Wel of niet verkracht? Ik weet het niet

Ik heb er al jaren niet meer aan teruggedacht, maar recent ben ik door een cursus teruggaan kijken naar momenten in mijn verleden die ervoor gezorgd hebben dat ik een aantal problemen ervaar die mijn leven erg in de weg staan. Hierdoor heb ik momenten onder de loep genomen die ik steeds verder wegschoof in mijn hoofd, ik ben helaas erg goed in het onderdrukken van mijn gedachtes en gevoelens. Zo ben ik toen ik 10 jaar was aangerand door 3 jongens van ongeveer 18 jaar in het zwembad. Ik kende deze jongens niet, ze zaten ongevraagd aan mij en ik wist niet wat er gebeurde. Op die leeftijd was ik totaal niet seksueel actief, ik dacht nog niet eens aan jongens. Ik begon keihard te huilen en probeerde zo snel mogelijk weg te zwemmen van ze. Hun gelach om mijn angst kan ik mij nog erg goed herinneren. Ik heb dit destijds aan mijn vriendinnetje verteld omdat ze zag dat ik overstuur was toen ze mij vond. Ik heb haar doen laten beloven dit voor zichzelf te houden, want ik schaamde me kapot. Tot op de dag van vandaag heb ik het nog nooit aan iemand verteld. In de jaren die volgde ben ik op verschillende manieren vaker aangerand. Toen ik 17 was, kwam er een oude man naast mij zitten bij de bushalte en keek mij van top tot teen aan en vroeg of ik hem kon pijpen met mijn volle lippen. Ik was zo ontzettend bang en wist niet hoe ik moest reageren. Gelukkig kwam de bus er net aan en de man liep weg. Bij het stappen is het al zo vaak gebeurd dat er onbekenden ongevraagd aan mij zaten, borsten, onder mijn rok, dat ik niet meer precies het aantal weet. Die dingen en het onderstaande wat ik nog moet vertellen, hebben ervoor gezorgd dat ik erg terughoudend ben wanneer het gaat over seksueel contact.

Toen ik 18 jaar was, keerde ik na een half jaar in het buitenland gewoond te hebben terug naar Nederland, waar ik op een feestje een jongen leerde kennen. Ik moest eerst niks van hem hebben, maar iedereen vertelde mij dat het een erg leuke jongen was en hij ook sinds kort vrijgezel was. Nadat hij mijn nummer via via gekregen had en hij mij mee uit gevraagd had, besloot ik na een dag hem genegeerd te hebben, hem toch een kans te geven. Ik had namelijk nog nooit een relatie gehad, ik schaamde me altijd voor alles wat daarmee te maken had en ontliep het daardoor. Ik besloot hem een kans te geven omdat ik juist graag een relatie wilde. We hadden een leuke avond samen en een paar dates en 2 weken verder, merkte ik dat ik verliefd op hem was geworden. Toen ik de stap verder wilde zetten en een relatie wilde aangaan, kwam hij met het nieuws dat hij nog niet over zijn ex heen was en daardoor niet verder kon gaan met mij. Ik was uiteraard erg verdrietig, maar accepteerde het. Toch kon hij mij niet loslaten en bleef hij mij berichtjes sturen, contact opzoeken, hij ging ook goed met mijn broer en zus om dus ik zag hem hierdoor ook vaak bij ons over de vloer. Door mijn verliefdheid heb ik hem zo met mij laten spelen, ook al deed ik mezelf ermee pijn. Nu later, wanneer ik hierop terug kijk, denk ik, waarom heb ik dit ooit toegelaten, maar ik was gewoon heel simpel gezegd verliefd.

Op een avond, maanden verder, waren we bij mijn zus thuis en we bleven allebei slapen, hij op de bank en ik op een luchtbed. We hadden nog steeds geen relatie en ik was nog steeds verliefd. Hij wilde niet verder maar kon mij ook niet loslaten. We waren aan het zoeken en een beetje aan het flikflooien. Ik merkte dat hij meer wilde, maar ik wilde dit niet. Ik wist van mezelf dat ik seks wilde met iemand waar ik een relatie mee had, zeker sinds ik nog maagd was. Ik gaf meerdere keren duidelijk aan dat ik nog geen seks wilde. Ik riep nee als hij te ver ging. Hij bleef echter doordringen en lieve dingen zeggen. Op het moment dat de daad bijna gedaan was, zei ik nog tegen hem dat ik 'het' er echt niet in wil hebben. Hij bleef smeken en ik weet niet zo goed meer waarom en hoe, maar niet veel later was ik geen maagd meer. Op dat moment dacht ik, het is maar zo. Je hebt het ook toegelaten om zo met hem te zoenen en te flikflooien. Ik heb het weggewuifd en er niet meer over nagedacht. Een aantal maanden later, waarbij er veel tussen ons is gebeurd kregen we uiteindelijk een relatie. Dit duurde 3 jaar en daarna heb ik er een punt achter gezet. Ik begon een hele andere kant van hem te zien, wellicht omdat mijn verliefdheid naar hem vervaagde, omdat ik ouder werd, geen idee. Hij hield viel van controle, wilde altijd weten waar ik was. Werd bood/verdrietig als ik even alleen wilde zijn. Hij wilde altijd samen zijn. Begon mijn sociale media accounts te volgen. Werd boos als ik niet opnamen wanneer ik aan het werk was. Het werd van kwaad naar erger en toen ik het had uitgemaakt heeft mij nog zeker voor een aantal jaar achterna gezeten. Nu heb ik al jaren niks meer van hem gehoord en ik heb nooit meer aan hem gedacht. Ik was erg blij met mijn keuze om van hem weg te gaan en dat ben ik nog steeds.

Na hem heb ik nooit meer een relatie gekregen en heb ik zelfs nooit meer seks gehad. Omdat ik weet dat ik bindingsangst heb dat zich op verschillende manieren uit, ben ik sinds kort bezig met het confronteren van mijn verleden. Al gauw kwam deze herinnering naar boven en ik besefte mij nu pas hoe fout de situatie eigenlijk was. Maar ik ben zo ontzettend in de war. Ik weet niet wat ik hiervan moet denken. Is het mijn fout? Moet ik mij niet zo aanstellen? Valt dit onder verkrachting of niet? Uiteindelijk heb ik er namelijk niks meer mee gedaan en het is al zo lang geleden. Hopelijk kan iemand mij helpen, want nu ik hier eenmaal mee bezig ben, kan ik het niet meer loslaten. Ik wil het niet weer opnieuw wegstoppen, want het blijft me onbewust toch achtervolgen.   Moderator Het forum is bedoeld voor jongeren tot 23 jaar. Ik maak voor deze keer uitzondering.