Heel dapper en goed van je, @TS! Fijn dat je teamgenoten er zo positief op reageren. En mocht er toch iemand raar gaan doen: niets van aantrekken. Je mag zijn wie je bent! ;)

@ TS, TOP!

Hier TS. Op de training hebben een aantal jongens gevraagd met wie ik op het terras zat. Ik heb gezegd dat die jongen mijn vriend is. Eerst een beetje verbaasde gezichten, toen vroeg er een, ben jij homo dan. Ja heb ik gezegd. Nou nooit verwacht zeiden ze. Ik heb ze verteld dat ik er al n tijdje mee zit om het te vertellen. Geloof dat het geen probleem zal worden op de club.

J23, Fijn voor jou dat je het allemaal zo goed voor elkaar lijkt te hebben. Nee hoor, niemand hoeft te weten wat er in jouw hoofd zit, als jij daar maar comfortabel bij bent. Dat van dat toilet was maar een grapje hoop ik? Anders ga ik mij toch echt serieus zorgen maken of het wel echt goed zit met jou. Zo maar iets kapot maken is agressie ter compensatie van iets wat van binnen helemaal fout zit. Iets om je zorgen over te maken. Ga dan liever hout hakken of koop een boksbal.

j23 en j16 ik ben gelukkig dat zei ik trouwens al, ik zou pas ongelukkig worden moest ik het vertellen, en niet meer op mijn werk kunnen werken, ik lieg mezelf helemaal niet voor, ik weet zelf toch wie ik ben xd, verder ben ik wel al geout toen ik 13 jaar was naar vrienden toe, en heb toen ook al seks gehad op die leeftijd, dus ik zie het probleem niet echt? de mensen die het moeten weten, die weten het, voor de rest heeft niemand daar zaken mee, dat jullie graag in de belangstelling staan kan ik ook niet aan doen, ik loop daar alleszins niet te koop mee, voor de rest hoeft niemand te weten wie ik ben, hoe ik naar toilet ga, wat ik eet, hoe ik slaap, dus wie heeft er affaire mee dat ik gay ben? niemand toch, vandaag heb ik op school expres het toilet stuk geslagen, tegen de directeur zeg ik dat er mij iemand geduwd heeft, dat is liegen! de persoon wie jij bent, wie heeft daar affaire mee? niemand toch, hoezo kan je dan liegen als je het gewoon niet wil, man man man, leven en laten leven, zo heeft iedereen zijn leven

@ TS, Top en sterkte, ben benieuwd of er reacties komen?

Ik ben vrachtwagenchauffeur en werk en leef ook voor een groot deel in een mannenwereld. Ik ben gay en kom er voor uit. Eerst kijken ze aan van wat moet je hier. Maar als ze gewend zijn is het goed. Heb wel eens een spontane date met een andere leuke chauffeur. Ook wel eens gewoon alleen seks. Je moet je zelf zijn en niet denken wat anderen van jou vinden. In de bouw vindt je ook homo's, net als op zee of in de metaalindustrie.

Berichtje van TS. Zondagmiddag ben ik samen met mijn vriend naar het centrum in het dorp geweest waar ik woon. Is een dorp in de Hoeksche Waad. Lekker samen op terras gezeten. Ook hebben veel gasten van de voetbal mij zien zitten. Morgen heb ik training en als ze vragen wie het is zeg ik dat het mijn vriend is.

@j23. Je anders voordoen dan je bent is jezelf voor de gek houden. Liegen tegen jezelf. Als je dat blijft doen word je alleen maar ongelukkig.

Beste J23, Jij moet helemaal niets. Als jij je hele leven een celibatair bestaan wil leiden zonder liefde, zonder seks, dan is dat jouw keuze en dat mag gewoon.
Dat hetero's niet hoeven te vertellen dat ze hetero zijn is geen vergelijking. Als je een zoon hebt dan ga je er van uit dat hij op meisjes valt en meestal komt hij op een gegeven moment inderdaad wel met een meisje thuis.

Wie homo is raakt ook wel verliefd, en komt dan voor het dilemma te staan: Hoe vertel ik mijn ouders dat ik verliefd ben op een jongen? Je hebt dan de keuze het te doen en gelukkig te worden met je vriend, of niet en een stiekeme homo te worden. Dat geeft stress en je vriend voelt zich gekwetst omdat hij niet openlijk mag zijn wat hij is, jouw speciale vriend. Niemand wordt daar gelukkig van, integendeel. Bovendien, je ouders hebben heus wel in de gaten dat er wat is en zijn ook niet blij.

Blijkbaar heb jij het probleem opgelost door je collega's afschuwelijk en walgelijk te vinden. Fysiek dan neem ik aan, want je maakt wel plezier met ze en dat doe je lijkt mij niet met mensen waar je een afkeer van hebt zoals je zegt. Of heb jij die afkeer ingeprent om ongewenste gevoelens te onderdrukken?

De vraag is, als jij zegt dat je homo bent dan moet jij toch ontdekt hebben aangetrokken te worden tot het eigen geslacht. Er zijn dan twee mogelijkheden: Of je bent zodanig geindoctrineerd dat je ingeprent hebt gekregen dat zulke gevoelens heel slecht en ontoelaatbaar zijn, waardoor jij een afkeer hebt gekregen van je homoseksuele gevoelens. Of er is een maatschappelijk niet geaccepteerde voorkeur die jij hebt en waar je niet aan toe kan geven en die niemand mag weten.

Dat jij hier komt met zo'n lang verhaal geeft aan dat jij niet gelukkig bent met de situatie. Het vreet aan je. Dat jij zegt je ontslag te moeten nemen als je collega's er achter komen dat jij homo bent geeft aan dat jij jezelf niet geaccepteerd hebt. Je ziet je homo zijn als een schande.

Dat jij homo bent daar kun jij niets aan doen en ook niemand de schuld van geven. Sommige mensen moeten leven met gevoelens waar ze geen uiting aan kunnen geven. Ze compenseren dat door zich te storten op bepaalde liefhebberijen. Sublimering heet dat. Zo kun je dan toch nog een redelijk bevredigend leven hebben.
Het is een keuze die jij zelf maakt, maar er zijn deuren naar een ander leven die jij zelf kan openen als je daar de moed toe hebt. En denk er aan, nu ben je jong en kan alles nog, straks ben je oud en dan kan je alleen nog maar spijt hebben van de kansen die jij gemist hebt.

Mijn advies is, zoek psychische hulp want jij bent geen gelukkig mens.

j16; dan lieg je in feite? ik ben het daar niet mee eens, waarom word er van een homo verwacht dat hij dat perse moet vertellen?? er is toch ook niemand die een coming out gaat doen "vader, moeder ik moet je wat vertellen, ik ben hetero" een hetero zegt dat toch ook niet?? dus waarom wordt er van een homo verwacht om dat wel te doen? dat heb ik nooit begrepen waarom dat MOET, je kan nooit weten wat er in iemand zijn hoofd omgaat, als ik naar mijn eigen persoonlijkheid kijk, ik werk al, niemand weet het daar, in de kleedkamer zie ik mensen in onderbroek etc ja, maar ik word niet opgewonden van die mensen, dat zijn collegas weet wel..., ik kijk daar zelfs niet naar, en ik zou ook nooit verliefd kunnen worden op een collega, ik heb zelfs een afkeer van die mensen, ik vind ze walgelijk en afschuwelijk, het is niet omdat je homo bent dat je alle jongens/mannen aantrekkelijk vind, nu lijd ik een normaal leven zonder rekening te moeten houden met anderen, ik ben mezelf nu, en ik maak plezier met collegas, als er ooit een dag komt dat mijn collegas weten dat ik homo ben, dan geef ik direct mijn ontslag, daar valt niet over te praten direct ontslag, ook al zouden mijn collegas het oke vinden, ik persoonlijk zou mij daar nooit goed bij voelen, ik kan mezelf niet meer zijn dan, en bang om toevallig een opmerking te maken, ik zou voortuderend mijn woorden moeten wikken en wegen wat ik wel en niet kan zeggen, neen het vertellen betekend voor mij de hel, ik zou daar absoluut niet meer kunnen werken, ook al vinden mijn collegas het oke, ik zou er mij niet goed bij voelen, dus bij deze heb ik nooit begrepen waarom iemand dat absoluut MOET vertellen, laat iedereen zelf beslissen, toch? in het leven MOET je voor een rood licht stoppen, in het leven MOET je u aan de snelheid houden, regels genoeg die we MOETEN doen, toch? als we dat ook al MOETEN waar zijn we dan mee bezig, sommige dingen vallen nu eenmaal niet te begrijpen, waarschijnlijk ben je zelf hetero en snap je niet helemaal met wat voor moeilijkheiden of problemen wij soms worstelen, laat iedereen leven, niets MOET

Je moet je nooit voordoen als iemand die je niet bent. Als je je geaardheid verbergt lieg je in feite. Kom er voor uit. Echte vrienden zullen je niet de rug toekeren.

Beste TS, klassiek voorbeeld hoe comming out bij homo’s vaak loopt, jij eerst je twijfels, dan voor jouw zelfbevestiging dat het echt zo is en dan (heimelijk) een vriendje waar de andere nog niets van mogen weten. Als het goed is verander jij door jouw comming out niet, blijf jij de goser van 19 die iedereen op zijn eigen waarde weet in te schatten en ben je in wezen niet veranderd. Ja, een ding is/gaat veranderen, je hebt je ware ik naar buiten gebracht en daar een lieve vriend aan toegevoegd, je bent nu completer en naar ik aanneem gelukkiger. Wie zou daar iets tegen kunnen hebben, liefhebbende ouders en familie, hechte vrienden en klas/schoolgenoten, eigenlijk niemand toch! En toch ben jij bang om naar buiten te treden, ik herken het, ook ik heb deze fase doorgemaakt. Maar wat belangrijker is, jij en je vriend, zijn jullie bereid de stap te gaan maken en om naar buiten te treden met jullie liefde voor elkaar. Zo ja, die dat eerst op de plekken waar jullie je het veiligste voelen. Als jullie een schil van familie en vrienden om jullie heen kunnen creëren dan kunnen jullie samen de wereld aan. Ik heb het ook samen gedaan met mijn vriendje, het is niet altijd even gemakkelijk, maar dat SAMEN heeft voor ons echt het verschil gemaakt. Veel sterkte en vooral veel liefde samen toegewenst, dikke knuffel!

Beste jongen, Ik begrijp je probleem en je verlangens om een leven te hebben zoals een jongen met een vriendin dat ook heeft. Je houdt van je vriend en dat vind ik heel mooi. Je wilt niet langer een dubbelleven leiden.
Nu is het zo dat er tegenwoordig veel meer acceptatie is voor relaties zoals die van jou, maar laten we eerlijk zijn, niet iedereen denkt er zo over en als jij jezelf openlijk als homo identificeert dan gaan ze toch anders naar je kijken. Dat kan overigens zowel positief als negatief uitpakken. Dan zie je wie je echte vrienden zijn en dat is alleen maar winst.

Wat moet jij nu doen? Je leeft en werkt in een mannenwereld en je sport op een behoorlijk niveau. Niemand hoeft te twijfelen aan jouw mannelijkheid en jij zelf ook absoluut niet.
Globaal gezien zou je kunnen zeggen dat er twee soorten homo's zijn, zij die een man zoeken zoals een man een vrouw zoekt, en zij die een man zoeken zoals een vrouw een man zoekt. Jij bent van de eerste soort. Niets ten nadele van die tweede soort, integendeel, hoe zou je een fijne vriend kunnen vinden als er niet van die lieve jongens bestonden?
Jij zou natuurlijk in de sportkantine en op je werk even aandacht kunnen vragen en dan zeggen: Ik ben homo. Dat zou ik niet doen, maar je moet het ook niet meer verbergen. Als iemand jou vraagt: "Heb jij een vriendin?", dan zeg je: "Nee, ik val niet op meisjes", en klaar is het.

Wat je vrienden betreft, er is hier wel meer iemand geweest die vertelde dat zijn vriend gezegd heeft homo te zijn. Ze zijn gewoon vrienden gebleven. Echte vrienden laten je daarom niet vallen.
Er was ook een professionele voetballer die in de eerste divisie voetbalde en met hetzelfde probleem zat als jij. Hij heeft het thuis en bij zijn club verteld en alles is goed ontvangen. Zijn ouders en broers hebben hem letterlijk en figuurlijk omarmd.

Wat mij betreft hoef jij het dus niet expliciet te gaan vertellen, wees gewoon homo en draai er niet omheen. Thuis, en tegen hele goede vrienden zou ik er wel over praten. Daar hebben ze recht op. Geef ze het vertrouwen en de kans om echt ouders en vrienden te zijn.
Iedereen die jou kent weet wie jij bent en dat jij vandaag de zelfde bent als die kerel die jij gisteren was. Wie anders denkt en reageert is jouw vriendschap niet waard. Wees wie je echt bent en merk dat je er een heleboel vrienden bij krijgt.

Veel sterkte, veel moed, gewenst en veel geluk met jouw lieve vriend. Je leven wordt misschien anders dan je gedacht had maar je zult veel fijne vriendschappen en veel gelukkige momenten kennen. Je kan een goed leven hebben zoals iedereen, misschien zelfs een beter leven. Als homo ben je in veel opzichten vrijer.
Ook veel sportieve successen gewenst, dat helpt ook denk ik bij de acceptatie.

Ps. Je plaatst dit bij "Jongensvragen". Het staat hier vol met flauwekul topics en het zakt snel weg. Als je bij LHBTIQ+ plaatst blijft het langer zichtbaar en is het meer op z'n plaats.
Tip voor de volgende keer en voor anderen die met dezelfde problemen zitten. Daar wordt het ook gelezen en blijft het langer zichtbaar!

Beste jongen, Ik begrijp dat je voor lastige keuzes staat. In de eerste plaats heel fijn dat je een vriend hebt en ook dat je duidelijk weet op wie je valt. Als je ouders en vrienden om je geven (en ik neem aan dat dat zo is) dan zullen ze je accepteren zoals je bent, of je nu op mannen valt of niet. Praat er eerst eens over met een goede vriend(in) die je volledig vertrouwt, zou ik zeggen. Daarna kun je het aan je ouders vertellen. Of dat lastig voor je is of niet, hangt af van de band die je met hen hebt en hoe ruimdenkend ze zijn. Een andere optie is dat je je vriend aan hen voorstelt en daarbij vertelt dat jullie van elkaar houden. Dat is misschien een wat directere manier. Het feit dat je een vriend hebt, kan het misschien ook gemakkelijker voor je maken om het aan anderen te vertellen. Voor je geaardheid uitkomen op je voetbalclub is misschien lastiger, aangezien er weinig voetballers openlijk uit de kast zijn... Daar heerst inderdaad vaak een macho-cultuur. Misschien heb je iets aan de nieuwe podcast van de NOS over dit onderwerp, die gaat over uit de kast komen in de sportwereld. Ik kan me heel goed voorstellen dat je gewoon jezelf wilt zijn en niet dingen voor mensen wilt verbergen. Ik vond het zelf ook fijn dat ik aan mensen kon vertellen dat ik op mannen val. Het belangrijkste is dat je kunt zijn wie je bent en gelukkig bent met je vriend. Veel succes en geluk!