wow ik heb hier geen woorden voor.. wat vreselijk dat je dit moet meemaken.. Heel veel sterkte & hopelijk gaan die mensen die je de rug hebben gekeerd, jou toch nog accepteren :(

Veel lieve groetjes van Da. (Eerste 2 letters van m'n naam hehe)

hoi topic starter,     ik wil even iets tegen jou zeggen.     ik weet niet of je al op je nieuwe school zit?   maar ik ben ook transgender alleen dan andersom dus een jongen in een meisjeslichaam. ik werdt hier op me eerste school nooit mee gepest wegens sluiting werdt ik over geplaatst en kwam op een nieuwe school hier werdt ik helaas erg gepest met wie ik was en hoe ik eruit zag.   na lang t t hebben volgehouden heb ik ervoor gekozen van school te switchen want het kon nooit erger...   ik ben van school gegaan en naar een nieuwe school gegaan zoon 18 km van mijn woonplaats er was niks anders..   in het begin werdt ik erg veel gepest maar na een half jaar begreep iedereen me en werden er afspraken gemaakt. zo mocht ik me omkleden in de douche ruimte en mocht ik (omdat douche verplicht was) eerder omkleden en douche en niemand deed er gek over dat jaar.   tot er 2 jaar (dus in het 5de leerjaar ik zat op een school voor kinderen met autisme) wij moesten tot ons 20 ste naar school maar ik ben inmiddels door het pesten van school gegaan toen ik 18 werdt paar maanden terug. ik werk nu en in mijn werk groepje wordt ik erg geacsepteerd en begrepen omdat ik het vanaf de eerste dag heb verteld en er heel open over ben.     mijn tips zijn dus:   vraag aan je docent of je al snel een soort spreekbeurt of hoe je dat ook noemt mag houden en danverteld over hoe of wat.     je kunt ook grotere sportbroekjes kopen zodat de bobbel niet opvalt..       ik hoop dat je een fijne school vindt!   succes en je bent niet de enigste de pubertijd is lastig omdat veel andere jongeren het niet begrijpen!

Ben trots op. Jullie ben homo. Heb 4 jaar een relatie. Weet dat jullie moelijke hebben. Maar voor mijn zijn jullie geweldig. Geef niet op

Kijk dat is mooi om te horen!! Fijn dat de spanning daarvan gedaald is! Hopelijk blijft dat zo! Ik hoop dat je op je nieuwe school een fijne schooltijd nog hebt de laatste schooljaren :-) Dat is fijn dat je vrienden hebt waar je lekker jezelf kan zijn! En helemaal fijn als iemand weet hoe je je kan voelen uit eigen ervaring!

Hoi! Bedankt voor je reactie!     Ik heb het er met mijn mentor over gehad en ik hoef niet meer mee te sporten. Dus nu maak ik tijdens dit lesuur mijn schoolwerk :) Een hoop spanning is nu al weg, wat echt super fijn is!     Ergens vind ik het wel nodig om het tegen mijn nieuwe klasgenoten te vertellen, omdat ik anders bang ben dat ze het misschien gaan merken dat ik 'anders' ben. En dat ik dan misschien als een leugenaar gezien wordt. Maar aan de andere kant wil ik niet weer gepest worden. Dus ik denk dat ik je advies ga opvolgen, dus dat ik eerst mijn klasgenoten beter leer kennen.     Ik heb gelukkig wel een paar vrienden waar ik wel mezelf kan zijn. Enn van mijn vrienden is ook transgender. Dus dat is sowieso heel erg fijn!     -J    

Hii, Wat vervelend om dit bericht te lezen! Maar respect voor het delen van jou verhaal!!! Onwijs fijn om te lezen dat je ouders en de rest van je familie je volledig accepteren en achter je staan! Dat is altijd onwijs fijn! Wat vervelend om te lezen dat op school dit compleet omgedraaid is en het niet geaccepteerd wordt, terwijl je gewoon jezelf wilt zijn... Ook vindt ik het raar van de school dat ze hier niet direct wat mee doen zoals ik het lees... Zijn hier geen mogelijkheden voor om te regelen dat je desnoods niet hoeft mee te sporten? Of het handig is om te zeggen op je nieuwe school, dat vind ik lastig om te bepalen. Dit ligt ook geheel aan wat jij het fijnste vindt, als je dan denkt gepest te gaan worden zou ik het niet doen. Misschien is het sowieso handig om dit even af te wachten als je een tijdje hier op zit? En wellicht als je daar vrienden/vriendinnen hebt opgebouwd het langzaam aan in het gesprek brengt. Zelf ben ik homo, ik heb dit nooit echt voor de gehele klas verteld, wel heb ik het aan m'n beste vrienden en familie verteld, eigenlijk dus alleen de personen waar ik veel mee om ga en die ik vertrouw. De personen die ik amper sprak die vertrouwde ik niet en had ik ook niet gedacht dat ze het zouden accepteren. Ik snap dat je je gevoel wegstopt en het niet toonbaar wil maken naar hen! Maar toch wil ik je meegeven dat praten erover heel erg kan opluchten voor jezelf! Heb je wel vrienden op dit moment waar je je verhaal kwijt kan en die je wel volledig accepteren? Groetjes, Instagram: @LHBTi_Alphen