Aan alle slachtoffers van sexueel misbruik

Hoi Ik ben ook in het verleden misbruikt door mijn broer. zoals de meeste slachtoffers heb ik mezelf van alles verweten en vont dat ik niet genoeg nee hat gezegd terwijl ik dat wel degelijk heb gedaan. En vont daarom dat ik van me af hat moeten slaan wat ik niet heb gedaan, daardoor gaf ik mijzelf de schult hieraan en ik heb getracht om te overlefen en gewoon verder te gaan met mijn lefen en probeerde het weg te stoppen of het nooit gebeurt zou zijn. Maar wat je ook probeert er zijn altijd dingen waar je last van blijft houden en op bepaalde punten wort je toch ermee gekonfronteert. Maar ik dacht daar wel mee om te kunnen gaan, tenslotte heb ik tot nu toe alles doorstaan dus gewoon verder gaan nou uit eindelijk merkte ik dat ik dat niet meer zelf kon vol houden en toen begon het balletje te rollen.   Ik probeerde hulp te zoeken vertelden mijn vrindin wat er in mijn verleden deels was gebeurt, goed, niet alles, kan ik me niet meer herinneren, maar het zijn vlaagen wat ik weet. Zij heeft op haar beurt haar vader vertelt in vertrouwen wat er met mij gebeurt was. Haar vader nam gelijk stappen en kwam naar me toe en zei je moet aangiften doen en dat heb ik gedaan. Daaropvolgent zocht ik hulp in de hulpverleening maar dat was niet makkelijk want een vrouw konden ze zeeker helpen met dit probleem maar als een man dit meemaakt dan schijnt er niet veel mogeluk te zijn, hat ik het idee. Na lang zoekken hat ik de juiste hulp en ik moet zeggen ik wou dat ik meteen bij haar terecht was gekomen want zij hat begrip en helpt me nog steets. En wat ik niet wist maar wat zij wel gereegelt heeft is dat de staat verantwoordelijk is voor jou veiligheid en als je dus sexueel misbruikt bent moet de staat jou een schadevergoeding uitkeeren en dat doet de schadefonds. Wat ik meegemaakt heb is niet in geld te vergoeden en dat zal bij de meesten het geval zijn, maar voor mij was het een bevestiging dat het wel degelijk plaatsgevonden hat dat sexueel misbruik. Het stont zwart op wit en dat was voor mij het belangrijkst . Ik snap heel goed dat er heel veel redenen zijn om geen aangifte te doen of goede hulp te zoekken maar besef een ding heel goed: Het sexueel misbruik vint heel vaak plaats. Waarom? Omdat de meeste slachtoffers geen aangifte willen of kunnen doen. Maar dit is dan ook de reeden waar om het ook vaak gebeurt. Zou iedereen meteen aangifte doen dan zal het zeker wel afneemen, en ja goed, er blijfen menzen die het blijfen doen en dat hou je maar als een daader de eerste keer ermee weg komt zal hij het zeker nog een keer doen.   En betreft een hulp zoekken bij elke slagtoffer is er zeker wel schaden aan toe gebracht aleen al het feit dat je zelf de schult aan jezelf geeft dat klopt niet. Denk na, toen het gebeurde, hat je zelf al beslooten dat je dit wilde???? Nee! Dus waarom geef je dan jezelf de schult? Het is zo dat een slachtoffer graag een verklaaring wil hebben om het een plek te kunnen gefen en zo denkt verder te kunnen gaan, net als ik ook deet. Maar het enige wat je ermee bereikt is dat je het probleem voor je uitschuift. Dat deed ik ook totdat je op een punt komt dat je dat niet meer kunt en dan beginnen de probleemen pas echt . Achteraf gezien hat ik veel eerder hulp moeten zoekken dat was veel beeter geweest.   Dus wat ik jullie mee kan gefen uit eigen ervaring: doe alsjeblieft aangifte ook al denk je dat jezelf er niets mee bereikt. Je helpt hier wel de eventuele slachtoffer na jou ermee.