Zelfmoord

Toen ik 12 wass begon alles. Ik ben echt al elk jaar een buitenbeentje geweest(vanaf mijn 1ste kleuterklas) toen besefte ik het allemaal nog niet. In het 1ste leerjaar ben ik mishandeld door mijn leerkracht een de klas deed alles zonder mij feestjes werd ik niet uitgenodigt ofzo ik ben van school veranderd daar ging ook niet beter zo ging het maar elk jaar tot mijn 6 de leerjaar. Middelbaar de 1ste maand ging goed maar daarna werd ik gepest er werden propjes naar me gegooid heel de klas was tegen me ik begon suicidaal te worden . In 2 de was net hetzelfdemaar ik begon mezelf pijn te doen. Er was een jongen op mij ze zeiden tegen hem als hij met mij ging dat hij niet meer bij de klas hoorde een dat iedereen hem ging haten. 3 de middelbaar ben van school veranderd maar het ging niet beter . Het was weer hetzelfde alleen erger . Januarie deed ik mijn eerste poging ik was 14 elke maand kwam er een poging ik was zo kapot. Ik zag echt niet meer zitten maar ik bleef volhouden voor mijn familie een ik vechte voor hun . 12 oktober ben ik door de jeugdrechter met politie bij mijn ouders weggehald. Een traumatische dag die ik nooit vergeet. Ik ben vanaf die tijd zo vaak van plaats veranderd pleeggezin.leegroep psychiatrie leefgroep psychiatrie elke keer naar een andere leefgroep. Ik zie mijn zusjes maar 1 uur per maand hun zien me steeds minder als zus ( ik heb nog 4jongere zusjes en 1 jonger broertje) . Mijn ouders 2 uur per week . Mijn broertje is bij zijn geboorte bij mijn ouders weggehald ik kan het niet aanzien mijn ouders zo veel te zien lijden. Ik heb ook een oudere zus ik doe alles voor haar eigenlijk voor iedereen ik laat mezelf staan voor andere. Nu zit ik in opname ik beland steeds meer in depressie maar ik krijg anti depresiva die ze maar steeds verhogen maar het gaat niet beter. Elke maand moet ik aanhoren dat er iemand is die ik ken zelfmoord pleegt of een poging doet een zo wil ik niet verder. Nu heb ik de laatste tijd veel meer gedachtes een ik ben er zeker vab dat ik mijn 17 niet haal. Ik heb zeg maar al vrede me mezelf gesloten dat ik het doe. Nu moet ik me constant inhouden ik sta constant klaar om het te doen mijn afschijdbrieven zijn klaar en al. Ik zie mijn toekomst heel erg slecht. Iedereen kijkt me aan door mijn littekens . Oktober waarschijnlijk terug naar school waar ik echt tegenop lkijk ik weet zeker dat zoals elk jaar gaat een dan nog eens mijn littekens bij. Ik moet naar een leefgrozp waar ik ook echt tegenop kijk . Ik doe mezelf dieper pijn (moet gehecht worden altijd) . Ik wil er zo hard een einde aan maken maar aan 1 kant durf ik het niet   Van de redactie: Hallo meisje van 16. Blijf hier niet mee lopen. Op de website http://www.113online.nl/nu-praten kun je 's ochtends van 10.00 uur (weekeinde vanaf 12.00 uur) tot 23.00 uur anoniem chatten met een hulpverlener. Bel je liever of heb je 's nachts hulp nodig? Bel dan 24 uur per dag, 7 dagen per week naar 0900-1130113 (€ 0,05 per minuut).   Heel veel sterkte!!