen na het gesprek. Dat is niet makkelijk en dat is doorbijten, net als bij de tandarts. Het kost kracht en doorzettingsvermogen. Maar uiteindelijk zal het je resultaat opleveren, daar ben ik van overtuigd. En dan wordt het leven veel makkelijker en draaglijker voor jou.
Vergelijk het maar met een achtbaan. Je staat voor de hoogste achtbaan ter wereld. Je ziet de karretjes door de looping gaan. De een kan niet wachten om in te stappen, terwijl de ander niet durft en er tegenop kijkt om in te stappen. Het is misschien eng om in te stappen want je weet niet precies hoe de rit zal verlopen. En soms heb je een duwtje in de rug nodig om die stap toch te maken. Het vergt moed om dat te doen. Eenmaal ingestapt wordt je goed vastgezet, want het kan een wilde rit worden. Dan komen de karretjes in beweging naar het hoogste punt. En dan is het zover. The point of no return. De vrije val, de loopings, de bochten. Je wordt van boven naar beneden, van links naar rechts geslingerd. Je voelt de G-krachten in je lichaam. Je moet je goed vasthouden. Het kost veel kracht en focus tijdens de rit. En dat is even doorbijten. Maar uiteindelijk bereik je het einde van de achtbaan. De karretjes rijden rustig en je kan eindelijk opgelucht ademhalen. Het is gelukt. Je hebt het gedurfd en gedaan!
Ik zou je willen vragen deze uitdaging aan te gaan en plaats te nemen in deze achtbaan. Dat hoef je gelukkig niet alleen te doen. Er zijn mensen in jouw omgeving en hier op het forum die jou hierbij kunnen ondersteunen. Alleen zal je zelf de eerste stap moeten maken. Doe het alsjeblieft voor jezelf. Je gaat er geen spijt van krijgen. Daar ben ik van overtuigd.
Vriendelijke knuffel van mij.
-
Beste vriend, Ja dat heftig binnenkomen dat klopt wel. Ik had echt gehoopt dat jij er nu wat meer vrede mee had dat je leeft en dat doodgaan iets voor je was dat altijd nog kon. Nu begin je er weer over dat het wat jou betreft niet snel genoeg kan gebeuren.
Ik ken jou nu al heel lang en ik weet inmiddels heel veel van jou. De moderator is ook geschrokken en heeft jou wat adressen gegeven waar je terecht kan maar ik weet dat jij daar niets mee doet en dat jij geen vrienden zoekt.
Wat het enige is dat zou kunnen helpen is dat jij professionele hulp zoekt. Jij wil dat niet en jij gelooft daar niet in maar die kronkel in je hoofd, dat jij maar dood wilt, moet uit je hoofd. Jij denkt dat het niet kan maar het kan wel.
Je bent je er van bewust dat wat jij van plan bent jouw ouders en je zusters en anderen die om jou geven veel verdriet zal doen. Bij die anderen hoor ik ook. Ik kan niet veel doen, niets feitelijk, maar jij kan wel met je ouders gaan praten. Ik vind dat jij dat verplicht bent. Jij kan wat jij wilt je ouders niet aandoen. Het is te erg, te wreed.
Professionele hulp kan jou helpen en het kan je ouders helpen te begrijpen hoe jij bent en waarom jij doet zoals je doet. Het kan jullie dichter bij elkaar brengen.
Je wilt dat meisje waar jij wat voor voelt niet belasten met jouw problemen. Weet je niet dat liefde mensen er toe brengt heel veel voor de ander te willen doen? Jij wilt jezelf opofferen om dat meisje niet ongelukkig te maken. Wie zegt dat zij niet tot heel veel bereid is om jou weer het leven aan te laten durven? Er voor een ander zijn maakt je leven zinvol.
De afgelopen tijd heb ik vaak hele lange berichten geschreven. Dit wordt wat korter want ik weet niet meer wat ik zeggen moet. Ik ben veel om jou gaan geven en ik voel mij nu heel verdrietig. Je bent in meer dan een opzicht onbereikbaar voor mij, nu meer dan ooit terwijl ik je zo graag zou willen vasthouden, letterlijk en figuurlijk.
Wees een beetje moedig, er is altijd een weg. Doe het voor je ouders en je zusters, ik ben niet belangrijk. Geef het niet zo gemakkelijk op. Er wordt van je gehouden! Blijf!
-
Hoi,
Dit bericht zal misschien wat heftiger binnenkomen sorry alvast daarvoor.
Ik ben altijd al zo ingetrokken geweest misschien eerst wat minder als nu, maar heb het altijd al wel gehad.
Of dat lichaamelijke warmte van een meisje werk weet ik natuurlijk pas als het iets is geworden. Als het ooit wat wordt.
Ik wilde inderdaad naar scheveningen met haar gaan, maar denk dat het misschien beter is om haar eerst maar een keer mee naar de efteling te vragen. Als ik uberhaupt wel moet vragen om wat te doen samen.
Ik ben er vandaag eigenlijk achter gekomen dat het minder goed gaat met mezelf dan ik dacht dat het ging.
Wat ik zij dat het me niet zo veel uit maakt dat ik dood ga maakt we wel uit denk ik.
Ik ben er liever echt niet dan dat ik leef nog steeds en het liefst zo snel mogelijk.
Ik zij net als ik uberhaupt moet vragen om wat te doen. Ik zij dit, omdat ik me ben gaan afvragen heeft het nut voor ons bijde. Ik zou het fijn vinden en het zal me misschien wel wat gelukkiger maken, maar mijn eigen gedachtes zullen altijd blijven.
Toevallig was ze vandaag in de efteling met haar moeder en kwam ze de laatste show. Ik zag dat ze gelukkig is en ik wil dat geluk niet verspesten door mijn eigen problemen en dan denk ik dat ik het beter niet kan doen.
Mijn eigen problemen zullen altijd blijven en het zijn wel problemen die een relatie heel moeilijk kunnen maken en ik gun haar al het geluk.
Niet een jonge waarvan het ieder moment zomaar over kan zijn en ik haar met mijn problemen opzadel.
De jonge die jij zou willen dat ik was zal nooit gebeuren. Ik zal nooit echt blij zijn of aan mijn toekomst denken. Ik zal altijd aan er niet meer zijn denken.
En dan vindt ik dat ik het misschien beter niet kan proberen om een relatie te krijgen vooral voor haar.
Ik heb alles gezien wat ik wil zien en vindt het om eerlijk te zijn lang zat geweest.
Ik weet er zijn mensen die om mij geven er zullen kansen voor mij zijn, maar die kansen wil ik niet en de personen die het er echr moeilijk mee kunnen hebben zullen alleen mijn ouders en zussen zijn als mijn ouders wat ze zeggen ook waar is.
Het spijt me, maar ik kan het denk ik als ik eerlijk ben niet lang meer volhouden en als ik de keuze maak is dat echt het beste voor me. Ookal weet ik dat iedereen zal zeggen dat dat niet zo is.
Moderator
Hallo jongen van 17. Er zijn mensen die je kunnen helpen, blijf hier s.v.p. niet alleen mee lopen.
Op de website www.113.nl kun je 24 uur per dag en 7 dagen per week anoniem chatten met een hulpverlener. Bel je liever? Bel dan 24/7 anoniem naar 0800 0113 (gratis) of naar 113. Dit is een website voor zelfmoordpreventie. Op 113.nl vind je ook andere mogelijkheden voor hulp, zoals een online zelfhulpcursus, (online), coaching en tips.
Bij de Kindertelefoon kun je gratis en anoniem chatten met een hulpverlener.
Kom je uit België? Kijk dan eens op de website van het Jongeren Advies Centrum.
Vind je het lastig om vrienden te maken? Kijk dan eens op JoinUs.nl.
Ook kun je kijken op www.jongerenhulponline.nl, daar vind je een 20-tal gratis hulplijnen.
Heel veel sterkte!
-
Door al de berichten van jou hier heb ik een beeld van je gekregen. Wat ik begrepen heb is dat je ouders verwachtingen van je hadden die jij niet waar hebt kunnen maken. Dat heeft ze teleurgesteld en dat hebben ze je ook laten merken. Zeker als je van je ouders te horen krijgt dat je gefaald hebt dan verandert dat iets van binnen in je. Je gaat jezelf een loser voelen en misschien dat je dan ook het gevoel krijgt dat het beter is dat je er niet meer bent. Dat het dus niet erg is als je dood zou gaan.
Wat ik hier boven schrijf is speculatie want ik weet niet of jij het ook zo voelt. Wat ik wel zie is dat jij erg veel behoefte hebt aan lichamelijke warmte. Je wilt graag in de armen van dat meisje, of een andere, liggen en haar warmte voelen. Die lichamelijke warmte staat ook voor psychische warmte, zoals de liefde voor elkaar, de liefdevolle aanrakingen, die je ervaart in een warm gezin. Blijkbaar heb jij dat niet genoeg gehad thuis.
Het probleem is dat jij zo in jezelf gekeerd bent. Je ouders kunnen zo moeilijk contact met je krijgen en dan vervreemd je van elkaar.
Was jij vroeger, toen je nog op de basisschool zat, ook al zo of is het pas gekomen toen je naar de middelbare school ging?
Wat ik graag zou willen is dat jij een wat gelukkiger mens wordt, iemand die blij is dat hij leeft en naar de toekomst kijkt met verwachtingen en nieuwsgierigheid. Jij lijkt mij iemand waar je liefde voor kan voelen, dat heb ik al meer gezegd. Dat denk ik vanwege jouw karakter zoals ik dat hier heb leren kennen. Gevoelig en (te) bescheiden. Iemand waar jij van houdt en die van jou houdt kan jou gelukkiger maken en zin in het leven geven. Je moet dan wel een beetje uit de kast durven komen wat je gevoelens betreft!
Je wil naar Scheveningen, liefst samen met dat meisje. Ik heb in Den Haag gewoond, dus Scheveningen ken ik wel. Misschien is het leuk om in Den Haag ook eens winkels te kijken zoals de Bijenkorf, meisjes houden daar van, en het Binnenhof, daar vlak bij, en dat alles vlak bij het Centraal Station. De trams staan op het dak van het station. Lijn 1 en lijn 9 naar Scheveningen.
Vraag dat meisje of zij wel eens in Den Haag geweest is en zeg haar dat jij daar eens naar toe wilt. Als zij zegt dat ze dat leuk lijkt dan kan je haar zeggen dat je het heel gezellig zou vinden als zij mee ging.
Ik ben blij dat jij er wat aan hebt wat ik hier schrijf. Het heeft zijn beperkingen. Misschien dat het jou toch een heel klein beetje gelukkiger maakt dat er iemand is die naar je luistert. Als ik dat wil dan zijn er veel meer die jou de moeite waard vinden om je tijd en aandacht te geven. Bedenk dat ook eens!
-
Hoi,
Met het maakte me niet uit als ik dood ga bodoel ik het vooral op de manier stel ik zou er morgen niet meer zijn vindt ik dat niet erg. Dat je het jammer vindt dat het niet veel heeft opgestoken snap ik, maar ik denk dat ik nooit echt zin in mijn leven ga hebben en ik dit zelf ook niet meer doe om mezelf beter te voelen of zin te vinden, maar om het kwijt te kunnen.
Ik heb het gevoel dat je denkt dat ik en dat meisje al best wel veel contact hebben, maar dat is niet. We hebben dan inderdaad een personeels feestje gehad en een kleine afschijdsknuffel gegeven, maar zo heel bijzonder was het niet al voelde het voor mij wel heel fijn.
We praten welis, maar alleen als ik het gesprek een beetje begin. Nu snap ik dat ze nog wat verlegen is in de groep aangezien ze nog redelijk nieuw is en dat ze zelf dan minder snel gaat praten met collega's dat deed ik zelf toen ik nieuw was ook niet.
We hebben het dan ook vooral gehad over haar musical en het geen wat ze doet met dans, maar verder niet heel veel.
Vragen of ze meteen iets samen met muziek wilt doen is niet z'n heel goed idee denk ik aangezien ze niet snel zal zingen voor me denk ik hahaha. Al zou ik dat wel leuk vinden natuurlijk, want dat is iets wat mij heel leuk lijkt om te doen.
Ik zag dat je een combi ticket kon kopen voor het reuzenrad en sealife in scheveningen dat was nog wel redelijk prijzig, maar nog wel betaalbaar, want wil dat dan wel voor haar betalen. Ook kunnen we dan miss nog over het strand lopen. Maar ik vind het heel eng om te vragen om iets samen te doen, omdat ik bang ben dat ze dat raar vindt en als ze nee zegt dat het dan ongemakkelijk tussen ons wordt. Of dat ze geen nee durft te zeggen en maar ja zegt en ik haar dan dwars zit zonders het te weten.
Het is nog niet zo dat ik zo goed ben in de instrumenten die ik speel dat ik daar iets profesioneels mee kan gaan doen en vindt het om eerlijk te zijn ook wel fijn dat dat mijn eigen ding is zonder er anders dingen aan vast te hebben.
Bedankt dat je me berichten blijft sturen. Het werkt weliswaar niet op de manier die je gehoopt had, maar het werkt wel voor mij en dat is fijn.
Dankjewel
-
Het is natuurlijk een vooruitgang van "Ik wil dood en morgen gaat het gebeuren" naar "Het maakt mij niet zo veel uit als ik dood ga", maar een erg grote vooruitgang is het niet. We hebben samen zo ongeveer een boek geschreven sinds januari en ik hoopte dat je wat meer zin in het leven zou hebben gekregen. Dat meisje waar jij wat in ziet zag ik als een goede ontwikkeling. Als je iets of iemand hebt om voor te leven dan wil je leven. Maar dan lees ik weer je voorlaatste bericht waaruit ik het gevoel krijg dat het je allemaal niets uitmaakt en dan ben ik teleurgesteld. Dat heb je dus wel gemerkt. Anderen geven meer om jou dan jij om jezelf!
Je bent met dat meisje naar feestjes geweest, je was daar steeds bij haar en je hebt haar een knuffel gegeven. Ze praat met jou en ze vertelt jou dingen. Dat zegt dat ze jou aardig vindt. Of ze ook een relatie wil dat is de vraag, maar ze ziet jou wel als een vriend en ze vertrouwt je.
Je kan haar vragen uit te gaan, maar je kan haar ook vragen om eens bij jou langs te komen om samen iets met muziek te doen. Misschien vind je dat minder eng.
Wat die muziek betreft moet jij er eens over nadenken of je daar niet iets professioneels mee kan doen. Je wilt straks toch zelfstandig zijn en je eigen leven leiden en daar heb je een inkomen voor nodig. Ik weet niet wat voor muziek jij speelt en hoe goed, maar iemand die muziek kan maken kan altijd wel werk vinden. Sommigen zijn er heel rijk van geworden.
Er is een topic: 'Welke muziek, en waarom juist?' bij Sport, muziek enz. van een stel lieve Belgische jongens. Kijk je daar wel eens? Doe het eens en praat mee.
Wil ik stoppen omdat ik er genoeg van heb? Nee, als jij post reageer ik zolang het geplaatst wordt. Ik was teleurgesteld, maar jij was eerlijk en je moet eerlijk zijn tegenover mensen die om je geven. Tegenover dat meisje, en als je dat hier ook bent vind ik dat fijn, al is het niet altijd wat ik graag hoor. Je leven zin geven moet je zelf doen en er voor iemand zijn, voor jou bijvoorbeeld, geeft het leven zin.
Veel jongens hebben een beste vriend die alles van ze weet en later een vriendin. Jij hebt geen vriend, dus speel ik die rol dan maar totdat jij wat hebt met dat meisje. Een beste vriend die laat jou niet in de steek.
Jij bent intelligent, hebt talenten, bent misschien wel knap en leuk ook. Zie je nu zelf niet hoe goed jij gelukt bent? Geef je leven zin door er te zijn, voor dat meisje van de Efteling, en ook voor dat meisje dat het moeilijk heeft. Maak anderen gelukkiger en je wordt zelf gelukkiger.
-
Hoi,
Natuurlijk ben ik wel blij dat ik mijn rijbewijs heb gehaald, maar het is niet dat ik die blijdschap persee wil uiten of er enthausiast over wil zijn.
Ik snap ook dat je denkt dat ik bij dat meisje passieloos ben, maar dat is niet persee zo. Stel het zou mijn vriendin worden is dat juist degene waar ik wel mijn blijdschap en dergelijken kan uiten. Dat was ook zo bij mijn ex zij was de enige waar ik mijzelf liet zien hoe ik ben en wat ik voel.
Als ze ja zegt op de vraag of ze iets wil doen zou ik juist heel blij zijn en haar misschien wel een knuffel geven daardoor ik weet het niet. Maar ja als ze nee zegt kan ik daar niet veel aan veranderen en heeft het ook geen nut om het proberen te veranderen. Dat is dan vooral wat ik bedoel en dat is jammer, maar is in die zin gewoon zo.
Ik kijk tegen weinig dingen echt aan van dit boeit me dat is waar dit zijn dan ook vooral die dingen die met mezelf hebben te maken, zoals de rijbewijs. Ik geef weinig om mezelf en wat er met mij gebeurt maakt me dan ook weinig uit. Waarom dit komt is denk ik ook deels, doordat het me niet heel veel uitmaakt dat ik leef en dat ik er niet meer zijn ook prima vindt.
Nu heb ik voor nu dat meisje waar ik graag wil weten hoe het verder gaat tussen ons en dat geeft mijn leven op het moment nog wat meer de moeite waard.
Ik zag dat ze er toch wat eerder is namelijk mandaag over 2 weken dus als ik dan een goed moment vindt zal ik het vragen. Al vindt ik dit wel eng om te doen en daarom dat ik niet echt actie maak.
In muziek kan ik mijn emotie wel een beetje uiten teminste als ik alleen thuis ben doe ik dat. Net zoals in deze berichten. Heeft het heel veel nut? Nee dat denk ik niet ik zal altijd het zelfde blijven denken, maar ik vindt het fijn dat ik wel ergens dingen kwijt kan.
Ik kan het ook heel goed begrijpen dat je liever helemaal stopt met het form, zoals je bedoeling ook was. Als je dat liever wilt vindt ik dat ook goed en moet je dat zeker doen. Ik heb ook liever dat je voor jezelf kiest dan om mij een plezier te doen. Dat hoeft niet en het komt wel goed met me.
Bedankt
-
De meeste jongens en meisjes van jouw leeftijd zijn dolblij als ze hun rijbewijs gehaald hebben maar jij denkt alleen, nu kan ik autorijden. Niettemin gefeliciteerd.
Eerlijk gezegd ben ik wat geschokt door hoe jij tegen de dingen aankijkt. Het lijkt alsof niets jou veel uitmaakt. Er is eigenlijk niets waarvoor jij bereid bent veel moeite te doen.
Je voelt je nu aangetrokken tot dat meisje, maar veel passie zie ik niet. In ieder geval doe je weinig moeite om haar hart te winnen en dat merkt dan meisje natuurlijk ook wel. Je gaat vragen of ze wat met je wil en zo niet dan is het ook goed.
Als ik dat lees dan vraag ik mij af wat je dan eigenlijk met haar wilt? Een relatie met een passieloos iemand heeft weinig toekomst.
Je speelt muziek, piano, gitaar, Ukelele, indrukwekkend. Muziek is, dacht ik, vooral iets waarin je je emotie legt en tot uiting laat komen. Ik had een buurjongen die piano speelt en als hij uit school kwam 's middags dan ging hij vaak nog even spelen. Ik hoorde het door de muur en ik genoot daar van. Uit zijn spel kon ik opmaken hoe hij zich voelde. Hij legde zijn ziel in dat spel. Doe jij dat ook? Je bent toch niet zo maar muziek gaan maken. Het moet je op de een of andere manier raken.
Die muziek kan zijn wat jou en dat meisje bij elkaar brengt, maar of jij echt een relatie met haar zal krijgen daar twijfel ik nu aan.
Jij bent anders dan anderen en dat maakt het zeker voor de mensen die om jou geven niet gemakkelijk. Je ouders begrijpen je niet en dat maakt ze ongelukkig. Ik vraag mij af hoe het komt dat jij zo bent. Aangeboren of zo gegroeid door wat je ervaren hebt bij het opgroeien? Ik weet ook niet of het nog anders kan worden. Het deprimeert mij.
Om iemand geven, van iemand gaan houden, kan heel fijn zijn, maar soms doet het pijn en denk je had ik hem of haar maar nooit ontmoet. Als jij hier wat post en het wordt mij toegestaan dan reageer ik. Ik laat je niet vallen, maar ik vraag mij wel af of het wat uitmaakt.
Toch wens ik je goede dagen, hoe dat ook voor jou er uit ziet.
-
Hoi,
Stel ze zou mijn vriendin worden ook dan is het leven voor mij zinloos, maar ik merk aan mezelf dat als ik blijf leven ik wel haar/ z'n iemand nodig heb en dat fijn vindt. Nee ik ben inderdaad zelf niet op zoek en probeer niet echt haar hart te veroveren, maar zo ben ik ook niet en kan ik niet.
Het is op het moment nog beetje snel om haar random via een appje te vragen om samen iets te doen. We hebben wel is gepraat en dat probeer ik steeds als ik met haar werk, maar het niet alsof we nu al vrienden ofzo zijn zeg maar. Ik zou dat liever sowiso in het echt aan haar vragen en niet via whatsapp alleen duurt dat nu weken als ik het goed gezien heb voordat we elkaar weer zien.
Maar ja, zoals ik al hierboven schreef blijft voor mij het leven niet echt zinnig en zo zal de gedachtes over de dood nooit weg gaan denk ik. Ik geef sowiso al niks om mijn leven. Alles wat er gebeurt doe ik niet zo moeilijk om en zou het ook niet erg vinden als ik nu op een of andere manier dood zou gaan. Nu ben ik bezig met dat meisje en wil ik graag weten hoe het verder gaat en zal het dan de eerst volgende keer gewoon vragen of ze iets wil doen samen. En zo ja vindt ik dat heel erg leuk en zo niet dan is dat jammer en dan zie ik wel wat er gebeurt.
Ik ben geslaagt voor mijn rij exame dus dat is fijn. Alleen waren mijn ouders een soort van boos op me, omdat ze mijn reactie raar vonden, want ik was niet enthausiast. Wat ik best vervelend vond. Ik dacht laat me gewoon voelen hoe ik me wil voelen waarom zou ik enthausiast moeten zijn. Voor mij is het meer nou gehaald nou dat was dat klaar en door, maar ja ze vinden mij sowiso altijd al raar.
Ik hoop dat ik het meisje wat eerder zie dan over die 2 weken, zodat ik het eerder kan vragen.
Bedankt
-
Je leeft, maar je weet niet waarom en waarvoor. Iemand om van te houden waarbij jij genegenheid vindt en kwijt kan waar je mee zit geeft jouw leven een soort van zin. Dan wil je nog wel even blijven.
Nu is er dat meisje, jij voelt je goed bij haar, maar je durft haar niet te vragen of ze wat meer wil dan alleen maar oppervlakkige contacten zoals nu. Nu weet je niet wat ze precies voor je voelt en kan je nog hopen en dromen. Als zij niet jouw vriendin wil zijn dan is alle hoop en zijn alle dromen weg. Denk jij. Dan hoeft het allemaal niet meer. Dus durf je het niet te vragen.
Ik vind het heel verdrietig om te lezen dat jij nog steeds uit het leven stappen als een optie ziet. Ik ken jou alleen maar van hier maar ik denk dat jij een lieve jongen bent met veel talenten. Ik ben veel genegenheid voor je gaan voelen en als jij een einde aan je leven maakt zou ik dat verschrikkelijk vinden.
Het is niet nodig! Jij bent echt iemand waar je van kan houden. Van iemand houden kan een mens gelukkig maken. Er zijn genoeg meisjes die iets van een moedertje in zich hebben die jou in hun armen willen sluiten en van je houden. Je moet ze alleen tegen komen.
De meisjes die jij ontmoet hebt zijn allemaal toevallige ontmoetingen. Zoek en je vindt zeggen ze, maar jij zoekt niet. Je probeert ook niet echt het hart van dat meisje te veroveren. Maar misschien is zij wel dat meisje dat jij zoekt.
Jij en dat meisje zijn allebei muzikaal. Jullie zijn allebei bescheiden en verlegen. Jullie passen bij elkaar! Je ziet haar pas over twee weken. Stuur haar een berichtje waarin je haar vraagt om met haar uit te gaan, morgen bijvoorbeeld, om te vieren dat jij geslaagd bent voor je rijexamen (als je slaagt natuurlijk, anders gewoon omdat je dat leuk vindt). Vraag wat zij leuk zou vinden. Beter nog, bel haar gewoon op.
Vertel haar eens wat je hierboven zei, dat je het leuk zou vinden om samen met haar muziek te maken. Je moet echt stappen zetten! Zoals het nu gaat wordt het nooit wat!
Als ze je afwijst dan is dat natuurlijk heel erg, maar er zijn nog veel meer hele lieve meisjes. Misschien wil ze niet direct verkering, maar jullie gaan wel vriendschappelijk met elkaar om. Dat kan meer zijn en worden! Ze vindt jou aardig, ze wil jou echt niet zomaar kwijt!
Ik wens je succes met je rijexamen en met dat meisje en ik ben nog steeds blij dat je er nog bent en heel wat anderen ook weet ik zeker. Blijf dus nog een tijdje. Doe het voor al die mensen die om jou geven!
-
Hoi,
Ik drukte perongelijk mijn bericht weg toen ik bijna klaar was, dus ik zal het wat korter vertellen dan dat ik het eerst had geschreven.
Ik durfde het haar volgende keer niet te vragen om iets te doen. Als ik het goed heb gezien zie ik haar helaas pas over 2 weken weer op zaterdag. Ik zal het haar dan vragen als ik een beetje een goed moment kan vinden of creëren. Als ze dan nee zegt zou ik dat wel heel jammer vinden.
Mijn piano is nog niet binnen, maar heb voor zolang een andere piano gekregen van het bedrijf. Ik wil binnen kort ook een 2e gitaar kopen wel een ander soort dan dat ik nu heb en een ukelele.
Voor haar spelen lijkt me leuk. Helemaal als ik speel en zij gaat zingen wat ze als het goed is kan. Of samen zingen en spelen zou mij ook heel leuk lijken ookal kan ik niet zingen.
Als ik eerlijk ben op het geen wat je zij dat ik blij ben is dat niet waar. Ik ben nog steeds niet echt gelukkig en denk nog steeds vaak aan de dood als ik eerlijk ben. Dit meisje geeft mij nog een hoop puntje, maar stel ze zecht nee weet ik om eerlijk te zijn niet wat ik moet. Ik merk dat ik echt z'n persoon nodig heb om te blijven leven en zodat ik na een tijdje ook eindelijk ook echt afentoe kan praten met iemand zoals haar over wat ik voel, zodat ik dat gewoon even kwijt kan. Maar ja als dit meisje dus nee zal zeggen weet ik niet wat dat met me gaat doen.
Dit klinkt raar en dat is het ook, maar ik merk wel echt dat ik een "vriendin" nodig heb om gewoon ook afentoe bij te zijn en niet met mezelf bezig ben en veilig in haar armen kan zijn zeg maar. Zo voelde die knuffel voor mij ook echt heel fijn doordat dat eigenlijk al best lang geleden was en helemaal op het moment toen het heel slecht ging net had. De knuffel voelde voor mij dan dus eigenlijk meer als een knuffel.
Vandaag heb ik auto examen hopelijk gaat het goed en heb ik dan mijn rijbewijs helaas mag ik dan alleen nog niet alleen rijden een half jaar lang
Bedankt
-
Ardennen was niet zo leuk, maar Via Vita ging wel. Je moet geen hoogtevrees hebben om dat te doen heb ik gezien.
Met dat meisje schiet het maar niet op. Je weet dat ik denk dat jij iets van autisme in je hebt. Dat heb ik zelf ook en dan weet ik dat je dan wat moeite hebt met het herkennen van non-verbale signalen. Dat meisje vindt jou leuk, maar hoe leuk, dat is de vraag. Probeer je niet om eens af te spreken voor een avondje uit? Als ze ja zegt dan weet je meer. Als ze met je uit wil gaan dan zegt dat wat.
Zij is muzikaal en jij speelt piano. Heb je haar dat al eens verteld? Ik neem aan dat jullie wel eens praten over welke muziek jullie mooi vinden.
Heb je die nieuwe piano al binnengekregen die je gekocht hebt? Misschien kan je haar eens uitnodigen om bij jou thuis voor haar te spelen. Jou horen en zien spelen zegt iets over wie jij bent, je kan dan in jouw ziel kijken. Laat haar in jouw ziel kijken!
Je ziet haar alleen als jullie toevallig dezelfde dag werken en op dit moment is dat niet vaak. Dan moet je toch proberen om haar buiten het werk ook te zien anders wordt het nooit wat! Elke mogelijkheid om met haar te zijn moet je aangrijpen!
Jullie hebben allebei belangstelling voor muziek en misschien zijn er nog andere dingen. Gedeelde interesses kunnen leiden tot een goede stabiele vriendschap en misschien meer. Jullie moeten samen dingen doen!
Als jullie nog eens naar een feestje zijn geweest en je geeft haar weer een afscheidsknuffel, vraag dan of je haar ook een afscheidszoen mag geven (op haar wang). Misschien krijg je dan een zoen terug, misschien meer dan een!
Dat jij zegt dat je dat andere meisje graag helpt vind ik heel positief. Ik denk dat het goed met jou gaat. Ik ben erg blij dat jij er nog bent en ik hoop anderen om jou heen en vooral jij zelf ook! Fijne dagen en succes weer.
-
Hoi,
Daar ben ik weer
Ik heb haar vandaag wel naar een redelijk lange tijd weer gezien, maar nog niet echt verder.
Geknuffeld is misschien een beetje een groot woord het was nanelijke gewoon een kleine korte knuffel. Ik hoop dat ze dat natuurlijk ook fijn vond ik vond dat wel in iedergeval toen.
Vandaag heb ik haar dus weer gezien en hebben op het eind beetje gepraat en heb ik vooral weer wat over haar gevraagt vooral over haar musical en ik denk dat ze dat wel leuk vindt dat ik dat vraag hoop ik teminste.
Ik wilde ook wat meer vragen om erachter te komen wat ze van me vindt en om dus misschien een keer wat te doen samen, maar toen we bezig waren over haar musical vond ik dat misschien toch nog een beetje snel om te vragen en vooral ongemakkelijk. Al moet ik zeggen dat ik nu best wel veel spijt heb dat ik het niet gewoon gedaan heb.
Dan had ik meteen geweten waar ik sta alleen stel het is dus een nee voor haar dan is het voor haar wel misschien ongemakkelijk om met mij te werken en het is niet dat ik wil dat ze dat straks heeft.
Dat ander meisje heeft de afgelopen dagen niet echt iets meer gestuurd. Dus ja hopelijk appt ze me als ze iets kwijt wil of wilt praten over iets. Ik help haar graag, maar ja dat zal ik wel zien.
De vakantie naar de ardennen was niet zo leuk. Ik had er dan sowiso al geen zin in dus ja een ding was opzich wel leuk en dat was via vita. Dat eigenlijk een beetje een bergbeklimmen maar dan iets anders.
Maar ja ik heb dus spijt van dat ik het vandaag niet gewoon gevraagd heb aan haar. Ze werkt deze week ook niet meer voor zover ik dacht dus dat is jammer. En via app vindt ik het ook beetje stom en raar om een gesprek te beginnen.
Bedankt.
-
Bij het afscheid na dat feest heb je e geknuffeld en dat vond ze goed, misschien wel fijn. Dus ze vertrouwt je en vindt jou wel aardig. De vraag is, ben jij voor haar die aardige jongen van het werk of zou ze wel meer willen?
Durf je haar te vragen om eens ergens met haar heen te gaan? Een avondje uit dus? Je moet echt wat van je gevoelens laten merken en je mag best toegeven aan haar dat je haar leuk vindt maar niet goed weet hoe daar mee om te gaan. Misschien dat zij dan ook wat opener naar jou wordt. Misschien is zij net zo bescheiden als jij en hoopt ze dat jij stappen zet omdat zij dat zelf niet durft of niet gepast vindt.
Het gaat heel langzaam allemaal, maar wat langzaam groeit is meestal ook sterker en duurzamer.
Dat andere meisje van de dierentuin zit met zichzelf in de knoop. Fijn dat ze in jou iemand heeft waar ze mee kan praten, maar de vraag is waar zij echt mee zit. Die burn out is een gevolg van haar in de put zitten. Niet de oorzaak.
Wat mij opvalt is dat jij steeds meer op een gewone jongen gaat lijken. Je ontmoet mensen, je gaat uit. Soms ben je zelfs gelukkig. Daar ben ik heel blij om. Gelukkig zijn is geen permanente situatie maar het zijn geluksmomenten en soms heb jij momenten dat jij het leven fijn vindt. Die Ardennen trip gaat misschien ook wel leuk worden. (Het regent daar wel veel!)
Overal is men dringend op zoek naar medewerkers. Vast ook wel bij de Efteling. Ik weet niet of jij op school een praktisch vak hebt geleerd of dat het meer theoretisch was, maar is er geen mogelijkheid om vast werk te krijgen bij de Efteling? Zoals het nu is kan het niet de rest van je leven blijven. Te onzeker. Praat eens met iemand van de personeelsafdeling. Toon wat ambitie.
Als jij straks wat krijgt met dit, of een ander meisje, dan gaat ze jou stimuleren om verder te komen. Reken daar maar op. Jij gaat het dan zelf ook willen!
Fijne dagen en veel geluksmomenten gewenst!
-
Hoi,
Ik dacht ik laat maar weer is iets van me horen.
Ik ben met het meisje nog steeds niet echt verder nu heb ik haar ook weinig gezien, doordat ik deze week weinig ingepland was. Afgelopen disndag in die week dus heb ik haar nog de hele avond gezien op weer een soort personeels feest. We hebben de hele avond bij elkaar gestaan en toen we met meer mensen van ons groepje waren. Deden ze soms met de armen om elkaar heen en dansen. Ik stond dan meestal langs haar dus dat was wel leuk en mijn collega's dieuwde mijn hand soms beetje omlaag zodat hij niet meer bij haar schouder was, maar meer bij haar heup/er wat boven. Hopelijk vond ze dat niet erg. Toen ze naar huis ging heb ik haar nog een knuffel gegeven en dat voelde fijn.
In die avond en dag erna voelde ik mezelf best kut, doordat ik voor mijn doen veel op had. Dit was ook de eerste keer dat ik dan echt dronken was en vondt dit leuk om een keer mee te maken, maar op de volgende feestjes zal ik niet meer zoveel drinken haha.
De dag na het feestje heb ik haar nog gevraagd wat ze er van vond en nog een beetje intresse getoond totdat het gepsprek een beetje dood liep na een paar van mijn vragen.
Ik hoop dat ze morgen/vandaag weer moet werken, want dan ben ik er ook. Ik wilde dit namelijk niet vragen via app, want ik weet niet wat ze echt van me vindt en wil haar dan nu ook niet in de weg zitten en dat het voor haar ongemakkelijk wordt als ze moet werken met mij.
Ik vindt zelf appen soms fijner, doordat ik dan soms wat langer na kan denken wat ik stuur, maar zoals nu vindt ik het fijner om met haar persoonlijk te praten. Dan kan ik haar reactie namelijk ook beetje zien en beter inschatten wat ze van me vindt.
Toen ik gister (zaterdag) in walibi was appte dat andere meisje mij opeens het meisje van de dierentuin.
Heb een leuke dag gehad trouwens in Walibi.
Maar dat meisje appte me dat ze iets wilde zeggen, maar ze zag dat ik in walibi was dus heeft ze dat vandaag gestruurd. Ze stuurde dat het afgelopen tijd niet goed met haar gaat en de artsen hebben gezecht dat ze een lichte burn-out heeft. Ze heeft het al langer, maar werd het nu steeds erger. Waardoor ze ook veel dingen bij andere heeft afgezecht. Dus ja nu begrijp ik waarom ze het heeft afgezecht en heb ik haar een beetje gesteund. Ik merkte dat ze het er moeilijk mee had en ze vertelde bijvoorbeeld ook dat haar vriendin boos is geworden, doordat ze veel dingen af zij ondanks ze wel heeft verteld aan die vriendin wat er met haar aan de hand was. Dus dat vindt ik wel beetje zielig voor haar. Maar hopelijk heb ik haar een beetje kunnen helpen.
Maar ja hopelijk werkt ik morge dus met meisje ik zal haar voortaan e noemen dat praat misschien wat makkelijker.
Ik vindt het moeilijk om te bedenken wat ze van me vindt en warschijnlijk overdenk ik gewoon te veel, want het enige wat steeds in mijn hoofd om gaat is mag ze me wel en vindt ze me niet raar/irritand.
Zelf is ze ook erg verlegen, maar als je haar een klein beetje komt is ze wel meteen een stuk losser en dat is iets wat bij mij heel lang duurt en helemaal los komen was ik tot nu toe maar bij 1 persoon geweest en dat was mn ex.
Nu is ze op het moment nog wel verlegen. Dus ik moet er achter zien te komen hoe ik dat weg kan halen, maar vindt ik dat eng aangezien ik dan weer denk ik vindt ze me niet irritand.
Misschien werk ik morgen dus weer met haar anders kan het eventueel dinsdag of woensdag nog, want daarna ga ik op vrijdag een midweek weg naar de ardenne, waar ik eigenlijk totaal geen zin in heb.
Bedankt.
-
Als ik lang niets van je hoor begin ik altijd ongerust te worden. Gelukkig was het alleen maar omdat je niets te melden had.
Wanneer jij echt belangstelling hebt voor dat meisje moet je toch proberen haar hart te veroveren. Je moet iemand voor haar worden, iemand waar ze vrienden mee wil zijn. Als jij afstandelijk blijft dan denkt ze dat je niet echt geinteresseerd bent in haar.
Jij bent veel te bescheiden, je moet wat meer durven. Zij is een meisje en zij wil best een leuke vriend net zoals jij een vriendin wilt. Waarom zou jij die vriend niet kunnen zijn?
Alle meisjes die jij ontmoet vinden jou aardig, dus je bent aantrekkelijk genoeg. Ik heb eerder gezegd dat een lief zacht meisje bij jou past. Volgens mij is zij zo iemand. Praat met haar en laat merken dat je haar leuk vindt. Haar meenemen naar iets zoals een concert, heel goed plan!
Ik hoorde laatst dat jongeren bang zijn om afgewezen te worden en daarom liever communiceren via apps en niet face to face of bellen via de telefoon. Ben jij ook zo?
Jij wilt een vriendin. Daar is dat meisje, laat haar niet wegpakken door een ander! Pas als ik lees dat jullie verkering hebben kan ik weer rustig slapen!
Jammer dat er nu zo weinig werk is. Zijn er geen andere mogelijkheden, desnoods buiten de Efteling? Je moet ook aan je toekomst denken! (Ja, die heb jij!)
-
Hoi,
Ik heb nog niet echt heel veel meer met het meisje gepraat wel een beetje en iets meer gevraagd over wat ze precies doet met dansen en musical. Meer dan dat is het nog niet echt. Ik durf het niet echt ik vindt het raar om al redelijk snel te gaan aangezien ze pas net bij ons werkt en ja is het misschien raar voor haar als ze meteen "gefixt" wordt.
Ook vindt ik het moeilijk om te vragen om bijvoorbeeld een keer iets te doen. Stel ze wilt dat niet of ziet mij niet zitten dan is dat vooral voor haar heel ongemakkelijk voor haar als we samen werken.
Vandaag had ik het concert van rondé en vond dit erg leuk en lijkt me ook leuk om vaker naar een concert te gaan al helemaal als dat bijvoorbeeld met dat meisje kan.
Hoe het met me gaat vindt ik moeilijk om te beantwoorden. Het gaat niet persee heel goed, maar ook niet slecht. Ik ben niet persee heel gelukkig, maar ook niet ongelukkig.
Ik moet komende week niet veel werken. Was eigenlijk maar 1 keer ingepland, maar niet bij raveleijn, maar ze vroegen of ik dinsdag ook nog bij raveleijn kan werken dus dat is fijn. Al heb ik minder zin in woensdag aangezien ik dan een lange flextaak heb en zal dan warschijnlijk de heledag een horeca dienst hebben.
Dinsdag heb ik ook weer een soort personeels feest. Ik had een paar keer gevraagd of dat meisje ook mee gaat en ze gaat mee. Dus wie weet dat we dan wat meer aan de praat komen.
Ik hoop het wel en hopelijk ziet ze ook iets in mij. Het is een heel leuk meisje en het zal mij heel erg goed doen denk ik als het echt wat tussen ons wordt.
Bedankt.
Heb een fijne week.
-
Hoe gaat het nu? Zijn de gevoelens wederzijds? Ik ben nog steeds een beetje bezorgd om jou! Vooral als je zo stil bent.
-
Je hebt het flink te pakken, je bent met niets anders bezig en je post steeds meer. Je weet dat er regels zijn over wat je kan posten op dit forum en ik begin mij zo langzamerhand af te vragen wanneer de moderators vinden dat het wel genoeg is.
Ik hoop dat de gevoelens van dat meisje voor jou ook de richting op gaan van wat jij nu voor haar voelt. Het zou goed zijn als het deze keer wat wordt. Jij hebt het nodig.
Je zou moeten proberen ook contact met haar te hebben buiten het werk. Echt contact dus, niet via appjes. Samen gezellige dingen doen. Ik wens je het beste.
-
Hoi,
Dat ik niet echt iemand heb om er over te praten maakt me opzich niet heel veel uit. Ik denk ook om eerlijk te zijn dat het op het moment vooral de gevoelens zijn, waardoor het nu zo in mijn hoofd blijft zitten. Zo wil ik het liefst haar nu zien en weer verder praten over haar en wat ze allemaal doet. Ik weet al wel wat, maar nog niet alles en zou haar graag beter leren kenen en hopelijk dan zij ook mij.
Met mijn collega's zal ik er niet snel over praten niet zoals hier iniedergeval soms hebben we het er wel is over als iemand iemand ziet zitten, maar niet als een diep gesprek ofzo.
Ik zal weer wat meer vertellen als ik wat verder ben met haar en wat meer weet. Wanneer ze moet werken weet ik niet, maar dat kan ik morgen bekijken op de daglijst dus hopelijk is ze er maandag, want ze is dit weekend vrij.
Bedankt.
-
Het is heel jammer dat jij niet echt een vriend hebt waarmee je over dit soort dingen kan praten, maar het is heel goed dat je het dan op deze manier doet. Je ziet, ik blijf het volgen, je ontroert mij. Ik hoop dat het deze keer echt wat wordt.
Is er bij je collega's niemand waar je mee kan praten? Ze leven met je mee. Het zijn aardige collega's en ze hebben sympathie voor jou.
-
Hoi,
Ik denk dat ik opeens een aantal leuke meisjes ben tegen gekomen, maar dit meisje voelt speciaaler. Waarom weet ik niet, maar dat voelde al zo bij de eerste keer dat ik haar zag. Misschien licht het aan haar stijl en hoe ze is ik weet het niet.
Ze heeft een leuke kledings stijl en hoe ze haar haren heeft zitten vindt ik erg leuk. Ook is ze een beetje verlegen en dat heeft iets schattigs en doet me ook aanmezelf denken. Aangezien ik heel erg verlegen ben ik zal haar dus ook niet snel een appje sturen, zodra we weer moeten werken. Ik denk dat dat ook al een beetje snel en raar is als ik random stuur dat ik zin in ee werkdag heb.
Ik denk dat ik nu opeens wat meer over meisjes praat en leuk vindt is, omdat sinds mijn ex dat bericht heeft gestuurd en nadat we een klein gesprekje hadden het mij wel geholpen heeft om verder te gedaan. Ik heb er nog steeds moeite mee, maar toen ik woensdag alleen met haar stond uitmezelf met de intentie om haar beetje te leren kenen en zij mij een gesprek begon.
Ik vondt het dan ook niet zo erg dat ik samen met haar op de foto moest. Wel ongemakkelijk waardoor ik een beetje een te grote glimlach heb, maar vooral 1 foto vindt ik heel leuk op hoe ik erop sta na dan.
We kijken elkaar op die foto aan met een lach en het is echt een schattige foto. Ik ben voor het eerst na een 'lange' tijd weer echt verliefd en dat voelt goed en fijn. Ik kan alleen mijn emotie nergens echt kwijt dus probeer ik dat via deze berichten. Het klinkt misschien beetje raar maar ja zo heb ik dat het afgelopen bijna 1,5 jaar gedaan, doormiddel van deze berichten. Al blijft dit meisje nog steeds de geheletijd door mijn hoofd een spooken.
Dankjewel.
-
Of jij bent heel snel verliefd of toevallig kom jij steeds leuke meisjes tegen. ;-) Je moet proberen iemand voor haar te worden die een plaats heeft in haar leven. Veel echt contact is het beste, veel beter dan appjes. Verras haar af en toe met een kleinigheidje, trakteer haar soms.
Stuur elke morgen een kort appje waarin je haar goedemorgen en een fijne dag wenst. Als jullie dezelfde dag dienst hebben, schrijf dat je er naar uitkijkt. Vertel soms iets over je zelf, hoe je voelt, wat je meegemaakt hebt. Verwacht geen antwoord terug en stuur daar ook niet op aan. Je moet zeker geen druk op haar uitoefenen, dan loopt ze weg. Aandacht, vertrouwen, eerlijkheid en betrouwbaarheid, daar gaat het om. Veel succes!
-
Hoi,
Ik ben weer wat sneller met een bericht als dat ik zelf gedacht had. Ik wilde nog even wachten, maar merk toch aan mezelf dat ik het ergens even kwijt wil.
Ten eerste, ja het is jammer dat het zo gelopen is met dat meisje, maar ja het zij zo. Ik heb er even mee gezeten, omdat ik eigenlijk opnieuw weer niemand had.
Nu vraag ik mezelf wel vaker of of dat ze niks meer stuurt, omdat ik ook niets meer gestuurd heb of dat zij echt heeft gedacht ik wil niet verder, want als dat is voel ik me schuldig naar haar toe dat ik niks meer heb gezecht, nadat ik voor de laatste keer had gevraagd hoe het met haar ging aangezien ze ziek was. Misschien voel ik me ook een beetje schuldig om de volgende rede.
Maandag is er een nieuw meisje bij ons begonnen ze is 18 jaar en om eerlijk te zijn voelde ik meteen iets bij haar wat ik sinds mijn ex niet meer gevoelt heb. Dit was ook meteen bij de eerste keer dat ik haar had gezien. Ik had haar toevallig al eerder gezien toen ze een rondleiding door de Efteling kreeg toen ik een extra werk blouse ging ophalen.
Maar ja ik voelde me meteen soort van verliefd of iets in die trand. Ze is een heel mooi meisje en kan het nu al best goed denk ik met haar vinden en dat hadden mijn collega's vandaag wel door haha.
Zo vroegen ze of ik al een date geregeld hadden en moest ik met haar op de foto met een van de ruiters van show. Nu was dat natuurlijk bijde beetje voor de grap, maar wel een grap met de intessie van hun. Volgens mij vond ze het ook niet zo erg om met me op de foto te gaan dus dat is een goed teken denk ik. Ze reageerde ook leuk toen ik de foto's naar haar stuurde toen ik thuis was. Haar volgende werkdag is vrijdag hellaas ben ik toevallig deze vrijdag vrij dat vindt ik om eerlijk te zijn beetje jammer, maar ik zal haar vast wel weer zien. Al ben ik over twee week niet heel veel ingepland.
Zoals ik in het begin zij voelde me ik na die dag met dat meisje weer wat slechter, maar nu door dit meisje weer wat blijer en wil ik het liefst nu met haar appen, maar dat vindt ik nu al beetje snel en raar om te doen.
Hopelijk wordt het echt iets met haar ik voel echt iets bijzonders bij haar wat ik alleen bij mijn ex heb gevoeld.
Bedankt.
-
Jammer dat het zo gelopen is met dat meisje. Misschien vertelt ze nog eens waarom. Dat zou fatsoenlijk zijn.
Ik denk dat jij mentaal sterk genoeg bent om het aan te kunnen. Er komt wel een ander, een serieuzer meisje.
Fijn dat je het feestje leuk vond. Je begint steeds socialer te worden ;-). Ik hoop wel dat je niet te veel naar de fles gaat grijpen om je goed te voelen. Blijf positief en wees blij met de leuke dingen. Die zijn er genoeg toch?
-
Hoi,
Nog heel erg bedankt voor al je tijd die je de laatste maanden hierin hebt gestoken en hopelijk heb je een leuke verjaardag gehad.
Ik heb een tijdje niks gestuurd aangezien ik het even wilde laten rusten en pas weer iets wilde sturen als ik wat te vertellen heb en dat is sneller dan dat ik zelf gedacht had.
Het personeels feest was leuk, ik had eerst wat moeite met loskomen wat ik altijd heb op een feestje en dan ook het hele feestje doorblijft gaan, maar heb deze keer ook voor het eerst een paar biertjes op. Niet veel, maar wel een aantal vooral omdat ik dat een keer wilde proberen en ik kwam, daardoor ook iets losser wat wel fijn voelde. Nu was ik hoe de meeste mensen zijn op en feestje als ze nog niks gedronken hebben dus hoorde ik er wat meer bij.
Waarom ik nu echt een bericht stuur is vanwege het meisje.
Ik zou afgelopen vrijdag naar de dierentuin gaan in belgie met haar moeder en collega van die moeder, want ze had me meegevraagd.
Maar de dag ervoor vroeg ik rond 15:00 hoe en wat precies die dag, zodat ik wist hoelaat ik moest opstaan, maar dat heeft ze nooit meer voor die vrijdag geopent. Ik had haar meerdere berichtjee gestuurd en aantal keer gebelt, maar ze nam niet op. Wel zag ik dat ze afentoe online was op instagram.
Maar ja pas in de ochtene voordat we naar de dierentuin zouden gaan kreeg ik pas bericht van haar. Oh sorry ik ben ziek e.c.t. ik geloof opzich wel dat ze ziek was, want vgm van wat ik van haar gehoord had had ze best wel wat op bij personeels feest, maar ja sinds toen reageerd ze niet echt meer op me of heel kort en als ik dan iets terug stuurde opende ze het na een lange tijd, maar zij ze niks. Terwijl ze eerst best wel snel terug reageerde.
Dus ja heb haar sinds toen ook niet echt meer een berichtje gestuurd, omdat ik het gevoel heb dat ze niet meer wilt appen of verder wilt en ik het raar vindt om te vragen of dat ook echt is. Dus ja ik laat het maar zitten denk ik. Ik ben dus weer beetje terug bij af.
Ik weet dat je niks meer zult sturen, maar je zult het nog wel lezen denken ik.
Groetjes van mij.
-
Beste vriend, Dit wordt mijn laatste post voor jou. Je hoopt dat ik met een gerust hart afscheid kan nemen en zoals ik nu in jouw laatste berichten lees denk ik dat het helemaal de goede kant met jou opgaat.
Het mooiste vind ik dat jij en dat meisje zo naar elkaar toe aan het groeien zijn. Zij vertrouwt jou en ze begint genegenheid voor je te voelen. Zoals ik al eerder zei, jullie gaan elkaar steeds beter leren kennen, steeds meer elkaar vertrouwen en op een gegeven moment beseffen jullie dat je niet meer zonder elkaar wilt. Ik zou dat heel fijn vinden want dat geeft jou een reden om te willen leven.
Er is natuurlijk nog veel meer om te willen blijven leven, maar misschien moet jij sommige dingen nog ontdekken. Dat meisje kan jou een beetje bij de hand nemen en jou te leren dat het leven heel fijn en heel leuk kan zijn.
Bij je vorige vriendin is het mis gegaan omdat jij in die depressie zat, maar dat is nu voorbij en voorgoed hoop ik. Open jezelf naar dat meisje, laat haar in je hart en in je ziel kijken en dan gaat ze van je houden. Jij bent een beetje apart, maar je kan dat ook speciaal en bijzonder noemen.
Ja, er zitten inmiddels heel wat uren in dit topic, zowel van jou als van mij. Ik vind dat het de moeite helemaal waard is geweest. Als je een mens wat gelukkiger hebt gemaakt dan heb je niet voor niets geleefd.
Jij was zo eenzaam en zo ongelukkig, ik kon jou niet loslaten. Soms maakte ik mij echt grote zorgen. Ik heb het je al meer gezegd, jij bent iemand waar je van kan houden omdat jij bent zoals je bent. Ik herkende veel van mijzelf in jou, ik kon jou begrijpen en ik begon genegenheid voor je te voelen. Dat jij uit het leven zou stappen was te erg om te accepteren.
Dat meisje ziet ook dat jij goed en eerlijk bent en daarom zoekt ze toenadering tot jou. Jij bent iemand die ze kan vertrouwen, waar ze liefde voor kan voelen en waar ze zich fijn bij voelt.
Ik zet er nu dus een punt achter, niet omdat ik dat wil maar omdat het de regels zijn van dit forum. De tijd die ik aan jou besteed heb was geen last, ik deed het graag voor jou. Ik wens je het allerbeste voor wat het leven jou gaat brengen. Ik hoop veel liefde en af en toe toch wat gelukkige momenten.
Je hebt je liefhebberijen, je pretparken die je bezoekt. Hopen maar dat je vriendin dat ook leuk vindt, en wie weet, kindertjes vinden pretparken ook heel leuk en als papa en mama er ook gek op zijn dan is het leven iedere keer weer feest. Zelf plezier hebben is leuk, anderen waar je van houdt plezier zien hebben is nog veel leuker.
Kijk vooruit in het leven! Jou leven is wat jij er van maakt. Niet alles kan, soms is het moeilijk, maar als er liefde en vriendschap is dan heb je eigenlijk niet veel meer nodig.
Ik wens jou het allerbeste en ik hoop echte liefde. Ik vond het fijn jou te hebben leren kennen en ik ben heel blij dat het nu zoveel beter met jou gaat. Heb een goed leven en maak anderen blij met er te zijn!
-
Hoi,
Ik zal zelf warschijnlijk in de vakanties werken en ben zelf meer van om buiten de vakanties dingen te doen. Vooral omdat ik vooral van de pretparken ben en het dan rustiger is.
De foute van de foute party is inderdaad de kleding endergelijken die je dan aan moet doen, maar volgendsmij gaan sommige van mijn collega's in normale kleding dus dat kan ook nog.
Met het meisje gaat het goed. Ze heeft vandaag veel dingen over haar zelf verteld die ze nog niet dens aan haar beste vriendinnen vertelt dus gaat de goede kant op.
Vandaag ben je jarig denk ik.
Hele fijne verjaardag en hopelijk is het een leuke dag.
Gefeliciteerd!
Ik zal nog een berichtje sturen als ik wat meer weet over dat meisje.
Heel erg bedankt voor al je berichten die je me hebt gestuurd ik vond het erg fijn om toch met iemand hier al die tijd over gepraat te kunnen hebben met iemand.
Heel erg bedankt voor al je tijd want er zitten heel wat uren in al je berichten.
Bedankt en ik hoop dat je met een gerust hart weg kan gaan
Dankjewel! Je hoort nog van me
-
Beste vriend, Bedankt voor je verjaardagswens. Eerlijk gezegd lijk ik in sommige opzichten wel op jou en die verjaardag hoeft voor mij niet bepaald. Het is meer dat mijn familie dat feestje wilt, voor mij mag het ongemerkt voorbij gaan. Wat dat op jezelf zijn betreft, dat herken ik ook. Dat verlangen om er niet meer te zijn echter helemaal niet! Ik ben veel te nieuwsgierig te zien hoe het verder gaat met alles. Bovendien zijn er nog een hoop boeken die ik moet lezen en zijn er fruitboompjes in mijn tuin die ik groter wil zien worden en waar ik fruit van wil oogsten. Zijn er nog dromen, Kortom als er nog iets is om voor te leven dan wil je niet dood.
Jouw probleem is dat jij zo weinig hebt waar jij voor wilt leven. De ambitie die je had, achtbanen ontwerpen, dat was een illusie en verder is er niet veel. Je werkt bij dat Raveleijn, maar dat is niet echt een baan met uitzicht. Het enige lichtpunt dat ik zie is dat meisje dat blijkbaar wel belangstelling voor jou heeft. Dat geeft jou iets om naar uit te kijken en om er voor te blijven leven.
Zou het wat worden dan verwacht ik, hoop ik, dat zij jou gaat stimuleren om wat meer van je leven te maken.
Wat ook kan helpen is wat jij in de vakanties doet als je die hebt. Ik kan mij namelijk voorstellen dat jij niet zou weten wat je in de vakantie moet doen en dat je daarom dus maar gewoon blijft doorwerken.
Straks heb jij je rijbewijs als alles goed gaat, en waarom niet? En misschien dat je dan wat avontuurlijker gaat worden en zeker als jij dan een vriendin hebt. Jij kan wel saai zijn en niets willen, maar daar neemt zij geen genoegen mee. Jij hebt iemand nodig die jou uit je kamer trekt en dingen laat doen en jou er op uit laat trekken.
Met dat foute van dat feestje bedoel je neem ik aan dat je kleding moet dragen die voor deze tijd niet gepast zou zijn. Ouderwets, ordinair, uitdagend, gek, noem maar op. Ik hou ook helemaal niet van opvallen, dus ik kan je tegenzin wel begrijpen. Denk maar aan dat meisje en dat je soms dingen moet doen die je liever niet doet om te krijgen wat je graag hebben wilt.
Jammer dat dat meisje niet bij Raveleijn komt, maar zo te zien heeft ze wel belangstelling voor jou, dus uiteindelijk maakt het misschien niet zo veel uit. Ik zei het al, jij zoekt niet erg hard naar een vriendin, dus dan maar hopen dat je gevonden wordt en blijkbaar ben je gevonden.
Het is allemaal nog erg pril, dus je moet zien waar het toe leidt, maar het positieve is dat meisjes jou opmerken en aantrekkelijk vinden. Jij bent gewoon een leuke lieve jongen die er ook nog eens goed uitziet. Alleen wil jij dat zelf niet geloven.
Dit weekend is inderdaad het laatste weekend dat ik nog reacties plaats. Als ik jou mijn laatste reactie stuur dat zeg ik dat ook, dus dan weet je het. Voorlopig reageer ik nog gewoon als jij wat post. Het beste dus maar weer. Het leven kan best leuk zijn, laat de natuur maar beslissen wanneer jouw tijd gekomen is. Dat is voor iedereen, vooral voor jou zelf veel beter! Ik geef om je, dus doe mij geen verdriet!
-
Hoi,
Opzich zit ik nog steeds in mezelf. Wellicht wel iete minder inderdaad, maar er helemaal uit hoeft niet ik vindt het wel fijn zo.
Ik hoef zelf de steun van mijn oudere ook niet echt te hebben als ik eerlijk ben. Ik ben liever niet bij ze dan wel en zeg liever ook niet heel veel tegen ze. Dat komt niet persee door hun, maar ook door mezelf.
Ik kijk opzich niet heel veel uit naar het personeels feest, maar dat komt vooral doordat het een foute party wordt dus ik foute kleding aan moet, waar ik me niet echt confortable in zal gaan voelen.
Het zal wel gezellig worden dat meisjes komt ook en gaat met ons team mee dus wie weet kan ik dan wat grotere stapjes zetten.
Vandaag appte ze uithaar zelf en vertelde dat ze niet naar Raveleijn komt, maar ze nu gaan kijken of ze wel naar andere attractie kan aangezien ze echt weg wil bij de horeca/impuls. Het is daar namelijk neetje slecht geregeld om het nog redelijk positief te vertellen.
We hebben het dan nu ook vooral gehad over dat en over dat het raar is dat ze niet naar raveleijn kan vanwege verschillende rendenen, maar die doen er bij dit verhaal miet echt aan toe.
Nu is ze slapen en zij ze dat we morgen wel weer gingen appen dus dat is wel iets goeds denk ik.
Ookal heb ik meer in mijn mars dan efteling medewerker zou ik het echt niet erg vinden om dit vooraltijd te doen.
Ik zal warschijnlijk niet meer naar school gaan dus gaat het dan al moeilijker. En vindt het zo wel prima ik leef beetje van dag tot dag en zie vanzelf wel hoe en wat.
Wie weet zoals ik al eerder heb gezecht vindt ik het over een jaar of wat meer wel genoeg geweest en ga ik kijken hoe ik het kan beeindigen. Of wie weet heb ik het nog erg naar mijn zin en leef ik nog lang.
Het gaat nu ik met dat meisje aan jet praten ben en afleiding heb door haar en, omdat ik dat gesprek met mijn ex heb gehad stuk beter, maar zoals ik eerder heb gezecht zal ik het idee van er een eind aan maken altijd hebben ookal voel ik me helemaal top.
Ik denk aan wat je zij dat je dit weekend jarig bent, dus alvast fijne verjaardag en geniet. Als dit je laatste bericht wordt weet dan dat ik vroeg of laat nog een update zou geven over het meisje en dan misschien over een tijdje hoe het met me is.
Bedankt
-
Beste vriend, Weer allemaal positieve berichten en daar ben ik erg blij om. Geleidelijk aan kruip jij uit je schulp en wordt je steeds socialer. Waarom je zo opgesloten zat in jezelf dat weet ik natuurlijk niet. Het kan aan je karakter liggen, maar het kan net zo goed een gevolg zijn van de tegenslagen die jij hebt gehad en het gebrek aan steun thuis. Waarschijnlijk een combinatie van die twee zaken.
Daardoor ben je heel negatief over jezelf gaan denken en raakte je al je zelfvertrouwen kwijt als het om sociale contacten ging.
In dit topic heb jij gemerkt dat er mensen zijn die jou de moeite waard vinden om er tijd en aandacht aan te geven en ik denk dat je voelde dat het niet zomaar was als ik zei dat ik genegenheid voor je voelde.
Nu begin je al uit te kijken naar dingen zoals dat personeelsfeestje en andere zaken als het om mensen gaat. Dat is een hele vooruitgang vergeleken met vroeger.
Het is natuurlijk heel fijn dat jij het erg naar je zin hebt bij Raveleijn, maar misschien zou je toch ook eens af en toe wat dat betreft wat verder moeten kijken. Raveleijn voelt voor jou aan als een vertrouwde veilige omgeving. Je kent de mensen daar en zij kennen jou en jullie kunnen goed met elkaar opschieten. Hiervoor, op die scholen waar je was, daar was dat een heel andere zaak. Je had geen vrienden, maar die collega's die je nu hebt zijn wel een soort van vrienden van je geworden. Niettemin, het is niet iets voor de rest van je leven. Er zit heel veel meer in jou.
Ik vind het heel leuk om te horen dat jij in gesprek bent geraakt met dat horeca meisje. Ik denk dat jij een persoonlijkheid hebt die iemand wat doet, waar je direct sympathie voor hebt, zoals jij mij ook wat gedaan hebt. Daardoor vinden mensen jou snel aardig en misschien dat jij bij meisjes een soort van moederlijk gevoel wakker maakt. In ieder geval denk ik dat jij en dat meisje vrienden gaan worden en of er meer van komt, dat zal de tijd leren. Jullie moeten elkaar steeds beter gaan kennen, ook als het gaat om de dingen in je leven waar jij het moeilijk mee hebt. Laat haar in je ziel kijken, dan gaat zij ook meer van zichzelf prijsgeven en worden jullie heel vertrouwelijk met elkaar. Opeens beseffen jullie dan dat je niet meer zonder elkaar wilt.
Of het zo zal gaan? Ik zou dat heel leuk vinden maar je weet dat nooit. Ik hoop het in ieder geval voor jou!
Je wenst mij een fijne week en dat is aardig van je. Een fijne week is voor mij als je anderen wat gelukkiger hebt kunnen maken. Bij Raveleijn zie jij allemaal mensen die vrolijk zijn omdat ze op de Efteling zijn en wat jij daar doet is die mensen helpen een fijne ervaring te laten beleven. Dat doet jou ook plezier en daar om werk jij daar graag. Dat was ook waarom ik hier reacties postte. Het ging om die ander die ergens mee zat en misschien kon ik helpen. Alleen voor jezelf leven geeft uiteindelijk geen voldoening. Jij weet dat ook wel en dat is heel goed.
Het beste maar weer en doe je best bij dat meisje!
-
Hoi,
Nu ik en mijn ex wat contact hebben gehad en het er nog even over gehad hebben heb ik inderdaad een afgeronder gevoel en dat voelt fijn.
Met dat marrokaanse meisje zou het inderdaad niet echt iets worden ik denk dat als ze straks na dit tussen jaar gaat sturen op de uni ik haar dan ook alleen in de weg zou zitten.
Met dat andere meisje heb ik vandaag voor het eerst een gesprek gehad. Een langer gesprek dan dat ik ook eerst in gedachten had.
Ik had haar laats toegevoegd op snapchat en had vandaag gevraagd of ze toevallig al wat meer wist over dat ze naar ons komt. ze die dinsdag een gesprek daarover heeft gehad namelijk en ja vooral om intresse te tonen. Uit haarzelf vroeg ze opeens of ik niet naar school moest. Ik zit nu wel te bedenken dat ze mijn locatie kan zien op snapchat en ik op dat moment aan het werk was dus ze het warschijnlijk daarom af vroeg
Naar wat praten vroeg ze ook wat dingen uit haar zelf en heb ik ook wat gevraagd dit ging dan vooral over school. Nu is dat gesprek wel weer geeindigt ik vond het namelijk beetje raar om nu bijvoorbeeld als iets over haar hobby's vragen. Dat zou zo snel al een beetje raar over komen.
Ik durfde inderdaad eerst niet echt een bericht of iets te sturen, maar heb het vandaag toch maar geprobeert en ging best goed. Ik vond het vooral raar aangezien ja ik nooit echt met haar gepraat heb en ze weet dat twee collega's van mij mij soort van proberen te koppelen aan haar.
Maar ons gesprek voelde niet raar dus wie weet zit er meer in.
Ik zou het niet erg vinden als ik nog jaren bij Raveleijn sta. Ik heb er zelf voor gekozen, doordat ik nu gestopt ben met school en heb het daar ook gewoon heel erg naar mijn zin.
Ik kan later als ik iets anders wil altijd nog iets anders kiezen impressiepe.
Dat meisje komt volgens mij ook naar personeels feest dus wie weet kan ik dan wat meer praten met haar. Weet het nog niet zeker dus kan dat morgen misschien wel aan haar vragen.
Bedankt en hopelijk heb jij ook een fijne week
-
Beste vriend, Jij praat heel verstandig en realistisch over je ex en hoe jij daar nu over denkt. Ik vind dat heel goed van jou en voor mij is dat weer een bewijs dat het met jou de goede kant op gaat. Je bent een heel volwassen iemand aan het worden.
Dat geeft mij het vertrouwen dat jij het wel gaat redden wat de toekomst betreft. Je zei eerder wel eens dat je het gevoel had dat de relatie die je had met je ex niet goed was afgerond. Nu je weer contact met haar hebt gehad en er vrede mee hebt dat zij haar geluk bij die andere jongen heeft gevonden, heb je nu het gevoel dat het wel afgerond is?
Jij bent een intelligent iemand en dat werk wat jij nu doet daar verdien je natuurlijk geld mee en zo te lezen heb je daar ook een bestemming voor, maar er zit veel meer potentie in jou. Die meisjes die jij ontmoet die gaan naar school, halen daar diploma's en vinden werk. Als jij zo'n meisje als vriendin hebt, zou jij het dan niet moeilijk vinden om te zien dat zij een leuke baan heeft en jij nog steeds met dat Raveleijn uniform bij de Efteling rondloopt?
Nu je toch met de realiteit moet leven dat jij waarschijnlijk niet op korte termijn dit leven verlaat zou jij toch eens over de toekomst moeten gaan nadenken. Misschien als het met dat horeca meisje iets zou worden dat jou dat stimuleert om wat verder te kijken dan alleen maar vandaag en morgen.
Achter elke succesvolle man staat een vrouw zeggen ze wel eens. Mannen willen zich bewijzen voor de vrouw waar ze van houden, dat is het denk ik.
Dat Marokkaanse meisje gaat het niet worden lijkt het. Jullie zijn te veel verschillend van elkaar en als zij gaat studeren worden de verschillen alleen maar groter. Marokkaanse meisjes kunnen heel ambitieus zijn!
Jij bent op dit moment heel gevoelig voor iemand die lief en begripvol is. Dan wordt jij snel verliefd, maar dat is misschien geen goede basis voor een relatie.
Je praat niet met dat horeca meisje. Waarom niet? Zie je haar zo weinig of durf je niet zo goed? Je zou haar eens kunnen zeggen dat jij gehoord hebt dat zij bij Raveleijn wil komen werken en dat jij dat leuk vindt. Dan heb je gelijk al laten merken dat jij haar wel ziet zitten. Als jullie dan in gesprek raken dan kan je alvast een idee krijgen van hoe zij is en of het misschien wat kan worden. Van buiten vindt jij haar alvast aantrekkelijk, nu de binnenkant nog! Tenslotte gaat het daar om in een relatie.
Ik heb het gevoel dat ik wel kan stoppen eind deze week zonder dat jij daar al te veel problemen mee hebt. Dus dat ga ik dan ook maar doen. Je zegt dat je af en toe nog wat wilt posten en dat zal ik zeker lezen. Ik denk dat ik dan, zoals ik eerder zei, een klein berichtje post om je te laten weten dat ik het gelezen heb. Gezien de speciale situatie zal dat wel mogen denk ik.
Een post op dit topic wordt gemiddeld door meer dan 20 bezoekers gelezen, en als ik niet meer echt reageer, misschien dat dan iemand anders wat wil zeggen. Jij bent tenslotte niet de enige met jouw soort problemen.
Ik denk dat de moderators wel blij zullen zijn dat het hier wat rustiger wordt ;-). Zulke hele lange topics modereren vinden ze helemaal niet fijn. Eens in de een of twee weken of minder zal geen probleem zijn.
Ik wens je weer het allerbeste en ik hoop dat je uiteindelijk toch iemand vindt waarmee jij een fijne vriendschap kan hebben. Ik ben in ieder geval blij dat jij leuke dingen gaat doen waarbij je anderen kan ontmoeten zoals dat concert, Walibi en personeelsfeestjes. Ontmoet dan ook anderen!
-
Hoi,
Ja ze heeft het ook over haar vriend gehad en het gaat goed met hun 2. De jonge weet wat ik heb gedaan en gaat daar erg goed mee om bij haar. Hij vraagt bij sex dingen om extra toesteming en kijkt of het goed met haar gaat dus dat vindt ik fijn om te lezen.
Ik denk niet dat een relatie terug met mijn ex goed is voor haar niet en voor mij niet. Ik zou het dan denk ik heel moeilijk vinden om haar aan te raken en al helemaal om iets van sex te hebben. Aangezien ik ookal zouden we een relatie krijgen nooit zal vergeten wat dat met haar heeft gedaan.
Voor haar zou dit denk ik ook juist haar gedachtes weer omhoog brengen en dat zal dus ook niet werken.
Het gaat nu goed tussen haar en die vriend en dat gun ik ze ook beide en zou het fijn voor hun vinden als hun relatie ook voor altijd stand houd.
Het klinkt misschien beetje raar, maar ik vindt op het moment eigenlijk 2 meisjes leuk. Dat marokaanse meisje en het meisje waar 2 van mijn collega's mij proberen aan te koppelen.
Bij het marokaanse meisje weet ik bijna zeker dat het niet wederzeids is en kan worden en bij dat andere meisje weet ik niet of we bij elkaar passen. Ik heb het dan over dat meisje die warschijnlijk naar mijn afdeling komt.
We hebben nooit echt gepraat dus ik weet niet precies hoe ze is, maar van wat ik heb gezien en dergelijken vindt ik het een leuk en aantrekkelijk meisje.
Opzich zal ik het wel redden zonder dit form als je straks weg bent. Wel zal ik zoals ik eerder zij afentoe nog wel is een update geven. Ik zal sowiso nog schrijven als er bij dat meisje iets van komt en we misschien wel een relatie krijgen.
Misschien zal ik afentoe ook nog wel is een berichte sturen, om dingen voor mezelf duidelijk te maken. Wie weet doe ik dat gewoon in een prive memo, maar denk dat ik het idee dat ik het naar iemand schrijf wat ik doe op het form vaak beter werkt denk ik.
Bedankt
-
Beste vriend, Ik ben erg blij dat je laatste berichten weer wat positiever zijn. Misschien herinner jij je dat ik eens gezegd heb dat ik denk dat jouw ex feitelijk nog steeds van je houdt. Als ik nu lees dat ze jou een lieve jongen vindt dan sterkt mij dat in dat gevoel. Ze noemt jou een lieve jongen en je weet, ik vind jou ook een lieve bescheiden jongen en zo iemand kan een heel fijne vriend zijn voor een meisje.
Jullie hebben een hele tijd, meer dan een half jaar? geen contact met elkaar gehad. Dan gaan je gedachten zitten malen en gaan je gevoelens met je op de loop. Je gaat de ander steeds meer dingen zitten verwijten en je wordt steeds bozer. Zo is zij als het ware geradicaliseerd.
Nu hebben jullie dus weer contact gehad, via internet alleen helaas begrijp ik, en nu zijn de negatieve gevoelens als het ware geneutraliseerd.
Jullie hebben drie jaar lang een intense relatie gehad en het kan gewoon niet dat die gevoelens voor elkaar helemaal weg zijn. Heeft ze iets gezegd over haar relatie met die andere jongen? Het kan zijn dat die alleen maar een substituut voor jou was, maar dat jij nog steeds haar echte liefde bent, dat hij alleen maar een vervanging is, maar een vervanging is nooit gelijk aan het echte!
Of het zo is, daar moeten jullie samen uitkomen. Het is mis gegaan tussen jullie omdat jij in die depressie zat en niets meer zag zitten. Nu ben je veranderd, je hebt meer zin in het leven gekregen, wat zo op je drukte is weg en misschien ben je nu ook beter in staat om je ex de liefde en de aandacht te geven die ook zij nodig heeft.
Misschien is het alleen maar wensdenken van mij, maar ik zou het heel fijn vinden als jullie weer bij elkaar komen en ik zou met een veel geruster hart afscheid van je kunnen nemen.
Vanwege je laatste bericht van hiervoor lag ik vanmorgen in bed aan jou te denken. Ik ken jou nu zo goed en we hebben zoveel met elkaar gesproken via dit forum dat ik het erg moeilijk vind om jou achter te laten als jij het nog steeds zo moeilijk hebt. Je bent erg bescheiden, je wilt mij geen probleem bezorgen, dus zeg je dat het niet erg is als ik hier niet meer kom, maar meen je dat ook?
Of dat jou werkelijke gedachten zijn dat weet ik niet en ik zou dat graag wel willen weten. Als jij zelf denkt dat je nu wel verder zonder dit kan dan is het oke. Als jij denkt dat je het er wel even moeilijk mee zal hebben dan kan ik misschien mijn verjaardag nog wat uitstellen.
Gelukkig zijn er nu weer wat lichtpuntjes, dus misschien kan ik toch met een gerust hart met forumpensioen gaan, maar ik zal wel nog heel lang aan je blijven denken en mij afvragen hoe het met je gaat.
Als jij en je ex weer samenkomen dan zal dat het mooiste bericht zijn wat ik van je kan krijgen. Dan weet ik zeker dat het verder goed zal komen met jou en je lief. Maak haar duidelijk dat jij veranderd bent!
Of zij het weer zal worden of misschien een andere, jij kent jezelf nu veel beter en je begrijpt wat er verkeerd ging. Dat gebeurt jou niet meer. In je relatie moet de ander steeds het belangrijkst zijn, dat weet jij nu. Jij bent anders dan andere jongens, maar van binnen ben jij goed. Daar gaat het om!
Ik wens je het beste en ik hoop op het beste!
-
Hoi,
Ik heb nog wat geappt met mijn ex en haar reactie op mijn bericht op haar bericht was erg positief. Haar emotie was inderdaad een beetje omgezet naar haat. Ze zij dat ze mij als de duivel zag, maar door mijn bericht dat wat bijgetrokken is.
Ze zij later zelfs nog dat ze mij nog steeds een lieve jongen vindt en dat wordtje deed me goed.
Met dat stille meisje is het vooral voor mij dat ik haar niet aan trekkelijk vindt in de zin van een relaltie en als normalenvrienden ik het gewoon niet kan.
Ik wil niet afen toe afspreken of iets doen ik vindt haar op werk spreken dan al genoeg en als ik dat zou zeggen kwets dat haar denk ik en daarom wil ik liever geen vrienden.
Een vriendin daarin tegen, waar ik afentoe mee kan praten en veel mee kan knuffelen en samen gezelligge dingen doen, vooral dan wel thuis lijkt me fijn en zou mij juist goed doen denk ik.
Ik merkte namelijk bij mijn ex dat ik dat heel fijn vond samen im bed liggen en knuffelen of op de bank.
Alleen doordat het steeds slechter ging. Ging ik het steeds verder opzoemen denken om mezelf gelukkig te maken, waardoor ik de dingen heb gedaan die absoluut niet kunnen zonder dat ik het zelf uberhaupt door had.
Ik ben wel bang dat dat weer opnieuw gebuurt als ik een vriendin krijg, maar ik denk dat ik me sinds dit alles goed kan beheersen en weet ik wat ik wel en niet kan doen. Ik vindt het hierdoor ook wel moeilijk om mezelf te binden aan mensen en dan al helemaal aan meisjes.
De dingen die ik ga doen zal ik ook gaan doen. Ik heb ook wel rond de 100 euro uitgegeven aan dat concert en walibi dus zou zonde zijn als ik niet ga.
Bedankt.
-
Hoi,
Was nog vergeten te reageren over de rijlessen in mijn vorige bericht.
Ja ik ben al bezig en heb in oktober rijexamen dus hopelijk gaat dat goed en heb ik dan mijn rijbewijs
-
Beste vriend, Echte liefde kan op een gegeven moment omslaan in echte haat. Bij jouw ex is dat blijkbaar gebeurd. Jullie hebben drie jaar lang een relatie gehad en ik ga er van uit dat het de meeste tijd een fijne relatie is geweest. Dat daar seks bij te pas komt dat is eigenlijk vanzelfsprekend.
Je hebt eens een kleine misstap begaan in dat tentje. Dat was niet netjes, maar het stelde natuurlijk niet zo veel voor. Ze had ook haar hand terug kunnen trekken of "hou op" kunnen roepen.
Dat jij seks tegen haar zin met haar had komt op mij over als nog al flauwekul. Die ptss van haar is wellicht meer een reactie op jullie uit elkaar gaan, maar dat kan ik verder niet beoordelen natuurlijk. Is het ook wel echt ptss of gewoon psychische onevenwichtigheid?
Het is erg vervelend dat jou dat moet overkomen terwijl je al zo'n kwetsbaar iemand bent. Ik begin het steeds vervelender te vinden dat ik jou moet loslaten, vooral nu het allemaal zo naar voor je aan het worden is. Weet dat al kom ik hier niet meer dat ik niettemin nog steeds besta en als ik wat voor je kan betekenen dan ben ik er. Ik heb je wat indicaties gegeven hoe je mij wellicht kan bereiken.
Als je straks dat gesprek met je ex hebt dan krijg je misschien een lading verwijten over je heen. Sommige zijn misschien realistisch, maar de meeste komen volgens mij voort uit emoties en persoonlijke problemen van haarzelf. Vraag haar wat ze van je wil. Ongedaan maken wat gebeurd is kan niet, Haar idee van dat de seks met jou ongewenste seks was kan je niet veranderen. Dat idee is waarschijnlijk later bij haar opgekomen, misschien aangepraat. Iemand moet tenslotte de schuld krijgen van haar zich slecht voelen. Wat wil ze dan? Jou aangeven bij de politie? Weinig kans lijkt mij. Jongen en meisje hebben drie jaar verkering en ze hebben seks met elkaar. Wat had je anders verwacht?
Het enige wat jij kan doen is zeggen dat het jou heel erg spijt en erg naar vindt dat zij het zo voelt. Meer kan je niet doen.
Ik vind het verdrietig dat jij nu weer zo in de put zit en weer verder in jezelf wegkruipt. Ik hoop dat jij al die dingen die jij noemde in je andere bericht die jij van plan bent en die op het programma staan toch gaat doen.
Ik geef wel om jou, en ook om anderen die hier met hun problemen kwamen, maar vrienden, liefdes, heb ik niet. Relaties geven misschien wel plezier enzovoorts, maar ook altijd een hoop gezeik als het niet helemaal goed gaat. Een relatie zou mij heel erg benauwen. In ieder geval geeft geen relatie mij meer vrijheid en tijd, bijvoorbeeld voor jou.
Je praat over dat meisje dat nu zo alleen zit omdat jij je niet echt tot haar aangetrokken voelt. Zij is ook een eenzaam iemand zoals jij dat ook bent en zij zit ook in zichzelf opgesloten. Jammer dat jullie niet wat meer met elkaar kunnen omgaan. Ook jammer dat dat Marokkaanse meisje alweer vergeten is dat ze met jou wilde praten. De een gaat heel gemakkelijk met iedereen om, voor de anders is alles moeilijk.
Jij zou wel graag een relatie willen. Bij die dingen die jij gaat doen kom je misschien iemand tegen en het is in ieder geval een afleiding en wat anders dan je saaie leven van werken en slapen.
Je praat over een rijbewijs. Ben je al bezig? Dure zaak die rijlessen.
Ik wens je sterkte met alles en ik hoop dat je toch nog wat plezier hebt.
-
Hoi,
Omdat ik weinig nut zie van het leven is daarom ook dat ik minder zin heb om dingen te doen, maar ik ga in deze maand nog naar personeels feest en in oktober nog naar een team bulding wat ook meer een personeels/drinkfeest wordt. Zin heb ik op dit moment nog niet echt, maar wie weet als ik er eenmaal ben.
Ook ga ik in oktober nog naar een concert van Rondé en naar de Halloween Fright Nights in Walibi en daar heb dit jaar best wel veel geld uit gegeven aan spookhuizen, maar de ervaringen van de 2 duurste die ik heb lijken me heel cool. Zo word je vast gebonden op een brankaar en rijden ze je dan zo door het huis heen. Bij de andere wordt je aan een soort vleeshaak gehangen dus dat is wel gaaf. En daarnaast heb ik er nog 2 die ik samen met mijn zussen doe, want mijn zussen wilde niet in de andere twee aangezien je die alleen moet doen en die best wel extreem zijn.
Als ik straks mijn rijbewijs heb en 18 ben zal ik misschien ook afentoe alleen naar een pretpark rijden als ik daar dna zin in heb.
Ik hoef van mezelf niet persee veel dingen te doen. Het enige wat ik graag zou willen is dus een meisje, waar ik nu bijvoorbeeld gezellig in bed kan liggen en praten of lekker muziekje op en ons eigen ding doen, maar wel samen in dezelfde kamer en het gevoel van samen zijn dan.
Ik heb vandaag niet meer met dat meisje van mijn werk gepraat het was er niet echt van gekommen en denk dat zij het ook al weer vergeten was.
Ik voel me wel stom naar dat meisje waar ik laats wat mee gedronken heb op een terras, want ik praat niet echt meer met haar en ontwijk haar een beetje en dat gaat opzich niet expres, maar ook weer wel?
Nu gaat ze sowiso vaak alleen zitten op haar telefoon en gaat ze niet in op gesprekken ons en zecht ze zelf ook echt amper iets en is het daardoor ook moeilijk om met haar een gesprek te beginnen.
Nu wil ik mezelf ook niet teveel met haar verbinden, want dat voelt voor mij niet fijn, maar ja aangezien we naar dat drankje amper iets tegen elkaar gezecht hebben voelt het beetje stom en weet ik niet zeker of het mijn schuld is of dat het ook komt, omdat zij ook geen gesprek begint met niemand dan ook.
Ik red me denk ik wel als we geen gesprekken meer kunnen hebben. Als ik het echt nodig heb dan zal ik het vanzelf op een manier op gaan zoeken op welke manier contact met iemand dan goed voelt.
Bedankt :)
Heb een fijne week
-
Hoi,
Hier ben ik nog een keer. Voor de 2e keer vandaag.
Mijn ex stuurt me net een lang berichtje uit het niets en wil eerst even hier kunnen typen om het te verwerken wat ze zojuist heeft gestuurd.
Ze heeft gezecht dat ik haar misbruikt heb en zelfs heb verkracht en ze daardoor ptss heeft opgelopen.
Dat ik haar verkracht heb kwam even als een schok binnen en weet ik niet hoe ik me moet voelen, want ze zecht dat ze altijd duidelijk nee heeft gezecht, terwijl dat bij mij helelemaal dan al helemaal bij geslacht gemeegschap niet door gekomen is. Na mijn weten heb ik helemaal daar mee altijd haar grenzen geaccepteerd, wat dus blijkbaar niet zo is.
Zo heeft ze ook gestuurd dat ik haar verkracht heb zonder condoom en ja we hebben wel 1 keer heel even sex gehad zonder condoom, maar ik heb nooit iets van een nee gehoord en zij ze juist tegen mij dat ze het leuk en fijn vond na derhand. We hebben zelfs die dag nog een keer seks gehad en dat moet sowiso echt met toestemming van haar zijn geweest, want ze kwam er zelf mee. Ik vindt het dan ook erg lastig om dit te horen.
Ze heeft nu ook een gedeelte tegen haar ouders gezecht en die zijn teleurgesteld en niet blij met mij en ik ze slapenloze nachten heb bezorgd. wat eerlijk gezecht hard aankomt, omdat ik dat zelf niet eens wist en ik het nooit zo bedoelt heb, maar wel heb gedaan.
Ik wist dat ik erge dingen had gedaan, maar dat ik haar verkrscht heb wist ik niet eens.
Ik heb mijn afgelopen berichten na een lange tijd over meisjes gehad, ik heb lang niet meer over nieuwe relsties durven te denken. En nu ik blijlbaar nog ergere dingen heb gedaan dan dat ik al wist denk ik dat ik het misschien verien om me verselijk te voelen en alleen te zijn.
Dit was het voor nu
-
Beste vriend, In een ander topic las ik dat de moderator op dit moment in Oostenrijk via haar telefoon zit te modereren. Ze zei in dat topic dat het laden er van 3 minuten kostte en vroeg daarom om een nieuw te starten. Dit topic kost dus ook minstens 3 minuten en nu begin ik mij een beetje schuldig te voelen dat ik zoveel schrijf.
Dit forum is een product van Kuseema, dat zich richt op het welzijn van jongeren. Ik las een folder waarin gemeenten wordt aangemoedigd hun forum op te nemen in hun websites. Daar betalen die gemeenten voor en daar wordt dit forum van betaald en daarom is het voor ons gratis.
Wat ik dan jammer vind is dat het niet wat professioneler wordt aangepakt want het gaat op dit moment niet echt soepel met die onregelmatige updates. Is geen reclame voor Kuseema.
Modereren via de telefoon is ook niet echt efficient, maar blijkbaar is er geen andere optie. Erg jammer want een ander forum zoals dit is er niet.
Begin afgelopen week kreeg ik het gevoel dat jij weer wat optimistischer naar het leven keek, maar jammer genoeg is dat al weer weg. Deze week wordt de laatste week voor mij hier en dan lees ik dat dit het enige is waar je nog zin in hebt en verder weinig te doen hebt. Je berichten worden ook steeds korter en veel wat je nog de moeite waard vindt te vertellen gebeurt er ook niet meer in jouw leven.
Ik vind dat allemaal erg jammer en het maakt mij weer bezorgder. Het lijkt alsof je weer depressiever aan het worden bent en dat kan tot van alles leiden wat ik echt niet wil dat er gebeurt.
Ik heb hier honderden reacties uitgewisseld met een Belgische jongen die gehandicapt is geraakt door een akelig aandoening (Perthes) en die een heel erg gehandicapte vriendin heeft waar hij erg verliefd op is. Voor haar is de toestand uitzichtloos en voor hem is het ook erg moeilijk. Plotseling hoor ik niets meer van hem. Ik vrees het ergste voor hen beiden. Is het leven hen te moeilijk geworden? Een soort Romeo en Julia scenario?
Jou laat ik ook met grote zorg achter. Jij bent onbereikbaar voor mij en omgekeerd. Ik weet niet hoe het voor jou is straks als je niet meer met mij kan 'praten' maar als het alleen zijn met jezelf je te zwaar wordt en toch weer contact wilt, probeer het dan eens via je oude school. Ik denk dat ze daar mijn gegevens hebben.
Wat ik hoop is echter dat je toch wat vriendschappen krijgt, op je werk of daar buiten, en dat je mij niet meer nodig hebt, dat zou veel beter zijn. Het mooiste is natuurlijk als jij dat lieve bescheiden meisje ontmoet en dat jullie bij elkaar vinden wat jij zo mist in je leven.
Ik heb het al eerder gezegd, jij bent een jongen waar je van kan houden. Ze moeten jou alleen maar leren kennen en jij moet je een beetje open stellen naar anderen.
Nu praat jij al wat meer over jezelf met dat meisje van je werk en dat is heel goed. Ik weet niet of je ook over je ex gaat praten, maar denk er om, intieme zaken die zijn prive. Daar praat je niet over met anderen. Je kan er wel globaal over praten waarom het volgens jou mis is gegaan als je dat wilt, maar maak het niet te gedetailleerd. Meisjes moeten niet het idee krijgen dat jij straks met anderen over hun vertrouwelijke zaken gaat praten.
Het is weer een heel verhaal geworden, het spijt me voor de moderator, maar wat heb jij aan een flutverhaaltje van een paar regels?
De afgelopen dagen waren wat somber maar nu schijnt de zon weer. Ik hoop dat jouw leven ook weer wat zonniger wordt de komende week. Het beste!
-
Hoi,
Als ik zo terug kijk is het al best wel even geleden net zoals de relatie met mijn ex. We zijn nu al langer als een half jaar uit elkaar en zij heeft inmiddels al een half jaar met haar nieuwe vriend.
Ik denk inderdaad niet dat het met dat meisje iets word en denk ook niet dat ze mij uberhaupt leuk vind op die manier, maar op vriendschap denk ik.
We gaan trouwens niet praten of relatie dingen ofzo als het al niet vergetenen is haha, maar toen ik vorige week wat meer van mezelf liet zien had ik een beetje verteld waarom ik echt gestopt ben met school en daar wou ze het verder over hebben.
Ik post denk ik vooral de laatste tijd zoveel, omdat je bijna weg gaat en het voor mijn gevoel dan een soort van afgerond wordt en omdat ik niet echt veel te doen en in weinig dingen zin heb om te doen. En daardoor hier kom denk ik.
Bededankt en een fijn weekend
-
Beste vriend, Vind je dat 8 april langer geleden was dan je dacht? Er zit inmiddels een hele zomer tussen, en daarin is veel gebeurd. Je bent heel druk geweest op de Efteling en er is denk ik ook wat je sociale leven betreft veel gebeurd. Voor 8 april zat je of op school of op je kamer voor je uit te staren. Nu ben je de hele dag bezig. Mijn bericht aan school toen was melding 55, ze zullen dat wel geregistreerd hebben. Heel wat berichtjes blijkbaar op zo'n dag. Niet meer van belang nu, nu gaat het om de toekomst die toen opnieuw begon zou je kunnen zeggen.
Als ik zo lees over dat meisje dan vraag ik mij af of zij er al aan toe is om zich te binden. Als je verkering krijgt met iemand dan lever je toch vrijheden in en als ik het zo lees dan geniet zij volop van de vrijheden die zij heeft. Is zij al klaar om zich te binden? Jullie zijn daar eigenlijk nog te jong voor.
Daar komt ook nog bij dat zij straks gaat studeren. Weet je waar dat zal zijn en wat ze gaat studeren? Als ze gaat studeren komt ze in een studentenwereld terecht met allemaal nieuwe jongens en meisjes die ze daar leert kennen. Jouw wereld en haar wereld liggen dan heel ver uit elkaar.
Ik weet zeker dat zij jou een heel lieve jongen vindt en veel om je geeft, maar of ze ook meer met jou wil, dat is maar de vraag. Zondag dan wil ze er met je over praten en dan zal je het wel horen. Ik weet zeker dat zij om jou blijft geven en dat het vertrouwen en de vriendschap tussen jullie blijft.
Wat er ook gebeurt, het is gewoon heel fijn en bemoedigend dat jij weer verliefd kan worden. Ik zie een lief en bescheiden meisje als de ideale partner voor jou. Ik weet zeker dat die er zijn daar waar jij woont.
Het is jammer dat jij geen boeken leest. Daar kan je veel van leren. Bijvoorbeeld hoe mensen denken en voelen en hoe het leven in andere werelden en culturen is. Het maakt je leven rijker en je wereld ruimer. Er zijn boeken speciaal gericht op jongeren en in veel boeken is het verhaal opgedeeld in kleine hoofdstukjes. Om de spanning er in te houden en dan hoef jij je ook minder lang te concentreren.
Ik denk niet dat dit je aanzet tot lezen, maar ik vind dat wel jammer. Ik lees veel en toen ik zo oud was als jij zocht ik altijd de dikste boeken uit.
Je gaat straks geen nieuw topic maken en je weet ook niet of je hier wel blijft posten tot je 24 bent. Je hebt niet veel meer te vertellen zeg je. Inderdaad, je post wel veel de laatste tijd, maar dat gaat maar over 1 ding. Op zich is dat een goede zaak. Dat betekent dat het eigenlijk wel goed gaat met jou.
Ook, als jij hier een heel verhaal post en er komt geen reactie terug zoals je gewend bent, dan gaat het plezier er snel van af. Wat ik verwacht is dat je nog een paar keer wat post als ik gestopt ben en als er dan niets substantieels meer terug komt omdat ik dat niet meer mag dan hou je er mee op.
Ik zal mij wel af en toe afvragen hoe het met je gaat, maar ach zo is het leven. Je hebt nu toch een soort van vrienden om je heen en dat zorgt er voor dat jij het min of meer naar je zin hebt in dit leven. Daar vertrouw ik op.
Het leven is soms moeilijk en je krijgt niet altijd wat je graag zou willen, maar heb gewoon vertrouwen dat het soms toch best fijn is om er te zijn en dat jouw zijn anderen blij maakt. Daar wordt jij dan zelf ook blij van. Het beste maar weer.
-
hoi,
Wat gaat de tijd snel, maar langzaam te gelijk. als dat op 8 april was.
ik weet niet of haar vader ook Marokkaans is. Om eerlijk te zijn zie ik ook nooit iets over haar vader op haar privé verhaal op snapchat, maar wel af en toe over haar moeder. dus vraag me eigenlijk af of die nog samen zijn.
Als het op een punt komt dat ik haar vertel dat ik haar leuk vindt of zij het zelf vraagt en zij dat niet zo voelt. Zal dat natuurlijk even moeilijk zijn om binnen te laten komen, maar ik denk dat ik daar wel overheen kom en in ieder geval geen rare idee daardoor opwek. Die zijn er immers sowieso eigenlijk altijd al.
Als het aan mij licht hoef ik op het moment de 24 echt niet perse te halen, maar wie weet later wel. Als er aan mij over een tijd gevraagd word een nieuw topic te starten dan zal ik zelf ook stoppen met het posten op dit topic en zal ik geen nieuwe maken. Dat zal niet echt nut hebben. Ook denk ik niet dat ik tot mijn 24 in dit topic berichten zal blijven plaatsen, want ja wat heb ik in die 6 jaar nog meer te vertellen niet heel veel denk ik.
een ander forum zal ik dus ook niet snel opzoeken.
Bedankt
-
Beste vriend, Onderaan van je bericht begin je weer over een einde aan je leven maken. En dan besluit je met "Geniet van je dag".
Als iemand waar je om geeft praat over een eind aan zijn leven maken dan is het genieten wel even over. Gelukkig zeg je ook dat je daar op dit moment niet mee bezig bent.
Weet je nog wanneer het was dat de school je moeder belde omdat jij er een eind aan dreigde te maken? Dat was 8 april dit jaar.
Voor de meeste Marokkanen geldt wel dat hun meeste familie nog in Marokko woont of eventueel in een ander land zoals Frankrijk. Waar het om gaat is wie haar ouders zijn. Zijn die allebei Marokkaans dan zal jouw niet-moslim zijn zwaarder tellen dan wanneer vooral haar vader geen Marokkaan is.
Nu is het natuurlijk nog even de vraag wat voor relatie jullie eventueel gaan krijgen en waar dat uiteindelijk toe leidt. Bij strenge moslims telt de maagdelijkheid van meisjes heel erg en mogen ze absoluut geen contact hebben met andere jongens dan familie. Jouw vriendin, laat ik haar zo maar noemen, gaat uit, ze drinkt, en ze zoent met jongens. Dat zegt wel iets.
Je weet dat ik jou zie als een bescheiden lieve jongen. Dat meisje is ouder dan jij lees ik, een half jaar, maar waarschijnlijk emotioneel al wat verder in ontwikkeling. Zij voelt genegenheid voor jou zoals ik dat voel, maar dat is nog geen verliefdheid. Dat moet je nog ervaren.
Zou je het heel erg vinden als ze zegt dat ze veel om jou geeft, als vriend, maar niet als liefdespartner, of zit je dan gelijk weer in de put en begin je dan weer 'rare' ideeen te krijgen? Ik maak mij daar wel wat zorgen over. Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik jou nog niet zo maar hier achter kan laten! Je bent nog te onstabiel.
Aan dit topic komt wat jou betreft geen einde zolang jij leeft, maar als jij 24 wordt dan zal je toch moeten stoppen, hoewel ik soms het gevoel krijg dat sommigen hier altijd 18 blijven. Denk je misschien dat jij de 24 niet haalt? Ik wil dat jij de 84 haalt en vader en opa wordt!
De moderators zullen op een gegeven moment ook gaan vragen of je een nieuw topic wil starten omdat dit te lang begint te worden. Nu tolereren ze dit nog omdat ik er toch mee stop en vanwege jouw speciale situatie.
Misschien zou je een andere weg moeten zoeken, een ander forum of zo iets waar geen leeftijdsgrens voor bestaat. Het hangt er van af hoe belangrijk dit contact voor jou is. Het is heel belangrijk geweest, dat vind ik tenminste, maar jouw sociale leven is toch verbeterd. Je vindt dingen gezellig, je gaat naar een personeelsfeestje en je hebt een heel vriendschappelijk contact met dat meisje. Dat is toch een heel grote vooruitgang sinds de tijd toen je nog op die school zat.
Je kent het spreekwoord, een goede buur is beter dan een verre vriend. Ik ben die verre vriend, maar die goede buren zijn de mensen die jij dagelijks ziet en waar je mee omgaat. Die zijn echt belangrijk voor jou. Daar moet jij je op richten.
Ik laat je niet in de steek. Ik ben een heel loyaal iemand, maar de mogelijkheden zijn beperkt en ons lijntje is heel dun en kwetsbaar. Jij noch ik hebben er de controle over. Dat is het probleem.
Ik wens je wijsheid en sterkte toe. Het is allemaal nog steeds niet gemakkelijk voor jou.
-
Hoi,
Ze is volgendsmij niet heel gelovig en zijn ze denk ik ook niet heel streng bij haar thuis. De meeste van haar famillie wonen niet in nederland vertede ze laats toevallig, dus die zullen wat meer gelovig zijn denk ik.
Ze gaat uit en zo vertelde ze laats dat ze toen ze dronken was met een jonge had gekust van 16 en ik denk van nederlandse afkomst. Dus denk niet dat het heel veel uit zal maken. Vandaag/gister was ze je jarig 18 jaar geworden.
Boeken lees ik niet echt nee en kan daar ook niet echt mijn concentratie bij houden.
Ik denk misschien dat als ik een vriendin heb waar ik mezelf bij kan uiten hier misschien nog steeds post, omdat het anders voor mij als iets onafgemaakt voelt. Ik zal dan warschijnlijk minder posten, maar misschien wel afentoe om iets van me te laten horen.
Anders voelt het met zoals bij mijn ex als iets wat onafgemaakt is denk ik teminste. Nu zal op dit topic nooit echt een einde komen zolang ik leef, want ja zolang ik leef kunnen er dingen gebeuren. De enigste weg dat het afgemaakt zou kunnen worden als ik over een tijd er toch een einde aan mijn leven zou maken, maar dat zal op het moment niet zijn.
Geniet van je dag.
Dankjewel
-
Beste vriend, Een relatie als niet-moslim met een moslim meisje is altijd een probleem. Van het geloof mogen moslim meisjes alleen met een moslim man trouwen. Zouden jullie dus wat met elkaar krijgen en houden haar ouders vast aan die regel dan moet jij moslim worden.
Nu hangt het er wel van af hoe geintegreerd ze zijn en of de vader moslim is. Heel wat moslims in Nederland zijn echt zo gelovig niet meer, maar ze leven in een moslimwereld en als ze zich niet aan de regels houden dan krijgen ze ruzie met hun buren en hun familie. Zolang dat zo is hou je dat gezeur.
Je zegt dat ze heel in de verte Marokkaan is, dus de vraag is in welke zin in de verte? Ze gaat uit, zelfstandig neem ik aan, dus ze is wel geemancipeerd. Ze wil vrijheid en ze pakt de vrijheid en haar ouders vinden dat goed. Die zijn dus vrij liberaal.
Lees je wel eens een boek? Er was een Marokkaanse schrijfster, Naima El Bezaz, die getrouwd was met een Nederlandse man. Daar schrijft ze onder andere over in het boek 'Vinex Vrouwen'. Wel een leuk boek.
Jammer genoeg is het slecht met haar afgelopen. Ze is van de trap gevallen in haar split level woning en als gevolg van de letsels die ze opliep depressief geworden en heeft een einde aan haar leven gemaakt. Erg jammer. Haar moeder had haar nog zo gewaarschuwd voor die trap. Misschien moest je het eens lezen. Lezen is goed voor jou!
Wat telt in een relatie is hoe goed je met elkaar overweg kunt, niet echt hoe je er uit ziet. Of iemand knap of minder knap is dat zie je op een gegeven moment niet meer, maar met hoe iemand is heb je dagelijks te maken.
Nu heb jij dus gevoelens voor dat meisje gekregen, maar wat heeft die gevoelens wakker gemaakt? Vooral omdat ze zo lief voor jou is en jullie zo goed met elkaar overweg kunnen? Er is dus zeker vriendschap en vriendschap is ook liefde zeg ik altijd, maar liefde is niet altijd ook verliefdheid.
De meeste meisjes hebben al heel jong een moedertje in zich. Ze zag jou, een wat stille, verlegen, onhandige jongen en dat maakte haar moederlijke gevoelens wakker en ze ontfermde zich over jou. Maar het punt is, gaat zij jou ook zien als vriend in de romantische zin? Dat moet je zien te ontdekken. Misschien dat je zondag meer weet.
Ik dacht inderdaad dat jij een dienst had bij Phantasialand, dus dat je daar ging werken. Maar het was dus een uitstapje en je vond het gezellig! 'Gezellig', een woord dat voor jou een half jaar geleden een totaal onbekend iets was. Het gaat echt de goede kant met jou uit, al zie jij het misschien zelf nog niet. Ik ben daar heel blij om.
Ja, ik zal dit wel missen na volgende week. Ik denk dat als er iets gebeurd in jouw leven dat je emotioneel raakt, zoals dat verliefd worden, dat jij dat graag ergens kwijt wilt. Thuis kan het niet, vrienden heb je niet en met anderen waar je misschien contact hebt praat je er liever niet over. Dan kom je dus hier omdat je weet dat er iemand is die jou hoort.
Zulke reacties als dit kan ik straks niet meer geven, je stopt of je stopt niet, maar ik denk dat als jij hier nog wat zou posten na die tijd dat ik dan een klein berichtje post van 1 of 2 regels om je te laten weten dat ik het gelezen heb. Ik denk dat dat wel mag en dan weet jij dat ik het gezien heb.
Wat ik echter hoop is dat jij echte liefde vindt en dat jij er helemaal geen behoefte meer aan hebt om hier te posten omdat je met je lief alles kan bespreken wat je bezig houdt. Wat moet je dan nog met forum nietwaar?
Ik wens je weer fijne dagen en mooie dromen!
-
Hoi,
Als het wat wordt met dat meisje zou dat wel leuk zijn. Als dat ook mag van werk en anders stel het zou wat worden kunnen we dat niet echt naar buitenbrengen, als dan een van ons naar een andere afdeling moet.
Ze is niet het type meisje waar ik meteen op zou vallen, maar we kunnen elkaar goed vinden en begrijpen en vinden we bijde dezelfde muziek leuk. Wel is ze van ver weg van marokaanse afkomst. Nu doet ze er zelf volgends mij niet heel veel mee en zijn ze niet heel erg gelovig en van de dingen die ze doen bij dat geloof voor zover ik weet, maar weet dus niet eens of een relatie uberhaupt dan mogelijk is en ja of ze er op dit moment wilt is ook de vraag, want ze zit nu wel beetje in die feestjes fase volgends mij en van het uitgaan.
Tegen mij is ze heel aardig en helpt ze bijvoorbeeld ook mee als ik stotter of als ze merkt dat ik iets moeilijk vindt om te doen/vragen. Ik denk dat het daardoor ook langzaamaan gevoelens voor haar ben gaan krijgen ookal is het niet het type meisje aan de buitenkant waar ik snel voor zou vallen. Wel is ze mooi, maar niet het type waar ik snel op zou vallen dus dat heb ik altijd bijzonder gevonden dat ik bij haar deze gevoelens heb.
Ik bedoelde met het dagje Phantasialand gewoon daar naar toe gaan om het park te bezoeken als gast niet om te werken. Of ik begrijp je bericht nu verkeerd haha maar het was gezellig. Als ik alleen was was ik warschijnlijk wel vaker in de achtbanen endergelijken geweest, maar nu was het ook gezellig en kan vanuit de Efteling 1x per jaar gratis dus dat schilt.
Nog eventjes en dan is het inderdaad voorbij. Ik zal sowiso nog wat vertellen over dat meisje wat ik leuk vindt zodra ik weet hoe en wat. Dan kan je tegen de tijd misschien niet meer reageren, maar weet je hoe het is afgelopen en wie weet post ik daarna afentoe ook nog is iets zoals ik in mijn vorige bericht zij.
Bedankt voor je reactie.
-
Beste vriend, Wat jij vertelt over je gevoelens voor dat meisje ontroert mij. Ik hoop echt dat het wat gaat worden. Dat meisje heeft natuurlijk wel in de gaten wat er aan de hand is. Vrouwen hebben gevoel voor dat soort dingen. Wat zij voor jou voelt dat moet je afwachten, misschien dat ze daar eens rustig over wil nadenken. Ik hoop het beste voor jou. Het zou zo fijn en zo goed zijn voor jou.
Ja, het is jammer dat ons contact hier verloren gaat, maar stel dat het wat wordt met dat meisje dan laat ik jou toch met een ander gevoel achter dan wanneer ze je alleen maar als een vriend zonder romantiek wil zien.
Het is altijd moeilijk om iemand waar je om geeft kwijt te raken, maar met de tijd verdwijnen die gevoelens van iemand missen geleidelijk aan. Ik denk dat de gedachte aan je ex je nu ook al veel minder pijn doet dan toen het pas uit was. Zo zijn mensen, en dat is maar gelukkig ook.
Met die jongen waar ik veel genegenheid voor voelde en waar het nu voor mijn gevoel de verkeerde kant mee uit is gegaan had ik twee en een half jaar geleden een intense discussie. Zijn vader sloeg hem, zijn moeder gaf niet om hem en hij had geen vrienden meer nadat hij verteld had homo te zijn. Hij verlangde hartstochtelijk naar fysiek contact en liefde. Hij wilde ook contact met mij, maar daar ben ik niet op ingegaan. Ik kon hem niet te bieden wat hij zocht al wilde ik het heel graag.
Later heeft hij een man tweemaal zijn leeftijd gevonden en die heeft hem ontmaagd. Daarna kreeg hij contact met kerels van in de twintig en is hij hun speeltje geworden. Zo is het nog steeds. Veel seks, weinig liefde.
Door hem kwam ik hier, door hem bleef ik hier. Elke dag dacht ik aan hem, maar dat was natuurlijk zinloos. Nu kan het mij al niet zo veel meer schelen, hij is verloren, al denk ik nog altijd dat er in die jongen nog steeds dat onvervulde verlangen naar liefde en vriendschap zit. Daar gaat het toch om in het leven!
Als ik hier weg ben dan zal ik nog steeds wel de berichten lezen, al zit daar in mijn ogen een hoop onnozelheid tussen. Ik zou niet graag moderator hier zijn. Reageren zal ik dan niet meer.
Of ik er verdrietig van wordt als ik niet meer kan reageren op jouw post of omdat ik niet meer weet hoe het met jou gaat, daar hoef jij je niet druk over te maken. Dat slijt wel. Hoe jij het ervaart vind ik belangrijker.
Wat ik hier geleerd heb is dat veel jongeren het moeilijk hebben met zichzelf, met hun gevoelens. Ze hebben dan dit om er over te praten. De vraag is of ze hier echt vinden wat ze zoeken. Soms vraagt iets om wat meer levenservaring.
Als je op straat of elders jongens en meisjes ziet dan zie je alleen de buitenkant die ze je willen laten zien. Waar ze mee worstelen en of ze in bed liggen te huilen, zoals die jongen van hier boven, dat vertellen ze je niet. Ik zie ook wel eens jongens uit de buurt waarvan ik mij afvraag of het wel goed met ze gaat. Maar ik stap niet op ze af en zij praten niet met mij. Ik denk niet dat ze dat willen.
Voor jou was ik iemand die luisterde en terug praatte. Dat was wat jij nodig had, en niet alleen jij. Ook die jongen van Back on Track hier en nog heel wat meer. Sommigen heb ik kunnen helpen en dat geeft mij veel voldoening.
Nog even ben ik er. Ik denk dat jij een leuke dag hebt gehad bij Phantasialand. Weer eens wat anders dan Raveleijn, wat je al duizenden keren hebt gezien. Jij bent multi inzetbaar blijkbaar ;-).
Fijne dag weer. Ik ben blij dat jij er nog bent en dat ik je nog wat terug kan zeggen.
-
Hoi,
Me echt helemaal goed voelen en weten hoe ik me voel zal ik nooit echt gaan doen denk ik. Ook zal ik altijd leven met de twijfel waarom ik er niet gewoon een einde aanmaak, maar dat kan misschien wel minder worden zodra ik mijn juiste persoon ontmoet.
Ik weet waarom ze weg gaat, maar ze gaat kijken of ze misschien voor volgend jaar wat kan regelen, zodat ze minder beschiknaar hoeft te zijn dan de eis. Want ze wilt graag blijven werken hier, maar zal het haar volgend jaar niet meer lukken warschijnlijk met haar studie.
Die zondag heb ik mezelf wat meer opgesteld tegen haar, dat voelde fijn en denk dat ik dat daarom deed. Ze vroeg toen we terug liepen om maar huis te gaan wel of er wat was gebeurt, dus misschien heb ik iets te veel gezecht, maar ze wilde er zondag verder over praten zij ze.
Ik heb het gevoel dat ze mij gewoon als vrienden ziet, maar wie weet meer? Ik denk dat ik tegen mezelf wel nu echt kan zeggen dat ik sinds gister echt verliefde gevoelens heb gekregen die ik al een tijdje had voor haar, maar niet echt heel erg. Maar nu gaat ze eigenlijk mijn gedachtes al de heledag niet uit.
Morgen/vandaag ga ik een onverwachts een dagje naar Phantasialand met 3 andere van mijn werk dus dat is wel leuk opzich.
Het is inderdaad jammer dat het bijna tot een einde komt. ik weet niet of je afentoe nog terug komt op het form, maar dan alleen maar om topics te lezen, want reageren zal niet meer echt gaan. Misschien dat ik eens in de zoveel tijd een kort berichtje stuur met hoe het met me is of als er iets gebeurt is. Als dat dan nog mag van de moderators aangezien zit topic nu al erg lang is geworden. Als het mag dan weet ik dat je niet zal reageren, maar wie weet lees je het en anders zullen andere die dit topic volgen het lezen. En misschien is het voor jezelf ook beter niet meer terug te komen, zodat je de mensen waar je enigheid voor bent gaan voelen sneller los kunt laten, maar dat is nattuurlijk allemaal aan jouw.
Fijne week en alvast een fijne verjaardag.
-
Beste vriend, Het is jammer dat jij nog steeds zo in verwarring bent over hoe het met jou is. Het punt is dat ieder mens iets nodig heeft om voor te leven. Op jouw leeftijd en verder is dat meestal iemand waar je veel om geeft en waar jij je leven mee wilt delen. Ik denk dat als jij een relatie met iemand krijgt en het gaat goed, dat jij je dan veel beter gaat voelen.
Nu werk je dus samen met dat meisje waar jij gevoelens voor bent beginnen te krijgen, maar je durft niet verder te gaan omdat je bang bent dan de vriendschap die je nu hebt te verknoeien.
Zoals jij het vertelt krijg ik de indruk dat zij jou ook aardig vindt en zich bij jou op haar gemak voelt. Zoals ik eerder zei, waar het om gaat is de binnenkant. Dat horeca meisje is wel knap, maar jij voelt niet bij haar wat je wel bij dat andere meisje voelt. Volgens mij is die vriendschap met dat meisje waar je mee samenwerkt een heel goede basis om verder te gaan.
Weet je iets van of zij een relatie heeft en wat zij gaat doen als ze straks vertrekt bij de Efteling? Ze heeft jou dus verteld dat ze weg gaat. Heb jij haar toen gezegd dat jij haar heel erg zal missen?
Jullie werken op dagen dat anderen vrij zijn, zoals op zaterdag en zondagen. De meeste jongeren vinden dat misschien niet zo fijn omdat ze dan minder contact kunnen hebben met hun vriend of vriendin. Heb je haar wel eens gevraagd of ze daarom weggaat bij de Efteling?
Een andere jongen dan jij zou geprobeerd hebben om een afspraakje met haar te maken, maar jij bent daar te bescheiden voor. Dat is jammer.
Heb je wel eens er met haar over gesproken dat jij nooit uitgaat omdat je dat niet leuk vindt? Om echt contact met iemand te krijgen moet je je binnenkant laten zien. Praten jullie wel eens over heel persoonlijke dingen of blijft het oppervlakkig?
Als je echt wat voor haar voelt moet je meer over jezelf en hoe je voelt durven praten. Ik ben genegenheid voor je gaan voelen door wat jij hier allemaal over jezelf hebt verteld en zo kan dat ook met dat meisje gaan. Heel geleidelijk aan moeten jullie steeds vertrouwelijker met elkaar worden totdat jullie opeens beseffen dat je niet meer zonder elkaar wilt.
Jij hebt echt behoefte aan iemand die van je houdt en waar jij van kan houden. Dit is een kans. Je hebt nog tijd, misschien heeft ze al iemand, misschien kijkt ze niet naar jou als een lief, maar misschien kan het wel wat worden. Probeer dichter bij haar te komen!
Ja, nog even en dan is het voorbij met dit hier. Vooral wat dit topic betreft vind ik dat erg jammer en laat ik jou met wat pijn in mijn hart in de steek. Jammer genoeg kan het niet anders, maar ik heb toch het gevoel dat het met jou nu beter gaat dan aan het begin. Die wanhoop is er niet meer.
Jouw sociale leven zal altijd een uitdaging blijven, zo is dat nu eenmaal in jouw geval, maar je kan toch vriendschap en liefde voelen voor iemand en dat maakt het leven de moeite waard en maakt dat je wilt blijven.
Ik heb wel eens gezegd dat ik je steeds van de rand van het graf moet wegtrekken, maar ik denk dat dat niet meer hoeft.
Ik moet je straks achterlaten, zoals je in het leven zoveel mensen hebt leren kennen en achter moet laten, maar ik zal altijd aan jou blijven denken als aan een lieve jongen met een moeilijk leven waar ik het beste voor hoop. Ik hoop dat ook anderen zien dat jij iemand bent om van te houden. Volgens mij zijn die er, maar jij moet ze toelaten in je leven.
Fijne dagen weer, en doe je best met dat meisje! Laat merken dat zij wat voor jou betekent!
-
Hoi,
Ik zal het kort proberen te houden.
Of het nou echt beter gaat met me niet echt denk ik om eerlijk te zijn, maar ik weet het niet meer ik weet niet of wat ik me voel.
Wat ik nog wel even kwijt wil is dat er nu een meisje is waarvan ik denk dat ik echt gevoelens voor haar heb. Het is niet dat meisje dat bij horeca werkt, want die vind ik wel knap maar verder nooit mee gepraat ofzo.
Maar dit meisjr is bij mij komen werken toen ik ook begonnen ben en kon het met haar altijd al goed vinden.
Toen vond ik haar al beetje leuk, maar heb het altijd al beetje weg gedrukt en zij werkte op zondag toen en ik op zaterdag. Nu dit hoog seizoen hebben we al meerdere dagen samen gewerkt weer en voel ik ook terwijl ik dit schrijf emotie naar boven komen. Ook toen ze zij dat zij warschijn in januarie volgend jaar weg gaat vond ik ook echt jammer om te horen, maar nu denk ik sowiso dat als ik aan haar laat merken dat ik haar echt leuk vindt dat alles raar wordt en het niet werkt tussen ons, want voor mijn gevoel ziet ze mij gewoon als vriend of iemand waar ze goed mee overweg kan.
Zondag werken we weer samen dus wie weet kan ik het dan beetje opmerken.
Jij heel erg bedankt voor al je berichten en je hulp ik heb het altijd gewardeerd en doe dat nog steeds :)
Heb een fijne week!
-
Beste vriend, Jij had dus wat gepost en het werd niet geplaatst. Dat vind ik heel jammer, voor jou omdat het een teleurstelling is en voor mij omdat ik het niet heb kunnen lezen. Ik weet hoe het voelt. Je hebt er tijd en moeite in gestopt en dan verdwijnt het in de prullenbak. Waarom??? Na zo iets denk ik altijd ook even van ik stop er mee.
Ik heb het gevoel dat er wat problemen zijn bij het forum. Misschien hebben ze daar ook gebrek aan personeel of aan budget. Erg jammer.
Je schrijft dat je laatste post misschien ook de laatste hier gaat worden. Dat is een beetje jammer, maar het is eigenlijk wel logisch. Je komt hier op het forum omdat je ergens mee zit en voor mijn gevoel gaat het nu eigenlijk wel goed met jou. Zo goed als het mogelijk is voor iemand met jouw karakter en jouw omstandigheden.
Toen je hier kwam had je die obsessie met achtbanen. Je had verlangens, maar je bent nu veel realistischer geworden wat dat betreft. Je had het helemaal niet naar je zin op school, eigenlijk al vanaf de basisschool. Dat probleem is er niet meer, school is voorgoed voorbij.
Blijft wel dat jij een intelligente jongen bent, VWO niveau in principe, en ik denk dat dat herkend wordt en dat jij niet altijd bij dat Raveleijn blijft. Jij kan meer, jij wilt straks meer, en jij gaat verder komen. Er zit gewoon heel veel meer in jou.
Je sociale leven zal altijd wel een lastige zaak blijven. Je hebt geen behoefte aan vrienden en je wilt wel een vriendin, maar om nou te zeggen dat je daar veel moeite voor doet, nee. Gelukkig hebben anderen wel belangstelling voor jou, dus ik heb toch wel hoop dat het goed gaat komen.
De thuissituatie, met je moeder die zo teleurgesteld is in jou en je vader die het blijkbaar niet veel kan schelen, dat vind ik heel erg en daar kan ik natuurlijk niets aan doen. Ik denk dat al die moeilijkheden van jou van hiervoor daar hun oorsprong hebben. Jij bent anders dan anderen en je ouders wisten daar niet mee om te gaan. Het is zo verdrietig omdat je ouders de belangrijkste mensen in je leven zijn.
Ik hoop maar dat jij daar mee om kan gaan en ergens anders compensatie vindt voor wat je daar mist. Je collega's zijn ook een soort familie en ik geloof dat jij daar wel goed ligt.
Ik vond het fijn dat ik jou heb leren kennen. In mijn ogen ben jij een gevoelige en sympathie jongen die ik alle goeds wens. Hoe je heet en hoe je er uitziet weet ik niet, maar ik heb wel je binnenkant leren kennen en dat is waar het in elke relatie om gaat. Ontmoet je iemand, voel je daar wat voor, laat je binnenkant zien.
Als jij een punt achter dat topic wil zetten dan denk ik dat het daar wel het moment voor is. Als ik hier mijn laatste reactie plaats dan zal dat mijn afscheidspost zijn. Als jij stopt met posten hier dan hoop ik dat je dat meldt in een laatste post zodat ik mij niet hoef af te vragen waarom ik niets meer hoor.
Ik vind het fijn dat jij mij je vertrouwen hebt gegeven, ik zal zeker zo af en toe nog wel eens aan je denken.
Er zijn hier nog een paar anderen waar ik genegenheid voor ben gaan voelen. Twee daar gaat het heel goed mee, een is nog heel jong, maar dat zal ook wel goed gaan, hij heeft vrienden, en een daar ben ik veel van gaan houden, maar helaas is hij volgens mij de verkeerde weg op gegaan. Seks en liefde gaan wel samen, maar het een is niet een vervanging voor het andere.
Bij jou ben ik misschien nog een klein beetje bezorgd maar ik denk dat het wel gaat lukken. Ik wens je weer een fijne week en veel liefde en vriendschap.
-
Hoii,
Hopelijk wordt dit bericht verzonden, want mijn vorige bericht is niet verstuurd. Misschien heb ik iets verkeere gezecht of is het perongelijk verwijdert of misschien licht het aan de groote van het topic en hoelang we al bezig zijn.
Het eerste wat je zij klopt niet helemaal, maar daar zal ik nu niet echt op in gaan en op de andere ook niet echt aangezien ik niet weet of dat het verstuurd wordt.
Misschien is dit dan ook wel mijn laatste bericht die ik zal sturen, maar wie weet zal ik nog iets sturen als het kan.
Bedankt en nog een fijn weekend
-
Beste vriend, Waarom vind jij het zo erg als mensen denken dat jij misschien gay bent? Heb je ook een idee waarom sommigen dat denken?
Jongens van jouw leeftijd die homo zijn en niet uit de kast durven komen zijn alleen en voelen zich eenzaam omdat ze er met niemand over durven praten. Dat maakt dat ze wat op zichzelf zijn en wat teruggetrokken. Jij doet ook weinig moeite om contact te zoeken met anderen m/v en bent wat stil en in jezelf. Misschien dat het dat is.
Het zou kunnen dat die jongen van dat briefje op zoek is naar iemand om seks mee te hebben, maar zoals hij dat deed geeft eerder de indruk dat hij verlegen is. Als hij je wilde verleiden en ervaren is op dat gebied dan had hij een praatje met je gemaakt zoals een jongen een praatje maakt met een meisje dat hij leuk vindt en verleiden wil. Misschien is hij eenzaam en zocht hij gewoon een maatje, net als jij, om een vriend te hebben.
Wat dat aantrekkelijk er uitzien, dat is erg subjectief. De meeste mensen zien zichzelf anders dan hoe anderen ze zien. Het gaat er ook om hoe jij je gedraagt. Soms zie je iemand en dan raakt zo iemand je. Soms is hoe zo iemand kijkt al genoeg. Dan hoeft die persoon er niet eens knap of erg aantrekkelijk uit te zien. Het is een onderbewust iets.
Bij die meisjes waar jij mee in aanraking bent gekomen werkt het nog niet, wat jou betreft, Maar misschien als je wat meer contact met ze hebt dat er dan iets gaat groeien. Soms ontmoet je iemand en ben je in een klap verliefd, soms ga je een tijdje met elkaar om en dan groeit er eerst een vriendschap en op een gegeven moment dan wil je elkaar niet meer kwijt.
Als je goed met elkaar kan praten dan is dat al heel wat en een goed begin. En een relatie op de werkvloer? Ach, zolang jullie niet klef gaan doen lijkt het mij geen probleem.
Hier op dit forum vertel je over dingen die je meemaakt en over hoe je dingen ervaart en hoe je voelt. Over een paar weken is dat afgelopen. Persoonlijk vind ik dat die gesprekken, zoals ik ze maar noem, jou hebben laten veranderen. Ik denk dat het goed is geweest dat jij al die dingen hier verteld hebt.
Straks is dat voorbij en het zou fijn zijn als jij dan iemand had waar je genoeg vertrouwen in hebt om zo over jezelf en je gevoelens te durven praten. Een vriendin bijvoorbeeld. Jammer genoeg is er dus nog steeds geen goede kandidaat omdat jij zo kritisch bent.
Ik denk dat ik mij straks nog heel lang ga afvragen hoe het met jou verder gaat! Dat jij nu meer sociale contacten hebt stelt me alvast een beetje gerust, maar nog niet helemaal. Het zal vreemd zijn.
Wat dat zingen betreft, jij zegt dat je niet zingen kan, maar misschien valt dat best mee. Ik ben jaren naar de kerk gegaan, dus veel gezongen. Jammer dus dat jij niet naar de kerk gaat, dan kon je vast ook beter zingen ;-). Dat je zingt is alvast een begin. Je doet het tenminste. Misschien zit er straks iemand op je kamer die het kan beoordelen!
Fijne dagen weer en je wordt opgemerkt en er wordt van je gedroomd. Dat is toch leuk en bemoedigend! Volgens mij ben jij best wel knap!
-
Hoi,
Ik vond dat die jonge mij zijn nummer gaf opzich niet zo erg, maar het was meer dat de gedachte omhoog kwam van hoeveel mensen zouden dit denken. En ik denk dat die eerder op jacht was naar jongen dan dat ie mij specifiek had uitgekozen. Ook was hij volgends mij een stuk ouder.
Echt knapper dan gemiddelt ben ik niet echt teminste als ik naar mezelf kijk vindt ik dat niet en heb ik al heel wat knappere jongens gezien dan mezelf.
Meisjes magneet valt ook wel mee denk ik haha.
Dat belgisch meisje is denk ik echt de enige. Dat meisje van mijn werkt weet ik niet echt of ze me nou leuk vind of gewoon fijn vind om met mij te praten.
Dat meisje dat bij de horeca werkt heb ik denk ik verkeerd uitgelegt. Impresiepe praat ik niet echt met haar en heb ik haar pas voor het eerst gezien toen ze toevallig een keer bij ons stond. En aangezien in de horeca bij de ... werken door iniedergeval attractie personeel niet echt als leuk wordt ervaren wilt ze dus graag overstappen naar andere attracte
Stel ze doet dat en we beginnen beetje te praten en het wordt iets w(at ik niet denk overigenen) is het meer moeilijk vanwege dat er dan een relatie is op de werkvloer. Nu vinden ze dat bij junioren minder erg, maar ja het is wel lastig.
Wel moet ik zeggen dat er opeens 1 of 2 pretparkfans een iets met mij hebben dat is beetje gek verhaal, maar van 1 weet ik het nu zeker haha alleen zijn ze voor zover ik weet 15 dus ja. Ook vindt ik de gene waarvan ik het nu weet niet echt aantrelijk maar ja.
Zingen doe ik soms voor mezelf erbij, maar alleen als ik alleen ben, want zingen kan ik niet echt haha.
Ik heb zelf niet echt graag vrienden ik kan dat niet goed onderhouden en vindt het gevoel niet fijn en zal dat dus niet snel doen.
Dankjewel,
Fijne week
-
Beste vriend, Dit wordt mijn tweede reactie op je laatste post. De vorige is om redenen die mij volledig onduidelijk zijn (nog?) niet geplaatst. Weer op het verkeerde knopje gedrukt? Een voor de moderator ongepaste inhoud? Wat anders dat niet mocht?
Ik probeer het maar opnieuw in de hoop dat het deze keer wel geplaatst wordt. Ik wil jou die laatste weken die ik hier nog ben niet in de steek laten.
Laat ik maar beginnen met waar ik in mijn niet geplaatste post mee eindigde. Ik vind het erg verdrietig dat de relatie met jouw moeder en hoe ze over jou denkt zo kil is. Hoe je ouders over je denken, dat is voor kinderen, ook als ze al volwassen zijn, het belangrijkste wat er is. Sommigen proberen hun hele leven te bewijzen dat ze toch wel het respect van hun ouders waard zijn. Wat jij vertelt laat mij steeds beter begrijpen waarom het met jou gegaan is zoals het gegaan is. Ik hoop echt dat jij de liefde vindt die jou weer in jezelf laat geloven.
Je vertelt dat je een soort aanzoek hebt gekregen van een jongen die jou blijkbaar heel aantrekkelijk vindt. Je vond het niet leuk omdat je er blijkbaar een probleem mee hebt dat sommigen denken dat jij gay bent. Homo's, vooral de wat vrouwelijk ingestelde jongens zien er vaak wat aantrekkelijker uit omdat ze iets meisjesachtigs in hebben in hoe ze er uit zien en zich gedragen. Jij bent er niet gelukkig mee, maar wat is het probleem van knapper zijn dan gemiddeld?
Als ik je verhalen zo lees dan ben jij een echte meisjesmagneet. Dat Belgische meisje, haar moeder, dat meisje uit Den Bosch, dat horeca meisje dat blijkbaar speciaal voor jou bij de Raveleijn komt werken, en nu zelfs die jongen. Iedereen vindt jou leuk en wil jou! Alleen jij wil niet :-(. Sommige jongens zouden zo met jou willen ruilen. Het zou jou juist heel veel zelfvertrouwen moeten geven!
Wat heb je met dat briefje gedaan? Weggegooid of heb je hem verteld dat jij het jammer vindt maar helaas niet op jongens valt? Dat zou ik het aardigst vinden.
Je zegt dat jij dat horeca meisje wel knap vindt, maar knap wil niet zeggen dat je ook een fijne vriendschap met haar kan hebben. Jij bent in dat opzicht een nogal moeilijke jongen, daar moet ze wel mee overweg kunnen en jij moet haar toelaten in jouw leven. Je zegt dat je niet zo gemakkelijk op mensen afstapt en dan is het maar goed dat mensen wel naar jou toe komen!
Dat dat horeca meisje bij Ravelijn komt werken vind je 'moeilijk'. Waarom? Geef het eens een kans!
Je gaat straks naar een personeelsfeestje. (Hoera!) Misschien staat daar een piano en kan je er wat spelen. Als daar een piano staat, niets vragen, gewoon er achter gaan zitten en spelen. Dat horeca meisje vindt jou nu al leuk, als ze ziet dat jij ook nog piano kan spelen dan kan je helemaal niet meer stuk.
Jammer dat je eigen piano wat langer duurt, dus nog even met het keyboard doen. Zing je er ook bij? Zoals Elton John bijvoorbeeld? Ik denk dat iets zoals Ricky Nelson meer bij jou past.
Jij hebt moeite om je te veel bloot te geven naar anderen wat je emoties betreft, maar tegelijkertijd verlang je naar de warmte en de liefde van iemand die van jou houdt en waar jij van kan houden. Verschillende kandidaten zijn er, maar jij voelt 'het' niet. Misschien zou je eens moeten proberen om voorlopig gewoon vrienden te zijn en er soms voor de ander te zijn die jij daarmee wat gelukkiger maakt. Dat maakt jou misschien ook wat gelukkiger. Soms moet liefde groeien.
Ik wens je een fijne week en misschien wat romantiek en vriendschap.
-
Hoi,
Wat mijn moeder over me denk maakt me aan de ene kant opzich niet veel uit. Ik geef toch niet echt veel om ze dus ja.
Het gaf me opzich wel meer zelfvertrouwens dat dat belgische meisje mij leuk vond, maar eergister toen ik aan het werk was kreeg ik opeens een papiertje in mijn hand van een jonge en daar stond zijn nummer op met app me. En toen was het weer beetje weg, want op de middelbare school zij ook bijna iedereen altijd op mijn ex nu dat ik gay was terwijl ik niet op jongens val, maar blijkbaar zie ik er gay uit denk ik.
Niet dat ik iets tegen mensen heb die op het zelfde geslacht val iets tegen heb, maar ja is wel vervelend als iedereen dat zecht en zelf je nummer gaat geven terwijl je niet op jongens valt, maar ja wel leuk dat hij het probereerde haha.
Ik durf niet echt op mensen af te stappen en vindt dat ook raar om te doen. En ik heb het sowiso niet echt met normale vrienden zeg maar.
Voorbeeld is van dat meisje op mijn werk.
Ik ben dat in mijn vorige bericht vergeten te vertellen, maar zij is dus naar de stad gekomen en daar hebben we op een terras gezeten en gepraat.
Zij zou graag nog een keer afspreken, maar ik voel me daar niet fijn bij. Ik weet dat zij het fijn vindt en zou dan ook liever geen nee tegen zeggen, maar ik weet het niet.
Ik voel me niet aangetrokken tot haar als in een relatie nu weet ik niet of zij dat wel heeft maar heb wel beetje het gevoel denk ik, maar ze vimdt het ook gewoon fijn om met mij te praten omdat ik haar snap met wat ze heeft teminste dat zij ze.
Vandaag moesten we bijde werken en zoals ik bij veel vrienden doe is dat ik ze vaak van me af stoot meestal terwijl ik het zelf niet door heb, maar deze keer had ik het wel door dat ik het deed teminste zij heeft ook niet geprobeerd zelf een gesprek te beginnen. Ik weet niet echt hoe ik het kan uitleggen. wil haar niet kwetsen maar voor mij werkt het niet.
Ik zal denk ik niet zo snel "optreden" met mijn piano ik vindt het op het moment vooral fijn om voor mezelf alleen muziek te maken, maar wie weet bedenk ik me over een tijdje.
Ik kan wel goed tegen drukte dat was nooit echt het probleem op feestjes het is meer gewoon feestjes in het algemeen.
Wel heb ik ma even te twijfelen ervoor gekozen om binnen kort naar het personeels feest te gaan dus wie weet wordt dat wel leuk.
Ik kom inderdaad nooit echt meisjes tegen waar ik meer dan oppervlakkig contact heb tegen ik kom sowiso weinig mensen tegen waar ik mee praat.
Er is een meisje op het werk ze werkt niet bij Raveleijn maar bij horeca in de efteling en die vindt ik wel knap en heeft laatst bij ons gestaan. Ze heeft ook overplaatsing gevraagt naar Raveleijn dus dat zou het wel wat moeilijker maken, maar mijn collega's die doen voor de grap mij en haar koppellen zij weet dat niet maar ka haha is ook echt pas sinds vandaag dat dat helemaal los kwam. Dus wie weet wordt dat wat haha maar dat zie ik vanzelf wel.
Ze moet vrijdag weer een keer bij ons werken weet ik toevallig. Ik moet dan niet werken dus dan merk ik daarna wel wat ze tegen haar gezecht hebben, maar nu is het ook meer als grap achh ja.
Dankjewel. Ik wens jouw het zelfde en ja de gelegenheid creeren wordt lastig denk ik.
-
Beste vriend, Zoals ik jou heb leren kennen in al die reacties lijk jij mij een zachte bescheiden jongen die misschien een iets te negatief zelfbeeld heeft. Jij bent naar mijn mening aantrekkelijker en leuker om mee om te gaan dan jij zelf denkt. Het is jammer dat jouw moeder zo teleurgesteld is in jou, als kind is je moeder en hoe ze over jou denkt toch heel belangrijk. Zo iets kan je je hele leven met je mee dragen.
Dat die moeder van dat Belgische meisje jou leuk vindt zegt genoeg. Volgens mij zou zij haar dochter graag met jou zien thuiskomen. Jammer dat het er niet zo in zit, maar die ervaring moet jou toch wat zelfvertrouwen geven. Dat is ook een moeder en een die heel positief over jou denkt.
Het is jammer dat je vader blijkbaar mentaal zo afwezig is. Voor jongens moet hun vader toch een voorbeeld zijn.
Het zit jou in een heleboel opzichten niet echt mee in je leven en dat is echt heel erg jammer.
Je wilt graag iemand om je gevoelens en straks je leven mee te delen. De beste manier om zo iemand te vinden is zoveel mogelijk anderen ontmoeten en niet al te kritisch te zijn. Als je contact met iemand hebt en je kan een beetje met elkaar overweg dan kan je daar vrienden mee zijn. Misschien blijkt het dan liefde te kunnen worden. Gaat het zo diep niet dan kan je via die vriendin weer anderen ontmoeten.
Ik denk dat er genoeg meisjes zijn waar jij een goede vriend voor kan zijn. Ik denk dan aan de wat gevoeligere misschien een beetje verlegen meisjes. Die zullen zich veilig en geborgen bij jou voelen. Ik heb het al meer gezegd en ik meen dat ook, volgens mij ben jij iemand waar je van kan houden.
Jij noemde jezelf ergens slecht. Dat is natuurlijk grandioze onzin! Ieder mens doet wel eens iets waarvoor hij zich schaamt. Slechte mensen schamen zich niet dus als jij je schaamt dan ben jij niet slecht.
Jammer dat je wat langer op je piano moet wachten. Voorlopig moet je het dus nog even met dat keyboard doen.
Wat vinden de anderen bij jou thuis er van dat jij muziek speelt? Vinden ze dat leuk of kan dat ze ook niet zo veel schelen?
Het klinkt jou misschien gek in de oren dat ik het zeg, maar wat zou je er van vinden om straks zo af en toe eens in een verzorgingshuis te spelen? Die mensen maken weinig mee daar en die vinden het heel leuk om eens wat melodieen van vroeger te horen. Ze gaan meezingen. Je bezorgt die mensen dan een geluksmoment, net zoals jij dat op de Efteling doet.
Misschien zijn er daar ook wat jongere meisjes die er een bijbaantje hebben en daar kan jij dan weer contact mee maken. Een lieve gevoelige jongen die er leuk uitziet en muziek kan spelen, onweerstaanbaar!
Ik weet niet hoe jij tegen drukte kan. Feestjes trekken jou niet, maar op de Efteling is het toch ook druk en daar regel jij van alles, dus je kan het wel. Als jij daar tegen kan en mee om weet te gaan dan zou jij ook op feestjes kunnen spelen.
Hoeveel meisjes van jouw leeftijd ontmoet jij in een week waar je wat meer dan oppervlakkig contact mee hebt? Niemand? Dan moet je gaan waar ze zijn en waar je contact met ze kan maken, anders vind je nooit iemand.
In sommige culturen dragen jongeren die single zijn en iemand zoeken een bepaalde bloem als ze uitgaan. Dan weet iedereen dat ze beschikbaar zijn. Zou jij ook moeten doen!
Ken je niet iemand, van je werk misschien, waar je eens mee uit kan gaan? Om het eens te proberen.
Ik wens je weer een mooie week en ik hoop echt dat jij iemand tegenkomt. Moet je natuurlijk wel de gelegenheid creeren! Succes er mee!
-
Hoi,
Het contact met het Belgisch meisje is laatste tijd wel wat minder geworden we praten niet meer echt. Opzich is dat logisch, want ja zij heeft een vriend en ondanks dat de afstand te doen is is het te ver om hoe we nu zijn met elkaar contact te houden.
Ze waren niet speciaal voor mij naar de Efteling gegaan ze zouden al gaan, maar haar ouders teminste vooral moeder vind mij inderdaad wel leuk had ik het gevoel door wat ze zij.
Ik moet helaas wat langer wachten op mijn piano. Het model die ik wilde wordt niet meer gemaakt, omdat ze een sinda kort een nieuw model hebben deze was wel wat duurder, maar het was me het waard dus heb hem ge pre-orderd en als hij dus uitkomt krijg ik hem rond eind september/begin oktober.
Mijn vader zegt er niet echt iets over dus weet niet echt hoe hij er over denkt.
Hoe ik iemand gevonden krijg om me leven mee te delen ga vinden weet ik niet, maar ik hoop dat ik de juiste persoon snel zal vinden.
Dankjewel.
Groetjes van mij
-
Beste vriend, Je had niet veel te vertellen, maar daar had je wel veel woorden voor nodig! ;-)
Dat Belgische meisje heeft jou laten voelen dat er voor jou heus wel een vriendschappelijke of romantische relatie is weggelegd. Jij bent iemand die dat meisje de moeite waard vond om er contact mee te zoeken. Ondanks die vriend blijft ze contact met je houden en dat ze met haar hele familie naar de Efteling is gekomen zegt ook wel wat. Volgens mij ziet haar familie jou wel zitten en ik denk dat ze jou een betere vriend voor haar vinden dan die ze nu heeft.
Jij wilt graag iemand hebben die er is als jij thuis komt en waar jij samen mee op de bank kan zitten en knuffelen en ik weet zeker dat zo iemand er is. Alleen het probleem is, hoe vinden ze jou?
Leuk dat je piano speelt. Naast mij woonde een jongen en als hij van school kwam dan ging hij een half uurtje of zo piano spelen. Dat hoorde ik door de muur en het gaf de dag een gouden randje. Hij kon het heel goed en uit de keuze van de muziek die hij speelde kon je opmaken hoe hoe zich voelde. Hij speelde bijvoorbeeld "Tears in Heaven" en dan vroeg ik mij af of hij depressief was. Jammer genoeg zijn ze verhuisd en de nieuwe buren bespelen de schuurmachine, de klopboor en de cirkelzaag.
Dat piano spelen van jou kan bij mensen allerlei emoties opwekken en op die manier kan het jou in contact met anderen brengen. Het is ook een pluspunt als jij een meisje zoekt. Jij kan iets dat andere jongens niet kunnen. Het geeft jou ook de mogelijkheid om je eigen emoties te verwerken door het spelen van muziek. Ik hoop dat je veel gaat spelen en dat je anderen er ook van laat genieten!
Het is allemaal ook nutteloos natuurlijk maar je bezorgt mensen wel fijne momenten.
Het is verdrietig dat jij het gevoel hebt dat jou moeder zo negatief over jou denkt. Bij de meeste ouders staat het geluk van hun kinderen toch voorop, maar misschien dat dat voor jou moeder inhoudt dat jij mooie diploma's haalt en een mooie baan krijgt. Bij jouw zusters is dat gelukt heb ik gelezen, dat is dus twee uit drie en dat is toch een mooie score. Daar moeten ze dan maar tevreden mee zijn.
Dat het met jou anders is gelopen ligt niet aan jouw gebrek aan inzet, intelligentie of discipline, het ligt aan jouw anders zijn en daar kan jij niets aan doen. Je zegt het, als je door had moeten gaan zoals je ouders dat wilden dan zou jij er nu niet meer zijn. Dan hadden ze dus helemaal niets meer. Begrijpen jouw ouders wel wat er met jou aan de hand is? Zij lezen dit topic niet en misschien weten ze ook niet wat autisme inhoudt en wat het probleem is dat jou anders maakt.
Ik lees niets over je vader. Hoe denkt hij er over? Net als je moeder, of laat hij dat soort dingen aan je moeder over?
Ik ben in ieder geval heel blij dat jij er nog bent. Ik zie dat jij toch wel plezier hebt in het werk dat jij nu doet en ik zie ook dat jij een maatje wilt om van te houden en je leven mee te delen. Dat is wat mij vertrouwen geeft dat het goed gaat komen met jou.
Hoe jouw pianospel op dit moment is en wat jouw favoriete muziek is weet ik niet, maar ik denk dat jij daar mee naar buiten moet komen. Laat merken dat jij piano kan spelen en misschien wordt je dan gevraagd om ergens op een feestje of zo te komen spelen of in een bandje. Dan ontmoet je mensen en misschien is daar een lief mens bij dat jou heel leuk vindt en jij haar. Op een dag moet het toch lukken!
Ik wens je weer het beste en ik vind het fijn dat ik je ontmoet heb en dat je er nog bent!
-
hoi,
Ik denk dat de relatie met haar en haar vriend niet snel uit zal gaan. zij vindt hem leuk en andersom ook neem ik aan.
wat er precies allemaal is gebeurt en hoe die jongen op het moment is weet ik niet precies. het is niet dat ze voor hun relatie al dingen deed met jongens of iets, maar precies hoe en wat weet ik niet.
Het contact is nu wel stuk minder geworden toevallig dat ze mij toen net opeens belde wel maar kort, maar dat was ook goed.
Het is wat minder aangezien ze de afgelopen dagen met haar vriend was en dan kan ze natuurlijk minder met mij appen of iets, maar dat is ook niet erg.
Ik denk alleen niet dat het iets zal worden tussen ons aangezien ze nu gewoon in een relatie zit en voor nu zover ik het gevoel heb het goed tussen hun gaat. natuurlijk maakt dat ook niet uit dat is juist fijn voor ze als dat ook echt zo is.
Ik heb denk ik vooral niet zo veel meer te vertellen aangezien ik zelf ook nergens anders aan denk. Af en toe denk ik nog aan dat Belgisch meisje, maar zoveel als toen de paar dagen dat ik weer thuis was niet echt meer. Verder denk ik niet echt aan iets en is het vrij leeg wat eigenlijk best naar is om eerlijk te zijn.
of het nu echt beter gaat met me niet echt om eerlijk te zijn. Ja ik heb de stress en de gevoelens die ik had bij school niet meer, maar nog steeds vind ik alles maar vrij nutteloos wat door de leegte die ik nu voel elke dag juist dat gevoel versterkt wordt.
Gister heb ik een Digitale piano gekocht. Ik speel al erg lang piano/keyboard en heb op les gezeten voor piano en gitaar, maar nu al zoon 4 jaar niet meer. Ik heb thuis een keyboard, maar die is te klein en vind zelf een piano mooier en leuker. dus misschien dat ik hier als hij binnen komt mijn gedachtes opwekt of ik me rustiger voel. Het kan nog wel even duren voordat hij binnenkomt, want in de winkel was hij niet op voorraad en zijn ze hem nu dus aan het bestellen bij het merk dat ze maakt.
Bij mijn werk ben ik vooruit gegaan en voel me beter daar als toen ik daar in het begin kwam, maar een voldaan gevoel heb ik niet echt af en toe wel, maar niet echt vaak nu komt dat denk ik wel vooral door mezelf maar ja.
maar of mijn leven nu echt beter is, moet ik eerlijk zeggen dat ik dat gevoel niet echt heb. Als ik naar mezelf kijk heb ik niet echt het gevoel dat ik iets toevoeg aan het leven met mijn bestaan en is het dus vrij nutteloos en kan ik het geen wat ik graag wil en nodig heb (iemand waar ik bij thuis kan komen en dan samen gezellig knuffelend op de bank een film kijken) niet bereiken.
Als ik kijk naar de mensen in mijn directe omgeving, zoals mijn moeder heb ik mijn leven juist alleen maar verpest en vind ze mij dom dat ik gestopt ben met school. en dit klinkt misschien heftig, maar wat ik dan denk als ze dat zegt is dat als jij dat mailtje niet naar mijn school had gestuurd had ik in het weekend er een eind aangemaakt en anders als ik naar school nog steeds had gemoeten had ik dat ook gedaan. En dan denk ik wat heb je liever dat ik het "naar mijn zin" heb of dat ik er niet meer ben. Ik vind het niet erg als ik er niet meer ben, maar ik kan niet snappen dat zij mij dom en in zekere zin ook mislukt vindt, maar ja het zal allemaal wel.
Ik kan lachen en mezelf "blij" voelen, maar tegelijkertijd voel ik me slecht en leeg dat zal denk ik niet echt veranderen en zal ik mee moeten leven voor zolang ik leef, maar dat komt wel goed.
Bedankt :)
-
Beste vriend, Jij vindt dat Belgische meisje leuk, haar familie vindt dat jullie goed bij elkaar passen, maar jij weet het nog niet. Ik kan mij voorstellen dat jij er mee zit dat ze een vriend heeft en de afstand is ook een probleem, maar wie zegt dat het met die vriend niet een aflopende zaak is?
Ze waren, net als jij en je ex, nog erg jong toen ze elkaar ontmoetten en misschien ook wel erg verliefd, maar dat slijt. Ze zeggen dat verliefdheid en rouw twee jaar duren. Wat verliefdheid betreft moet er dan iets anders voor in de plaats gekomen zijn, een duurzame genegenheid. Geen verliefdheid, maar liefde. Misschien is dat er niet gekomen maar weten ze geen van tweeen hoe het verder moet.
Je zegt dat die vriend tegenover haar steeds over het verleden begint. Bedoel je dat hij zeurt over wat ze gedaan heeft met jongens voordat zij een stel werden? Met zo iemand kan je beter geen relatie hebben, dat blijft gedoe. Hij is blijkbaar een jaloers en bezitterig iemand en met zo iemand wordt het leven nooit fijn. Of jij dan een alternatief kan zijn dat is natuurlijk de vraag. Het moet wel van twee kanten komen en er moet iets duurzaams tussen jullie ontstaan. Op dit moment kom jij nog een beetje lauw over.
Misschien dat als jullie contact met elkaar blijven houden, dat er dan wat kan groeien.
Je zegt dat jij niet meer zoveel te vertellen hebt, dus dat een nieuw topic niet veel zin heeft. Eigenlijk is dat heel goed nieuws. Ik weet niet hoe jij er zelf tegenaan kijkt, maar ik vind dat jij een hele ontwikkeling hebt doorgemaakt in de goede zin van het woord.
In het begin zat jij heel erg met jezelf in de knoop en zag je niets zitten. Alles ging slecht en niets was leuk. Tenminste, zo kwam dat op mij over.
We hebben heel wat berichten uitgewisseld en je zou dat kunnen zien als therapeutische gesprekken. Jij wilt geen therapie, maar dit was in feite toch ook wel zo iets, alleen minder indringend. Er was geen verplichting en ik zat niet tegenover je.
In al die tijd heb ik jou beter leren kennen en ik denk dat jij jezelf ook beter hebt leren kennen. Je weet nu hoe het zit met jou en waarom jij denkt en voelt zoals je doet. Dat geeft jou de controle over jouw leven omdat je weet wat jij wel en wat jij niet kunt, waar je wel goed in bent en waar je minder in bent.
Dat wil niet zeggen dat je nu direct gelukkig bent, maar wel minder ongelukkig lijkt mij.
Als jij zelf ook het gevoel hebt dat jij vooruit gegaan bent en dat je leven beter is geworden, dat jij meer vertrouwen in de toekomst hebt gekregen, dan ben ik daar erg blij om.
Al die uren die jij en ik in dit topic hebben gestopt zijn de moeite waard geweest. Ik heb het gevoel dat het nu zo ongeveer wel klaar is en dat wij met een goed gevoel afscheid van elkaar kunnen nemen.
Er is nog precies een maand voordat het zover is en als ik tot dan af en toe nog wat van je hoor zou ik dat leuk vinden. Nodig is het niet echt, schrijf maar gewoon als je zin hebt of daar de behoefte aan hebt. Eigenlijk zoals je dat steeds hebt gedaan en misschien dat het daardoor gewerkt heeft.
Alle problemen kan ik niet oplossen, maar jij kan dat zelf wel aan. Ik ben niet meer bezorgd, ik denk dat het wel goed gaat komen met jou. Je bent in staat vriendschap en liefde te voelen en te geven en dat is het belangrijkste in het leven. De rest komt dan vanzelf wel. Het beste maar weer!
-
Hoi,
Het zal denk ik nog wel even duren voordat ik iemand zal vinden die ik leuk vind en zij mij. Nu vindt dat belgisch meisje mij wel leuk, maar ja heeft ze al een vriend waar ze natuurlijk ool veel om geeft.
Ze waren zondag naar de efteling met het de familie en daar ben ik voordat ik moest werken nog in 3 achtbanen geweest en even later kwamen ze naar raveleijn waar ik die dag moest werken en heb ze toen op de vip tribune gezet. Na de show heb ik nog even gepraat en toen ze weg gingen fluisterde haar moeder wat in mijn oor. Ze zij dat iedereen dus haar zus, broer en haar ouders haar proberen te koppellen aan mij, maar dat nog niet lukte. Maar ja ik wist niet zo goed wat ik daar op moest reageren.
Nu zit ik opzich niet in de weg met haar en die vriend we doen ook niks raar en doen gewoon vriendschappelijk met elkaar. Maar ik ben bang dat als die vriend dat gaat weten dat hij boos wordt op haar, omdat hij nu ook regelmatig over het verleden begint tegen haar, wat eigenlijk door hem zelf kwam.
Ik zal niet snel een nieuw topic starten. Ik heb niet heel veel meer te vertellen het geen wat ik nodig heb is een leuk meisje waar ik het heel goed mee kan vinden en als ik dat niet vindt dan zie ik van zelf wel wat er gebeurt met me. Meer dan wat ik hier de laatste tijd heb vertel zal ik bij een nieuw topic ook niet hebben.
Misschien is het ook goed voor me om dan binnenkort wellicht ook te stoppen met het form of in iedergeval met mijn topic, maar dat zal ik vanzelf wel zien.
Bedankt
-
Beste vriend, Ik ben blij te lezen dat mijn reacties voor jou niet zo belangrijk zijn dat je niet zonder kunt. Het zal voor mij ook wel een leegte geven dat ik niet meer kan reageren, maar misschien ook wel een beetje een opluchting, maar jou zal ik wel missen.
Je zegt dat je relatie met je collega's steeds beter wordt en dat is heel fijn om te lezen. De druk van school is weg en nu is er alleen nog die Efteling en je werk daar wat je leuk vindt. Je omgang met je collega's geeft je de sociale contacten die elk mens nodig heeft. Dat houdt je dan hopelijk ook af van slechte definitieve beslissingen.
Je wilt graag een vriendin, je weet hoe je er een zou kunnen vinden, maar je kan het niet opbrengen om te zoeken. Dat is erg jammer. Ik hoop dat dat alsnog gaat veranderen of dat een meisje jou vindt. Dat kan ook tenslotte.
Je hebt nog steeds contact met dat Belgische meisje, zij vindt dat fijn, maar jij voelt je bezwaard omdat jij denkt dat je het moeilijker maakt tussen haar en haar vriend. De vraag is of dat wel echt zo is. Zij vindt iets bij jou wat zij bij hem blijkbaar mist. Het kan best zo zijn dat met jou praten haar helpt om een betere relatie met haar vriend te krijgen. Haar contact met jou kan goed zijn voor haar. Heb je daar wel eens aan gedacht? Een goed gesprek met anderen helpt mensen!
Er zijn genoeg mannen en vrouwen die het ook moeilijk hebben in hun relatie en die daar dan met vrienden en vriendinnen over praten en er zo uitkomen.
Ik denk dat jij veel te veel de neiging hebt om jezelf weg te cijferen. Misschien dat je zelfbewustzijn gekneusd is door wat jij allemaal meegemaakt hebt. Je hebt in een bepaald opzicht je ouders teleurgesteld, maar hun ambities waren niet jouw ambities. Daar moet jij je niet schuldig over voelen. Zij wilden jou gelukkig zien en dachten dat dat de weg was. Jij heb je eigen weg gevonden, daar moeten zij blij mee zijn. Je bent mislukt op school en misschien ben jij je daardoor een loser gaan voelen. Het kon echter gewoon niet anders gaan. Jij hebt daar geen schuld aan. Je bent geen loser. Je mistte het gereedschap.
Zelf heb ik mij altijd klein, onbelangrijk en niet de moeite waard gevonden, terwijl ik eigenlijk groot ben, redelijk knap en behoorlijk intelligent. Er worden ook vrouwen verliefd op mij, maar ik niet op hen. Zo is het ook met jou.
Ik heb het idee dat jij ook intelligent bent, iemand waar je een goed contact mee kan hebben, en een sterke persoonlijkheid, anders kon jij dat werk niet doen wat je doet. Jij bent goed maar je ziet het zelf niet!
Ik heb meer het vertrouwen gekregen dat ik met een gerust hart hier kan stoppen. Het gaat in meer dan een opzicht beter met jou. Als jij hier af en toe nog wat post dan zal ik het zeker lezen al kan ik niets meer terugzeggen.
Het is leuk dat die J17 die zich zo herkent in jou hier zijn verhaal gepost heeft. Dan zie je dat jij niet de enige bent. Zijn verhaal staat bij 'Gevoelens'. Misschien kan jij daar een topic openen als ik weg ben. Dit topic is al veel te lang geworden en ik denk dat Forum het alleen nog maar tolereert omdat het belangrijk voor jou is en ik toch bijna weg ben.
Dan krijg je misschien ook meer reacties van anderen wat goed voor jou zou zijn.
Ik wens je weer fijne dagen. Blijf van binnen groeien!
-
Hoi,
Ik zal in dit bericht antwoorden van j23 en j17. Ik zal beginnen met j23.
Als jij straks niet meer kan reageren dan zal dat warschijnlijk even apart voelen, maar dat moet wel goed komen ik zal verder gaan met mijn leven op mijn eigen manier en zie wel waar het schip strand.
Dit is inderdaad de enige plek waar ik mezelf uit en ja als dat er niet meer is dan ga ik zoals ik hier voor heb gezecht verder met mijn leven en zie ik het wel.
Over het dat autisme burn-out gebeuren weet ik niet ik denk niet dat al mijn negatieve gedachtes daardoor komen, maar het kan zijn dat een deel daardoor komt.
Ik heb opzich niet persee vriendschap nodig of iets. Het eenigste wat ik nodig heb en wil is een meisje dat er voor me is en ik voor haar, waar ik mezelf kan uiten afentoe en waar ik thuis kan komen en elkaar in de armen kunnen slaan.
Ik weet hoe ik het kan vinden, maar ik kan het niet.
Het contact met het belgisch meisje is niet vervaagd, maar ik voel me er minder fijn bij.
Zij heeft me graag en ik help haar als er iets is, maar dat kost me wel veel energie. Ook heb ik het gevoel dat ik de relatie tussen haar en haar vriend in de weg zit en zo ervaart zij het niet, maar ik heb dat gevoel wel en dat wil ik niet.
Dat ik mezelf niet echt bij ander kan uiten vind ik niet zo erg. Misschien stopt ik straks ook met het form als jij er af gaat of misschien zal ik afentoe nog voor mijzelf wat schrijven om dingen duidelijk te maken of om het even van mij weg te schrijven en later terug kan lezen.
Met mijn collega's kan ik het wel goed vinden en ze mogen mij ook wel dus dat voelt fijn.
J17,
Ik herken er wel wat in ja. Ik heb zelf ook het gevoel dat ik apart en raar was en heb dat nu nog steeds.
Ook ik werd vaak als een van de laatste gekozen met bijvoorbeeld gym. Verder heb ik met buiten gesloten worden minder ervaring voor zover ik weet.
Ik heb ook altijd het gevoel gehad dat ik niet echt ergens bij hoorde en dat deed ik eigenlijk ook niet echt. Nu ik ben gestopt met school en veel werk bij mijn werk ben ik wel meer bij mijn collega's gaan horen waar ik eerst het extreem stille jongetje was waar je niks van hoorde praat ik nu al wat meer het heb ik het gevoel dat ze mij mogen en ik er een beeje bij hoor.
Ik kan opzich wel goed met veel geluid en prikkels omgaan ik kan mezelf dan nog wel goed focusen op het geen wat ik moet doen.
Ik heb je topic inderdaad gezien en gelezen.
Hopelijk gaat het je lukken jezelf beter te gaan begrijpen en kan je de hulp krijgen die je wilt krijgen, maar dat moet goed komen.
Jij ook bedankt :)
Groetjes van mij j23 en j17
-
Beste topicstarter, ik heb je topic doorgelezen en ik herkende zoveel in mij vandaar dat ik nu deze reactie schrijf.
Ik ben net als jij een heel ingetogen persoon die zich het liefst op zijn eigen kamer bevind.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat mensen mij raar/apart vinden. Op de basisschool bij gymles werd ik vaak als een van de latere gekozen. Ik werd iets eerder gekozen dan de wat zwaardere/bredere leerlingen, dit heeft pijn gedaan en soms doet het pijn als ik er weer over nadenk. Tijdens het afspreken met klasgenootjes (basisschool tijd) werd er gezegd dat het al tijd was, dus dat ik naar huis moest gaan. Maar later bleek dat het een heel andere tijd was en dat ik helemaal nog niet hoefde te gaan. Ze wilde me gewoon daar niet hebben...
Op school in de pauze ging ik soms naar groepjes om te vragen of ik mee mocht spelen, 3 van de 4 keer was het antwoord 'nee'. Ik was door mijn ziel gegaan.
Ik las niet echt veel dingen over je basisschooltijd, dus ik weet niet of jij hier herkenning inziet.
Net als jij ben ik op een havo/vwo school begonnen. Vrienden maken vind ik nog steeds lastig, op dit moment heb ik één vriend met wie ik soms afspreek. Net als jou kost sociale interactie heel veel energie bij mij. Vroeger werd ik buitengesloten, maar nu heb ik zelf het idee dat ik nergens bij hoor. Ook al word ik soms wel gevraagd voor bepaalde activiteiten, ik ben optioneel.
Vorig jaar (dit jaar, je snapt vast wel wat ik bedoel) heb ik de overstap gemaakt van 5 vwo naar 5 havo, dus volgend jaar ga ik 5 havo doen. Vorig jaar deed ik alles nog wel op 5 vwo niveau.
Ik was moe door alles. Sociale interactie kost me veel energie, het werken aan school (ik had het gevoel dat werken niet meer hielp, want niks kwam meer binnen. Daar was ik te moe voor. Al moet ik wel zeggen dat ik nog steeds heel hard werkte.), geluid prikkels komen heel erg hard binnen die kan ik niet goed wegfilteren. En ik voel(de) me doods eenzaam, mijn sociale emotionele stand van zaken is heel slecht. Ik verlang vooral in de avond als ik naar bed ga dat iemand zijn armen om mij heen wil leggen en samen wilt knuffelen. Meestal lees ik dan een boek en voel ik me daarna iets minder eenzaam.
Het voelt voor mij alsof ik gefaald heb in het leven. Wel je best doen voor iets, maar niks terugkrijgen. Net als jij heb ik ook niet echt mensen om mee te praten. Het gevoel dat ik altijd oververmoeid blijf vervaard mij.
Sinds een aantal maanden vermoed ik dat ik op het autistisch spectrum zit. Wellicht heb je mijn topic gelezen, het heet 'Autisme diagnose en eenzaam zijn'.
Ik wil de diagnose krijgen om mezelf beter te begrijpen en zodat ik hulp kan aanvragen.
Ts, weet dat je er niet alleen voor staat en als je hulp nodig hebt er genoeg faciliteiten zijn waarbij je terecht kan.
Veel liefs van mij!
-
Beste vriend, Wat jij mij hier weer vertelt maakt mij bezorgd en ook een beetje verdrietig. Ik ben ook bezorgd omdat ik hier straks niet meer kan posten en jou dus als het ware in de steek moet laten. Voor die andere jongen geldt dat ook, maar die heeft professionele begeleiding, dus die kan wel zonder mij. Met jou is dat anders.
Misschien overdrijf ik het belang van mij reacties, maar ik heb het idee dat dit hier het enige is waar jij je uit. Als dat er niet meer is, wat dan?
Ik heb wat gezocht op uitputting door sociale interactie en ik heb dit gevonden: tistje.com/2020/05/12/volledig-op-en-niets-om-terug-op-te-laden-autisme-burn-out/
Zo iets schijnt veel voor te komen bij mensen met autistische kenmerken en dat het kan leiden tot suicide ook.
Alles wat jij aan negatieve emoties en sociale problemen ervaart is terug te voeren op die autistische kenmerken in jouw karakter, daar twijfel ik totaal niet meer aan. In dat verband is er ook iets dat 'De theorie of mind' wordt genoemd. Dat wat mensen geleerd heeft hoe sociaal met anderen om te gaan. Bij autisten is dat minder goed ontwikkeld.
Door al die berichten die wij uitgewisseld hebben ben jij iemand voor mij geworden en zoals ik al meer heb gezegd, ik ben genegenheid voor jou gaan voelen. Ook al omdat ik veel van mijzelf in jou herken en dus wel een idee heb hoe jij je moet voelen. Het verschil is dat ik er geen moeite mee heb alleen te zijn en wel zonder vriendschap of liefde kan. Dat wil niet zeggen dat ik geen emoties naar anderen kan hebben, die heb ik, aar jou dus bijvoorbeeld, maar ook naar anderen. Jij kan niet zonder liefde en vriendschap, maar je weet niet goed hoe je het krijgen kan. Dat is het probleem.
Hoe je contacten met het Belgische meisje nu zijn weet ik niet, maar ik krijg het gevoel dat het wat vervaagd is. Je gelooft er zelf niet meer in. Komt dat door haar of komt het vanuit jou zelf?
Mensen die zo snel enthousiast zijn verliezen dat enthousiasme ook weer snel. Iets wat langzaam groeit geeft een stevigere basis en is duurzamer.
Het is erg jammer dat jij zo'n afkeer hebt van professionele hulp want dat zou jou echt wel kunnen helpen. Die verstoorde verhouding met je ouders is ook heel verdrietig. Als ik het zo lees dan is er helemaal niemand waar jij een zodanige relatie mee hebt dat je over heel persoonlijke zaken kan praten. Alleen dit en dat is er straks niet meer. Ik zal het echt moeilijk vinden om straks tegen jou te zeggen dat deze post de laatste was die jij van mij zal krijgen. Heel moeilijk! Nu ik dit schrijf voel ik al wat van emotie.
Als jij hier niet meer post dan weet ik niet meer wat er met jou gebeurt maar ik zal zeker nog heel vaak aan je denken en mij afvragen hoe het met je gaat.
Voorlopig hebben we nog even, dus als je wat kwijt wilt, post maar en je weet dat ik er altijd voor je ben.
Ik hoop dat je kan volhouden en het is fijn dat je werk op de Efteling je plezier geeft. Heb je daar geen contact met collega's of is dat ook te moeilijk? Ik denk aan je!
-
Hoi,
Ja ik heb dat ervaren en heb het naar mijn zin op mijn werk, maar nog steeds heb ik die gedachtes. Het zijn alleen niet alleen die gedachtes en is ook gewoon een heel naar gevoel dat ik echt voel door heel mijn lichaam. Waar sat vandaan komt geen idee, maar het is wel een vervelend gevoel wat ik al erg lang heb. Ik kan het niet echt uitleggen maar ja.
Ik kom inderdaad niet persee buiten en al helemaal niet om mensen aan te spreken en dat zal ik ook niet doen.
Ik kan dat niet en ben zo ook niet.
Ik volg het form van die jonge en het is niet dat ik niet met jongens praat, maar een reactie er onder zetten zal ik niet snel doen. Ik zou niet weten hoe ik zo iemand goed kan helpen. Ik wel ooit 1 keer een reactie geplaats bij hem, maar dat is al wel een poos geleden.
Ik vind het inderdaad ook fijn dat je mijn dingen leest en erop reageerd dan kan ik zien hoe andere mensen over het geen wat ik voel denken.
Ik heb wel is online contact opgezocht met andere via bijvoorbeeld die apps die de andere jonge ook gebruikt zoals Yubo en Wink.
Via Wink had ik toen dat andere meisje gevonden die mij de dag nadat ik verteld had over mijn ex vriendin had verwijdert op alles, maar nee op het moment heb ik daar geen behoefte aan ik krijg van het online contact juist een vervelend gevoel. Wat ik nu langzaam ook begin te krijgen bij dat Belgische meisjes wat ik wel jammer vind vooral voor haar.
Dat ik niet echt goed contact heb met mijn ouders vind ik niet zo erg. Het klinkt misschien gemeen, maar juist bij hun voel ik me dan juist niet fijn en het zijn niet de personen waar ik makkelijk mee praat.
Om eerlijk te zijn vind ik 1 persoon waar ik goed mee kan praten genoeg. Hoe meer hoe moeilijker het voor mij word en merk dat ik van sociaal contact erg uitgeput van raak erg moe dus.
Het meisje uit Den bosch is op dit moment op vakantie we hadden de 24e als ik dat goed zeg afgesproken.
Bedankt voor het lezen en je reactie
-
Beste vriend, Ik vind het inderdaad niet leuk te lezen dat jij nog maar steeds loopt te denken aan een einde aan je leven maken omdat je er niet zo veel zin in hebt. Aan de andere kant, je hebt volgens mij wel plezier in het werk dat jij nu doet en je hebt ook ervaren dat je iemand kan ontmoeten waar jij mee kan praten en liefde voor kan voelen. Jij verlangt naar liefde en de warmte van iemand die jou in de armen neemt. Jij hebt dat heel erg nodig. Je weet dat zo iets voor jou ook kan, je hebt het ervaren. Dan hoop je toch dat het nog eens gebeurt? En hoop doet leven!
Het probleem is dat jij jezelf min of meer isoleert en niet of heel weinig met anderen omgaat. Zo heb jij natuurlijk heel weinig kans om iemand tegen te komen waar jij een relatie mee kan opbouwen. Dat Belgische meisje kwam naar jou toe, en niet andersom.
Ik weet heel zeker dat er ook waar jij werkt en woont meisjes zijn waar jij een heel fijne vriendschap mee zou kunnen hebben, alleen, je zoekt ze niet, je verstopt je, en dus vinden jullie elkaar niet. Dat is jouw grote probleem!
Je zegt dat je het fijn vindt om op te schrijven wat er in jou omgaat en wat jouw gevoelens zijn. Je vindt het ook fijn dat ik dat lees en daar op reageer neem ik aan. Het probleem is dat ik er over ruim een maand niet meer ben omdat ik dan te oud ben geworden voor dit forum. Die andere jongen van dat Back on Track topic lijkt heel veel op jou, maar toch weer anders. Ik vraag mij af of jij niet eens een reactie in zijn topic kan geven. Het is natuurlijk wel een jongen, maar dat ben ik ook en daar praat je toch ook mee.
Misschien dat jullie elkaar wat kunnen steunen. Je zou ook een nieuw topic kunnen beginnen want ik ben de enige die hier nog reageert en misschien dat je dan contact krijgt met een ander waar je mee kan praten. Dat geldt ook voor die Back on Track jongen.
Ik maak mij wel een beetje zorgen om jullie allebei als ik hier niet meer kan reageren. Jij moet echt gaan proberen wat meer sociale contacten te gaan onderhouden, desnoods via internet. Die andere jongen doet dat ook en hij vindt steeds meisjes, maar het is een beetje moeilijk allemaal bij hem.
Ik denk dat jij een heel bescheiden, aardige, maar erg gevoelige jongen bent. Jij bent echt iemand waar een meisje gelukkig mee kan zijn. Alleen, hoe vinden ze jou? Ben je al naar dat meisje uit Den Bosch geweest? Soms moet je iets doen waar je tegenop ziet omdat je daar iemand blij mee kan maken. Een klein offer brengen. Ik hoop dat jij het doet.
Het is jammer voor jou zelf en voor jouw ouders dat het contact zo moeizaam is. Ik weet zeker dat zij dat wel anders zouden willen.
Hoe het verder met jou gaat zal ik straks wel niet meer weten, je bent voor dan mij onbereikbaar geworden vanwege het anonieme karakter van dit forum, maar dat wisten we van tevoren.
Ik kan straks alleen maar het beste voor jou hopen.
-
Hoi,
Op het moment zullen ze mij niet zo snel ontslaan. Ze hebben een groot tekort aan medewerkers en hierdoor zijn er elke dag wel problemen met het openen van attracties en horeca. Ook moet ik zeggen dat het mij tot nu toe ook wel is opgevallen dus ze oudere mensen niet snel ontslaan aangezien ze ook weten dat juist die personenen weten wat hun te doen staat en hierdoor de capicitijd van attracties beter word aangezien wachtrijen dan sneller weg gewerkt kunnen worden. Inplaats van dat iemand het doet die totaal niet weet wat hij of zij moet doen. En dat is ook belangrijk voor de Efteling en pretparken in het algemeen.
Ik kan inderdaad beter omgaan met meisjes, vooral omdat ik mij vaak bij meisjes beter op mijn gemak voel dan bij jongens.
Of het nu echt beter met me gaat niet echt denk ik om eerlijk te zijn. Ik wil je niet laten schrikken, maar ja denk dat het gevoel wat ik dagelijks voel niet echt weg zal gaan. Ja dat gevoel was voor 90% weg toen ik met dat meisje was op vakantie, maar nu ik haar niet meer zie en niet echt weet wat we nu zijn van elkaar, of we elkaar uberhaupt ooit nog in het echt zullen spreken is het gevoel wat ik voel er weer voor 100%.
Ik praat niet echt met mijn ouders en heb dat ook nooit echt gedaan en het is ook iets wat ik niet kan. Ik ben ook nooit 100% mezelf bij mijn ouders en bij niemand niet, maar bijvoorbeeld bij dat Belgische meisje durf ik meer mezelf te zijn dan bij mijn ouders.
Mijn afgelopen berichten zijn misschien een beetje inhoudloos, maar ik vind het fijn voormezelf om hier op te schrijven hoe en wat percies het is met dat Bels meisje en ook, zodat ik weet wat ik met haar moet.
Bedankt.
-
Beste vriend, Maak je niet al te druk over je spelfouten. In je laatste post zag ik er wel een paar maar ik ben niet je leraar Nederlands en je schrijfstijl is behoorlijk goed, alleen wat slordig soms.
Dat salaris wat jij nu hebt is natuurlijk niet echt heel veel, maar toch wat meer dan wat iemand van jouw leeftijd als vakkenvuller bij AH verdient. Het punt is wel, bedrijven zoals supermarkten en misschien ook wel de Efteling, hebben de neiging om medewerkers te lozen als ze ouder en dus duurder worden om dan weer nieuwe jongere en dus goedkopere werknemers in dienst te nemen. Daarom lijkt het mij belangrijk dat jij probeert om op een wat hoger functieniveau te komen zodat jij ook in de toekomst daar kan blijven werken. (Als je dat wilt) Misschien zijn er elders ook mogelijkheden voor jou. Je hebt toch inmiddels al heel wat ervaring opgedaan en jij lijkt mij een redelijk sterke persoonlijkheid te hebben en je bent intelligent en leert snel denk ik.
Dat Belgische meisje gaat liever met jongens om dan met andere meisjes. Zij is dus een jongensmeisje. Sommige mannen zijn mannenmannen, andere mannen zijn vrouwenmannen. Daarmee bedoel ik dat sommige mannen zich fijn voelen in gezelschap van mannen waarmee ze naar het cafe gaan, naar het voetbal, gaan vissen, sleutelen aan auto's, enzovoorts. Vrouwenmannen voelen zich meer op hun gemak bij vrouwen. Leonard Cohen, een zanger en dichter, bijvoorbeeld noemde zich een ladies man.
Jij lijkt mij ook een vrouwenman en dat komt wellicht doordat jij opgegroeid bent tussen vrouwen. Daarom kunnen jij en dat Belgische meisje zo goed met elkaar opschieten. Zij gaat graag met jongens om en jij met meisjes op een manier zoals vrienden met elkaar omgaan.
Echt vrienden heb jij niet, maar er zijn wel meisjes die contact met jou zochten om te vragen hoe het gaat.
Iedereen, jij ook, heeft behoefte aan iemand waarmee hij of zij vertrouwelijk kan praten over hele persoonlijke zaken die iemand bezig houden. Toen jouw zelfmoordplannen naar buiten kwamen heb jij "een soort van gesprek" gehad met je ouders.
In die tijd was de sfeer tussen jou en je ouders heel slecht. Wat zij wilden wilde jij niet en jij sloot je af voor ze en je sloot je op in je kamer.
Het lijkt mij dat het bij jou thuis nu toch veel beter moet gaan. Die druk die je voelde, die stress, die is weg. Praat jij nu wel eens met je ouders? Dat zou goed zijn. Ze houden van je en willen het beste voor jou. Ik denk dat ze nu wel beseffen dat het beste voor jou niet perse een mooi diploma en een dure baan is.
We hebben al veel berichten uitgewisseld, maar er zijn er met meer. Het punt is, als jij reageert op wat ik post dan schrijf ik wat terug. Jij vindt het fijn dat je over dingen kan praten met iemand die wat op afstand staat en ik vind het fijn dat ik wat voor een ander kan betekenen. Ik denk dat iedereen dat fijn vindt, jij dus ook, bijvoorbeeld naar dat Belgische meisje.
Jullie hebben een soort van vriendschap en dat is wat het leven de moeite waard maakt. Koester het. Misschien wordt het meer, misschien niet, maar jullie maken elkaar gelukkiger en dat is al heel wat.
Fijne tijd weer gewenst. Ik ben blij dat het zo de goede kant met jou opgaat!
-
hoi,
Aangezien ik had gelezen dat het om een fout ging was ik niet perse geschrokken.
Ik ben nog niet vast in dienst bij de Efteling. Ik kon wel uren krijgen vanwege de nieuwe wet dit ging dan om 8 uur per week. hier heb ik nee tegen gezegd aangezien ik dan ook maar rond de 8 uur per week word ingepland en uitbetaald krijg. op de manier hoe ik het nu doe zit ik aan rond de 40 uur per week.
Wel had ik gevraagd of ik toevallig meer uren kon kregen dan die 8 uur, maar op het moment was dat niet mogelijk.
Het salaris als gastheer/gastvrouw is niet super, maar dat maakt me niet heel veel uit nu verdien ik naar beneden afgerond 8 euro dat is dan inclusief vakantie geld. en als volwassen is het wel meer natuurlijk boven de 13 euro, maar het is niet dat ik er een villa van kan kopen of iets dergelijks, maar dat is ook niet iets wat ik perse wil.
Ik typ dit bericht nu vanaf mijn computer en niet midden in de nacht dus hopelijk is het nu wat beter qua spelfouten.
De situatie met dat Belgisch meisje is een beetje raar inderdaad met die vriend en dergelijken. Nu zij ze tegen mij laats dat ze wel een oogje op me had, maar of dat dan ook echt verlief of leuk vinden is weet ik niet. of dat ze me wel had willen kussen ook op die manier is weet ik niet.
Ze zij dat ze een knuffel met andere vind kunnen wat in mijn ogen ook zo is en fijn vind dat zij op die manier vertrouwen kan geven aan iemand anders.
ze is ook wel een meisje met meer jongens vrienden dan meisjes vrienden, want ze voelt zich beter bij jongen en kan daar beter mee omgaan dan met andere meiden.
Ik ga het maar gewoon beetje lopen als het gaat ik ga niet proberen haar voor mij te laten kiezen, want dat is fout en ja wie weet zoals jij zegt groeit het verder vanuit vriendschap dan is alleen wel de vraag of we elkaar ooit nog zullen zien in het echt. Als dat niet is denk ik niet dat het echt iets zal gaan worden.
Maar ik zal het vanzelf wel zien hoe het zal gaan. natuurlijk zou ik graag een relatie willen met haar, want voel me echt heel fijn bij haar, maar als dat niet gebeurt dan is dat ook goed en dan zal ik vanzelf wel zien hoe mijn leven verder gaat.
dankjewel voor het lezen en al je berichten. samen met mijn eerste form hebben we al bijna 150 berichten uitgewisseld en daarom dus bedankt dat je er zo lang mee door gaat. dat doet mij goed en ook bij alle andere waar je op reageert en niet opgeeft :)
-
Beste vriend, daar ben ik weer. Ik weet niet of jij geschrokken bent toen je mijn laatste bericht las, maar ik voelde mij wel wat gedeprimeerd toen geen van mijn vijf posts geplaatst werd. Dan ga je al gauw denken dat je niet meer welkom bent. Wat mij het meest pijn deed was dat jij, en die ander jongen hier, het gevoel moesten krijgen in de steek gelaten te worden door mij als ik hier niet meer zou posten. Uiteindelijk is dat toch wel zo straks, maar dan weet je waarom. Deze keer was het dus een 'foutje'.
Als ik zo lees wat jij allemaal doet op de Efteling dan denk ik dat jij daar wel in vaste dienst kan komen als je dat al niet bent. In sommige dingen ben jij dus heel goed!
Wat je verdiend daar weet ik niet maar op dit moment zal het gezien je leeftijd toch niet direct erg veel zijn. Misschien wat meer dan gewoonlijk omdat je ook op zondagen, zaterdagen en op feestdagen moet werken.
Ik denk dat jij daar op je plaatst bent en er op termijn en met plezier kan blijven werken, en genoeg verdienen om een leven zonder financiele zorgen te kunnen hebben. Wat vinden je ouders er van? Die moeten toch ook in de gaten hebben dat het beter met jou gaat?
Dat autisme, inderdaad, daar moet jij je geen zorgen over maken. Als jij weet wat je sterke en wat je zwakke punten zijn, als jij daar mee kan leven en als je weet waarom jij bent zoals je bent, dan leef je in harmonie met jezelf, en dat is waar het om gaat in het leven.
Wat je taalfouten betreft, daar ben ik nu wel aan gewend en op zich valt het best mee. Soms zijn het gewoon slordigheden als je wat te snel zit te typen. De vervoeging van het werkwoord zeggen is nog wel een probleem voor jou merk ik ;-). Het is: zeggen, zei, gezegd.
Met dat Belgische meisje heb jij nu een goed contact. Bij jou vindt ze iets wat ze bij haar vriend niet vindt en dat is omdat jij een gevoelige jongen bent en zelf dingen het ervaren. Jij begrijpt haar en zij vertrouwt jou en dat is vaak genoeg een zeldzaam iets. Hoe het verder zal gaan??? Aan de ene kant die vriend en jij aan de andere kant, dat is geen gezonde situatie. Drie jaar samen zeg je en dat betekent dat ze vijftien was toen ze haar vriend ontmoette. Op die leeftijd ben je nog lang niet volwassen en wat er toen was kan er nu best niet meer zijn, maar uit gewoonte blijf je samen.
Jullie zijn allebei wat ouder nu en misschien klaar voor een wat meer volwassen relatie. Voorlopig zijn jullie vrienden, wees daar blij mee en koester die vriendschap. Iets wat langzaam groeit groeit sterker.
Straks ben ik er niet meer, zij kan mij dan vervangen. Dan heb je mij niet meer nodig en voor mij is dat een geruststellend gevoel. Iemand achterlaten met wie je een band hebt opgebouwd, een soort vriendschap, is nooit leuk, al was het dan alleen dit maar. Het beste maar weer.
-
Beste vriend, Graag zou ik een antwoord geven op jouw laatste bericht maar ik weet niet of dat te posten zin heeft Gisteren (zondag0 had ik een aantal berichten gepost en geen daarvan is geplaatst. Waarom is mij niet duidelijk. Was het de onhandige moderator die weer op het verkeerde knopje heeft geklikt of heeft men besloten dat ik hier niet meer welkom ben?
Ik hoop dat dit bericht wel geplaatst wordt zodat je weet waarom je voortaan geen antwoord meer van mij krijgt.
Mag ik hier niet meer komen dan is het dus vaarwel en hoop ik dat het goed met je zal gaan. Meer kan ik niet doen tenslotte, de moderators zijn de baas en dan houdt het op. Als ik hier niet meer welkom ben dan zou ik het op prijs stellen te horen waarom, dat lijkt mij wel zo netjes.
Zoals eerder gezegd, ik ben genegenheid voor je gaan voelen en het zou mij spijten dat die laatste maand die ik hier nog kan zijn mij niet gegund wordt. Ik hoop dat het goed met jou blijft gaan. Op de Efteling ben je wel op je plaats en met de liefde komt het ook wel goed. Het beste dan maar verder!
Van de redactie: zoals ook bij een vorige post geplaatst ging dit om een foutje. Ik ga dit niet bij ieder bericht zetten oke?
-
Hoi,
Vandaag (gister als dit gepost wordt denk ik) heb ik weer mijn eerste werk dag gehad na de vakantie. En het ging goed het was wel beetje gaotisch. Ik had de "belangrijkste" taak meteen en had dat ook nog nooit gedaan met deze drukte dus dat was wel even spannend, maar ging goed. Maar bij de laatste show dat ik er was moest er ambulance komen en werd het beetje lastig met meer dan 1000 mensen op de tribune, maar hoe het allemaal precies is afgelopen weet ik niet, want ik moest snel door naar aquanura de waterfontijn show, omdat ze anders die show niet konden laten draaien.
Toen ik thuis kwam heb ik weer met dat meisje gebelt en weer gelachen en beetje gepraat. Zo vertelde ze dat ze mij eigenlijk leuker vind dan haar vriend (teminste zo kwam het over) maar dat ja na 3 jaar al een relatie hun natuurlijk ook al veel hebben mee gemaakt en zij ook daardoor veel van hem houd. En de afstand is ook weer niet om even te fietsen. Ze zij ook dat ze het ook niet echt kon uitmaken op het moment door wat er eerder nog is gebeurt en ik denk ook dat ze dat lastig zou vinden wat ik goed kan begrijpen als dat zo is. En ja om dan te zeggen ik wil niet meer, want ik vind iemand anders leuker voelt dan natuurlijk ook al helemaal niet fijn om te zeggen.
Ook zij ze dat als ze geen vriend het wel had willen proberen met mij en de afstand enzo dan vooral, wat fijn voelde maar nattuurlijk ook beetje raar aangezien ze een vriend heeft en ja dat wat ik hiervoor typte.
En nu zou ik sowiso ook niet haar van haar vriendje af willen pakken. Al denk ik aan de andere kant als je mij leuker vinden en gelukkiger bent bij mij waarom proberen we het dan niet. Hoeft niet persee online zo van wil je mijn vriendin zijn, maar gewoon keer iets doen samen en dan kijken wat voelen we voor elkaar en dan misschien wel vragen.
Dat meisje uit Den bosch kijkt er inderdaad erg naar toe om met mij iets te doen. Misschien dat ik het daardoor juist vervelender vind? Ik heb gewoon een voor gevoel ofzo en dat voelt niet fijn en wilt dan zo iemand dan ook niet kwetsen. Nu vind ik het ook eng want ja iemand redelijk onbekends en we kunnen bijde niet heel goed praten in de zin van we zeggen niet zo veel.
En dat is bijvoorbeeld bij dat belgisch meisje fijn. Ik praat minder snel en zij wel sneller en dan komt dat elkaar tegoe en dat is fijn.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat belgisch meisje echt leuk vind en als het kan het echt wil proberen. Ik voelde voordat we uberhaupt met elkaar praate al soort van aangetrokken tot haar als ik haar dan zag zitten. Niet meteen verliefd ofzo, maar gewoon aantrekkelijk. En nu dus uitgegroeid tot verliefdheid.
Maar ja ik zal vanzelf wel zien hoe het loopt ik vind het alleen moeilijk om tegen mezelf te zeggen wat ik moet doen. Het proberen het met haar het iets te laten worden of moet ik tegen mezelf zeggen wat ik eerst deed en dat was ze heeft een vriend dus het heeft geen nut. En zo dus ook geen hoop aan mezelf geven.
Met dat autisme of ik het dan echt geen idee, maar op het moment hoef ik niet persee meer contact ik heb het nu fijn met dat belgisch meisje en ik vind dat dan ook genoeg en dat is het geen wat ik nodig heb.
Ik typ de laatste tijd mijn berichten snellen en ik laat het meer op het moment komen dus hopelijk klinkt het de laatste tijd nog logisch en maak ik niet te veel typ fouten.
Als dat is sorry.
Bedankt voor het lezen :)
-
Beste vriend, Aan de ene kant ben ik echt blij te lezen dat jij dat meisje ontmoet hebt en dat het zo klikt tussen jullie en vooral wat dat doet voor jouw geloof dat je toch een goed leven kan hebben.
Jij bent wat jonger dan zij en ik krijg het gevoel dat zij jou daar zag op die camping en dat zij opeens genegenheid voor jou voelde. Ze maakt contact met je en je bleek ook nog eens een gevoelige jongen te zijn waar zij goed mee kon praten. Ik denk dat er bij haar ook iets van moederlijke gevoelens voor een eenzaam en ongelukkig uitziende jongen meespeelde. En dat was jij op dat moment. Je had het daar helemaal niet naar je zin.
Jij verlangde naar iemand die jou letterlijk en figuurlijk in de armen zou nemen. Je verlangde naar warmte en liefde. Dat straalde jij uit en dat zag zij en zij ontfermde zich over jou.
Het probleem is dat zij ver weg woont en dat zij 'bezet' is. Het is niet netjes om een meisje af te pakken van haar vriend, maar het punt is ook dat zij hem niet zo maar wil opgeven voor zo iets onzekers als een relatie met jou.
Blijkbaar heb jij toch wel iets bij haar wakker gemaakt. Die ontmoeting met jou gaf haar iets dat ze blijkbaar niet vindt bij haar vriend. Daarom zocht ze weer contact met jou.
De vraag is hoe het verder zal gaan. Een lange afstandsrelatie loopt zelden goed af. Je ziet elkaar maar af en toe terwijl er om je heen allerlei anderen zijn die je wel elke dag ziet en waar je contact mee hebt. Dan wil het liefdesvuur wel eens geleidelijk aan uitdoven. Misschien dat zij het fijn vindt om af en toe eens contact met jou te hebben en te praten over dingen die haar bezig houden.
Autisme is een term die een heel spectrum aan kenmerken dekt. Sommige kenmerken van autisme kan je hebben, andere weer niet. Wat mij bij jou opviel was de fixatie die jij had op achtbanen. Daardoor begon ik dat gevoel te krijgen. Het andere wat ik herken is jouw tegenzin om contact te hebben met mensen die jij niet kent.
Dat jij niet uit je dagelijkse routine wilde komen om op vakantie te gaan is ook typisch voor autisme.
Dat zijn allemaal geen erge dingen. Jij bent heel goed in staat om met mensen om te gaan en daar een gezellige relatie mee op te bouwen. Alleen moet jij een drempel overwinnen om van een onbekend iemand een bekend iemand te maken.
Het punt is dat jij in sommige dingen anders bent dan anderen. Het is belangrijk dat jij weet hoe dat komt en dat je er mee om kan gaan zodat je toch een fijn leven kan hebben.
Nu zit jij dus met dat meisje uit Den Bosch. Twee mensen met problemen kunnen steun bij elkaar vinden, maar ook elkaars problemen erger maken. Je hebt die afspraak gemaakt dus moet je hem nakomen. Misschien kijkt dat meisje er heel erg naar uit. Volgens mij ben jij voor een meisje een heel aantrekkelijke jongen om mee om te gaan. Ik heb het dan over je karakter, je gevoelige natuur. Misschien ben je ook aantrekkelijk om te zien, maar dat is meestal niet het belangrijkste.
Tekst is weer bijna op, dus ik moet afronden. Ik heb het gevoel dat het de goede kant met jou uitgaat. Daar ben ik erg blij om, vooral omdat ik over anderhalve maand afscheid moet nemen. Je bent hier heel openhartig over jezelf, en dat waardeer ik heel erg. Wat ik fijn zou vinden is dat jij straks iemand hebt, een vriendin, desnoods een goede vriend, waarmee jij ook zo openhartig kan praten.
Heb vertrouwen dat jij ook gelukkig kan zijn met iemand die van jou houdt! Ook veel succes op je werk. Dat is tenslotte een basis die andere dingen mogelijk maakt.
-
Hoi,
Het gevoel dat ik van iemand kon houden en lief kon vinden had ik al wel en wist ik. Dat is denk ik ook de rede dat ik tot nu toe geen nieuwe suicide pogingen heb gedaan. Dat was iets wat mij nog in leven hield denk ik.
Wel heeft ze iets anders in mij los gemaakt.
Ik heb me het afgelopen jaar eigenlijk nooit echt gelukkig meer gevoelt en toen ik met haar in haar tentje film aan het kijken was en elkaar af en toe beetje vriendschappelijk "pesten" . Door bijvoorbeeld even kort te kietelen ofzo, daardoor was ik voor het eerst weer echt "blij" denk ik en voelde ik me fijn bij haar. Waardoor ik het nu wel moeilijk vindt dat ik haar daar heb moeten verlaten.
Dit bericht neemt een iets andere wending aan dan gedacht. Ik wilde zeggen dat het warschijnlijk niks zou worden met haar, maar opeens stuurt ze terwijl ik dit bericht typ dat ze mij stiekem ook wel had willen kussen en het met mij ook heel goed voelde.
En nu hebben we dus even nog gepraat. We hadden sowiso al gister avond en vandaag gevideo belt.
Ik weet nu niet of ik zou moeten door zetten, om er welicht iets van te kunnen maken of dat niet moet doen aangezien ze sowiso een vriend heeft en niet weet of ze verliefde gevoels heeft.
Dat ze dit zegt komt warschijnlijl beetje raar over aangezien zij vriend heeft en ze mij wel had willen kussen en zij het niet erg had gevonden als ik het had gedaan, maar zoals ik in mijn vorige bericht zij is de relatie een beetje raar tussen haar en die vriend en nu weet ik dat ze dat aan de ene kant wel weet, maar ook vind ze hem wel leuk en zecht ze dat ze hem mist.
En dat is dan voor mij ook wel een teken dat in mij zecht dat ik het niet moet proberen, want ik wil het ook weer niet verpesten voor hun twee.
Mijn baan bij de efteling is impresiepe gastheer dus dat houd in dat ik dan gewoone taken bij zoal attracties en horeca doe. Bijvoorbeeld dus raveleijn of bij bijvoorbeeld achtbane beugels en alles kontroleren en al het andere wat ze bij een attractie doen zoals besturen en ook opstarten, maat voor besturen en opstarten moet je 18 zijn. Raveleijn gaan in de winter dicht, maar dan kan ik bij andere attracties staan en kwalifikaties halen, zodat ik sneller bij zoon attractie kan staan.
Het is niet dat ik mezelf tegen het idee dat ik eventueel autisme heb afzet het is meer dat ik echt niet die testjes enzo hoef en wil te doen om daar achter te komen.
Ik bedoel of ik in het officieele hokje autisme zit maakt me niet een ander persoon en verandert mij niet dus dat heeft weinig zin.
Ik hen inderdaad veel kenmerken van autisme, maar ook heb ik veel tegenpolen van de kenmerken van autisme waardoor het dus vrij onduidelijk word hoe en wat.
Ik zal het afspraalje met dat meisje uit den bosch niet afzeggen dat kan ik ook niet maken. Ik weet alleen niet waarom, maar ik heb zelf gewoon nooit de behoefte om met kensen af te spreken, behalve nu bijvoorbeeld met de belgisch meisje ik zou nu heel graag terug naar zeeland gaan naar de camping om haar weer te zien en te kunnen lachen en een knuffel te krijgen.
Als het wat word met dat meisje uit belgie zal het wel moeilijk gaan met afsprekken natuurlijk helemaal als ik nog geen 18 ben. Zij is nu 18 en gaat in september op voor haar rijbewijs en ik in oktober maar ja dan mag ik nog niet alleen rijden. En dan moet er een dag zijn waarop ik mikn ouders auto kan gebruiken.
Maar wat ik wilde zeggen dan vind ik het leven wel waar ja dan heb ik iemand waar ik me fijn bij voel en langzaam maar zeker echt mezelf kan zijn. Dan vind ik de rest van mijn leven nog steeds niet echt de moeite waard, maar wel genoeg om te blijven leven.
Bedankt voor het lezen
-
Beste vriend, Ik heb je verhaal gelezen en waar ik blij van werd is dat jij toch weer in staat bent om gevoelens van liefde te hebben. Geeft die ervaring met dat meisje jou zelf niet ook het gevoel dat je weer iemand kan hebben om van te houden, waar jij een fijne relatie mee kan hebben?
Over dat verlangen van jou om dood te willen daar wil ik het maar liever niet meer over hebben. Je hebt je standpunt wel duidelijk gemaakt en ik begrijp dat ik daar niets aan kan veranderen. Vanwege wat jij over dat Belgische meisje vertelde heb ik toch weer wat hoop dat jij het leven voorlopig nog een kans wil geven.
Of het wat wordt met dat Belgische meisje is natuurlijk de vraag, maar blijkbaar vond ze bij jou iets wat ze niet bij haar vriend vindt. Je zegt dat ze een wat vreemde relatie hebben dus blijkbaar is dat toch niet helemaal wat dat meisje zou willen.
Een relatie met iemand, zeker als het zo'n intieme relatie is als een liefdesrelatie tussen twee mensen, vraagt vertrouwen in elkaar. Zij heeft dat vertrouwen in jou en ik denk dat het een terecht gevoel van vertrouwen is. Misschien wordt het wat, misschien blijkt de afstand een probleem, misschien vervaagt het als de betovering van de andere omgeving en de vakantie weg is, maar je weet nu dat het weer kan. Dat is toch een positieve zaak. Meisjes verlangen ook naar een lieve betrouwbare vriend die echt van ze houdt en er voor ze is.
Wat jij nodig hebt en wat jij mist is iemand die tegen jou zegt: "Ik hou van jou", en dat ook werkelijk meent. Iedereen zoekt liefde en vriendschap, maar vaak krijg je alleen maar seks, en dat bevredigt niet op den duur. Seks zonder liefde is niets waard. Liefde zonder seks kan wel fijn zijn.
Jij kan dus daar op die Efteling blijven werken en dat is goed. Dan hoeft je niet op je kamer voor je uit te gaan zitten staren. Wat je daar precies doet weet ik niet, maar ik denk dat ze in het laagseizoen wel wat aan onderhoud gaan doen en misschien dat jij daar kan helpen en technische dingen kan gaan doen. Als jij daar je wat verder in ontwikkelt geeft dat een betere basis voor de toekomst.
In het forum 'Gevoelens' schreef een jongen een topic 'Autisme diagnose en eenzaam zijn'. Ik heb daar een reactie op geschreven en er ook een lijstje bij gedaan met kenmerken van autisme. Dat hele verhaal en mijn reactie hoef jij niet direct te lezen maar ik zou toch eens naar dat lijstje kijken en je afvragen of jij jezelf daar in herkent. Alles wat jij schrijft, ook in je laatste post wijst er op.
Ik weet dat jij het van je wegduwt, maar als jij in beetje met jezelf en je omgeving in harmonie wil kunnen leven dan moet jij toch weten wat jij wel en wat jij niet kan en wie jij echt bent. Therapie wil je niet, maar dan nog kan jij eens goed en eerlijk naar jezelf kijken om jezelf beter te leren kennen.
Je zit nu met je afspraak met dat meisje uit Den Bosch en eigenlijk wil je het niet. Ga er gewoon naar toe en wie weet, valt het allemaal erg mee. Zij is ook maar een eenzaam meisje dat het wat moeilijk heeft en vriendschap zoekt.
Ik denk dat mijn tekst weer bijna op is, dus ik ga afronden. Soms typ ik en dan komt er niets, dan is mijn tekst op. Mijn reacties zijn te lang voor forum.
Het leven is moeilijk als je wat anders bent, dat weet ik heel goed, maar het kan toch best de moeite waard zijn, vooral als je iemand hebt om van te houden. Jij kan van iemand houden en iemand kan van jou houden. Als dat zo is dan is er altijd licht aan de horizon! Veel liefde gewenst!
-
Hoi,
Ik ben gister terug gekomen van vakantie. Ik had geen zin in dr vakantie heb en er ook wel genoeg van na de eerste week, maar toen moest ik er nog 2, maar ook heb ik de vakantie leuk gevonden, maar ook verdriet gehad door iets waarvan ik zelf niet had verwacht dat ik dat zo moeilijk zou vinden, maar dat zal ik zo wel vertellen.
Het geen wat met mijn ex is gebeurt is niet persee een rede voor mij om dood tegaan, maar het maakte mijn depressie als ik het zo kan noemen wel erger.
Ik heb mijn toekomst niet echt uitgestippelt staan, maar dat hoeft ook niet persee ik vindt het prima als ik blijf werken op de plek waar ik dat nu doe. Ook is de Efteling het helejaar door iederedag geopent dus dat is ook een voordeel.
Ik kan mensen een fijn gevoel geven, maar ik vindt dat zelf heel moeilijk en kost mij veel energie bij veel mensen. Zoals bij dat meisje in Den Bosch we gaan dan over paar weken iets doen, maar eigenlijk heb ik daar geen zin in en zit ik er beetje tegen op te kijken.
Ik spreek niet graag af met mensen naast de plek waar ik ze normaal zie of spreek. Dan wordt het mij te veel ookal zie ik ze maar 1 keer per week of minder. Zo heb ik dat bij iedereen behalve toen bij mijn ex vriendin die zag ik juist heel graag.
Zo komen we nu op het moment van het geen wat ik moeilijl vond op vakantie. Ik heb daar dus dat belgisch meisje ontmoet en ze was heel lief en kon het goed met haar vinden en voelde iets wat ik nu al lang niet meer heb gevoelt en dat voelde fijn. Ik vond het echt fijn om bij haar zijn en zag haar graag.
Nu heeft ze al 3 jaar een vriend ookal is die relatie een beetje apart zoals ik het nu hoorde. Was ik wel tegen mezelf niet te flirten of iets in die trand.
We hebben elkaar paar keer een knuffel gegeven wat heel fijn en veilig voelde en vandaag moest ik dus weg en heb oprecht zitten huilen toen niemand mij zag. Ik vond het echt fijn met haar en voelde iets wat ik nodig hebt en heel erg miste.
We hebben elkaar op snapchat en elkaara nummer en ze mist mij ook vooral gewoon voor nu op de camping om leuke dingen te doen, maar toen ik thuis was vroeg ze opeens of ik een beetje verliefd op haar was, want dat gevoel had ze. Nou ja echt verliefd was ik nog niet aangezien ik ook weet dat ze een vriend heeft, maar ik had wel sterke gevoelens die wel zo naar verliefdheid kon gaan.
Even later zij ze dat ze mijn knuffel heel fijn vond, en haar het gevoel gaven dat ik haar wilde beschermen en haar graag zie en dat was ook wel waar. En toen zij ze dat als ze geen vriend had ze mij meer geknuffeld had en misschien zelfs wel gekust had.
Wat ik leuk vond om te horen ook wel raar aangezien ze een vriend heeft, maar ik heb na wat ze verteld heeft en haar moeder tegen mij heeft gezecht over hem wel beetje ingezien dat de relatie dus ja anders ligt, maar ik zal daar niet te diep over in gaan. Ik vertel dit nu misschien ook beetje uitgebreid, maar ik vind het voor mezelf fijn om het op te schrijven zo.
Ze dacht ook dat ik haar afentoe wilde kussen, nu was ik dat niet echt van plan aangezien ze een vriend heeft, maar had wel fijn gevonden, omdat ik vanaf haar kant toch wel iets merkte en ze zij dat ze het niet erg had gevonden als ik het had gedaan, maar vooral heel lief had gevonden.
Ik weet alleen nu niet echt wat ik zal moeten doen. Kijken of het misschien wel is iets kan worden of het gewoon laten gaan.
De afstamd valt nog mee en als ik 18 ben kan ik met de auto eventueel rijden stel het zou iets worden.
Maar het afschijd met haar heeft me echt gepakt ofzo en dat had ik niet verwacht, want het kwam pas echt op het moment dat ik echt moest gaan, maar ja
Hopelijk heb ik het beetje duidelijk verteld en goed getypt ben namelijk beetje moe en het is laat dat ik dit stuur dus ben wat minder oplettent naar hoe ik schrijf.
Bedankt voor het lezen en het geen met die jonge die zijn vriendin is kwijt geraakt kun je niks aan doen je hebt op dat momemt je best gedaan en dat zal hij vast fijn hebben gevonden. Je hebt dat goed gedaan :)
-
Beste vriend, Je hebt mij in je laatste post wat meer in je ziel laten kijken dan voorheen en het heeft mij ontroerd. Waarom is het leven voor de een toch zo gemakkelijk en voor de ander zo moeilijk, zoals voor jou. Waarom doet de een de meest smerige dingen en voelt geen moment wroeging of spijt en bega jij een misstap in een moment van zwakte en kom je er niet overheen?
Je zegt dat je veel nadenkt, misschien wel te veel, en inderdaad, ik denk ook dat jij jezelf het leven moeilijker maakt dan zou hoeven. Normaal gesproken zou wat jij gedaan hebt een flinke ruzie tot gevolg hebben en misschien een tijdje niet met elkaar praten, maar daarna zou het voorbij zijn. Bij jou dus niet. Ik vind het een moeilijke zaak. Moet jij daar maar mee blijven lopen of kan je zeggen, "Het was fout wat ik gedaan heb, ik zal het nooit vergeten, en mij ervoor blijven schamen, maar ik moet doorgaan met mijn leven".
Of dat wat gebeurd is een van de redenen is dat dat jij dood wilt weet ik niet, maar het is geen goede reden. Je wilt rust, blijf je maar piekeren over alles waar jij mee te maken hebt en waardoor jij je onder druk voelt en is dat te veel, of is het leven en wat dat allemaal aan verplichtingen en problemen met zich meebrengt te zwaar?
Op dit moment werk je bij de Efteling, maar is dat iets voor het hele jaar of alleen maar voor het seizoen? Het punt is, zolang je blijft leven gaat het leven verder en van de winter op je kamer gaan zitten wachten totdat de Efteling weer open gaat, dat is niets.
Doordat jij maar steeds aan dood gaan denkt maak jij natuurlijk ook geen plannen voor de toekomst want jij ziet geen toekomst voor jezelf.
Toen jouw plannen om een einde aan je leven te maken in de openbaarheid kwamen heb je het niet gedaan omdat je "het niet kon maken".
Nu kan jij dat nog steeds 'niet maken' want je bezorgt andere mensen daar zoveel levenslange ellende mee. In het forum 'Depressie' staat het topic 'Beste vriendin verloren'. Daar schrijft een jongen dat zijn vriendin verongelukt is op haar scooter. Hij was er kapot van. Toen hij na een tijdje weer naar school ging werd hij om zijn verdriet uitgelachen door zijn klasgenoten en voor mietje uitgemaakt. Zijn vriend schreef later dat hem dat zoveel pijn heeft gedaan dat hij een eind aan zijn leven heeft gemaakt.
Ik vond dat heel erg en ik vroeg mij af of ik niet meer had kunnen doen, geen betere reactie had kunnen schrijven zodat hij was blijven leven. Ik ken hem niet, weet niets van hem, toch doet het mij verdriet, net zoals dat van die twee jongens die ik wel gekend heb.
Jou ken ik nu veel beter en iedere keer als jij weer over doodgaan schrijft maak ik mij weer bezorgd. Ik geef om jou en ik wil niet dat jij dood gaat! En je ouders willen dat nog veel minder, op geen enkele manier, ook niet om jou een plezier te doen! Ze komen er nooit meer overheen en daarom kan jij het niet maken!
Zet die gedachte dat je altijd dood kan in een hoekje waar je het niet steeds elke dag ziet en ga eens aan de toekomst denken. Wat je zou willen gaan doen als je niet dood gaat?
Ben je weer aan het werk? Is dat meisje uit Den Bosch er ook weer? Zij vindt het fijn dat ze met jou kan praten. Anderen vinden het misschien fijn om jou als vriend te hebben. Als jij er bent maak je mensen gelukkig, als je dood bent alleen maar heel ongelukkig. Je kan liefde en vriendschap geven en je kan mensen heel verdrietig maken!
Misschien moest je gaan mediteren om het rustiger te laten worden in je hoofd.
-
Hoi,
Ik weet dat euthanasie niet kan en ik weet dat mijn ouders er niet blij van worden als het wel zou kunnen en ik het zou doen. Ik heb ook nooit gezecht dat ze er blij van kunnen worden. Ik zij dat ik snap dat dat altijd moeilijk zal blijven en wat ik daarna zij.
Je hoeft me niet van het graf weg te trekken dat zal niet lukken en wil ik ook niet. Mijn eigen dood en dat zelf kunnen bepalen voelt juist fijn en ik wil niet dat dat van me af gepakt wordt. Ik vindt het juist een fijn gevoel om te weten dat wat ik nu ook doe er altijd nog een eind aan zou kunnen maken wanneer ik dat dan ook zou willen.
Misschien ontmoet ik inderdaad wel een meisje waar ik me fijn bij voel en blijf ik nog wat jaren leven misschien ook niet. De leegte na de dood vindt ik niet erg dat geeft me juist rust. En ik zou het niet erg vinden om de dingen in het leven te moeten missen.
Het is niet zo dat we bijde na die dag geen contact meer hebben gezocht ik heb dat juist gedaan, omdat ik ook dacht dat we nog een keer zouden gaan afspreken en ze nog op mijn verjaardag zou komen wat er uiteindelijk nooit meer van gekomen is. We hebben dus ongeveer nog zoon 1 maand lang nadat het uit was contact gehouden. Toen heeft ze mij dus ook alles verteld over die jonge die ze toen ontmoet heeft via iets online waar ze nu een relatie mee heeft.
Ik ben 14 maar jarig en paar dagen daarna 28 maart om precies te zijn vroeg ik, omdat ik opengegeven moment ook wilde weten wat ze wilde met mij en of ze dus al wist of ze nog steeds contact wilde hebben of niet meer.
Waarop zij dus heeft geantwoord niet meer en dat het vanaf toen echt klaar was. En ze heeft toch nog wel gezecht dat als er echt iets was ik haar nog kon appen, maar dat niet echt zou gebeuren zij ze.
Sindien heb ik haar dus nooit meer een berichtje gestuurd en vindt ik het dus ook ongepast om naar haar een berichte te sturen met dat ik haar miss of iets anders. Hoe graag ik haar een nog een keer zou willen spreken om te zien hoe het nu zoon 4 maanden nadat we geen contact meer hebben te zien hoe het nu voortaan echt met haar gaat.
Paar dagen geleden appte haar beste vriendin mij en ook een normale vriendin van mij op de middelbare met een vraag. En toen vroeg ze hoe het met mij ging en ik dat aan haar en ma een tijdje heb ik gevraagt hoe het met mijn ex (haar beste vriendin) ging.
Ze zij dat het soms beter gaat en soms wat slechter.
Om nog terug te komen op je vorige bericht want was dat vergeten erbij te typen.
Ik ben inderdaar christelijk katoliek en heb ook mijn communie gedaan, maar echt gelovig zijn we niet echt we ging vroeger 1x per jaar naar de kerk, maar de laatste misschien al wel 7 jaar niet meer en doen we er ook niks mee. Ik probeer het mezelf te vergeven, maar dat kan ik gewoon niet. Alles wat ik heb gedaan waardoor zij zich slecht is gaan voelen en waar door ik die super lieve mooie meid ben kwijt geraakt voelt het echt niet fijn, omdat ik dat nooit wilde en op een of andere stomme manier dacht ik altijd dat ik haar ook gelukkig maakte netzoals zij dat bij mij deed.
En dat ik dan zie dat zij door mij psychische hulp gaat krijgen en soort depressie en trauma heeft. Kan ik dat mezelf gewoon niet vergeven, omdat ze ook al zelf zij dat ik er niks meer aan kon doen om haar zichzelf weer goed te voelen.
En vraag ik me af verdien ik uberhaupt wel een nieuwe relatie met iemand die mij net zo leuk of leuker vindt dan mijn ex.
En ben ik uberhaupt wel een goed iemand om een relatie mee te krijgen door de manier hoe ik over het leven denk en mezelf op het moment voel.
En ookal zou iedereen denk ik zeggen die met zichzelf worsteld werk eerst aan jezelf en begin daarna pas aan een relatie. Is bij mij juist een relatie die me goed en fijn kan laten voelen. Terwijl ik misschien helemaal niet in staat ben om op het moment een relatie te hebben.
Niet dat ik zou makkelijk een relatie kan krijgen, maar stel er zou nu opeens een meisje zijn die mij leuk vindt en ik haar.
Maak je alsjelieft geen zorgen over mij of ik dood wil ja of nee, wat ik ook doe is het geen waar ik me het beste en fijnst bij voel en wat voor mij goed is.
Ik zal niet anders gaan denken over het leven / mijn leven.
Mijn leven is nu ik ben gestopt met mijn studie en de manier hoe ik over het leven denk nutteloos en dat vindt ik niet erg. Zolang ik er zelf in de hand heb wanneer het genoeg is geweest. En dat zal echt nog wel even duren. Aangezien ik nog even wil zien wat we op mijn pad komt.
Sorry als ik vervelend en stom overkom en het lijkt alsof ik een bord voor mijn kop heb. Ik snap dat je dat denk, maar dat is echt niet zo ik denk echt over alles na en vaak te veel zelfs.
Bedankt voor je reactie :)
-
Beste vriend, Ik vraag mij af of jij nu zo'n bord voor je kop hebt. Je verwacht dat mensen blij zullen zijn als ze jou kunnen helpen om je liefste wens, dood gaan, uit te laten komen. Niemand die echt van jou houdt zal het ooit kunnen accepteren dat jij je leven beeindigt. Het zal een geestelijke wond veroorzaken die altijd pijn zal blijven doen. Je kind verliezen is het ergste wat ouders kan overkomen.
Denk je dat ze er vrede mee zullen hebben dat jij onder de grond ligt te rotten of de oven ingeschoven wordt in het crematorium? Je praat over euthanasie, maar geen arts zal er aan meewerken. Hij zou voor het gerecht gesleept worden wegens moord en nooit meer dokter mogen zijn.
Jij zegt dat de dagen voordat jij je spuitje krijgt waarschijnlijk de fijnste dagen van je leven zullen zijn. Omdat dan je liefste wens, dood gaan, in vervulling gaat komen? Of was je van plan dan nog wat leuke dingen te gaan doen om je leven mooi af te sluiten?
Jij hebt twee oudere zusters. Waarom denk jij dat jij er ook nog bent gekomen? Omdat je ouders ook een zoon wilden hebben, anders waren ze er wel mee gestopt na het tweede kind. Die zoon wil jij ze nu weer afpakken en dan denken dat ze nog blij zullen zijn ook als ze jou helpen om je het graf in te duwen!
Het is simpel, jij hebt de plicht om te blijven leven en er voor je ouders te zijn. Nu en straks als ze oud geworden zijn.
Denk jij dat er nog iets is als je dood bent? Er is helemaal niets. Alles wat je nog mee had kunnen maken, de leuke dingen, de spannende dingen, een ook de nare dingen die ga jij niet meer beleven. Alleen het eeuwige niets is er dan nog maar voor jou!
Wat anders. Je vriendin had gezegd dat jullie nog als vrienden verder zouden kunnen. Jij hebt daarna geen contact meer gezocht en zij ook niet. Jij niet omdat je dacht dat dat was wat zij wilde en haar toekomst met misschien een nieuwe vriend niet wilde belasten met jouw aanwezigheid. Zij heeft misschien niets meer van zich laten horen omdat ze op jou zat te wachten. Jouw gedrag toen werd haar te veel, dat trok ze niet meer. Dingen zijn veranderd, hoewel? Dood wil je nog steeds, maar je bent wat rustiger, wat stabieler, geworden.
Je weet wat je kapot gemaakt hebt en waardoor. (Niet vanwege dat tentje dus!). Je vindt dat zij contact moet zoeken met jou, jij gaat dat niet doen. Waarom niet? omdat jij denkt dat zij dat niet wil? Of omdat jij vindt dat zij de eerste stap moet zetten?
Zou jij nog wel contact met haar willen? Je volgt haar blijkbaar want je weet dat zij trauma therapie doet. Weet je ook of zij inmiddels een nieuwe relatie heeft? Zit dat trauma haar misschien in de weg?
Doe eens een gebaar naar haar zodat zij weet dat jij nog steeds om haar geeft. Stuur een berichtje waarin jij dat zegt en haar zegt dat jij haar nog steeds mist. Misschien zit zij daar op te wachten!
Jij geeft mij veel zorgen. Steeds moet ik je maar wegtrekken van dat graf dat jou zo aantrekt. Ik weet wel waarom jij zo bent, tenminste, ik heb een vermoeden, maar ik kan er niet in berusten dat iemand zoals jij, een jongen van zeventien, het volmaaktste schepsel dat er bestaat, dood wil. (Jij bent niet direct volmaakt, jongens van zeventien in het algemeen zijn volmaakt).
Probeer nu eerst eens wat te leven. Dood gaan kan altijd, maar er is geen weg terug. Wacht tot je ouders er niet meer zijn, dan verpest jij hun leven tenminste niet en misschien is er dan iemand waarom jij wilt blijven leven. Er zijn altijd meer redenen om te leven dan om dood te willen zijn!
-
Hoi,
Ik snap dat er mensen om me geven en geef daar echt wel om, anders had ik de week dat mijn school de mail kreeg en het te weten kregen er een eind aangemaakt.
Ik vondt dat het op dat moment niet kon maken om het te doen.
Je zegt dat ik mensen gelukkig kan maken en er voor ze kan zijn en dat probeer ik ook, maar wat als ik het opengegeven moment goed vindt om vanaf dan te stoppen en die mensen mij gelukkig kunnen maken en er voor mij kunnen zijn door het te "accepteren" en ervoor kunnen zorgen dat ik misschien nog wel de fijnste dagen van mijn leven beleef voordat ik er niet meer ben.
Ik snap dat het dan nog steeds erg moeilijk kan zijn, maar ze zullen misschien ook denken fijn dat ik hem daarmee heb kunnen helpen en gedaan waar hij zich goed bij voelt.
Ja dan vinden ze het nog steeds moeilijk, maar kan het naast dat ook een mooi moment zijn op die manier?
Ik heb er wel over gepraat met mijn ex vriendin, maar heb het gevoel dat het te weinig is geweest helemaal nadat het uit is gegaan, omdat ze zij dat we nog als vrienden konden afspreken en er niet heel veel zou verander als dat wr op dat moment waren, maar na die dag hebben we elkaar nooit meer gezien.
Als ze er zelf over wilt praten met mij zal ze mij moeten berijken, maar dat zal niet gebeuren denk ik.
Zij ze als er echt iets is ik haar altijd nog kon bereiken, nadat we alle contact hebben verbroken, maar ik denk dat ik dat om deze rede en voor haar beter niet kan doen en zal dit dan ook niet doen.
Bedankt voor het lezen
-
Beste vriend, Wat geef jij mij toch een hoop zorgen! Het is zo dat een mens nooit alleen voor zichzelf leeft, jij betekent ook wat, soms heel veel, voor anderen. Er zijn mensen die om jou geven en die jou niet kwijt willen. Betekent dat dan zo weinig voor jou?
Je denkt dat als jij je laat euthanaseren dat je ouders en zo er dan aan kunnen wennen dat jij er straks niet meer bent, maar dat is onzin. Ze zullen wanhopig zijn en alles doen om het tegen te houden.
In Engeland is een jongetje dat een soort wurgspelletje met zichzelf had gespeeld en daardoor hersendood is geworden. Hij ligt nu in coma in het ziekenhuis en de artsen willen zijn behandeling stopzetten omdat het zinloos is. Zijn ouders proberen dat met alle mogelijke middelen tegen te houden, elke rechtsmogelijkheid hebben ze al geprobeerd. Ze willen hun kind niet begraven hoewel hij eigenlijk al dood is. Zijn je hersenen dood dan ben jij dood, al klopt je hart nog.
Als ouders zoveel voor hun kind overhebben, denk jij dan dat ze jou zomaar laten gaan? Nooit!
Nu heb jij dus dat meisje leren kennen op je werk waarmee jij kan praten en die bij jou steun vindt. Voor dat meisje ben jij een belangrijk iemand. Nu ben je nog op vakantie, maar ik weet zeker dat ze uitkijkt naar jou terugkomst. Je voelt geen verliefdheid, maar wel een soort van contact.
Als jullie wat dichter bij elkaar komen en vertrouwen in elkaar gaan krijgen dan kunnen jullie je wat meer blootgeven naar elkaar en dan ontstaat er vanzelf een band. Jij bent hier op dit forum gekomen met jouw verhaal, ik heb daar op gereageerd, en daardoor hebben wij ook een soort van relatie ontwikkeld. Jij bent iets voor mij gaan betekenen en ik ben genegenheid voor je gaan voelen. Zo kan dat ook met jou en dat meisje gaan, zonder dat jullie nu direct een stelletje gaan worden.
Wat jou nog maar steeds in de weg zit is dat wat jij gedaan hebt met je vriendin. Zij krijgt nu trauma therapie, maar feitelijk zit jij ook met een trauma dat dingen blokkeert. Je woont in Brabant en dus ben je waarschijnlijk van huis uit katholiek. Als je als katholiek gezondigd hebt dan ga je biechten. Je betuigt spijt, de priester legt je een boetedoening op en je krijgt vergeving.
Hebben jij en je vriendin wel eens serieus over het gebeurde gesproken en heb jij gezegd dat het jou heel erg spijt?
Wil je verder kunnen wat dat betreft dan moet er een goede afronding zijn. Voor jou en voor haar. Een serieus open en eerlijk gesprek met haar over alles wat jij en zij hebben doorgemaakt kan meer goed doen dan die trauma therapie. Drie jaar een relatie is niet niks!
Moet jij er over praten met eventuele nieuwe vriendinnen? Dat hangt van de relatie af lijkt mij. Als jij en dat meisje vertrouwelijker met elkaar worden en jezelf naar elkaar durft bloot te geven, zoals je doet hier op het forum, dan zou je haar kunnen zeggen dat jij iets gedaan hebt waar jij je erg voor schaamt en waar je nog steeds elke dag mee zit. Als zij genegenheid voor je is gaan voelen dan zal zij begrijpen en ook begrijpen dat jij geen slecht iemand bent, dat het een moment van zwakte was.
Zo kan jij er dus wel over praten denk ik, maar niet al snel nadat je een meisje hebt leren kennen en er eigenlijk alleen nog maar een oppervlakkige vriendschap is. Ze moet jou eerst goed leren kennen en zien wat voor iemand jij van binnen bent. Jullie moeten hechten, dan kan ze het aan.
Vriend, Mensen houden van jou en jij kan wat betekenen voor anderen, zoals voor dat meisje op je werk. Denk daar eens aan!
-
Hoi,
Ik dacht ook al bij mijn vorig bericht over euthanasie en dergelijken, maar dat nooit geschreven.
Mijn leven is niet persee ondragelijk lijden in de zin van ondragelijk lijden nee, maar het hoeft van mij gewoon niet dus als ik nu de keuze krijg om binnen kort euthanasie te krijgen zal ik daar ja tegen. Natuurlijk komt dat niet en zal ik dat niet kunnen krijgen, maar als dat wel kon ja.
Ik heb het wel naar mijn zin als ik aan het werk ben, maar het hoeft van mij gewoon niet meer ik heb het gezien en heb geen doelen meer, omdat het me niet meer uitmaakt.
Ik weet echt wel wat zulke woorden bij andere kunnen doen en heb dit ook nooit tegen mijn ouders of iemand gezecht, maar als ik het wel zou zeggen waarom zou ik dan moeten zeggen dat ik dat niet zal doen voor hun en ik zelf nog jaren loop met eigenlijk zou ik er nou wel mee willen stoppen.
Ik kan het geen wat ik heb gedaan niet zo maar weg stoppen ik zit er zelf nog steeds iedere dag mee en denk er zoon beetje bijna ieder uur aan. Ik weet wat ze dan over mij denken, daarom had ik bij haar eerst nog 3 maanden gewacht, maar open gegeven moment had ik gewoon het gevoel dat ze het moest weten als ze met mij omgaan, maar dat zal ik dus niet meer moeten vertellen wil ik ooit nog met een leuke meid een relatie willen krijgen. Waarbij ik me uberhaupt af vraag of dat ik toe ben aan een relatie. Ik zou het dan ook gewoon fijn vinden om na een tijdje alles met zo iemand willen kunnen delen over hoe ik me echt voel. Ze hoeft me dan niet te helpen maar gewoon luisteren is al genoeg en dat is het.
Bij de efteling is er een nieuw meisje komen werken bij ons bij Raveleijn ze is 16 en komt uit Den bosch. Ze lijkt heel erg op mij qua hoe ze is. Ze praat ook weinig en heeft zelf ook mentale probelemen. Ze vroeg namelijk waarom ik was gestopt en heb toen heel kort een beetje vertele waarom enzo en toen bleven we beetje praten.
Ze vroeg of ik deze vakantie iets kon doen eigenlijk voordat ik op vakantie ging, maar dat kon niet meer.
Wat we precies gaan doen weten we nog niet, maar ze wilde vooral beetje verder praten omdat ze dat fijn vond de afgelopen keer met mij.
Nu is het rare dus ik kan met haar opzich wel goed praten en we lijken op elkaar, maar ik voel niet echt is van dat ik haar aantrekkelijk zou vinden op relatie gebied ofzo of misschien komt dat nog geen idee. Ik zie het vanzelf wel.
Maar om even terug te komen op het begin.
Het is niet zo dat ik nu zo een eind aan mijn leven zal maken, maar als ik de kans bijvoorbeeld zou krijgen om dus bijvoorbeele euthanasie te doen zou ik daar wel voor gaan, omdat ik me daar fijn bij voel en weet dat ik het leven dan ook opzich nog goed kan afsluiten en de mensen om mij heen het weten en weten dat ik me daar het fijnst bij voel en het hopelijk het makkelijkst voor hun zou zijn en ze.
Hopelijk is dit een iets positievere reactie, maar dat denk ik niet
Bedankt voor het lezen :)
-
Beste vriend, Voorheen als ik een tijdje niets van je hoorde dan werd ik steeds ongeruster. Nu, om het zo te zeggen je crisis achter de rug is, vond ik het juist een goed teken als je niets van je laat horen. Nu begin je verdorie weer over euthanasie en een einde aan je leven maken door niet meer te eten en te drinken deze keer en nu wordt ik weer ongerust. Waarom wil jij toch zo graag dood gaan?????
Het kan best zijn dat het leven zinloos is, maar is dat een reden om er dan maar uit te stappen? Is jouw leven dan zo erg lijden dat het niet meer te dragen is? Nee toch? Wil jij je ouders en die anderen die om jou geven dat verdriet aandoen dat ze jou niet hebben kunnen tegenhouden en dat ze jou moeten begraven? Je hebt een verantwoordelijkheid in het leven en daar kan je niet zomaar voor weglopen!
Het leven is zinloos, dat is wel zo, maar dan kan je niettemin zin in het leven hebben.
Ik heb je al eerder eens gezegd dat ik denk dat jij autistische kenmerken hebt. Een van die kenmerken is een niets ontziende eerlijkheid en gebrek aan inlevingsvermogen hoe dingen die jij doet of zegt bij de ander overkomen. Nu heb jij dus dat meisje waar jij contact mee had verteld wat je met je vriendin had gedaan. Snap je nu niet hoe dat overkomt bij een meisje? Voor haar ben je gelijk een creep en ze vertrouwt je niet meer.
Als je hormonen, je emoties het winnen van je fatsoen dan kunnen er dingen gebeuren waar je later heel veel spijt van krijgt. Die spijt heb jij en je zal het nooit meer doen.
Of je vriendin het uitgemaakt heeft omdat jij dat gedaan hebt of omdat jij steeds maar over zinloosheid en dood gaan zat te praten en zij dat niet meer trok is de vraag. Ik denk vanwege het laatste. Of die trauma therapie is vanwege wat jij gedaan hebt, of vanwege die verbroken relatie, of nog wat anders dat weet je niet. Het is naar, maar het is nu eenmaal zoals het is en erg jammer.
Als jij een andere meisje ontmoet dat jij wel leuk vindt en omgekeerd en jij gaat vertellen wat jij gedaan hebt dan is ze ook zo weer vertrokken. Dingen liggen achter je, laat ze daar!!!
Jongens en meisjes van jouw leeftijd willen gewoon gezellige dingen met elkaar doen en geen moeilijke en zware gesprekken of ervaringen delen. Als het echt wat wordt dan kunnen jullie wel wat serieuzer worden, jezelf wat meer blootgeven, maar nu nog niet! Eerst een band opbouwen.
Je bent nu in Zeeland, leuk, daar woon ik. Elke morgen wandel ik over het strand, 's morgens vroeg, maar op het strand in de zon liggen of zo is niets voor mij. Wat jij vertelt over uitgaan en onhandig zijn met sociaal gedrag dat herken ik wel, dat heb ik zelf ook.
Dat dat Belgische meisje zo makkelijk contact maakte is niet raar, zij is gewoon een leuk sociaal ingesteld meisje en ze vond jou wel een leuke jongen. Zij is niet raar, jij bent een beetje raar, maar dat is niet erg, dat ben ik ook.
Waar het om gaat is dat jij je beperkingen en je sterke kanten weet. Dan weet je wat je wanneer moet doen en wat jij wel kan en wat je beter niet kan doen. Accepteer gewoon dat jij een beetje anders bent en dat mensen soms vreemden voor jou zijn. Zelf voel ik mij ook vaak meer waarnemer dan deelnemer in het sociale leven, maar ik vind dat niet echt een probleem.
In september ben ik jarig, dus dan mag ik hier niet meer komen. Ik hoop voor die tijd een positief bericht van jou te lezen zodat ik gerust afscheid kan nemen. Voor forum besta ik dan niet meer, maar ik vergeet jou natuurlijk niet. Ik voel sympathie voor jou.
-
Hoi,
Het is al weer een tijdje geleden dat ik wat gestuurd heb.
Ik ben op het moment op vakantie in zeeland 3 weken lang en de 2e week zit er al weer bijna op. Gelukkig maar want heb het wel beetje gezien hier en had sowiso al geen zin in de vakantie voordat we gingen.
Vorig jaar heb ik mijn eerste post geplaats op dit forum bij het onderwerp depressie met die naam "geen zin meer in het leven - depresief" of iets in de trand.
Dus tijd is snel gegaan, maar voelt ook langzaam zijn gegaan?
Het is nu dus ook ongeveer zoon jaar geleden dat ik het geen heb gedaan bij mijn ex vriendin wat totaal niet gepast was en het dus zelf beetje verpest heb.
De brief heb ik niet geschreven ook niet alleen voor mezelf, maar ik denk dat ik het sowiso niet zou moeten sturen en met haar echt geen contact moet zoeken dat is denk en hoop ik dan ook voor haar het beste.
Ik zit nog steeds in haar verhaal op snapchat en zag dat iets van trauma therapie gaat krijgen (weet even de naam
niet meer). Ik wist dat ze hulp ging zoeken, maar toen ik las dat ze het nu ook echt gaat kregen en helemaal trauma therapie voelde ik mezelf wel even k*t aangezien het mijn schuld is en dat doet toch nog steeds wel veel met me.
Met dat meisje van snapchat is het niks meer geworden ik heb het verhaal verteld van wat ik met mijn ex vriendin heb gedaan en ookal zij ze dat het verleden het verleden is en ze het wel schrikken vond, maar niet contact of iets zou verbreken had ze me de dag daarna opeens overal op geblokeerd. Ik was niet verliefd ofzo op haar, maar het gevoel dat het wel zo eerlijk was om dat te vertellen.
Nu vraag ik me dus ook af stel ik kom met een nieuw meisje in contact en we beginnen elkaar leuk te vinden. Moet ik dit verhaal dan altijd voor mezelf houden of is het wel handig om het na een tijdje te vertellen.
Zelf ga ik nooit echt uit en geef ik daar niet echt om wel ga ik in oktober naar een concert van Rondé met mijn zus. Maar verder uitgaan doe ik niet echt ik kan dat ook niet echt. Ik ben iet zo van het dansen en dergelijken en dan zal ik vooral beetje stil staan aan de kant zoals ik op school feesten ook altijd deed. En meisjes bij mij in de buurt aanspreken zal ik al helemaal niet durven en heb altijd meteen het gevoel dat ze me zoon enge creep vinden met slechte bedoelingen of ik alleen uit op sex ben.
Nu in zeeland is er wel een meisje dat mij aansprak toen ik ging zemmen in de zee. Ze zit ook op de camping 2 plekken langs mij. Dus heb daar paar avondtjes het wel gezellig mee gehad. Nu is ze in spanje met haar broer en komt ze over paar dagen nog terug.
Nu heeft ze al een vriend en woont ze in belgie dus relatie zal het niet worden, maae vindt wel raar ofzo dat ze mensen zo durft aan te spreken met hoii en ik dat heel raar en eng vindt en al helemaal als mijn ouders en zussen erbij zijn, want die vinden sowiso alles raar.
Nog even over er niet meer willen zijn heb ik nog wel steeds.
Ik vind het leven nog steeds nutteloos en dat zal ook altijd zo blijven denk ik. Ik zou niet zo snel suicide plegen op het moment denk ik, maar als ik om een of andere reden bijvoorbeeld over een aantal weken euthanasie mogen doen zou ik daar wel ja tegen zeggen.
En anders kan ik altijd nog kiezen door te sterven door niet meer te eten en drinken. Aangezien dat niet als zelfdoding geldt en je er ook mee geholpen kan worden en rustig kan sterven.
Maar ja
Sorry voor het lange bericht.
Groetjess van mij :)
-
Beste vriend, Ik weet niet of jij dat zelf in de gaten hebt, maar je bent echt heel iemand anders geworden in het bijna halve jaar dat wij hier met elkaar hebben zitten praten. In het begin dacht ik vaak, mijn God, hoe kan ik die jongen er van overtuigen dat het leven best de moeite waard is, en je weet, toen kwam er die crisis en dat was eigenlijk een keerpunt.
Ik ben erg blij dat het uiteindelijk met jou de goede kant aan het uitgaan is. Jij voelt niets voor begeleiding en therapie, maar onze gesprekken hier waren ook een soort therapie. Alleen, jij had de vrijheid om er mee verder te gaan of niet, jij was in control om het zo te zeggen en bij die andere gesprekken was dat niet zo.
Je zegt wel weer dingen die mij ongerust maken: "Waarom ben ik vandaag niet gewoon overleden". Ik zal maar denken dat jij jezelf dat afvraagt met iets van verwondering.
Mijn antwoord is dat het jouw tijd nog niet is om dood te gaan. Jij moet nog volwassen worden, nieuwe liefde vinden, vader worden misschien en straks is het jouw plicht om je ouders te begraven. Dat is wat kinderen horen te doen. Ouders die hun kinderen moeten begraven dat hoort helemaal NIET!
Je staat niet helemaal afwijzend tegenover het idee om alles waar jij mee zit en hebt gezeten op te schrijven. Voor jezelf misschien zeg je. Ik denk dat jij dat zeker moet doen. Dat kan heel goed werken. Het gaat uit je hoofd naar het papier en misschien werkt het bevrijdend. Of je het naar je ex vriendin stuurt dat is iets dat je dan later kan beslissen.
Ik weet niet of jij nog steeds zo veel op je kamer voor je uit zit te staren, maar je verhaal schrijven is veel nuttiger.
Ik denk eerlijk gezegd dat jij stiekem je ex vriendin terug zou willen. Je wilt weten of ze gelukkig is met die jongen die ze ontmoet heeft en misschien wil je haar zeggen dat jij veranderd bent en dat jullie het weer fijn kunnen hebben zoals vroeger. Misschien kan dat, misschien niet en moet je haar voorgoed loslaten. Wil je zekerheid, dan moet je iets doen.
Je hebt contact met dat meisje in Veenendaal. Dat ligt behoorlijk ver van waar jij woont en het is een hele reis om daar te komen met openbaar vervoer. De ervaring leert dat lange afstand relaties niet werken. Jullie relatie via internet is ook niet echt vurig, meer iets van gezellig. Ze vindt jou leuk, aardig, en jij haar omgekeerd, maar verliefd is nog wat anders.
Inderdaad, een meisje bij je in de buurt waar jij op de fiets bij langs kan gaan is beter. Op de Efteling, daar werken toch ook meisjes van jouw leeftijd? In de pauzes dan zien jullie elkaar en praten met elkaar. Is er daar geen meisje bij waar je goed contact mee hebt? Zijn er geen jongens die jou uitnodigen om eens met ze mee uit te gaan of naar een feestje te komen waar je meisjes kan ontmoeten? Komen je zusters nooit eens met een vriendin thuis die jij leuk vindt of die een leuk zusje heeft? Kom je in de straat of ergens anders in jouw woonplaats nooit eens een meisje tegen?
Je moet een beetje durven en de deur uitgaan. Andere jongens doen dat ook zo. Vlak bij waar ik woon is een skatebaan en daar zie ik vaak jongens die hun kunsten vertonen en meisjes die er naar komen kijken.
Ik ben erg blij dat het nu zo veel beter met jou gaat. Helemaal zoals andere jongens zal jij nooit worden maar dat geeft niet. Ik ben ook behoorlijk eigenaardig. Mensen die wat anders zijn die zijn interessanter. Die denken meer en daar kan je veel intenser contact mee hebben.
Tekst is op, houd moed en fijn dat je er nog bent!
-
Hoi,
Minder denken over het leven zal hem denk ik nooit meer echt worden en dat vind ik ook niet erg. Het enige wat dan wel is naar boven komt is de vraag waarom ben ik vandaag niet gewoon overleden. Maar ja
De brief weet ik nog steeds niet echt, voor mij zal het denk ik helpen, omdat ik dan nog voor een keer alles wat ik al die tijd heb willen zeggen en kwijt wilde kan vertellen, maar vooral kan vertellen dan ik oprecht hoop dat ze oke is en dat ze van het leven geniet.
Ik heb om eerlijk te zijn wel altijd gedacht en gehoopt dat ik met haar mijn hele leven zal delen. We konden het samen zo goed vinden en alles ging eigenlijk altijd goed op het laatste jaar dus na eigenlijk. Zonder dat ik dat zelf door had.
Over een nieuwe vriendin, ik praat al erg lang meer dan 2 a 3 maanden denk ik met een meisje via snapchat. En is eigenlijk voor mij de persoon waar ik het meest mee praat en doe. Ze is erg leuk en is lief en knap, maar helaas woont ze wel stukje verderop nanelijk in Veenendaal. Ik weet zelf niet of dat voor mij zou kunnen werken. Nu vind ze me op dit moment sowiso ook niet leuk op die manier ik ook niet, maar ik denk wel dat als ik haar in het echt leer kennen dat ik haar wel echt leuk ga vinden. Al denk ik zelf dat het voor mij beter zou zijn om met iemand die dicht bij mij woont een relatie te nemen.
Maar ja we zullen wel zien hoe dat allemaal zal gaan lopen. Ik wil niemand meer kwetsen op de manier dat ik bij mijn ex vriendin heb gedaan ook niet op andere manier trouwens, maar ik probeer alles dus beetje rustig aan te doen, zodat mensen als we geinteresseerd op relatie gebied in elkaar worden ze mij ook echt echt leren kennen.
Dankjewel
-
Beste vriend, Jouw laatste reactie komt behoorlijk positief over en daar ben ik blij om, al heb je het weer over de zinloosheid van alles en de mogelijkheid om uit het leven te stappen. Daar wordt ik nog steeds wat nerveus van, maar ik heb het gevoel dat het op dit moment geen serieuze optie meer is voor jou.
Dat het leven en de rest allemaal zinloos is, ach, dat weet iedereen die daar een beetje over nadenkt maar om daar nou steeds over te lopen piekeren? Kijk naar de natuur, al die beestjes die zo druk bezig zijn met van alles en nog wat. Ze moeten overleven en zich voortplanten en de zin van dat alles daar denken ze nooit over na. Jij zou daar ook wat minder over moeten nadenken.
Je hoeft nu niet meer naar school en feitelijk kan jij met je leven doen wat jij wilt. Of er iets is wat jij wilt dat weet ik niet, maar de druk is weg en dat geeft je veel opluchting en misschien ook wel een gevoel van vrijheid.
Jij bent geen domme jongen en ik kan mij voorstellen dat op termijn jij toch gaat lopen nadenken of er niet meer is wat jij van je leven kan maken. Je kan natuurlijk door blijven gaan met het werk bij de Efteling, maar jij hebt veel meer potentie. Je bent een intelligente jongen, alleen moet jij niet onder druk gezet worden. Ik zei het al eerder, misschien dat jij iets tegen komt of dat iemand wat in jou ziet, maar je hoeft er natuurlijk niet op te gaan zitten wachten.
Je zit nog steeds met hoe dat gegaan is met je ex-vriendin. Jij houdt nog steeds van haar, maar je beseft wel (echt?) dat het voorbij is. Ik denk dat zij ook nog steeds gevoelens voor jou heeft. Drie jaar samen en dat al vanaf zo een jonge leeftijd, dat is iets dat je nooit echt kan vergeten of achter je kan laten.
Jij zou het graag op een goede manier willen afsluiten. Je denkt dat dat niet echt kan en haar echt vergeten dat kan natuurlijk ook niet. Maar misschien is het wel mogelijk om er vrede mee te krijgen dat het gelopen is zoals het is.
Ik heb het al eerder genoemd, waarom schrijf je haar niet een brief? Een echte op papier dus. Jij bent nu in een heel andere, stabielere situatie dan hiervoor en dat kan je tot uiting laten komen in een brief. Als je schrijft dat je de situatie zoals die is accepteert maar dat je nog steeds vaak aan haar denkt dan zal ze dat begrijpen.
Weet zij hoe het met jouw gegaan is sinds jullie uit elkaar gaan? Dat kan je ook vertellen.
Je zou graag een nieuwe vriendin willen en dat begrijp ik. Op jouw leeftijd zoek je iemand om je leven mee te delen. Toen jij dertien was gaf jij je ex de eerste kus, maar ik denk dat jij toen niet met de gedachte liep dat jij je leven met haar wilde delen. Nu ben je een stuk volwassener geworden en denk je verder en anders. Ik zeg altijd dat volwassen zijn betekent verantwoordelijkheid voor anderen kunnen delen. Denk jij dat jij dat nu kan?
Meisjes ontmoet je waar ze zijn. Op je werk, als je uitgaat, bij mensen die je kent, en sommigen roepen daar de hulp van internet voor in.
Je zal een beetje sociaal moeten worden, anders wordt het lastig.
Misschien moet je er niet direct te veel van verwachten als je contact hebt, maar soms dan blijkt dat iemand jou opeens veel doet.
Je hebt nog een hele weg te gaan, en al is het leven dan zinloos, het kan toch ook best leuk, spannend en fijn zijn. Echt wel de moeite waard om het een kans te geven, vooral om jou zelf een kans te geven.
Ik vond het fijn om weer wat van je te horen en ik wens je weer een leuke en gezellige tijd op de Efteling en daar buiten!
-
Hoi,
Hier ben ik weer.
Afgelopen maandag heb ik een geprek gehad met de leerplicht. Zelf vond ik het gesprek wel beetje apart, maar de uitkomst is voor mij goed.
Ze vindt het goed dat ik volgend schooljaar niet naar school ga en dan dus officeel nooit meer verplicht naat school hoef. Wat ik zelf raar vond is dus dat eerst moesten ik van alles doen, gesprekken en alles en nu was het letterlijk ja ik keur het goed en dat was het. Ik hoef verder dus ook niet verplicht gesprekken of iets te voeren. Dat vindt ik natuurlijk niet erg, maar het voelde raar, omdat ik eerst van alles moest doen.
Ik voel me nu wel stuk "beter" ik kan nu het hoofdstuk school echt afsluiten en doen waar ik me goed bij voel. Welliswaar vindt ik het leven nog steeds zinloos en zou ik het niet erg vinden om er een eind aan te maken, maar zelf doen zou ik het op dit moment niet doen denk ik.
Het enige wat ik nu graag zou willen is dat ik weer hoe het mijn ex vriendin gaat of het weer goed met haar gaat en of ze het naar haar zin heeft met haar opleiding en hoe haar leven is met haar vriendje. Ook omdat ik dan het hoofstuk met haar echt kan afsluiten, want dat is iets wat voor mijn gevoel teminste nooit 100% gebeurt is, maar dat zal helaas ook nooit meer gebeuren.
En ik zou zelf ook graag weer een nieuw leuk meisje leren kennen. Om samen gezellige dingen te doen en iemand waar ik, maar vooral zij zich veilig voelt. Het liefst ook iemand die dicht bij mij in de buurt woont, zodat je er op ieder moment van de dag naar toe kan. Maar ik ben iet goed in praten en random mensen op straat aanspreken is sowiso niet mijn sterkste kant en is misschien ook wel een beetje raar om te doen op deze leeftijd.
Maar ja ondanks alles voel ik me dus wel beter alleen is er dus nog een hoofdstuk met mijn ex vriendin die ik graag zou willen kunnen afsluiten.
Bedankt! :)
-
Beste J14, Ik voel met je mee, maar ik kan weinig voor je doen. Op je post bij 'condoom kopen' heb ik al een reactie geplaatst, misschien dat je daar wat aan hebt. In plaats van net als een koekoek in andermans nest een ei te leggen kan je beter een eigen topic starten. Dan krijg je reacties en misschien adviezen en dan merk je dat je niet de enige bent die met jouw probleem zit.
Je wilt weten wat je nu moet. Om te beginnen jezelf zijn. Vertel je vader hoe het zit, dan ga jij je al een stuk beter voelen. Op school noemen ze jou een mietje, dus misschien vermoeden ze al dat jij jongens leuker vindt. Je moet overwegen om het niet langer verborgen te houden. Op jou school zijn er zeker meer die zo zijn en misschien zoeken ze wel contact met jou, dan ben je niet meer alleen.
Sterkte!
-
Ik heb aleen papa nog ik voel me zo aleen
En dat ik jongens liefst vind wat moet ik nu
-
Ach lieve J14, Jij bent een zachte jongen en je vindt jongens leuker dan meisjes. Dan ben jij echt niet de enige, er zijn er veel meer. Ik denk dat op jouw school er in elke klas al gauw een zit die net als jij jongens leuker vindt of best wel eens met een jongen wil zoenen. Vanwege die andere jongens durven ze dat niet te laten merken.
Ik denk dat als jij een vriend zoekt dat jij dan het liefst iemand hebt die wat ouder is dan jij zelf bent. Een sterke jongen waar jij je veilig bij voelt en die jou in zijn armen neemt en beschermt. Die jongens zijn er heus wel, alleen moeten ze jou weten te vinden.
Bij die jongens op jouw school voel jij je niet zo thuis begrijp ik. Denk je dat ze weten dat jij op jongens valt? Plagen ze jou daar mee? Een mietje zijn is niet erg hoor, maar om er mee gepest te worden dat is niet leuk.
Het kan moeilijk zijn om er voor uit te komen dat jij op jongens valt, maar als jij graag een vriend wilt hebben waarmee jij je gevoelens kan delen, die jou begrijpt en van je houdt op de manier die jij fijn vindt dan moeten ze weten hoe jij bent. Dan komt er misschien iemand naar je toe die vraagt of jij zijn vriend wil zijn.
Jij bent nog erg jong en dan kan het ook gevaarlijk zijn om al te makkelijk vriendschap te accepteren van iemand die aardig doet maar die je niet goed kent. Je bent op zoek naar vriendschap en liefde, maar soms krijg je alleen maar seks, en niet altijd leuke seks.
Je hebt het over je vader. Is er geen moeder bij jou thuis? Je zegt dat jij een mietje bent. Een beetje meisjesachtig misschien? Dan kan het zijn dat je vader wel iets van een vermoeden heeft hoe het met jou zit. Je durft er niet over te praten, maar dat zou wel goed zijn.
Als je anders bent dan anderen dan is het leven moeilijker. Toch kan ook jij een fijn leven hebben met iemand die van je houdt en waar je het fijn mee hebt. Je zal wel een beetje moedig moeten zijn en jezelf laten zien zoals je bent.
Ik kan je alleen maar woorden geven, maar kom gerust terug als je dat fijn vindt. Jongens die huilen omdat ze het zo moeilijk hebben in het leven daar wordt ik ook een beetje verdrietig van.
-
Papa is wel voor me maarni zo als jij
Echt praten over alles kan niet op school doen aleen maar stoer en dat ben ik niet ze zggn dat ik een mietje ben wald moet vaak huillen
Dus echt een vriend hek ik niet en papa durf ik niet alles te praten
Jij praat gewoon en weet veel over alles
Ik wauw ook dat ik zoon vriendje krijg opschool lukt nii meer denk ik
-
Jonge 23 ik ben niet vergeten maar durfte niet aan papa te zegen maar wel aan jouw
Ik vind jongens lief!
-
Dag J14, Ben jij niet helemaal gelukkig met het leven dat jij hebt? Als je veertien bent dan kunnen dingen toch niet zo moeilijk zijn?
De meeste jongens van jouw leeftijd hebben het toch wel naar hun zin lijkt mij. Je gaat naar school, misschien doe je aan sport en er zijn vast wel jongens en misschien ook meisjes waar jij gezellig mee om kan gaan.
Soms zijn er wel dingen waar je mee zit en als je een goede vriend hebt dan kan je er met hem, of haar, over praten. Heb je zo'n vriend niet, probeer dan eens om zo'n vriend te zijn. Iedereen vindt het fijn om iemand te hebben die er altijd voor je is. Altijd ook is er wel iemand, op school, of in de buurt waar jij woont, die een beetje uit de boot is gevallen. Zoek eens contact, misschien heb je dan een vriend.
Als je ergens mee zit, je weet, je kan altijd hier je verhaal vertellen en dan reageert er zeker wel iemand die jou wat steun wil geven. Je bent nooit alleen!
-
Zo lief jonge 23 dat je zo ze best doet.
Wauw .dat ik zoon vriend had !
-
Beste vriend, Fijn dat ik weer eens wat van je hoor. Als ik naar de nieuwe forumberichten kijk dan denk ook altijd even aan jou en vraag ik mij af hoe het met je gaat. Je bent niet de enige hier waar ik af en toe een reactie geef in hun topic en bij sommige van die jongens heb ik het gevoel dat ik ze even zou willen knuffelen omdat het voor mijn gevoel 'lieve' jongens zijn. Bij anderen heb ik dat weer niet. Bij jou heb ik dat gevoel dus wel. Ik hoop dus heel erg dat het goed met jou blijft gaan. In mijn ogen ben jij iemand om van te houden en ik hoop ook dat jij iemand vindt die dat gaat doen.
Ja inderdaad, dat MAVO-TL diploma bedoelde ik. Het is misschien niet direct het meest prestigieuze diploma dat er is, maar je hebt een opleiding afgerond met goed gevolg en dan heb je toch wat gepresteerd.
Voorlopig ben jij tevreden met het werk wat je doet en blij dat die school voorlopig even van de baan is. Ze gaan ook niet meer zeuren over opleidingen en iets bereiken in het leven, dus dat is ook een opluchting voor jou.
Doodgaan vind je nog steeds een optie waar je geen problemen mee hebt, maar ik hoop dat je het voorlopig alleen ziet als iets dat altijd nog zou kunnen. Het probleem is dat je maar 1 keer dood kan gaan en dat spijt hebben er niet bij is. Je doet er ook heel veel mensen heel veel verdriet mee, dat besef jij toch ook wel? Het kan altijd nog, probeer het daar maar bij te houden.
Je zit nog altijd heel erg met dat incident met je vriendin. Is het daarna nog wel eens ter sprake gekomen of heb je het gevoel dat wat gebeurd is het begin van het einde is geworden?
Het is natuurlijk iets geweest wat jij niet had moeten doen, en het erge is niet wat je deed maar het vertrouwen van haar in jou wat jij geschonden hebt. Wat ik denk is dat jij er veel meer mee zit dan dat jouw ex er mee zit, vooral als ze nu een nieuwe vriend heeft.
Het is een levensles en een soort van trauma, een litteken, dat niet zo snel weg gaat, maar jongens van jouw leeftijd doen wel meer rare en beschamende dingen. Daar hoef je niet je hele leven onder gebogen te gaan. Je was iemand anders toen.
Ik verbaas mij regelmatig als ik zie hoe een kind verandert in een tiener, in een vader of moeder en dan in een grootvader of grootmoeder. Het is bijna niet te geloven dat het steeds dezelfde mensen zijn. Een familielid van 80 zei eens dat ze zich nog steeds voelde als toen ze 18 was. Ik geloof dat niet.
Wat jou toekomst zal zijn? Als jij materiele zaken niet zo belangrijk vindt dan kan jij je hart volgen. Of het de Efteling blijft of wat anders, dat zie je wel. Ik weet dat jij intelligent genoeg bent en je komt vast wel eens wat tegen of iemand ziet wat in je.
Jammer van dat meisje, maar jij ontmoet vast wel een keer iemand waar jij je leven mee wilt delen. Voor een tijd, of voor de rest van je leven dat zien jullie dan wel. Ik zei al, jij bent iemand waar je van kan houden, dat voel ik in jouw berichten en dat geloof ik ook. Iemand gaat dat doen.
Je ouders houden ook van je en je hebt ze veel zorgen gegeven. Ik hoop dat je nu in een stabielere situatie bent gekomen die hun bezorgdheid weg heeft kunnen nemen. Laat merken dat jij ook om hen geeft en geef ze vertrouwen. Daar worden ze blij van en dat verdienen ze ook. Praat af en toe eens met ze over hoe het met je gaat en wat je wilt.
Je bedankt voor het lezen, ik bedank je voor het schrijven van je bericht. Jij bent toch een beetje speciaal voor mij geworden. Fijne tijd weer en geloof in het leven en de liefde! x
-
Hoi,
Het is al weer even geleden en dacht misschien moet ik maar weer keer iets van me laten horen.
Ik heb het nog steeds naar mijn zin op het werk.
Suicidale gedachtes of in iedergeval de gedachtes dat ik liever of net zo goed dood kan zijn heb ik nog steeds, maar die zullen ook nooit meer weg gaan.
De gesprekken met de soort van psycholoog zijn soort van gestopt. De laatste keer heeft hij alleen met mijn moeder gesproken aangezien ik zij dat het voor mij niet persee hoefde en heb van moeder geen nieuwe datum gehoord dus ik denk nog een gesprek met hunn twee samen?
In dat gesprek heeft hij blijkbaar gezecht dat ze mij beter niet kunnen pushen en het beste is om mij niet naar school te laten gaan. Mijn mentor en zorgcordinator hebben nu dus ook contact op genomen met de leerplicht, wanneer ik daar iets van hoor weet ik nog niet.
Ik zij dat ik al een diploma heb, maar ik heb nu alleen mijn mavo-TL diploma of bedoelde je die ook?
Nu zou ik sowiso ook niet persee ander werk willen ik vind mijn werk bij de Efteling leuk ookal verdient het natuurlijk niet het beste, maar dat maakt me niet uit.
Ik vind het goed zo.
Zoals ik al zij zijn de gedachtes over de dood niet weg en zullen deze ook niet weg gaan.
School was inderdaad de eerste oorzaak, maar nu ik daar niet meer naar toe ga heeft mij dat vooral een helehoop rust geven in mijn hoofd wat wel erg fijn is.
Maar stel dat ik nu zou sterven zou ik dat dus niet erg vinden.
Wat ik heb gedaan bij mijn ex-vrienden weet ik niet of ik dat ooit ga kunnen vergeten ik denk er nu nog steeds iedere dag aan en vaak ook echt wel ieder uur van de dag.
Dit komt ook, omdat ik het nooit echt goed meer met haar heb kunnen afsluiten en afscheid heb kunnen nemen.
Met dat meisje is het niks geworden. Ik had gevraagd of ze misschien keer iets wilde doen samen, maar ze vond het vooral een beetje raar dat ik het vroeg wat ik ook begrijp aangezien we niet echt veel praatte toen.
Maar misschien moet ik het ook niet meer zo fictief gaan opzoeken.
Ik denk dat ik alles voor nu wel weer even verteld heb denk ik teminste.
Dankjewel voor het lezen.
-
Vervolg:
Je leest steeds dat er overal tekort is aan werkkrachten. Gegarandeerd dat jij werk kan vinden met het diploma wat jij nu hebt en binnen het bedrijf kan jij je verder ontwikkelen. Alles kan je leren. Het duurt alleen wat langer misschien, maar je kan een paar jaar eerder gaan werken dan wanneer je weer naar school zou gaan.
Ben je technisch aangelegd? Technische mensen zijn veel gevraagd en ze verdienen goed.
Volgend jaar wordt je achttien en dan heeft niemand meer iets over je te zeggen. Houd dat in gedachte als je weer bij de hulpverlener zit. Laat je niets aanpraten wat je niet wilt, zeg gewoon nee!
Denk maar dat die gesprekken zijn als regen wanneer je naar je werk fiets of zo. vervelend, maar laat het maar gewoon over je heen komen en trek een denkbeeldig regenjas aan.
Je zegt dat ze niet luisteren naar wat jij te zeggen hebt. Ik neem aan dat ik dat moet zien als: Jij zegt wat je wilt, en dan gaan zij weer zeggen wat goed voor jou is en wat ze willen wat jij gaat doen. Gewoon nee blijven zeggen.
Je hoeft je ook niette laten testen. Je bent wat je bent en testen verandert daar niets aan. Als jij met jezelf kan leven en anderen kunnen het met jou, dan is er geen enkel probleem wie of wat jij bent.
Heb je ze vertelt dat het nu beter met je gaat nu je niet meer naar school hoeft omdat die druk waar je suicidaal van werd weg is?
Het is nu bijna vakantie en tot eind augustus is school toch al niet meer aan de orde.
Praat jij over die dingen waar je hier over schrijft met je ouders? Zoals niet meer naar school willen, niet meer die gesprekken willen, je nu beter voelen, niet meer steeds maar dood willen?
Je begrijpt toch wel dat je ouders zich heel erge zorgen maken om jou. Jou kwijt raken is het ergste dat ze zich kunnen voorstellen. Jij bent nu bijna achttien en dan wordt je geacht volwassen te zijn in je gedrag en hoe je denkt. Jouw ouders voelen zich verantwoordelijk voor jou, maar jij hebt ook een verantwoordelijkheid naar je ouders. Neem die verantwoordelijkheid dus en praat met ze! Ook al vind je dat moeilijk. Dat zullen ze heel fijn vinden. Ze houden van je en willen alleen maar dat jij een goed leven krijgt. Een goed leven is het leven dat jij zelf wilt. Dat gaan ze begrijpen! Ze willen gerustgesteld worden.
Als jij echt goede vrienden wordt met dat meisje dan is dat een van de dingen die jou het verlangen geven om te willen blijven leven. Ik hoop dus heel erg dat het wat wordt. Ik begrijp dat je ex nog heel erg in je hoofd zit, drie jaar is niet niks en je eerste liefde vergeet je nooit.
Van dat nieuwe meisje kan jij ook veel gaan houden en zij van jou. Zij vervangt niemand, zij wordt iemand waar jij van gaat houden. Van je ex hou je misschien ook nog wel steeds. Een mens kan van heel veel anderen houden en heel veel vrienden hebben waar hij of zij veel om geeft. De een is nooit een vervanging van de ander. Geef jezelf een kans en geef dat meisje een kans!
Je bedankt mij voor de moeite die ik voor je heb gedaan. Jouw leeftijd is de leeftijd waarop ik het zelf nog al moeilijk had met van alles. Daarom weet ik hoe het voelt als je anders bent dan anderen en moeite hebt met het leven. Ik vind het fijn om dan te kunnen helpen en de ander wat gelukkiger te maken.
Jij bedankt mij, ik bedank jou voor het vertrouwen dat je mij gegeven hebt. Wees sterk en geloof dat het leven soms ook heel fijn kan zijn.
-
Beste vriend, Zelf schreef jij al dat jij je zelfverzekerder voelt en ik lees dat ook in de manier waarop jij je laatste berichten schrijft. Die school drukte heel erg op je en dat met jouw ex-vriendin kwam daar nog eens bij. Dat maakte dat jij het helemaal niet meer zag zitten.
Nu heb je het naar je zin op je werk, je gaat op een gezellige manier met je collega's om en nu lees ik dat er ook nog een meisje is waar jij een goed contact mee hebt.
Helemaal zoals anderen worden dat zal jij nooit maar wat geeft dat? Ergens anders plaatste iemand een topic met de vraag of je neurotypisch bent of neurodivergent. Het is wel duidelijk dat jij neurodivergent bent, net als ik zelf ook. Je zegt dat ze willen testen of jij autistisch bent. Je herinnert je misschien dat ik ook die gedachte heb gekregen door je fixatie op die achtbanen en andere dingen. Zelf heb ik ook wel iets van autisme in mij en dat is helemaal niet erg. Zelf heb ik moeite met het herkennen van emoties bij anderen en daardoor maak je wel eens iemand boos of mis je kansen, bijvoorbeeld als iemand jou heel aardig vindt ;-).
Nu heb jij dus contact met dat meisje en ik denk dat dat heel goed is. Je bent bang dat zij een vervanging is voor je ex-vriendin en in zekere zin zou je dat kunnen zeggen. Met je vriendin had jij die intieme relatie en dat is wat jij nu erg mist. Je verlangt naar de warmte en de vertrouwelijkheid die een relatie je kan bieden. Je hebt dat ervaren en dat wil je weer voelen. Je mist de vriendin natuurlijk ook, maar vooral die warmte en intimiteit. Dat nieuwe meisje is echt geen tweede keus. Zij is een heel ander nieuwe iemand waar je heel andere emoties mee gaat delen.
Als ik het heb over een positieve instelling dan is dat wat ik nu bij jou voel. Je hebt niet meer van die negatieve gedachten, je hebt plezier in je werk en je collega's daar zie misschien ook wel als een soort vrienden. Dat zijn allemaal positieve dingen en straalt ook uit naar hoe jij met anderen omgaat, bijvoorbeeld naar dat meisje.
Voorheen, als jouw vriendin bij jou was dan was het alsof de zon gelijk achter een zwarte wolk verdween. Ik ben er natuurlijk niet bij geweest, maar ik denk dat het de laatste weken of maanden niet gezellig was.
Het is jammer dat het zo gegaan is, maar je bent nog erg jong en de voor de meesten is de eerste vriendin niet diegene waarmee ze uiteindelijk hun leven gaan delen.
Dat verkeerde wat jij gedaan hebt, probeer dat uit je hoofd te krijgen. Je hebt het gedaan, je hebt er veel spijt van en je hebt jezelf al genoeg gestraft. Zo iets doe jij niet meer. Maak een nieuw begin met dat meisje, op wat voor manier dan ook. Probeer het samen leuk te hebben, misschien dat zij jou toch af en toe gelukkig maakt ;-).
Wat die hulpverlening betreft, jij hebt daar geen zin meer in. Zolang ze het gevoel hebben dat jij nog steeds suicidaal bent raak je ze niet kwijt. Je zegt dat je weer aan zelfmoord gaat denken rond de datum van een afspraak. Probeer sterk te zijn! Maak ze duidelijk wat jij wilt en dat je met de situatie zoals die nu is, geen school dus, niet meer aan zelfmoord denkt.
Ze willen je weer naar school hebben omdat ze denken dat voor iedereen het halen van een diploma van levensbelang is. Jij hebt al een diploma, dus je bent niet ongeschoold. Bij die Efteling, of ergens anders is misschien wel iets te vinden waar jij goed past en met doorgroei mogelijkheden want jij bent best slim.
Tekst is op, ik schrijf een vervolg want ik wil dit goed afronden.
-
Hoi,
Ik snap dat natuurlijk niemand iedere dag gelukkig, wat ik vooral bedoelde denk ik is dat ik geen enkele dag gelukkig hoef en wil zijn en om eerlijk te zijn weet ik niet eens meer hoe het voelt om echt gelukkig te zijn en lijkt me gelukkig zijn juist niet fijn.
Ja ik heb tegen school en de soort van psycholoog gezecht hoe ik er over denk en gezegt wat mij wel helpt, maar alles wat ik zeg is fout daar en zal niet werken.
Dat is ook waarom ik voordat ik de gespreken had en het nog bij niemand bekent was dat ik geen gesprekken en hulp wilde, omdat het niet zou werken. En dat heb ik voor mezelf ook wel gezien dat ik toen ook gelijk had.
En ik snap dat ze me helpen op de manier dat ze willen doen, zoals u al zegt dat ze zo ook opgeleiden worden en dat snap ik. Ik denk dat iedereen elkaar zo op die manier zou helpen, maar als ik dan zeg word ik niet begrepen.
Ze denken dat ik misschien autisme heb en het handig zou zijn om me daarvoor te laten testen, zodat ze me wel konden begrijpen. Wat voor mij wel in het verkeerde keelgat schoot, want alleen omdat stel ik zou echt autisme hebben zou je wat ik nu zeg wel goed vinden en nu niet, omdat ik geen autisme heb.
Maar ik probeer me om mezelf daar niet druk over te maken, want ik wil sowiso geen test doen. Voor mij heeft het geen meerwaarde om het te weten.
Bedoelde je met "jouw nieuwe postievere instelling kan daar bij helpen" dat ik die nu heb of dat ik die moet krijgen?
Want naar andere mensen ben ik wel positief de enige waar ik dat minder bij had is bij mijn ex vriendin, maar dat was omdat ik tegen haar dingen waar ik mee zat durfte te vertellen tegen haar. Wat in het begin goed ging totdat het denk ik steeds erger werd totdat ik altijd negatief was over de wereld.
Misschien leuk om te vertellen, maar ik ben de laatste tijd een heel klein beetje met een meisje aan het appen niet heel vaak en ik stel eigenlijk altijd de vragen of probeer gesprek beetje te lijden. Maar ze woont dicht bij mij en is lief tegen mij op snapchat daar heeft ze me ooit zoon 2 maanden terug toegevoegd en laatste paar weken praate we beetje.
Nu is alleen het ding ik krijg wel een fijn gevoel bij haar alleen weet ik niet of er wel mee verder moet.
Ik zit nog steeds met mijn ex vriendin en wat ik bij haar heb gedaan heb ik het zelf ook erg moeilijk mee.
En ook weet ik niet of ik een echt gevoel krijg of een gevoel van verlange naar eerst met mijn ex vriendin en vervanging zoek.
Ze ziet er qua uiterlijk best wel andere uit als mijn ex vriendin en ook niet het type waar ik snel op zou vallen, maar bij haar vind ik het wel leuk en we hebben best veel gemeen.
Maar ik ben dus bang dat ik straks als ik verder zou gaan het meer als verlangen van vervanging is en het niet echt is.
Nu heb ik haar gevraagd of ze het leuk lijkt keer te doen, ze moet daar nog op reageren ik zou haar namelijk wel dan eerst beter willen leren kennen ook in het echt alleen weet ik niet of zij het zelfde voelt als mij, maar wie weet merk ik dat aan haar antwoord.
U ook erg bedankt voor de tijd die je in me hebt gestoken om berichten terug te typen.
-
Beste vriend, ik ben erg blij weer een bericht van je te lezen en ik ben nog meer blij te lezen dat het eigenlijk wel goed met je gaat. Je zegt dat jij je een gelukkig leven niet kan voorstellen en ik geloof niet dat er iemand is die zijn hele leven steeds maar gelukkig is. Dat hoeft ook niet.
Je zegt dat je het naar je zin hebt op je werk en dat je goed kan opschieten met je collega's. Dat is al wat een heleboel mensen niet eens hebben. Het is ook een soort van geluk.
Je kijkt nog steeds op tegen de gesprekken die je met die hulpverleners moet voeren. Ik vraag mij af, hoe stel jij je op tijdens die gesprekken? Hier vertel jij hoe je denkt over wat ze jou proberen op te dringen. Zeg jij ze ook hoe jij daar over denkt en dat jij niet gaat doen wat ze willen?
Ze zijn natuurlijk nog steeds ongerust dat jij er op een dag toch een eind aan maakt en dat is wel te begrijpen.
Vanuit hun opleiding zijn die psychologen getraind om dat soort dingen op een bepaalde manier aan te pakken. Ik ben geen psycholoog maar een elektrotechnicus, dus ik kijk daar anders tegen aan.
Hoe het verder met jou zal gaan dat weet natuurlijk niemand, maar ik hoop dat ondanks dat je het leven zinloos vindt dat je het toch de moeite waard vindt om er mee door te gaan. Je werk, je contacten met collega's, moeten jou toch af en toe een goed gevoel geven en de moeite waard om 's morgens uit bed te komen. Misschien dat je op een dag nog eens iemand tegen komt die jij niet meer kwijt wilt! Jouw nieuwe positievere instelling kan daar veel bij helpen.
Je hebt een vermoeden waardoor de school te weten is gekomen dat jij met die zelfmoordplannen rondliep. Ik moet toegeven dat ik inderdaad degene ben die de school benaderd heeft.
Een jong iemand zoals jij, die een einde aan zijn leven wil maken dat is het ergste dat er is. Als jij dat doet dan maak je het leven kapot van iedereen die om je geeft. Dat kon ik niet laten gebeuren! Ik heb zelf van nabij meegemaakt dat de tweelingbroer van een jongen een eind aan zijn leven heeft gemaakt en daar denk ik nog wel eens aan. Er was ook die jongen in Den Haag die ik gekend heb en die van het dak van een flat is gesprongen. Bovenop een kind, allebei dood. Had ik er misschien wat aan kunnen doen?
Als ik er wat aan kan doen dan doe ik dat voortaan. Ik had genoeg om te weten op welke school jij zit, waar je woont, wanneer je jarig bent, dus kon ik ze genoeg informatie geven om jou te identificeren. Gelukkig hebben ze adequaat gehandeld. Jij houdt niet van die school, maar het is een goede school waar ze om hun leerlingen geven.
Ik geef toe dat ik mij schuldig voelde omdat het als misbruik maken van jouw vertrouwen voelde, maar wat het zwaarst was moest het zwaarst wegen en dat was jouw leven en dat van de mensen die om je geven.
Het is erg fijn te lezen dat je er achteraf blij mee bent. Jij wilt je leven in eigen handen hebben en ik begrijp dat. Je bent over tien maanden achttien en dan kan je doen wat je wilt. Als je de hulpverleners er van weet te overtuigen hoe jij in het leven staat en dat terug naar school jou weer suicidaal maakt, misschien weet je het dan die tien maanden vol te houden niet naar school te hoeven. Beetje jammer vind ik dat wel, maar goed, het gaat om jouw leven.
Beste vriend, ik weet niet of jij hier nog vaak, of misschien wel helemaal niet meer terugkomt, maar ik ben blij dat ik jou heb leren kennen en dat ik iets voor jou heb kunnen betekenen. Ik wens jou dus het allerbeste en een leven dat jou past! x
-
Hoi, na bijna een maand niks meer van mezelf te laten hoor dacht ik laat ik maar weer sturen.
Zoals zie ziet leef ik nog. Voel ik me beter? Op eenig vlak wel ja, maar het gevoel dat het leven echt nuttig is of zal worden zal ik nooit krijgen. En dat hoef ik ook niet.
De gresprekken heb ik nog steeds niet heel vaak, maar ze zijn er nog wel helaas. Hoe vaak ik ook zeg ik wil geen nieuwe afspraak maakt niet uit ik kan niet anders terwijl de persoon zelf eigenlijk niet eens weet wat hij met mij aan moet aangezien ik blijkbaar een apart geval ben op gebied van depressie? En suïcidale gedachtes.
Iedereen om mij heen vindt het raar dat ik nog steeds denk aan er een eind aan maken. En willen dat dat weg gaat alleen luisteren er niemand naar mij. De gedachtes zullen nooit van mijn leven weg gaan denk ik, maar kunnen wel minder worden wat ik ook merk als ik een tijdje geen gesprek meer heb gehad.
Ze willen me een andere opleiding laten doen, maar dan zal alles weer terug lopen als eerst en om eerlijk te zijn denk ik dat ik dan helemaal mijn eigen plan trek en niet eens zal komen naar school.
Maar goed ik krijg als het goed is nog te horen wat de leerplicht zal zeggen en of ze nog een gesprek met me willen.
Volgende week heb ik weer een gesprek met de psycholoog achtig persoon volgends mij is zijn echte omschrijving praktijk ondersteuner als ik het goed zeg. Ik ga daar voortaan opener naar toe, maar ik merk nu al terwijl ik er over schrijf soort van woede naar boven komt?
Begrijp me niet verkeerd ik snap dat mensen me willen helpen op de manier dat ze nu willen doen, maar ookal geef ik aan hoe het wel kan werken en ze me kunnen helpen luisteren ze niet naar me.
Ik heb het naar mijn zin op het werk ik merk ook dat ik in een korte tijd nu wel zelfverzekerder daar sta en mijn band met mijn collega's een stuk beter is geworden. Ik ben nog steeds de stille jonge, maar ik praat meer dan eerst wat eigenlijk wel goed voelt.
Ik zal ondanks dat het leven altijd zinloos blijven vinden en lig ook iedere avond in bed met de gedachte ik had vandaag er ook niet meer kunnen zijn, maar niet was ik maar dood. Tenzij ik een gesprek heb dan denk ik dat wel een paar dagen van te voren en na het gesprek.
Weet je ondanks dat iedereen denk dat het slecht met me gaat en wil dat ik verander is dat totaal niet wat ik wil. Ik voel me goed op mijn eigen manier en vindt ik het wel fijn hoe ik me voel. Soms is het lastig, maar meestal voelt het fijn de controle te hebben om er alsnog een eind aan te maken. En dat wordt bij ieder gesprek dat ik heb weggehaald en heb ik niks te zeggen.
Ik voel me goed hoe ik me voel en zou een leven dat ik echt gelukkig ben me niet eens voorstellen en niet willen. Ik vind het fijn voor andere dat ze dat wel hebben, maar ik hoef het niet.
Ik wil ook nog even zeggen dat ik sinds het begin dat mijn school het te weten kwam te horen gekregen de week erna waar het bericht vandaan kwam. Nu weet ik natuurlijk niet of dat ook van u jonge 23 kwam of iemand anders, maar mijn vermoede gaat uit naar u.
Ik wil alleen zeggen dat stel dat je jezelf schuldig voelt daar over dat dat niet hoeft. Je hebt het juiste gedaan.
Misschien heeft het niet gedaan wat je precies hoopte, maar daardoor kan ik voor nu stoppen met school en leven hoe ik dat wil en fijn vindt.
Dat wilde ik nog even kwijt. Als iemand anders toch het mailtje heeft gestuurd en niet j23 geld dit natuurlijk voor jouw.
Ik heb weer genoeg getypt
Hopelijk gaat het goed met de gene die dit allemaal lezen
En dankjewel dat je de tijd neemt om het te lezen.
Ik zal vroeg of laat nog wel een keer een update geven hoe het is
Byee
-
Beste vriend, Ik ben wel blij dat je weer wat schrijft en dat je er nog bent, maar van wat je schrijft word ik natuurlijk niet echt blij. Zoals jij zegt, je blijft met die gedachten rondlopen om er niet meer te willen zijn en op zich kan ik mij daar wel iets bij voorstellen.
Je hebt eigenlijk niets meer waar jij voor zou willen leven. De enige droom die jij had zal altijd een droom blijven en wat nog een beetje zon in je leven bracht, je vriendin, die heeft je verlaten. Voor jouw gevoel is er dus niets meer wat jou hier vasthoudt.
Voorlopig heb je het afscheid even uitgesteld en daar ben ik natuurlijk blij om, maar van uitstel komt niet altijd afstel. Bij jou thuis zijn ze natuurlijk heel erg geschrokken en het lijkt mij dat jou dat toch ook wel iets moet doen. Ik denk dat jij best begrijpt hoeveel verdriet jij de mensen die achterblijven doet als jij echt een einde aan je leven maakt. Ik hoop dat jou dat voorlopig tegenhoudt, maar zoals ik al tegen die J16 zei, ik blijf bezorgd! Die J16 maakt mij trouwens ook al bezorgd!
Je werkt nu bij de Efteling en geeft dat je iets van plezier? Ik vroeg je eerder of er daar jonge collega's zijn waar je contact mee hebt en misschien vriendschappelijke gevoelens voor hebt. Mensen waar je om geeft die wil je geen verdriet doen en als hun gezelschap en vriendschap je gelukkig maakt dan wil je ze niet kwijtraken.
Ik weet hoe ik zelf ben en sommige dingen van mijzelf herken ik wel in jou. Echte vriendschappen heb ik eigenlijk nooit gehad, ook vandaag niet. Ik zoek ze ook niet. Verliefd ben ik wel meer dan eens geweest, maar dat moet wel van twee kanten komen. Ik heb dus het gevoel dat ik een beetje in jouw ziel kan kijken en dan weet ik dat het altijd moeilijk zal zijn. Jij moet iets of iemand hebben om voor te willen blijven leven maar dat is het probleem. Jij zoekt niet en vindt dus niet. Je zal op een dag ergens tegen aan moeten lopen maar dan moet je natuurlijk niet iedereen uit de weg gaan.
Bij die huisarts proberen ze er natuurlijk ook achter te komen wat jouw problemen zijn en daarom willen ze praten en misschien jou verwijzen. Hier heb jij een heleboel over jezelf verteld maar dat weten ze daar bij de huisarts niet. Ze moeten het uit je trekken, maar jij blijft weerstand bieden. Ik ben dus nog steeds erg bezorgd maar vooral vind ik het zo jammer dat jij op jouw leeftijd al geen toekomst meer ziet. De mensen om jou heen zijn nog veel bezorgder natuurlijk maar ze zijn machteloos als jij zo gesloten blijft als een oester.
Bij de huisarts, geven ze jou daar de gelegenheid om te vertellen hoe jij het ziet en wat jij wilt, of stellen ze alleen maar vragen waar jij geen antwoord op wilt geven? Misschien kan jij ze zeggen welke vraag ze aan jou moeten stellen waar jij wel antwoord op wilt geven. Zo langzamerhand weet jij toch wel wat ze willen en wat jij niet wilt?
Vandaag is het feest in Nederland, ook waar jij woont neem ik aan, maar ik heb het vermoeden dat jij niet aan het feesten bent geweest!
Ik wens je toch een fijne dag en ik hoop dat je af en toe nog eens een berichtje plaatst, ook al heb je niets te vertellen. Dan ben ik weer even wat minder bezorgd en kan ik jou weer wat vertellen in de hoop dat je er iets aan hebt. Je weet het, we houden van je en we willen dat je blijft en heel misschien af en toe een klein beetje gelukkig bent.
-
Hoi,
Ik heb al even niets meer van me laten horen. Ik las het topic back on track en zag dat je ook even over mij schreef dus dacht misschien moet ik maar weer iets sturen.
Zoals je ziet leef ik nog, maar zelfmoord gedachtes heb ik nog steeds.
Een brief schrijven naar mijn vriendin zal ik niet doen aangezien ze al een maand geleden heeft gezecht geen contact meer te willen en dat wil ik dan ook accepteren dus zal ik haar niet meer "lastigvallen".
Ik heb de gesprekken stop gezet, omdat ik het echt niet fijn vind en niet werkt voor mij wel heb ik over 2 weken gesprek, omdat ik weer 1x naar huisarts ging, zodat we iets konnen krijgen voor de leerplicht volgens mijn moeder, maar toen ik er was kreeg ik een praktijkbergelijder of iets weet even niet meer precies wat het was. En ja daar dacht ik van ja weetje stop maar weer, maar valt me op dat nee op de vraag om nog een gesprek te hebben gewoon niet mag, want ze blijven door praten tot dat ik ja zeg. Dus zal kijken of ik er heen ga of net zoals vorige keer niet komen.
Ik zou nog steeds graag er niet meer willen zijn en om eerlijk te zijn zal dat ook niet veranderen, volgends iedereen zit ik nu niet op het goede spoor en moet ik naar het goede spoor als je snapt wat ik bedoel, maar voor mij is het slechte spoor ook het goede spoort waar ik me fijn voel. En het is ook gewoon de manier waarop ik tegen de wereld en mensen kijk.
Meer heb ik nu niet echt te vertellen denk ik
-
Je bent er nog steeds mijn vriend en daar ben ik blij om. Elke dag was jij wel even in mijn gedachten, vooral als ik naar de nieuwe berichten op het forum keek. Ik was niet echt bang meer dat jij jezelf wat zou aandoen de afgelopen dagen want door die melding zijn jouw emoties toch gedeeld met de mensen die van je houden, je ouders, je zusters. Dan ga je misschien toch wat anders denken over de gevolgen van wat jij van plan was.
In hoeverre je er toe in staat bent om er met ze over te praten dat weet ik niet. Het zal moeilijk zijn voor jou omdat je opgesloten zit in jezelf en moeilijk met anderen over je emoties praat, maar er is een opening en een begin.
Je zegt dat er iemand is op school waar jij een goed contact mee had. Jij staat dus wel open voor vriendschappen en dat is goed. Het is fijn als je een vriend hebt waarmee je wat vertrouwelijker mee kan praten over dingen. Aan de andere kant kan jij ook zo'n vriend zijn waar iemand gelukkig mee is. Op die Efteling werken veel jongen mensen zoals jij, zijn er daar ook niet bij waar jij wat meer contact mee hebt?
Als mensen gaan verhuizen dan missen ze de mensen die ze achterlaten het meest van alles. Vooral jongeren missen dan heel erg hun vrienden en vriendinnen. Ik zou graag zien dat jij ook vrienden en anderen had waar jij aan gehecht raakt, zodanig dat jij helemaal geen zin meer hebt om te verhuizen naar daar waar nooit iemand van terugkomt!
Dan kom ik als vanzelf bij jouw vriendin. Ik begrijp dat er nog heel wat dingen zijn waar jij met haar over had willen praten en je had jullie uit elkaar gaan op een betere manier willen zien gebeuren.
Je kan natuurlijk proberen haar te bellen, naar haar toe te gaan, berichtjes sturen via de telefoon, maar ik denk dat jij het deze keer anders moet doen.
Je zegt dat je beter je gedachten kan formuleren als je het opschrijft dan in een gesprek. Heb je er wel eens aan gedacht om al die dingen waar jij nu mee zit op te schrijven in een brief, een echte dus, op papier? Berichtjes over de telefoon zijn maar heel kort, daar kan je geen diepe gedachten of moeilijke dingen mee overbrengen. In een gesprek word je emotioneel en dan zeg je ook niet wat je had willen zeggen en zit je daarna misschien nog dieper in de put.
Over een brief kan je nadenken. Je kan hem schrijven, nog eens nalezen, dingen veranderen en als het helemaal jouw gevoelens goed weergeeft dan stuurt je hem op. Schrijf maar alles. Misschien krijg je antwoord, misschien niet, maar je heb het gezegd. Ze weet dan alles.
Je gaat niet meer naar school en dat verlost je van een druk die je voelde. Op dit moment is dat fijn en misschien geeft het je tijd om na te denken over wat jij verder met je leven wilt doen. Wat jij nu precies bij de Efteling doet weet ik niet, maar ik denk niet dat dat iets is voor de rest van je leven. Ik zou in ieder geval niet jarenlang twintig keer per dag dat Raveleijn toneelstukje willen zien. Praat je wel eens met iemand daar over de mogelijkheden?
Die hulp heb jij stopgezet en als jij het echt meent dat jij dat einde aan je leven maken even in de wacht hebt gezet kan ik er wel mee leven. Ik voel mij nu geruster als ik een langere tijd niets meer van je hoor hier, maar ik vertrouw er op dat als die nare gedachten weer terugkomen dat je dat hier komt vertellen. Dan kan ik weer proberen om ze uit je hoofd te praten want ik wil niet dat een intelligente mooie gezonde jongen als jij zijn leven weggooit. Dat zou heel erg zijn.
Fijne dagen en blijf! We houden van je!
-
Hoi,
Ik heb paar dagen even niks meer van mezelf laten horen en ook even niet meer op dit forum gekenen.
Zoals je ziet ben ik er nog. Ik heb wel alle "hulp" stop gezet. Dit, omdat het alleen maar erger maakte. Ik was na de melding niet persee rustiger, maar als ie er niet was geweest was ik er maandag misschien niet meer geweest, maar door de gesprekken voelde ik me juist nog slechter en zat ik net weer tegen het randje aan. Ik ben ook niet meer naar school geweest en ga daar voorlopig ook niet meer heen. De school had dit wel verteld aan leerplicht, maar vind het voor nu niet erg dus dat is fijn, want dit is wat ik altijd al wilde.
Ik voel me voor het eerst beter denk ik teminste ik heb iniedergeval school niet meer echt aan mijn hoofd wat fijn is wel vind ik het klein beetje vervelend voor 1 iemand waar ik het meest mee omging, want ja nu ben ik er opeens niet meer, maar gelukkig was ik niet zijn enige "vriend" dus dat is fijn.
Voor nu voel ik me dus eigenlijk wel een klein stukje beter het leven vind ik nog steeds vrij nutteloos en alles, maar het ding ik wil persee nu liever dood is wat minder geworden.
Ik weet wat ik met bij mijn vriendin heb gedaan gebeurt is en er mee moet leven en moet gaan vergeten, maar ik vergeet het niet, omdat ik nog steeds van haar hou en ik haar nog steeds leuk vind en ik het gewoon vreselijk vindt wat ik heb gedaan voor haar en dat ik haar zo heb laten voelen. En ik heb ook nooit echt afscheid kunnen nemen van haar. Toen we uit elkaar gingen zij ze dat we niet zo veel zou veranderen en dat we nog steeds vrienden bleven en konden afspreken ook zij ze wie weet komt het wel weer terug, maar nu is het beter zo. Of dat allemaal was om mij beter te laten voelen. Of omdat ze sat zelf ook graag wilde weet ik niet ik denk en hoop de laatste, maar omdat ze het er moeilijk mee had toch niet zo gelopen is. Wat het voor mij wel extra moeilijk maakte, want ik had haar liever voor een laatste keer willen zien, haar stem horen en een knuffel geven met de gedachte dit was het dan inplaats van we zullen elkaar binnen kort wel weer zien wat dus niet zo was.
Haar los laten lukt me ook niet nog overal staan er foto's van ons in mijn kamer en de tekst ik hou van je (haar naam) xx wat ze al zoon 2 jaar geleden op mijn whitebord heeft geschreven haha. Misschien dat ik ook een foto lijstje wil laten staan, omdat ze me ook beetje gelukkig maakt als ik er naar kijk.
Sorry voor dit zeik verhaal haha.
Dus ja wat ik binnenkort ga doen is meer werken bij de efteling en rust nemen. En wie weet ga ik me wel weer goed voelen of gaat het over een tijdje weer slechter met me en vind ik het echt prima geweest vind ik dat ook goed.
-
Beste vriend, Je weet, ik ben altijd blij als je weer een bericht post, dus ook deze keer. Wat ik jammer vind is dat er zo weinig concreets gebeurt en dat de school gewoon in het oude stramien verder gaat. Die school drukt, naast die andere dingen, als een loodzware last op jou. Het is mij nog steeds niet goed duidelijk waar ze nu eigenlijk heen willen met dat Route 35. Op de website van Route 35 heb ik gelezen dat het bedoeld is om potentiele drop-outs, jij dus, een traject op te sturen waardoor ze alsnog een opleiding kunnen afmaken. Op school zien ze dat wat jij nu doet verkeerd gaat en dat je het niet gaat redden. Daarom zoeken ze een passend opleidingstraject dat jij wel succesvol kan afronden. Een onderdeel daar van is die beroepskeuze. Jij hebt dat al eerder gedaan zoals jij zegt, dus ben je niet gemotiveerd. Dat jij het concept school helemaal niet ziet zitten helpt ook niet. Dat maakt het allemaal erg moeilijk.
In je vorige bericht schreef je dat de gedachte aan je ex vriendin, wat je gedaan had, de dood, de school en de mensen om je heen jou je het meest moeilijk maken.
Dat jij denkt aan de mensen om je heen vind ik goed. Jij moet heel goed beseffen wat jij ze aandoet als jij een einde aan je leven maakt.
Soms is de dood een oplossing, maar voor jou niet! Jij bent nog lang niet klaar met het leven. Jij moet nog nieuwe liefdes vinden, nieuwe vrienden ontmoeten, mensen gelukkig maken omdat jij van ze houdt en omdat ze van jou kunnen houden. Ondanks al die problemen, jouw moeilijk gedoe, houden ook je ouders van je en willen ze jou niet kwijt.
Dat ongepaste wat er tussen jou en je vriendin is gebeurd dat klopte helemaal niet, het was een misbruik van het vertrouwen dat zij in jou had en dat is heel erg. Jij beseft dat en je lijdt er erg onder. Wat je gedaan hebt is niet netjes, maar de handeling op zich stelde natuurlijk niet zo veel voor. Het vertrouwen, dat is waar het om gaat. Ik heb je topic er over gelezen maar ik kan het niet meer vinden. Hebben jullie er later niet meer over gesproken?
Dat jij je er heel erg voor schaamt is goed. Dat betekent dat jij een fatsoenlijke jongen bent met een hoge moraal. Na schuld erkennen komt berouw, komt vergiffenis vragen en komt vergeving. Het was misschien erg, maar niet erg genoeg voor de doodstraf!
School blijft een probleem. Je bent verplicht dat nog een jaar te volgen tenzij je geestelijke conditie zodanig is dat dat onmogelijk is. Of dat zo is moet een deskundig iemand vaststellen. Je zit nu in een traject en hebt weer een gesprek. Probeer open en eerlijk te zijn. Alleen op die manier kom je ergens.
Je hebt die reactie van J17 gelezen. Dat is een leeftijdsgenoot van jou en hij heeft ook problemen gehad. Hij kan jou misschien beter aanvoelen dan ik dat kan. Jij hebt geen echte vrienden en J17 is zo iemand die een echte vriend voor jou kan zijn. Niet hij direct, maar iemand zoals hij. Iemand die jou aanvoelt en waar je mee kan praten. Iemand die naar je luistert en je niet een bepaalde kant op wil sturen zoals iedereen om jou heen nu doet.
Is dat misschien waar jij het moeilijk mee hebt? Dat jij niet de baas over je eigen leven kan zijn? Misschien wil J17 wel in discussie met jou. Dat is weer eens wat anders dan het gezeur van mij ;-).
Ik wens je maar weer veel sterkte. Probeer het vol te houden. Je hebt nog zoveel jaren voor je. Zelf wil ik nooit meer die jaren tussen mijn twaalfde en twintigste meemaken. Nu ben ik zelf de baas over mijn leven. Jij kan dat ook zijn.
-
Hoi,
Vandaag gesprek gehad met huisarts wat weinig nut had moet morgen weer naar een gesprek toe met een persoon daar weet even niet meer hoe het heet.
Had vandaag ook weer gesprek met mensen van route 35. Moest daar wel beetje praten want ja kan moeilijk niks zeggen.
Maar ja eigenlijk alles wat er wan gedaan kan worden weet ik zeker dat dat niet zal werken.
Ik kan niet naar leerplicht gaan aan zeggen ik wil/kan niet naar school venwege dit, maar misschien wel als ik zou zeggen ik ga bijvoorbeeld 3 dagen naar school 2 dagen werkennof 10 uur naar school 24 uur werken bijvoorbeeld, maar dat werkt niet ik krijg dan juist alleen meer stress, want dan moet ik nog steeds het zelfde kennen als andere en zelfde doen, maar wel met heel wat minder lessen. Ook heeft ze me "huiswerk" opdrachten gegeven die ik dan volgende keer moet laten zien, maar die gesprekken werken ook niet ook dat maakt het juist erger
Ik weet dat de personen waar ik de gesprekken mee voer en school daar niks aan kan doen hun doen ook, maar gewoon wat ze denken te moeten doen en opengegeven moment kan dat ook niet verder. Dat komt gewoon door hoe nederland in elkaar zit.
Ookal vind ik het raar dat als je zek bent en moet overgeven of misschien zelfs wat erger ziek bent dat je even het ziekenhuis in moet hoef je niet naar school, maar als je zo ziek bent zeggen ze eigenlijk bekijk het maar. Ik weet dat het zo in elkaar zit en ik dat niet verandert krijg, maar wat ze dan wel willen en wat volgends hun werk gaat sowiso niet werken.
-
Beste vriend, Ik ben blij dat je er nog bent en weer wat post. Ik hou het kort deze keer want ik heb al zo veel gezegd. Ik ben in ieder geval heel erg blij dat jij met je moeder hebt gepraat en dat je nu naar de huisarts gaat.
Je zegt dat het niet uitmaakt dat je mensen pijn doet door een einde aan je leven te maken omdat jij ze toch al pijn deed omdat je mensen niet blij kan maken maar dat is natuurlijk onzin. Mensen geven om elkaar en daarom schrijf ik al die stukken, daarom reageerde J14 en daarom heeft nu J17 dat verhaal gepost. Wij kennen jou niet maar jouw pijn doet ons ook pijn en wij willen je helpen om weer voor het leven te kiezen.
Jij zegt dat die school jou het leven zo moeilijk maakt dat je niet meer verder wilt. Er zullen nog wel meer dingen zijn, maar als men inziet hoe ernstig het met jou is en waar jij het meest mee zit dan kan er wat gedaan worden. Dan moet jij ze dus wel de kans geven en openheid geven als het om jouw gevoelens gaat, hoe moeilijk dat ook voor jou is.
Probeer echt moedig te zijn. Jouw pijn doet ons ook pijn en wij willen jou helpen die pijn te dragen. Geef de mensen die om je geven die kans en maak ons blij door dat te doen en ons hoop te geven dat jij niet verder gaat op die letterlijk doodlopende weg.
We houden van je en we willen dat jij blijft!!!!!
-
Hoi jongen van 16 jaar. De topics van jou heb ik van begin tot eind gevolgd. Ik maak me zorgen om jou, zo ook je ouders, andere familieleden en leerkrachten. Toen ik het bericht las dat je van plan bent om in een week zelfdoding te doen schrok ik daarvan, tijdens het fietsen naar school dacht ik aan jou. Ik weet niet hoe het voelt voor jouw ouders, wetende dat jij op elke dag uit het leven kan stappen. Maar nog belangrijker is hoe voelt het voor jou?
Als ik jouw berichten lees krijg ik de indruk dat jij eenzaam bent. Je schreef dat je op school niet echt iemand hebt, maar dat je dat ook niet wil. Mensen zijn sociale dieren en hebben contact met andere mensen nodig om gelukkig te zijn. Ik geloof niet dat je in eentje gelukkig kan zijn. Eenzaamheid en depressie lopen hand in hand met elkaar. Tijdens een depressie ga je geluk hormonen minder maken en veranderen je hersenen. Ik herken me wel een beetje in jou, ik ben zelf ook iemand die heel bescheiden is en niet snel op de voorgrond staat. Vriendschappen leggen kan moeilijk zijn, daarvoor moet je soms uit je comfort zone stappen. Zo is het ook met hulp vragen. Je schreef dat je geen professionele hulp wil en het wel fijn vindt om tijd te hebben om te kunnen formuleren wat je wilt zeggen. Als je al iets op schrijft en dan naar een psycholoog gaat kan dat misschien helpen? Grote kans dat je daarna snel doorverwezen wordt naar een psychiater, hij kan je medicatie geven en daardoor kan je je beter voelen.
De situatie van jou heb ik meegemaakt, maar dan wel in een ander perspectief gezien. Ik weet het nog goed. In de 2e klas was ik, mijn broer en mijn ouders naar school voor 10 minuten gesprekken. Toen we in de auto zaten kreeg mijn broer een bericht van een vriendin en daar stond in dat ze op het punt stond om zelfmoord te plegen en dat ze naast de treinrails stond. Ik werd thuis afgezet, ze wilde het van mij weghouden. Maar ik wist wel het is foute boel. Mijn broer, zijn toenmalige vriendin, mijn vader en haar moeder waren naar haar opzoek. Het is goed afgelopen met haar. Hoe het nu met haar gaat weet ik niet. De gezichten blijven me voor altijd bij.
Als jij een eind aan jouw leven maakt doet dat heel veel pijn aan jouw omgeving. Het leven is niet altijd kleurrijk, maar het wordt beter. Jij kan ook geluk voelen! Ik hoop van harte dat je inziet dat er een probleem is, maar dat er een sleutel te vinden is.
Met school gaat het niet goed. Ik snap als je niet lekker in je vel zit dat je dan minder goed presteert. Zoeken naar een opleiding is moeilijk, jong ben je en dan moet je al zo'n belangrijke keuze maken. Je wilt die niveau 2 opleiding doen, maar zijn er echt helemaal geen opleidingen die je interesseren? Een opleiding doe je, om geld te verdienen en ik denk dat je ook een opleiding doet om iets bij te leren wat je interesseert. Ik zou dat persoonlijk links laten liggen, maar zelf eerst opzoek gaan naar wat je gelukkig maakt. Als je weet wat je ongelukkig maakt kan je daar wellicht iets tegen doen. Maar dan moet je eerlijk naar jezelf zijn en dat kan soms best confronterend zijn. In het leven zitten tegenslagen, momenten van geluk en die zijn er ook voor jou. Morgen (misschien vandaag ligt aan moderatie) ga je weer naar school ben alsjeblieft eerlijk naar je mentor dan kan hij/zij wellicht jouw helpen. De mentor wil je helpen, omdat hij geeft om zijn leerlingen anders had hij ook niet voor die opleiding gekozen.
Ik hoop dat jij het licht uit de donkere tunnel kan zien, maar wees eerlijk naar jezelf en naar anderen!
Groetjes van mij
-
Hoi,
Ik heb zelf op het moment niet heel veel te vertellen.
Niet dat jullie er om vroegen, maae ik heb geen idee waarom mijn vorige bericht heel veel witregels had na mijn geweten deed ik er maar een haha.
Waar ik de laatste tijden aan denk zijn mijn ex vriendin en wat ik heb gedaan bij haar, de dood, school en de mensen om mij heen.
Ik weet dat er mensen kunnen zijn die van mij kunnen houden, maar ookal zijn die mensen er houd dat niet weg dat ik liever dood ben. Het maakt de keuze alleen een stuk moeilijker, maar aangezien ik de keuze voor mezelf al gemaakt heb voortaan denk ik er nog steeds aan maar wel minder.
En iedereen die van me houd of ik contact mee heb doe ik dagelijks soort van pijn, want je kan mensen moeilijk blij maken als je je zelf niet blij kan maken. Dus of ik nou leef of er een einde aan maak kwetsen doe ik ze op bijde manier.
Ik weet niet of ik vandaag naar school ga ik schrijf dit weer savonds laat.
Ik heb een soort van beetje met mijn moeder gepraat, na ja een paar vragen van haar beetje beantwoord. Er echt over praten lukt me niet, maar ze gaat vandaag in de ochtend bellen naar huisarts om te kijken en of we dus miss dit als verklaring kunnen krijgen om daar mij naar de leerplicht te gaan, om zo een vrijstellen van de leerplicht aan kunnen vragen. Bij dat op de huisarts na kreeg ik nog een beetje een goed gevoel dus ja heb ik maar ja gezecht. Ookal heb ik echt geen zin en behoefte aan de huisarts, maar dat zal wel moeten.
Ik ga nu dus nog maar even opzoeken welke vragen hij of zij kan gaan stellen, zodat ik me beetje kan voor berijden.
Maar als dit niet lukt weet ik het niet meer. School is de grootste oorzak geweest van hoe ik me voel en dat begon al op de basisschool en ik merk ook aan mezelf dst school het gewoon niet is. Het is net alsof je naar de sportschool gaat en meteen het zwaarste gewicht pakt dat lukt gewoon niet.
Bedankt voor jullie berichten j14 en j23
Misschien dat ik morgen of overmorgen weer iets van me laat weten na het gesprek van de huisarts als ik daar dan de behoefte toe heb
-
Beste J14, Het is heel aardig dat jij je berichtje hier hebt geplaatst. Het is heel verdrietig als iemand die nog zo jong is al niet meer geloofd dat zijn leven nog beter kan worden. Jij lijkt mij een lieve jongen en ik denk dat het TS wel wat doet als jij zegt dat mensen van hem houden. Ik denk dat hij dat eigenlijk niet echt geloofd, maar voor iedereen zijn er mensen die van hem of haar kunnen houden. Soms wil je iemand beetpakken en zeggen dat je van hem houd en hem niet kwijt wilt. Ik kan dat niet maar ik hoop dat anderen die dat wel kunnen dat nu eens doen, ook al wil TS dat niet.
Beste vriend, Vroeger toen ik hier nog niet kwam dacht ik op een bepaalde manier op jongens van jouw leeftijd. Op die leeftijd werd ik gepest en daardoor werd ik wantrouwig. Ik dacht dat niemand om mij gaf. Hier heb ik ervaren dat jongens het ook moeilijk kunnen hebben en dat ze soms rondlopen met eenzame gevoelens, met verdriet, met teleurstellingen en hier durven ze daar over te schrijven, net als jij.
Gisteren ben je naar je werk op de Efteling geweest en ik vroeg mij zo af, toen jij daar naar toe ging, op de fiets of met de bus, Wat voor gedachten gaan er dan door jouw hoofd. Als jij op je kamer zit, als je op weg bent naar school, als je in bed ligt, aan wat voor dingen denk jij dan? Wat voor gevoelens heb jij dan. Dromen heb je niet meer geloof ik, maar is er dan echt niets meer over, niets meer wat je wilt gaat doen, wat je leuk vindt?
Tegen J14 zei ik dat ik jongens zoals jij zou willen beetpakken om ze te laten voelen dat er van ze gehouden wordt. Van jou wordt ook gehouden maar je wilt het niet zien.
Ik weet niet wat jij maandag gaat doen en wat jij gaat zeggen als je een gesprek hebt met je mentor. Ga je laf zijn en alles ontkennen of ga je moedig en eerlijk zijn en toegeven dat jij het leven niet meer ziet zitten?
Zijn de dingen waar jij het zo moeilijk mee hebt nu echt allemaal zaken waar niets aan te veranderen is?
Je kan jezelf bevrijden van alles door er niet meer te zijn, maar is de prijs daar voor niet veel te hoog?
Ik schrijf dit omdat ik er nog steeds heel erg mee zit wat jij wilt doen. Tegenhouden kan ik je niet en ik denk uiteindelijk de school en je ouders ook niet als je het echt wilt doen. Is er echt geen andere weg? Ik vraag het je nog een keer, is het leven zo zwaar, doet het zoveel pijn dat het niet meer te dragen is? Wil je echt niet toelaten dat mensen die om je geven je helpen om jouw lasten te dragen? Ze willen het! Waarom accepteer je dat niet?
Ik ben heel erg bezorgd en heel erg verdrietig.
-
Hoe gaat het met jou jonge 17 keb wel tranen nu
Jonge 23 doet zo ze best voor je!
Tis nie makelijk maar je kunt het wel!
Hou je goed jonge! Heel veel mensen houden van jou !!!!!!!
-
Beste vriend, Jij hoopt dat ik vandaag een betere dag heb dan gisteren, maar zolang jij bezig bent met bedenken hoe je een einde aan je leven kan maken loop ik mij zorgen te maken.
Dat ze er nu op je school en bij jou thuis ook van weten vind jij natuurlijk niet leuk, maar het opent de zaak wel. Op school zal jij maandag wel een gesprek met je mentor gaan hebben en dat zal anders zijn dan daar voor nu ze weten. Je ouders en je zus hebben al met je proberen te praten, maar zoals gewoonlijk heb jij de zaak weer afgehouden. Ik denk dat jij dat op school ook weer gaat proberen. Forum adviseert je contact op te nemen met 113 maar ook dat ga jij niet doen, nietwaar?
Als ik je laatste bericht zo lees dan zie ik daar een heleboel onzekerheid. Je wilt een einde aan je leven maken maar waarom dat weet je geloof ik zelf niet helemaal. Het mag liefst geen pijn doen, maar een lichaam verzet zich als het hoofd het dood wil hebben. Dood gaan is akelig, angst, pijn, paniek, een zachte dood heb je alleen in het verzorgingshuis als je leven voltooid is. Jou leven is nog lang niet voltooid, jij hebt nog een opdracht.
Je worstelt met allerlei zaken. Het ongepaste in dat tentje, dat je vriendin je verlaten heeft, je schoolloopbaan, je falen om aan de verwachtingen van je ouders te voldoen, en nu de druk die op jou wordt uitgeoefend vanwege dat Route 35.
Dat tentje dat kan jij voor jezelf houden, dat is iets tussen jou en je vriendin en is dat niet al uitgepraat? Over de rest moet jij nu echt gaan praten. Met je mentor en met je ouders en je zus.
Al die dingen die jou nu het leven zo moeilijk maken zodat jij daar weg van wil vluchten zijn zaken waar over gepraat kan worden en waar oplossingen voor zijn. Er wordt nu steeds druk op jou uitgeoefend, er zijn verwachtingen waar jij aan moet voldoen, daar kan jij niet tegen.
Wegvluchten, op welke manier dan ook is niet de oplossing, zeker niet in de dood want dan kan het nooit meer beter worden. Jij moet duidelijk maken waar jij problemen mee hebt en geen ja meer zeggen als je gevoel nee is. Je ouders en de school weten nu dat het een serieuze zaak is geworden en dat bij jou de standaardoplossingen niet werken. Ze gaan naar je luisteren verwacht ik. Dingen kunnen anders worden. Voorheen zeiden ze wat jij moest doen, misschien vragen ze nu wat jij wilt.
Ik heb al eens gezegd dat het leven op zich wel zinloos is, maar dat je het zin kan geven door er voor anderen te zijn. Jij geeft mij wel wat werk en het geeft mij ook emoties als je mij bezorgd maakt, maar het geeft mijn leven ook zin. Ik blijf het dus doen. Als jij hier iets post krijg je antwoord. Zeker als jij zegt dat je er wat aan hebt. Het fijnst zou ik het natuurlijk vinden als jij dat denken aan een einde aan je leven maken even in de koelkast zet. Nu ik dat typ voel ik mij weer emotioneel worden. Het doet mij echt veel.
Ik heb even gekeken wat de Raveleijn is. Vind je het leuk om daar te werken? Ik las ook dat jij met een meisje had gesproken over dingen die zij had meegemaakt. Dat doe jij dus toch wel. Misschien vond dat meisje het fijn om daar over te kunnen praten.
Praten is wat jij ook moet doen, open en eerlijk, net zoals je hier doet, maar dan met de mensen die jij elke dag ziet en die van je houden. Dat gaat even moeilijk zijn, maar daarna gaat iedereen, jij in de eerste plaats, zich beter voelen.
Denk er maar eens over na. Ik geef om jou en ik wil dat jij het leven genoeg de moeite waard gaat vinden om nog even te willen blijven!
-
hoi,
De school zelf had geen vermoeden, maar wel iemand blijkbaar en die heeft het blijkbaar gezegd of het is anders gegaan ik weet het niet.
ik heb ook echt geen idee wie het gezegd zou kunnen hebben.
Sorry dat ik uw dag een beetje verpest heb met mijn berichten. Weet dat ik het heel fijn vind dat je berichten blijft sturen ook al werkt het niet kan hier soms daardoor wel even mijn hoofd beetje legen voor even en dat is fijn. en daar ben ik je echt dankbaar voor.
mijn ouders en 1 zus hebben wel geprobeerd om soort van te praten, maar dat heb ik voor nu nog beetje afgeketst, omdat ik er zelf eigenlijk nog niet echt klaar was/ben om het vandaag al te vertellen en ook omdat ik me schaam.
Waarom ik niet verder wil leven kan ik eigenlijk niemand echt vertellen, omdat ik het zelf ook niet precies weet ik weet dat een extreem groot gedeelte door school komt, maar dat is echt niet alles, waardoor ik me de afgelopen 3 jaar niet goed ben gaan voelen.
morgen/vandaag (licht eraan wanneer bericht gecontroleerd word) moet ik weer voor de eerste keer bij Raveleijn staan sinds de sluiting dus ik zal morgen wel zien of dat misschien mijn leven gaat worden als ik me gedachtes vandaag er een beetje bij kan houden.
Het leven kan erger dat moet ik eerlijk zeggen, zo sprak ik laatst met een meisje die vertelde iets over haar zelf waar ik nog steeds er van geschrokken ben het gaat wel weer goed met haar, maar wat haar is overkomen kan je nooit van je leven opkomen om daar aan te denken.
maar ondanks dat mijn leven natuurlijk slechter kan dat kan altijd wel denk ik wil ik gewoon eigenlijk niet meer leven niet eens, omdat ik me "depressief" voel als ik het zo kan noemen, maar denk dat als ik dat niet was misschien wel het zelfde dacht, maar had ik dan miss iets minder gedacht van ik wil het.
en ik laat me natuurlijk liever niet aangereden worden door een trein of iets en zal het liefst vredig dood gaan door bijvoorbeeld euthanasie, maar aangezien ze dat nooit zullen doen is dat geen keuze.
ik heb denk ik niet meer heel veel te vertellen. hopelijk heeft u morgen een betere dag!
Moderator:
Hallo jongen 17, Ik neem aan dat je www.113.nl kent? Je kunt hier gratis chatten met een hulpverlener. Ook bieden ze therapie, coaching en een veiligheidsplan.
Je kunt 24 uur per dag, 7 dagen per week bellen naar 0800 0113. Doen!
Heel veel sterkte.
-
Beste vriend, De school had dus het vermoeden van jouw plannen en ze hebben jouw ouders geinformeerd. Dat ze dat nu weten en dat ze jouw ouders geinformeerd hebben daar ben ik blij om, maar met jouw reactie daar op helemaal niet.
Jij wilt zo graag er niet meer zijn, maar is het leven voor jou nu echt zo ondraaglijk dat moeten doorleven niet opweegt tegen al de ellende die jij veroorzaakt als jij echt voor de trein springt of iets dergelijks? Jij maakt zoveel levens kapot, je bezorgt zoveel mensen zoveel verdriet en waarom? Omdat jij het leven zinloos vindt? Is dat echt zo zwaarwegend dat iedereen maar moet lijden, dat levens kapot gemaakt moeten worden?
Wat zou voor jou een alternatief zijn voor morgen of zo dood gaan? Is er echt niets dat jou er van kan weerhouden om het ergste te doen wat jij de mensen die om jou geven kan aandoen? Bedenk eens hoe jouw ouders, je moeder vooral, er aan toe zijn nu ze weten wat jij wilt doen. Voor ouders zijn kinderen hun kostbaarste bezit. Jij hebt twee zusters en toen kwam jij. Waarom ben jij gekomen? omdat ze nog een jongen wilden, je bent een heel erg gewenst kind! Dat wil jij ze nu afnemen omdat je er geen zin meer in hebt.
Je leeft nooit alleen voor jezelf, je leeft ook voor anderen. Je zegt dat je geen duur huis en dat soort dingen wilt en dat hoef jij ook helemaal niet te willen. Jij hebt de vrijheid je leven te leiden zoals jij dat zelf graag wilt. Geef anderen de kans van je te houden en wees iemand die er voor anderen kan zijn.
Wij hebben inmiddels een heleboel berichten uitgewisseld. Vond jij het fijn dat ik op jou posts reageerde, maakte dat dat jij het gevoel had dat er iemand was die om jou gaf?
Ik geef om jou. Door al die posts ben jij iemand voor mij geworden en voel ik genegenheid voor je. Ik denk dat jij best momenten kan hebben dat jij je gelukkig voelt. Straks begint de Efteling weer. Jij hebt dat baantje daar. Geeft het jou geen plezier al die blije mensen en vooral kinderen te zien? De zomer komt, hoef je dat ook niet meer mee te maken? Waarom geef je het leven nog niet een paar maanden de kans? Dood gaan kan altijd nog toch!
Je ouders weten het nu dus. Gaan ze met je praten? Dat lijkt mij wel nodig. Ga jij ze dan vertellen dat jij het echt van plan bent of ontken je alles en doe je het dan toch? Dat zou heel gemeen zijn. Je moeder zal nu geen minuut meer zonder angst zijn en je vader ook niet. Wees een man en vertel je ouders hoe jij je leven ervaart en waarom jij niet verder wilt. Daar hebben ze recht op! Wees eens een keer eerlijk en oprecht naar ze.
Voor mij was deze dag niet zo'n leuke dag. Het geeft mij bevrediging als ik jongeren hier zoals jij wat hulp kan bieden. Het zijn alleen maar woorden, maar soms zijn woorden genoeg om iemand te helpen verder te gaan. Er zijn er hier al heel wat geweest die ik verder geholpen heb en blij waren dat ik er was.
Jammer genoeg komt mijn boodschap bij jou niet over. Jij bent als iemand die in de woestijn kruipt, stervend van de dorst, en als iemand je dan water geeft zegt dat je alleen maar Sprite of Fanta wilt.
Het enige wat ik nu nog hoop is dat jij echt gaat praten met je ouders en dat er iets van mededogen in je doordringt dat genoeg is om nog even te wachten met je te laten verpletteren door een trein of zo iets. Weet je wel wat dat doet met de treinbestuurder? Die slaapt voorlopig ook niet goed meer.
Heb mededogen jongen, het is misschien moeilijk, maar je kan best nog even volhouden. Of doet het leven jou zoveel pijn?
-
hoi,
Ja ik heb met haar er overgepraat en ze heeft vooral het geen in het tentje wel echt heftig ervaren.
Ik heb wel is met 113 gechat, maar dat had niet echt heel veel nut.
Tuurlijk hou ik echt van haar, maar dat neemt niet weg dat ik er gewoon niet meer wil zijn.
Ik weet dat er mensen zijn die om mij geven, maar dat zal het echt niet weg nemen de ene wil een groot huis duurde auto noem het maar op, maar ik hoef niet perse iets meer en dat maakt mij echt helemaal niet meer uit.
Ik weet dat er hulp is, maar ik wil het simpel weg gewoon niet
ook weet ik dat er mensen zijn die om me geven en ik hiermee pijn zal doen en ik denk daar ook echt aan, maar ook al weet ik dat ze om me geven weerhoud dat mij er niet van om er niet meer te willen zijn.
Ik wil en hoef niet blij te zijn en enige wat ik wil is er gewoon niet meer zijn. Ik weet dat verkeerd is om te zeggen, maar ik heb er eigenlijk wel vrede mee. Ik heb er echt goed over na gedacht en weet dat het nooit meer omkeerbaar is. Ik weet dat ik mensen zoals u er wel pijn mee doe wat ik al heb gedaan als ik uw bericht lees en dat doet me pijn om te lezen en het spijt me echt. ook voor alle mensen die er pijn mee zal gaan doen.
Vandaag toen ik thuis kwam heeft mijn schoon gebeld, omdat ze blijkbaar te horen hebben gekregen dat ik zelfmoordgedachtes had van wie vraag ik me nog steeds af. Ik heb niks kunnen zeggen, want ze hebben mijn ouders gebeld in plaats van het eerst aan mij te vragen. Dus ja hoe dat zal gaan lopen weet ik niet helpen zal het in ieder geval niet, want heb juist daardoor meer stress en denk nu juist van kan het nu beter zo snel mogelijk doen.
Het spijt me oprecht voor alles hopelijk gaat het ondanks hoe je jezelf voelt goed met je :)
-
Lieve jongen, Ik wordt echt heel erg verdrietig als ik jou bericht lees. In mijn leven is ook niet alles leuk en toen ik jouw bericht las begon ik mij ook heel rot te voelen. Je ziet dat ze bij forum ook ongerust zijn en je een advies geven maar ik weet dat jij dat niet gaat doen.
Je zit met schuldgevoelens naar wat jij denkt je vriendin misdaan te hebben, maar heeft zij dat ook echt zo ervaren? Jongens doen soms hele verkeerde dingen als het om seks gaat maar oprechte spijt kan tot vergeving leiden. Ik denk niet dat het daarom is dat zij het uitgemaakt heeft. Heb je er wel eens met haar over gesproken?
Je denkt dat het haar erg veel verdriet zal doen als zij er achter komt dat jij een einde aan je leven hebt gemaakt. Dat zal het heel zeker en heel erg. Zij zal het gevoel hebben dat jij dat gedaan hebt omdat zij de verkering heeft uitgemaakt. Jij bent dood en voelt niets meer, maar haar leven is kapot en zij voelt schuld, pijn en verdriet zolang ze leeft. Hou jij wel echt van haar?
Dat het voor haar verborgen kan blijven is een illusie. Ze komt het gegarandeerd te weten!
Wat jij nu schrijft is iets waar ik gegarandeerd de komende dagen mee rond ga lopen. Ik garandeer je ook dat iedereen die dit leest er mee gaat zitten. 17 zijn en dan een einde aan je leven maken is zo iets diep treurigs, dat laat niemand onberoerd. Ik heb nu tranen in mijn ogen, zo erg vind ik het. Ik kan wel huilen.
Het punt is, jij kan geholpen worden. Er zijn mensen die met jou kunnen praten, jou begrijpen en je weer wat meer laten geloven dat er toch nog wat is om voor te leven.
Jij wilt dat niet en je verbergt je ware aard voor iedereen die jou probeert te helpen en daardoor kunnen ze niet doen wat wat zou moeten.
Ik weet nu echt niet meer wat ik nog kan zeggen om jou te weerhouden van wat je van plan bent. Ik stop dus nu en ik ga een stukje lopen in het park bij mijn huis om weer wat tot rust te komen. Ik zal er wel overheen komen als jij het echt doet en er niet meer elke dag aan denken, maar vergeten zal ik jou echt nooit en het zal mij altijd pijn blijven doen dat ik jou niet heb kunnen helpen.
Ik zeg verder maar niets meer wat jij luistert alleen maar naar jezelf en jij vertelt jezelf hele nare dingen. Waarom wil jij niet dat mensen van je houden?
-
Hoi,
Gister had ik het gesprek met route 35. Ik vond het nou niet echt iets en ben weer eigenlijk verplicht ja te zeggen tegen een "optie" de mevrouw wilt mij soort van cochen om te kijken wat mij dwars zit met school en waarom ik er geen plezier aan beleef, maar ik dat niet, want als ik die niveau 2 heb gedaan maakt het me alleemaal niet zo veel meer uit, maar nadat ik eerst nee zij en ze daarna mijn moeder vroegen wat ze er van vond werd ik eigenlijk weer verplicht om ja te zeggen. En dat is gewoon echt niet fijn.
Ik denk te weten waarom ik nog steeds zo met mijn vriendin zit. Natuurlijk miss ik haar nog steeds iedere seconden, maar ik denk dat het er voornamelijk in zit dat ik de dingen die ik haar gedaan heb met name dat ik haar misbruikt hebt en ik hier zelf ook echt heel veel mooite mee heb. Ik vind het freselijk wat ik heb gedaan. Dat gaan dan niet alleen over wat ik toen heb gedaan in tentje, maar ook allekerenn dat ik haar aangedrongen heb iets te doen. Ze heeft toen weliswaar niks gedaan, maar ook dat is wel soort van misbruik alleen dan niet fysiek.
Ik vind het vreselijk wat ik heb gedaan met haar en kan dat ook nooit meer veranderen en ook dat voel echt kut.
Ik beloof u dat ik een bericht zal plaatsen als ik een eind aan mijn leven maak. En heb het gevoel dat die dag sneller zal komen dan dat ik uberhaupt zelf dacht.
Ik weet dat het verschrikkelijk zal zijn voor mijn ouderes, zussen, u en misschien wel mijn ex vriendin als hoop ik dat als ik het doe zij het niet te weten gaat komen.
Ik ben me er oprecht bewust van, maar ik kan en wil gewoon niet meer verder ik heb het leven wel gezien. Het was leuk om mee te maken en waar andere mensen het liefst wel tot hun 100ste het willen mee maken, vindt ik het na 17 jaar wel prima geweest.
Misschien dat ik deze week of volgende week of toch nog wat later een berichtje stuur dat ik er niet meer zal zijn. En als ik dat stuur weet dan dat ik u dankbaar ben voor de tijd en moeite die u in mij heeft gestoken en ook ik u als een vriend zag
Het spijt me
Moderator:
Hallo jongen van 17. Blijf hier niet mee lopen. Er zijn mensen die je kunnen helpen. Op www.113.nl kun je gratis chatten met een hulpverlener. Ook bieden ze therapie, coaching en een veiligheidsplan. Je kunt ook 24 uur per dag, 7 dagen per week bellen naar 0800 0113.
Heel veel sterkte!
-
Beste vriend, Ik had het gevoel dat het de laatste tijd wat beter met je ging en dat je geaccepteerd had dat je vriendin je verlaten had. Jammer genoeg zie ik nu dat het weer helemaal de verkeerde kant met je uitgaat. Ik begrijp wel dat jij niet de behoefte hebt om hier regelmatig wat te posten maar als ik wat langer niets van je hoor begin ik mij steeds vaker af te vragen hoe het met je gaat en of je er nog bent. Nu ik je laatste reactie gelezen heb ben ik dubbel zo ongerust. Kun je niet ergens in je kamer een briefje neerleggen waarin je opdracht geeft hier te posten dat je een einde aan je leven hebt gemaakt? Dan weten we hoe het zit.
Je begrijpt natuurlijk wel dat niemand wil dat jij een einde aan je leven maakt, zeker ik niet nu ik je hier min of meer heb leren kennen. Ik zou dat vreselijk vinden. Ik zou jou zo graag persoonlijk willen kennen om je het gevoel te geven dat er iemand is die om je geeft en waar jij mee kan praten. Zoals ik al eerder heb gezegd, ik denk dat jij een lieve bescheiden jongen bent waar iemand van kan houden. Er zijn in jouw omgeving mensen die van je houden en je willen helpen, maar jij wilt ze de kans niet geven. Waarom toch niet?
Op de website van route 35 had ik gelezen dat de eerstvolgende cursus op 28 maart zou starten. Vandaar dat ik die datum noemde. Blijkbaar zit er niet veel beweging in die zaak. Je hebt het er al een hele tijd over maar er gebeurt niets.
Ja, dat jouw vriendin er niet meer tegen kon en een ander is gaan zoeken dat kan ik wel begrijpen. Als je bij haar net zo was als hier dan ging ze depressief naar huis als ze bij jou was geweest. Nu zit je dus haar te volgen en zie je dat ze gelukkig is met haar leven zonder jou en dat doet je pijn, dat begrijp ik wel. Als jij niet verandert dan krijg je haar nooit terug, dat begrijp jij toch zelf ook wel! Een meisje wil het fijn en gezellig hebben met haar vriend en zij kreeg steeds meer twijfels. Ze zag een toekomst met jou niet meer zitten.
Misschien dat het verlies van je vriendin en de wetenschap dat ze niet meer terugkomt jou extra motiveert om aan uit het leven stappen te denken. Ik heb al gezegd dat ik dat heel erg zou vinden omdat het zoveel narigheid geeft en zo nutteloos is.
Jij bent anders dan andere jongens en dat maakt jou het leven moeilijk. Je kan hulp krijgen en leren met jezelf om te gaan, om weer wat licht te zien. Ik denk nog steeds dat ze op je school en bij jou thuis niet goed zien hoe ernstig het is met jou.
Ik ben nu heel erg ongerust. Iedere keer als ik naar forum ga en jouw topic zie moet ik aan jou denken. Nu meer dan voorheen.
Denk er alsjeblieft nog eens over na en geef het leven een kans! Dood gaan kan altijd nog, maar de dood is definitief en onomkeerbaar!
Jij bent iemand voor mij geworden waar ik genegenheid voor voel. Ik wil niet dat het met jou op de manier die jij overweegt afloopt! Dat wil niemand en jouw vriendin ook niet! Ze houdt nog steeds van je maar met jou leven dat kon ze niet meer. Je maakt veel levens kapot, niet alleen dat van jou zelf maar ook van je ouders en van je vriendin!
Iemand met een klein beetje verantwoordelijkheidsgevoel doet dat niet. Het leven is je gegeven. Je hebt de morele plicht om je opdracht in het leven uit te voeren. Jij kan anderen gelukkig maken door er te zijn en te doen. Loop niet weg omdat je het te moeilijk vindt!
Verder heb ik geen woorden meer. Ik hoop alleen dat dit niet je laatste bericht was. Laat ons niet in de steek! We houden van je.
-
Hoi,
Na ongeveer 2 weken stuur ik maar weer iets. Ik wilde al eerder wat sturen, maar wist niet zo goed wat en nu eigenlijk ook nog niet zo goed.
Z'n 6 dagen geleden heeft me ex vriendin gezecht, nadat ik vroef of ze al wist wat ze wilde. Dat ze ons contact wil verbreken en heb dus ook niet meer met haar gepraat. Wel zit ik nog in haar snapchat privé verhaal. Wat ik opzich wel fijn vind, want dan zie ik of ze gelukkig is, maar om eerlijk te zijn voelt het ook k*t dat ze gelukkig, omdat ik dan zie dat ze gelukkiger is zonder mij en dat doet pijn, maar natuurlijk vind ik dit nog steeds fijn voor haar.
Ik kan haar zelf nog steeds niet los laten. Ook omdat ik namelijk nog iets meer te weten ben gekomen over wat ik met haar heb gedaan tijdens onze relatie, waarvan ik zelf juist dacht dat ik haar niet mee nam in een "depressie" maar blijkbaar wel is gebeurt en ik vind dat gewoon echt k*t en wil haat helpen en dat kan en werkt niet, maar het voelt verkeerd om haar achter te laten en ik kan dat ook niet.
Het is niet dat ik niet zo snel mogelijk dood zou willen. Ik denk eigenlijk ook na iedere dag had ik het nu maar gedaan.
Ik ben zelf eigenlijk al misschien wel 2 jaar een soort plan aan het bedenken hoe. Het is opzich niet zo moeilijk, maar dood gaan blijft denk ik voor iedereen eng, omdat je niet weet wat er gebeurt, maar als ik dan bijvoorbeeld op het treinstation sta en er komt een trein voor bij geeft mij de gedachte ik kan me zelf er gewoon voor gooien en dan ben ik er niet meer. Geeft die gedachte mij het meest rustigste gevoel in mijn hoofd dat ik ooit gehad heb.
Ik weet niet meer wat ik over 28 maart heb gezecht, want zover ik weet was er toen namelijk niks over route 35.
Ik moet deze donderdag naar een gesprek daarvoor en dan gaan ze kijken wat ze gaan doen als het goed is is het wel een studiekeuze test dat is teminste wat mijn mentor tegen mij zij.
Ik zelf denk dat school juist niet weet dat het niks met mij wordt. Mijn mentor heeft me met dat route 35 gedaan, want zij dacht dat dat voor kinderen die nog niet goed wisten wat ze wilde, terwijl dat uitendelijk helemaal niet zo was en dat zij en school er eigenlijk zelf ook weinig over weten.
Ze denken ook nog steeds dat ik deze studie ook zou kunnen doen, omdat mijn punten blijkbaar niet zo heel slecht zijn volgens mijn mentor.
Ik wil nog steeds dat niveau 2 plan doen, maar ja daar is mijn moeder en mentor nog niet zo over te spreken.
Maar het liefst moet ik zeggen dat ik nog steeds elke dag dat ik leef er een eind aan wil maken. En ik weet ik heb nog z'n "mooi leven" maar dat wil ik niet ik heb het leven gezien. Ik wil het gewoon niet meer.
Sorry
-
Beste vriend, Blijkbaar zit er op de mobiele website van Dreamersforum een editer zonder beperking omdat je via je telefoon toch niet van die lange berichten schrijft. Ik zal eens kijken of ik berichten op de laptop kan schrijven en via de telefoon verzenden.
Ik heb eens even opgezocht wat dat Route 35 inhoudt. Het is een traject voor jongeren in de omgeving waar jij woont die zonder diploma de school dreigen te verlaten. Als ik het goed begrijp gaan ze kijken wat voor soort opleidingsmodel bij jou past zodat jij toch met een diploma de school kan verlaten. Hier heb je wat adressen van de Route 35 website: https://www.route35.nl/wat-doet-route-35-0 en https://www.route35.nl/switchtraject
Ik begrijp dat jij je onder druk gezet voelt maar ik denk toch dat het goed zou zijn als jij er serieus mee omgaat. Je bent nu op een punt gekomen dat je denkt van "Ik kan er altijd nog een einde aan maken" in plaats van dat je het liefst zo snel mogelijk wilt doen. Van uitstel komt afstel hoop ik dan maar.
Dat hoop ik echt, want zoals ik al eerder zei voel ik een soort van genegenheid voor je en wil ik dat het goed met jou gaat. Als jou wat zou overkomen zou ik dat heel erg vinden. Ik heb zo iets al eens eerder meegemaakt. Een jongen die ik gekend heb is van een flat gesprongen, bovenop een kind, allebei dood. Van een andere jongen die ik heel graag mocht heeft de tweelingbroer zichzelf doodgeschoten met het jachtgeweer van zijn vader. Dat soort dingen vergeet je nooit en ik vroeg mij wel eens af of het anders zou zijn gegaan als ik met die jongens had kunnen praten.
Op school hadden ze natuurlijk al lang in de gaten dat het niets met jou zal worden zoals het nu gaat vanwege gebrek aan motivatie en gebrek aan inzet. Daarom zijn ze met dat Route 35 gekomen. Jij bent nu boos dat ze het zo achter je rug om gedaan hebben, maar ik denk dat jij op een goede school zit waar ze om hun studenten geven.
Wat jij hier allemaal vertelt dat weten ze natuurlijk niet, maar helemaal gek zijn ze daar ook weer niet, dus ze zullen zo wel hun vermoedens hebben. Op 28 maart begin jij als ik het zo lees. Het doel is een passend opleidingstraject te vinden, geen beroepskeuze dus. Ga er heen met een open mind!
Ik vind het wel leuk dat jij bij de Efteling werkt. Tenslotte is dat toch waar jouw interesse ligt. Bij de BBC heb je een programma, The Repairshop waar mensen allerlei dingen met een dierbare herinnering kunnen laten restaureren. Speelgoed, muziekinstrumenten, klokken, meubels, schilderijen, sieraden, alles. De mensen die dat doen zijn bezig met wat hun passie is en ze willen niets liever dan dat soort dingen doen.
Die achtbaan, maar ook andere dingen op de Efteling zijn jouw passie. Daar te zijn, te werken, mensen, kinderen te zien die daar plezier beleven, dat moet jou toch ook wat gelukkiger maken?
Jij kan daar blijven werken zeg je en als jij dat graag wilt dan is het toch belangrijk dat jij daar zo goed mogelijk voor gekwalificeerd bent. Met een diploma kom je verder!
Misschien komt het door de spellingcorrectie van de editor, maar jouw Nederlands is er een heel stuk op vooruit gegaan. Ik streel mijn ijdelheid een beetje door te denken dat het lezen van mijn reacties daar ook bij helpt. Van veel lezen leer je goed schrijven.
Ik loop weer vast, dus rond ik het af in een nieuwe reactie.
-
Hier het vervolg. Het is wel lastig, misschien ook voor de moderatie, maar ik vind het belangrijk om goed af te ronden.
Wat ik als laatste schreef, de veranderingen die ik bij jou opmerk, daar ben ik gelukkig mee. Wat ik ook fijn vind is dat jij hier over je gevoelens durft te praten. Dat is goed voor jou.
Jij moet je nergens voor schamen. Niet omdat je bent zoals je bent en niet omdat je dingen niet aankon. Je moet je ook niet mislukt voelen. Iemand waarvan gehouden wordt is niet mislukt. Iemand waar je van houdt die maakt jou gelukkig omdat hij/zij er is. Als je iemand gelukkig maakt dan ben je het waard om er te zijn.
Jij denkt nu misschien, mijn vriendin is weg en nu houdt er niemand meer van mij, maar dat is niet zo. Ik denk dat ze nog steeds om je geeft en je gelooft het natuurlijk niet, en het kan nog wel een tijdje duren, maar er komt weer iemand anders.
Jouw liefdespijn is heel erg en het duurt lang voordat het echt begint te slijten. Het is net zo iets als met drugs of roken, als je stopt duurt het heel lang voordat het verlangen weg is, maar uiteindelijk heb je er vrede mee en ben je klaar voor iets nieuws. Jij ook!
Die mensen van de Repairshop worden heel gelukkig van wat ze doen. Misschien dat jij ook wat geluk kan vinden in je werk op de Efteling. Dat is genoeg om nog even te willen blijven lijkt mij. Het beste weer!
-
hoi,
Mij viel het inderdaad ook op dat ik langere berichten kon schrijven dan u. Ik heb zelf ook nog niet gehad dat ik niets meer kon typen. Ik schrijf mijn berichten ook via dreamersforum.nl.
Ik schrijf dit berichte nu vanaf mij pc via waar schijft u?
Ik heb namelijk mijn vorige bericht vanaf mijn telefoon getypt en gestuurd en merk dat als ik dat kopieer dat het ook niet past ik denk dat het dus misschien daarmee iets mee te maken heeft.
Van mij mag u ook als je dat zelf fijn vind schrijven hoe je het nu hebt gedaan in twee delen als je nog iets wilt zeggen, maar het niet past.
Het is nog steeds niet echt dat ik van mijn "rotleven" af wil het maakt me nog steeds niet meer echt uit of ik nou gelukkig ben en ik wil ook helemaal niet perse gelukkig zijn.
Ik moet ook zeggen dat juist door het idee van ik kan een einde aan mijn leven maken wanneer ik wil me misschien juist nog wel langer in leven houd. Zo denk ik namelijk vaak van ja ik zou er nu al wel niet meer willen zijn, maar ik kan het altijd nog doen als het nog erger is.
en nu is het ook door mijn ex vriendin dat dat eigenlijk het enige is wat ik zou willen weten hoe het afloopt tussen ons en zij met die jonge.
Misschien is het moment voor mij wel als ze stuurt naar mij dat ze helemaal geen contact meer wil met mij. Dan weet ik een soort van hoe het is afgelopen tussen ons. we hebben overigens niet zo heel veel contact op het moment volgends mij 1 in de afgelopen 2 weken.
Ik ben weer wat extra informatie rijker over dat Route 35 hoewel of het echt is weet ik niet, want eigenlijk weet mijn mentor er eigenlijk vrij weinig over.
ze vroeg tijdens een les of ik al een mailtje had ontvangen van Route 35. ik zij nee en toen zij ze ah jammer en later begon ze er over dat haar vriendin (ook docent op ROC) haar zoon ook in Route 35 zit en ze zij dat ik dan namelijk niet meer perse naar school hoef en geen stage hoef te lopen, maar in plaats van dat 3 dagen in de week naar die Route 35 ga.
Dat is juist totaal niet wat ik wilde als dat echt is. Dan zijn opeens de 3 opties die ik nog had opeens weg naar 1 verplichte optie en kan ik dat niveau 2 in een jaar wel vergeten.
Ook kom je volgends mij in een soort groep terecht, daar hadden ze het namelijk ook over die vriendin van mijn mentor wat ik wel beetje raar vind net zoals die 3 dagen aangezien die Route 35 in principe een beroeps keuze test is ook al begint het langzaam aan meer op een praat groep te lijken.
Ik vind het ook wel vervelend dat ik dus nu ja op iets gezegd, waarvan mijn mentor zelf die het regelt er eigenlijs niks van weet ik, daardoor zelf ook pas achter dingen kom terwijl ik er al ja op heb gezegd.
Wat ik nu bij de Efteling doe kan ik eigenlijk altijd blijven doen. Ook krijg je als je wat ouder bent meer taken die je kunt doen en zal doen dus het blijft wel redelijk bij wat ik nu doe, maar het word wel wat meer, zoals bij achtbaan de baan controleren voor opening en treinen en dergelijken.
Er zal idderdaad niet zo snel iemand mij herkenen, maar het kan altijd maar die kans dat dat is en ze dit uberhaupt al helemaal gelezen hebben is vrij klein. Ik ben er misschien beetje vergeten bij te zeggen dat het eigenlijk wel vooral komt dat ik het soms "eng" vind is ook al is dit dan anoniem dit soms ook al erg dicht bij komt.
Niet zo dicht bij als bij een echt persoon, maar wel het gevoel van dat. Dit komt denk ik ook wel een beetje, omdat ik me voor sommige dingen schaam.
-
Beste vriend, Je weet, ik ben altijd blij als ik weer een bericht van je zie want dan weet ik dat je er nog bent. Tegelijkertijd wordt ik jammer genoeg weer onrustig als ik lees dat je nog steeds erg bezig bent met denken over een einde aan je leven maken.
Ik neem aan dat jij zelf ook wel ziet dat jij anders bent dan andere jongens. Datzelfde geldt ook voor mij, toen ik elf was begreep ik al dat ik niet was zoals andere jongens en dat ik daar beter mijn mond over kon houden. Dat heb ik ook steeds gedaan en mijn moeder vond dat erg vervelend, nooit opende ik mijzelf eens voor haar.
De natuur is niet altijd aardig en tijdens een zwangerschap gebeuren heel ingewikkelde dingen en het is geen wonder dat het wel eens fout gaat. Jij hebt pech gehad en nu zit je daar mee.
Dat wil niet zeggen dat je dan ook een rotleven moet hebben omdat jij niet zoals anderen bent. Als ik jouw verhalen lees dan zie ik dat jij een heel bescheiden iemand bent die het moeilijk heeft met zichzelf. Je schaamt je voor je mislukking op school, je verontschuldigt je voor je lange verhaal. Nu heeft je vriendin je ook nog verlaten en zit je helemaal in de put.
Ik denk dat jij feitelijk een heel lieve jongen bent waar iemand veel van kan houden. Dat meisje van die eerste kus is die kus echt nog niet vergeten, zo iets vergeet je niet. Jij zal voor haar altijd een heel speciaal iemand blijven maar ze kon niet meer met jou leven. Jij was te moeilijk voor haar.
Ik vond een nummer op YouTube, Rhythm Of The Rain - THE CASCADES -> https://www.youtube.com/watch?v=pt57gA1_W7c
Dat gaat over wat jij meegemaakt hebt. Ik denk dat als jij daar naar luistert dat jij gaat huilen, maar dat is goed. Om je verdriet te verwerken moet je het niet opsluiten in jezelf, het moet naar buiten komen.
Dat route 35 daar zit je aan vast, maar is dat erg? Dit jaar is toch min of meer verloren en je weet nooit of er misschien iets nuttigs van komt. Wat jij zegt over dat face to face met iemand over jezelf praten en daar moeite mee hebben dat begrijp ik wel. Er zijn dingen waar ik zelf nooit met iemand over zal praten. Ik vind het erg fijn dat jij dat wel hier tegen mij (en ieder ander die dit leest) wilt doen. Ik denk dat dat goed voor je is.
Je mentor wil nu niet meer dat jij niveau 2 gaat doen. Wat wil ze dan wel? Ik vraag mij af of zij wel goed in de gaten heeft hoe het met jou zit. Jou onvermogen om mee te doen op school en daar je best voor te doen. Snapt zij dat?
Je werkt nu dus bij de Efteling. Bijna je droombaan zou ik zeggen. Je zou daar misschien wel willen blijven, maar wat jij daar doet, zit daar wel perspectief in? Vakkenvullen bij de AH kan je ook heel leuk vinden, maar dat blijf je niet je hele leven doen.
Voor sommige baantjes gebruiken ze nu eenmaal laagbetaalde krachten die vertrekken als ze afgestudeerd zijn en een baan vinden die past bij hun opleiding. Zijn er daar bij die Efteling banen die jij kan blijven doen als je volwassen bent? Praat je daar wel eens over met een manager? Ik denk dat jij best een slimme jongen bent, dus ik denk dat ze jouw daar wel ergens voor kunnen gebruiken en dat daar mogelijkheden zijn om en wat verantwoordelijker positie te bereiken.
Je bent een beetje angstig om hier al te openhartig te zijn omdat je misschien herkend wordt. Ik denk dat het wel meevalt. Volgens mij wordt dit forum niet echt door iedereen gelezen, de meesten kijken ook alleen maar bij jongens- of meisjesvragen.
Ik stop hier nu, de tekst is weer op, ik schrijf nog wat.
-
Dag vriend, Nog even een vervolg. Zoals ik al zei moest ik stoppen met mijn reactie omdat ik niet meer tekst mocht schrijven. Het viel mij op dat jouw laatste bericht veel langer was dan wat ik mag schrijven. Ik heb jouw bericht even gecopy-paste in mijn reactievenster en het paste niet.
Ik schrijf mijn reacties in dreamersforum.nl. Welk forum gebruik jij? Dan stap ik daar naar over. De moderatrices zullen het wel niet leuk vinden, ze houden niet van lange berichten, maar het zijn psychologie studenten, dus jouw topic vinden ze vast wel interessant en ik schrijf goed (Vind ik zelf).
Nog even over dat herkend worden, Dit topic is 851 keer bekeken met 43 reacties. Dat betekent dat het per reactie door iets van 20 lezers bekeken wordt waaronder jij en ik. Bijna niemand leest dit dus en de kans dat iemand die jou kent daar bij zou zijn is zo goed als nul. Maak je dus maar geen zorgen, dit is een heel vertrouwelijke conversatie.
Het is goed om iemand te hebben waar je openhartig tegen kan praten en die reageert op wat jij zegt. Ik weet niet hoe jij er uit ziet en ik zal je waarschijnlijk nooit ontmoeten, (ik ga nooit meer naar de Efteling, ik ben al een keer geweest), maar dat past mij wel. Zo wordt ik niet beinvloed door dingen die hier niet ter zake doen, zoals jouw uiterlijk, en kan ik zo objectief mogelijk reageren. Dat wil niet zeggen dat ik niets voor je voel, ik kijk in je ziel door wat je schrijft en dat maakt dat ik sympathie voor je voel. Daarom ben ik blij dat jij er nog steeds bent.
Ik wens je weer het beste, en als je weer aandrang voelt om wat te schrijven, dan zie ik het wel. Houd moed!
-
Hoi,
Het is zo dat de opleiding mechatronica en werktuigbouw in het eerste jaar samen zijn en je dan voor het 2e de vervolg jaren dus of mechatronica of werktuigbouw kiest. Dus het zijn als het ware wel 2 verschillende opleidingen, maar ze zijn het 1e jaar samen.
Of ik rustiger ben heb ik zelf niet echt het gevoel. Ik kan nog steeds niet aan andere denken of mijn hoofd voor 1 keer leeg hebben.
Zo denk ik nog steeds iedere seconden wel aan de dood en ik heb het wel geacepteerd van mijn ex vriendin, maar ik denk nog steeds iedere seconden aan haar en miss haar heel veel. Ook denk ik bij alles wat ik zie of doe aan haar.
Wat ik na ga zeggen zal raar klinken, maar laatst stond ik op het trein station en daar toen er een trein aankwam die redelijk snel door het station heen reed voelde ik me voor het eerst wel rustig met het idee. Wat als ik mezelf nu gewoon laat vallen.
Het is nog niet zeker of ik de niveau 2 ga doen ik wil dit graag, maar nu zecht mijn mentor opeens dat ze dit geen goed idee terwijl ze dat eerst juist wel begreep en goed vond en bet eigenlijk zelf soort van voorstelde. Ook mijn moeder wil dit liever nog steeds niet
Ik werk al bijna 1 jaar bij de Efteling. Net iets voor de zomervakantie van vorig jaar ben ik begonnen, maar heb paar maanden niet gewerkt aangezien mijn hoofd attractie in de winter periode dicht is over 2 weken gaan die weer open. Wel moest ik afgelopen zondag bij de droomvlucht staan. Wat ik net zij over dat ik nog iedere keer denk aan mijn ex vriendin en ook als ik iets zie of doe kan ik hiermee beetje uitleggen. Ik liep namelijk op de lopendeband daar bij die attractie en moest toen gelijk denken aan wij 2 die verliefd waren en onze eerste "date" hadden en met ze tweeën als verliefd stelletje van 13 en 14 in de droomvlucht gingen. Ik weet zelfs nog dat we er later achter kwamen dat we allebij elkaar daar ons eerste kusje op de wang wilde geven zo onverwachts, maar dat we dat bijde niet drufde. En dan krijg ik een kleine glimlach, maar ook traanen die ik daar in hou, maar tijdens het schrijven dit bericht er nu wel uit komen, omdat ik dat graag nooit had willen verpesten.
Zoals ik al zij weet ik dus nog niks zeker over dat niveau 2. Wel gaan ze warrschijn mij inschrijven voor die route 35 zonder psycholoog aangezien ik dat niet wilde, maar ik weet bijna zeker dat dat niks gaat worden. Ik kwam er ook achter dat je warschijnlijk in een groep komt met meerde leerlingen teminste zo begreep ik het.
Ook is het eigenlijk gewoon een beroepskeuze test en dat gaat geen enkele zin hebben, want dat heb ik al vaker moet doen op middelbare enzo en daar kwam altijd het zelfde uit en dat zal uit deze niet anders komen.
En dan denkt je misschien, maar dat moet toch wel als je dit niet leuk vind. En dat begrijp ik, maar het zit zo.
Ik heb dit nog nooit echt verteld ook omdat ik dit in het beginnin nog niet helemaal wist en ik nooit echt dacht van laat ik jet vertellen ook, omdat het lijkt alsof ik snel opgeef en me aanstel en ook daar schaam ik me voor. Ik heb dit wat ik zo ga vertellen ook nog nooit tegen iemand anders gezecht.
Als ik me goed had gevoelt of uberhaupt een beetje intresse had in school had ik deze opleiding ecbt wel prima gevonden nattuurlijk waren er ook dan dingen geweest die ik niet leuk vond, maar dat heeft iedere opleiding.
Maar, zoals ik volgensmij wel ooit eerder heb verteld is dat ik school al niet echt waar ik goed mijn gedachte kon bij houden. En zo ging ik verder naar de middelbare havo/vwo en ook daar bleef ik heel ongeinterseerd wel iets meer als nu, maar dit iedere week wel heel erg af.
En ook op mavo en nu het MBO lukt het me gewoon niet en geloof me ik heb het echt geprobeerd, maar het lukt me gewoon niet en dat zal ook niet lukken en ik weet dus al zeker dat als ik andere niveau 4 opleiding ga doen dat het weer exact het zelfde zal gaan. En dat zal dus gewoon niet werken.
Ik weet dit klinkt heel raar en sukkelig, maar ik kan het gewoon niet meer en het hoeft ook niet meer van mij.
Ik wil die niveau 2 doen en dan zie ik van zelf wel hoe het gaat. Misschien ga ik het naar mijn zin krijgen bij de Efteling opnde functie die ik nu heb of misschien wel iets anders of misschien ben ik er al lang niet meer tegen die tijd. Wat het ook word zie en merk ik zelf wel. Ik wil doen waarvan ik weet wat misschien nog zou helpen om mezelf misschien beter te voelen ookal hoeft het niet meer van mij, maar misschien dat ik het dan net wat langer vol houd voor andere om mij heen. En het zal sowiso niet beter gaan als ik een andere niveau 4 ga doen of dezelfde studie blijf doen.
Over waarom ik de psycholoog niet fijn vind is dat inderdaad ook. Hier kan ik goed nadenken over hoe ik mijn zin zo goed mogelijk kan formuleren om jet duidelijk te maken en is er niemand die mij in het echt kan herkennen en weet wat er met me is en me tijdens het gesprek aankijkt. Ookal moet ik zeggen dat ik soms ook niet altijd hier helemaal op megemak voel. Aangezien ik dan toch bang ben ofzo dat iemand me toch herkent ookal zal dat niet zo zijn.
Maar vragen goed kunnen beantwoorden kan ik hier beter dan met zoom 1 op 1 gesprek. Zo is het ook dat ik.met.gepsrek met mentoor dingen zeg waarvan meteen na het gesprek denk, waarom heb ik dit zo gezecht ik had dit zo moeten zeggen dat was beter en dat kan dan ook echt lang door mijn hoofd ronddwalen wat niet fijn is.
Sorry voor het lange bericht
-
Dag vriend, Ik ben eens naar de website gegaan van het ROC Tilburg om te zien wat daar aangeboden wordt op het gebied van Mechatronica. Jij hebt het steeds over de combinatie Bouwkunde-Mechatronica, maar dat zie ik niet.
Ik zie dat er verschillende mogelijkheden zijn, 4-jarig, 3-jarig en 2-jarig. Bij de 2-jarige en de 3-jarige opleidingen kan je kiezen voor beroepsopleidende leerweg en de beroepsbegeleidende leerweg, maar dat laatste wil jij niet.
Je zegt dat je minder goed bent in de taalvakken maar beter in de exacte vakken. Daarom vind ik het eigenlijk wel jammer dat jij voor dat lagere niveau kiest.
Toen jij met dit topic begon zat je als het ware in een crisissituatie. Je zag niets meer zitten, maar als ik nu zie hoe jij de laatste tijd schrijft dan krijg ik het gevoel dat er meer stabiliteit in je leven is gekomen. Je vriendin is weg, je kan niet worden wat je zo graag wilde, maar je hebt het allemaal geaccepteerd en een soort rust gevonden. Heb jij voor jezelf niet ook het gevoel dat het nu beter met je gaat dan toen je dat hopeloze topic vorig jaar juli begon?
Jij wilt niet met die psycholoog praten en die route 35 wil je eigenlijk ook niet. Dan zal jij je ouders er van moeten overtuigen dat het niet nodig is en dat je nu je keuze hebt gemaakt en daar je best voor wilt doen.
Zoals ik eerder zei ben ik geen psycholoog maar wat jij en ik hier doen maakt niet zo veel verschil met wat er zou gebeuren als jij met die psycholoog zou gaan praten. Jij vertelt je verhaal hier en je bent heel eerlijk met hoe je voelt en wat je van dingen denkt. Ik reageer daar op, jij leest dat en je denkt er ook over na en misschien dat je daar wat aan hebt om jezelf beter te begrijpen of dingen te relativeren.
Het verschil is dat wij elkaar niet in de ogen kijken en dat jij de tijd kan nemen om er over na te denken en je gedachten te formuleren.
Daardoor durf jij je meer bloot te geven en dat is goed.
Ik lees dat jij je schaamt voor je verhaal. Ik kan mij voorstellen dat jij je schaamt omdat je van VWO naar VMBO bent gegaan en dat je nu op het MBO de zaak ook verprutst hebt.
Jij hebt een bepaalde persoonlijkheid en daar ben jij mee geboren. Toen je nog kind was speelde dat niet zo maar toen je in de pubertijd kwam kwam jouw karakter en wat je wilde in conflict met de realiteit en ging alles mis. Zoals ik jou zie, en als ik denk aan mijzelf, ik heb dat ook meegemaakt, kon het niet anders gaan dan het gegaan is.
Jij hoeft je dus nergens voor te schamen. Jouw ouders, de school, hebben het niet herkend omdat ze het niet zagen of niet begrepen. Daardoor hebben ze het maar laten gaan en ben jij min of meer vastgelopen.
Volgend schooljaar ga jij dus dat niveau 2 doen en dat zal wel lukken. Hooguit ga jij je daar zitten vervelen omdat het te simpel is voor jou. Je hoeft nog maar 1 jaar begrijp ik en dan kan je of gaan werken of een andere studie doen. Je moet alle opties open laten.
Ik hoop wel dat je serieus je schoolwerk blijft doen.
Wat ik goed zou vinden is als jij je wat socialer ging gedragen. Daarom zou het goed zijn als jij een baantje zocht. Zeker straks met dat niveau 2 heb je daar tijd genoeg voor. Jij moet mensen ontmoeten! Nu geloof je dat niet, maar je kan echt weer verliefd worden. Sommigen beginnen pas op jouw leeftijd.
Ik had nog iets willen zeggen over dat u in plaats van jij (ik begrijp je), maar mijn toegestane aantal karakters is al weer bereikt. Ik sluit dus maar af en ik hoop dat jij hier wat aan gehad hebt. Het beste maar weer!
-
Hoi,
Dankjewel.
Ik snap dat de ze dat willen, maar ik wil het niet ik hoef de hulp niet en als ze me dan toch blijven pushen vindt ik dat vervelend, omdat ik dan ook denk wat begrijp je niet aan nee.
Zelfmedelijden heb ik niet echt. Ik vind mezelf niet echt zielig of iets anders het enige wat ik doe is me schamen voor mijn verhaal.
Ik hoef gewoon niet persee gelukkig te zijn en dat ik "niet zo blij" ben maakt me aan de ene kant ook weer gelukkig. Ik weet dat dit raar klinkt en kan het ook niet goed omschrijven.
Met mijn ex vriendin heb ik niet heel veel contact eigenlijk was dat de enige dag dat we contact hadden. Sinds het moment dat we hadden afgesproken dat ik niet meer zou appen, maar zij als ze daar behoefte aan heeft. Dus veel contact hebben we niet echt meer
De niveau 2 opleiding daar kwam mijn mentoor ook zelf mee. Bij een niveau 2 opleiding krijg je veel minder kennis en duren ze meestal ook jaar. Net zoals deze, maar doordat ik nu niveau 4 doe kan ik dus na het 2e leerjaar stromen van niveau 2.
Of het samen is weet ik nog niet dat moet ik nog vragen.
Ik ben niet persee slecht in engels. Ik kan het heel goed verstaan, lezen en spreken hoewel ik bij spreken veel moet stotteren in het engels.
Maar het enige waar ik vaak slechter mee scoor is het schrijven van de worden, nu viel dat bij engels wel mee op de middelbaren, omdat je daar het woordje en hoe je deze schrijft in je hoofd stampt.
Maar om het makkelijk te houden en een antwoord op je vraag te geven van uw vorige bericht.
Ja ik ben minder goed in de taal vakken, maar Dus wel beter in wiskunde en dat soort vaken.
Meestal zag ik u, omdat ik dat zelf net wat netter vind staan ook gewoon qua zin. Dus ik zeg het eigeijk nooit in de trant van dat ik denk bijvoorbeele hoger staat.
Bedankt voor je bericht
-
Beste vriend, Gefeliciteerd met je verjaardag en ik hoop echt dat er nog heel veel zullen volgen. ;-)
Jij bent nog steeds boos dat ze zo over jou aan het praten zijn en dat ze jou daar buiten laten. In zekere zin begrijp ik wel dat ze het niet met met jou overleggen want jij wilt toch niet. Wel pech voor jou dat jij zoveel moeite hebt met nee zeggen want als ze maar lang genoeg blijven drammen dan geef je uiteindelijk wel toe, maar met onwillige paarden is het slecht ploegen is het spreekwoord.
Jij vindt het niet leuk dat ze zo zeuren, maar begrijp jij wel dat ze zich zorgen over jou maken en waarom ze zich zorgen over jou maken?
Zoals ik al eerder zei, ze geven om jou en ze willen dat het goed met je gaat. Op dit moment gaat het niet goed met jou, en dan heb ik het niet alleen over je schoolprestaties.
Als ik het zo lees dan ga jij heel goed om met de realiteit dat jouw vriendin aan het afspreken is met een ander. Het gevoel dat ik ook krijg is dat zij nog heel veel om jou geeft. Ze praat met jou over haar nieuwe vriend en ik denk dat zij dat wel fijn vindt dat het kan. In een bepaald opzicht zal zij zich toch wat schuldig voelen dat ze het uitgemaakt heeft met jou.
Hoe het verder zal gaan tussen jouw vriendin en die nieuwe vriend dat zal de toekomst leren. Ik kan mij heel goed voorstellen dat als zij gaat vrijen met die jongen dat jij dan nog in haar hoofd zit en dat zij zich niet zomaar kan geven aan die ander. Ze praat nog steeds regelmatig met jou als ik het zo lees en dat zegt al wat.
Jij zegt dat je niet gelukkig wilt zijn maar dat jij liever ongelukkig bent. Soms vinden mensen het fijn om medelijden met zichzelf te hebben. Ben jij er ook zo een?
Die psycholoog van school die heeft waarschijnlijk wel een idee van wat er met jou aan de hand is. Als je een lichamelijke handicap hebt dan moet jij daar mee om leren gaan om een zo normaal mogelijk leven te kunnen hebben.
Bij jou is er iets in jouw persoonlijkheid dat jou het leven moeilijk maakt. Dat jij niet zo sociaal ingesteld bent dat komt meer voor, maar jij isoleert jezelf en nu je vriendin weg is heb je helemaal niets meer. Op je ouders ben je dus ook al boos.
Die psycholoog wil jou proberen te begrijpen en dan jou leren jezelf te begrijpen en met je zelf om te gaan zodat jij een wat gezelliger leven krijgt. Maar dat wil jij dus niet, jij wilt liever ongelukkig blijven. Dat vind ik erg jammer.
Je zegt dat jij dezelfde opleiding op niveau 2 gaat doen als wat je nu op niveau 4 doet. Kan dat wel? Het lijkt mij wat te ingewikkeld om dat allemaal in twee jaar te leren en ook te moeilijk voor niveau 2 leerlingen. Is het trouwens geen Mechatronica en Werktuigbouwkunde?
Nog een tip om je kennis van Engels te verbeteren. Op de BBC worden alle programma's ondertiteld voor doven. Via teletext pagina 888 of op de smart tv via het menu te kiezen. Zo hoor je en lees je tegelijk wat er gezegd wordt. Zo heb ik beter Engels geleerd. Ik kijk meer BBC dan wat anders. Er is nu bijvoorbeeld een leuke serie, Shakespeare & Hathaway. Dat gaat over twee private detectives. Werkdagen in de middag.
Ik vind het een leuke serie, maar misschien dat jij andere dingen interessant vindt. Probeer het eens.
Ik merk dat jij nog steeds een heel bescheiden jongen bent. Je begint weer u te zeggen, maar ik ben geen u. Je hoeft je ook niet te verontschuldigen dat je niet direct reageert. Dat je er over nadenkt is heel goed.
Het beste dus maar weer en ik zie wel wanneer en of je reageert. Dat bepaal jij zelf!
-
Hoi,
Vandaag ben ik een jaartje ouder geworden en dus 17.
Ik ben niet boos.
Ik snap dat de school het goed bedoelt, maar ik wil de hulp gewoon niet en dat Route 35 wilde ik ook nooit, maar omdat ze net zoals bij die psycholoog bleven zeggen dat is wel een goed idee moet je eigenlijk wel doen en maar bleven "zeuren" kon ik moeilijk nee zeggen. Ik kan sowiso heel moeilijk nee zeggen, omdat ik dan meteen denk dat de andere me in dit geval nu stom of dom vind. Ook tegen de psycholoog kon ik moeilijk nee zeggen, omdat ze daar over blij "zeuren" en opengegevent moment denk ik dan nee is nee. Als ik het wel wil geef ik het zelf wel aan of had ik wel ja gezecht. En ik vind het dan vervelend om te vinden dat ik wat er gaat gebeuren dan als laats weet terwijl het over mij gaat. En ik er dus eigenlijk nu nog steeds niks vanaf zou weten, maar doordat ik die mailtjes heb gelezen het wel weet.
Ik kreeg rollercoaster tycoon omdat ik het had gevraagd voor mijn verjaardag, want eerst speelde ik altijd een soort demo versie van roller coaster tycoon 2. En ik wilde dus graag de complete versie en die nieuwere versie deel 3. Ik had vroeger heel erg veel tommas de trein banen en speelde daar ook vaak mee en ook met auto's maar dat is nooit echt naar dat wil ik geworden (ik snapndat je die twee dingen als voorbeeld bedoelde) met racen doe ik afentoe wel is zo heb ik het spel f1 2022 en een stuur met pedalen en speel ik dus afen toe dat spel, maar achtbanen is toch wel wltijd mijn grootste intresse geweest.
Bij route 35 zit volgens mij een beroeps keuze test daar gaat het vgm ook beetje om, maar die dingen heb ik al vaker moeten maken en kwam altijd bet zelfde uit. Ook wat ik nu doe.
Warwchijnlijk ga ik dus dezelfde opleiding doen, maar dan niveau 2, zodat ik na volgend schooljaar klaar ben. En hierom vind ik die route 35 ook beetje onzin, omdat ik weet wat ik wil.
Talen gaan opzich ook goed teminste nu heb ik nu alleens nederlands, maar haal daar wel goede cijfers voor, maar dat is ook het zelfde als op de midelbare. Ben wel wat slechter in taal vakken in het algemeen, maar dat komt ook door bijvoorbeeld engels dat je als die wordjes in je hoofd moet stampen en daar is gewoon niks aan. Nu kan ik redelijk engels maar ja. Nu ben ik wel slechter in echt worden schrijven bij nederland en dergelijken wat u ook merkt
Ik was op middelbare beter in idd andere vallen, zoals wiskunde, maar dat gaat nu net zoals andere vakken op deze school minder en dat komt ook, omdat ik niet meer oplet en het me eigenlijl ook niet meer lukt, doordat ik school echt haat en mijn hoofd vol zit met andere gedachte.
Ik gun het mijn vriendin ja. Ik wil dat ze gelukkig is en wil leven en als dat met die jonge is of een ander vind ik het fijn voor haar dat die mensen haar blij maken en zij blij bij hun is, maar nog steeds vind ik het wel moeilijk. Ik wil de persoon zijn die haar blij maakt en ik wil met haar zijn. Ik wil ook niets liever dan weer met haar knuffelend op de bank of in bed liggen, zoals eerst. Ik miss haar stem, gezicht, lach, hoe ik me veilig voelde als zij mij omhelsde ik miss alles en wil het nog steeds terug en vind het dus wel moeilijk dat ze met die jonge om gaat, maar gun het haar wel.
Ze heeft laats een berichtje gestuurd en hebben we even gepraat, maar ookal heb ik veel te vertellen en wil ik veel vertellen heb ik maar besloten om het niet meer echt over mezelf te hebben en hoe ik me voel en me dus net zoals bij iedereen anders me zelf op dat gebied afgesloten van haar. In de hoop dat dat goed is voor haar en omdat het voor mij toch geen nut heeft om het tegen haar te zeggen.
Maar we hebben dus niet heel veel gepraat wel heeft gezecht dat ze over 2 weken een eerste afspraakje heeft geplant met die jonge en samen pizza gaan eten. Ze vroeg ook of ik hrt kut vind dat ze dat zij want ze dat wel kon begrijpen, maar graag wilt vertellen hoe en wat met die jonge. En ik vind het erg fijn dat ze zo eerlijk is en het gewoon zecht. Ik vind het aan ene kant moeilijk natuurlijk maar vind ook heel fijn dus dat ze dat zecht.
Vind wel spannend aangezien ze die jonge nog nooit in het echt heeft gezien en ik ook totaal niet weet hoe die is en ben bang dat hij haar ook pijn zal doen net zoals ik heb gedaan en dat wil ik niet, maar dat komt wel goed denk ik volgends mij is ie wel aardig en lief.
Op je vraag of ik gelukkig wil zijn nee dat wil ik niet.
Ik vind het om eerlijk te zijn helemaal prima om me ongelukkig te voelen. Ik weet wellis waar niet meer waarom ik nou nog steeds moeite in dingen steek aangezien het toch niet meer echt uitmaakt net zoals dit gesprek, maar misschien moet ik soms even mijn heeft heel even op iets anders houden.
Ik lees uw berichten trouwens vaak meteen nadat u ze heeft gestuurd, maar soms denk ik lang na over wat ik moet schrijven of wil ik even niet schrijven en duurt het soms iets langer sorry daarvoor
-
Beste vriend, Het bevalt jou niet dat ze zich zorgen over jou maken en dat ze allerlei dingen aan het regelen zijn zonder dat ze daar met jou over praten.
Zou het wel zin hebben om met jou te praten? Want jij wil toch helemaal niets! Dan zeg jij alleen maar nee, nee, nee.
Je ouders en de school laten jou niet vallen. Ze geven om jou!
Misschien wordt je nu boos op mij want ik ben blij te lezen dat je ouders en de school dingen voor jou aan het regelen zijn. Je ouders houden van je, op school geven ze ook om jou en ze zien dat het met jou helemaal verkeerd gaat. Ze maken zich zorgen en als ze wisten wat jij hier schrijft dan zouden ze zich heel erge zorgen maken!
Het is al heel naar als je in een depressie zit en dat niet alleen voor jou zelf. Als jij dan ook nog denkt aan een einde aan je leven maken dan wordt het extra zorgelijk. Als iemand een einde aan zijn leven maakt is dat altijd heel erg. Familie, vrienden en anderen die hem of haar kenden zitten dan ook diep in de put en lopen maar te denken, waarom zagen we het niet? Waarom deden we niets?
Als het om een jong iemand gaat dan is dat het ergste wat er is. Terminale depressies zijn heel besmettelijk!
School en ouders zien dat er wat moet gebeuren en er gaat wat gebeuren. Ik ben daar blij om en ik vraag je om mee te werken al wil jij het niet. Geef het een kans!
In een vorig bericht schreef jij dat je altijd al gefascineerd bent geweest door pretparken en dat is natuurlijk niet zo vreemd, alle kinderen vinden dat leuk. Jij bent waarschijnlijk wat obsessief ingesteld en jij vond het extra leuk en dan kreeg je ook nog dat spel Rollercoaster tycoon 1,2 en 3 en toen wilde jij dus achtbanen gaan ontwerpen.
Ik vraag mij af, als jij een treinenset had gekregen of een autoracebaan, had jij dan misschien treinmachinist of autocoureur willen worden in plaats van achtbanen ontwerper?
Ik vraag dit omdat jij straks een andere opleiding gaat doen. Dan kan je opnieuw een keuze maken. Dat Mechatronica dat was het niet, misschien is het al steeds de verkeerde keuze geweest omdat je een verkeerde voorstelling had van wat jij wilt.
Dat R35, zit daar ook een beroepskeuze onderzoek bij? Misschien dat je dan op iets uitkomt wat naar een heel andere richting wijst. Met taal ben je wat slordig, je schrijft nog steeds "spycholoog" in plaats van psycholoog en "gezecht" in plaats van gezegd, maar dat is je dyslexie. Hoe zit het met de exacte vakken? Ben jij graag met je handen bezig? (Of zou dat jou wat lijken?). Weet je wat er mogelijk is op niveau 2? Zou een andere niveau 4 studie wat kunnen zijn? Informatica bijvoorbeeld?
Jouw liefde voor je vriendin is een stille liefde geworden. Je houdt genoeg van haar om haar het geluk met een ander te gunnen en dat is heel mooi van jou en heel volwassen. Toch heb je nog een stille hoop. Je weet dat als je haar terug wilt dat jij moet veranderen. Het z-woord moet uit je leven verdwijnen. Jouw vriendin moet dat opmerken. Praat positief met haar over waar je mee bezig bent.
De psycholoog en R35 kunnen je daar bij helpen. Wil jij nu zelf ook niet een beetje gelukkiger worden?
Ik heb zelf ook mijn depressieve momenten en daar heb ik ook goede redenen voor, maar gelukkig duren die nooit lang. Voor jou kan de zon ook weer gaan schijnen. Je moet iets hebben om voor te willen leven en dat heb jij.
Het leven is nooit precies zoals je het wilt. Maar er is genoeg wat wel kan en waar je blij om kan zijn.
Ik wens je maar weer het beste!
-
Hoi,
Ik snap wat je bedoelt, maar ookal zijn er bijvoorbeeld nog zo veel dingen te ontdekken en andere dingen hoeft het voor mij gewoon niet meer. Ik heb dingen gezien en gedaan, maar heb het nu wel beetje gehad en gezien.
Ik ben er vandaag beetje achtergekomen dat school de dingen een beetje achter mijn rug om doet.
Met de route 35 willen ze warschijnlijk teminste dat is wat ik las in de mails die mijn mentor naar mijn moeder heeft gestuurt dat doe route 35 samen met een school spycholoog, mijn mentoor en nog iemand hebben gekeken zo gaat het warschijnlijk zijn dat ik verplicht ga worden met een school spycholoog te praten voordat uberhaupt de route 35 willen gaan beginnen, wat sowiso als laat is, want daae staat een wachtrij voor en dan route 35 duirt ook nog een tijd dus is dat veel te laat. Ook willen ze wss met mijn oiders en mij iets van thuis nog iets weet niet precies de naam. Dat is een soort spycholoog soe helpt met se thuis situatie, maar daar had mijn moeder al op gezecht dat ze dat niwt echt iets vond aangezien jet thuis opzich gwn goed gaat dat zij mijn mentor ook. Ook heeft mijn mentoor gezecht dus tegen mijn moeder van die spycholoog en heeft mijn moeder gezecht dat ze dat goed vond.
Waar het neer komt is dat ik dit weet, omdat ik "stiekem" de mails heb gelezen. (Mijn moeder zij dat ik gebelt zou worden, maar dat had mijn mentoor nooit gezecht dus werd il niet gebeld gister dus ben ik maar gaan kijken wat er precies was. Ook doordat mijn moeder al een beetje op een rare manier zij van spycholoog).
Maar wat ik dus raar vind, dat er eerst gezecht wordt niks is verplicht en dat vervolgends ik wss persee naar die spycholoog moet, niet dat ik ooit die route 35 wilde doen, maar nadat ze bleven pushen durfde ik geen nee meer te zeggen.
Het 2e wat ik dus raar vind is dat het over mij gaat en ik eigenlijk pas als laatste te horen krijg wat er aan de hand is. En alles nu een beetje achter mijn rug om gaat en ja ik wilde alles sowiso al niet, maar als ik pas als laatste te horen krijg wat de bedoeling is en ik amper antwoord kan geven hoeft het al helemaal niet meer.
Het is niet dat ik nu alles vergeet nu vergeet ik juist vrij weinig en blijft alles doort mijn gedachtes draaien en ik word er gek van, maar het is dus niet zo dat ik mijn vriendin en andere dingen meteen vergeet als ze voorbij zijn.
Ook is mijn ex vriendin nog steeds het enige wat me nog steeds echt in leven houd, doordat ik haar heb gezecht er nog steeds voor haar te zijn als ze me nodig heeft en ookal appt ze me misschien nooit meer. Vindt ik de keuze moeilijk, want stel ik maak er een einde aan en ze appt me bijvoorbeeld 1 week later weet ik dat niet, maar dan kan ik niet doen wat ik gezecht heb.
Het is bij mij nu echt dat het me niet meer uitmaakt om blij te zijn ik hoef en wil helemaal niet blij zijn. Ik heb alles gewoon gezien en ik hoef niet meer persee iets te beleven
-
Beste vriend, Weet je wat jouw probleem is? Jij zit veel te veel na te denken en dan kom je tot rare gedachten. Je geeft toe dat het leven af en toe best leuk is maar ben je die momenten vergeten dan is alles weer zinloos.
Om te beginnen, in het leven is het nooit altijd leuk, altijd slecht, altijd saai enzovoorts. Het zijn momenten waar je van kan genieten, waarop je het moeilijk hebt, of het niet meer ziet zitten. Ze komen, ze zijn er en ze gaan weer voorbij.
Als je fijne momenten hebt beleefd, zoals jij met je vriendin, dan ben je die ook helemaal niet vergeten als ze voorbij zijn. Jij zit nu toch nog steeds te verlangen naar je vriendin. Waarom dan? Het is toch voorbij en dan ben je het vergeten en is alles weer zinloos, dus wat maakt het dan nog uit dat je die vriendin kwijt bent? Dat is tenminste jouw theorie.
Relaties met andere mensen blijft een moeilijke zaak voor jou. Ik vraag mij af of jij het gevoel hebt dat jij eigenlijk niet interessant genoeg bent voor die anderen of dat jij gewoon niet zo veel behoefte hebt aan sociaal contact.
Zelf heb ik mij altijd minder en niet interessant gevonden hoewel dat nergens op sloeg. Maar het is iets dat in je hoofd zit door hoe je bent en door wat je meegemaakt hebt bij het opgroeien.
Aan de ene kant heb ik weinig behoefte aan sociaal contact, aan de andere kant ben ik wel eens jaloers als ik zie hoe gezellig en fijn mensen het met elkaar kunnen hebben. Heb jij dat nooit, bijvoorbeeld als je ziet hoeveel plezier die jongens bij jou op school met elkaar kunnen hebben?
Bij jou zie ik een soort van bescheidenheid. Je blijft maar u tegen mij zeggen terwijl ik niet boven je wil staan maar naast je. Vind jij van jezelf dat jij niet erg de moeite waard bent? Om van te houden, om een vriend van iemand te zijn?
In sommige opzichten herken ik mijzelf in jou en ik wil jou wat moed en inspiratie geven om door te gaan met het leven. Er is nog zo veel dat jij nog moet ervaren! Je bent jong, gezond, aantrekkelijk in je jeugdige volmaaktheid. Jouw leven is nog lang niet klaar! Hou van jezelf en geniet van de dingen die jij leuk vindt!
Twee uur reizen om het meisje dat je "wel leuk vindt" te ontmoeten, dat gaat het niet worden natuurlijk. Ik wil je geen valse hoop geven, maar als je een einde hebt gemaakt aan een intense relatie zoals die van je vriendin met jou dan is er opeens een grote leegte in je leven. Die wil je opvullen en soms ga je dan krampachtig op zoek naar iemand die dat misschien kan doen. Met die jongen wordt het niets, dat is mijn voorspelling, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat er dan niemand anders komt die beter past.
Waarom heeft jouw vriendin het uitgemaakt? Is dat omdat ze uitgekeken was op jou? Omdat ze geen liefde meer voelde? Omdat jullie relatie haar depressief en ongelukkig maakte? Omdat jij haar als het ware besmet hebt met jouw zinloosheidsgedachten en gepraat?
Jij moet het woord zinloos uit je woordenboek schrappen en alleen nog maar water drinken als je dorst hebt. Heb je een baantje? Nee, zoek werk, dan ontmoet je anderen. Niet om vriendjes mee te worden maar om te leren op een normale manier om te gaan met mensen. Probeer te genieten van het moment. Alles gaat voorbij, maar de herinneringen blijven zolang je leeft en geven je bestaan zin.
Probeer het. Hou van jezelf en ga naar buiten, weg van je kamer en je computer. Accepteer dat je bent zoals je bent en maak er het beste van. Je vriendin kon van je houden, dus ben jij iemand om van te houden!
-
hoi,
tuurlijk geloof ik dat er dingen leuk kunnen zijn aan het leven, maar wat heeft het voor nut om die dingen te doen als het toch zinloos is en je het straks weer vergeten bent.
ik weet dan heb je opzich een leuk leven gehad, maar ja dat maakt me niet zoveel meer uit.
of ik wat meer met mensen om zal gaan weet ik niet. sowieso vind ik dit eng en nog steeds niet erg fijn en vind het al genoeg als ik mensen op school zie. zo zit ik altijd met mensen in de bus die de zelfde bussen moeten hebben, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik het sowieso niet zo goed met hun heb. Ik kende er toevallig 1 nog van de basisschool van dus zo kwam ik er eerst bij, maar er echt bij horen heb ik ook nooit echt gedaan en dat hoef ik ook niet persee bij hun, want hun zijn meer de populaire kinderen van een school dat je bijvoorbeeld vaak op een middelbare school had en daar voel ik me totaal niet fijn bij.
mijn ex vriendin en die jonge wonen niet echt dicht bij elkaar heb net gekeken en het was als het goed is rond de 2 uur rijzen met het ov. dus net wat u zegt weet ik niet wat dat gaat worden en ik hoop messchien ook stiekem een soort van dat het niet werkt en zij weer het leuke in mij gaat zien en tijd voor me heeft aangezien ze nu zowat de hele dag met die jonge bezig is.
en natuurlijk ben ik ook blij voor haar als het wel wat word en dat gun ik haar ook echt en naast dat ik stiekem op het ene hoop hoop ik voor haar dat het wel wat wordt.
Ja ik zou haar inderdaad terug willen ik vind haar echt leuk en ze is voor mij echt perfect en hoever ik weet dacht zij het zelfde over mij alleen door wat ik heb gedaan en zij het daar heel moeilijk mee heeft vind ze het moeilijk om bij me te zijn en heb zelf ook al zecht zij van niet echt het gevoel dat ze me nog leuk vindt, maar het gewoon niet weet, omdat ik haar vertrouwen heb beschadigt en ook iets heb gedaan waarbij ik gewoon had moeten stoppen toen ik merkte dat ze dat misschien helemaal niet wilde.
ook voor mij was zij eigenlijk nog de enige droom die ik had nadat de droom van achtbanen ontwerpen eigenlijk een beetje in het water zakte.
ik had dromen met haar die zij ook had en dat is voor mij dus ook moeilijk dat nu eigenlijk alle dromen die ik nog had weg zijn en weg moeten.
of het beter met me gaat met me weet ik niet, ik heb wel is vaker dat ik het gevoel heb dat het wat beter gaat, maar het een paar dagen laten 180 graden draait.
op dit moment voel ik me wat blijer, maar dat komt denk ik vooral dat ik nu weer hoop krijg dat ze terug komt, maar die hoop moet ik eigenlijk niet hebben, want juist als ik dan kom te weten dat dat nooit meer gaat gebeuren doet dat weer veel pijn.
een einde aan mijn leven willen maken wil ik impresiepe nog steeds, maar het is niet zo dat ik nu concrete plannen heb, maar soms verlies ik wel de controle over me zelf, waardoor ik het soms wel probeer, zoals dat ik nu zoon half jaar tot jaar geleden een aantal keer een watervergiftiging op te lopen door h dus het te veel drinken dan wat je lichaam aan kan.
-
Beste vriend, Als ik jouw bericht zo lees dan denk ik dat jullie nog heel speciaal voor elkaar zijn. Je vriendin kan jou toch nog niet echt helemaal loslaten. Het zal voor die nieuwe jongen niet zo gemakkelijk zijn om jou te doen vergeten. Wonen je vriendin en die jongen een beetje bij elkaar in de buurt? Voor internet tellen afstanden niet, maar voor een relatie wel. Als je eerst een uur in de bus moet zitten voordat je je lief kan zien dan dooft het vuur meestal snel.
Voor die jongen is jouw vriendin een leuk meisje waar hij misschien wel wat mee wil, maar er zijn zoveel leuke meisjes die wellicht makkelijker te ontmoeten zijn.
Jij wil nog steeds heel graag dat het weer wat wordt met je vriendin. Motiveert dat jou nou niet om je wat socialer te gaan gedragen en te aanvaarden dat het leven wel zinloos is maar dat het toch best af en toe leuk kan zijn?
Sport gaat het niet worden, dat is wel duidelijk, maar een beetje meer meedoen met je klasgenoten op school, dat kan toch wel? Of hebben ze jou definitief afgeschreven als iemand waar niets mee te beginnen is?
Jij staat er nog steeds slecht voor wat je resultaten betreft neem ik aan, maar er zullen toch wel een paar vakken zijn waar je minder slecht, of zelfs goed in bent? Je zei eerder dat je af en toe maar wat zit te staren, dan zou je ook eens wat aan je studie kunnen doen. Als je straks niveau 2 gaat doen dan moet je toch ook leren. Niet veel denk ik, maar toch wel iets.
Je vindt het onaangenaam dat jouw ouders maar willen dat jij fatsoenlijke diploma's haalt. Heb je er nooit eens aan gedacht dat ze dat willen omdat ze van je houden en graag willen dat jij een goed leven krijgt? Je ouders geven echt wel om jou maar jij maakt het ze erg moeilijk. Alleen hier laat je wat van je emoties zien, maar eigenlijk zou je dat bij je ouders moeten doen.
Het is natuurlijk wel zo dat het moeilijk is voor ze om te begrijpen wat er met jou is en waarom jij doet zoals je doet.
Uit je laatste bericht krijg ik het gevoel dat voor jou toch alles wat minder zwart is geworden dan het was. Jij en je vriendin hebben samen leuke dingen gedaan. Het was vast en zeker af en toe best gezellig samen. Dat gedoe met die opleiding die niet is geworden wat je er van hoopte heeft zeker een belangrijke rol gespeeld in jouw negatieve kijk op de dingen die met jou omgaan minder gezellig maakte.
Het is wel mooi natuurlijk als jij een fatsoenlijk diploma haalt waar je een goede baan mee kan krijgen, maar als het een wat minder diploma wordt is dat niet het einde.
Jij blijft een intelligente jongen met belangstelling voor techniek en via bedrijfscursussen en dergelijke kan je nog heel wat bereiken, vooral als jij werk vindt dat je uitdaagt. Vergeleken met de gemiddelde niveau 2 mbo'er zal jij opvallen. Je werkgever zal in jou willen investeren.
Of je vriendin weer bij je terug komt dat weet je niet, maar een ding is wel zeker, als jij wilt dat ze terugkomt dan moet jij er voor zorgen iemand te zijn waar een meisje graag bij wil zijn. Jullie moeten het samen weer gezellig kunnen hebben. Als jullie contact hebben dan kan je wel zeggen dat jij haar mist, maar toon belangstelling voor haar en laat merken dat je echt om haar geeft. Om haar geven houdt ook in los kunnen laten al zal dat heel moeilijk voor je zijn. Dan blijf jij een vriend in haar ogen.
Ik wens jou weer het beste en ik hoop echt dat jij weer wat zin krijgt in het leven. Misschien zinloos, maar ook vaak leuk, spannend, interessant en soms gewoon heel fijn.
-
hoi,
Ik heb vroeger op verschillende sporten gezeten. Eerst op voetbal 1 jaar, maar dat is niet echt iets voor mij. Daarna heb ik heel erg lang vanaf al een jonge leeftijd op hardlopen gezeten en heb hiermee ook vaak het podium gestaan, maar na een aantal jaar vond ik het minder leuk worden en kreeg ik een blesurere, waardoor ik minstens 2 jaar niet heb kunen hardlopen en ook nu heb als ik lang loop nog een beetje last van die blesure. een aantal jaar later heb ik even onder skateboarden gezeten, maar ben daar uiteindelijk mee gestopt.
Om eerlijk te zijn vind ik sporten niet echt leuk. ik vind het niet fijn om telkens iedere week 1 a 2 keer verplicht te moeten trainen zou daar dan liever mijn eigen planning aan geven, maar ook dat is niet echt iets waarvan ik zeg dat ik het dan wel leuk vind.
ook ben ik vanaf kleins af aan best wel gefasineerd geweest door pretparken en achtbanen en heb toen ooit voor mijn volgensmij 7e verjaardag denk ik ongeveer het spel Rollercoaster tycoon 1,2 en 3 gekregen en heb hier toen ook erg veel mee gedaan. dus ik deed dingen toen met vrienden, maar ook veel achtbanen/pretparken maken.
of mijn ex vriendin geforceerd gezocht heeft naar een vriendje weet ik niet echt. ze hebben elkaar wel toevallig gevonden op snapchat en zo is het een beetje naar veel praten tot stand gekomen.
en of het inderdaad iets word betwijfel ik zelf ook, maar ik heb wel idee hoe ze zich nu bij die jonge voelt, want ook toen ik net met een relatie kreeg en daarvoor, werd ik er erg blij van als we appte en konden lachen en die blijheid geeft je op dat moment wel een bepaalt liefdes gevoel.
Ik denk zelf ook vaak wat nou als ze terug komt naar mij als de relatie met die jonge niet werkt, maar dat maakt het voor mij dus lastiger om te zeggen van we stoppen met het contact, want als ik daarna nog steeds gevoelens voor haar heb en de donkere wolk er voor haar bij mij niet meer is kunnen we als we echt voor elkaar bestemt zijn opnieuw beginnen, maar dat kan niet als we geen contact meer hebben en elkaar misschien wel overal op verwijderen.
vandaag heb ik met haar gebelt en een deel van jouw bericht laten zien over dat zij opnieuw zou willen beginnen, maar dat niet kan als ik in haar blijf en vroeg of dit een beetje klopte en ze zij ja eigenlijk wel.
ook heb ik haar gevraagt of nu al helemaal wilde stoppen met contact hebben of nog niet. ze zij nog niet, waarom ze dat wilde kon ze niet echt zeggen, maar dat kan ik zelf wel een beetje bedenken na sommige dingen die ze heeft gezecht tegen mij.
Ik vond het fijn om te horen dat ze natuurlijk nog wilde contact wilde houden wel natuurlijk met mate dus niet heel vaak. Ik heb toen gevraagd of ze het een goed idee vond dat ik haar impresiepe niet meer app, maar zij mij appt als ze gewoon even wilt praten met mij.
Of ze dit dan ook gaat doen zal ik van zelf zien
Bedankt voor uw reactie
-
Beste vriend, Ik stop pas met deze draad als jij er mee stopt. Zo gemakkelijk geef ik het niet op. Mijn reacties zijn meestal nog al lang en dan loop ik tegen de beperking aan van het maximale aantal karakters. Vandaar dat mijn reacties af en toe een geforceerd slot krijgen. Ik had nog wat meer willen schrijven, maar het was op.
Ik voel mij machteloos omdat ik alleen maar een stukje voor je kan schrijven en meer kan ik niet doen. Ik zou graag wat meer contact willen om jou uit je lethargie te trekken. Ik weet zeker dat er best dingen zijn waar jij plezier aan kan beleven maar je sluit je helemaal af voor alles en iedereen. Ik ben blij dat jij dan tenminste nog dit leest en wat terugzegt.
Als ik lees wat jij schrijft over je vriendin dan krijg ik de indruk dat zij wat geforceerd naar een nieuwe vriend aan het zoeken is. Die nieuwe vriend is er dus een die ze via internet gevonden heeft en nog niet in het echt ontmoet. Het kan wel wat worden misschien, maar jou vervangen, dat lijkt mij een lastige zaak.
Het probleem is dat als ze bij jou kwam dat het dan was of er een grote zwarte wolk voor de zon kwam en alles somber en uitzichtloos werd. Dat is tenminste mijn interpretatie van jullie relatie de laatste maanden. Dat kon zij niet meer aan. Eens werden jullie verliefd op elkaar en was het fijn. Kan het niet meer zo worden? Kan jij niet meer opnieuw het leven omarmen en die zwarte wolk wegjagen?
Hoe het zal gaan met die nieuwe vriend dat weet je niet, maar het is de vraag of zij daar voor gaat voelen wat zij voor jou heeft gevoeld. Het kan een hele leuke jongen zijn, maar een jongen die via internet een vriendin moet vinden daar heb ik niet zo'n hoge pet van op.
Ben jij bereid om voor je vriendin te veranderen of blijf je "alles is zinloos" uitstralen?
Het is positief dat jij naar school blijft gaan vanwege die niveau 2 opleiding, maar jij kan natuurlijk beter. Niet voor je ouders, maar voor jou zelf. Jij wilt niet naar een psycholoog, dus blijf ik het nog maar spelen al ben ik het niet.
Ik vind het heel erg jammer dat jij zo het contact met anderen mijdt. Met jouw vriendin had jij een goede band. Zij is een mens met gevoelens, verlangens, ze doet dingen, ze praat over dingen en dat doen andere mensen ook.
Kan je niet geloven dat andere mensen ook zo hun verhalen hebben en de moeite waard om mee om te gaan? Heb jij wel eens aan sport gedaan, of gewoon gevoetbald of gezwommen met vriendjes toen jij jonger was? Of zat jij de hele tijd achter de computer achtbanen te ontwerpen?
Het is wel een beetje vreemd dat ik jou zit aan te sporen om dingen te gaan doen met mensen want dat doe ik zelf ook niet. Alleen het punt is dat ik wel alleen ben, maar ik voel mij niet eenzaam. Jij bent wel je lief kwijt maar je bent niet alleen, je woont thuis met je ouders en je zusters. Niet alleen, maar wel eenzaam.
Je bedankt mij voor mijn berichten en dat is aardig van je, maar jij bent een eenzame ongelukkige jongen en de moeite waard om van te houden. Jij bent ook de moeite waard om daar af en toe wat uurtjes aan te besteden zodat je weet dat er mensen zijn die om jou geven en willen dat jij blijft leven. Er zijn mensen op zoek naar jou omdat ze iemand zoeken om van te houden. Misschien komt je vriendin weer terug als het niets wordt met die nieuwe vriend want ze communiceert nog steeds met jou.
Dan moet jij niet iemand zijn die de mensen om je heen mee sleept in een depressie, want dat is wat jij deed.
Verander! Open jezelf, laat vriendschap toe!
-
Hoi,
Dit is inderdaad de enige plek waar ik echt kan en wil vertellen hoe ik echt ben.
Ik ga nog naar school dit moet sowiso als ik het idee van de niveau 2 van de zelfde opleiding ga doen, want dan kan ik in het 2e jaar beginnen als mijn cijfers niet te slecjt gaan en ik gewoon aan wezig ben en dan kan ik dus na volgend schooljaar stoppen met school. Anders duurt dit minstens nog 2 schooljaren na dit school jaar.
Ik weet niet op welke opleiding je precies hebt gezocht of je hebt hem toevallig niet gevonden, maar er zit er ook een in tilburg langs die ireenewust ijsbaan en tilburg trappers ijshocky wellicht ken je een van deze 2.
De school heet trouwens ROCTilburg, aan de stappegoorweg.
Nu is dit niet heel veel korter rijzen vergeleken met eindhoven. 45 minuten maar deze school en denk zoon 1 uur tot 1 uur en 15 minuten denm ik ongveer naar die in eindhoven als je het summa college bedoelt.
Over mijn vriendin heb je gelijk en dat zal ik inderdaad ook moeten gaan doen en zal ik ook gaan doen, maar wel vindt ik dat moeilijk, omdat ik echt een groot voor gevoel heb dat we echt voor elkaae bestemt zijn en ook die manier hoe onze relatie tot een eindekwam was niet persee van ik vind je gwn niet meer leuk, maar meer wat je zij ik vind het moeilijk en vind je daardoor niet echt meer leuk. En heb gewoon het gevoel dat het vertrouwen in mij en het leuk vinden terug kan gaan komen en daardoor vind ik het moeilijk om te zeggen we stoppen er helemaal mee, want misschien gebeurt dat wel ookal heeft ze nu een nieuwe vriend. Hij heeft haar vandaag namelijk "verkering" zoals ze het zelf tegen mij zij gevraagt. Nu hebben ze elkaar nog nooit in het echt gezien en kennen ze elkaar pas 2 weken zij ze zelf wel niet echt officieel officieel, want ja ze hebben elkaar nog nooit in het echt gezien. Wel ge videobelt en dergelijke. Maar ja hopelijk komt dat goed voor haar en hem en kunnen ze lang samen leven.
Ik snap dat je het leven zelf zin moet geven, maar ja 1 wat heeft het voor nut als het impressiepe nutteloos is en ja het hoeft van mij echt meer.
Ik ben opzich wel de afgelopen tijd veel verandert ja. Ik praate sowiso al niet veel met mensen, maar nu probeer ik juist express met niemand die ik niet ken contact te zoeken.
Er zijn inderdaad nog heel veel meiden, maar ook dat hoeft van mij niet echt meer. En stel dat dat ook weer verbij gaat voel ik me weer zo en ik voel me sowieso niet fijn en depresief, maar dan wil ik liever niet weer het geen voelen van iemand kwijt raken die het dicht bij je stond.
Ik vind het vervelend om te horen dat je je machteloos voelt. Ik wil in iedergeval zeggen tegen je dat ik welke keuze ik vroeg of laat kies tussen blijven of de rust nemen die ik wil. Ik je erg wil bedanken over de tijd en moeite die je in de berichtjes naar mij hebt geschreven.
Ik heb zelf het gevoel dat jij maar eigenlijk ook niemand anders mijn gedachtes over het leven en hoe ik mij voel kan veranderen ik zal altijd het zelfde kijken naar het leven en dat zal niet echt veranderen. Ook dat is een rede dat ik niet naar een spycholoog wil.
Ik wil je nogmaals bedanken voor al uw berichten en tijd.
Dit klinkt nu misschien als een eind bericht, maar dat bedoel ik er niet persee. Tenzij jij er liever mee stopt, want ik kan begrijpen dat ook jij bepaalde emoties krijgt van de berichten naar mij, zoals dat u u zelf machtloos voelt.
-
Ik dacht half uur nadat ik vorige bericht schreef eraan dat ik iets vergeten was.
Nee ik lees niet echt een boek of iets dergelijks. Ik kijk af en toe een film of sersie of kijk filmpjes op youtube of livestreams op twitch.
Eigenlijk is dat zoon beetje wat ik doe en speel vaal daar tussen door een spel of zit beetje voor me uit te staren.
Ik weet dat ik dingen zou moeten doen zoals af en toe wandelen of iets anders en daar zou ik gelukkiger van moeten worden, maar het is niet echt dat ik gelukkig wordt als ik zeg tegen me zelf laat ik is een stukje lopen, maar snap wel waarom dat goed kan werken hoor.
Maar ja net zoals al dat andere hoeft het niet echt meer. Ik hoef ook niet persee gelukkig meer te zijn, maar wat wel weet ik niet ik wil gewoon de rust die je had toen je nog niet geboren was.
Ik weet niet in welke volgorde mijn post geplaats zullen gaan worden aangezien ik dit nu laat in de avond of ochtend schrijf en het nu dus nog niet gecontroleerd word, maar ik denk dat je het van zelf wel zult zien
-
Beste vriend, Ik even zitten denken over hoe ik dit moest beginnen en wat ik tegen je moet zeggen. Als ik het goed begrijp is jouw topic hier de enige plaats waar jij wat van je binnenkant laat zien. Bewust of onbewust vermijd je elk persoonlijk contact met anderen en je ouders haat je zelfs zoals je zegt.
Op zich komt het wel meer voor op jouw leeftijd dat jongeren boos zijn op hun ouders en bij jou kan ik wel begrijpen wat jou zo laat voelen. Voor jouw gevoel zien jouw ouders jou als een project. Ze hebben een bepaald idee van waar het heen moet met jou en wat jij daar van denkt en waar jij mee worstelt daar hebben ze geen oog voor. Je voelt je niet gewaardeerd als individu en dat kwetst je.
Waar het op neerkomt is dat jij nu helemaal alleen bent. Je weet niet meer wat je moet en dat kan je eigenlijk niet zo veel schelen, want alles is toch zinloos. Ga je nog naar school? Ik heb eens zitten kijken, maar de opleiding die jij volgt is niet waar jij woont en de dichtstbijzijnde plaats is dan Eindhoven. Vraagt wel wat motivatie om daar elke dag naar toe te gaan! Of berusting.
Je twijfelt er aan of jouw vriendin nog wel om je geeft want ze reageert niet meer zo enthousiast op jouw toenaderingspogingen. Ik denk dat jij nog steeds in haar zit, een relatie van drie jaar die is niet zomaar vergeten. Jij moet echter begrijpen dat zij geen toekomst meer ziet in een relatie met jou. Ze wil opnieuw beginnen en dat lukt niet als jij steeds weer binnendringt in haar leven. Daarom is zij zo passief naar jou. Ze wil je niet kwetsen, ze geeft nog om jou, maar ze probeert los te komen van wat voorbij is.
Het is echt beter dat jij haar met rust laat. Zij moet een nieuw evenwicht vinden in haar leven. Ik weet zeker dat het haar ook pijn heeft gedaan om jullie relatie te beeindigen.
Je hebt het er steeds maar over dat alles zinloos is. Voor jou is dat een reden om te overwegen om er dan maar een eind aan te maken. Die zinloosheid van het bestaan dat geldt voor iedereen, maar dat wil niet zeggen dat je dan maar als conclusie moet trekken dat afscheid nemen van het leven het beste is.
Het is jammer dat jij elk contact met iedereen blijft vermijden. Was je altijd al zo? Want je hebt toch die vriendin gekregen toen je dertien was.
Dat meisje heb jij dus gevonden en het werd wat tussen jullie. Kan zo iets nooit meer gebeuren in jouw leven of ben jij zo anders geworden sindsdien? Er wonen 100.000 meisjes van zestien in Nederland. Er zijn er genoeg die jou in hun armen willen nemen om jou weer zin in het leven te geven.
Het leven heeft geen zin, maar je kan wel plezier beleven aan dingen die je doet en met mensen waar je vriendschap voor voelt. Als jij met iemand van jouw leeftijd een gesprek zou hebben, waar zou je dan over praten?
Zou je een kaartje willen hebben waarmee je bijvoorbeeld zes weken door heel Europa kan reizen met de trein? Lees je wel eens een boek? Kijk je wel eens naar een film of een serie op tv?
Op dit moment zit jij in een depressie en door hoe jij nu doet wordt dat steeds erger. Wat ik denk, en dat heb ik al eerder gezegd, is dat jij autistisch bent. Niet erg, niet zo een die niet in staat is om zelfstandig te functioneren, maar wel zo dat jij problemen hebt met het leven dat je opgedrongen wordt en met je sociale functioneren.
Daar zijn behandelingen voor die jou leren leven met je persoonlijkheid en je wat gelukkiger maken. Ik maak mij echt zorgen om jou en ik voel mij machteloos.
-
Hoi,
Ik snap dat je denkt dat als ik iets wil dat het enige is en anders het leven geen zin heeft naar mijn mening. Echter klopt dat niet helemaal. Stel ik zou mijn vriendin nog hebben en zou achtbaan ontwerper zijn of die droom nog hadden ook dan vind ik het leven zinloos. Ik vind het leven niet zinloos, omdat ik dat niet kan doen of mijn vriendin niet heb. Ik het leven zelf geen nut hebben, want het impresiepe ook niet doet.
Om eerlijk zijn ken ik niet echt iemand die om mijn liefde zou kunnen gebruiken. Nu praat ik ook niet echt de laatste tijd met iemand en blijf ik iedereen steeds verder van me afzetten wat mij een fijner gevoel geeft dan ze dicht bij hebben. Het is misschien een beetje echoistisch om dat te doen, maar vaak doe ik het ook onbewust.
De enige die ik zou kennen zijn mijn ouders nou ja vooral mijn moeder, die zou willen dat ik niet zo kort af op ze ben, maar ook dat blijf ik doen, want ik doe dat omdat ze dan "dichtbij" komen en dat vind ik net, zoals bij andere mensen niet fijn. En ik heb het het laatste denk 1/1.5 jaar niet echt met me ouders en haat ze zelf eigenlijk. En ben sowiso niet zoals ze wilde dat ik ben. Ze hebben namelijk liever niet dat ik niveau 2 ga doen en denken alleen maar aan je moet minimaal niveau 4 doen anders kan je later niks doen. Vooral mijn moeder zecht dit mijn vader die zecht niet zo veel eigenlijk.
De enige persoon waarbij ik het wel fijn vond dat ze dichtbij me was was mijn vriendin, maar ja dat ik heb dus zelf verpest.
Maar ja nu dat achtbanen ontwerpen en mijn vriendin er niet meer zijn en verder geen enkele droom of iets heb. Lijk het inderdaad dus alsof ik maar 1 weg wil, maar ik geloof best dat er misschien iets anders kan zijn, maar wat heeft het voor nut om dat te zoeken als het leven tegen redelijk zinloos is. En ik wil het eigenlijk ook niet weten als er iets zou zijn
Of mijn ex vriendin echt nog om me geeft ze zij tegen mij op zelfde dag dat ik mijn vorige berichtje stuurd. Hoewel 1 dag daarvoor, want dat bericht werd dag later post. In iedergeval ze zij tegen toen ik het vroeg dat ze mij ook niet kwijt wilde en daarom wel vriende wilde blijven en appen en dat ze me op een of andere manier wel miste dat is wat ze zelf zij.
Maar deze 2 weken dat het uit is merk ik niet echt dat ze me niet kwijt wilt, want ik ben altijd de gene die moet beginnen met appen en eigeijk wilt ze dan nooit appen, omdat ze eiglijk ook alleen met die andere jonge zit te appen. Zo zou ze bijvoorbeeld vandaag ook veel aan school moeten werken en daarom met mij niet kunnen appen of bellen, maar heeft ze letterlijk de hele dag met die jonge gevideobelt en appt. En ja gwn aan hoe ze appt merk ik niet echt van ik vind het fijn dat we nog appen en vriendin zijn op die manier.
En vindt jet nog steeds super fijn voor haar dat ze iemand heeft die haar blij maakt en snap het ook wel want als je blij wordt van dat wil je liever ook niks anders op dat moment, maar het doet mij wel ongeloofelijk veel pijn dat ze me ze snel "vervangt" en het gevoel dat ik niet meer belangrijk ben voor haar. En ja ik heb alles zelf verzaakt door wat ik heb gedaan dus misschien verdien ik het wel om me kut te voelen over haar
-
Beste vriend, Dat jij deze keer niet rustiger bent geworden van het schrijven dat begrijp ik wel. Normaal kon jij je problemen een beetje van je afschrijven maar deze keer haalde je daar mee het verdriet van het afscheid juist weer naar boven.
Normaal werd jij er rustiger van, maar als ik jouw bericht gelezen had dan werd ik juist onrustiger. Iedere keer heb je het weer over een einde aan je leven maken en als ik dan een tijdje niets hoorde werd ik steeds ongeruster en vroeg ik mij af of je er nog was. Ik ben dus altijd wel blij als je weer wat post, maar niet altijd met wat ik lees.
Liefdesverdriet is altijd een heel ingrijpend iets omdat verliefdheid, houden van iemand, zo'n diepe ingrijpende emotie is die je leven beheerst. Vaak merk je dat pas als het voorbij is zoals nu bij jou. Uit eerdere berichten van jou kreeg ik de indruk dat jullie relatie wat lauw was. Nu doet het verlies je toch veel pijn.
Het probleem met jou is dat er voor jou altijd maar 1 weg is. Je wilde alleen maar achtbaan ontwerper worden, anders niets. Dat meisje is de enige waar jij ooit van zal kunnen houden, niemand anders kan haar plaats innemen. Jij kent geen nuance.
Je wilt bepaalde dingen, en als dat niet kan dan heeft het leven geen zin meer en kan je er maar beter een einde aan maken.
Dat is iets dat zit in jouw karakter en maakt jou het leven erg moeilijk. Ik begrijp ook dat jij geen echte vrienden hebt omdat jij de behoefte daar aan niet voelt. Ik ken dat wel, ik heb ook niet van dat soort vrienden, alleen mensen waar ik wel mee praat, maar meer niet.
Soms helpen vrienden je met emotionele en moeilijke perioden in je leven. Je kan bij ze terecht en ze luisteren naar je. Jij komt hier en dan luister ik naar je maar dat is niet zoals je dat met een echte vriend kan.
Ik heb het gevoel dat wij best vrienden zouden kunnen zijn, maar dat is niet mogelijk. Toch geef ik om jou en denk ik steeds aan jou als ik hier naar nieuwe berichten kijk.
Ik denk echt dat jij met je problemen naar buiten moet komen. Je loopt steeds verder vast.
Jij bent iemand met een bepaalde persoonlijkheid waardoor voor jou het leven moeilijker is dan voor een ander. Daar hoef je niet mee te blijven lopen. Praat met je ouders en laat je verwijzen voor hulp. Jij wil dat niet maar wil je liever je leven lang ongelukkig blijven en maar blijven twijfelen of je er uit stapt of nu nog even niet?
Jij hebt liefde om te geven die jij nu niet meer kwijt kan aan je vriendin. Toch zit dat verlangen om te geven in je.
Er zijn er zoveel die verlangen naar iemand die ze liefde geeft. Soms schrijf ik iets naar iemand die het moeilijk heeft en dan krijg ik als reactie dat hij het met tranen in de ogen heeft zitten lezen. Vooral homoseksuele jongens die denken dat niemand om ze geeft.
Ken jij niemand die verlangt naar aandacht, naar vriendschap? Liefde geven maakt blij en als jij niemand hebt die jouw liefde hebben wil word je ongelukkig. Jij ziet dat nu zelf.
Jij hebt mensen nodig, mensen hebben jou nodig. Je vriendin heeft afscheid genomen maar ik denk dat zij jou ook nooit zal vergeten zoals jij haar. Het werd te moeilijk met jou. Ze geeft nog steeds om jou. Geloof dat maar!
Jij moet jezelf leren kennen en leren je te geven aan wie van je houden en om je geven. Het is de enige weg. Laat iemand jou die weg wijzen!
-
Hoi,
Ik heb zoon 2 weken niks gezecht, maar heb nu weer veel dingen in mijn hoofd die ik even kwijt wil voor een paar minuten en ik er even rustig van wordt.
In uw vorige bericht zij je dat je dat als ik een eind aan mijn leven zal maken dat je niet geloofde dat ik van haar hou. Ik snap wat ke bedoelt, maar het licht net wat moeilijker. Ik hou echt heel veel van haar nog steeds en moet ook zeggen dat ik niet weet of er ooit nog een dag voorbij zal gaan dat ik niet aan haar denk en niet mis.
Ondanks dat ik nog steeds zoveel van haar hou kan ik het gewoon niet meer. Ik ben het enige waar ik echt om gaf en geef kwijt, ik haat mezelf, ik ben bang van mezelf en het gene wat je goed moet doen in je leven (school) lukt me niet.
Ik kan gewoon niet meer om gaan met mezelf en wil het ook niet kunnen.
Zoals veel mensen zullen zeggen zij mijn ex vriendin dat het wel goed komt en ik een nieuw meisje zal ontmoeten die me blij kan maken, maar zo makkelijk is het niet.
Wat ik nu zal zeggen zal warschijnlijk raar en heel stom klinken, maar ik meen het oprecht.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat zij de gene was. De gene waar je samen oud mee wordt en je je hele leve gelukkig blijft. Ondanks dat het nu uit is is dit gevoel juist versterkt zo zie ik nu ook pas echt waarom ik haar zo leuk vond en hoeveel ik al die tijd van haar hou.
Ik weet het is uit en dan klopt het gene, want ik het gevoel heb dat zij de gene is en wij ook voor elkaar endat is tegenstrijdig, maar ondanks dat heb ik juist het gevoel dat dat echt is.
Zelf praat ze nu al een tijdje met een jonge en die vindt ze opzich wel leuk hij maakt haar blij. Alleen woont hij vrij ver weg. Ik vind het voor haar natuurlijk heel fijn dat ze iemand heeft die haar blijmaakt, maar zelf vind ik dat wel heel moeilijk, omdat ze daardoor ook heel weinig reageerd op mij, maar vooral omdat ik haar eigenlijk blij wil maken. Ze is overigens wel heel eerlijk over die jonge tegen mij dus dat is fijn, maar ook aan de andere zijde ook moeilijk, omdat ik dan de dingen lees die ik mis.
Maar natuurlijk heel fijn voor haar dat ze iemand heeft.
-------------------------------
Dat is ook voor het eerst dat ik niet echt rustiger wordt van het schrijven in het begin wel, maar nu niet meer.
Maar ja ik wil nog steeds liever een eind aan mijn leven maken, maar dat zal warschijnlijk nog niet gebeuren. Licht eraan hoe het gaat lopen.
Tijdens het schrijven heb ik het idee gekregen om haar ondanks dat ze niet wil afspreken. Haar te vragen om gewoon ergens even te wandelen door bijvoorbeeld een bos om dan toch even bij te praten, dat is namelijk iets wat ik zelf echt nodig heb en ik ondanks ik het haat over mezelf te praten helemaal, omdat ik haar ook totaal niet goed heb laten voelen. Hopelijk staat ze hier open in dan zal ik er warachijnlijk nog iets over posten als we dat gaan doen.
Ik heb verder nu niet zoveel meer tevertellen denk ik.
bedankt weer voor het lezen
-
Beste vriend, Op dit moment en al veel langer worstel jij met allerlei dingen die jou het leven moeilijk maken en je verlangt er naar daar van af te zijn. Je ziet een einde aan je leven maken als de oplossing van alles, en jij bent inderdaad overal van af maar voor al die anderen die om jou geven begint de ellende dan pas. Moeten die dan ook maar een einde aan hun leven maken om er van af te zijn?
Uit wat je zegt begrijp ik dat jij nog steeds veel om je vriendin geeft, al wil ze niet met jou verder. Je zegt dat je haar nog steeds wilt steunen, maar tegelijkertijd wil je haar het trauma van haar leven bezorgen door zelfmoord te plegen. Zij gaat zich daar schuldig over voelen en dat gaat ze haar leven lang met zich meedragen.
Jij voelt je zo slecht doordat je haar vertrouwen in jou beschaamd hebt. Zij kon niet verder met jou. Of dat nu is door wat je gedaan hebt of door hoe jouw problemen jullie vriendschap moeilijk maakte, dat maakt niet uit. Jullie zijn drie jaar samen geweest en zij zit nog in jou en jij in haar. Als jij doet wat je van plan bent dan maak jij haar leven kapot. Onherstelbaar. Als jij zegt dat je nog van haar houdt en je doet het dan geloof ik je niet. Iemand waar je van houdt die doe je zo iets niet aan.
Ik begrijp heel goed dat het leven voor jou moeilijk is. Je bent een zachte gevoelige jongen heb ik het gevoel. Je stottert, je praat zacht, je hebt weinig zelfvertrouwen. De enige waar jij echt om geeft heeft je verlaten, je dromen zijn verdampt.
In het forum 'je lichaam' staat het verhaal van een jongen die toen hij 13 was een lui oog bleek te hebben. Daarom moest hij een pleister op zijn ene oog en een bril met een dik glas gaan dragen. Hij stond opeens onderaan in de pikorde op school en werd gepest. Toen bleek hij ook nog eens een ziekte in zijn heup te hebben en kwam hij in een rolstoel terecht. Zijn wereld stortte in. Nu is hij bijna vijftien. Hij kreeg echte vrienden, werd verliefd, zijn oog gaat beter en zijn rolstoel heeft hij geaccepteerd.
Wat jij moet doen is op een rijtje zetten wat jouw plussen en jouw minnen zijn. In jouw leven is op dit moment een reset. Wat was is weg en nu ligt alles weer open. Je bent als het ware opnieuw geboren.
Met dat 35 kan je misschien een nieuw doel in je leven vinden. Met de schoolpsycholoog kan jij je sterke en je zwakke punten leren kennen. Leren jezelf te accepteren zoals jij bent, hoe jij met tegenslagen om kan gaan en misschien wat socialer worden.
Jij wilt graag dat mensen het jou gunnen om afscheid van het leven te nemen. Ze moeten je kunnen loslaten. Wel, ga ze het dan maar vertellen, je ouders, je vriendin, wat jij van plan bent, en zeg ze dan maar dat jij dat als beste oplossing ziet. Als jij vindt dat ze het daar mee eens moeten zijn dan zouden ze blij moeten zijn dat jij zo je rust kan vinden. Of durf je dat niet? Twijfel je er aan dat ze jou dan wel voor de trein willen duwen?
Hier heb je dat allemaal verteld en mij maakt dat erg onrustig. Ik geef om jou! Anderen die jij kent en die je gaat kennen houden ook van jou. Veel van waar jij mee zit herken ik en ik weet dat het moeilijk is maar dat je dan toch een goed leven kan hebben. Probeer nieuwe dromen te vinden. Wat vind jij leuk? Dingen bedenken? Dingen maken? Dingen doen?
Schrijf een brief aan je vriendin (op papier) waarin je zegt wat je voor haar voelt. Hoeveel spijt je hebt van wat er gebeurd is. Dat je haar toch los wilt laten als dat beter is omdat je van haar houdt!
En laat ons niet in de steek!
-
Dat ik het leven zinloos vindt is niet doordat ze onze relatie heeft beëindight. Ik vond dit al veel langer en had al sinds de 3e klas dat ik bijna dagelijks wel aan zelfdoding dacht.
Zo heb ik ook een paar keer een poging tot gedaan. Ik ben nooit in het zieken huis belant en mijn ouders zijn er ook nooit achtergekomen dus valt het mee.
Wat ik dan vooral deed was heel veel water drinken. Ik dronk sowiso al veel namelijk rond de 4 a 5 liter op een dag, maar dan dronk ik rond de 10 liter naar binnen in 1 a 2 uur hoe ik dat zo goed heb overleeft snap ik niet helemaal, aangezien ik veel online lees dat je nieren maar maximaal zoon 1 liter per uur aan kunnen.
Tuurlijk denk ik aan de mensen om mij heen en aan mijn ex (vindt dat wordt raar om te zeggen omdat ik pas 16 ben)
Maar ik denk ook vaak van veel mensen doen dingen waar ze zich goed bij voelen en maakt het dan vaak niet uit wat andere daar van vinden het is immers hun geluk, maar wat nou als ik me echt goed goedvoel bij er niet meer zijn. Ja dat is raar om te zeggen maar het is wel zo vindt ik teminste.
Dat bericht over het tentje dat was ik.
Sommige zijden dat het helemaal niet zo erg was wat ik had gedaan en dat is het misschien ook zo, maar toch was wat ik heb gedaan teveel. Ze heeft nooit echt gezecht van nee stop, maar ze was zo erg in paniek op dat moment dat ze niks durfde te zeggen en ik dacht om eerlijk te zijn dat ze opengegeven moment sliep terwijl dat dus niet zo was.
Nu opeens veel in het nieuws komt van seksueel overschijdent gedrag. Zie ik ook wel echt dat ik echt verkeerd zat. Zij had vertrouwens in mij en ik heb dat eigenlijk misbruikt. Ik dacht ook echt toen ik dat deed dat ze het niet zo erg zou vinden. En ik had gewoon in moeten zien dat ik toen fout en dat is nu telaat.
Ik heb gevraagt wat ze graag wilde verder met mij als vrienden wat ze zij toen ze het uitmaakte of dat ze me achter zich wil laten en geen contact meer met me wilde hebben. Ze zij ja op de 2e en toen ik vroeg of ze zeker was zij ze nee. Ik wil haar de tijd gunnen die ze nodig heeft, maar ik kan ook weer niet te lang wachten want opengegeven moment houdt het op.
Stel ze beslist om me achterzich te laten vind ik dat heel moeilijk, want ik wil haar nog steeds steunen met hoe ze zich nu voelt door mij, maar dat kan ik dan niet meer.
Als ze mij achter haar laat ben ik impresiepe mijn meest belangrijke persoon kwijt en de enige waar ik ook echt om geef. En dan kan ik inderdaad helemaal opnieuw beginnen, maar dat wil ik niet.
Ik weet dat het niet klopt om te zeggen dat je een einde aan je leven wilt maken, maar ik juist aan andere om mij heen moet denken.
Maar is het soms gewoon voor sommige mensen echt niet beter om er een einde aan te maken en zouden mensen ook niet andere mensen moeten loslaten en ja dat is moeilijk dat merk ik nu ook, maar als dat voor die ene persoons beter is en je echt om die gene geeft gun je die gene toch het geen waar hij of zij zich echt goed bij voelt.
-
Beste vriend, Jij voelt je erg schuldig door de misstap die jij begaan hebt naar je vriendin en nu zij het uitgemaakt heeft zie jij helemaal de zin van het leven niet meer. Stel dat jij doet wat je van plan bent, een einde aan je leven maken, hoe zal dat overkomen bij jouw vriendin? Zij zal het voelen alsof het haar schuld is dat jij dat gedaan hebt en dat schuldgevoel zal zij haar leven lang met zich meedragen. Is dat wat jij wilt?
Je hebt haar al gekwetst, wil jij het nu nog tienmaal of honderdmaal zo erg gaan maken? Haar de schuld ban jouw dood op haar schouders leggen? Als jij echt van haar houdt, als jij echt een man bent, dan doe jij dat niet!
Het is niet alleen je vriendin die jij dat aandoet, ook je ouders en je zusters leg jij die last van jouw dood op voor de rest van hun leven. Jij ziet de zin van het leven niet en dan moeten de anderen die om jou geven daar ook maar onder lijden? Leven met het gevoel dat iemands dood jouw schuld is is erger dan er maar een einde aan maken omdat je het niet meer ziet zitten! Jij voelt daar niets van, dat is waar, maar de achterblijvers des te meer!
Je zegt dat je misschien wel een leuk leven kan hebben, maar als je dood bent dan heb je daar geen weet meer van. Dat is zo, maar toen je nog leefde had je daar wel het plezier van.
Jij loopt nu rond met een enorm schuldgevoel naar je vriendin. Ik wil echt niet weten wat jij gedaan hebt en je moet het ook niet vertellen, maar ik heb hier wel eens iets gelezen van een jongen in een tentje die iets onfatsoenlijks had gedaan en daar erg mee zat. Als je jong bent en hitsig dan doe je soms dingen waar je je voor schaamt. Dat soort dingen kan je hele leven bij je blijven maar mensen doen nu eenmaal soms verkeerde dingen. Oprecht berouw en vragen om vergeving, boetedoening misschien, kan helpen. Jouw boetedoening kan zijn blijven leven en andere mensen wat geluk geven. Door een einde aan je leven te maken maak jij het voor anderen alles alleen maar erger, veel erger dan de verkeerde dingen die jij misschien gedaan hebt. Denk daar ook eens aan!
Ik wil echt dat jij blijft leven en wat van je leven probeert te maken! Ik ken jou natuurlijk niet echt, maar door al dat geschrijf hier ben je wel iemand voor mij geworden. Iemand die ik wat geluk gun. Als je in mijn buurt woonde kon je altijd bij me binnenlopen om te praten over alles waar je mee zit. Dat kan niet, dus dan maar via deze weg.
Ik begrijp je verdriet, je schuldgevoelens, maar je hebt nog heel veel tijd en heel veel mogelijkheden om wat van je leven te maken. Daar maak jij iedereen die om je geeft gelukkig mee. Doe het dan maar voor hen als je het niet voor jezelf doet.
-
Beste vriend, Natuurlijk mag jij je kut voelen omdat jij je vriendin kwijt bent. Zo te lezen vond zij het afscheid ook moeilijk en wil ze je het nog niet zo direct zeggen, maar de relatie met jou ziet ze niet meer zitten. Ze zal wel van jouw leeftijd zijn en om dan nog vrienden proberen te blijven dat werkt dan gewoon niet. Zij gaat met andere mensen om en op een gegeven moment komt ze een andere jongen tegen en dan moet jij niet in de weg zitten.
Het is hard, maar zo gaat het nu eenmaal in het leven. Ze zeggen dat rouw en verliefdheid twee jaar duren. Als de vurige verliefdheid uitdooft dan moet er liefde voor in de plaats zijn gekomen. Liefde kan voor altijd zijn, maar bij jullie is dat niet gelukt.
Drie jaar samen is heel lang, zeker als je zestien bent dus het is te begrijpen dat jij nu een moeilijke tijd doormaakt. Het is mooi dat jij zegt dat ze een betere vriend dan jij verdient omdat jij niet veel te bieden had, maar als er echte liefde is dan maakt jouw maatschappelijke positie niet zo veel uit. Liefde overwint veel, maar zoals het ging dat kon zij niet meer aan.
Ik merk wel dat het je veel doet, je hebt nog nooit zoveel gepost als nu en ik hoop dat het je helpt. Het is jammer dat jij niet zo sociaal bent ingesteld want op dit moment kan je veel aan een goede vriend hebben. Sport is zeker ook niets voor jou?
In mijn vorige reactie had ik al wat gezegd over dat er nog niets verloren is. Je bent pas mislukt als je vijftig bent en niet tevreden bent over je leven. Daar gaat het om, hoe jij zelf over je leven denkt. Maatschappelijk succes is niet het belangrijkste.
In Denemarken, Kopenhagen heb je de Vrijstad Christiania. Daar zit het vol met een soort hippies die de prestatiemaatschappij zijn ontvlucht en doen waar ze gelukkig van worden. Ik heb eens iemand ontmoet die natuurkundig ingenieur is en wetenschappelijk werk deed van het soort waar Einstein ook mee bezig was. Hij was niet gelukkig en nu zit hij in Suriname bij de bosbewoners en repareert buitenboord motoren.
Jij had je passie, die onbereikbaar lijkt te zijn, en nu moet jij jezelf opnieuw uitvinden. Je bevindt je nu weer op een nieuw nulpunt.
Het oude, school, je vriendin, is er niet meer en nu kan je opnieuw beginnen met een leeg blad. Alleen moet je nog uitvinden wat jij dan zou willen en wat jou misschien bevrediging kan geven en jou blij kan laten zijn dat je er bent.
De wereld is zo groot en er is zoveel te ontdekken en te ervaren, waarom op jouw kamer gaan zitten treuren omdat er iets mis is gegaan? Daar schiet je niets mee op. Zoveel jongens en meisjes maken dat mee.
Doe dat 35, ga naar de schoolpsycholoog en ontdek jezelf. Daar heb je heus wel wat aan. Niet doen is alleen maar een kans missen.
Onze berichten zijn elkaar gepasseerd, maar dat geeft niet. Ik hoop dat jij om te beginnen je beter voelt door ze te schrijven en dat je ook wat hebt aan mijn reacties. Wees sterk en geloof dat het leven heus wel leuk kan zijn. Misschien niet vandaag, dan misschien wel morgen. Met vrienden is het leven ook leuker dan in je eentje. Je bent misschien wel wat apart, net als die jongen van die zeeklassen, maar aparte mensen zijn wel leuk en de moeite waard om te leren kennen. Misschien kom je dan ook een heel leuk meisje tegen die jou ook heel apart en leuk vindt, of in ieder geval de moeite waard om beter te leren kennen.
De lente komt er aan, straks carnaval en dan de zomer. Dat wil jij vast niet missen, en wie weet wat je dan allemaal meemaakt!
-
Ik snap dat je niet snapt waarom ik er niet meer zou willen zijn en ja vergeleken met andere mensen is mijn verhaal niks en geef ik snel op.
Ik zir niet meer waarom het leven nuttig is en eigenlijk nooit gesnapt. Hier hebben we het natuurlijk als eerder over gehad en dat het leven inderdaad zinloos is, maar je het zelf zin moet geven, maar dat wil ik en snap ook niet waarom ik dat zou willen. Uitendelijk ge je dood en weet je er niks meer van en ja misschien heb je dan een leuk leven gehad, maar wat heeft het voor nut als je het toch niet meer weet.
Veel mensen zijn bang om een relatie te nemen teminste denk ik, omdat je niet de pijn wilt voelen als de relatie na een tijdje niet meer werkt. Ik ben niet persee bang, maar wil dat niet meer voelen iemand die je zo bent gaan vertrouwen en het belangrijkste was van je hele leven was ineens boem weg.
Ik wilde haar gelukkig maken en dat was het enige wat me echt nog echt boeide in het leven en dat heb ik zelf laten misslukken. Ik heb net toch nog gepraat met haar en geprobeerd het goed te kunnen maken want hoe het er nu naar uit ziet wil ze me los laten wat ik heel moeilijk vind.
Ik heb haar echt heel veel pijn gedaan ze praat namelijk door mij nu met een dokter en misschien gaat ze naar spycholoog toe door wat ik heb gedaan, het was niet eens zo erg, maar toch heb ik haar daar mee echt heel erg veel pijn gedaan. Ik heb nogmaals niets met iemand anders gedaan dat zou ik ook nooit willen doen, maar heb iets met haar gedaan wat ze niet wilde op dat moment wist ik wel een klein beetje dat ik fout zat, maar voor mijn gevoel leek ze er oke mee te zijn omdat ze niks zij of deed ik dacht ooksat ze op en gefeven moment sliep, maar ze was blijkbaar zo erg in paniek dat ze niks meer zij of deed. Ik heb haar niet verkracht of iets, maar wel iets wat met seks te maken heeft.
Maar ja nu ik eigenlijk niet echt meer iets heb maakt he me nog vrijweinig uit iknwacht sws nog miss dat het over 1 week goed komt. Ik zat er zelf ook aan te denken of ze miss wil dat ik mee ga naar huisarts zodat de huisarts misschien beter kan inschatten wat wr dan met haar is als ze vragen aan mij stelt over wat er gebeurt is en hoe zij mijn ex dan nu kan helpen. Dat wil il namelijk wel.heel graag want zij zecht zelf dat ik haar niet kan helpen en dat vindt ik niet fijn, want ik wil alles voor haar doen, zodat zij zich weer beter voelt, maar mij kan het kennelijk niet lukken om dat voor elkaae te krijgen.
Het is niet dat ik nu persee meteen dood wil, maar als ze me echr los laat maakt dat het wel makkelijker en natuurlijk wil niemand liever aan de ene kant niet dood en vindt dat natuurlijk eng euthanasie kan niet en ja de enige andere opties zijn ja je snap wat ik bedoel.
Ik hoop dat het beter kan gaan met haar en ik misschien wel mijn rust kan vinden die ik wil en hopelijk kan ik daar over nog met haar praten
-
Beste vriend, Net als ik denk dat het min of meer de goede kant opgaat omdat er wat gedaan wordt vanuit school en door je moeder dan begin je weer over de zinloosheid van alles. Ik begrijp wel dat je nu in een dip zit omdat je vriendin het uitgemaakt heeft, maar om nu al gelijk te roepen dat jij je toekomst verknald hebt dat is wel erg overdreven. Je bent verdorie pas zestien!
In het forum "je lichaam" staat een topic van een jongen van vijftien die op zeeklassen zou gaan, maar hij plast in bed. Ik zet even op een rijtje waar hij allemaal mee te dealen heeft:
Hij heeft ADHD, ODD en is Autistisch. Daarvoor krijgt hij medicijnen waardoor hij elke nacht in bed plast en een luier moet dragen. ODD is een agressiestoornis. Maak hem boos en hij slaat er op los.
Zijn vader is alcoholist en mishandelde zijn tweelingzus en is ook agressief naar zijn moeder. Zijn tweelingzus heeft een zelfmoordpoging gedaan en zit daarom in een inrichting. Met zijn moeder woont hij nu bij zijn oma omdat zijn vader hen bedreigde en ze gevlucht zijn. Zijn vader heeft daarop de matras in zijn slaapkamer in brand gestoken, hele kamer naar de maan. Zijn vader zit nu in de gevangenis maar hun huis is door de brand onbewoonbaar en ze hebben geen geld om het op te knappen.
Hij zegt dat het al sinds hij en zijn zus zes waren het niet fijn meer was thuis.
Die jongen volgt een elektrotechnische opleiding op een speciale school en met zijn elektroleraar heeft hij een goede band. Ik heb veel sympathie voor hem gekregen en ik denk dat hij het wel in het leven gaat redden. Nu is hij de man in huis en dat neemt hij serieus. Op een nacht hoorde hij zijn moeder huilen en 's morgens heeft hij er met haar over gepraat. Hij vroeg haar of ze een einde aan haar leven wilde maken en ze zei ja, maar voor hem en zijn zus deed ze het niet.
Jij ziet blijkbaar geen enkele reden waarom jij nog verder zou willen leven en dat maakt mij ongerust en verdrietig. Geloof je echt dat het leven jou niets meer te bieden heeft? Wie is de baas in jouw leven? Jijzelf toch!
In Nederland maken gemiddeld vijf mensen per dag een einde aan hun leven. Dat zijn vijf gezinnen waarvan op die dag hun leven en toekomst verwoest werd. Soms kan je het begrijpen, maar vaak ook niet. Van jou begrijp ik het niet. Jouw leven kan nog alle kanten op. School heb je op dit moment een beetje verknoeid, maar je hebt dat VMBO diploma toch? Je kan straks gaan werken en misschien via bedrijfscursussen opklimmen. Je bent slim genoeg. Er zijn nog zoveel mogelijkheden! Het leven daagt je uit!
Je vriendin dat is wel voorbij als ik het zo lees, maar er zijn nog veel meer meisjes en er is er vast wel een met moederinstincten die lief voor jou wil zijn en je ook in bed even alles wil laten vergeten.
Ik zat gisteren te kijken naar een BBC documentaire over Fleetwood Mac. Dit nummer: youtube.com/watch?v=7oZsyJgNVnQ (Fleetwood Mac – Don't Stop (Live)) vind ik wel passend voor jou. Sommige bandleden zijn al zeventig geweest en kijk eens! Het zijn opa's en oma's en hoe vol leven zijn ze nog. Allemaal hebben ze heel wat problemen gehad met de liefde, relaties, ruzies, maar ze zijn er nog en gaan door!
Jij wilt jezelf niet leren kennen. Waar ben je bang voor? Doe je moeder en de rest thuis dat plezier en doe het toch maar. Ze houden van je en zijn ongerust en daar hebben ze alle reden toe, zeker als ze wisten wat jij hier vertelt.
Wat ik verder nog moet zeggen weet ik niet, maar ik hoop dat je het niet zomaar opgeeft.
-
Zaterdag toen we hadden afgesproken had ik haar al een valentijns cadeutje gegeven. Ze vond deze leuk,
Omdat ik al een gevoel had dat ze het uitwilde maken, want we hadden 2 weken geen contact tot die zaterdag, omdat ze dat graag wilde. Toen ik haar op en gegeven moment vroeg wanneer ze iets wilde doen dacht ik dat steeds meer.
Aangezien ik dit dacht en ook al aan haar gevraagt had of dat klopte, maar ze had daar niet op geantwoord.
Ik heb toen die zaterdag steeds kleine dingetjes gezecht, zodat ik er later wat beter over kon beginnen of ze dat wilde ja of nee.
Toen ik opengegeven moment zij vindt je me nog leuk lachte ze een beetje een regeerde er niet echt. Zelf wist il het natuurlijk toen wel al beetje en ben dus maar gwn door gaan vragen en ze het zelf zij ja ik ben niet meer verliefd op je. Ik denk wel dat als ik er niet over begonnen was ze het nog niet verteld had.
Wat ik al had gezecht is dat ze zij dat ik nog steeds met haar kon praten er niet kwijt was en we gwn vrienden konden blijven. Begin ik ook steeds meer aan te twijfelen of dat ook zo is. Ik heb zondag en vandaag gevraagt of ze wilde appen of liever niet, maar ze zij dat ze heeft dus al 1x gezecht nee en de andere keer genegeerd.
Vindt ik zelf wel jammer, want ik wil graag weten hoe zij zich voelt en wil er voor haar zijn.
Maar heb het gevoel zij niet voor mij terwijl ze die zaterdag nog zij dat we konden blijven praten. En misschien heeft zij nog tijd nodig en dat wil ik acepteren alleen ze zecbt het niet duidelijk en dat vind ik moeilijk.
En een groot deel heb ik zelf veroorzaakt en mag me er niet k*t over voelen, maar ik hou van haar en het was nooit mijn bedoeling geweest om haar zo te raken daar mee en ja dat maakt niet makkelijker, maar ja het is nou eenmaal zo
-
En voor haar is het misschien ook beter ik ben mijn toekomst toch aan het verpesten door soort van te stoppen met school. En kan ze misschien ook wel beter later iemand hebben die wel goed naar is gegaan een een betere baan heeft dan mij.
-
Hoi,
Ik denk wel dat een groot gedeelte, waarom ze niet meer echt verliefd op me is wel het gene is wat ik vroeger heb gedaan. Dit heb ik haar namelijk ook vaker gevraagt, maar er kunnen natuurlijk ook nog meer redene zijn.
We konden opzich wel lachen samen en deden afentoe ook wel speletjes en deden leuken dingen en dergelijken
Seks hadden we niet heel veel, zij had daar eigenlijk niet heel vaak zin in. Wat natuurlijk opzich niet heel veel uitmaakt, maar soms vond ik het wel beetje vervelend. Omdat ik ook tijdens de keren dat we het hadden even alles vergat en dat voelde fijn.
Om eerlijk te zijn wil ik me zelf niet meer echt leren kennen het maakt me niet zo veel meer uit. mijn toekomst heb ik toch al verpest en ik zie toch overal het negatieven in. En loop ook 24/7 met de gedachte wat doe ik hier nog.
-
Wat mij net inviel, vandaag is het Valentijnsdag. Je kans om te laten zien dat je nog van je vriendin houdt. Je moet wel vlug zijn natuurlijk. Chocolaatjes, een bloemetje, ga gewoon even bij de supermarkt langs. Het hoeft niet duur te zijn, het gaat om het gebaar!
-
Beste vriend, Jouw verhaal over je vriendin is helemaal niet raar hoor. Het is goed te begrijpen dat als je al drie jaar een relatie met elkaar hebt dat het dan pijn doet als het opeens voorbij is. Zij was waarschijnlijk degene waar jij het meest vertrouwelijk mee was en dat ben je nu kwijt. Haar doet het zo te lezen ook wel pijn want ze wil er nog niet definitief een streep onder zetten, maar de vraag is hoe het verder zal gaan.
Als jullie weinig of geen contact meer met elkaar hebben en zij komt een andere leuke jongen tegen dan ben je haar voorgoed kwijt. Je denkt dat de aanleiding voor de breuk iets uit het verleden kan zijn, maar ik denk dat het anders ligt. Als ik jouw berichten zo doorlees dan ben jij niet echt het zonnetje in huis. Je straalt veel negativiteit uit en misschien was jij ook wat te passief in jullie relatie. Dat maakte dat zij gedeprimeerd raakte in jouw gezelschap en misschien werd het haar te veel.
Deden jullie wel eens leuke dingen samen, zoals uitgaan, samen filmpjes kijken, spelletjes, en lachten jullie wel eens met elkaar? Deden jullie wel eens aan knuffelen en vrijen, niet voor de seks, maar gewoon om elkaars warmte te voelen?
De deur staat nog open, dus nu ligt het aan jou wat er verder gaat gebeuren. Kun je nog met haar praten over wat zij mist aan jou en wat ze graag van jou zou willen zien?
Dat jij dat gepraat over niveau twee, en "dat dat niet erg was", niet zo leuk vond dat begrijp ik wel. Eigenlijk zeggen ze dat jij min of meer mislukt bent op school, maar dat ze jou toch nog steeds een lieve jongen vinden. Ik denk dat jij het wat je capaciteiten betreft best zou kunnen om niveau 4 met succes te doen, maar dat jij de kracht en de motivatie mist om het ook echt te doen.
Dat dat zo is heeft te maken met jouw persoonlijkheid. Ik heb wel een idee in welke richting je het zoeken moet, dat heb ik al eens gezegd, maar die schoolpsycholoog is een professional op dat gebied en ik denk dat als jij eerlijk bent en meewerkt dat hij (of zij) er wel achter komt.
Waar het om gaat is dat jij weet wie je bent, dat je dat accepteert, en dat je technieken ontwikkelt om er mee om te gaan.
Dat wat je zegt over mensen van je afduwen is wel interessant in dat verband. Je hebt moeite met emoties naar anderen. Het kan zijn dat je niet wilt dat die anderen al te dicht bij je komen, dat jezelf blootgeven, en daarom zie je ook niets in gesprekken over jouzelf, of je hebt moeite met op de juiste manier reageren op verbale en non verbale emoties van anderen. Soms zie je dingen gewoon niet en dan mis je kansen of je kwetst anderen zonder dat op te merken.
Jezelf leren kennen is heel belangrijk om een min of meer gelukkig leven te kunnen hebben. Er wordt je die gelegenheid geboden, maak er gebruik van! Doe dat 35 nu ook maar serieus, je weet nooit wat het oplevert.
Aardrijkskunde was ook niet je sterkste vak merk ik. Het Gooi is waar Hilversum ligt. Tussen Amsterdam en Utrecht dus.
Wat ik leuk vind is dat jij zegt dat je in Tilburg woont. In mijn gedachten zag ik jou altijd al ergens in Brabant, dus Gooi verbaasde wij. Waarom weet ik niet. Op zich maakt het niets uit en dat 35 zal wel ergens op slaan. Misschien vertellen ze je het nog wel.
Leven is niet makkelijk voor jou, maar probeer moed te houden. Zestien schijnt een hele moeilijke leeftijd te zijn. Als je ouder wordt gaat het beter worden. Sterkte maar en blijf volhouden!
-
Ts,
Met de nieuwe twee bedoelde ik niveau twee. Heb ik perongelijk verkeerd geschreven.
Natuulijk ben ik een beetje apart, maar meer omdat ze steeds zo zijden van dat is niet erg hoor endergelijken voelden dat niet echt fijn aan ofzo, het maakt me niet echt uit, maar daardoor wat het gesprek nog minder fijn te worden op dat moment.
Vandaag (12-2-2022)(voor als het morgen wordt geplaats) heeft mijn vriendin het uitgemaakt, dit komt deels door mij, ik heb niet persee iets heel ergs gedaan ofzo, maar toch wat ik al best lang geleden heb gedaan heeft ze toch best heftig ervaren.
Ik wist het al soort van langer teminste ik had wat langer een gevoel dat ze het uit wilde maken, maar ik dacht dat sinds de laatste 3 dagen weer een stuk minderen, want toen ging het weer wat beter tussen ons voor mijn gevoel.
Ik zit er op dit moment wel mee wat natuurlijk logisch is, want we hadde bijna 3 jaar dat is dus al best wel een tijdje. Ze zij wel dat ik haar niet kwijt ben en nog steeds wil afspreken en kan praten met haar dat gaf een fijn gevoel, maar voor hoever dit ook echt gaat zijn weet ik natuurlijk niet. De afgopen 2 jaar zo heb mensen om me heen steeds verder van me afgeduwt vooral over hoe ik me voel. Zij was de gene waar ik dat het minst deed tot bijna niet. Ik zal natuurlijk me best doen om het te laten lukken zodat ik nog goed met haar kan praten, maar vaak dieuw ik mensen vaak zonder ergen steeds verder van me af.
Waar ik ook erg mee zit is dat ik haar altijd blij wilde hebben, zij was de enige waarvan ik echt hou en nu nog steeds en dat ik dat zelf beetje verpest heb voelt echt k*t
Sorry als het stuk over mijn vriendin raar klinkt. Ik bedoel het normaal, maar weet niet zo goed hoe ik het kan uitleggen.
Over de schoolspychiator weet ik het zelf nog steeds niet zo goed. Ik kan wat ik voel niet echt uitleggen, want weet het zelf vaak niet eens. Voor mijn gevoel wat misschien een beetje raar is om te zeggen is dat ik niet eens persee hulp wil. Hoe ik de laatste tijd denk over alles zal toch niet echt weg gaan en hoeft van mij niet eens persee weg.
Bij route 35 ga je voor zover ik weet eigenlijk gewoon een studiekeuze test doen en volgen er daarna 1 of meerdsre gesprekken. Dus ik verwacht er vrijweinig van. Heb sowiso op de middelbare ook al veel van deze moeten maken.
Vgm is het back on track programma iets wel wat anders dan route 35, maar hoe het precies gaat weet ik nog niet, maar ik moet impresiepe nog wel mijn lessen blijven volgen.
Ik woon ik Tilburg vgm licht dat niet echt in de buurt van Gooi, maar dat weet ik niet want heb er eigenlijk nog nooit echt van gehoort.
-
Beste vriend, Mijn berichten helpen jou dus niets en dat vind ik wel jammer. Gelukkig zeg je dat je de meningen van anderen wilt lezen en dat je wilt weten hoe anderen denken over waar jij mee zit. Jammer genoeg zijn die anderen alleen ik, maar omdat je toch wel wilt dat je een reactie krijgt blijf ik het doen. Misschien dat het je af en toe toch nog een klein beetje helpt.
Je hebt dus een gesprek gehad met mensen van school met je moeder er bij. Jij vond dat helemaal niet leuk, maar ik ben blij om het te lezen. Jij moest jezelf in dat gesprek min of meer blootgeven en daar heb jij moeite mee. Ik vind zo iets ook helemaal niet leuk, maar gelukkig was ik in staat om zelf de weg te vinden naar een opleiding die mij een fatsoenlijk diploma geeft.
Jij lijkt op dit moment helemaal vastgelopen en het is goed dat daar aandacht voor is. Die schoolpsycholoog lijkt mij ook geen overbodige luxe want er zijn dingen in jou waar echt over gepraat moet worden en waarvoor een weg naar een voor jou passend scholingsproject moet worden gevonden.
Wat je zegt over die nieuwe twee daar begrijp ik niets van. Jij voelde je daardoor apart, maar eerlijk gezegd denk ik al heel lang dat jij wat apart bent. Apart is niet erg, alleen maar 'niet gewoon'. Gewone mensen zijn er al genoeg, dus het is wel eens leuk een apart iemand te ontmoeten. Jammer genoeg is de maatschappij daar niet op ingericht, maar er zijn dus wel mogelijkheden en daar zou jij blij om moeten zijn. Steeds maar ongelukkig zijn is toch ook niet leuk?
Die jongen uit NH met studieproblemen die erg op die van jou lijken volgt nu een programma dat heet: Back on Track. Ik denk dat die route 35 net zo iets is. Misschien kan je het hem eens vragen in zijn topic. Kom jij misschien uit de omgeving het Gooi? Vanwege die 35 -> netnummer plaatsen daar. Wel mooi wonen (en wandelen met Mila)!
Er is ook een Back on Track programma voor vastgelopen jongeren waarbij ze naar een boerderij in Frankrijk gaan en daar arbeidstherapie krijgen. Misschien heeft het daar iets mee te maken, maar die jongen blijft gewoon thuis.
In een vorige reactie zei ik al dat een tijdje werken op een boerderij of zo iets goed voor jou zou zijn. Elke dag hard werken en 's avonds uitgeput naar bed zodat je gelijk slaapt en geen tijd hebt voor moeilijke gedachten.
Hier laat ik het bij. Misschien dat jij hier ook niets aan hebt gehad maar waardeer je het toch dat ik een reactie geef. Ik wil nog wel even zeggen dat ik jou veel te bescheiden vind. Je hoeft echt geen u tegen mij te zeggen en bedanken dat iemand je verhaal leest is ook niet echt nodig. Jij bent echt wel wat aandacht waard en ik ben altijd blij als ik weer wat van je lees. Dan weet ik tenminste dat je er nog bent.
Wees sterk en ga de uitdaging van al die dingen die ze voor jou regelen aan. Het is echt voor je eigen bestwil. Een medische behandeling is ook niet altijd leuk, maar je hebt het over voor het resultaat. Wees heel eerlijk naar de psycholoog als het zover komt. Anders heeft het allemaal geen zin. Die psycholoog heeft alles al eens gehoord en gezien, dus jij hoeft je nergens voor te schamen.
Het beste maar en veel sterkte. Heb vertrouwen dat er voor jou ook een fijn leven kan zijn!
-
Hoi,
Sorry dat ik even niets heb laten horen.
Uw berichten helpen idderdaad niet echt om mij mezelf beter te laten voelen. Ik denk zelf ook dat dat niet gaat lukken. De afgelopen tijd ben ik zo anders in het leven gaan staan en hoe ik nu over alles denk.
Waarom ik het dan toch post en afentoe terug reageer is denk ik een beetje voor mezelf dat ik mijn verhaal ergens kwijt kan en mijn hoofd nog een soortvan redelijk leeg houd. En vindt het ook fijn om te weten hoe andere er over denken.
Vandaag/gister ( 11-2-2022) heb ik een geprek gehad met mijn moeder, mentor en zorgcoach van de opleiding.
Om eerlijk te zijn vondt ik zelf dit gesprek niet echt fijn, ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen en ze willen me graag bij dingen hebben die ik zelf eigenlijk niet wil, zoals een school spycholoog.
Wel hebben ze mij nu ingeschreven bij route 35 dat is een hulp middel om te kijken wat ik nou echt wil qua studie. Zelf wilde ik dat eigenlijk niet, maar ik vond het moeilijk om nee te zeggen dus heb ik maar ja gezecht.
Ook vond ik zelf soms dat ze beetje aparte dingen zijden, zoals dan hadden ze het bv een nieuwe twee en dan zijde dat is niet erg hoor dat doen meerdere. En dat dan bij meerdere onderwerpen. Daardoor voelde het juist wel stom, omdat het dus wel soort van apart is wat ik aan de ene kant begrijp. Ook snap ik dat ze het goed bedoelen, maar het kwam niet fijn over.
Ook met deze post weet ik niet echt wat ik er mee wil, ik denk dat ik het zoals ik als zij ij het begin een soort van als dagboek gebruik waar andere op kunnen reageren, om dingen een soort van uit mijn hoofd te houdenen en ik de meningen van andere kan lezen.
Bedankt voor het lezen.
-
Beste vriend, Niveau 2 gaat het dit jaar niet worden dus dat wordt doormodderen.
Ik vraag mij nog steeds af of jij de leerstof niet aankan of dat het een kwestie van motivatie is. Dat verlangen van je ouders legt ook wel een druk op je.
Ouders willen altijd dat het goed gaat met hun kinderen en soms projecteren ze hun niet waargemaakte dromen op hun kinderen. Dat maakt het die kinderen soms erg moeilijk. Als kind wil je graag dat je ouders tevreden zijn over jou. Mijn moeder was altijd nogal negatief over van alles, ze was teleurgesteld in het leven, en daardoor heb ik faalangst gekregen en doe ik steeds extra mijn best om het goed te doen. Onbewust wil ik mijn moeder blij maken.
Of jouw problemen ook met faalangst te maken hebben kan ik natuurlijk niet zeggen, maar iets verlamt jou. Je achtbaan droom is wat weggezakt en dat is misschien niet zo erg. Je wordt ouder, volwassener en gaat realistischer denken.
Je zegt steeds dat jij rust nodig hebt. Wat ik schrijf helpt dat jou nu of wordt je daar alleen maar onrustiger van? Die twijfel maakt dat ik mij afvraag wat goed is om jou te helpen anders tegen de dingen aan te kijken.
Blijkbaar spelen er een heleboel dingen in jouw leven die je het moeilijk maken. Er zijn een aantal dingen zoals die school en die slechte resultaten waar naar het mij lijkt niet veel aan te doen is. Jij gaat niet tegen jezelf zeggen dat je het vanaf morgen beter gaat doen. Niveau 2 beginnen kan voorlopig niet. Ik denk dat die persoon waar jij mee gesproken hebt wel zag dat jij daar niet past. Piekeren over school heeft dus geen zin.
Je zit nog steeds met de verwachtingen van je ouders en hen te moeten teleurstellen drukt op je. Ik denk dat een eerlijk gesprek met hen zal helpen, maar kun jij dat aan en durf je dat? Denk je dat je ze jouw problemen duidelijk kan maken zodat zij het begrijpen? Hoe zit het met je zusters? Kan je met hen praten?
Het komt er op neer dat je op dit moment helemaal vastgelopen bent. De vraag is waar dat heen gaat. Dat je elke keer zegt dat het steeds slechter gaat maakt mij behoorlijk ongerust. Wat je ook van jezelf denkt, je familie houdt van jou. Ze willen jou niet kwijt en als ze zouden weten hoe het echt met je gaat dan zouden ze wat doen.
Ze zien natuurlijk wel dat het slecht gaat op school, maar de vraag is hoe ze daar over denken.
Je hebt op school met je mentor gesproken en die vond niveau 2 wel een goed idee, maar ik vraag mij af wat jij tegen haar gezegd hebt. Niet wat je hier allemaal geschreven hebt. Zij denkt misschien, slechte cijfers, geen motivatie, nou, dan maar een niveau lager. Voor haar is het probleem zoals zij dat ziet daar mee opgelost. Niet voor jou!
Beste jongen, mijn tekst is bijna op, dus ik moet afronden. Ik zou willen dat ik een oplossing voor je had en ik zou ook meer willen doen, maar dat kan niet.
Misschien dat jij er eens helemaal uit moet, gewoon weg van school en alles en op een boerderij of zo iets een paar maanden alleen maar hard fysiek werken en verder niets.
Ga jij wel eens wandelen met jullie hond? Doe dat nu eens, elke dag een uur lopen in het groen. Dat helpt echt. Op je kamer zitten niet! Het is als een soort mediteren. Probeer het gewoon! Het helpt!
-
Ts,
Mijn ouders hebben bijde niet echt een hoge studie gedaan, en geven ook vaak als rede dat ik het juist daarom goed op school moet doen op school. Zodat ik later een betere baan zou hebben.
Ik had laats een gesprek met mijn mentor en heb daar dan ook gezecht over de niveau 2 opleiding. Zij vond dit opzich wel een goed idee. Toevalig was er die avond ook een openavond van een niveau 2 opleiding waar ik naar toe ben gegaan.
Ik heb daar ook nog een mini gesprek gehad en gekeken of het eventueel mogelijk was om dit schooljaar nog intestromen, maar dat wilde ze niet, omdat ik nu een niveau 4 opleiding doe en ze het "dom" vonden.
En ja het is misschien niet zo heel slim, maar ik heb voor nu echt rust nodig, mijn hoofd zit 24/7 vol met gedachtes waar ik gek van wordt en een hoop andere dingen.
Of een niveau 2 opleiding de oplossing is. Weet ik zelf ook niet. Ik denk dat ik het "negatieve" beeld wat ik op het leven heb niet echt weg zal gaan en voor altijd vrij nutteloos zal vinden.
De baan die ik wilde (achtbaan) ontwerper en uberhaupt de passie voor pretparken/achtbanen is de laatste maanden erg ver gezakt.
Het blijft iedere dag slechter met me gaan en vind dit opzich niet erg ik zie toch in bijna alles alleen het nuteloze in en mij maakt het allemaal niet meer zoveel uit, maar vind het wel moeilijk ik weet wat ik zelf zou willen, maar weet dat dit impresiepe niet de juiste keuzen is. Ookal vind ik dat wel de beste keuze.
-
Beste vriend, Er zijn heel wat zaken waar jij je druk over maakt. Bijvoorbeeld over wat anderen gaan denken over wat jij met school wilt. Jouw zusters studeren en ik denk dat je vader een mooie studie heeft gedaan en een goede positie heeft die jullie een bestaan zonder financiele zorgen geeft. Iets bereiken is voor je ouders belangrijk en dat legt een druk op je. Tenslotte heb jij ze voor je gevoel al teleurgesteld en denk je dat je dat opnieuw gaat doen door te stoppen met waar je nu mee bezig bent.
Om te beginnen, het gaat om jouw leven en dat jij daar gelukkig in wordt. Wat anderen, je ouders, je familie, jullie kennissen, daar van denken is van minder belang. Ze hebben jou het leven gegeven en zestien jaar voor je gezorgd, maar jij hebt nergens om gevraagd. Als je een hond hebt zorg je voor je hond en als je kinderen hebt dan zorg je voor je kinderen. Jij hebt die keuze gemaakt, je kinderen niet. Er is maar een ding belangrijk, dat ze gelukkig worden. Uiteindelijk is dat wat ook jouw ouders voor jou willen.
Zij denken dat daar een mooi diploma voor nodig is zodat jij een goede baan kan vinden. Daarom willen ze jou op die school zien.
Helaas, het past je niet en je bent vastgelopen. Er moet nu iets gebeuren! Je ouders moeten dat inzien.
Komt het door de opleiding? Komt het door de druk die jij niet aankan? Komt het door jouw persoonlijkheid? Het kan allemaal een rol spelen. Je denkt dat je lage cijfers haalt omdat je het niet aankunt. De praktijk leert dat hoogbegaafde kinderen vaak slecht presteren omdat ze niet uitgedaagd worden. Jouw school past jou niet, is dat het probleem?
Die twee jaar niveau 2, gaat dat het probleem oplossen? Brengt dat je waar je zijn wilt of gewoon nog twee rotjaren? Wat kost het je, wat win je er mee? Zijn er alternatieven?
Wat trekt jou zo aan in die achtbanen? De opwinding van die wagentjes die over die rails denderen? De constructie van die achtbaan met al die techniek en slingers, bochten en hellingen?
Als je dat weet geeft dat misschien een indicatie van wat jou wel zou kunnen motiveren. Een achtbaan is vooral werktuigbouwkunde, geen mechatronica.
Als jij niveau 2 gaat doen, welke vakrichting ga jij dan kiezen? Zou jij daarna of misschien morgen al gaan werken, wat voor soort werk wil jij dan willen doen?
Zoek je ruig werk, geweld en lawaai, of rustig introvert werk waarbij jij alleen in een kamertje bezig bent, zoals bijvoorbeeld een zilversmid of fijnmechanica? Wil je misschien iets creatiefs doen met de computer, op papier of driedimensionaal? Zoek je avontuur? Zoek je zekerheid?
Dat zijn dingen waar je over moet nadenken. Waar je niet over moet nadenken is wat anderen vinden van wat jij wilt doen. Laat ze er maar van vinden wat ze er van willen vinden, het is jouw leven en daar beslis alleen jij over.
Om te leven heb je geld nodig maar als je niet te hoge eisen stelt valt dat wel mee.
Als sociale banden je niet zo veel doen dan ben je vrij om te gaan waar je wilt. Vrienden of familie ga jij niet echt snel missen. Sommige jongeren gaan naar Australie als backpacker en werken hier en daar steeds paar weken om wat te verdienen. Als je jong bent is er altijd wel werk te vinden. Alles kan nog op jouw leeftijd.
Denk eens na over wat je graag zou willen met je leven!
Vraag je af wat jij echt wilt en als je dat weet, ga dan naar je ouders.
Je zal je keuze naar je ouders moeten verdedigen en dan zal je met goede argumenten moeten komen. Denk daar aan! Sterkte en een fijne dag verder!
-
Ts,
Ik vind het moeilijk, want impresiepe zal iedereen tegen me zeggen maak deze studie af of doe teminste een andere niveau 4 opleiding. Ik snap het, want dat is hoe het normaal hoort te gaan en je weet dat je naar die opleiding een normaal bedrag kan gaan verdienen, maar ik weet dat het mij gewoon niet lukt deze opleiding of een andere opleiding op niveau 4 ga kunnen halen.
Zo vind ik deze opleiding eigenlijk erg saai en niet echt, omdat het niet uitdagent genoeg is ik haal zelfs alleen nog maar 3en dus in dat geval zou het uitdagent genoeg moeten zijnen, maar het zit hem voor mijn gevoel vooral in de manier hoe het moet. Het zal heel messchien heel zeikerig zijn, maar ik kan het gewoon niet. Ik kan niet 1,5 in de les zitten beetje naar een docent luisteren en mijn boek lezen en vanuit daar leren of opdrachten maken. Dit komt denk ik vooral, omdat ik school echt helemaal niks vind en netzoals dat als je je bijvoorbeeld zwemmen niks zou vinden en je er niet fijn bij voelt zal je ook niet gaan zwemmen en dat heb ik met school en doordat ik me daarnaast ook echt slecht voel helpt dat niet echt.
Ik weet dit klinkt heel erg zijkerig en alsof ik niet eens probeer door te zetten, maar dat heb geprobreerd heel vaak op de middelbare al, alleen haalde ik daar toevallig nog goede cijfers en nu niet meer.
Ik vind het dan nu vooral moeilijk welke keuze ik moet maken 4 jaar lang of langers als ik blijfzitten mezelf soort van slopen om te hopen dat ik het haal, maar zal bijna niemand denken wat maak je een domme keuze en heb ik grote kans dan ik later verdien of dus een niveau 2 opleiding te doen en daarna even de rust te pakken die ik messchien wel nodig heb.
Wat ook niet helpt is dat ik heel erg veel nadenk over wat andere van me vinden. Als ik dus de niveau 2 opleiding ga doen denken sowieso mijn ouders van wat maak je een domme keuzen waarom wil je dat. Ik vraag me uberhaupt of ze me het laten doen. En je de rest van mijn familie en mensen die ik ken wat moeten die wel niet denken als ik mijn leven op deze manier ga veranderen.
Als ik weer gelukkig word door die keuze is het het waard en kan ik altijd nog een nieuwe opleiding volgen als ik dat wil, want als io gelukkig ben vindt ik me leven dan ook wel goed, maar dat kan ik natuurlijk pas over minimaal zoon 2 a 3 jaar pas weter of juist nog later.
Ik vind het moeilijk wat ik moet doen, want ik maak voor andere een domme keuze en snap waarom, maar ik maak voor mezelf misschien wel de keuze waarbij ik het gevoel heb dit heb ik nodig om alles vol te kunnenn houden. Als ik de niveau 2 opleiding ga doen.
-
Beste vriend, Toch niet je laatste bericht! Ik heb wel eens het gevoel dat ik hier voor sommigen een oudere vriend ben met wat meer levenservaring tegen wie ze dingen kunnen zeggen waar ze mee zitten en die ze eigenlijk met hun ouders zouden moeten bespreken. Soms komen ze eerst hier, horen wat anderen er van denken en vinden dan de moed om er met hun ouders over te praten of te doen wat ze wilden doen. Vaak zijn het jongens die ontdekt hebben dat ze homo zijn en uit de kast willen komen.
Soms ook komen ze hier als een soort uitlaat voor waar ze mee zitten maar waar ze hun ouders of vrienden niet mee lastig willen vallen. Zo is er een slimme jongen die zichzelf erg geslaagd vond maar een lui oog bleek te hebben en nu met een pleister en een bril met een heel dik glas rondloopt. Toen bleek hij ook nog een degeneratieve ziekte in zijn heup te hebben en nu zit hij in een rolstoel.
Als je veertien bent is dat behoorlijk lullig en hij zat diep in de put. Vroegere vrienden lachten hem uit. Honderden reacties hebben we met elkaar uitgewisseld en nu heeft hij zich verzoend met hoe het is en nieuwe echte vrienden en liefde gevonden. (Lichaam->Perthes)
Een andere jongen heeft ADHD, is autistisch en heeft een agressiestoornis. Maak hem boos en hij slaat er op los. Door zijn medicijnen plast hij elke nacht in bed. Alsof dat nog niet genoeg is is zijn vader alcoholist en mishandelde zijn tweelingzus. Die liep weg van huis en probeerde een einde aan haar leven te maken. Maar hij is mentaal sterk en hij overleeft. We hebben veel berichten uitgewisseld en ik ben veel genegenheid voor hem gaan voelen. Hij redt het wel. (Lichaam->Zeeklassen)
Er zijn er meer, maar ik geef ze als voorbeeld. Jouw verhaal raakt mij ook. Ik herken er veel van mijzelf in. Je weet wat ik van je denk en wat ik zou willen dat jij gaat doen. Daar praat ik dus niet meer over tenzij jij dat wilt natuurlijk.
Jij ziet de zin van het leven niet. Door jouw karakter, iets van autisme denk ik, ben jij niet zo sociaal ingesteld. Daardoor mis jij een heleboel van wat voor anderen het leven leuk, spannend en aantrekkelijk maakt! Dat is jouw echte probleem!
Ik compenseer dat door veel te lezen. Daar leer je veel van (bijvoorbeeld goed Nederlands schrijven ;-). Ik geloof niet dat jij een boek aanraakt als dat niet echt moet. Positief is dat jij die vriendin hebt. Je praat met haar en dat is heel goed.
Jij wilt zo snel mogelijk gaan werken om niet meer naar school te hoeven. Ik vraag mij af wat voor werk jij denkt te gaan doen en hoe jij dat zal ervaren. Je schoolvakken vind je saai (omdat ze je niet genoeg uitdagen?). Als jij je werk nu eens saai gaat vinden? Wat dan?
Voorlopig durf of wil je er niet met je ouders over te praten en dat begrijp ik. Ik kan mij wel voorstellen hoe ze zullen reageren. Zo doorgaan is ook niet zinvol. Ik denk dat praten en eerlijk zijn over je problemen het enige is, maar dat is jouw zaak.
Het is zo dat ik gevoelens ga ontwikkelen voor de jongens waarmee ik hier over toch wel persoonlijke zaken praat. Ze raken mij. Jullie zijn een soort van vrienden geworden. Soms worden de dingen mooi afgerond en ben ik blij. Soms zie ik dat het helemaal verkeerd gaat en dat doet mij verdriet. Soms voel ik mij machteloos.
Als jij wilt blijven schrijven dan blijf ik reageren. Wil je dat niet, ook goed, jouw keuze. Ik blijf mij dan natuurlijk wel afvragen hoe het met je gaat, maar daar hoef jij geen rekening mee te houden. Zie maar wat je doet. Sterkte en veel wijsheid gewenst!
-
Ts,
Ik heb idderdaad gezecht dat dat mijn laatste bericht was, dit omdat ik het gevoel had dat het toch weinig nut had aangezien het niet echt hielp.
Ik heb eigenlijk bij alles dat als ik merk dat het geen zin/nut heeft dat ik er liever mee stop, maar ik had toch het gevoel dat het beter was als ik toxh nog een keer zou reageren.
Het is niet dat ik mezelf zo ben gaan voelen, doordat ik mijn droom die ik had niet kan waarmaken (als je dat bedoelde teminste). Ik voelde me al slecht voordat ik uberhaupt wist wat ik toen wilde worden later.
Ik weet niet meer of ik me opeen slecht voelde ik denk dat het wel beetje geleidlijk ging en waarom ik me slecht begon te voelen en dat nu nog steeds doe weet ik nog steeds niet echt en mischien is er ook geen duidelijke rede voor. Een groot deel komt wel door school en dan denk ik niet eens persee door de presratie die je moet kunnen leveren, maar meer omdat ik er net zoals het leven weinig nut in zie en niet snap waarom het leven persee op die manier verplicht moet gaan. Op school maak opdrachten, je krijgt te horen of je dat goed of slecht hebt gedaan en dat was het. En nog wat andere reden.
Ik heb wel het gevoel dat ik school achter me wil laten en daarom zou ik dus liever een niveau 2 willen doen, zodat ik sneller van school of kan en wat ik daarna gadoen weet ik zelf ook niet. Eerst zal ik aan mezelf werken en kijken of ik meschien mijn zin van het leven te vinden?
Ik heb nog steeds samen met mijn vriendin, toevallig heb ik dt ook gister/eergister (licht eraaan of het deze avond nog geplaats word) verteld, wel een heel stuk kleiner, maar ik heb vertelt wat me nu allemaal bezig houdt ik had het mischien wat uitgebrijder willen vertellen dan wat ik nu heb gedaan, maar dat kan altijd nog. Ik heb het haar vertelt, omdat ik 24/7 aan van alles aan het denken was: Hoe ik me voel, school en een hoop andere dingen dat ik er helemaal gek van werd en het toch maar kort vertelt heb.
Wat ik nu precies wil met school weet ik ook nog steeds niet echt. Ik zou opzich heel graag een niveau 2 opleiding doen, zodat ik kan stoppen daarna en wie weet ooit nog terug ga over een paar jaar naar een hoge opleiding als ik het mijn zin kan vinden?
Een BBL zie ik niet echt zitten en ik weet dat dat niet altijd makkelijker is. Je moet namelijk redelijm het zelfde kennen als een BOL student, maar je hebt daar dus wel minderlang uitleg over en zul je dus veel zelf moet zullen leren en aangezien ik totaal geen motivate kan vinden voor school gaat dat nog slechter worden dan de 3en die ik nu als haal op mijn BOL opleiding.
Van alle opties die erzijn doe ik zelf het liefst toch de niveau twee opleiding, maar durf dit eigenlijk niet echt te zeggen tegen mensen en vooral tegen mijn ouders/moeder, omdat ik opzich weet hoe ze er over denken als ik niveau 2 ga doen en daarna dus impressiepe stop.
-
Beste vriend, Je hoeft je niet te verontschuldigen voor je wat je noemt je negatieve kijk op het leven. Je had een bepaald verlangen en dat blijkt een onhaalbaar verlangen te zijn.
Vanuit je opvoeding is je bijgebracht dat je moet leren, diploma's halen en dan gaan werken. Sommigen denken er verder niet bij na en volgen het pad dat voor ze uitgestippeld is en hebben een redelijk goed bestaan. Anderen hebben dromen die ze willen waarmaken en waar ze door gemotiveerd worden om hun doelen te bereiken. Jou spreekt dat allemaal niet aan.
De vraag is, als je die achtbaandroom nu eens ziet als een jongensdroom die een droom was, en niet meer dan dat, en je gaat je dan eens afvragen wat je nu eigenlijk met je leven wilt? Als diploma's halen, iets bereiken, carriere maken iets is wat jij niet ambieert, zijn er dan dingen die jij wel graag zou willen?
Heel wat jongeren laten school achter zich, onttrekken zich aan de prestatiedwang in de samenleving en volgen hun instinctieve gevoelens. Sommigen beginnen een bedrijf, sommigen zoeken het in de kunst, sommigen zoeken het avontuur, anderen gaan proberen de samenleving te verbeteren en mensen helpen. Het gaat er om, wat maakt jou gelukkig, wat geeft jou bevrediging?
Jouw verlangens waren erg beperkt, achtbanen of anders niets. Is er echt niets meer? Voel jij je opgesloten in een dwangbuis van verplichtingen en verwachtingen?
Je kan natuurlijk dat niveau 2 gaan doen, dan hoef je waarschijnlijk de komende twee jaar niets te doen, net zoals je die Vmbo hebt gedaan. Veel meer dan dat Vmbo diploma dat je al hebt is dat niveau 2 diploma niet waard, dus feitelijk zit je dan twee jaar in een parkeerbaan zonder dat er iets met je leven verandert.
Misschien beter is overstappen van BOL (Beroepsopleidende leerweg), wat je nu doet, naar BBL (Beroepsbegeleidende leerweg). Dan werk je deels en deels volg je lessen op school. Dan ben je zinvoller bezig dan dat niveau 2. Je krijgt werkervaring en je verdient ook nog wat.
Dat is een optie. De andere optie is natuurlijk het roer helemaal omgooien en nieuwe dromen vinden en die volgen.
Op dit moment zie jij de zin van het leven niet. Het leven heeft ook geen zin, die moet je er zelf aan geven. Jij hebt geen behoefte aan contact met anderen. (Is je vriendin er nog?) Geluk echter vindt je in andere mensen gelukkig maken. Je hond (Mila bijvoorbeeld) gelukkig maken werkt ook al, maar mensen is beter.
De Boeddha kwam tot het inzicht dat het leven lijden is. Dat lijden is een gevolg van het begeren. Dat heeft hij vastgelegd in de vier edele waarheden. Om het lijden op te heffen moet je het achtvoudig pad volgen.
Misschien zou jij je daar eens in moeten verdiepen. Jij werd ongelukkig door het onhaalbare te begeren. Verruim je blik! Er is zoveel te ontdekken in de wereld fysiek en spiritueel. Zonder veel geld kun je een heel rijk leven hebben! Maak jezelf vrij van dwang en drang, van wat jij denkt dat de samenleving van jou verwacht als dat jou ongelukkig maakt. Lees, luister en praat. Accepteer dat je bent zoals je bent en leer met jezelf leven.
Je noemde je laatste post je afsluitende post. Dat is jouw keuze en dat recht heb je natuurlijk. Hoe het verder zal gaan met jou zal ik dus niet te weten komen en dat vind ik wel jammer. Ik heb dus maar geprobeerd om iets te maken waar jij wat aan hebt van wat dan mijn laatste post gaat zijn. Ik wens je het allerbeste en ik hoop dat jij toch wat licht gaat zien en ook wat geluk zal vinden in je leven. Vind nieuwe dromen!
-
Ts,
Ik snap wat je bedoelt en ja de niveau 2 opleiding is meschien een slechtere keus dan een niveau 4 opleiding, maar om eerlijk te zien zie ik voor mezelf dat nu de mbo2 opleiding een betere keuzen is, om dit jaar voorbij te laten gaan en te blijven zitten zal niet werken. Zo weet ik ook zeker dat ik volgend jaar deze opleiding niet leuker ga vinden. Ik vraag me zelf ook uberhaupt af of deze opleiding ook echt werkelijk iets voor me was. Het enige vak wat me leuk leek vind ik ook saai en ja de rest dus al helemaal.
Ook door hoe ik me voel lukt het me gewoon niet naar school te gaan. En daarom wil ik een mbo2 opleiding gaan doen, deze duurt een stuk minder lang zal makelijker zijn en daarna kan ik tijd voor mezef nemen wat ik al zoon 3 jaar echt nodig heb. Ik hoef tijdens die opleiding ook niet persee veel contact te hebben.
Ja ik ben redelijk dom als ik die keuzen maak, maar als ik me dan beter kan gevoelen meschien is het het dan wel waards geweest als ik het doe. En als ik me er niet beter dooe ga voelen, maakt het me ook vrijweinig uit.
Je wordt geboren, gaat naar school, gaat werken en je overlijd dus in dat geval moet ik eerlijk zeggen dat het "leven" vrij weinig nut heeft.
En ja je moet het leven zelf leuk maken, maar wat heeft het voor nut als het toch vrijwel zinloos is.
Sorry dat ik zo negatief blijf over alles. Ik dacht dat het een half jaar geleden zou helpen om mijn verhaal ergen kwijt te kunnen zou helpen, maar ik denk dat het me niet echt meer zal helpen. Dit is misschien beetje raar dit laatste stuk om te zeggen, maar dit moest ik nog wel even kwijt als beetje einde post
Misschien dat ik nog wel keer reageer dit zul je vanzelf zien ik lees wel in iedergeval alles als er nog op gereageerd wordt
-
Beste vriend, Jij maakt mij weer heel erg ongerust. Er is hier een andere jongen die ook helemaal vastgelopen is met zijn studie. (Topic Problemen met studie), zie hier onder. Hij ging naar het MBO, maar de eerste week ging het al mis. Toen dacht hij dat de Havo de oplossing zou zijn maar dat ging ook mis. Nu wil hij misschien een MBO studie ergens anders gaan doen, maar voorlopig zit hij helemaal in de put, net als jij en praat ook al over er een einde aan maken.
Die niveau 2 opleiding gaat niet werken. Die past gewoon niet bij jou en als jij zo introvert en wat verlegen bent dan ga jij het daar heel moeilijk krijgen. Net als die andere J16 verlies jij de realiteit uit het oog en klamp jij je vast aan illusies.
Als je mij vraagt wat jij zou moeten doen dan zou ik je adviseren om die school op dit moment gewoon even te laten. Als ik het zo lees dan is dit jaar toch al verloren. Jij moet heel hard aan jezelf gaan werken. Dat kan alleen met professionele hulp. Je mag dit niet meer verborgen houden voor je ouders! Er moet precies uitgezocht worden hoe het met jou zit en dan moet er een behandeltraject komen dat er op gericht is om jou te leren leven met wie jij bent.
Hoe jij bent, dat is een gegeven. Daar valt niet veel aan te veranderen, maar je kan wel leren hoe er mee om te gaan. Zo door gaan dat maakt jou niet gelukkig terwijl er best te leven valt met jouw karakter en eigenschappen.
Je zegt dat je wel omgaat met je medestudenten maar dat ze jou wat eigenaardig vinden. Ze pesten je niet en dat betekent dat het best goede kerels zijn. Je hebt geen behoefte aan een speciale vriend en dat herken ik wel. Dat heb ik ook. Ik kan met iedereen omgaan en praat met iedereen, ik was ook erg verlegen en praat ook zacht, maar je leert en je past je aan. Dat kan jij ook. Jij hebt daar de intelligentie voor, net als ik.
Op jouw leeftijd werd ik ook nog gepest, maar ik ben doorgegaan en heb het overleeft. Geen moment heb ik er aan gedacht er een einde aan te maken. Het kan altijd beter worden, dus waarom mijzelf die kans ontnemen?
Ik kan je echt maar een ding aanraden, praat er over. Het liefst met je ouders. Als je dat moeilijk vindt, print dan dit en je andere topic uit en geef dat aan je ouders om het te lezen. Als ze dan niet in actie komen dan kan ik je nog maar een ding adviseren en dat is weglopen en andere ouders zoeken, maar dat zal niet nodig zijn. Waarschijnlijk schrikken ze zich wezenloos en vragen ze zich af waarom ze het niet gezien hebben. Je kan zeggen dat je niet meer naar school gaat en als ze dan vragen waarom dan vertel je alles!
Ik zou willen dat ik mij er mee kan bemoeien, maar dat gaat niet. Jij moet de stappen nemen die nodig zijn. Er is een ander topic van een J14, 'Wegzakken'. Die wil ook al wegrennen, maar dat is de oplossing niet. Jij ligt in het water en je dreigt te verdrinken, maar je verdomt het om "Help!" te roepen. Er zijn mensen die jou willen helpen, je hoeft alleen maar naar ze toe te gaan. Ze willen jou in hun armen nemen, fysiek of psychisch, dat maakt niet uit, maar ze willen het. Geef ze de kans! De wereld heeft jouw talenten nodig, er is iemand die jou zoekt om van je te houden!
-
Ts hier,
J23. Ik heb opzich wel wat mensen waar ik mee praat, maar iedereen heeft me altijd wel wat apart gevonden maar dat is eigenlijk al vanaf dat ik het me kan herinderen. Ik ben erg verlegen en praat dus ook niet veel en zacht dus als ik een keer praat is dat soort van meteen bijzonder voor de rest om mij heen.
Het is opzich fijn dat je op school met teminste 1 iemand bet goed kan vinden, maar om eerlijk te zijn zou ik die gene niet missen. Dat heb ik nooit gehad als school klaar is voor die dag heb ik niet de drang om die persoon/personen nog te zien of mee te praten en dergelijken. En op school vind ik het eigenlijk ook al te veel. Ik weet het is stom voor die personen om dat dit zeggen, maar ik kan er niet heel veel aan doen. Ik ben gewoon heel erg op me eentje en vind het te lang met andere samen zijn vervelend.
Ik weet dat op een niveau 2 opleiding ander soort mensen zullen zitten, maar als ik het ga doen zal ik echt niet doen voor mensen om me heen, maar om dat jaar af te ronden diploma te halen zodat ik 1 kan stoppen en 2 ik niet de studie schuld hoef te betalen als ik wel op de niveau 4 opleiding zou blijven zitten en uiteindelijk toch stop.
Ik wil ook niet echt met de nivaeu 2 opleiding een baan zoeken, tenzij ik toevllig toxh iets goed en leuks kan vinden, maar zal het vooral voor mijn rust die ik echt nodig heb op het moment doen helemaal het 1e jaar nadat ik dan mijn diploma zou behalen.
En als het het een positief effeft geeft wie weet zal ik dan wel een mbo4 weer oppakken en daar voor gaan, maar op dit moment na al bijna 3 jaar me echt zo slecht te voel merk ik aan mezelf dat het me echt niet lukt deze 4 jaar nu al te doen. En stel ik zou echt nog achtbaan ontwerper willen worden wordt het hem op dit moment echt niet om na mijn mbo4 om nog een hbo van 3 a 4 jaar te gaan doen.
Dus je de rede dat ik niveau 2 wil gaan doen is in de hoop dat ik de rust weer kan vinden en me beter te voelen, want heb nu dagelijks het gevoel dat ik vandaag of morgen helemaal instort, omdat ik mezelf nu eigenlijk al helemaal gesloopt voel en denk ik dagelijks aan zelfdoding wat het niet makkelijker maakt.
Ik zou er niet ecjt over beginnen, maar wilde graag uitleggen wat echt mijn rede is, waarom ik een niveau 2 opleiding zou willen doen.
Sorry als ik soms beetje onduidelijk ben.
-
Beste vriend, Bij de eerste regel van je bericht vermoedde ik al wie jij was en bij de tweede wist ik het zeker.
Als oorzaak van je slechte resultaten noem je gebrek aan motivatie, maar dat is niet de oorzaak van jouw problemen op school. Wat dat wel is daar heb ik het in je andere topic al uitgebreid over gehad en nu wil jij het hebben over wat nu te doen, dus gaat dat het worden.
Je wilt overstappen van niveau 4 naar niveau 2 en dan werk vinden. Jij bent iemand met een bovengemiddelde intelligentie, en feitelijk zit jij nu al onder jouw niveau. De leerlingen van niveau 2 zijn wat intelligentie en capaciteiten betreft beneden gemiddeld en zitten daar alleen maar om ze bezig te houden tot ze achttien zijn en niet meer leerplichtig. Jij gaat je daar absoluut niet thuis voelen!
Hoe is je relatie met je medestudenten op dit moment? Denken die van, rare vogel, laat maar? Zijn er bij waar jij wat meer contact mee hebt? Ik vrees van niet. Met niveau 2 gaat dat alleen maar erger worden en misschien nog wel minder vriendelijk ook. Ik ken die opleiding en die leerlingen! (Niet als leerling gelukkig)
Een opleiding doe je voor de rest van je leven, dus voor die 40 tot 50 jaar nadat jij je diploma hebt gehaald. Niveau 4 is een middenkader opleiding, maar jouw ambitie is ontwerper worden. Met jouw niveau 2 diploma wordt jij iets van assistent monteur en wordt jou baas iemand die wat intelligentie betreft jouw mindere is. Minder intelligente mensen houden er niet van tegen gesproken te worden door een intelligenter iemand en gaan dan heel vervelend doen.
Kan jij dat volhouden, 40 jaar een domme jongen spelen tegen een miezerig salarisje? Tien jaar wachten op een sociale woning in een buurt waar je liever niet komt? Dat is jouw niveau 2 toekomst. Het is een doodlopende weg want daarna is er geen optie meer. Met niveau 4 ligt alles nog open.
Wat jouw probleem is heb ik je eerder verteld. Op jouw leeftijd heb ik dezelfde problemen gehad met dezelfde gevolgen. Mijn ouders zijn eenvoudige mensen die mij niet begrepen en de leraren vonden dat ik gewoon mijn best niet deed. Waarom dat was zagen ze niet. Gelukkig is het later goed gekomen omdat ik zelf begreep dat mijn toekomst niet lag waar ik heen ging.
Als jij een advies wilt, zoek professionele hulp voor je mentale problemen en vlucht niet steeds weg naar lagere niveau's. Praat met je ouders, met de mensen op school die daar voor zijn en wees heel eerlijk. Zeg hen wat mijn vermoeden is als ze daar zelf niet op komen. Ik ben ervaringsdeskundige en ik herken dingen. Doe het!
Om wat lichter af te sluiten, hier vind je een kaartje met het aantal achtbanen per land in Europa: mapsontheweb.zoom-maps.com/image/672541287944241152
Als je een baan binnen die wereld wilt hebben, keuze genoeg! Moet je wel een goed diploma hebben!
Doe wat je moet doen, jij bent het waard en een goed leven is het waard!
.png)
.png)
